'Er zijn nu nog maar weinig
Setallandse schippers over'
Tholen
Stedenband met
lïawa
(Polen)
'Ik ben ontzettend benieuwd
hoe mensen in Polen leven'
Tuinder vreest hinder
van brandweerkazerne
Nieuwe Novalisvoor Erik en Heidi Theunisse
Geen object van winstbejag..!
Anne Hage uit Tholen naar gastgezin in het Poolse Iwawa
Donderdag 9 februari 2006
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Zichtbaar vermoeid zitten zij aan tafel. Erik en Heidi
Theunisse uit Sint-Annaland zijn twee dagen lang druk
in de weer geweest met een verhuizing van hun oude
schip naar de nieuwe Novalis. Het klussen en gesjouw is
hen niet in de koude kleren gaan zitten. „Eigenlijk had ik
in een opwelling ons schip te koop gezet via een
scheepsmakelaar. Normaal duurt het wel zo'n 2 tot 3 jaar
voordat dit soort schepen verkocht wordt. Maar binnen
twee maanden hadden drie geïnteresseerde schippers ons
al bezocht. Met de verkoop moet je blijkbaar een beetje
geluk hebben", vertelt de 31-jarige Erik Theunisse. „De
derde bezoeker heeft het uiteindelijk gekocht, echt een
geval van 'driemaal is scheepsrecht'."
Geen schippersleven
Hoge olieprijs
Poes Minoes
„Als ik aan Polen denk, zie ik mensen bij een haardvuur
warme chocolademelk drinken. Het land roept echt een
wintergevoel bij me op, het lijkt me heel koud daar", ver
telt de vijftienjarige Anne Hage uit Tholen. De havoleer-
linge doet mee aan een uitwisselingsproject van het
Bergse Mollerlyceum en de Poolse school Zespól Szkól
Ogolnóksztafcacych in Iwawa. In maart verblijft zij een
week lang bij een gastgezin in de zustergemeente van
Tholen.
Prachtig zicht
Vliegangst
Lekker vrij
Stemmen
van lezers
Gemeente wijst bezwaar Goedegebuure af
Tuinder I.P. Goedegebuure vreest dat hij opbrengsten
derft als straks de nieuwe brandweerkazerne aan de Lan-
geweg/Vei ling weg in Sint-Annaland is verrezen. Hij
maakt bezwaar tegen het bestemmingsplan Kom Sint-
Annaland, b. en w. wijzen dat echter af.
Houtsingel
i# Verburgh
Het 25 jaar oude schip, waar ook
zijn vader Henk Theunisse veertig
jaar mee voer, werd verkocht aan
een schipper uit Middelburg. Via
scheepsmakelaar De Bot vond Erik
een passend nieuw schip, de Mon
tanara. Het schip is zes jaar oud en
met zijn 10,5 meter twee meter bre
der dan het vorige. Een groot voor
deel van de aanwinst is het feit dat
het 86 meter lange schip verlengd
kan worden tot 110 meter, zodat er
meer containers - in totaal 1750 ton
- vervoerd kunnen worden. Ook kan
het schip gevaarlijke stoffen vervoe
ren. De Montanara is zaterdag 'om
gedoopt' tot de vertrouwde naam
Novalis. „Het betekent 'iedere reis
opnieuw beginnen'. Mijn vader
heeft jaren met deze scheepsnaam
gevaren, daarom wil ik het graag
behouden", legt hij uit. In 2003 nam
Erik letterlijk het roer over van va
der Henk, die met pensioen ging.
„Tegenwoordig springt hij als reser-
veschipper af en toe nog bij. Bij
grote drukte bellen we hem op voor
hulp", zegt Erik.
De 31-jarige Sint-Annalander komt
uit een ware schippersfamilie; niet al
leen zijn ouders voeren over de rivie
ren, ook zijn grootvader en zijn oom
waren op het dek te vinden. De 29-ja-
rige Heidi Theunisse-van de Klooster
moest daarentegen niets van de
scheepvaart hebben. Toen zij na ze
ven jaar besloten om met elkaar te
trouwen, was dit een moeilijk punt.
„Ik heb daar aardig wat nachten van
wakker gelegen", blikt Heidi terug.
„Ik moest er niet aan denken om 24
uur per dag op een schip op eikaars
lip te zitten. Ik werkte toentertijd bij
Cl000 in Sint-Annaland en was daar
echt onder de mensen. Het schippers
leven leek mij erg eenzaam, aange
wezen op elkaar." Erik wist Heidi
over te halen om het leven op het wa
ter een kans te geven. „Mocht het
niets worden, dan zou ik ander werk
zoeken", licht hij toe. Zelf had hij
geen enkel idee wat voor soort baan
dit dan moest worden. „Ik heb altijd
schipper willen worden, al van kleins
af aan. Ik weet niet wat ik anders zou
moeten doen."
Het wonen en werken op een schip
viel bij Heidi toch in de smaak. De
samenwerking met haar echtgenoot
bevalt goed en is minder benauwend
dan zij dacht. „Ieder heeft zijn eigen
taken. Erik is de schipper, ik ben ma
troos en maak onder andere de touw
tjes vast van het schip in de sluizen.
Ieder doet zijn eigen ding. Verder ben
ik verantwoordelijk voor de bood
schappen. Ik weet nu in verschillende
steden waar de leuke winkels zitten",
legt Heidi uit. „Erik wist vooral de
winkels met lekkere koekjes te vin
den, éclairs in Frankrijk en vruchten
gebak in Duitsland, maar met dat
soort inkopen zijn we gestopt." In het
begin reed Heidi met een auto vol
boodschappen wel eens verdwaald
een extra rondje door de onbekende
steden. „We hebben nu een navigatie
systeem, dus ik kom heus wel weer
terug bij de haven. Ik denk dat iedere
schipper of schippersvrouw wel eens
heeft meegemaakt dat ze wel het
schip zagen liggen, maar niet wisten
hoe er te komen." Hoewel Erik en
Heidi gemiddeld zo'n 14 uur per dag
in de weer zijn, genieten zij ook van
hun vrije tijd. „Dat is het mooie van
dit leven, je kan spontaan leuke din
gen doen. In Frankrijk zijn we eens
de bergen ingereden om naar de
sneeuw te kijken en te skiën. We kon
den wel niet skiën, maar belandden
toch zonder kleerscheuren onderaan
de berg. Vraag alleen niet hoe", glim
lacht Heidi.
Het echtpaar vervoert kolen en gra
nen en vaart hiervoor met name naar
Frankrijk, Duitsland. Oostenrijk en
Zwitserland. „Waarschijnlijk komen
hier in de toekomst ook de Donaulan-
den bij, waaronder Hongarije.
HTAG, het bedrijf waar wij al tien
jaar veel opdrachten voor uitvoeren,
is bezig met onderhandelingen al
daar", vertelt Erik. Zijn echtgenote
Heidi en Erik Theunisse uit Sint-Annaland verruilen hun oude Novalis (rechts) voorliet jongere, grotere en luxere schip Montanara.
studeert momenteel voor het Rijnpa
tent, een vaarbewijs. Het stel kent
weinig problemen, ook op econo
misch gebied gaat alles redelijk goed.
„Ik heb weinig te klagen; ik heb lol in
mijn werk en kom nog eens ergens.
Steeds meer bedrijven gaan trouwens
over op het transporteren van produc
ten via het water. De ton-ki lometer-
prijs ligt ook gunstiger voor vervoer
over het water dan over de weg of
over het spoor. De vele files op de
wegen maken vervoer per schip
steeds aantrekkelijker."
De prijs van gas en olie is echter een
zorgenkindje. „Die prijzen zijn sinds
vorig jaar bijna verdubbeld, een pitti
ge bijtelling. Dat moeten we goed in
de gaten blijven houden. Hopelijk
blijven de ontwikkelingen rondom de
olie nu stabiel." Terwijl de vraag naar
scheepsvervoer toeneemt, merkt Erik
op dat er steeds minder Sint-Anna-
landse schippers overblijven. „De
meesten zijn aan wal, ik denk dat er
nog een stuk of acht schippers varen.
Vroeger lagen er wel zo'n 50 schepen
in deze haven, van die spitsjes van
120 ton. Tegenwoordig worden voor
al grote schepen van 3000 ton ge
bruikt. Daar zijn wij trouwens met
onze 1750 ton nog klein bij."
Het koppel wil voorlopig zonder
extra matrozen blijven werken. Zo
lang het schip niet langer is dan 86
meter, is dat ook niet verplicht.
Hun enige huisgenoot is een zwarte
scheepskat, Minoes. „Ze vond de
verhuizing helemaal niets. We heb
ben een aantal dagen stil moeten
liggen in de haven van Sint-Anna
land om de spullen over te sluizen
van het ene naar het andere schip.
Ze is gewoon chagrijnig, omdat ze
continu dezelfde omgeving ziet.
Dat is ze niet gewend, normaal ligt
ze altijd door het raampje te koeke
loeren", vertelt Heidi.
Het enige nadeel van het schippers
leven is voor Heidi Theunisse het
feit dat zij vaak verjaardagen van
vrienden en familie missen. „In de
zomer komen daarom vaak zussen,
nichtjes en neefjes een tijdje op be
zoek. In de vakantietijd wil ieder
een natuurlijk gezellig mee. Bij het
oude schip was dat juist de periode
waarin ik het zeer druk had met het
schilderen. Maar deze Novalis
heeft een speciale verfsoort die
minder onderhoud vergt, in ieder
geval kan ik de drukte nu een beet
je verspreiden." De grote verhuis-
drukte hebben zij in ieder geval
achter de rug, de naam Montanara
hebben zij vervangen door Novalis.
„We gaan weer varen, dan kunnen
we bijkomen van de vrije dagen",
grapt Erik.
Het is het tweede jaar dat de
school leerlingen op deze manier
kennis laat maken met de cultuur
in Iwawa. Geschiedenis- en maat
schappijleerdocent Rob Frencken
en leraar Engels Ruud van Heijst
zijn verantwoordelijk voor de Ne
derlandse organisatie. „Enkele ja
ren geleden kreeg ik een mailtje
van Willem van der Meer, hij is
ambtenaar bij de gemeente Tholen
en onderhoudt de contacten voor
de stedenband met Iwawa. Hij stel
de voor om Poolse en leerlingen
van het Moller te laten e-mailen
om elkaar op die manier te leren
kennen", vertelt Ruud van Heijst.
Aangezien hij verantwoordelijk is
woor de internationalisering van
het Mollerlyceum, pakte hij het
aanbod aan en zette een e-mailpro-
ject voor 4 havo op. „Uiteindelijk
wilden die leerlingen elkaar toch
'face-to-face' ontmoeten en ont
stond het huidige uitwisselingspro
gramma. Het e-mailproject leidt
tegenwoordig een slapend be
staan", legt Van Heijst verder uit.
Voor de uitwisseling onderhoudt
Anne Hage sinds kort contact met
de Poolse scholiere Beata Algrzym
via e-mail en msn (een chatpro-
gramma - red.). „We zijn nog niet
zo lang aan het mailen, maar het
lijkt me een hele leuke meid", ver
telt Anne. Er zijn ook een aantal
overeenkomsten tussen het leven
wat zij leidt in Tholen en de 17-ja-
rige Beata in Iwawa. „We moesten
allemaal een partnerformulier in
vullen. Zij schreef dat ze in haar
vrije tijd vooral rondhangt met
vrienden en veel naar muziek luis
tert, datzelfde had ik ook opge
schreven. Verder heeft haar moe
der een eigen winkel, dat heeft
mijn moeder ook." Anne had eerst
een andere leerling toegewezen ge
kregen. maar na enkele berichten
heen en weer kwam zij erachter
dat het niet ging klikken. „Het is
een punker die helemaal is geobse
deerd door militairen enzo. Dat
werd helemaal niks", aldus Anne.
Vorig jaar werd het eerste uitwis
selingsproject gestart. De intentie
was om de leerlingen een hoofdon
derwerp te geven, zoals jeugdcri
minaliteit. Hierover moesten zij in
beide landen zoveel mogelijk ge
gevens en cijfers verzamelen om te
verwerken in een gezamenlijke
presentatie in Engels. Organisator
Rob Frencken kijkt met gemengde
gevoelens terug op de eerste uit
wisseling. „Tja, laat ik zeggen dat
het bijzonder verliep. Door groot
toeval overleed de paus juist in de
week dat wij in Iwawa zaten. Het
hele programma ging niet door",
verklaart hij. „Er kon niet aan het
project worden gewerkt, want alle
bedrijven waren dicht. Zelfs het
arbeidsbureau en de cafés sloten
hun deuren." Door de sluiting van
de horecagelegenheden, was er in
de avonduren ook weinig te bele
ven. Toch heeft de week veel in
druk op hen en de scholieren ge
maakt. „De leerlingen waren vol
lof. Vooral over de openluchtmis
die ter ere van de overleden paus
werd gehouden. Iwawa ligt aan
een groot meer, het Jezinrak-meer,
dat speciaal voor de mis werd om
ringd met kaarsjes. In de avond gaf
dat een prachtig zicht."
Naast Polen, zijn ook Spanje en
Italië uitwisselingspartners van het
Mollerlyceum. Veel leerlingen
proberen om een week bij gastge
zinnen in deze warmere landen
door te brengen. Anne Hage en
drie vriendinnen waren echter
vastbesloten om zich op te geven
voor Iwawa. „Eigenlijk had je
geen keuze in het uitwisselings-
land, tenzij je naar Polen wilde. Ik
heb voor dit land gekozen, omdat
ik er weinig van weet. Spanje en
Italië bezoek ik heus nog wel een
keer, maar wanneer kom je nou in
Polen?", vertelt Anne. Van een
kennis uit 5 havo hoorde zij ook
goede verhalen over zijn bezoek en
de gastgezinnen. „Huub is vorig
jaar voor het uitwisselingsproject
naar Iwawa geweest en vond het
geweldig. Dat neem je toch mee
als je nadenkt over de landen."
Heimwee heeft Anne tijdens lo
geerpartijen nooit gehad. Aange
zien ze met drie goede vriendinnen
naar Iwawa gaat, zal ze hier weinig
last van krijgen, zegt ze. Er is een
groter probleem waar de 4-havo-
leerlinge het benauwd van krijgt;
de vliegreis van 2,5 uur. „Ik heb
nog nooit gevlogen, maar het lijkt
me best wel eng. Vrienden op
school proberen je natuurlijk ook
bang te maken met wilde verha
len", vertelt de Thoolse verder. Ze
heeft echter een oplossing voor dit
probleem. „Mijn vriendin heeft
ook vliegangst, dus wij gaan ge
woon naast elkaar zitten. Zij mag
aan de buitenkant zitten, dan merk
ik het minste. We slaan ons er wel
doorheen", glimlacht ze. Ander
zijds vindt Anne de vliegreis ook
wel spannend. „Het is een nieuwe
ervaring voor me, daarom doe ik
ook mee aan het uitwisselingspro
ject. Om dingen te ontdekken,
nieuwe mensen te ontmoeten. Daar
hou ik van." Anne is ook erg be
nieuwd hoe haar gastgezin leeft,
wat hun gewoontes zijn. „Ik weet
hoe mensen in Nederland leven, ik
De 15-jarige Anne Hage vertrekt in maart met 15 medescholieren voor een week naar Iwawa.
vraag me af hoe het daar aan toe
gaat. Hoe laat staan zij 's ochtends
bijvoorbeeld op en hoe groot is de
school?"
Volgens leraar Ruud van Heijst
hebben leerlingen vaak het idee
dat Polen een 'achterlijk' land is
waar veel criminaliteit heerst. „Ze
beseffen tijdens zo'n excursie pas
wat een groot gebrek aan geld dit
land heeft. De leerlingen komen in
aanraking met een cultuur die heel
anders is dan zij gewend zijn. Ze
moeten wel praten met de plaatse
lijke bevolking, want de leerlingen
zitten een week lang bij een Pools
gezin in huis. Hierdoor komen ze
in contact met cultuur met de klei
ne c. terwijl in gewone excursies
vooral cultuur met een grote c
wordt ontdekt." Frencken legt uit
dat Iwawa amper met steden als
Bergen op Zoom of Tholen te ver
gelijken valt. „Het is een modern
stadje, in de Tweede Wereldoorlog
is alles platgebombardeerd. Alleen
het oude gemeentehuis is her
bouwd. Dat geeft een groot ver
schil met bijvoorbeeld Bergen op
Zoom, dat heeft een historisch
centrum en oogt veel sfeervoller.
Iwawa heeft ook moeite om toeris
me te exploiteren, door geldpro
blemen zijn er eigenlijk geen fi
nanciën om een fatsoenlijk hotel te
bouwen."
Tegenwoordig organiseert de
Bergse school weinig buitenlandse
excursies meer. Volgens Van
Heijst komt dit door het consump
tieve gedrag van de leerlingen.
„De leerlingen dachten vooral
'hoera, lekker vrij van school' en
leerden maar weinig van de men
sen kennen. Een trip met een luxe
bus door Schotland en hotelover
nachtingen kosten ook aardig wat.
Met dit uitwisselingsproject zijn
leerlingen twee weken lang onder
de pannen, zij leren veel van de
cultuur aldaar en er zijn geen ho
telkosten en dergelijke." Anne Ha
ge ziet de uitwisseling vooral als
een goede manier om op een avon
tuurlijke wijze een paar lesvakken
af te ronden. „Je hebt inderdaad
even geen gedoe met het standaard
huiswerk, maar daar doe ik het
niet voor. Ik ben gewoon nieuws
gierig hoe het daar is en wil graag
nieuwe mensen ontmoeten. Als
het project in de schoolvakantie
werd gehouden, zou ik het nog
doen. Dat de uitwisseling in een
schoolweek gebeurd, is alleen
maar een pluspunt." Communice
ren met de Poolse scholieren lijkt
haar geen probleem, ze beheerst
de Engelse taal goed. Uit de e-
mails van Beata blijkt ook zij geen
probleem te hebben met Engels
als voertaal. Van Heijst is niet ver
wonderd. „De Poolse leerlingen
krijgen iedere week 5 tot 6 uur
Engels op school. Daarnaast vol
gen ze ook nog 2 tot 3 uur privéles
bij de leraar. Dat is een soort tradi
tie. De salarissen van docenten
zijn zo ontzettend laag. dat het
voor leraren noodzaak is om bijles
te geven. Het is dus voor een ge
deelte ook eigen belang. Ook Wal-
demar Nehring, de contactleraar
van Ogolnóksztafcacych, komt op
deze manier aan een loon, waar
mee hij kan rondkomen."
Frencken en Van Heijst willen de
'internationalisering van het Mol
ler' verder uitbreiden en zijn mo
menteel bezig om een nieuw Euro
pees schoolproject in de markt te
zetten. „Het is ideaal dat leerlin
gen tegenwoordig over de grenzen
heen kunnen werken. Met het
nieuwe project zullen scholieren
van meerdere landen kunnen sa
menwerken en communiceren",
legt Rob Frencken uit. De leraren
denken aan een centrale website,
waar leerlingen internationaal aan
gezamenlijke projecten bezig zijn.
„Het is nu nog een ver-van-mijn-
bcd-show. eerst moet de subsidie
aanvraag bij het Europees Plat
form worden goedgekeurd. Als
deze wordt gehonoreerd, kunnen
we volgend jaar starten met het
project", verklaart Van Heijst.
Allereerst staat het huidige uitwis
selingsprogramma voor de deur.
Anne Hage krijgt volgende week
te horen wat het onderwerp is, dat
zij samen met Beata moet gaan
uitzoeken. „Tot nu toe weet ik ei
genlijk nog weinig, maar ik heb er
zin in. Het lijkt me allemaal erg
gaaf."
'Het was geen gemakkelijke klus,
we hebben een stevige onderhande
lingsronde achter de rug'...aldus
F.J.Goossen.(VVD) 'Na een eerste
ronde denk je nog eens goed na.'
vult Heijboer (SGP) nog even aan,
terwijl hij terugkijkt. Is er echter wel
stevig onderhandeld en goed nage
dacht?
In de Eendrachtbode van 2 februari
prijkt een grote kop van: Nieuwen-
huis koopt voor 1,9 miljoen gemeen
tehuis, met daarbij de opmerking
van Heijboer dat de gemeenteraad in
de begroting voor het nieuwe ge
meentehuis in Tholen voor de ver
koop van het bestaande gemeente
huis 1, 8 miljoen is geraamd en er
dus een winst in zit van 100.000,-.
Dat stemt tot tevredenheid, vindt het
college. Öf hij is niet goed op de
hoogte, öf het is een verkiezings
stunt! Het rapport AB-2003-7-3-7
d.d. 16-6-2003, door b. en w. gezon
den aan de raad, beschrijft een heel
andere visie, want in de financiering
voor het nieuw te bouwen gemeen
tehuis in Tholen werd een bedrag
geschat van 1, 8 miljoen euro voor
de verkoop van de nieuwbouw van
het oude gemeentehuis. Dat bete
kent niet dat het gemeentehuis, van
af Markt tot Kaaistraat daarin begre
pen was, dus niet het gehele
complete gemeentehuis De winst,
genoemd door Heijboer (ze waren
niet uit op winstbejag!) is dus een
farce! Eerlijk bezien zou op de
'nieuwbouw' oude gemeentehuis
100.000 euro extra zijn verdiend,
maar dat houdt in dat de rest van het
gemeentehuis erbij cadeau is gege
ven! En dus is het schitterende ge
meentehuis in Sint-Maartensdijk
voor 0,00 euro aan de nieuwe eige
naar overgedragen. Kun je dan spre
ken van een stevige onderhandeling?
Dit roept weer argwaan op over de
loftrompet die zij willen steken en is
niet in overeenstemming met het
rapport! Dat het college 'tevreden'
is, duidt er alleen maar op dat ze -
kost wat kost - hun plannen kunnen
verwezenlijken. De colleges doen
voorkomen gehandeld te hebben
overeenkomstig de begroting voor
nieuwbouw Tholen, wat echter niet
het geval is! Of de politiek op deze
manier 'gediend' is met deze mani
pulatie is nog maar de vraag, im
mers voor de zoveelste maal wordt
de kiezers een scheve interpretatie
voorgehouden, zeker met betrekking
tot de afspraken bij de keuze van
nieuwbouw of uitbreiding van het
gemeentehuis! Hoe dan ook, vol
gens het college is dit, wat er uit te
halen viel. Door deze 'schenking
aan Nieuwenhuis werd het aantrek
kelijker om te investeren voor de ko
per en voor de colleges is er nu in ie
der geval een zogenaamde reden om
nu het nieuwe kostbare gemeente
huis in Tholen te bouwen! 67% van
stemgerechtigde kiezers was er te
gen!
Ziet u de stevige onderhandeling van
de VVD? En het goede nadenken
van de SGP? En wat te denken van
de CU, die beweerde strak de hand
te houden aan de bouwsom inclusief
inventaris van computers, telefoons,
bureaus, stoelen en vloerbedekking
van 11,7 miljoen? En in het totaalbe
drag zou ook nog een kunstwerk be
grepen zijn Volgens de VVD in de
EB d.d. 22-5-2003 werd er nooit een
bouw afgerond voor de begrotings-
prijs. Van de CU verwacht ik straks
een eerlijke - zonder verschuivingen
- nacalculatie van de nieuwbouw,
die steeds duurder is geworden dan
de gemaakte afspraken die de colle
ges voorwendden! U ziet dat we ge
rust kunnen 'vertrouwen' op de ge
meentelijke voorlichting en op haar
'onderhandelaars' Met belangstel
ling zie ik de komende gemeente
raadsverkiezingen tegemoet, hopend
dat u zich al deze sterk gekleurde
beslissingen en berekeningen zult
herinneren
C. Rijnberg,
Sint-Maartensdijk.
Voor de bouw van de brandweer
kazerne en de uitbreiding van de
Wellevaete is een herziening no
dig van het bestemmingsplan.
Voor de kazerne is 2000 vierkante
meter grond beschikbaar. Daarvan
wordt 600 vierkante meter be
bouwd. Het gebouw komt op het
meest westelijke deel van het ter
rein. Het terrein rondom de brand
weerkazerne wordt bijna helemaal
verhard voor het parkeren van au
to's, het afvullen van de watertank
en voor het houden van oefenin
gen. De breedte van de garage
wordt 28 meter.
De familie Goedegebuure vreest
dat de kazerne licht ontneemt aan
de kassen. Maar ook door de bo
men die in de groenstrook zijn
voorzien. Daardoor zullen de
vruchten minder groeien en wor
den er inkomsten gederfd. Verder
is Goedegebuure bang dat hij zijn
bedrijf niet kan uitbreiden als de
kazerne er eenmaal staat. Het ge
volg is dat zijn inkomen terug
loopt, maar ook dat de waarde van
zijn gebouwen vermindert.
Het college van b. en w. wijst er
echter op dat de gemeente de grond
in 2003/2004 heeft aangekocht om
dat de grond toen beschikbaar was.
Goedegebuure had daarvoor de
grond zelf aan kunnen kopen als hij
tot overeenstemming had kunnen
komen met de eigenaar.
Het kan de gemeente niet verwe
ten worden dat de uitbreidingsmo
gelijkheden nu worden beperkt,
schrijft het college van b. en w.
Verder wijst de gemeente erop dat
het bezwaar niet te maken heeft
met het bestemmingsplan, maar
met publiekrechtelijke zaken.
De gemeente geeft toe dat er enige
schaduwwerking uit zal gaan van
het gebouw. Er is studie naar ge
daan. Dat heeft er onder mee toe
geleid dat het gebouw minder
hoog wordt dan aanvankelijk was
bedoeld. De goothoogte komt nu
op zes meter in plaats van op acht
meter. Verder bleek bij het uitwer
ken van het bouwplan dat het ge
bouw minder groot hoeft te wor
den.
En daardoor is de schaduwwer
king ook minder. Uit de studies
naar de schaduwwerking blijkt,
dat vooral in de wintermaanden in
de ochtend het gebouw enige
schaduw zal geven. Maar om dat
goed vast te kunnen stellen, is las
tig. Op sommige winterdagen is
het daar om negen uur nog te don
ker voor.
B. en w. stellen vast dat de be
perkte schaduwwerking niet op
weegt tegen het belang van het
verwezenlijken van de brandweer
kazerne.
Wat betreft de schaduw van bo
men, merkt het college op dat er
niet noodzakelijk in de groen
strook hoog opschietende bomen
worden geplant. Ook lage struiken
zijn volgens het college van b. en
w. mogelijk.
De derde herziening vervangt het
huidige bestemmingsplan waarin
de grond nog is aangewezen als
landbouwdoeleinden. Als het om
agrarisch gebruik gaat, wordt er
geen verschil gemaakt in verschil
lende teelten. Een hoogopgaande
houtsingel voor een boomgaard
zou zelfs mogelijk zijn. Ook hout
teelt kan er worden toegepast. En
daarmee wijkt de groenzone niet
wezenlijk af van wat er in het hui
dige bestemmingsplan mogelijk
is, stellen b. en w. Ze ziet dan ook
geen reden om de groenbestem-
ming uit het plan te halen of er
iets in op te nemen over de hoog
te. De groengordel is bestemd om
afstand te bewaren tussen de ka
zerne en de dichtstbijzijnde
woning Langeweg 9. Zou de ge
meente het terrein voor verkeers-
doeleinden bestemmen, dan zou
de grond ook voor de kazerne ge
bruikt kunnen worden en dat wil
het college niet. Wel is het moge
lijk om een lage groenzone aan te
leggen. Het voorstel om het be
stemmingsplan vast te stellen,
wordt maandagavond besproken
in de commissie ruimte. Aanvang
acht uur.
HetBOSE 3-2-1 Special Edition
DVD home eritertainment-systeem j
Betier eeunrl througn research.
De sensatie van home cinema Verkoopprijs 995,-
M I /^Electronico Antwerpsestraat 12-14-16
S fjÈ 4611 AG Bergen op Zoom
Tel. 0164 23 79 40
www.verburgh.nl
Excl. wettelijk verplichte
verwijderingsbijdrage
Advertentie I.M.
