'Mensen zijn daar arm, maar
kunnen toch heel blij zijn'
'Vossen en gaizen worden grootste
probleem Th)len en Sint-Philipsland'
Bouwraadhuis fc
Willem Goedegebiure en Merlijne Kunst op Bengaalse stage
Brandalarm
bij Budelpack
Donderdag 24 mei 2007
Ze is een opvallende, kleurrijke verschijning in het re
genachtige Sint-Philipsland. Gehuld in een paars-roze
sari en een rode stip op haar voorhoofd zit de veertienja
rige Merlijne Kunst thuis op de bank nog even bij te ko
men van een vermoeiende vliegreis. De achttien dagen
Bangladesh hebben veel indruk gemaakt. „Het is echt
een enorm arm land, er stonden zoveel bedelaars bij het
vliegveld. Hele rijen."
Meelballen
Overal watermeloenen
EE DRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Bengaal op klompen
Terug
De toenemende vossenstand en de groeiende populaties
overzomerende ganzen worden de komende jaren een
steeds groter probleem in de gemeente Tholen. Het aan
tal vossen stijgt omdat er onvoldoende mogelijkheden
zijn om ze bejagen. En het aantal ganzen neemt schrik
barend toe omdat ze niet alleen overwinteren, maar ook
o verzomeren.
Scheidende voorzitter hn Nieuwenhuijzen van wildbeheereenheid:
Onbekende ziekten
Schaapherder
Reeën
Open huis in
nieuwe Annewas
Fietstocht langs
zuidkust Tholen
ontwerpers ingenieurs
De derdejaars vmbo-scholiere ver
zorging van het Calvijn college in
Krabbendijke kreeg de mogelijk
heid om haar stage in het Aziatische
land te lopen. Samen met veertien
andere leerlingen werd zij geselec
teerd om af te reizen naar Khulna,
om daar kennis uit te wisselen met
Bengaalse scholieren. Ook Willem
Goedegebuure (15) uit Sint-Anna-
land werd, na een selectieprocedure,
uitgekozen om eind april op het
vliegtuig naar Bangladesh te stap
pen. De vmbo'er volgt de opleiding
metaal en had. net als de andere
leerlingen, gereedschap voor de
Bengalen meegenomen. „We moch
ten dertig kilo
bagage meene
men, plus vijf
tien kilo voor
school. Ik had
een grote bo
ven frees bij, voor houtbewerking.
Anderen namen onder andere een
cirkelzaag en spijkers mee."
De scholieren werden tijdens hun
verblijf gekoppeld aan een 'buddy',
allemaal leerlingen van het Hope
Vocational Institute. Deze school is
opgericht door de christian service
society (CSS), een dochterorganisa
tie van Woord en Daad die als mis
sie heeft het delen van de zorg van
de lijdende en verwaarloosde mede
mens en hen ondersteunt in woord
en daad, ongeacht ras, religie of ide
ologie. De stage werd dan ook mede
georganiseerd door CSS.
De stagiairs moesten in Nederland
al heel wat voorwerk verrichten. Ze
bezochten verschillende informatie
bijeenkomsten, stelden een persoon
lijk plan op en moesten in een brief
zichzelf om-
Hij heeft twee weken op
die klompen rondgelopen."
schrijven. Aan
de hand van de
ze brief werd in
Bangladesh een
passende 'bud
dy' gevonden.
Na een over
nachting in een
hotel in de
hoofdstad Dhaka, vlogen de vm-
bo'ers vervolgens naar Khulna.
Daar werden zij door de gehele
school opgewacht en traditioneel
verwelkomd. „We kregen een gele
streep op ons voorhoofd en een
goudkleurig armbandje, het is een
teken van vriendschap", vertelt
Merlijne. Een grote meelbal die zij
tijdens de ceremonie kregen aange
boden, viel bij haar niet zo in de
„De Bengaalse leerlingen
vonden het vreemd hoe
ónze leraren met one om
gingen. Worden jullie niet
geslagen?, vroegen ze."
smaak. „Die was echt niet te eten",
blikt ook Willem glimlachend terug.
Ten slotte kregen zij allemaal een
Bengaalse naam, Merlijne heette
Doly en Willem ging tijdelijk als
Durjoy door het leven. Hij werd ge
koppeld aan een ietwat stille jongen
van 22 jaar. „Het was een leuk vent
je. Er zaten wel meer oudere leerlin
gen op die school. Dat komt vooral
door geldgebrek. Toen zij jonger
waren, was er gewoon geen geld om
naar school te gaan. Daarom volgen
zij nu op latere leeftijd de opleiding.
Dat was wel vreemd, er liepen lera
ren rond die een paar jaar jonger
waren dan de leerlingen."
De veertienjarige
Tuly werd de
buddy van Mer
lijne. Het klikte
gelijk tussen hen,
zegt de Flupland-
se. „Het meisje was heel aardig en
sprak ook goed Engels, er waren
dus geen communicatieproblemen.
We konden elkaar goed verstaan."
Haar Bengaalse vriendin maakte sa
men met een aantal andere leerlin
gen de paarse sari. „Helemaal op
maat gemaakt. De meisjes krijgen
daar op school allemaal naailes. De
sari zit geweldig", vertelt zij trots.
De Zeeuwse scholieren verbleven in
een nieuwe verdieping van het inter
naat. Al snel werden de verschillen
tussen hen en de Bengaalse scholie
ren duidelijk. „Wij lagen met zijn
vieren op een kamer, terwijl zij zo'n
ruimte met achttien mensen moes
ten delen", vertelt de Sint-Annalan-
der. Volgens Merlijne ging het nog
verder dan dat. „Ik had op een gege
ven moment wat modder op mijn
been en wilde dat eraf poetsen. Tuly
riep meteen 'no, no!'. Ik mocht het
niet, zij moest het schoonmaken."
Ook bij het eten
was er onder
scheid. Terwijl
de Bengalen
drie keer per
dag enkel rijst
en curry aten,
kregen de Zeeu
wen er 's och
tends verschil
lende soorten fruit, brood, jam en
eieren. „Wij hadden dus een bord
vol lekkers en zij zaten met hun
handen in rijst te kneden."
De vmbo'ers volgden zo'n twee
weken lang les met de Bengaalse
leerlingen. Daarnaast bezochten zij
ook het kindertehuis Home of
De vmbo'ers Merlijne Kunst en Willem Gedegebuure keerden niet met lege handen terug in Tholen, maar namen verschillende souvenirs
mee uit Bangladesh.
Blessing, een ziekenhuis en enkele
bedrijven. Ook kregen de jongeren
de kans om hun persoonlijke plan
uit te werken. Het plan van Merlij
ne om de medewerkers in het kin
dertehuis uitleg te geven over de
verzorging van baby's en juiste
voeding, viel in het water. „Ze heb
ben alles eigenlijk wel goed gere
geld. Ik had verwacht dat er op dat
gebied een groot verschil zou zijn
tussen Nederland en Bangladesh,
maar dat is dus niet." Willem had
met hetzelfde probleem te kampen.
„Ze gebruiken veel van dezelfde
technieken als in Nederland, we
konden ze dus niet zoveel leren.
Wel waren zij heel blij met de ap
paraten die wij hadden meege
bracht. Die konden ze goed gebrui
ken."
Merlijne kreeg de mogelijkheid om
'het veld' in te gaan. om in kleine
dorpen baby's te wassen en sprak
daar, neals in het tehuis, met en
kele miders voor haar project.
Willem ezocht drie woningen van
buddy's „Zij komen niet vaak
thuis. Ik jaar
mogen ij twee
weken rar huis,
naar huifamilie.
De rest van het
jaar zitt« zij op
het iernaat."
Hun leelmgeving
en huize maakten indruk op de
middelbe scholier. „Als je de
mensen c straat ziet lopen, zien ze
er allemd heel netjes uit, gekleed
in schonoette kleren. Héél anders
dan de uningen. Eén flatgebouw
zat vol rren en hagedissen, de
stukken elen uit de muren. Het
hele geziiwoonde in een kamertje
waar eemed in stond. De andere
gezinnen varen iets minder arm.
Maar waawe ook kwamen, overal
kregen we watermeloenen aange
boden."
Op de laatste dag van hun verblijf
bezochten de scholieren de slop
penwijk van
ook kwamen,
„Waar we
overal kregen \iïe waterme
loenen aangeboden."
Khulna. „Daar
heb ik niet zo
veel gezien. Ik
ben zo snel
mogelijk terug
in de auto
gaan zitten",
geeft Merlijne toe. „Ik had een
aantal wondjes op mijn armen en
handen. Die bewoners raken graag
bezoekers aan en er wonen daar
veel mensen met aids. Ik moest ge
woon voorzichtig zijn." Willem be
sloot wél met de groep rond te kij
ken in de krottenwijk en schrok
best van wat hij zag. „Héél arm. zo
woonde er een gezin van acht in
een huisje van twee bij vier, ik kon
er nét in staan. Andere mensen slie
pen gewoon in dozen aan de kant
van de weg."
Op het internaat van CSS was dit
soort armoede niet zichtbaar. Wel
kreeg Willem een andere kant van
de leraren te zien, toen hij nietsver
moedend langs een lokaal liep. „Ik
keek naar binnen en zag hoe een le
raar een kleine jongen aan het slaan
was. Hij stopte gelijk toen hij me
zag." Zowel Willem als Merlijne
hadden de eerste dag uitleg gekre
gen over de disciplineregels. „Er
wordt één keer gewaarschuwd,
daarna slaan ze gelijk. De Bengaal
se leerlingen vonden het vreemd
hoe ónze leraren met ons omgingen.
'Worden jullie niet geslagen?',
vroegen ze. Zij hebben veel respect
voor de leerkrachten, maar er is an
dersom geen respect voor de leerlin
gen", meent Merlijne.
Naast alle lessen en excursies was
er ook tijd voor plezier. Zo werd er
een sportcompetitie gehouden tus
sen de jongeren
van het Calvijn
college en Hope
Vocational Insti
tute en hield Mer
lijne met een aan
tal mede-scho
lieren een kleder
drachtshow. Tijdens de cultuurshow
lieten zij verschillende klederdrach
ten zien. „Daar moesten ze wel heel
hard om lachen, dat kennen ze na
tuurlijk niet. Een leerling had klom
pen voor de show meegenomen,
maar die waren te klein. Een Ben
gaalse jongen had de juiste schoen
maat en kreeg de klompen. Hij heeft
er twee weken op rondgelopen",
glimlacht de leerlinge verzorging.
De leerlingen van de christelijke
school bezochten verder de plaatselij
ke kerk. ook de dienst ging er anders
aan toe dan zij gewend waren. „Er la
gen allemaal matten op de vloer. Wij
moesten onze schoenen uitdoen en
op de grond zitten. Bij het zingen
moesten we ook allemaal klappen",
vertelt Merlijne verder. „En de koek
jes", vult Willem aan. „Achteraf kre
gen we twee koekjes, een soort
snack." Het Aziatische land telt zo'n
145 miljoen inwoners, waarvan zo'n
0,3 procent christen is. De overgrote
meerderheid 88,3 procent is moslim,
10,5 procent is hindoe.
Bij het afscheid werden de Zeeuwen
door de kinderen van het tehuis Ho
me of Blessing en de Bengaalse
scholieren verrast met een af-
scheidshow, zelfs de leraren of or
ganisatie wisten hier niets van af.
„Zelfs de directeur niet. Dat hadden
de leerlingen helemaal zelfstandig
geregeld. Het was echt een hele
show. Iemand hield op een gegeven
moment zelfs een tafel op zijn mond
omhoog! Ze zijn arm, maar kunnen
daar ook heel blij zijn", aldus Melij-
ne. Het afscheid van haar buddy
verliep emotio-
„Wij hadden dus een bord
vol lekkers en zij zaten met
hun handen in rijst te kne
den."
neel. „Tuly
moest huilen
en omhelsde
me heel vaak.
Ik houd zeker
contact met
haar, ik heb het
e-mailadres van de directeur. Hij zal
de mailtjes doorgeven aan haar."
Willem gaat op dezelfde manier
contact houden met zijn buddy.
De Tholenaren gaan de komende
weken aan de slag met hun presen
taties. Met deze presentaties moeten
zij hun opgedane kennis en ervarin
gen delen met anderen. Zij dienen
ieder met hun voordracht zo'n 150
mensen te benaderen. Zowel Wil
lem als Merlijne hebben besloten
om enkele scholen te bezoeken,
waaronder het Calvijn college in
Tholen. Willem wil ook een basis
school in Sint-Annaland bezoeken.
„Dat vond ik zelf vroeger ook altijd
leuk. als er iemand kwam praten
over een ver land." Het Calvijn
college is met het kennisuitwisse
lingsproject genomineerd voor de
aanmoedigingsprijs van BN/De
Stem. De winnaar krijgt 1500 euro
voor ziijn project.
In het najaar komt een delegatie
van het Hope Vocational Institute
uit Khulna naar Nederland. Het is
nog niet duidelijk of de buddy's
van de Tholenaren hier bij zitten.
„Ook daar gaat een soort sollicita
tieronde aan vooraf, doen zij wel
hun best op school, zijn ze goed
genoeg in Engels, dat soort din
gen", weet Willem. Samen met
Merlijne hoopt hij de Bengalen nog
een keer terug te zien. „We zijn in
ieder geval uitgenodigd om nog
een keer terug te komen, dat wil ik
zeker doen", zegt de Fluplandse
stellig.
Merlijne en haar Bengaalse buddy Tuly.
De wildbeheereenheid (WBE) Tho
len en Sint-Philipsland, de instantie
die in de gemeente verantwoorde
lijk is voor een goed wildbeheer, is
niet in staat efficiënt en adequaat op
te treden omdat ze door overheids
maatregelen aan handen en voeten
is gebonden. Overheidmaatregelen
die vaak ook nog zodanig tegenstrij
dig zijn dat aan een kwalitatief goe
de wildstand nauwelijks kan wor
den gewerkt. Dat bleek vrijdag uit
de toelichting van voorzitter A.A.
van Nieuwenhuijzen (67) uit Sint-
Philipsland tijdens de jaarvergade
ring van de WBE in het Holland
Huis in Scherpenisse. Aan de ene
kant moet er op de vos worden ge
jaagd vanwege de schade die deze
op de boerenbedrijven aanricht, ter
wijl hij aan de andere kant binnen
de aangewezen overwinterings
plaatsen niet mag worden aangepakt
en vervolgens alles opvreet dat hij
tegenkomt.
Van Nieuwenhuijzen, een van de
oprichters van de WBE, stopt ermee
en droeg G.L.D. Gaakeer uit Oud-
Vossemeer voor als nieuwe voorzit
ter. Die werd unaniem door de ver
gadering (circa 50 deelnemers) in
functie gekozen. De scheidende
voorzitter maakte van de gelegen
heid gebruik en liet zich kritisch uit
over de vele plannen die er op het
gebied van faunabeheer in het werk
gebied van zijn WBE bestaan. Met
name de aanwijzing, door de pro
vincie Zeeland, van overwinterings
plaatsen voor ganzen en de manier
waarop dat is gegaan, zijn Van
Nieuwenhuijzen in het verkeerde
keelgat geschoten. „De provincie
De nieuwe voorzitter G.L.D.
Gaakeer
heeft in Noord- en Zuid-Tholen
ganzenopvangplaatsen aangewezen
De WBE heeft daarvan de nadelen
geschetst. Zowel fn die gebieden,
als daarbuiten. Wij hebben voor
speld dat dit opvangbeleid niet het
gewenste resultaat oplevert en we
hebben ons ongenoegen uitgespro
ken in een zogenoemde zienswijze.
Die zienswijze hebben we bij de
provincie ingediend, maar uit be
trouwbare geruchten heb ik begre
pen dat de provincie alle zienswij
zen over dit onderwerp voor
kennisgeving aanneemt en ze ver
volgens van tafel veegt. Dat zou dan
de tweede keer zijn dat dat met een
zienswijze van de WBE Tholen en
Sint-Philipsland gebeurt. Op onze
eerste reactie hebben we zelfs geen
antwoord gekregen." Maar, waar
schuwde Van Nieuwenhuijzen,
daarover is het laatste woord nog
niet gesproken, „Want", zo gaf hij
aan, „WBE's worden door de rijks
overheid erkend. Dat betekent dat
wanneer instanties maatregelen wil
len nemen die het faunabeheer beïn
vloeden, zij daarbij de WBE moeten
betrekken. Pas dan kunnen we ko
men tot een planmatige aanpak van
het wildbeheer."
Niet alleen vossen en ganzen maken
zo'n plan in de gemeente Tholen
noodzakelijk, ook de sterke toena
me van het aantal reeën zorgt er
voor dat de WBE aan de slag moet
om te voorkomen dat er ongelukken
gebeuren. Dat kan door gediplo
meerde vergunninghouders van de
WBE het teveel aan exemplaren van
deze categorie hoefdieren te laten
afschieten. Daar is door provincie
en rijk overeenstemming over be
reikt. Maar ook daarin ziet Van
Nieuwenhuijzen een tegenstrijdig
heid. Aan de ene kant wordt met de
WBE serieus over faunabeheer ge
sproken, maar zodra het op het ne
men van praktische maatregelen
aankomt, laat diezelfde overheid het
weer afweten. „De jacht in natuur
gebieden is door het kabinet afge
wezen. Het onderwerp haalde zelfs
de Tweede Kamer niet. Op die ma
nier kunnen we niet efficiënt en ade
quaat beheren. Dus gaan bejaagde
dieren de natuurgebieden in. Je
krijgt daardoor niet alleen steeds
meer dieren, maar ook steeds meer
onbekende ziekten onder het wild,
is de ervaring."
Een andere bedreiging voor goed
wildbeheer vormen volgens Van
Nieuwenhuijzen de steeds breder
wordende landbouwmachines. „Die
kunnen ook nog eens steeds sneller
rijden en stellen een goed wildbe
heer voor problemen. Als gevolg
van die brede en snelle machines
werken de door ons geplaatste wild-
redders niet."
Van Nieuwenhuijzen ziet zo snel
ook geen oplossingen. Daarom pleit
hij voor een brede studie door de
Universiteit van Wageningen. Daar
in moet de complete problematiek
duidelijk worden gemaakt en een
plan van aanpak worden geschre
ven. „Als we de natuur zijn gang la
ten gaan, raakt het evenwicht zoek.
Dan is er geen balans meer en als
WBE kunnen we daartegen nu nau
welijks iets uitrichten."
Hoe tegenstrijdig sommige maatre
gelen zijn, bewijst de komst van een
schaapherder met zijn kudde op de
Thoolse dijken. De kudde is aange
trokken om de dijken te beweiden.
„Maar", waachuwde een van de
aanwezigen, ie dijken worden nu
goed beweid, laar de herder verzet
de afrastering!, zodat ook die kan
ten worden ;gegraasd. Dat bete
kent dat alle wordt kaalgevreten
waardoor scuilplaatsen en de
broedgelegenklen verdwijnen."
Jachtopziener, van Vossen verdui
delijkte voortgaand aan de verga
dering wat aan de hand is.
„Staatsbosbefcr wil met de
schaapskudde Ie dijken onderhou
den. Maar dotdat de schapen ook
aan de anderetanten van de sloten
grazen, maketze alles voor de bo
dembroeders apot. Het is soms
echt een kaalag. Er blijft geen
nest- en schilgelegenheid over."
Van Vossen oitent dat er overleg is
geweest tusse Staatsbosbeheer en
de WBE. „Wenogen dan wel door
de overheid a serieuze gespreks
partner zijn erend, voor Staatsbos
beheer zijn weeen partij. De men
sen van Staatsbosbeheer vinden ons
geen natuurbeschennende organisa
tie."
Volgens de Setallandse jachtopzie
ner geldt dat ook voor het overleg
over het vossenbeleid. „De gebie
den van Staatsbosbeheer waar we
niet meer mogen komen om de vos
te bejagen, worden steeds groter. De
boeren op Tholen en Sint-Philips
land zien steeds meer vossen op hun
erf. De dieren vreten alles. Niet al
leen de scharreleieren, maar ook de
kippen zelf. Eén van de boeren op
het eiland heeft een half open kip-
penstal. De kippen lopen naar bui
ten wanneer ze willen, maar zoeken
ook zelf de stok op. Daar komt geen
mens in de buurt. Maar de vos is er
als de kippen bij. Als dat zo door
gaat, is het straks gedaan met de
scharreleieren."
Dat de vos de natuurlijke vijand van
de gans is. wil niet zeggen dat daar
door het aantal ganzen zal afnemen.
t
Integendeel, denk Van Vossen.
„Doordat de ganzen ook gedurende
de zomer hier blijven, komen er
steeds meer. De vos pakt af en toe
een gans en verstoort het broeden
op de eieren. Maar de vos vreet ook
andere bodembroeders. Zoals de
scholekster, de kievit, de plevier en
de grutto." En, zo sprak voorzitter
Van Nieuwenhuijzen cynisch: „Het
gaat goed met de broedende gan
zen."
De vergaderende WBE-declnemers
maakten zich tevens zorgen over de
toename van het aantal reeën in
Tholen. Op Sint-Philipsland lopen
er tenminste zestien te grazen en op
Tholen ongeveer 24. In totaal wa
ren er in 2006 vijf automobilisten
betrokken bij ongelukken met
reeën. Van Vossen: „Er hebben zich
geen persoonlijke ongelukken
voorgedaan. Maar dat kan gemak
kelijk wél gebeuren."
Volgens het WBE-bestuur is op het
punt van het afschieten van het
hoefwild het beleid aangepast. Tot
vorig jaar werd de zogenoemde nu
loptie gehandhaafd. Reeën konden
zonder meer worden afgeschoten.
Maar gedeputeerde staten van Zee
land lieten onderzoeken of reeën
op Tholen 'bestaansrecht' hadden.
Dat hebben ze, was de conclusie,
en ze worden nu toegelaten op
Tholen. Dat betekent weg met de
nuloptie. Dus moest er een be
heersplan komen. Dat is er. Maar er
mag alleen op reeën worden ge
jaagd als er sprake is van het be
strijden van schade door die vier
voeters. En niet elke willekeurige
jager met vergunningen en aktes
mag op de dieren schieten. Alleen
degenen die vanaf 1990 ervaring
hebben met het afschieten van
hoefdieren en zij die een speciale
cursus hebben gevolgd.
Daarnaast moet de WBE elk jaar de
levende en geschoten dieren tellen.
Is er sprake van schade en ver
schuilen de reeën zich in het Ram-
mergors, dan hebben de dieren ge
luk. Want daar mag niet worden
gejaagd. Ook niet in noord-, mid
den- en zuid-Tholen. Alleen op
Sint-Philipsland en in Tholen-west.
In Flupland zijn inmiddels twee
bokken geschoten.
Van Nieuwenhuijzen nam aan het
einde van de vergadering afscheid
van bestuurslid C. de Graaf. Hij
was niet herkiesbaar en heeft zich
tijdens zijn bestuursperiode ingezet
voor de jachthondenopleiding. „De
Graaf heeft een heel goed karakter.
Dat merkje aan zijn honden."
Zelf werd Van Nieuwenhuijzen in
het zonnetje gezet door vice-voor
zitter W.D. van Doorn. Die gaf een
opsomming met jaartallen en ge
beurtenissen uit het actieve jacht-
leven van Van Nieuwenhuijzen.
als bestuurder en als belangenbe
hartiger. Van Doorn roemde zijn
bestuurlijk leiderschap. Zijn ver
mogen om ook mensen met ver
schillende opvattingen samen te
binden én zijn capaciteiten om af
gesproken beleid daadwerkelijk
uit te voeren en voor moeilijke za
ken voldoende draagkracht te
creëren.
Van Nieuwenhuijzen kreeg als be
loning een jonge jachthond en
werd benoemd tot erelid en ere
voorzitter van de wildbeheereen
heid.
Begin april betrokken de cliënten
van de Annewas in Sint-Annaland
hun vernieuwde appartementen. De
woonvoorziening voor mensen met
een beperking is bovendien uitge
breid van tien naar twaalf plaatsen.
Op zaterdag 2 juni opent burgemees
ter Nuis het vernieuwde complex sa
men met de bewoners. Daarna zijn
belangstellenden tussen twaalf en
vier uur welkom om een kijkje te ne
men in de appartementen.
Staatsbosbeheer organiseert zaterdag
een fietstocht langs de zuidkust van
Tholen. Natuurgidsen nemen de deel
nemers mee naar bijzondere plaatsen.
De excursie duurt ongeveer 3.5 uur en
voert de fietsers langs de zeventiende-
eeuwse boerderij Kettinghoeve en
karrevelden. Bij nationaal park Oos-
terschelde nemen de fietsers binnen
dijks een kijkje in de nieuwe natuur
van de Schakerloopolder en de Scher-
penissepolder. Op diverse plaatsen
wordt gestopt en uitleg gegeven over
de geschiedenis van het gebied en
over de diverse vogels. De tocht be
slaat zo'n twintig kilometer. De start
vindt om half twee plaats vanaf het
praathuisje op de haven van Tholen.
Deelnemers moeten zelf voor een
fiets, eten en drinken zorgen. Staats
bosbeheer adviseert om een fototoe
stel en een verrekijker mee te nemen.
Voor meer informatie en aanmelding
kan men terecht bij VVV Tholen aan
de Haven in Sint-Maartensdijk, tel.
663771Op 23 juni vindt de volgende
fietsexcursie plaats.
Een storing bij Budelpack zorgde er
maandagmiddag voor dat de brand
weer van Sint-Maartensdijk rond half
drie uitrukte naar Poortvliet. „Loos
alarm", vertelt een medewerker van
het inpakbedrijf aan de Paasdijkweg.
„De stoom werd door een storing in
het afvoersysteem niet meer naar bui
ten geblazen, maar naar binnen. Daar-
dixir is het brandalarm afgegaan." De
storing kon snel en zonder tussenko
men van de brandweer worden her
steld.
Kruiningen (0113) 571758
www.bouwraadhuis.nl
Advertentie I.M.
De wildbeheereenheid Tholen en Sint-Philipslad heeft afscheid genomen van voorzitter A.A. van Nieuwenhuijzen (links). Vice-voorzitter
W.D. van Doorn overhandigt hem een oorkondt
