Met de bus van Vossemeer naar
Stavenisse was een hele reis
Bewoners tekenen
twaalf extra vakken
Geen onderzoeken
personeel gemeente
'Vrijwilligers van Rode Kruis
zijn op en top gemotiveerd'
Fonds keert 2 mille
uit aan liefdadigheid
Christelijke school
dringend noodzakelijk
Ongeveer 300 bezoekers op reünie Rehobothschool
Echtpaar De Werd geniet met volle teugen van vakantieweek
'Rijbewijs is
nog te duur'
Donderdag 28 september 2006
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Saamhorigheid
Parkeren probleem Garnalenstraat
De bewoners van de Garnalenstraat in Tholen willen het
aantal parkeerplaatsen in hun straat en de buurt drastisch
verhogen. Nu zijn er veertig vakken om de auto neer te zet
ten, aan de gemeente stellen ze voor om er 52 te maken.
Een ton die is gereserveerd om de personeelsomvang te
onderzoeken op verschillende afdelingen binnen het ge
meentehuis, wordt door burgemeester en wethouders bij
nader inzien liever niet voor dat doel uitgegeven maar
liever toegevoegd aan de algemene reserve.
Medaille
Groepsfoto
Secretaris M. J. de Rijke over Rehoboth:
Het was in Stavenisse een kwart eeuw geleden dringend
noodzakelijk om een christelijke school te stichten. Dat
schrijft secretaris M. J. de Rijke in het jubileumboek dat
zaterdag werd uitgereikt aan de bezoekers van de reünie
vanwege het 25- jarig bestaan van de Rehobothschool in
Stavenisse.
Zestig
Verantwoording Pot-Meyer Fonds van zes jaar
Beantwoordt het in stand houden van de stichting Pot-
Meyer Fonds nog aan het oorspronkelijke doel. Die vraag
stelde H. Geluk (SGP) in de commissie samenleving, ge
zien het feit dat er weinig een beroep wordt gedaan op het
fonds. Maar PvdA, CDA en RFT houden het graag in
stand uit historisch oogpunt. Het fonds is bedoeld om
hulp te bieden aan zieken, herstellenden, zwakken en be-
hoeftigen in de gemeente Tholen. In de afgelopen zes jaar
is daar ruim 2100 euro aan uitgegeven.
Rentebaten
„Wie was het ook weer?" Directeur W. van den Dikkenberg van de Reho-
bothschool in Stavenisse schudde zaterdag tijdens de reünie vele handen.
De meesten kende hij, maar soms als er meerdere kinderen uit hetzelfde
gezin kwamen, moest hij even nadenken. Ongeveer 300 belangstellenden
kwamen naar het gebouw aan de Pilootweg om oude bekenden te zien of
foto's te bekijken uit de 25-jarige geschiedenis van de school.
Bijzonder aan het zilveren jubi
leum was dat het ook een kwart
eeuw was dat de directeur aan de
school verbonden is. „De laatste
tien jaar sta ik niet meer voor de
klas, maar de meesten ken ik. Kin
deren veranderen snel. Zeker tus
sen hun twaalfde en zestiende
jaar."
In de gang van het schoolgebouw
worden de bezoekers opgewacht.
Ze krijgen het jubileumboek mee:
Rehobothschool Stavenisse 1981-
2006. En een balpen met de tekst
25 jaar Rehobothschool.
De bezoekers op de reünie halen
herinneringen op. Veelal aan de
hand van foto's die leerkrachten en
ouders van bepaalde gebeurtenis
sen hebben gemaakt. Er zijn plak
boeken met herinneringen van leer
krachten en oud-leerkrachten. Met
plaatjes en teksten, kindertekenin
gen, foto's. Er zijn ook ingebonden
schoolkranten. En in één lokaal is
een power presentatie over de ge
schiedenis.
„Het valt ook op dat er ouders ko
men die tussendoor verhuisd zijn
en hier nog eens de sfeer willen
proeven." Wat toen leerlingen wa
ren zijn nu vaak moeders en va
ders. Ze komen met hun kroost
naar de school. De gang en de cen
trale ruimte loopt snel vol.
Er is een groep van zeven oud-leer
lingen die 25 jaar geleden van de
school kwam. Ze zaten er maar één
jaar op. In de combinatieklas 5 en
6. Ze staan ook in het jubileum
boek. Als eerste foto met leerlingen
uit het schooljaar 1981/1982. Met
Van den Dikkenberg. Ze willen nu
graag met zijn allen en de meester
nog een keer op de foto. Zij zijn
37, 38 jaar. Corine de Rijke-Aar-
noudse is een van hen. Zij schrijft
in het jubileumboek dat ze na vijf
jaar School met de Bijbel in Oud-
Vossemeer, met haar twee zussen
naar de Rehobothschool in Stave
nisse ging. „Het was een hele reis
vanuit Oud-Vossemeer. We waren
toen misschien nog maar twee keer
op Stavenisse geweest, dus als kind
vond je het een hele reis. We gin
gen eerst met de bus naar Tholen,
daar moesten we wachten op de
bus naar Stavenisse. De busreizen
verliepen niet altijd zo vlekkeloos.
Vooral als het regende moesten we
vaak staan. We vonden het wel leuk
om naar een andere school te gaan.
Alles was nieuw. Er waren geluk
kig ook kinderen die we al kenden
uit Oud-Vossemeer."
Het was wel wennen, schrijft ze,
want er waren andere leermetho
den. De Bijbelse geschiedenisles
sen waren anders dan we gewend
waren, ook de psalmen van Dat
heen zongen we niet in de kerk
Het waren wel lange dagen,
we moesten ook overeten op school
en waren pas om vier uur thuis.'
Het zijn niet alleen oud-leerlingen
die lang geleden op de school heb
ben gezeten. Ook jongeren komen
er op af, zoals Hilbert de Vos (17),
Martijn Vos (16) en Leonard van
Haaften (18). Ze hebben een goede
tijd op school gehad, zeggen ze.
Veel gelachen ook. Ze noemen ook
de gezelligheid als een belangrijke
factor.
Alle drie zijn ze ook in Stavenisse
blijven wonen. Martijn Vos weet
het zeker: „Ik ga hier nooit weg.
Het is een lekker rustig dorp. Hier
geen steekpartij net als op Smur-
diek laatst."
Hilbert vindt het leuk om de juf
frouwen weer eens te zien bij wie
hij in de klas heeft gezeten. Hij
ging na de basisschool naar het
Calvijncollege. Eerst twee jaar in
Tholen, toen twee jaar in Krabben-
dijke voor de richting metaal.
Daarna een jaar Markiezaat college
in Bergen op Zoom (warehouse).
Hij leert nu voor chauffeur goede
renvervoer. Hij heeft nog geen
meisje: „Nee, daar moet je niet te
vroeg aan beginnen. Vrouwen en
auto's kosten veel geld." Zijn
vrienden lachen.
Van den Dikkenberg schudt handen
van oud-leerlingen en oud-leer
krachten die van het eiland komen
maar ook uit Kruiningen, Ochten
(Betuwe) en Rijssen (Twente).
„Wat aardig is het dat oud-leerlin
gen vertellen dat ze op school be
paalde leerlingen plaagden en dat
ze achteraf zeggen dat het verkeerd
is geweest. Hoe hebben we dat
kunnen doen, zeggen ze nu."
Wat ook opvalt is dat een aantal
onderwijsassistentes naar de pabo,
pedagogisch academie voor het ba
sisonderwijs, zijn gegaan. „Ze heb
ben hier de gelegenheid om voor
de klas te staan onder verantwoor
delijkheid van de leerkracht. Ze
proeven hoe dat is en willen het
dan vaak ook zelf. Dat is voor de
meesten de reden om naar de pabo
te gaan. Dat ze zelf voor de klas
mogen staan. Het is ook een soort
kweekvijver voor leerkrachten."
De eerste leerlingen die in 1982 van de Rehobothschool kwamen, v.l.n.r. Corine de Rijke-Aarnoudse, Rian Aarnoudse, Sandra Potappel-
Ezinga, lek den Braber, Rie de Rijke-Aarnoudse, directeur W. van den Dikkenberg, Lian Goedgebuure-de Rijke en Hera de Vos-Dorst.
Ook begroet hij juffrouw Langejan
uit Krabbendijke. Zij viel als vrij
willigster in toen het lastig was om
voldoende onderwijzend personeel
te vinden. „De laatste keer dat ik
de school bezocht was in 1994-
1995. Er waren in die tijd veel
vacatures." Tijdens haar actieve
loopbaan stond ze twintig jaar voor
de klas op de Eben Haëzer in Tho
len.
Ook Peter Priem kwam naar de
reünie. „Ha, Peter van de pauwen-
veer," zegt Van den Dikkenberg te
gen de 25-jarige oud-leerling. Peter
kreeg destijds een pauwenveer als
beloning. „Hij moest bijgeleerd
worden om in de klas mee te kun
nen, vertelt de directeur. „Als het
na twee keer goed ging in de klas,
kreeg hij een pauwenveer. Eentje
van de veren is in een gedenkboek
geplakt."
Eerder werd al aandacht besteed
aan het jubileum van de school.
Voor de leerlingen was er een pro
jectdag. De kinderen hielden zich
bezig met tegenstellingen, zoals
oorlog en vrede en rijk en arm. De
dag erna was er 's avonds een bij
eenkomst voor het bestuur en het
personeel. Daar werd het jubileum
boek aangeboden door de voorzit
ter van de jubileumwerkgroep 25
jaar Rehobothschool, C. Wesdorp.
Dominee Gerritsen van de Oud-Gere
formeerde Gemeente hield een her
denkingsdienst. Hij schreef ook de
meditatie in het jubileumboek. Ook
aan het jubileum van de directeur
werd aandacht geschonken. Van het
bestuur kreeg Van den Dikkenberg
een envelop met inhoud, van het per
soneel en de leerlingen een aantal
maaltijden. „Acht jaar geleden was er
ook al veel aandacht voor mijn 25- ja
rig onderwijsjubileum. Nu weer, maar
toch vooral voor de school."
Woensdag werd op het schoolplein
een boom geplant. Voorzitter B. de
Ruiter van het sch(x>lbestuur nam de
eerste schep grond voor zijn rekening.
Dat gebeurde in bijzijn van de be
stuursleden, alle leerlingen en leer
krachten. Daarna werd ook nog een
groepsfoto gemaakt van alle 220 leer
lingen. Ze krijgen hem als aandenken
aan het jubileum. Rond de boom, een
plataan waarvan de takken in een dak-
vorm worden geleid, komt nog een
bank die door oud-leerling Martin
Eerland wordt gemaakt. Tijdens deze
bijeenkomsten heeft Van den Dikken
berg vooral de saamhorigheid onder
de betrokkenen ervaren, zegt hij.
Dat blijkt uit een brief van de bewo
ners aan het college van b. en w. en
de raad. De straat loopt dood en
mondt uit in een pleintje. Er is een
groot tekort aan parkeervakken., zo
schrijven de familie B. Schot, R.
Korsman en W. van Dijke. ,Het is
erg lastig om je auto te parkeren,
doordeweeks, maar ook in het
weekend.'
Volgens de bewoners kan een aantal
problemen op een simpele manier
worden opgelost. Ze willen er met
de gemeente over praten. Ze hebben
47 handtekeningen verzameld om
hun pleidooi kracht bij te zetten. De
briefschrijvers wijzen er op dat ook
de vuilophaaldienst problemen on
dervindt. Bovendien worden er 've
le bekeuringen in de straat' uitge
deeld. Beiden zijn voor een groot
deel te wijten aan het parkeerpro
bleem, aldus de bewoners.
In de commissie ruimte vroeg J.P.
Bout (CDA) er aandacht voor. „De
Dalempolder slibt dicht. Belang
hebbenden willen zo snel mogelijk
een oplossing. De vuilnis moest een
keer blijven staan. Dat ligt aan de
geparkeerde auto's."
Volgens M.J. Klippel (RFT) speelt
het probleem niet alleen in de Da
lempolder. „Het college moet het
meenemen bij herbestrating en re
constructies. Het aantal auto's
neemt alleen maar toe. Er zijn soms
drie of vier auto's op één woning."
Wethouder F.J. Goossen erkende het
probleem. „We zullen er zeker naar
kijken bij herbestratingen, maar de
ruimte is beperkt. Het is ook een fi
nanciële kwestie. Bovendien zijn de
nieuwe vakken ook zo weer vol en
blijft het probleem bestaan."
In de schets van de bewoners zijn
drie dwarsparkeervakken opgeno
men in de Garnalenstraat, maar is er
vooral ruimte geschapen op het
pleintje door een rij vakken te ver
dubbelen. Ook bij de doorgang naar
de garageboxen zijn extra plaatsen
getekend.
De afgelopen jaren zijn al zes afde
lingen op een of andere manier on
der de loep genomen. In alle geval
len bleek de personeelssterkte
noodzakelijk, of onvoldoende. Te
veel personeel was er nergens. Het
lijkt burgemeester en wethouders
aannemelijk dat het beeld voor de
niet onderzochte afdelingen het
zelfde zal zijn. Ook al omdat met
personeelsuitbreiding terughou
dend wordt omgegaan, vergroting
van de efficiency een belangrijke
doelstelling is en er jaarlijks twee
doelmatigheidsonderzoeken uitge
voerd gaan worden. Gezien de am
bities die gemeenteraad en college
hebben, lijkt bezuinigen op het
aantal banen bij de gemeente even
min haalbaar.
In de commissie bestuurszaken
steunden de collegepartijen PvdA,
SGP, CDA en VVD het voorstel
van harte. Ook ABT was blij ver
rast. „Bij de begrotingsbehande
ling vorig najaar is er nog stevig
over gediscussieerd omdat die on
derzoeken nodig zouden zijn. Onze
fractie is echter altijd voorstander
geweest van een kerntakendiscus-
sie", zei J.J.P.A. Boulogne. En
M.J. Klippel (RFT) concludeerde
dat de onderzoeken kennelijk niet
meer nodig zijn.
Bij monde van A.G. van de Sande
liet de CU als enige een afwijkend
geluid horen. Hij zei dat er nog
steeds een opdracht van de raad ligt
om te bezuinigen op personeel.
Volgens hem zou dat kunnen om
dat het collegeprogramma aangeeft
weinig nieuw beleid te willen. Het
vorige raadsprogramma leidde tot
zestien extra banen bij de gemeen
te. „Het streven moet een passende
organisatie zijn en de raad zou een
andere discussie moeten durven
voeren", aldus Van de Sande. Deze
gaat, zei de burgemeester, volledig
voorbij aan een signaal dat de ge
meenteraad heeft afgegeven. „Het
college trekt de meerwaarde van
vervolgonderzoeken in twijfel. Bo
vendien vergen wensen die boven
op het collegeprogramma zijn
neergelegd, extra personeel. De rek
is eruit. Als de CU minder perso
neel wil, moet ze aangeven welke
taken ze wil uitvoeren", aldus bur
gemeester Nuis.
Een week zonder zorgen en van volop genieten. Dat is wat Fred en Ka
rin de Werd uit Scherpenisse beleefden in hotel De Paardestal op het
landgoed De Valkenberg bij Rheden. Ze mochten op vakantie in dit huis
van het Rode Kruis en dat was voor hen een onvergetelijke ervaring.
„Erop terugkijken is wat me op de been houdt", zegt Karin. Zij en haar
gezin zijn het Rode Kruis enorm dankbaar dat dit mogelijk is gemaakt.
Fred de Werd is al een aantal jaren
ziek thuis, na te zijn getroffen door
een herseninfarct. Zijn vrouw Ka
rin verzorgde hem, tot vorig jaar bij
haar een ernstige ziekte werd ge
constateerd. Op vakantie gaan is er
voor hen door de omstandigheden
al jaren niet bij en daarom klopte
de maatschappelijk werkster deze
zomer aan bij het Thoolse Rode
Kruis. Bestuurslid Chris de Neeff,
die in Scherpenisse woont, ging
langs bij het gezin en zag al snel
dat zij voor een vakantieweek in
aanmerking kwamen. Het doel er
van is om mensen uit hun isole
ment te halen. „Alle afdelingen
van het Rode Kruis krijgen jaar
lijks een aantal plaatsen toegewe
zen in de vakantiehuizen en op het
schip J. Henry Dunant. We nemen
een deel van de kosten voor onze
rekening en overschrijden eigenlijk
jaarlijks ons budget", vertelt hij.
Voor het echtpaar De Werd was de
urgentie dermate hoog. dat ze nog
in de laatste week van augustus
naar de Veluwe konden. De Thole-
naren kwamen terecht in een groep
ouderen en voelden zich er meteen
thuis. „Wc kwamen uit alle hoeken
van het land, maar zaten 's avonds
met elkaar te praten alsof we elkaar
al weken kenden. Het klikte me
teen", vertelt Karin. Zij is 47 en de
oudste in de groep was een me
vrouw van 98 jaar. „We wisten he
lemaal niet dat dit bestond bij het
Rode Kruis." Met de bus van het
Thoolse Rode Kruis brachten
chauffeur Marus Dourlein, De
Neeff en afdelingsvoorzitter Bert
Stolk het echtpaar De Werd naar
De Paardestal. De bus is ingericht
voor liggend vervoer, met een
brancard. Dat kwam prima van pas
voor Karin de Werd, voor wie de
lange rit anders te vermoeiend zou
zijn. Het was erg gezellig onder
weg. Ze arriveerden rond het mid
daguur op hun bestemming en kon
den meteen aanschuiven om mee te
eten. „Dat was echt super!" zegt
Karin.
Zij en haar man genoten met volle
teugen van alles wat er die week
gebeurde: de muziek en bingo 's
avonds, de koffie 's morgens op
bed én in het zwembad, een rondrit
door de omgeving naar het pavil
joen De Posbank, een avond win
kelen en een bezoek aan het mos
terdmuseum in Bronkhorst, En niet
te vergeten het moment dat ieder
een een medaille kreeg. „Ik ben 47
jaar en dit was de eerste medaille
in mijn leven. De tranen sprongen
me in de ogen." 's Woensdags was
een uitstapje gepland en daarvoor
werd 's maandags in de groep ge
vraagd waar men heen wilde. Ka
rin: „Ik zei heel spontaan: het
dolfinarium in Harderwijk. En on
gelooflijk: de hele groep wilde
mee." Het is een fijne dag gewor
den waarvan iedereen met volle
teugen genoot. „De vrijwilligers
hebben erg hun best gedaan om dit
mogelijk te maken."
Het is in De Paardestal zó geregeld,
dat er één beroepskracht aanwezig
is op kantoor, terwijl de verzorging
van de gasten door vrijwilligers
wordt gedaan. Daar zijn standaard
een arts en een verpleegkundige bij.
De Neeff was verschillende keren
vrijwilliger op de J. Henry Dunant.
„Dan gun je jezelf nauwelijks tijd.
Je bent met eën kleine groep en wilt
alles doen om de gasten een onbe
zorgde vakantie te bieden", geeft
hij zijn ervaringen weer. „Voor die
mensen is niets teveel, ze zijn op en
top gemotiveerd", beaamt Fred. „Ik
weeg 100 kilo en dan loopt er zo'n
vrouwtje je rolstoel te duwen. De
inzet is geweldig."
Het medeleven van zowel de andere
gasten als de vrijwilligers is een
openbaring voor het paar uit Scher
penisse. „Nog geregeld hebben we
contact met elkaar. En op slechte
momenten kijk ik naar de groepsfo
to die is gemaakt, dat maakt heel je
dag goed", aldus Karin. Het af
scheidsdiner was niet alleen heer
lijk, maar ook een bijzondere ge
beurtenis. „We sloten het af door
als groep hand in hand met elkaar te
bidden. Dat was erg emotioneel."
Bij het ontbijt de volgende morgen
kreeg Karin nauwelijks een hap
door de keel, zegt ze. „Het afscheid
deed iedereen heel veel, er zijn veel
traantjes weggepinkt." Met de
Thoolse Rode Kruisbus werden ze
terug naar huis gebracht. „Dat was
toch ook weer wel heel fijn om het
thuisfront te zien."
Dankzij het Rode Kruis beleefden
Fred en Karin de Werd een week
zonder zorgen en dat waardeert het
gezin heel erg. Zó zelfs, dat doch
ter Mariëlle besloten heeft om vrij
williger te worden bij het Thoolse
Rode Kruis. „Ik heb altijd graag
iets voor andere mensen gedaan en
tijdens deze week was het omge
keerd", zegt Karin. Zij en Fred
zijn blij dat ze deze vakantie
mochten meemaken. „Dit nemen
ze ons niet meer af."
De Rijke blikt terug en beschrijft
een aantal opvallende gebeurtenis
sen uit de geschiedenis van de
school. Uitvoerig gaat hij in op de
ontstaansgeschiedenis. Tot in de
eerste helft van de twintigste eeuw
was er een openbare school die 'en
kele kenmerken droeg van Christe
lijk onderwijs. Er werd gebeden en
godsdienstonderwijs gegeven. Leer
krachten gingen nog naar de kerk en
hadden soms een kerkelijk ambt.'
Dat christelijk karakter ging vol
gens De Rijke gaandeweg teloor. De
roep om een eigen school werd gro
ter. Er werd een aantal pogingen on
dernomen om een nieuwe school te
stichten, maar die liepen op niets
uit. ,Ten tijde van de stichting van
de Rehobothschool was het droevig
gesteld op de openbare school. Het
geen de leerlingen in de kerk en op
de catechisatie hoorden, werd door
sommige leerkrachten tegengespro
ken. Het was dus dringend noodza
kelijk om een Christelijke school te
stichten.'
Om een school te beginnen moesten
er zestig leerlingen op de openings
datum komen. Die waren er niet in
Stavenisse. Vanuit de kerkenraad
van de Ger. Gemeente in Nederland
in Oud-Vossemeer werd voorgesteld
om samen de school op te richten.
,In Oud-Vossemeer kon men zich
namelijk niet meer verenigen met
het godsdienstonderwijs op de
School met de Bijbel ter plaatse.' In
1979 vond in Oud-Vossemeer over
leg plaats met de kerkenraden van
de Ger. Gemeenten in Nederland uit
Sint-Annaland en Sint-Maartens
dijk. .Men was het snel eens over de
grondslag van de school, de plaats
van vestiging en de bestuursamen-
stelling.' Op 4 januari werden de
statuten vastgesteld.
De schoolstichting riep volgens De
Rijke veel weerstand op. .Vooral in
Stavenisse, waar altijd maar één
school geweest was. Men zocht van
de zijde van de openbare school
naar mogelijkheden om dit tegen te
houden. Ook het gemeentebestuur
vond het een ongewenste school. De
burgemeester deelde op de vergade
ring van 4 februari 1980 mee dat hij
de stichting van een bijzondere
school betreurde. Ondanks dat
mocht men wel op een objectieve
behandeling rekenen.'
Er moesten zestig handtekeningen
van ouders komen, maar dat bleek
niet gemakkelijk, schrijft De Rijke.
.Helaas werkten niet alle ouders
hieraan mee.' Toen het eenmaal zo
ver was, gingen de plannen snel. De
firma Vebo uit Tholen mocht de
school bouwen. De eerste paal werd
geslagen door voorzitter van het be
stuur, ds J. Schinkelshoek. Er waren
84 leerlingen op 24 augustus 1981.
Het leerlingen aantal groeide naar
250. Ook uit Dinteloord kwamen er
kinderen maar nu niet meer. De
groei is zelfs omgeslagen in een da
ling. .Volgens prognoses daalt het
leerlingenaantal in 2009 tot 200.
Hoe het verder zal gaan moet afge
wacht worden.'
In het 60 pagina's tellende jubi
leumboek staan herinneringen van
bestuursleden, directeur, leerkrach
ten, onderwijsassistenten, maar ook
van de busbegeleider Marian Aar
noudse, oud-leerlingen en vrijwilli
gers en is de uitgave voorzien van
vele (klassen)foto's. Het bevat ook
alle namen van de bestuursleden,
Leerkrachten, onderwijsassistenten,
administratief medewerkers en
schoonmaakpersoneel vanaf de op
richting in 1981.
Er wordt zó weinig een beroep op
het fonds gedaan, dat het bestuur
niet vaak vergadert (statutair is één
keer per jaar verplicht). Zodoende is
de afgelopen jaren verzuimd de
jaarrekening voor te leggen aan de
gemeenteraad. Vanavond gebeurt
dat van zes jaar tegelijk: 20(X) tot en
met 2005. Mét een correctie, want
in de commissie wees M.J. Klippel
(RFT) erop dat in de rekening van
2005 de rentebaten ontbraken. Bur
gemeester Nuis - die voorzitter is
van het fonds - gaf toe dat deze post
over het hoofd was gezien.
Dat er niet vaak een aanvraag bij het
fonds wordt gedaan, komt omdat er
tal van financiële regelingen bestaan
voor de sociaal zwakkeren in onze
samenleving. „Je kunt bij het doen
van uitkeringen ook in de geest van
het fonds handelen", zei Nuis. In
1997 is er door het bestuur oen in-"-
dringende discussie gevoerd over
het voortbestaan van het fonds,
maar dat leidde niet tot een een
stemmig besluit. De voorzitter zou
dit punt opnieuw aan de orde kun
nen stellen, zei hij. Klippel wees er
op dat de politiek destijds aangaf
dat er gekeken zou kunnen worden
naar leemten in de bestaande regel
geving. Hij zei voorstander te zijn
van een eigentijdse invulling.
De gemeenteraad gaat niet over de
opheffing van de stichting, maar be
noemt op grond van de statuten wél
de bestuursleden. Naast de burge
meester zijn dat op dit moment: ge
meentesecretaris S. Nieuwkoop (se
cretaris), oud-gemeenteambtenaar
A.G. van de Sande, notaris A.J.
Schot en mevrouw Van Olffen. Zij
beheren een kapitaal dat eind vorig
Volgens gemeenteraadslid M.J. Klip
pel (RFT) betalen de Tholenaren
straks nog steeds teveel voor een pas
poort en een rijbewijs. Meer dan de
kostprijs vindt hij niet nodig. Van
avond behandelt de raad een voorstel
om de paspoortprijs te verhogen naar
47,45 euro en de prijs van een rijbe
wijs met 9,40 euro te verlagen naar
35 euro. Mogelijk komt Klippel met
een amendement.
Het raadslid baseerde zich in de com
missie bestuurszaken op de door b. en
w. gepresenteerde kostencalculatie.
Die komt voor een pasp<x>rt uit op
42,65 euro waarbij is gerekend met
een ambtelijke tijdsbesteding van 19
minuten. Tholen kiest ervoor om de
maximaal toegestane prijs in reke
ning te brengen. Dat is in lijn met ge
meenten in de regio. Bovendien ligt
voor het nieuwe paspoort de tijdsbe
steding volgens de burgemeester ho
ger. In de prijs zit een aanname voor
de indirecte kosten, vulde ambtenaar
B.J. van Olffen aan. Als voor het rij
bewijs dezelfde systematiek wordt
toegepast, zou de kostprijs volgens
Klippel nog ruim elf euro onder het
voorgestelde tarief liggen. „Het lan
delijk gemiddelde is hier leidend ge
weest, dit is duidelijk een gebaar naar
de inwoners", zei de burgemeester.
Het raadslid sprak van 'een sigaar uit
eigen doos', maar Nuis noemde dat
een onjuist beeld.
A.G. van de Sande (CU) wilde weten
waarom voor de prijs van het rijbe
wijs het landelijk gemiddelde wordt
gehanteerd en voor reisdocumenten
niet. Een duidelijk antwoord kwam
daar niet op. De burgemeester kende
het landelijk gemiddelde niet. Van
Olffen zei dat de meeste gemeenten
het maximumtarief hanteren. Wél zei
deze, dat het lagere tarief voor het rij
bewijs nog steeds kostendekkend is.
jaar 51.765,67 euro bedroeg. Het
Pot-Meyer Fonds keerde over de pe
riode 2000 t/m 2005 totaal 2119,26
euro uit aan bijstand en had zo'n
300 euro aan algemene kosten.
Over de jaren 2000 t/m 2004 werd j
een bedrag van 7710,72 euro aan
rente ontvangen.
Klippel wilde nog weten of het for
meel kan dat er meer geld wordt uit
gegeven dan er aan rente is ontvan
gen. Volgens de burgemeester dient
een kapitaal van 50.000 euro in
stand te worden gehouden en kan de
rest worden uitgekeerd. In artikel 2
van de statuten - in 1993 voor het
laatst aangepast - staat echter: 'De
stichting heeft ten doel: liefdadig
heid te bewijzen door uit de renten
te verstrekken versterkende midde
len of andere hulp aan de zieken,
herstellenden, zwakken en behoefti-
gen in de gemeente Tholen, zonder
onderscheid van godsdienst'.
Het Pot-Meyer Fonds is in 1918 in
het leven geroepen door J.M.C. Pot.
Deze oud-Tholenaar - van 1883 tot
1911 uitgever van de Ierseksche en
Thoolsche Courant - overleed in
1919 in Nijmegen. Een jaar eerder,
drie dagen na het overlijden van
zijn vrouw L.M.A. Pot-Meijer, liet
hij zijn testament opmaken waarin
hij de stichting van het fonds op
nam. Dit fonds benoemde Pot tot
zijn enige erfgenaam. Hij bepaalde
dat de burgemeester en de notaris
van Tholen deel zouden uitmaken
van het bestuur, waarbij eerstge
noemde als voorzitter zou funge
ren.
Karin en Fred de Werd uit Scherpenisse beleefden een week zonder zorgen dankzij het Rode Kruis. Chris de Neeff (links) was één van de
vrijwilligers die het paar naar het hotel bij Rheden bracht.
