Bedrijfsleider Lau van 't Hof kreeg
38 jaar veel vertrouwen bij Bruynzeel
Groei van Tholen
ten koste van dorp
Communicatie met
burgers moet anders
Haags echtpaar Schellinger heeft
zijn draai in Tholen gevonden
'Klein mannetje uit Setalland' stabiele factor keukenfabriek
Zestig jaar getrouwd; 23 jaar geleden zoon naar Zeeland gevolgd
étpi.
/fï
Donderdag 6 oktober 2005
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
'Hij deed veel goede dingen en Bruynzeel is vol lof.' Het
Smalstads mannenkoor had vrijdagmiddag een speciaal
lied gemaakt voor Lau van 't Hof uit Sint-Annaland, de
bedrijfsleider van Bruynzeel Keukens uit Bergen op
Zoom, die na 38 jaar afscheid nam. Tijdens een druk be
zochte receptie kwam de waardering naar voren via toe
spraken en talrijke geschenken. ,Het was overweldigend
en ontroerend", zo blikt de zestigjarige Van 't Hof terug
temidden van allerlei cadeaus. Gisteren was hij weer al
present bij Bruynzeel om de Plattelandsvrouwen van
Scherpenisse rond te leiden. Lau van 't Hof blijft ook als
adviseur aan het bedrijf verbonden. Hij is in zijn lange
loopbaan bij Bruynzeel nooit ziek geweest.
Fiets
Gouden tijd
Droevige periode
Geweldige naam
Vijftig man erbij
Thoolse Lions
Museum
'Poortvliet is een dooie gemeente'
De groei van Tholen gaat ten koste van de kleine dorpen.
Daar wordt te weinig nieuwbouw gepleegd waardoor
ook de voorzieningen wegvallen. Die kritiek was maan
dagavond te horen tijdens het politiek café van de VVD
in Sint-Annaland.
Cadeaus van afval
bij Wereldwinkel
„Een voorbeeld van zoals het niet moet en mij een doorn
in het oog." Burgemeester W. Nuis was in de commissie
bestuurszaken duidelijk over een klacht die een inwoner
van Tholen heeft ingediend over de manier waarop hij
door een ambtenaar is bejegend.
Als twintiger in de oorlog was dansen Dick Schellingers
grote hobby. Op dansles leerde hij Francien Weijers ken
nen. Maandag is het paar, dat in Tholen woont, zestig
jaar getrouwd. Ze vieren het de zaterdag erop met hun
kinderen en kleinkinderen.
Schildersbuurt
Koersbal
Concept L 32
LOEWE.
Verburgh
De Sint-Annalander heefl 45 jaar
en 9 maanden gewerkt. Hij begon
na de ambachtschool in Sint-Maar
tensdijk bij smederij Van Beek aan
de Ring. Behalve paarden beslaan
deed hij alles in de constructie-af
deling en de draaierij. Na drie jaar
werd hij met diverse collega's in
gezet om te helpen bij de bouw
van de nieuwe Bruynzeelfabrieken
in Bergen op Zoom. „Via Van
Beek ben ik daar vijf jaar geweest,
zodat ik totaal 43 jaar op het
Bruynzeel-terrein heb gewerkt."
Lau van 't Hof stond aan de basis
van de Bruynzeelfabrieken in Ber
gen op Zoom, overleefde de crisis
in 1982 met de opsplitsing van het
concern, doorliep allerlei afdelin
gen en werd tenslotte bedrijfslei
der. „Er was zeer veel vertrouwen
in me en het voelde ook aan of het
om mijn eigen bedrijf ging. In
mijn periode heb ik wel 6 7 di
recteuren meegemaakt." Daarmee
bleek Van 't Hof een stabiele factor
en een vraagbaak in het bedrijf.
„Ik heb nooit hoeven te sollicite
ren, overal ben ik voor gevraagd
en het is fantastisch zoveel moge
lijkheden me bij Bruynzeel gebo
den zijn. Maar ik voelde me ook
verantwoordelijk voor mijn men
sen en een budget van 3 miljoen
euro. En ik kon het allemaal doen
omdat ik gezegend was met een
goede gezondheid."
,Dat kleine mannetje uit Setalland'
was bij alle 500 medewerkers van
Bruynzeel Keukens bekend, zo
maakten de afdelingschefs Toon
van Loon en Frans Clarijs in een
humoristische voordracht duide
lijk. Toen er met de collectebus
werd rondgegaan voor een af
scheidscadeau werd de vraag ge
steld, of het toch wel zeker was dat
Lau van 't Hof wegging, want hij
was compleet met Bruynzeel ver
bonden. Uiteindelijk kwam er toch
voldoende geld in de pot voor een
nieuwe fiets. „En zolang je fietst -
we bieden je o.a. een gratis tocht
door de Beekse Bergen aan - kun
je ons niet meer lastig vallen",
lachten de chefs. Symbolisch bo
den ze een damesfiets aan die in de
Bruynzeel kleuren geel en blauw
was gespoten. „Want vindt maar
eens een Zeeuwse fietsenmaker die
korting geeft", zo namen de Bra
banders de zuinigheid van de ver
trekkende bedrijfsleider ook op de
korrel.
Lau's werk stond echter buiten
kijf. zong het Smalstads mannen
koor o.l.v. Jan Wesdorp. Dat kwam
ook naar voren in de toespraken
interim-directeur Kees Buijs en
commercieel directeur Jan de
Bruijn tijdens het afscheidsdiner
vrijdagavond. Er klonken warme
woorden voor een toegewijd mede
werker, muzikaal omlijst door een
fabriekskoortje en een afscheids
lied van het in de kantine verza
melde personeel. „Er is buitenge
woon aan me gedacht", zegt Lau
van 't Hof, terwijl hij naar de vele
flessen wijn, ingelijste foto's van
de beginperiode, dinerbonnen, een
hogedrukspuit en andere cadeaus
kijkt.
Leraar of bedrijfsleider wilde hij
worden, zo antwoordde hij op een
vraag over zijn toekomstplannen
toen hij op de ambachtschool in
Sint-Maartensdijk zat. „Die droom
is uitgekomen", stelt Lau van 't
Hof voldaan vast. „Naast dat ik be
drijfsleider was, ben ik namelijk
ook bij de opleiding van de verko
pers betrokken geweest."
Hij deed de metaalafdeling op de
l.t.s. in Sint-Maartensdijk. „We
waren de eerste lichting in het
nieuwe gebouw Onder de Linden.
Ik was 15 jaar toen ik mijn diplo
ma kreeg en bij Van Beek in de
constructie aan de slag ging. Op
18-jarige leeftijd werden we uitbe
steed voor de opbouw van de kas-
tenfabriek van Bruynzeel in Ber
gen op Zoom. We gingen met z'n
vijven en ik werd meewerkend
voorman. In 1967 trouwde ik en
Bruynzeel vroeg me toen voor de
technische dienst. Ik ging minder
verdienen dan bij Van Beek, maar
voor de toekomst zag ik betere
perspectieven, zodat ik 2 oktober
1967 toch in dienst trad. Storingen
oplossen was mijn voornaamste
taak en dat leverde lange werkwe
ken op, want we werden ook 's
avonds en 's nachts ingezet. En
naast mijn werk volgde ik avond
cursussen in Sint-Maartensdijk
(lassen en gezel) en Bergen op
Zoom (meester). Zes jaar heb ik de
technische dienst gedaan, toen ik
gevraagd werd om chef van de lak-
Lau van 't Hof kreeg ter gelegenheid van zijn afscheid o.a. foto 's van de beginperiode van het Bruynzeel-concern; links zijn vrouw Ria.
afdeling te worden, maar dat leek
me niks. Al gauw kwam er de
vacature van chef machinale afde
ling en dat heb ik wel gedaan, al
waren de vooruitzichten toen niet
goed. In tien jaar waren er zeven
afdelingschefs vertrokken, maar ik
kreeg na een proef van zes weken
steeds meer plezier in dit werk.
Het was zeer arbeidsintensief
met een tweeploegendienst, want
Bruynzeel moest 400.000 kasten
per jaar afleveren voor de woning
bouw. In elk huis stonden er wel
kasten van ons; het was een gou
den tijd."
Lau van 't Hof maakte echter ook
de andere kant van de medaille
mee. Toen de overheid niet meer
voorschreef dat er Bruynzeel kas
ten in woningen moesten komen,
zakte de kastenproductie in tot
125.000 per jaar. Bij de ombouw
naar spaanplaat werd het belang
van de lakken minder, al had Van 't
Hof die afdeling er intussen ook
bijgekregen. Hij werd vervolgens
hoofd productie, waarmee de Sint-
Annalander de leiding kreeg over
de hele kastenfabriek. Toen brak
het jaar 1982 aan, de crisis. Het
Bruynzeelconcern kwam in moei
lijkheden en er volgde zelfs een
faillissement. „Het was een span
nende lijd en tevens een bijzonder
droevige periode. Ik moest mensen
voordragen voor ontslag en tijdens
de gesprekken kreeg je allerlei
privésituaties te horen, zoals de re
cente aankoop van een woning. Op
het hoogtepunt waren wc in Ber
gen op Zoom met 1000 medewer
kers (wereldwijd had Bruynzeel
14.000 personeelsleden) en we
mochten een doorstart maken met
slechts 125 mensen. Dhr.Vroom,
die uit Zaandam was overgekomen
en hoofd financiën was, zette zich
buitengewoon in om meer mensen
te houden. We hebben er 245 nodig
om 45 miljoen gulden omzet te
kunnen maken, gaf Vroom aan en
zijn pleidooi bleek overtuigend
voor o.a. de familie Smits, die
Bruynzeel had opgekocht. Om te
overleven, moesten we afslanken
want het waren slechte jaren in de
bouw."
De verzelfstandiging van de verschil
lende Bruynzeel-dochters pakte goed
uit. Zo ging in Bergen op Zoom de
potlodcnfabriek apart verder en ook
de kastenfabriek, die inmiddels ook
met keukens was begonnen die eer
der in Zaandam geproduceerd wer
den. „Bruynzeel had een geweldige
naam in Nederland en mede daardoor
liep de afzet van onze producten
voorspoedig. De kasten- en keuken-
fabriek werd geïntegreerd en als chef
van de machine afdeling en de mon
tage mocht ik samen met dhr. Vroom,
onze hoofd boekhouding, een vijfja
ren plan opstellen om de machines te
vernieuwen. We moesten veel impro
viseren, want de leveranciers waren
na de crisis nog voorzichtig. Toch
kwamen we er goed bovenop."
Het personeelsbestand was drastisch
verminderd, want voor de crisis
werkten er alleen van het eiland Tho-
len al 80 mensen. „Er reden twee
bussen met de chauffeurs Gerrit
Kleinveld en Wim Scherpenisse. La
ter zijn we overgegaan naar kleine
busjes en vervolgens op eigen ver
voer. Zelfben ik ook nog met de gro
te bussen naar Bruynzeel gegaan,
maar toen mijn werk steeds onregel
matiger werd. ging ik met de eigen
auto."
In 1986 werd Lau van 't Hof bedrijfs
leider. Hij kreeg de technische dienst
er weer bij en werd ook verantwoor
delijk voor de goederenontvangst,
planning en werkvoorbereiding. De
laatste drie jaar kwam de productie
speciale onderdelen nog bij het ta
kenpakket. Zijn vertrek is aangegre
pen voor een nieuwe organisatie met
een technisch directeur, een hoofd lo
gistiek en een bedrijfsleider voor de
productie.
Van 't Hof kondigde een jaar gele
den zijn vertrek al aan bij de toen
malige directeur Herman Brands.
„Landelijk werden de vut-regelin-
gen ter discussie gesteld en ik wilde
meer tijd hebben voor thuis. Toen
mijn eigen kinderen opgroeiden,
kwam de opvoeding neer op mijn
vrouw Ria omdat het werk 's
avonds en op zaterdag vaak door
ging. Nu wil ik voor mijn kleinkin
deren wel tijd hebben."
De bedrijfsleider vertrekt op een fi-
nancieel-economisch prachtige pe
riode voor Bruynzeel. „2004 was
het beste jaar dat we ooit in de ge
schiedenis hebben gehad met een
omzet van 110 miljoen euro met
500 medewerkers. En 2005 wordt
nog beter. We trekken 50 man extra
aan omdat we voor het eerst in de
montage met een tweeploegendienst
beginnen. Die hadden we al veel
langer in de machinale afdeling.
Bruynzeel levert 90.000 keukens
per jaar en heeft 14 eigen verkoop
punten met daarnaast nog 75 dealers
in Nederland en België. De proble
men in de keukenmarkt met o.a. een
paar faillissementen spelen ons in
de kaart dankzij de kwaliteit, servi
ce en de eigen productie."
Lau van 't Hof was zelf bij de pro
ductontwikkeling betrokken. „Jan
des Bouvrie en Gerard v.d. Berg
kwamen met ideeën, maar wij toet
sten dan de productiemogelijkhe
den. We keken of de ontwerpen
technisch haalbaar waren. De ont
wikkeling van een nieuwe keuken
vergt zeker een half jaar en de le
venscyclus kan variëren van 1 tot 10
jaar. Mijn eigen keuken gaat al 13
tot 14 jaar mee en die is kwalitatief
nog goed. Klanten geven ons een 8,
dus dan lever je kwaliteit. We voe
ren daarvoor ook niet alleen in de
fabriek, maar ook na installatie nog
controles uit."
De tijd dat een Bruynzeel keuken
bestond uit twee kastjes boven en
twee onder is voorbij. Met de toena
me van de welvaart kwam er vraag
naar meer luxe keukens met veel ex
tra apparaten. „Wij bedienen vooral
het middensegment. Bruynzeel
heeft 60% van de projectenbouw in
handen en 5% van de particuliere
keukenmarkt. In de laatste categorie
willen we groeien. Bij de projecten
zie je ook al een verschuiving omdat
huurders van woningstichtingen te
genwoordig tegen meerbetaling ook
luxere keukens kunnen uitzoeken.
Wij werken ook met consumenten
panels die ons scherp houden. Vori
ge maand hebben wc de dames van
de Lions Club Tholen daarvoor nog
ingezet, terwijl de mannen een
rondleiding kregen."
Lau van 't Hof was niet alleen ver
antwoordelijk voor kwaliteit, maar
ook voor de arbeidsomstandigheden
van het personeel en het milieu. „Ik
legde de verantwoordelijkheid zo
veel mogelijk bij de mensen zelf en
dat gaf de beste resultaten. De ar
beidsomstandigheden zijn in de 38
jaar dat ik bij Bruynzeel werkte,
veel verbeterd. Met de opleiding
hield ik me ook bezig en het was
een dankbaar werk als je zag dat
Turkse en Marokkaanse jongens bij
vakwedstrijden voor industrieel
spuiter goede resultaten boekten.
Dat gaf voldoening."
De bedrijfsleider zegt het tijdstip
van zijn afscheid per 1 oktober ge
kozen te hebben omdat er dan een
productontwikkelingscyclus afsluit
en de functioneringsgesprekken be
ginnen. Ook wordt de begroting
2006 opgesteld en de investerings
planning gemaakt. Lau van 'l Hof
maakte veel reizen naar Duitsland
en Italië voor de aankoop van ma
chines en mogelijk wordt daarvoor
in de toekomst nog van zijn kennis
gebruik gemaakt. „Er is me ge
vraagd om als adviseur aan Bruyn
zeel verbonden te blijven voor 1 dag
per 14 dagen. Zo moet ik de over
gang naar watergedragen lakken be
geleiden omdat de directie vindt dal
ik daar deskundig in ben. Ook ga ik
helpen bij de inrichting van de
showroom. Een derde taak is de in
richting van een Bruynzeel-muse-
um. Verder wil ik me inspannen
voor de jaarlijkse organisatie van
een dag voor gepensioneerden van
Bruynzeel. Wie bij Bruynzeel be
gon, die bleef meestal. Vijftien jubi
larissen per jaar is geen uitzonde
ring voor ons bedrijf. Dan wordt er
lief en leed gedeeld en dan bouw je
een band op, zodat ik denk dat zo'n
Bruynzeel-dag voor oud-medewer
kers in een behoefte voorziet."
Van 't Hof zal mogelijk ook nog wel
eens rondleidingen geven. „Dat heb
ik veel gedaan en als Sint-Annalan
der was ik er trots op dat de grond
legger van het bedrijf, Cornelis
Bruynzeel, uit Sint-Annaland af
komstig was."
De fabriek komt nu echter toch
meer op de achtergrond, ook al blijft
hij dan adviseur. Lau van 't Hof
heefl nu meer tijd voor zijn volks
tuin van 400 m2 aan de Langeweg.
„Dat was na mijn werk altijd een
goede ontspanning. Ten eerste ben
je buiten en ten tweede ben je met
andere dingen bezig. Zaterdagmor
gen bleek de tuin versierd te zijn en
met mijn mede-volkstuinders heb ik
om twaalf uur even een borreltje ge
dronken. Dat was gezellig, zoals ik
ook elke maandagavond ga trimmen
in de Wellcvaete. Dan blijf je in be
weging."
Lau van 't Hof wil bezig blijven.
Dinsdag ging hij op Engelse les.
„Duits heb ik al eerder gevolgd,
want dat had ik nodig voor mijn
werk. Dankzij de hulp van mijn
zoon kan ik ook met de computer
goed overweg. Verder hoop ik er re
gelmatig met de caravan op uit te
trekken, samen met mijn vrouw Ria.
En misschien maken we nog eens
een reis naar Indonesië. Thuis valt
er nog genoeg te doen en vrijwilli
gerswerk is er ook voldoende. De
kerk heeft al een beroep op me ge
daan, maar eerst wil ik even tot rust
komen na 38 jaar Bruynzeel", aldus
bedrijfsleider Lau van 't Hof uit
Sint-Annaland.
J. Tol uit Poortvliet zei dat het moeite
kost om de 'bakker open te houden'
als er geen huizen bij gebouwd wor
den. „Poortvliet is een dooie gemeen
te."
Maar wethouder W.C. van Kempen
bestreed dat. Hij wees er op dat er
nieuwbouw wordt gepleegd aan de
Molenstraat. En dat er voor de dor
pen is afgesproken dat ze kunnen
groeien voor de natuurlijke aanwas.
„Daarmee houd je de voorzieningen
op peil, maar in Tholen kan er wat
meer."
Volgens B. de Man is het zaak dat
Tholen niet als Amsterdam wordt.
„Amsterdam is alles, de rest van Ne
derland is niks. Tholen wordt het be
langrijkst. Daar moeten we voor op
passen."
Volgens A. van Westen uit Oud-Vos-
semeer zou er in de kleine dorpen
meer gebouwd kunnen worden. „Er
zijn te veel wetten en regels." Wet
houder F.J. Goossen erkende dat.
Hij wil ook meer inwoners aantrek
ken. Want 1000 erbij betekent 1 mil
joen euro per jaar aan extra rijksgeld,
zei hij. En dat zet zoden aan de dijk
omdat 80 procent van hel inkomen
van de gemeente van het rijk komt.
„Wc willen woningbouw. En niks an
ders. Terug naar de basis."
Volgens M.W. de Korte uit Tholen is
de gemeente als woongebied heel
aantrekkelijk. Maar de provincie
moet er ook wel aan meedoen. „Het
is hier veel en veel goedkoper dan in
de grote steden."
Maar Van Kempen wees erop dat de
gemeente niet ongebreideld zijn gang
kan gaan. Er is een streekplan van de
provincie dat aangeeft hoeveel er ge
bouwd mag worden. „Alleen probe
ren we daar wel rek in te krijgen."
Volgens J. van Westen zou er meer
ruimte moeten zijn voor kleinere pro
jecten van particulieren en dient er
ook meer mogelijkheden moeten ko
men voor lintbebouwing. Volgens
Van Kempen is lintbebouwing mond
jesmaat toegestaan (afhankelijk van
de breedte tussen de woningen). „We
zijn nu bezig om de komplannen te
herzien. We gaan bekijken of we er
wat meer mee kunnen doen. Het is
bijvoorbeeld wel gebeurd in de Veer-
straat in Oud-Vossemeer."
Van Westen sr. kende de situatie. En
vroeg zich af waarom er wel aan de
ene kant van de Veerstraat bebou
wing wordt toegelaten en aan de an
dere kant niet. „Op het bietenterrein
kan niet gebouwd worden." Goossen
erkende dat. „Het is geen bouwkavel
en er zitten daar veel kabels én een
riolering in de grond."
Volgens raadslid K.P.M. Saris is het
van belang om goed uit te leggen wat
wel en niet kan. Dat zal ook het ver
trouwen van de burger in de politiek
kunnen vergroten. Een gemeentebe
stuur moet dan wel een consistent be
leid voeren, zo zei hij.
Zeelandbrug. In het Stadhuismuse-
um te Zierikzee is tot 30 oktober
een expositie te zien over 40 jaar
Zeelandbrug. Van 4 tot 25 novem
ber staat de expositie in dorpshuis
De Brug te Colijnsplaat en van 1
t/m 23 december in het informatie
centrum van de provincie te Mid
delburg.
De Wereldwinkel Tholen besteedt
vanaf maandag 3 tot donderdag 13
oktober extra aandacht aan produc
ten die gemaakt zijn van afval- en
restmateriaal door mensen uit ont
wikkelingslanden. Het gaat onder
meer om autootjes van blik, glas
werk van oude flessen, tassen be
plakt met verpakkingsmateriaal, fo
toalbums voorzien van bladeren en
kruiden. Ze worden als cadeautjes
op de markt gebracht.
De ondernemers in de ontwikke
lingslanden maken de spullen van
materiaal wat voorhanden is: oud
glas, gebruikt plastic, wikkels met
een misdruk, maar ook natuurlijk
materiaal zoals riet, been en zelfs
olifantenpoep (voor papier).
De artikelen in de winkel aan de
Kerkstraat komen vaak van kleine
bedrijfjes en worden met eenvoudi
ge technieken gemaakt. De onder
nemers werken samen in producen
tenorganisaties, van familiebe
drijfjes tot particuliere bedrijven.
Via de Wereldwinkel hebben ze di
rect toegang tot de markt. De artike
len zijn volgens 'eerlijke handels
criteria' ingekocht.
A.L. van Vossen had bij de gemeente
opheldering gevraagd over het plotse
ling - zonder enig overleg - tot de
grond toe snoeien van beplanting ach
ter zijn woning, waardoor hij open en
bloot kwam te zitten en zijn privacy
werd aangetast. „Het groen was een
bufferzone en die haal je weg. Dat is
voor de betrokkene niet leuk en dient
tevoren meegedeeld of uitgelegd te
worden", aldus de burgemeester. „De
werkwijze móet veranderen." Toen
hij aan de bel trok, kreeg de man te
horen dat het te maken had met sloot-
onderhoud door het waterschap en dat
hij maar een schutting moest plaatsen.
Van Vossen voelde zich niet correct
behandeld en besloot, na een gesprek
met de burgemeester, een klacht in te
dienen. Op grond van het klachtrecht
handelen burgemeester en wethou
ders die af.
In de commissie vonden D66 en CDA
dat de communicatie beter had ge
kund en dal uil dit voorval lering ge
trokken moet worden. De SGP was
bij monde van M.J. Klippel bijzonder
kritisch: „Als bij herhaling blijkt dat
medewerkers niet fatsoenlijk met bur
gers omgaan, moet je ze ander werk
geven of op cursus sturen!" Nuis zei
op een vraag van de PvdA dat de
klacht niet gaat over het ai dan niet
kunnen kopen van een strook grond
naast zijn huis door Van Vossen. In die
zaak beschuldigt de Tholenaar de ge
meente in een brief van het ongelijk
behandelen van inwoners.
Het paar leerde elkaar kennen op dansles in Den Haag.
„Zeven dagen in dc week was ik in
de dansschool te vinden. En ik kon
uit vele dames kiezen", grapt de nu
86-jarige Dick Schellinger. Hij is in
Den Haag geboren en opgegroeid.
Zijn bijna 84-jarige vrouw Francien
kwam in Vlissingcn ter wereld.
„Mijn vader was bij de marine.
Toen ik een jaar of twee was, zijn
we naar Den Haag verhuisd." De
verkeringstijd van het stel was een
beroerde tijd. „We hebben de hon
gerwinter meegemaakt. Tulpenbol
len hebben we toen gegeten", ver
telt mevrouw Schellinger. Zij
werkte op het kantoor van de cen
trale keukens in de stad. haar latere
man bij de uitdeelposten. Als de le
ge gamellen terug kwamen, stonden
de mensen met lepels gereed om ze
schoon te maken. „Druppels die op
dc grond vielen, werden van de
straat geschraapt." Dat vanuit vlieg
tuigen Zweeds wittebrood werd uit
geworpen voor de hongerende Ne
derlanders, herinnert mevrouw
Schellinger zich ook nog heel goed.
„Dat was toen als cake voor ons."
Bij een radiofabriek werkte het paar
ook. Ging het luchtalarm af, dan
moest iedereen de fabriek verlaten.
„Je ging dan koffie drinken. Of
gauw even naar de kapper." Het ge
allieerde bombardement op het Be-
zuidenhout op 3 maart 1945 - on
geveer 500 doden en vele
verwoeste woningen - staat het
paar ook nog goed bij. Tegenwoor
dig gaat het in heel wat plekken op
de wereld trouwens ook niet best,
vindt mevrouw Schellinger.
Het paar kreeg een woning toen
Schellingers stiefmoeder verhuis
de, en zodoende konden ze trou
wen. „Van dc drie tientjes van
Lieftinck", zegt mevrouw Schel
linger. De toenmalige minister van
financiën voerde in september
1945 een geldsanering uit, waarbij
iedereen een tientje kreeg om zes
dagen mee door te komen. „We
kregen ook het tientje van oma."
Nadien kreeg het paar het alleen
maar beter. Vijftien jaar woonden
ze in het huis in oud Den Haag. de
Schildersbuurt. Daarna verhuisden
ze naar een nieuwe flat in het vlak
bij gelegen Rijswijk.
Dick Schellinger werkte zijn hele
leven in de elektronica. Hij deed
onderhoudswerk aan dc drukpersen
van de Haagse Courant, werkte bij
een radiofabriek en in de optische
industrie. „Gelukkig heb ik altijd
werk gehad."
Uitstapjes maken deed het gezin
Schellinger - twee kinderen werden
geboren: zoon Paul en dochter Su
san - regelmatig. Op de fiets of de
brommer, of met de trein. En kam
peren met een tent tijdens de zo
mervakantie. „En toen we eenmaal
een auto hadden, gingen we heel
vaak weg." Schellinger zelf heeft
altijd graag gewandeld. Hij deed
aan marsen mee in verenigingsver
band. maar wandelde ook voor zijn
ontspanning.
Zoon Paul was ondertussen in Tho
len neergestreken, waar pa en ma
regelmatig logeerden en op het
huis pasten. Het beviel hen er en
toen Schellinger was gestopt met
werken, besloten ze naar het
Zeeuwse te verhuizen. „Op 20 au
gustus 1983 zijn we hier komen
wonen, in de Zoutzicdersdreef",
diept mevrouw Schellinger op uit
een notitieboekje. Het paar stond al
een tijdje op de wachtlijst, kreeg
woonruimte aangeboden in Poort
vliet en Oud-Vossemeer. „Maar ik
ben nu blij dat we in Tholen wo
nen, de busverbinding is hier be
ter." Ze waren er snel ingeburgerd.
Zij is gevraagd voor de volksdans
club en samen zitten ze op koers
bal. „We zijn lid vanaf de oprich
ting. Dick is nog penningmeester
geweest." Ook de Anbo hebben ze
weten te vinden. Al heel wat reisjes
hebben ze meegemaakt, tot in het
buitenland toe. In Den Haag zijn ze
ook nog wel eens gaan kijken,
maar daar is van de oude buurt
niets meer terug te vinden.
Negen jaar geleden verhuisde het
echtpaar Schellinger naar een be
jaardenwoning in de Burg. van
Vrijberghestraat. Naast de kast
hangen portretjes van de drie klein
kinderen. Ze redden zich nog pri
ma. „Eens in de veertien dagen
krijg ik hulp voor het zware werk",
zegt mevrouw Schellinger. Het op
geruimde paar kijkt terug op een
fijn leven. Ze laten de zestigjarige
bruiloft maar op zich af komen.
„De kinderen regelen het allemaal.
We zien wel."
80/66 cm High Definition LCD-scherm 16:9
HD ready (HDMMnterface incl. HDCP)
Lichtopbrengst: 450 cd/m'
Contrastverhouding: 800:1
Resolutie: 1366 768 pixels
CRX*Sound System. 2 speakers (2 x 20W)
Teletekst 1.500 pagina's. EPG
Kleuruitvoenng: Platina
Pn,s.€ 2.499,-
MET kortingsbon: 2.299,-
Akoe loopt vai 1 oktober t/m 30 november 2005
Vraag m de showroom naar de andere aktiemodellen!
O
Electronlca
Antwerpsestraat 12-14-16
4611 AG Bergen op Zoom
Tel. 0164 23 79 40
Advertentie I.M.
