Bewoners van Stadszicht vragen
aandacht voor verkeersveiligheid
Met drie rookmelders in huis dingt
familie Dorst mee naar een prijs
'Mensen komen niet alleen voor
boeken, maar ook voor ontmoeting'
Drukte bij lampionoptocht Poortvliet
Langs kathedralen met gouden daken en over het Rode Plein
Brandweer Tholen controleert op nationale rookmelderdag
Donderdag 2 november 2006
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Overlast brommers op fietspad en bouwverkeer Markiezaat college
Bewoners van de Windsingel, Binnenkamer en Het Lint
in Tholen hebben gisteren bij de gemeente aandacht ge
vraagd voor de verkeersveiligheid in de wijk Stadszicht.
Wethouder F.J. Goossen van verkeer nam een brief met
enkele tientallen steunbetuigingen in ontvangst over de
problematiek.
Markiezaat college
De Parallelweg in Sint-Maartensdijk was zaterdag één
van de vijftig straten in ons land waar medewerkers van
de Nederlandse brandwondenstichting samen met de
brandweer controleerden of in woningen een werkende
rookmelder aanwezig was. Bij de familie Dorst was dat
het geval, zodat die meedingt naar een prijs.
Bouwbesluit
Soosavonden in Ons Huis Scherpenisse kunnen vers bloed gebruiken
De jaarlijkse boekenmarkt van de stichting Ontspanning
gehandicapten in Scherpenisse had zaterdag niet over
belangstelling te klagen. Rond twee uur verdrongen de
bezoekers van het clubgebouw Ons Huis zich in de pa
den tussen de boekentafels. Vijf kwartier later was het
met de drukte gedaan, maar in de tussentijd waren hon
derden boeken verkocht.
Meeslepende zang
Nieuw is de zaak allerminst, ver
schillende punten zijn eerder al bij
de gemeente aangekaart en ook bij
de politie. Zo correspondeerde de
heer Wessels erover, waarna snel
heidsmetingen in de wijk zijn ge
houden. „Het bleek dat 70% te hard
reed, maar met die constatering is
verder niks gedaan", zegt Dine
Kruidenier. Zij en haar man Wim
hebben, na het polsen van enkele
buurbewoners, het voortouw geno
men voor de actie. Op die manier
hopen ze het gemeentebestuur te
overtuigen van de emst van de situ
atie. Er zijn zo'n honderd formulie
ren in de wijk verspreid en 38 bewo
ners hebben gereageerd.
Direct naast de woning van de Krui
deniers komt het fietspad dat dwars
door de wijk loopt, uit op de Wind-
singel. Het pad wordt intensief ge
bruikt door jeugdige bromfietsers
van buiten de wijk, die er 's avonds
overheen crossen. Dat gaat met een
fikse herrie gepaard. „En we zijn
hier juist voor onze rust vanuit Rid
derkerk komen wonen", zegt Dine
Kruidenier. De herrie, de hoge snel
heden en het feit dat het verplichte
fietspad wettelijk verboden is voor
brommers, zijn punten die ze onder
de aandacht wil brengen. In de brief
aan de gemeente wordt verder ge
wezen op de gevaarlijke situaties
die zich geregeld voordoen omdat
ook kleine kinderen gebruik maken
van het fietspad. 'Ook het feit dat de
bromfietsers met (te) hoge snelheid
het plein met speeltoestellen over
steken, is ronduit gevaarlijk', aldus
de brief.
In het schrijven worden een aantal
andere zaken aangekaart. Allereerst
dat het bord dat de 30 km snelheid
aangeeft, op een slecht zichtbare
plaats aan het begin van de Wind-
singel staat, waardoor veel mensen
het niet opmerken. Het te hard rij
den in deze straat wijten de brief
schrijvers verder aan het ontbreken
van snelheidsverminderende ele
menten.
Ook de oversteek van het fietspad
naar de Zoekweg - bij de Windsin
gel - wordt in de brief genoemd. Dit
traject wordt veel gebruikt, het is
onder meer de route van en naar de
basisscholen. De minimale verho
ging in het wegdek zou, aldus de
bewoners, bevorderen dat fietsers
doorrijden zonder te stoppen: 'Het
lijkt immers op een verlenging van
het fietspad en niet op een over
steekplaats met autoverkeer'. Bor
den die zowel fietsers als automobi
listen op het gevaarlijke over-
steekpunt attenderen, ontbreken.
Waar de bewoners van Stadszicht
bijzonder veel moeite mee heb
ben, is het verleggen van de route
voor het bouwverkeer voor het
Markiezaat college. Ze noemen
het een onbegrijpelijk besluit 'om
een woonwijk met een smalle
straat, die door veel schoolkinde
ren uit de wijk en van andere ker
nen wordt gebruikt als school-
route, te willen gebruiken voor in
tensief bouwverkeer. Volgens de
bewoners is voor de goedkoopste,
kortetermijnoplossing gekozen.
Alternatieven die bij een overleg
door hen zijn aangedragen, zijn
door de gemeente van de hand ge
wezen omdat ze te duur zouden
zijn. De Stadszichtbewoners vin
den dat het schoolproject niets
met de wijk te maken heeft en de
ze geen enkel voordeel biedt. Ze
protesteren tegen de door het ge
meentebestuur genomen besluiten
'en voelen ons als wijk de dupe
van beslissingen die niet in ons
belang genomen zijn'.
Met de brief willen de bewoners
de gemeente aanzetten tot actie.
Het fietspad in Stadszicht kruist de Windsingel en loopt door richting de Zoekweg. Links is de bouwplaats zichtbaar van het Markiezaat
college.
Danny Dorst was de derde bij wie
Paula Smulders van de brandwon
denstichting zaterdagmiddag aan
belde. Op het eerste adres, door
een notaris getrokken, was nie
mand thuis. Dus kwamen de buren
aan de beurt, met een hoger huis
nummer zoals het reglement van de
actie voorschreef. Maar bij Ramon
Bijl was nog geen rookmelder in
huis, hij was zijn woning nog aan
het inrichten. Mevrouw Smulders
bood hem daarom een melder aan.
„Ik heb er enkele bij me om weg te
geven." Danny Dorst kon mevrouw
Smulders een positievere medede
ling doen: „Ik heb drie rookmel
ders hangen."
Dorst vond het prima dat de brand
weer in de keuken controleerde of
het apparaat ook echt werkte. Hij
werd overigens wel enigszins over
vallen door het verschijnen van
mevrouw Smulders met comman
dant Koos de Feijter en Arco Kunst
van de brandweer aan zijn deur.
Zijn vrouw Anne, die in de woon
kamer juist haar zoontje de fles
gaf, had het gezelschap al aan zien
komen nadat het eerst bij de buren
stond. Kunst stapte op een stoel om
de rookmelder, aan het plafond in
de hoek van de keuken, te testen.
En het apparaat werkte. „We heb
ben er drie hangen: in de keuken,
op de overloop en op de vliering
waar de cv-ketel staat", legt me
vrouw Dorst uit. Zij en haar man
besloten vier jaar geleden om ze
aan te schaffen, nadat ze bij haar
moeder een papier erover had ge
zien. Een firma uit Middelharnis
bood ze aan, komt jaarlijks langs
om te controleren (schoonmaken
en batterij vervangen) en reageert
ook bij storingen. Volgens De Fe
ijter hebben heel wat inwoners des
tijds gereageerd op het aanbod van
de firma.
De naam van de familie Dorst gaat
samen met die van de 49 andere
bezochte adressen - mevrouw
Smulders was 's morgens eerst in
Breda en ze ging nog door naar
Koudekerke - in een pot en daaruit
worden vijf prijswinnaars getrok
ken. Zij maken kans op een aantal
staatsloten óf - wanneer men er
geen prijs op stelt - de waarde
daarvan in geld.
Tijdens de nationale brandpreven
tieweek vroeg de brandweer, net
als vorig jaar, aandacht voor de
rookmelder. Dit apparaat kan men
sen tijdig alarmeren, zodat ze zich
bij brand in veiligheid kunnen
brengen. De rookmelder is inmid
dels, via het bouwbesluit, voor
nieuwbouwwoningen standaard.
Landelijk voert de brandweer actie
om de Tweede Kamer ertoe over te
halen om de melder in élle wonin
gen wettelijk te verplichten. De
Thoolse brandweer bracht het ap
paraat op acht weekmarkten onder
de aandacht en deelde er veertig
uit.
De stichting nationale brandpre
ventieweek is, samen met de
brandwondenstichting, een cam
pagne gestart om het publiek te
doordringen van het nut van de
rookmelder. Er is zelfs een natio
nale rookmelderdag in het leven
geroepen, dat was afgelopen zater
dag. Vorig jaar waren in ons land
67 doden te betreuren als gevolg
van branden, waarvan 25 bij een
woningbrand. Ook raakten 632
mensen daarbij gewond. Dat zijn
aansprekende cijfers. In bijna de
helft van alle woningen in ons land
is nog geen rookmelder aanwezig.
Hangen ze er wél, dan werken ze
vaak niet.
Paula Smulders van de brandwondenstichting ging met commandant Koos de Feijter (midden) en Arco Kunst op zoek naar een werkende
rookmelder in de Parallelweg in Sint-Maartensdijk.
Bestuurslid Rien Moerland links) in gesprek met de heer Hengstmengel uit Sint-Maartensdijk over het boekenaanbod. Op de achtergrond
speurt het echtpaar Verkerke uit Scherpenisse naar iets van hun gading.
Wie voor de komende winteravon
den lectuur in huis wil halen, kan
volop terecht op de boekenmarkt.
Er liggen boeken op allerhande ge
bied en voor alle leeftijden. Van
dikke gebonden exemplaren tot
pockets. Wat ze kosten, hangt bij
voorbeeld af van de dikte. Maar het
blijven koopjes. Er zijn mensen die
de boeken, na het lezen, weer terug
brengen zodat ze een volgende keer
opnieuw verkocht kunnen worden.
De opbrengst is immers voor het
goede doel: het wekelijkse ontspan
ningswerk van de stichting voor
verstandelijk gehandicapten. De be
stuursleden zien dan ook iedere
keer weer heel veel vertrouwde ge
zichten. „Sommige mensen komen
hier puur naar toe om andere men
sen te ontmoeten, voor de gezellig
heid", weet Rien Moerland uit Sta-
venisse. Naast de boeken worden
ook zelfgemaakte artikelen te koop
aangeboden. En er staan enkele
boekenkasten.
Van september tot juli is er weke
lijks op donderdag een soosavond
in Ons Huis, van zeven tot negen
uur. De bezoekers knutselen wat,
handwerken, of spelen spelletjes
zoals sjoelen. Sinds kort staat er
een wedstrijdbiljart en dat is bij de
mannen erg in trek. „Vorige week
hebben we bijvoorbeeld bingo ge
speeld", zegt Mirjam Rijstenbil. Zij
is één van de tien vrijwilligers die
voor de soosavond beschikbaar
zijn. Een aantal van hen regelt ook
het vervoer voor diverse bezoekers.
anderen komen met de taxi. De ani
mo voor de soosavonden zou, wat
de leiding betreft, best wat groter
mogen zijn. Met name jongere be
zoekers zou men er graag verwel
komen.
Voor de catechesegroepen is de be
langstelling wél goed. Ook de ove
rige activiteiten zijn in trek. Zo is er
elk jaar een dagreis, dit keer werd
de Zoo in Antwerpen bezocht. Een
sinterklaasavond en een kerstbij
eenkomst staan ook vast op het pro
gramma. „Met de kerst is er een
maaltijd en ook maken we samen
kerststukjes. Als iedereen er is, heb
ben we 24 deelnemers", geeft Mir
jam Rijstenbil aan. Het seizoen
wordt altijd afgesloten met een ge
zamenlijke barbecue.
Al voor het vertrek vermaken de deelnemertjes aan de lampionoptocht zich met de kleurige papieren bollen waarin een lampje brandt.
Vele tientallen kinderen, al dan
niet vergezeld door hun ouders,
trokken zaterdagavond met kleu
rige lampions door Poortvliet. Het
activiteitencomité noteerde aan
merkelijk meer deelnemers dan
voorgaande keer. Men verzamelde
bij de gymzaal aan de Burgemeet.
Een aantal kinderen bracht een
wel heel bijzondere lampion mee:
een halfliterflesje was met papie
ren vleugels in een vlinder veran
derd, en met een lampje erin was
dat een prima lampion. Ze hadden
ze zelf gemaakt op een kinderfeest
je.
Even na zeven uur zette dweilband
De I.amsóóren uit Oud-Vossemeer
het nummer 'O, o Den Haag' in en
dat was het vertreksein. Geduren
de zo'n drie kwartier trok de stoet
door de straten van het dorp. Be
geleiders van het comité hielden op
kruisingen het verkeer in de gaten,
maar het was niet druk in het
dorp. Het was lekker weer en voor
Poortvliets kleinste jeugd was het
weer een leuke belevenis.
Melancholiek als de roep van kraanvogels. Zo klonk vrijdagavond in
Meulvliet de accordeon van Irena Filippova, de Russische diva die met
haar gepassioneerde spel en zang de volle zaal aan haar voeten kreeg.
Het tweetalige programma 'Daar komen de Russen' bood een fraaie
staalkaart van de muzikale traditie van het geboorteland van de sinds
1998 hier woonachtige Filippova. Muziek van conservatorium tot
kroeg, zo afficheerde echtgenoot en gitarist Hans Visser (ex-FIairck) het
optreden.
„Uren werden dagen, werden ja
ren, als wolken voortgedreven door
de wind." Die zinsnede uit het lied
Zuivere Vijvers raakte de kern van
de voorstelling misschien nog het
best. Een lied over heimwee naar
de geboortegrond, de idylle van de
jeugd. Meteen ook een ode aan de
ziel van een volk, en een blik in het
hart van de emigrant. Ondersteund
door het klagen van de accordeon
werd het een lied vol verdriet, on
afzienbaar als de Russische vlak
ten. Filippova liet het volgen door
De Oude Klok, een Russische
blues over fouten uit het verleden
die nooit en te nimmer ongedaan
kunnen worden gemaakt. Beklem
mende nummers, zo vond Filippo
va zelf ook, om vervolgens op haar
accordeon een opgewekte dans in
te zetten. „Tijd voor iets vrolijks."
Die muzikale verbeelding van zo
veel uiteenlopende emoties maakte
het optreden tot een belevenis. In
het oog sprong ook de bas-balalai
ka, een instrument dat Visser deze
zomer nog meebracht uit het vader
land van Filippova. Het was trou
wens toch een familiegebeuren in
Meulvliet. Dochter Victoria ver
luchtigde sommige liederen met
dans en ballet, om af en toe achter
de piano plaats te nemen. De van
de cajunband Louisiana Radio be
kende Arthur Bont completeerde
met verschillende ritme-instrumen
ten het in folkloristische kleding
gestoken gezelschap. Het breekba
re en poëtische Kraanvogel, een
eerbetoon aan in de Tweede We
reldoorlog gesneuvelde soldaten,
behoorde voor de pauze tot de ab
solute hoogtepunten. Haar tech
nisch kunnen op de accordeon de
monstreerde Filippova wellicht het
best in De Vlucht van de Hommel
uit de opera Tsaar Saltan van de
componist Rimski-Korsakov. „Een
nummer dat ons Nederlanders
zweet op het voorhoofd bezorgd",
aldus Visser.
De blonde schoonheid Filippova
nam de zaal bij de hand tijdens een
rondwandeling door de havenstad
Odessa, nog een gelegenheid om
op een hartverscheurende manier
heimwee en vertrek te bezingen.
Ook een liedje van volkszanger
Vladimir Vyssotski passeerde de
revue. Dat ze uit vele wateren ge
wassen is bewees Filippova na de
pauze met enkele tangonummers,
onder andere van Astor Piazzolla.
Omgekeerd liet ze zien hoe ze zich
ook in haar nieuwe thuisland op
haar gemak voelt, getuige een in
terpretatie van Tulpen uit Amster
dam. Haar met een aandoenlijk ac
cent uitgesproken Nederlands
maakt dat je meteen voor haar valt.
Eerst en vooral blijft Filippova, aan
het conservatorium in Rostov aan
de Don afgestudeerd als accordeo-
niste en dirigent, iemand die pul uit
de rijke voedingsbodem van de
Russische muziek en cultuur. Het
uitbundige Moscow was slechts
één van de vele liefdesbetuigingen
die op de avond voorbij kwamen.
Met vingervlug toetsenwerk en
meeslepende zang voerde ze het
publiek mee langs kathedralen met
gouden daken en over het Rode
Plein. „Moscow, je bent de moeder
van mijn land. Moscow, ik heb aan
jou m'n hart verpand."
