'Als ik begin met schilderen weet ik
nooit waar het op uit gaat komen'
Gezellige verkoping 's morgens drukst
Lintje judoleraar
Cent Scherpenisse
Tüinen open voor publiek
Eerlijk gekozen
voor de RFT?
Koopman tegen
plan ontpolderen
Pleidooi actief beheer akkerranden
Schoolmeestertje spelen
Vierde keer
truckersrit met
gehandicapten
Donderdag 8 juni 2006
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Stemmen
van lezers
Expositie van Marlou Mercx-Heukeshoven in zorgcentrum Ten Anker
De Chinese aquarellen van kunstenares Adriënne Kus-
ters en haar cursisten hebben in zorgcentrum Ten Anker
plaatsgemaakt voor schilderijen van Marlou Mercx-
Heukeshoven uit Tholen. Met losse penseelstreken
brengt zij kleurrijke, abstracte bloemen en personen op
het doek tot leven. „Ik heb geleerd om vooral tijdig te
stoppen met schilderen, dat is het allerbelangrijkste. An
ders wordt een werk te priegelig, te netjes."
Kunstroute
Onschuldig wezentje
Lid in de Orde van Oranje Nassau
Oud-Sint-Annalander Cent Scherpenisse is zaterdag in
Ede koninklijk onderscheiden. De 60-jarige Scherpenis
se is benoemd tot lid in de Orde van Oranje Nassau van
wege zijn verdiensten voor de Nederlandse judobond.
Handicap.nl
Bewoners trekken
bezwaren in
gemeentehuis
Wedstrijd voor
brandweerduikers
in Tholen
Onlangs in de E.B. heb ik met be
langstelling de berichtgeving over de
kwestie Klippel gevolgd. Gemeente
raadslid dhr. Klippel is uit de SGP-
fractie gezet. Hij heeft ook bedankt
als ouderling van de Gereformeerde
Gemeente te Schcrpenisse. Naar we
lazen is er sprake van gezinsproble
men. Hoe de ware toedracht is. is ons
niet duidelijk. Wel geldt: waar rook
is. is vuur. Bedanken als ouderling
kan ook betekenen: om des fatsoens-
wil bedanken. Dit mede gelet op de
genoemde gezinsproblematiek. Als
tot het ambt geroepen ouderling dient
men zijn huis en gezin goed te rege
ren. Anders kan men geen zorg dra
gen voor een kerkelijke gemeente.
Dan is stoppen een wijs besluit.
Dan kun je ook niet verder gaan
als gemeenteraadslid. En dan nog
de eenmansfractie Reformatorische
Fractie Tholen. Ik mag toch aanne
men dat ook hier geldt, dat men van
onbesproken gedrag moet zijn. Ik
verwijs hier ook naar de voorkcursac-
ties bij de raadsverkiezingen in 1994
en 1998. Klippel, ga zo niet verder,
anders is de kans groot dat u over 4
jaar helemaal niet meer als gemeen
teraadslid terugkeert. Klippel, trek u
volledig terug als gemeenteraadslid.
Het zal uiteindelijk het beste zijn in
uw eigen belang en dat van uw gezin.
Ook is het in het belang van de ge
meente Tholen. Bij de laatste verkie
zingen kreeg dhr. Klippel 388 voor
keurstemmen. Op dat moment was
hij nog gemeenteraadslid binnen de
SGP-fractie. Het zal duidelijk zijn,
dat niet alle 388 kiezers achter zijn
handelwijze kunnen staan. Hebben
zij kunnen kiezen voor de nieuwe
partij RFT? Of noem je zoiets kie
zersbedrog? Klippel, beter ten halve
gekeerd dan ten hele gedwaald.
Chr. Koopman,
Zwanelaan 1,
Sint-Maartensdijk.
Hoofdingeland C. Koopman uit
Sint-Maartensdijk heeft in een com
missievergadering van waterschap
Zeeuwse Eilanden de plannen voor
ontpoldering van de hand gewezen.
De provincie wil landbouwgronden
in Zuid-Beveland en Zeeuws-
Vlaanderen onder water zetten als
gevolg van de verdieping van de
Westerschelde. Hiervoor zou de na
tuur gecompenseerd moeten wor
den. Koopman vindt de officiële op
stelling van het waterschap te zwak
in deze kwestie. Zeeuwse Eilanden
noemt in het concept-bestuurspro-
gramma ontpoldering ongewenst,
maar er wordt direct aan toegevoegd
dat besluiten van andere overheden
daarover alleen bestreden zullen
worden als de veiligheid van het
achterland in het geding is. „Dit is
te zacht uitgedrukt", zegt Koop
man. De vele onzekerheden die er
nog zijn, de maatschappelijke kos
ten, de kapitaalvernietiging van
goede gronden, moeten volgens de
Thoolse hoofdingeland tot een an
dere opstelling van het waterschap
leiden. Als gezworene Van de Hoef
er niet in slaagt om in het dagelijks
bestuur de tekst wat aan te scher
pen, zal hoofdingeland C. v.d. Wee-
Ie in de algemene vergadering mo
gelijk met een initiatiefvoorstel
komen.
Er moet een actief akkerrandenbe-
heer komen. Dat zegt de Thoolse
hoofdingeland C. Koopman, die
samen met de agrarische fractie bij
waterschap Zeeuwse Eilanden
werkt aan een initatiefvoorstel
hierover. Het waterschap zou vol
gens Koopman hier ook financieel
aan moeten bijdragen. De akker
randen op Tholen zijn niet meer zo
fleurig als in het begin. „Een leek
denkt misschien dat een rand met
bloemen, gras of andere kruiden
meer een bron is voor verspreiding
van onkruid op de akkers, maar
volgens mij levert een akkerrand
juist voordelen op. Nuttige insec
ten voor de landbouw vinden er
een goed onderkomen. Als er bloe
menranden langs de akkers staan,
zullen schadelijke dieren zoals
muizen minder snel schade aan
richten aan de landbouwgewassen
omdat zij in de akkerranden een
goede plaats hebben." Koopman
verwijst naar Goeree-Overflakkee
in de provincie Zuid-Holland,
waar het waterschap Hollandse
Delta als grootste subsidiegever
een van de belangrijkste drijvende
krachten is achter de bloeiende ak
kerranden. „Ook het waterschap
heeft voordeel bij de aanleg, aan
gezien er op de akkerranden geen
kunstmest of bestrijdingsmiddelen
gebruikt mogen worden. Het ge
volg is dat er dan minder middelen
in het oppervlaktewater terechtko
men en daar heeft het waterschap
groot belang bij omdat het een bij
drage levert aan de waterkwaliteit.
En het belangrijkste is, dat de
bloeiende akkerranden een ver
fraaiing van het landschap opleve
ren. Als de akkerranden op zijn
mooist zijn, kunnen toeristen en
inwoners genieten van wat de bij
drage is van de agrarische bedrij
ven aan de aankleding van het
landschap. Dit project moet te re
aliseren zijn", vindt hoofdinge
land Koopman.
Op vrijdag 16 en zaterdag 17 juni
worden vier Thoolse tuinen weer
open gesteld voor het publiek. Twee
in Poortvliet en twee in Scherpenis-
se. Bezoekers zijn welkom bij de fa
milie Balk aan Zuidplantsoen 5 in
Pootvliet, de familie Kok aan de
Langweg 46 en bij de familie Ver-
sluys aan de Pyruslaan 1 in Scherpe-
nisse en de familie Van der Zwan aan
de Schelphoekseweg 3 in Poortvliet.
De openingstijden zijn op vrijdag
van een uur 's middags tot negen uur
's avonds en zaterdag van tien uur 's
ochtends tot vijf uur 's middags. Be
zoekers kunnen een vrijwillige bij
drage geven voor een goed doel. Net
als vorig jaar is dit voor de Doe een
Wens stichting Nederland. De stich
ting vervult een wens van kinderen
tussen de drie en achttien jaar die een
levensbedreigende ziekte hebben.
Het gezegde luidt: 'je bent nooit te oud om te lerenMuur ben je ook nooit
te oud om leraar te wordenWaarom ik die vraag stel? Nou, om de dood
eenvoudige reden dat ik als middenveertiger onlangs het verzoek kreeg om
voor de klas te gaan staan. En dan niet als klasse-assistent voor een kleu
terklas in zo'n broeierig noodlokaaltje van een uit zijn voegen barstende
basisschool in een of andere Vinex-wijk. Ook niet in de rol van de door per
soneelsgebrek en bezuinigingen ontstane onbetaalde modebaantjes als
voorlees-, overblijf-, of liulpvader. Ik ontving de eervolle uitnodiging om
voor een zeer leuke vergoeding schoolmeestertje - ze noemen het heel chi
que 'gastdocent- te komen spelen op een college waar men hbo 'ers klaar-
stoomt voor het communicatievak.
!n eerste instantie wees ik het aanbod resoluut van de hand. Iemand die het
in zijn jonge jaren zo vaak verbruid heeft bij de meesters en juffen op de la
gere school, kon in mijn ogen toch moeilijk zelf voor het schoolbord gaan
staan. Maar nadat de directeur het honorarium en de secundaire arbeids
voorwaarden had genoemd, draaide ik snel bij. Onder het mom van: 'het is
toch wel een leuke uitdaging', ben ik in dit avontuur gestapt. Vorige week
beleefde ik mijn vuurdoop, best spannend.
Daar zat ik, tussen een groep doorgewinterde docenten en docentes. Voor
zichtig roerend in mijn kopje koffie en geforceerd meelachend om de grapjes
die mijn 'collega 'sonderling maakten in de docentenkamer. Om de twee
minuten keek ik op mijn horloge. Zo meteen zou de zoemer gaan en dan
moest ik me naar lokaal 27 begeven, was me door de vriendelijke rector in
gefluisterd. In het bewuste lokaal aangekomen, trof ik een groep van vijftien
leerlingen variërend in leeftijd van 20 tot 25 jaar. Keurig geklede en goed
verzorgde jongemannen en -vrouwen boordevol ambitie, zo bleek al snel.
Toen ik me aan hen voorstelde als de nieuwe docent communicatie, kon je
een speld horen vallen. Er werden geen propjes papier of bolletjes kauw
gom naar mijn hoofd gegooid, ik hoefde niet met stemverheffing te praten
om boven de joelende klas uit te komen en er kwam al helemaal niemand in
aanmerking om eens lekker ouderwets 'in de hoekof 'op de ganggezet te
worden. Jammer? Vanuit mijn jeugdsentiment gezien misschien wel een
beetje. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik genoot van het enthousiasme
waarmee 'mijnleerlingen de lesstof in zich opnamen.
De communicatiespecialisten van de toekomst konden er niet over uit dat
hun nieuwe leraar zich niet bediende van een laptop, beamer, overheadpro
jector of andere hulpmiddelen. Zelfs de door hen voor veel geld aange
schafte studieboeken liet ik tijdens de les links liggen. Praktijkvoorbeelden
aanhalen en vanuit je eigen werkervaring gerichte opdrachten geven, werkt
naar mijn mening veel beter dan hel uit je hoofd leren van een schoolboek.
Vooraf dacht ik dat het een helse klus zou zijn om jonge creatieve - dus ei
genzinnige - mensen drie lesuren aan een stuk te boeien. Maar na afloop
van mijn eerste optreden als gastdocent, moest ik eigenlijk bekennen dat de
tijd was omgevlogen. Mijn manier van lesgeven sprak de studenten blijk
baar prima aan, want zelfs toen de les al lang en breed was afgelopen werd
mij het hemd van het lijf gevraagd. Tussen die leergierige jongelui besefte ik
met hoeveel bezieling ik over mijn werk kan praten. Communicatie is een
schitterend vak en goed communiceren is helemaal niet zo moeilijk als ze
ons in al die dikke schoolboeken willen doen geloven. Tot professor of hoog
leraar zal ik het nooit schoppen, maar het is me wel duidelijk geworden dat
je als nuchtere Zeeuw, met veel praktijkervaring en mensenkennis, de ko
mende lichting vakspecialisten nog heel wat bij kunt brengen.
De expositie van Marlou Mercx-Heukeshoven is tot 15 juli te bezichtigen in zorgcentrum Ten Anker in Tholen.
Mercx sloeg 5,5 jaar geleden plots
de weg van de kunst in. „Ik was ge
stopt met werken en wilde iets leuks
gaan doen. Ik besloot mij op te ge
ven voor een cursus aquarellen in de
Halsterse Wittenhorst." De Bergse
kunstenaar en leermeester Mart
Franken merkte haar aanleg voor
schilderen op en overtuigde Marlou
na een tijdje om over te stappen op
acrylverf en zich aan te melden bij
een kunstacademie. „Ik was ge
slaagd voor het toelatingsexamen in
Amsterdam, maar dat vond ik ach
teraf toch iets te ver reizen. Bij de
koninklijke academie voor beelden
de kunst in Antwerpen werd ik ook
aangenomen, daar volg ik nu twee
keer in de week les." Marlou gaat
met zeer hoge waarderingen voor
haar werkstukken het derde jaar van
de opleiding in. Hoewel zij de les
sen nuttig vindt, concentreert het
onderwijs zich voornamelijk op
schildertechnieken. Ze ziet de op
drachten van de Belgische kunst
academie vooral als schoolwerk en
daar kan de schilderes niet al haar
creativiteit in kwijt. Hierom volgt
Mercx daarnaast ook nog wekelijks
les bij Mart Franken in Bergen op
Zoom. „Hij stimuleert mij enorm.
Mart trekt me over mijn grenzen
heen", legt de schilderes uit. Dat
komt tot uiting in haar schilderijen,
de kunstenares durft met steeds
meer lef en vrijheid te schilderen.
Gewaagde kleurencombinaties en
bijzondere perspectieven zijn het re
sultaat. Het maken van kunst biedt
haar ontspanning, vertelt ze. „Ik
maak vooraf geen ontwerp van mijn
schilderij. Dat komt spontaan in mij
op, ik weet nooit waar het uitkomt."
Voor Mercx is dat de belangrijkste
reden van het schilderen, het plezier
dat een schilderij haar geeft tijdens
het creëren.
„Het is leuk dat mijn werken in Ten
Anker hangen, maar ik schilder niet
om reacties van mensen te krijgen.
Ik schilder voor mijn eigen plezier,
al is het wel aardig om te weten dat
andere mensen het ook graag aan
hun muur hebben hangen." Het is de
tweede keer dat de van oorsprong
Bergse kunstenares in het Thoolse
zorgcentrum exposeert met haar
kunstwerken. Dit jaar werkte zij
ook mee aan een carnavalstentoon
stelling in het stadhuis van Bergen
op Zoom. Het schilderij 'Un boske
blomme vor de prins' werd kort na
de opening van de expositie gekocht
door de Bergse prins carnaval.
Aan de hand van deze tentoonstel
ling werd Marlou door de stichting
Kunstkring benaderd om deel te ne
men aan de tiende editie van de
Thoolse Kunstroute, zij ging op de
uitnodiging in. „Mijn schilderijen
waren te bezichtigen in molen De
Hoop. Het was erg gezellig, maar
ook zeer koud die dag. De molen
was nogal tochtig, maar toch heb
ben velen de expositie bezocht. Ik
heb wel veel contact gemaakt met
andere amateurschilders, ik wist
niet dat er zoveel mensen in Tholen
schilderden."
Marlou Mercx verhuisde zo'n drie
en een half jaar geleden met haar
man Leo van Halsteren naar Tholen,
tegenwoordig wonen zij in Water
front. Haar echtgenoot is een groot
kunstliefhebber en steunt Marlou in
haar schilderbezigheden. „Ik kan
niet schilderen, maar ik kan wel kij
ken. Het is toch geweldig dat ik kan
genieten van kunst van mijn eigen
vrouw in mijn eigen huis?", vertelt
hij. Anderen kunnen de kunstwer
ken van Marlou Mercx tot 15 juli
bewonderen in zorgcentrum Ten
Anker.
VERVOLG VAN
MAUREEN SMITS
„De gemeente neemt de overkoe
pelende taak op zich en door me
dewerking van de verschillende
organisaties kan het huiselijk ge
weld effectiever en sneller worden
aangepakt. Wat vooral belangrijk
is, is dat de instanties niet alleen
afspraken maken maar ook daad
werkelijk nékomen." De cursus
Let op de kleintjes moet verder
beschouwd worden als een start in
de hulpverlening. De deelnemers
zouden na de cursus, in plaats van
op een wachtlijst te belanden, di
rect door moeten stromen naar een
volgende zorgdeskundige. „Hier
bij lijkt het misschien dat die kin
deren voorrang krijgen op ande
ren, maar zo moet je het niet zien.
Die deelnemers zitten al in het tra
ject, het is een doorzetting van de
hulpverlening. Zij moeten niet
nogmaals op een wachtlijst belan
den", legt Maureen uit.
De laatste aanbeveling van het on
derzoek is dat er meer aandacht
moet komen voor de particuliere
hulpinstanties. „Dit kost wel geld,
maar mensen die te maken hebben
met huiselijk geweld leven niet al
tijd van een minimuminkomen.
Het komt voor in verschillende la
gen van de samenleving. Particu
liere zorg is wel een goede moge
lijkheid om snel hulp te krijgen.
Al is het niet voor iedereen betaal
baar, hulpverleners kunnen wel
wijzen op deze optie."
De 21 -jarige inwoonster van Sta-
venisse sluit met het onderzoek en
enkele kleinere afstudeerprojecten
haar opleiding maatschappelijk
werk en dienstverlening af.
Hoewel nog niet al haar cijfers be
kend zijn, heeft zij een baan aan
genomen als raadsonderzoeker bij
de raad van de kinderbescherming
in Middelburg. Wanneer een mel
ding over kinder- mishandeling of
-verwaarlozing bij de kinderbe
scherming binnenkomt, gaat de
raadsonderzoeker na of er werke
lijk iets aan de hand is in het be
treffende gezin. Daarna geeft hij
advies over de te nemen stappen.
„Het is een van de moeilijkste tak
ken van het maatschappelijk werk
(gedwongen kader - red.), maar
dat trekt mij juist. De baan is erg
gevarieerd. Ik heb stage gelopen
bij bureau jeugdzorg, daar heb ik
best heftige dingen gezien. Een
tijdje geleden werd ik opgebeld en
werd mij ook hier een baan aange
boden." Uiteindelijk koos Maur
een toch voor het werk bij de raad
van de kinderbescherming. „Het is
voor mij een uitdaging om hier
aan de slag te gaan, ik wil graag
iets bereiken met mijn werk. So
wieso wil ik met kinderen werken.
Het zijn onschuldige wezentjes,
daar moet je vanaf blijven, niet
mishandelen. Zij hebben het recht
om tot een volwaardig volwassene
op te groeien, veel kinderen krij
gen die kans niet. Als er drastische
maatregelen moeten worden geno
men om hen die kans wél te ge
ven. ben ik daartoe bereid."
De Zeeuwse gemeenten hebben
tot eind dit jaar de tijd om te be
slissen of zij de cursus in 2007
willen gaan vergoeden.
De Gereformeerde Gemeente in Sint-Anna-
land kijkt terug op een geslaagde verkoop-, ac
tiviteiten- en rommelmarkt. „Vooral 's mor
gens was het druk. 's Middags zakte het wat in
en dat trok niet meer bij zoals twee jaar gele
den", zegt P. van Lit van de activiteitencom-
missie. „Maar het was erg gezellig. De sfeer en
het weer waren prima." Het parkeerterrein bij
de kerk aan de Weststraat stond vol kramen,
waar uiteenlopende artikelen te koop waren.
De rommelmarkt had een plekje gekregen aan
de andere kant van het gebouw. Binnen had de
heemkundekring een foto-expositie ingericht.
Beelden van de inundatie in 1944 waren te
zien, met ernaast foto's van de situatie zoals die
nu is. De broers Van Dijke reden geregeld door
het dorp met een door paarden getrokken wa
gen vol kinderen. Buiten de standhouders wa
ren ongeveer 35 vrijwilligers actief deze dag.
„Het samenbindend bezig zijn is ook een doel
van deze dag", aldus Van Lit. De opbrengst is
nog niet precies bekend, maar evenaart vol
gens hem die van twee jaar geleden. Toen
bracht de actiedag ruim 74(H) euro op, wat
werd gebruikt om de renovatie van de kerk te
bekostigen. Dit keer was er geen speciaal doel.
„We dragen de opbrengst af aan de kerk."
De spijkerbalk zorgde voor veel plezier op de activiteitenmarkt in Sint-Annuland.
Scherpenisse kreeg het lintje uitge
reikt tijdens het jaarlijkse internatio
nale judotoernooi waarvan hij zelf
een van de grote animators is. De
wedstrijden in de sportschool de
Rietkampen werden voor het op
spelden van de medaille door de
burgemeester stilgelegd. Scherpe
nisse kreeg ongeveer tien minuten
voor het plechtige moment wel eni
ge argwaan toen een fotograaf hem
vroeg wie de heer Scherpenisse
was. Het was hem ook opgevallen
dat er een cameraploeg aanwezig
was bij de wedstrijden, terwijl dat
anders niet gebeurde. Er waren za
ken geregeld buiten hem om. terwijl
hij de organisator is. Het was het
dertiende internationale toernooi dat
Scherpenisse organiseerde. Er na
men ook twee Russen aan deel.
Scherpenisse geeft sinds 1969/1970
judoles en is een fanatiek sporter.
De judoka heeft zelf de zwarte
band, vierde dan, en gaat dit najaar
zelfs op voor de vijfde dan. De ju
dobond wilde hem eren tijdens één
van de wedstrijden en verzocht het
kapittel het niet op de jaarlijkse uit
reiking van de lintjes voor Koning
innedag te doen. Dat verzoek werd
gehonoreerd.
Scherpenisse was verrast, maar zei
dat het voor hem heel gewoon was
wat hij voor de judosport deed en
doet.
Cent Scherpenisse ging in 1965 in
militaire dienst en werd in Ede gele
gerd. Hij bleef daar wonen. Hij is
getrouwd en heeft twee kinderen.
Scherpenisse werkt al 29 jaar als
kok en is hoofd facilitaire diensten
van het servicecentrum Belvédère,
's Avonds werd Scherpenisse een re
ceptie aangeboden in de zorgfiat. De
laureaat herinnerde eraan dat ook
zijn vader Kees Scherpenisse ooit
koninklijk is onderscheiden voor
zijn verdienste voor VZOS, waarvan
senior een van de oprichters was.
Cent Scherpenisse met zijn vrouw Joke.
Een lint van 65 vrachtauto's slingert
zich zaterdagmiddag door de ge
meente Tholen. Het is de jaarlijkse
truckersrit met verstandelijk gehan
dicapten. Om half twee vertrekt de
stoet bij De Schutse in de Veerstraat
te Oud-Vossemeer. Via de Krabben-
kreekweg rijdt men naar Sint-Phi-
lipsland. De stoet rijdt via de Sta
tionsstraat en de Voorstraat door het
dorp en verlaat dit via de Luijster-
laan. Dan gaat het terug naar Tho
len, over de provinciale weg naar
Sint-Annaland. De wagens komen
binnen via de Spuistraat en Voor
straat. en gaan door F.M. Boogaard-
weg en Oudelandseweg naar Stave-
nisse. Hier is de Stoofdijk het punt
van binnenkomst, terwijl via de
Poststraat en de Nieuweweg de rou
te wordt vervolgd naar Sint-Maar
tensdijk. Daar komt de stoet via de
Hogeweg langs Maartenshof en
over de Markt om over het indus
trieterrein naar Scherpenisse te rij
den. De Westkerkseweg en Spuidam
voeren de colonne naar de provin
ciale weg, die tot voorbij Poortvliet
wordt gevolgd. Over de Kadijk gaat
het richting Oud-Vossetneer, via de
Molenstraat, C. Frankenstraat en
Coentjesweg terug naar het vertrek
punt De Schutse. Hier worden pre
sentjes uitgedeeld aan zowel de pas
sagiers als de chauffeurs. Ter
afsluiting is er een kleine verkoping
van vooral etenswaren en snoep.
De algemene Nederlandse gehandi
capten organisatie (ango) houdt tot
en met zaterdag onder de naam
Handicap.nl haar jaarlijkse collecte.
Het opgehaalde geld is bestemd
voor gehandicapten en chronisch
zieken, maar ook voor ouders van
gehandicapte kinderen die het on
danks de bestaande regelingen fi
nancieel niet redden. Eerdere op
brengsten werden onder andere
gebruikt voor de aanschaf van elek
trisch verstelbare bedden en voor
aangepaste vervoermiddelen, zodat
mensen met een handicap gelijk
waardig mee kunnen doen in de sa
menleving.
Vier bewoners van de Luchtenburg-
seweg in Tholen die problemen had
den met het onttrekken van grond
water voor de bouw van een
archiefkelder voor het nieuwe ge
meentehuis, hebben hun bezwaren
ingetrokken. In overleg met de ge
meente zijn afspraken gemaakt over
het plaatsen van extra peilbuizen om
de grondwaterstand tijdens de uit
voering in de gaten te kunnen hou
den. Daarnaast worden individuele
rechtsbijstandverzekeringen afge
sloten. De families Clijsters, Moer
land, De Heer en Smit zijn daardoor
gerustgesteld. De provincie vond de
in de ontwerpvergunning opgeno
men meetvoorschriften al voldoen
de. Uit het bemalingsadvies blijkt
dat de kans op nadelige effecten
voor de omgeving uiterst klein is en
dat zetting- of gewasschade op
voorhand niet is te verwachten.
Ballast Nedam - nu nog bezig aan
de Vijfhoek - gaat het nieuwe ge
meentehuis bouwen. Volgende week
is de eerste bouwvergadering.
Tholen is zaterdag het decor van
een gewestelijke brandweerwed
strijd in de klasse brandweerduiken.
Duikploegen van de brandweer uit
Goes, Vlissingen-Middelburg, Ter-
neuzen, Spijkenisse, 's-Gravenzan-
dc, Vianen en Loenen nemen het te
gen elkaar op. De blusgroep Tholen
heeft een verrassend scenario uitge
werkt voor de deelnemers aan deze
duikwedstrijd. De winnaar plaatst
zich voor de landelijke wedstrijd.
Voor het publiek zal het nodige
spektakel te zien zijn. De wedstrijd
duurt van acht tot vier uur.
VERVOLG STRALING
Hugo van Bergen van MoNet (het sa
menwerkingsverband van de vijf mo
biele netwerkoperators in Nederland
- red.) zegt in principe blij te zijn met
de uitslag van het Zwitserse onder
zoek. „Het staat volstrekt in één lijn
met honderden andere onderzoeken
die door de Gezondheidsraad zijn be
oordeeld. De staatssecretaris is duide
lijk in zijn stelling: gemeenten die tot
nu toe twijfelden, worden nu geacht
mee te werken. De gemeente Tholen
zou haar ongeruste inwoners een
dienst bewijzen door hen goed voor te
lichten in plaats van zendmasten te
verplaatsen. Het wordt tijd dat ook de
goede kant van umts belicht wordt."
De gemeente Tholen stelt het inne
men van een standpunt over de stra
lingseffecten van umts- en gsm-mas-
ten nog uit. Volgende week
donderdag heeft wethouder Velthuis
een afspraak bij het ministerie van
economische zaken over de plaatsing
van zendmasten. „Tholen is samen
met andere terughoudende gemeen
ten uitgenodigd voor een gesprek.
Dat wacht ik graag af."
