Vrijwilligers zijn onbetaalbaar en ook onmisbaar in Tholen Comelis Schot vindt nieuwe baan gemeente Tholen ideale combinatie Bieb Tholen moet in Dalemsestraat blijven, want dan blijft er geld over voor Stavenisse ZLM AANSPRAKELIJKHEIDS VERZEKERING? Bestuursvoorzitter SPS Henk Vane uit Poortvliet: Vrijwilliger van het jaar ANWB(n)ee Vijfhonderdste plaatsing Zeeuwse ambtenaar via Wissels Donderdag 17 november 2005 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 Een sluitende gemeentebegroting Inloopdag en lezing molens heemkundekring Als achtjarig jongetje liep hij, gewapend met schop en ju tezak, het gerooide land van de boeren af om een winter voorraad aardappelen bij elkaar te sprokkelen. Dat is de eerste herinnering die Henk Vane heeft van vrijwilligers werk. „Het vinden van aardappelen betekende maaltijden voor thuis en voor mijn grootouders, maar ik maakte ook gelijk het land van de boeren schoon." Negenendertig ja ren later is hij nog steeds als vrijwilliger bij het veld te vinden; het voetbalveld van SPS in Poortvliet. Geduld Terug naar de basis Jeugd Cornelis Schot uit Scherpenisse is donderdag in het zon netje gezet in het gemeentehuis te Sint-Maartensdijk. Hij is deze maand bij de gemeente Tholen aan de slag gegaan op de afdeling sociale zaken. Reden voor het feestje was, dat Schot de 500ste Zeeuwse ambtenaar is die via het mo biliteitsbureau Wissels aan een andere baan is geholpen. Uitdagingen Ideale combinatie Assurantiekantoor Van Dijke Burgemeet 25 - Poortvliet - Tel: (0166) 612 509 Jan P.M. OuTfocckL' Ten An keiweg 72 - Tholen Tel: (0166) 602 888 Stemmen van lezers Enthousiaste geluiden volgens het verslag van de raadsvergadering waarin de begroting 2006 werd be handeld: meevallers en een sluitend geheel. Als ex-boekhouder heb ik de cijferopstellingen wat nader bekeken en kom dan tot een geheel andere conclusie. Evenals in 2005 en in de raming voor 2007. is de begroting sluitend gemaakt door middel van een forse greep uit de spaarpot, de alge mene reserve .vrij besteedbaar.' Op 1 januari 2005 bedroeg deze reserve 6.773.000 euro, op 1 januari 2006 nog 5.687.000 euro en per 1 januari 2007 is die reserve berekend op 2.488.000 euro. Op 1 januari 2008 is die terug gevallen tot 113.000 euro. Hoe nu verder na het opsouperen van deze miljoenen? Blijkens de meerjarenra ming en het verloop van de reserves en voorzieningen zal er ook vanaf 2008 vooreerst een tekort aan algeme ne middelen bestaan van jaarlijks minstens 1 miljoen euro, terwijl de zoeven genoemde spaarpot dan dus nagenoeg leeg is. Tengevolge van die situatie zal vooral het programma .wonen' danig in de knel geraken. Voor enkele jaren kan ruimte worden gecreëerd met de 4,4 miljoen reserve t.b.v. het nieuwe ge meentehuis. Deze reserve is mijns in ziens ten onrechte gevormd ten laste van de middelen voor de huidige ge neratie. De 16 miljoen vergende in vestering voor de huisvesting van het gemeentelijk apparaat moet naar mijn mening de komende 40 of 50 jaar worden afgeschreven op basis van de algehele stichtingskosten. De door de huidige generatie gespaarde 4,4 mil joen euro hoort thuis in de algemene reserve 'vrij besteedbaar.' Ook vanaf 2008 kan dan weer uit die spaarpot worden geput ter wegwerking van het begrotingstekort. Uiteraard in af wachting van nieuw beleid, waarbij de tering naar de nering wordt gezet. Rien Meerman, Sint-Maartensdijk. Twee activiteiten heeft de heemkun dekring Stad en Lande van Tholen komende week op het programma staan. Zaterdag is er de halfjaarlijk se inloopdag, de donderdag erna vertelt Óscar Huiskamp over de Thoolse molens. De inloopdag, van tien tot twaalf en van half twee tot vier uur in de kof fiekamer van De Meestoof in Sint- Annaland, biedt belangstellenden de gelegenheid om de collectie van de fotowerkgroep te bekijken. Deze werkgroep heeft altijd belangstel ling voor oude beelden van Tholen. Ook voor familieonderzoek is er za terdag materiaal aanwezig, en er zijn publicaties verkrijgbaar van het gemeentearchief. De lezing van de heer Huiskamp, die vrijwillig molenaar is op De Hoop in Tholen, begint op 24 no vember om half acht. Op beide da gen zijn ook niet-leden welkom. Er zijn van die organisaties waarvan niemand zich meer lijkt af te vragen waar die clubs nu eigenlijk voor staan. De NS zorgt bijvoorbeeld voor het treinverkeer, het KNMI regelt het weer, bij het Rode Kruis denk je direct aan hulp in nood en datzelfde beeld had ik tot voor kort ook van de ANWB. Ik ben al bijna 25 jaar lid van de Algemene Nederlandse Wielrijders Bond. Toen ik me bij hen aansloot, richtte men zich nog volledig op de wegen wachtservice bij pech onderweg. Een perfecte regeling voor automobilisten die weinig verstand van techniek hebben. Je belt naar de hulpdienst en bin nen afzienbare tijd staat er een monteur met een goed geoutilleerde mobiele werkplek naast je op de vluchtstrook. De commerciële flauwekul waarmee de ANWB later allemaal begonnen is, kan mij gestolen worden. Een vakan tie kan ik overal boeken, voor kleding of een nieuwe wintersportuitrusting ga ik wel naar een speciaalzaak, mijn verzekeringen heb ik bij een persoon lijk adviseur ondergebracht en ook op het boekje dat ze van mijn lidmaat schapscentjes maken zit ik niet echt te wachten. Nee, ik had liever gehad dat ze zich bij de ANWB beperkt hadden tot de dienstverlening waarop de Ne derlandse wielrijder echt zit te wachten: een handige Harrie op afroep als je met stukken langs de weg staat. Maar die kerntaak is men klaarblijkelijk een beetje uit het oog verloren. Enkele maanden geleden had mijn echtgenote mij weten over te halen om er samen eens lekker een weekje tussenuit te gaan. ,,Je werkt je de hele week een slag in de rondte en we hebben amper tijd voor elkaar", sprak zij. En inderdaad, wij hadden al veelvuldig gesproken over het feit dat wij er sa men zo af en toe eens lekker tussenuit zouden moeten gaan. Nu wij de daad hij het woord voegden, bleek mijn vrouw een heuse fietsva kantie in eigen land gepland te hebben. Fietsen langs stad en dorp, door polders, bossen en langs heidevelden en rivieren. Ik was vooraf nogal scep tisch over het plan, maar ik moet zeggen dat ik me al pedalerend steeds be ter ging vermaken. Onderweg werd regelmatig gestopt voor een hapje of drankje en tegen de avond checkten we in bij een hotelletje in een van de etappeplaatsen. Een drankje op het terras, lekker douchen en dineren en daarna heerlijk relaxen aan de bar met de andere gasten, of met een goed boek onderuit op de kamer. Het enige nadeel vond ik de ballast die wij in een paar zware tassen aan on ze fietsen hadden hangen. Ik voelde me als een bepakte kameel in de Saha ra. Maar zolang je kunt blijven rijden heb je niet zo 'n erg in dat gewicht. Als je maar kunt blijven rijden ja. Want het wordt pas echt een drama wan neer je met volle bepakking met stukken komt te staan. Gelukkig had ik mijn lidmaatschapsbewijs van de ANWB op zak, want ergens halverwege een van onze routes brak de ketting van mijn fiets. Daar sta je dan midden in de pol der, in geen velden of wegen een levend wezen te bekennen dat je hulp kan bieden. Uitgerekend ook nog op zondag, er is dus niet één fietsenmaker open. Nou, ik kan u vertellen dat je je dan gelukkig prijst als je gratis zo 'n mannetje met de bekende kanariegele servicewagen op kunt roepen voor hulp. .Mis dus. De mevrouw die me na het bellen van de ANWB-servicelijn vrien delijk te woord stond, meldde me doodleuk dat je door 's lands grootste wielrijdersbond als fietser niet als wielrijder wordt aangemerkt. Met andere woorden: als je voertuig geen motor heeft, moet je maar zien hoe je je tech nische problemen opgelost krijgt. Al steppend en lopend hebben we uiteindelijk een klein dorp bereikt. Het ge luk lachte ons nu zelfs wat toe, want er bleek in het plaatsje een hotelletje te zijn waar wij ons konden opfrissen, konden eten en de nacht door konden brengen. En dat is toch wel lekker na een wandeling van zo'n 15 kilometer, met een kapotte - en overbeladen - fiets aan de hand. De volgende ochtend had de plaatselijke fietsenmaker er in een halfuurtje tijd een nieuwe ketting op liggen. We konden onze fietsvakantie voortzetten, maar de woede over de serviceverlening - of beter gezegd het achterwege blijven daarvan - was daarmee niet uit mijn lijf verdwenen. Ik geef daarom ook alle ANWB-leden de volgende raad: 'laat de fiets zoveel mogelijk staan en pak de auto of motor. Het kost een vermogen aan brandstof, is slecht voor het milieu en draagt bij aan ellenlange files. Maar als je met stukken langs de weg komt te staan, heb je in ieder geval recht op hulp van de we genwacht. Henk Vane zet zich al vijftien jaar vrijwillig in voor voetbalvereniging SPS. Henk Vane, huidig voorzitter van het bestuur van sportvereniging Poortvliet Scherpenisse. was sinds 1980 lid van de voetbalclub SPS, maar werd vijftien jaar geleden ac tief als vrijwilliger. „Toen ik als lid kritiek begon te geven op bepaalde zaken, werd mij gevraagd hier zelf iets aan te komen doen. Dat heb ik dus gedaan." Toen de club vier jaar geleden op zoek moest naar een waarnemend voorzitter, besloot Vane naast zijn secretaristaken deze functie op zich te nemen. Door het tekort aan bestuursleden was het in die tijd Hink aanpakken voor de vrijwilli gers, die de functies onderling moesten verdelen. „Dat was een mindere periode, ik besteedde ruim dertig uur per week aan de voetbal. In 2003 kwam daar ook nog het jubileum van de club bij én de wandelvierdaagse. Toen werd het teveel, ik voelde me ge broken", blikt Vane terug. Geluk kig vond hij enkele jongere club leden bereid bij te springen met de organisatie van het jubileum. „Zij helpen ook nu nog regelmatig met de taken." Sinds 2004 keerde de rust een beetje terug in de sport vereniging, al besteedt de voorzit ter nog altijd wekelijks 15 tot 20 uur aan SPS-werkzaamheden. Het thuisfront heeft geen grote proble men met de vele uurtjes die Vane doorbrengt op het terrein van de voetbalploeg. Zijn zoon Bart (15) steekt af en toe de handen uit de mouwen voor de club en zijn vrouw Tineke geeft training aan het aanstormend voetbaltalent in de leeftijdscategorie van vier tot zes jaar. „Ze doet dat geweldig en met zoveel geduld, ik zou het niet kunnen", vertelt Vane trots. Toch heeft de bestuursvoorzitter een aardige portie geduld leren opbou wen door zijn vrijwilligerswerk. „Af en toe word je geconfronteerd met boze mensen. Daar leer je mee om te gaan. Als je met het bestuur vergadert en een punt naar voren brengt waar niemand het mee eens is, moet je dat kunnen slikken. Het is wel eens moeilijk, maar het komt je sociale kant wel ten goede." Volgens Vane komt vrijwilligers werk ook ten goede van de samenle ving. „Ik sta wel eens versteld van het aantal vrijwilligers in Neder land. Dat zijn er vier miljoen! Moet je eens voorstellen als al die mensen een gezamenlijk dagje vrij namen. Verenigingen drijven erop, maar ook gemeenten en betaald voetbal. Dat zou het land niet aankunnen." Ook zorginstellingen zijn vaak aan gewezen op vrijwilligers. „Wie gaat anders een gezellig praatje maken met de bejaarden in een zorgtehuis? De meeste gezinnen hebben het doordeweeks veel te druk om even langs opa en oma te gaan", onder streept hij. „Ik zeg altijd "vrijwilli gerswerk is onbetaalbaar'." Vane vindt ook dat er geen onderscheid mag bestaan tussen iemand die veel vrije uren en iemand die weinig uren aan het onbetaalde werk be steedt. „Wie is er nu belangrijker? Iemand die zich dertig minuten per week inzet voor de vereniging en 20.000 euro sponsorgeld binnen haalt, of iemand die veertig uur per week het terrein en het clubgebouw onderhoudt? Ze zijn beiden onmis baar." Naast het vrijwilligerswerk dat Vane verricht voor de voetbal, het lokaal comité en de wandelvierdaagse, zou hij in de toekomst graag hulp willen bieden in het buitenland. Een paar maanden verlof nemen bij het ha venbedrijf Rotterdam om een school te bouwen in een ontwikke lingsland, of een vrachtwagen met hulpgoederen vervoeren naar een rampgebied, zijn dingen die hem niet tegenstaan. „Zo'n project zie ik op zich wel zitten, zolang ik er goed voorbereid aan kan beginnen. Terug naar de basis, zonder televisie, mag netron of mobiele telefoon."* De drang om mensen te helpen ver klaart Vane deels door zijn ervarin gen bij de marine. Op 19-jarige leeftijd besloot hij zich te laten keu ren voor deze tak van defensie. „Ik werkte destijds bij een bakker. Vrienden van mij waren afgekeurd en vertelden mij dat de keuring van de marine bijna onmogelijk was om door te komen. Dat liet ik mij na tuurlijk niet vertellen." Tijdens zijn diensttijd tekende hij bij voor een opleiding tot onderofficier, hierdoor bleef de vrijwilliger uit Poortvliet uiteindelijk 14 jaar bij de marine. Hij kwam door zijn werk veel ellen de tegen. „Ik ben op plekken ge weest waar mensen hun kinderen verruilden voor gouden ringen, uit pure armoe. Dat zijn dingen die ik nooit zal vergeten." Anderen helpen en alleen dankbaar heid ervoor terugkrijgen is iets wat volgens Vane niet actief leeft onder de jongeren. „De gemiddelde vrij willigersorganisatie heeft heel wei nig jeugdleden. De meeste jongeren besteden hun vrije tijd aan bijbaan tjes om geld te verdienen. Toch zie ik de toekomst niet heel somber in. Jeugdleden van de voetbal zetten zich fanatiek voor de vereniging in en ook de jeugdraad is aardig ge vuld, maar het kan altijd beter." Henk Vane verheugt zich op de vrij- willigersavond. die vrijdag 25 no vember vanaf acht uur in Haestinge in Sint-Maartensdijk wordt gehou den. „Je ontmoet vrijwilligers van diverse instanties, zoals de brand weer, zorg en andere sportvereni gingen. Ik leer altijd van de ge sprekken die ik met hen heb en door ervaringen uit te wisselen." Het lokaal comité organiseert de vrijwilligersavond samen met servi cebureau Voor Elkaar. Op deze avond wordt niet alleen de vrijwilli ger van 2005, maar ook de vrijwilli ger van de toekomst gekozen. Alle vrijwilligers van de gemeente Tho len worden deze avond in het zon netje gezet. Advertentie I.M. Stemmen van lezers Ik woon dan wel niet in Stavenisse. maar voel wel een beetje met deze inwoners mee. Zeker daar waar het gaat over hun bieb. De Eendracht- bode van vorige week gelezen heb bend, kijken zij met argusogen naar de ontwikkelingen die zich in de .grote stad Tholen' in de toekomst gaan voltrekken. Daar komt im mers, in een nieuw te bouwen Mar- kiezaatcollege een al even nieuwe bieb. Maar wat heb je daaraan als Stavenissenaar? Juist, helemaal niks. Ik zie een voorziening als een daarvoor bij hen in de plaats ko mende bibliobus als een slap aftrek- seltje van een echte bibliotheek. Zo'n bus is namelijk niet, zoals een .vaste bieb', dagelijks of in ieder geval meerdere keren per week, te bezoeken. En als je dan al over zo'n alternatief denkt te kunnen beschik ken, dan wordt dat wegbezuinigd. Dat soort oplossingen geeft de bur ger moed. Ik heb het voorrecht om in Tholen te wonen, maar ik heb ook zo mijn bedenkingen tegen een nieuwe bieb in het nieuw te bouwen Markiezaat- college. Je kunt geen plaatselijke krant open slaan of het gemeentebe stuur spreekt over leefbaarheid van de kernen. Als je dan Tholen als voorbeeld neemt, dan denk ik niet dat die leefbaarheid echt gediend is met het weghalen van ,onze bieb' uit de Dalemsestraat, een plek mid den in het centrum. Misschien ver staat ons gemeentebestuur met leef baarheid voor de kern Tholen straks vooral leelbaarheid in de jongste nieuwbouwwijk en dan nog graag in de nabijheid van het eveneens nog te bouwen nieuwe gemeente huis. Onder leefbaarheid versta ik zoiets als: 'meerdere voorzieningen van allerhande aard bij elkaar, eenvou dig en goed bereikbaar.' En leef baarheid heeft ook te maken met en druk je vooral uit in zo min moge lijk verkeersbewegingen. Want ver keersbewegingen die onnodig en dus te veel zijn, beïnvloeden het be grip Leefbaarheid in negatieve zin. Dus waarom straks allemaal met de auto naar de decentraal gelegen bieb en vervolgens op de fiets of te voet het centrum van Tholen in om langs het postkantoor, de drogist, de sla ger, de bakker en noem maar op te gaan? Nu zie ik dagelijks mensen die op deze wijze even een bood schap doen in Tholen en gelijk de bieb meepikken. Juist op korte termijn ligt er een uit gelezen kans om terug te komen op de beslissing om de bieb weg te ha len aan de Dalemsestraat, want in de eerste helft van 2006 verdwijnt het direct aangrenzende postsorteer- centrum met ingang aan de achterzij de! Hierdoor ontstaat er een eenvou dige - en wellicht redelijk goedkope mogelijkheid om, zo dat nodig mocht zijn. uitbreiding te realiseren van onze bieb. Je hakt de muur tus sen bieb en post gewoon weg en zie daar, een enorme ruimte staat ter be schikking! Het terrein achter het voormalige postsorteercentrum pas je aan en richt je opnieuw in voor met name bezoekers die op andere wijze komen als met de auto. Je kunt dan ook gelijk aan de zijde van de Dalemsestraat, het huidige aantal fietsenrekken, waardoor bij gebruik het trottoir grotendeels wordt ver sperd, opruimen. Bovendien be schikt het huidige postsorteercen trum over een buitenlift welke nu dagelijks wordt gebruikt bij de aan- en afvoer van de poststukken in rol containers Het verdient wellicht enige aanpassing, maar deze lift is zondermeer geschikt te maken voor mensen met een handicap en groot genoeg voor een invalidewagen, eventueel met begeleid(st)er. En nu ik hel toch over leefbaarheid heb. Wat voor de ene kern volgens ons gemeentebestuur goed is, is dat niet voor de andere kem. Voorbeeld: In Tholen moest de C1000 weg in het centrum en in Sint-Maartensdijk komt er een soortgelijke winkel aan de Markt, toch ook een plaats in het centrum? Hinderlijke parkeer- en be- voorradingsproblemen. zoals die in Tholen na jaren eindelijk verdwenen door verplaatsing van deze super markt, worden dus door ons gemeen tebestuur per kern anders geïnterpre teerd. De Cl 000 in Tholen verplaatsen vond ik een goede beslis sing. Daar gaan immers de meeste klanten naar toe om boodschappen voor een hele week te Iaden en dat kan op de huidige plaats prima met een auto. Maar een bieb, daar doe je wat minder volumineus boodschap pen, dus laat die lekker zitten waar hij zit Mij bekruipt soms het gevoel dat we een gemeentebestuur hebben dat handelt in de trant van: 'Zoals de wind waait, waait mijn jasje'. En ik besef ook dat het niet makkelijk is om terug te komen op een genomen beslissing, maar je kunt hiermee wel respect verdienen en misschien wel héél véél geld besparen. Dat geld kan dan weer naar het onderhoud van de straten in Stavenissse. En als die er netjes bijliggen, is het voor de inwo ners daar misschien wat lichter ver teerbaar dat ze een bieb moeten ont beren, of bezoeken in een dorp verderop. Misschien ontstaat er in Stavenisse dan een nieuw gezegde 'De weg naar de bieb is geplaveid met goede steentjes.' Elly van den Berge, Tholen. Met een speciale taart vierde Wissels de 500ste geslaagde bemiddeling. Comelis Schot (rechts) uit Scherpenisse was de gelukkige die in het zonnetje werd gezet. Hij kreeg van Alexander Bareman (midden) van Vedior ook het dialectboekje 'Koekoek schietebroek', een schrijfblok, agenda en pennenkoord. Links Eline Vrijland van de afdeling personeel en organisatie van de gemeente Tholen. Zijn loopbaan begon Cornelis Schot in de automatisering. Hij werd door het hele land gedeta cheerd, bijvoorbeeld bij de ge meente Tiel. Vijfenhalf jaar gele den kwam hij bij de gemeente Vlissingen terecht, waar Schot een half jaar daarna in dienst trad bij de afdeling iet. Hij werd er systeembeheerder en werkte de laatste anderhalf jaar in wat hij 'de eerste lijn' noemt. „Ik zat bij de helpdesk en kwam in ieder hoekje van het gemeentehuis. Het contact met mensen sprak me daarbij erg aan", vertelt Schot. Hij kreeg de kans om aan een loopbaanonder- zoek mee te doen. Tot Schots stomme verbazing bleek daaruit dat werken met mensen veel beter bij hem paste. Bij de gemeente Vlissingen konden ze de Thole- naar die andere functie - in ver band met een onderzoek naar in tergemeentelijke samenwerking - niet bieden. Toen kwam Wissels in beeld om hem aan ander werk te helpen. Wissels is tien jaar geleden ont staan. Een tijd van bezuinigingen, waardoor Zeeuwse overheden be sloten elkaar te helpen bij het vin den van nieuwe werkplekken voor hun ambtenaren. Ze zochten daarbij samenwerking met de uitzendorga nisatie Vedior. Inmiddels doen veer tig Zeeuwse overheidsinstellingen - waaronder de provincie, alle ge meenten en beide waterschappen - mee met Wissels. Doel is het bevor deren van de in-, door- en uitstroom van personeel. „Die samenwerking met zoveel partners is iets unieks", zei Alexander Bareman van Vedior donderdag. „En als je in tien jaar tijd vijfhonderd geslaagde bemidde lingen realiseert, dan zet je wel iets neer." Tholen doet praktisch vanaf het be gin mee aan Wissels. Hoewel ze er met enige regelmaat gebruik van maakt, heeft de gemeente er naar verhouding niet zoveel vruchten van geplukt, geeft Eline Vrijland van de afdeling personeel en organisatie aan. „We hebben hier ook veel me dewerkers uit West-Brabant." Daar naast is de keuze van Zeeuwse amb tenaren voor Tholen zeker geen dagelijkse praktijk. Voor uitzend krachten, bijvoorbeeld zwembad personeel, heeft Tholen wel met succes een beroep op Wissels ge daan. Maar van zaken als loopbaan begeleiding en sollicitatietraining - die het mobiliteitsbureau ook aan biedt - maakt ze geen gebruik. Wissels speelt, zegt Bareman. in op de situatie op de arbeidsmarkt en heeft de dienstverlening verbreed. Hij noemt de afname van het aantal jonge mensen en de groei van het aantal ouderen in de bevolkingssa menstelling 'mooie uitdagingen'. En nu overheden opnieuw in een si tuatie verkeren dat er bezuinigd moet worden, en er vaker over effi ciency wordt gepraat, wordt het werven van banen ook weer een se rieus vraagstuk. Het vinden van hbo'ers dreigt de komende jaren een probleem te worden. En wat het ver anderen van baan betreft, op dit mo ment willen ambtenaren dat voorna melijk als er sprake is van positie verbetering en minder om andere redenen. Hoewel Cornelis Schot nu op de fiets naar zijn werk kan in plaats van dat hij een uur in de auto zit - „Ik sta nu 's morgens tegelijk met mijn kinderen op" - was dat niet de be langrijkste reden om in Sint-Maar tensdijk aan de slag te gaan. „Ik wilde een andere functie. Sociale zaken trok me en bij de gemeente Tholen was op die afdeling een vacature voor applicatiebeheerder en administratief werk. Dat maakte het interessant, was voor mij een ideale combinatie." Hij ziet als voordeel van het werken bij een kleine gemeente ook dat je breder bezig bent, dat het afwisselend is. Het werk zelf vindt hij een uitda ging." De eerste drie maanden werkt hij op detacheringsbasis, dat is dan tevens zijn proeftijd. Dit kalenderjaar zal het aantal be middelingen via Wissels uitkomen op ongeveer 190, aldus Bareman. In 2002 lag dat een stuk hoger, op 420. De ambtenaar wiens functie Schot overneemt, is ook via Wissels her plaatst. Deze is bij de gemeente Goes aan de slag gegaan.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2005 | | pagina 3