Vrijwilligers zijn onbetaalbaar
en ook onmisbaar in Tholen
Comelis Schot vindt nieuwe baan
gemeente Tholen ideale combinatie
Bieb Tholen moet in
Dalemsestraat blijven,
want dan blijft er geld
over voor Stavenisse
ZLM AANSPRAKELIJKHEIDS
VERZEKERING?
Bestuursvoorzitter SPS Henk Vane uit Poortvliet:
Vrijwilliger
van het jaar
ANWB(n)ee
Vijfhonderdste plaatsing Zeeuwse ambtenaar via Wissels
Donderdag 17 november 2005
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Een sluitende
gemeentebegroting
Inloopdag en
lezing molens
heemkundekring
Als achtjarig jongetje liep hij, gewapend met schop en ju
tezak, het gerooide land van de boeren af om een winter
voorraad aardappelen bij elkaar te sprokkelen. Dat is de
eerste herinnering die Henk Vane heeft van vrijwilligers
werk. „Het vinden van aardappelen betekende maaltijden
voor thuis en voor mijn grootouders, maar ik maakte ook
gelijk het land van de boeren schoon." Negenendertig ja
ren later is hij nog steeds als vrijwilliger bij het veld te
vinden; het voetbalveld van SPS in Poortvliet.
Geduld
Terug naar de basis
Jeugd
Cornelis Schot uit Scherpenisse is donderdag in het zon
netje gezet in het gemeentehuis te Sint-Maartensdijk. Hij
is deze maand bij de gemeente Tholen aan de slag gegaan
op de afdeling sociale zaken. Reden voor het feestje was,
dat Schot de 500ste Zeeuwse ambtenaar is die via het mo
biliteitsbureau Wissels aan een andere baan is geholpen.
Uitdagingen
Ideale combinatie
Assurantiekantoor Van Dijke
Burgemeet 25 - Poortvliet - Tel: (0166) 612 509
Jan P.M. OuTfocckL'
Ten An keiweg 72 - Tholen Tel: (0166) 602 888
Stemmen
van lezers
Enthousiaste geluiden volgens het
verslag van de raadsvergadering
waarin de begroting 2006 werd be
handeld: meevallers en een sluitend
geheel. Als ex-boekhouder heb ik de
cijferopstellingen wat nader bekeken
en kom dan tot een geheel andere
conclusie. Evenals in 2005 en in de
raming voor 2007. is de begroting
sluitend gemaakt door middel van een
forse greep uit de spaarpot, de alge
mene reserve .vrij besteedbaar.' Op 1
januari 2005 bedroeg deze reserve
6.773.000 euro, op 1 januari 2006 nog
5.687.000 euro en per 1 januari 2007
is die reserve berekend op 2.488.000
euro. Op 1 januari 2008 is die terug
gevallen tot 113.000 euro. Hoe nu
verder na het opsouperen van deze
miljoenen? Blijkens de meerjarenra
ming en het verloop van de reserves
en voorzieningen zal er ook vanaf
2008 vooreerst een tekort aan algeme
ne middelen bestaan van jaarlijks
minstens 1 miljoen euro, terwijl de
zoeven genoemde spaarpot dan dus
nagenoeg leeg is.
Tengevolge van die situatie zal vooral
het programma .wonen' danig in de
knel geraken. Voor enkele jaren kan
ruimte worden gecreëerd met de 4,4
miljoen reserve t.b.v. het nieuwe ge
meentehuis. Deze reserve is mijns in
ziens ten onrechte gevormd ten laste
van de middelen voor de huidige ge
neratie. De 16 miljoen vergende in
vestering voor de huisvesting van het
gemeentelijk apparaat moet naar mijn
mening de komende 40 of 50 jaar
worden afgeschreven op basis van de
algehele stichtingskosten. De door de
huidige generatie gespaarde 4,4 mil
joen euro hoort thuis in de algemene
reserve 'vrij besteedbaar.' Ook vanaf
2008 kan dan weer uit die spaarpot
worden geput ter wegwerking van het
begrotingstekort. Uiteraard in af
wachting van nieuw beleid, waarbij
de tering naar de nering wordt gezet.
Rien Meerman,
Sint-Maartensdijk.
Twee activiteiten heeft de heemkun
dekring Stad en Lande van Tholen
komende week op het programma
staan. Zaterdag is er de halfjaarlijk
se inloopdag, de donderdag erna
vertelt Óscar Huiskamp over de
Thoolse molens.
De inloopdag, van tien tot twaalf en
van half twee tot vier uur in de kof
fiekamer van De Meestoof in Sint-
Annaland, biedt belangstellenden
de gelegenheid om de collectie van
de fotowerkgroep te bekijken. Deze
werkgroep heeft altijd belangstel
ling voor oude beelden van Tholen.
Ook voor familieonderzoek is er za
terdag materiaal aanwezig, en er
zijn publicaties verkrijgbaar van het
gemeentearchief.
De lezing van de heer Huiskamp,
die vrijwillig molenaar is op De
Hoop in Tholen, begint op 24 no
vember om half acht. Op beide da
gen zijn ook niet-leden welkom.
Er zijn van die organisaties waarvan niemand zich meer lijkt af te vragen
waar die clubs nu eigenlijk voor staan. De NS zorgt bijvoorbeeld voor het
treinverkeer, het KNMI regelt het weer, bij het Rode Kruis denk je direct aan
hulp in nood en datzelfde beeld had ik tot voor kort ook van de ANWB.
Ik ben al bijna 25 jaar lid van de Algemene Nederlandse Wielrijders Bond.
Toen ik me bij hen aansloot, richtte men zich nog volledig op de wegen
wachtservice bij pech onderweg. Een perfecte regeling voor automobilisten
die weinig verstand van techniek hebben. Je belt naar de hulpdienst en bin
nen afzienbare tijd staat er een monteur met een goed geoutilleerde mobiele
werkplek naast je op de vluchtstrook. De commerciële flauwekul waarmee
de ANWB later allemaal begonnen is, kan mij gestolen worden. Een vakan
tie kan ik overal boeken, voor kleding of een nieuwe wintersportuitrusting
ga ik wel naar een speciaalzaak, mijn verzekeringen heb ik bij een persoon
lijk adviseur ondergebracht en ook op het boekje dat ze van mijn lidmaat
schapscentjes maken zit ik niet echt te wachten. Nee, ik had liever gehad dat
ze zich bij de ANWB beperkt hadden tot de dienstverlening waarop de Ne
derlandse wielrijder echt zit te wachten: een handige Harrie op afroep als
je met stukken langs de weg staat. Maar die kerntaak is men klaarblijkelijk
een beetje uit het oog verloren.
Enkele maanden geleden had mijn echtgenote mij weten over te halen om er
samen eens lekker een weekje tussenuit te gaan. ,,Je werkt je de hele week
een slag in de rondte en we hebben amper tijd voor elkaar", sprak zij. En
inderdaad, wij hadden al veelvuldig gesproken over het feit dat wij er sa
men zo af en toe eens lekker tussenuit zouden moeten gaan.
Nu wij de daad hij het woord voegden, bleek mijn vrouw een heuse fietsva
kantie in eigen land gepland te hebben. Fietsen langs stad en dorp, door
polders, bossen en langs heidevelden en rivieren. Ik was vooraf nogal scep
tisch over het plan, maar ik moet zeggen dat ik me al pedalerend steeds be
ter ging vermaken. Onderweg werd regelmatig gestopt voor een hapje of
drankje en tegen de avond checkten we in bij een hotelletje in een van de
etappeplaatsen. Een drankje op het terras, lekker douchen en dineren en
daarna heerlijk relaxen aan de bar met de andere gasten, of met een goed
boek onderuit op de kamer.
Het enige nadeel vond ik de ballast die wij in een paar zware tassen aan on
ze fietsen hadden hangen. Ik voelde me als een bepakte kameel in de Saha
ra. Maar zolang je kunt blijven rijden heb je niet zo 'n erg in dat gewicht.
Als je maar kunt blijven rijden ja. Want het wordt pas echt een drama wan
neer je met volle bepakking met stukken komt te staan. Gelukkig had ik mijn
lidmaatschapsbewijs van de ANWB op zak, want ergens halverwege een van
onze routes brak de ketting van mijn fiets. Daar sta je dan midden in de pol
der, in geen velden of wegen een levend wezen te bekennen dat je hulp kan
bieden. Uitgerekend ook nog op zondag, er is dus niet één fietsenmaker
open. Nou, ik kan u vertellen dat je je dan gelukkig prijst als je gratis zo 'n
mannetje met de bekende kanariegele servicewagen op kunt roepen voor
hulp.
.Mis dus. De mevrouw die me na het bellen van de ANWB-servicelijn vrien
delijk te woord stond, meldde me doodleuk dat je door 's lands grootste
wielrijdersbond als fietser niet als wielrijder wordt aangemerkt. Met andere
woorden: als je voertuig geen motor heeft, moet je maar zien hoe je je tech
nische problemen opgelost krijgt.
Al steppend en lopend hebben we uiteindelijk een klein dorp bereikt. Het ge
luk lachte ons nu zelfs wat toe, want er bleek in het plaatsje een hotelletje te
zijn waar wij ons konden opfrissen, konden eten en de nacht door konden
brengen. En dat is toch wel lekker na een wandeling van zo'n 15 kilometer,
met een kapotte - en overbeladen - fiets aan de hand.
De volgende ochtend had de plaatselijke fietsenmaker er in een halfuurtje
tijd een nieuwe ketting op liggen. We konden onze fietsvakantie voortzetten,
maar de woede over de serviceverlening - of beter gezegd het achterwege
blijven daarvan - was daarmee niet uit mijn lijf verdwenen. Ik geef daarom
ook alle ANWB-leden de volgende raad: 'laat de fiets zoveel mogelijk staan
en pak de auto of motor. Het kost een vermogen aan brandstof, is slecht
voor het milieu en draagt bij aan ellenlange files. Maar als je met stukken
langs de weg komt te staan, heb je in ieder geval recht op hulp van de we
genwacht.
Henk Vane zet zich al vijftien jaar vrijwillig in voor voetbalvereniging SPS.
Henk Vane, huidig voorzitter van
het bestuur van sportvereniging
Poortvliet Scherpenisse. was sinds
1980 lid van de voetbalclub SPS,
maar werd vijftien jaar geleden ac
tief als vrijwilliger. „Toen ik als lid
kritiek begon te geven op bepaalde
zaken, werd mij gevraagd hier zelf
iets aan te komen doen. Dat heb ik
dus gedaan."
Toen de club vier jaar geleden op
zoek moest naar een waarnemend
voorzitter, besloot Vane naast zijn
secretaristaken deze functie op
zich te nemen. Door het tekort aan
bestuursleden was het in die tijd
Hink aanpakken voor de vrijwilli
gers, die de functies onderling
moesten verdelen. „Dat was een
mindere periode, ik besteedde
ruim dertig uur per week aan de
voetbal. In 2003 kwam daar ook
nog het jubileum van de club bij
én de wandelvierdaagse. Toen
werd het teveel, ik voelde me ge
broken", blikt Vane terug. Geluk
kig vond hij enkele jongere club
leden bereid bij te springen met de
organisatie van het jubileum. „Zij
helpen ook nu nog regelmatig met
de taken." Sinds 2004 keerde de
rust een beetje terug in de sport
vereniging, al besteedt de voorzit
ter nog altijd wekelijks 15 tot 20
uur aan SPS-werkzaamheden. Het
thuisfront heeft geen grote proble
men met de vele uurtjes die Vane
doorbrengt op het terrein van de
voetbalploeg. Zijn zoon Bart (15)
steekt af en toe de handen uit de
mouwen voor de club en zijn
vrouw Tineke geeft training aan
het aanstormend voetbaltalent in
de leeftijdscategorie van vier tot
zes jaar. „Ze doet dat geweldig en
met zoveel geduld, ik zou het niet
kunnen", vertelt Vane trots.
Toch heeft de bestuursvoorzitter een
aardige portie geduld leren opbou
wen door zijn vrijwilligerswerk.
„Af en toe word je geconfronteerd
met boze mensen. Daar leer je mee
om te gaan. Als je met het bestuur
vergadert en een punt naar voren
brengt waar niemand het mee eens
is, moet je dat kunnen slikken. Het
is wel eens moeilijk, maar het komt
je sociale kant wel ten goede."
Volgens Vane komt vrijwilligers
werk ook ten goede van de samenle
ving. „Ik sta wel eens versteld van
het aantal vrijwilligers in Neder
land. Dat zijn er vier miljoen! Moet
je eens voorstellen als al die mensen
een gezamenlijk dagje vrij namen.
Verenigingen drijven erop, maar
ook gemeenten en betaald voetbal.
Dat zou het land niet aankunnen."
Ook zorginstellingen zijn vaak aan
gewezen op vrijwilligers. „Wie gaat
anders een gezellig praatje maken
met de bejaarden in een zorgtehuis?
De meeste gezinnen hebben het
doordeweeks veel te druk om even
langs opa en oma te gaan", onder
streept hij. „Ik zeg altijd "vrijwilli
gerswerk is onbetaalbaar'." Vane
vindt ook dat er geen onderscheid
mag bestaan tussen iemand die veel
vrije uren en iemand die weinig
uren aan het onbetaalde werk be
steedt. „Wie is er nu belangrijker?
Iemand die zich dertig minuten per
week inzet voor de vereniging en
20.000 euro sponsorgeld binnen
haalt, of iemand die veertig uur per
week het terrein en het clubgebouw
onderhoudt? Ze zijn beiden onmis
baar."
Naast het vrijwilligerswerk dat Vane
verricht voor de voetbal, het lokaal
comité en de wandelvierdaagse, zou
hij in de toekomst graag hulp willen
bieden in het buitenland. Een paar
maanden verlof nemen bij het ha
venbedrijf Rotterdam om een
school te bouwen in een ontwikke
lingsland, of een vrachtwagen met
hulpgoederen vervoeren naar een
rampgebied, zijn dingen die hem
niet tegenstaan. „Zo'n project zie ik
op zich wel zitten, zolang ik er goed
voorbereid aan kan beginnen. Terug
naar de basis, zonder televisie, mag
netron of mobiele telefoon."* De
drang om mensen te helpen ver
klaart Vane deels door zijn ervarin
gen bij de marine. Op 19-jarige
leeftijd besloot hij zich te laten keu
ren voor deze tak van defensie. „Ik
werkte destijds bij een bakker.
Vrienden van mij waren afgekeurd
en vertelden mij dat de keuring van
de marine bijna onmogelijk was om
door te komen. Dat liet ik mij na
tuurlijk niet vertellen." Tijdens zijn
diensttijd tekende hij bij voor een
opleiding tot onderofficier, hierdoor
bleef de vrijwilliger uit Poortvliet
uiteindelijk 14 jaar bij de marine.
Hij kwam door zijn werk veel ellen
de tegen. „Ik ben op plekken ge
weest waar mensen hun kinderen
verruilden voor gouden ringen, uit
pure armoe. Dat zijn dingen die ik
nooit zal vergeten."
Anderen helpen en alleen dankbaar
heid ervoor terugkrijgen is iets wat
volgens Vane niet actief leeft onder
de jongeren. „De gemiddelde vrij
willigersorganisatie heeft heel wei
nig jeugdleden. De meeste jongeren
besteden hun vrije tijd aan bijbaan
tjes om geld te verdienen. Toch zie
ik de toekomst niet heel somber in.
Jeugdleden van de voetbal zetten
zich fanatiek voor de vereniging in
en ook de jeugdraad is aardig ge
vuld, maar het kan altijd beter."
Henk Vane verheugt zich op de vrij-
willigersavond. die vrijdag 25 no
vember vanaf acht uur in Haestinge
in Sint-Maartensdijk wordt gehou
den. „Je ontmoet vrijwilligers van
diverse instanties, zoals de brand
weer, zorg en andere sportvereni
gingen. Ik leer altijd van de ge
sprekken die ik met hen heb en
door ervaringen uit te wisselen."
Het lokaal comité organiseert de
vrijwilligersavond samen met servi
cebureau Voor Elkaar. Op deze
avond wordt niet alleen de vrijwilli
ger van 2005, maar ook de vrijwilli
ger van de toekomst gekozen. Alle
vrijwilligers van de gemeente Tho
len worden deze avond in het zon
netje gezet.
Advertentie I.M.
Stemmen
van lezers
Ik woon dan wel niet in Stavenisse.
maar voel wel een beetje met deze
inwoners mee. Zeker daar waar het
gaat over hun bieb. De Eendracht-
bode van vorige week gelezen heb
bend, kijken zij met argusogen naar
de ontwikkelingen die zich in de
.grote stad Tholen' in de toekomst
gaan voltrekken. Daar komt im
mers, in een nieuw te bouwen Mar-
kiezaatcollege een al even nieuwe
bieb. Maar wat heb je daaraan als
Stavenissenaar? Juist, helemaal
niks. Ik zie een voorziening als een
daarvoor bij hen in de plaats ko
mende bibliobus als een slap aftrek-
seltje van een echte bibliotheek.
Zo'n bus is namelijk niet, zoals een
.vaste bieb', dagelijks of in ieder
geval meerdere keren per week, te
bezoeken. En als je dan al over zo'n
alternatief denkt te kunnen beschik
ken, dan wordt dat wegbezuinigd.
Dat soort oplossingen geeft de bur
ger moed.
Ik heb het voorrecht om in Tholen
te wonen, maar ik heb ook zo mijn
bedenkingen tegen een nieuwe bieb
in het nieuw te bouwen Markiezaat-
college. Je kunt geen plaatselijke
krant open slaan of het gemeentebe
stuur spreekt over leefbaarheid van
de kernen. Als je dan Tholen als
voorbeeld neemt, dan denk ik niet
dat die leefbaarheid echt gediend is
met het weghalen van ,onze bieb'
uit de Dalemsestraat, een plek mid
den in het centrum. Misschien ver
staat ons gemeentebestuur met leef
baarheid voor de kern Tholen straks
vooral leelbaarheid in de jongste
nieuwbouwwijk en dan nog graag
in de nabijheid van het eveneens
nog te bouwen nieuwe gemeente
huis.
Onder leefbaarheid versta ik zoiets
als: 'meerdere voorzieningen van
allerhande aard bij elkaar, eenvou
dig en goed bereikbaar.' En leef
baarheid heeft ook te maken met en
druk je vooral uit in zo min moge
lijk verkeersbewegingen. Want ver
keersbewegingen die onnodig en
dus te veel zijn, beïnvloeden het be
grip Leefbaarheid in negatieve zin.
Dus waarom straks allemaal met de
auto naar de decentraal gelegen bieb
en vervolgens op de fiets of te voet
het centrum van Tholen in om langs
het postkantoor, de drogist, de sla
ger, de bakker en noem maar op te
gaan? Nu zie ik dagelijks mensen
die op deze wijze even een bood
schap doen in Tholen en gelijk de
bieb meepikken.
Juist op korte termijn ligt er een uit
gelezen kans om terug te komen op
de beslissing om de bieb weg te ha
len aan de Dalemsestraat, want in
de eerste helft van 2006 verdwijnt
het direct aangrenzende postsorteer-
centrum met ingang aan de achterzij
de! Hierdoor ontstaat er een eenvou
dige - en wellicht redelijk goedkope
mogelijkheid om, zo dat nodig
mocht zijn. uitbreiding te realiseren
van onze bieb. Je hakt de muur tus
sen bieb en post gewoon weg en zie
daar, een enorme ruimte staat ter be
schikking! Het terrein achter het
voormalige postsorteercentrum pas
je aan en richt je opnieuw in voor
met name bezoekers die op andere
wijze komen als met de auto. Je kunt
dan ook gelijk aan de zijde van de
Dalemsestraat, het huidige aantal
fietsenrekken, waardoor bij gebruik
het trottoir grotendeels wordt ver
sperd, opruimen. Bovendien be
schikt het huidige postsorteercen
trum over een buitenlift welke nu
dagelijks wordt gebruikt bij de aan-
en afvoer van de poststukken in rol
containers Het verdient wellicht
enige aanpassing, maar deze lift is
zondermeer geschikt te maken voor
mensen met een handicap en groot
genoeg voor een invalidewagen,
eventueel met begeleid(st)er.
En nu ik hel toch over leefbaarheid
heb. Wat voor de ene kern volgens
ons gemeentebestuur goed is, is dat
niet voor de andere kem. Voorbeeld:
In Tholen moest de C1000 weg in het
centrum en in Sint-Maartensdijk
komt er een soortgelijke winkel aan
de Markt, toch ook een plaats in het
centrum? Hinderlijke parkeer- en be-
voorradingsproblemen. zoals die in
Tholen na jaren eindelijk verdwenen
door verplaatsing van deze super
markt, worden dus door ons gemeen
tebestuur per kern anders geïnterpre
teerd. De Cl 000 in Tholen
verplaatsen vond ik een goede beslis
sing. Daar gaan immers de meeste
klanten naar toe om boodschappen
voor een hele week te Iaden en dat
kan op de huidige plaats prima met
een auto. Maar een bieb, daar doe je
wat minder volumineus boodschap
pen, dus laat die lekker zitten waar hij
zit
Mij bekruipt soms het gevoel dat we
een gemeentebestuur hebben dat
handelt in de trant van: 'Zoals de
wind waait, waait mijn jasje'. En ik
besef ook dat het niet makkelijk is
om terug te komen op een genomen
beslissing, maar je kunt hiermee wel
respect verdienen en misschien wel
héél véél geld besparen. Dat geld kan
dan weer naar het onderhoud van de
straten in Stavenissse. En als die er
netjes bijliggen, is het voor de inwo
ners daar misschien wat lichter ver
teerbaar dat ze een bieb moeten ont
beren, of bezoeken in een dorp
verderop. Misschien ontstaat er in
Stavenisse dan een nieuw gezegde
'De weg naar de bieb is geplaveid
met goede steentjes.'
Elly van den Berge,
Tholen.
Met een speciale taart vierde Wissels de 500ste geslaagde bemiddeling. Comelis Schot (rechts) uit Scherpenisse was de gelukkige die in het
zonnetje werd gezet. Hij kreeg van Alexander Bareman (midden) van Vedior ook het dialectboekje 'Koekoek schietebroek', een schrijfblok,
agenda en pennenkoord. Links Eline Vrijland van de afdeling personeel en organisatie van de gemeente Tholen.
Zijn loopbaan begon Cornelis
Schot in de automatisering. Hij
werd door het hele land gedeta
cheerd, bijvoorbeeld bij de ge
meente Tiel. Vijfenhalf jaar gele
den kwam hij bij de gemeente
Vlissingen terecht, waar Schot
een half jaar daarna in dienst trad
bij de afdeling iet. Hij werd er
systeembeheerder en werkte de
laatste anderhalf jaar in wat hij 'de
eerste lijn' noemt. „Ik zat bij de
helpdesk en kwam in ieder hoekje
van het gemeentehuis. Het contact
met mensen sprak me daarbij erg
aan", vertelt Schot. Hij kreeg de
kans om aan een loopbaanonder-
zoek mee te doen. Tot Schots
stomme verbazing bleek daaruit
dat werken met mensen veel beter
bij hem paste. Bij de gemeente
Vlissingen konden ze de Thole-
naar die andere functie - in ver
band met een onderzoek naar in
tergemeentelijke samenwerking -
niet bieden. Toen kwam Wissels in
beeld om hem aan ander werk te
helpen.
Wissels is tien jaar geleden ont
staan. Een tijd van bezuinigingen,
waardoor Zeeuwse overheden be
sloten elkaar te helpen bij het vin
den van nieuwe werkplekken voor
hun ambtenaren. Ze zochten daarbij
samenwerking met de uitzendorga
nisatie Vedior. Inmiddels doen veer
tig Zeeuwse overheidsinstellingen -
waaronder de provincie, alle ge
meenten en beide waterschappen -
mee met Wissels. Doel is het bevor
deren van de in-, door- en uitstroom
van personeel. „Die samenwerking
met zoveel partners is iets unieks",
zei Alexander Bareman van Vedior
donderdag. „En als je in tien jaar
tijd vijfhonderd geslaagde bemidde
lingen realiseert, dan zet je wel iets
neer."
Tholen doet praktisch vanaf het be
gin mee aan Wissels. Hoewel ze er
met enige regelmaat gebruik van
maakt, heeft de gemeente er naar
verhouding niet zoveel vruchten van
geplukt, geeft Eline Vrijland van de
afdeling personeel en organisatie
aan. „We hebben hier ook veel me
dewerkers uit West-Brabant." Daar
naast is de keuze van Zeeuwse amb
tenaren voor Tholen zeker geen
dagelijkse praktijk. Voor uitzend
krachten, bijvoorbeeld zwembad
personeel, heeft Tholen wel met
succes een beroep op Wissels ge
daan. Maar van zaken als loopbaan
begeleiding en sollicitatietraining -
die het mobiliteitsbureau ook aan
biedt - maakt ze geen gebruik.
Wissels speelt, zegt Bareman. in op
de situatie op de arbeidsmarkt en
heeft de dienstverlening verbreed.
Hij noemt de afname van het aantal
jonge mensen en de groei van het
aantal ouderen in de bevolkingssa
menstelling 'mooie uitdagingen'.
En nu overheden opnieuw in een si
tuatie verkeren dat er bezuinigd
moet worden, en er vaker over effi
ciency wordt gepraat, wordt het
werven van banen ook weer een se
rieus vraagstuk. Het vinden van
hbo'ers dreigt de komende jaren een
probleem te worden. En wat het ver
anderen van baan betreft, op dit mo
ment willen ambtenaren dat voorna
melijk als er sprake is van positie
verbetering en minder om andere
redenen.
Hoewel Cornelis Schot nu op de
fiets naar zijn werk kan in plaats van
dat hij een uur in de auto zit - „Ik
sta nu 's morgens tegelijk met mijn
kinderen op" - was dat niet de be
langrijkste reden om in Sint-Maar
tensdijk aan de slag te gaan. „Ik
wilde een andere functie. Sociale
zaken trok me en bij de gemeente
Tholen was op die afdeling een
vacature voor applicatiebeheerder
en administratief werk. Dat maakte
het interessant, was voor mij een
ideale combinatie." Hij ziet als
voordeel van het werken bij een
kleine gemeente ook dat je breder
bezig bent, dat het afwisselend is.
Het werk zelf vindt hij een uitda
ging." De eerste drie maanden
werkt hij op detacheringsbasis, dat
is dan tevens zijn proeftijd.
Dit kalenderjaar zal het aantal be
middelingen via Wissels uitkomen
op ongeveer 190, aldus Bareman. In
2002 lag dat een stuk hoger, op 420.
De ambtenaar wiens functie Schot
overneemt, is ook via Wissels her
plaatst. Deze is bij de gemeente
Goes aan de slag gegaan.