'Na veertig jaar eet ik bijna
iedere dag nog een bokkenpoot'
Sporen van tsunami weggewerkt,
bevolking verkoopt er dvd's van
Elenbaas gaat moderniseren
aan de Paasdijkweg
Hjpg ii ir
ZLM REISVERZEKERING?
Ovenist Maarten Quist uit Poortvliet jubileert bij De Waal
Kapvergunning
nog tot oudjaar
3
Donderdag 18 augustus 2005
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Hij ging liever voetballen dan dat hij leerde. En dus
moest Maarten Quist uit Poortvliet maar gaan werken,
vond zijn vader. Hij kon beginnen bij De Waal in Tholen
en daar vierde Quist (54) dinsdag zijn veertigjarig
dienstverband. Van inpakker van wellingtons tot koeken
bakker.
■HHP
Lolletje
Plastic schort
Pittig eten
Scheidsrechter
Primitief
1200 m2 groen
weg voor tijdelijke
Ten Ankerflat
Handel
Twee maanden lang trekt de 20-jarige Hans Bouman uit
Poortvliet met twee klasgenoten door Thailand voor zijn
stage bij een reisbureau. Hij krijgt op die manier de kans
om de mooiste plaatsen en de toeristische trekpleisters
van Thailand te bezichtigen. Nu hij weer thuis is vertelt
hij, vol enthousiasme en met een hoop indrukwekkende
ervaringen rijker, zijn verhaal.
Hans Bouman (20) uit Poortvliet terug na stage voor reisbureau in Thailand
Elke dag is tóch weer anders voor ovenist Maarten Quist van De Waal Banket.
Maarten Quist is al een reeks van
jaren ovenist. „Vroeger heette dat
stoker", zegt dc goedlachse Poort -
vlietenaar. Zijn werk is het onder
meer om elke ochtend de ovens -
er staan er drie - in de fabriek aan
te steken. Negentig branders, met
een gloeiende staaf. Na het voor
verwarmen zorgt Quist dat de tem
peratuur goed is voor het koekje
dat er die dag doorheen gaat. Want
de volle blikken worden automa
tisch door de bakoven gevoerd.
„De oven van 24 meter bakt de
bokkenpootjes in 13,5 minuut."
Via kleppen in de zijkant kan hij
in de gaten houden of alles goed
gaat met het baksel. Quist heeft
nooit voor bakker geleerd, maar
maakte zich alles op de werkvloer
eigen. Het werk is natuurlijk flink
veranderd in de loop der jaren.
„Vroeger werd bijvoorbeeld het
deeg met de hand in de machines
gedaan, tegenwoordig wordt het
erin gepompt." De regelgeving
met betrekking tot voedselveilig
heid (het haccp-systeem) was er in
de jaren zestig ook niet. „Als je
toen een koekje op de grond liet
vallen en je raapte het niet op, dan
was bij de oude Jan de Waal de
wereld haast te klein. Nu is het
precies omgekeerd." Tal van gege
vens moeten dagelijks geregi
streerd worden - zoals het volume
van het deeg en de breedte van het
product - en dat behoort ook tot
de taken van Quist.
Sinds vorig jaar zomer kent De
Waal een werkdag van negen uren.
De mensen werken vier dagen in
de week en hebben één dag vrij.
Die roostervrije dag rouleert. „Je
bent tien uren van huis en dat is
wennen, maar het is plezierig om
een dag thuis te zijn", vindt Quist.
2ijn werkdag begint al om vijf uur
's morgens en om drie uur is hij
klaar. „Als we grote bokkenpoten
maken, zijn de werktijden van half
vijf tot half drie." In de loop van
de jaren heeft hij trouwens alle
mogelijke diensten gewerkt: van
vier tot twee uur, of van vijf uur 's
avonds tot een uur 's nachts. En
volop overgewerkt. „Dan begon
nen we een uur eerder. Ik heb me
toen wel eens verslapen, kwam te
laat en kreeg meteen te horen: heb
je een nummertje verkeerd geke
ken?"
„Ik heb het eerste jaar van mijn
hbo-opleiding nu achter de rug. Ik
studeer aan de Intercollege Busi
ness School in Utrecht. De oplei
ding duurt drie jaar en dan ben ik
opgeleid tot manager of zelfstan
dig ondernemer. In het begin van
het schooljaar moest ik drie weken
stage lopen, maar dat was meer be
doeld om werkervaring op te doen.
Deze stage moest een sociale stage
zijn, dat wil zeggen dat meerdere
partijen er baat bij hebben. Wij
verlenen het reisbureau een dienst
en dankzij het reisbureau kunnen
wij weer een heleboel leren en we
verlenen de Thaise bevolking een
dienst, want op deze manier wor
den de inkomsten uit het toerisme
verhoogd. Het is niet verplicht om
de stage in het buitenland te vol
gen, maar het is wel gewenst en
aanbevolen. Ik vond dat geen pro
bleem, want ik wilde dolgraag naar
het buitenland. Het is uiteindelijk
Thailand geworden, omdat een van
mijn klasgenoten die ook meeging
connecties heeft met het reisbu
reau. Het reisbureau waarvoor we
stage liepen, is Win win Asia. Het
is gevestigd in Thailand, maar het
verzorgt reizen naar Thailand voor
Europeanen. De eigenaar van het
reisbureau is een Nederlander, Ar
jan Buffing, daardoor is 90 procent
van de klanten van het reisbureau
Nederlands.
Via internet kan men reizen boe
ken. wanneer men geïnteresseerd
is dan kunnen ze e-mailen naar
bezoekthailand@hotmail.com.
Het zijn wel luxe reizen, voorna
melijk bedoeld voor de 'upper-
class'. Op 10 juni vertrok ik samen
met twee klasgenoten, Cornelis de
Jong uit De Kwakel (een dorpje
vlakbij Amsterdam) en Jeroen
Kors uit Gouda naar Bangkok. Het
was de eerste keer in mijn leven
dat ik ging vliegen en dat was me
teen een lange reis, we hebben er
ongeveer 12 uur over gedaan. Ik
ben inmiddels een ervaren vlieger,
in totaal heb ik nu zes vluchten ge
maakt, omdat we in Thailand ook
wel eens binnenlandse vluchten
moesten maken."
Het toerisme is na de tsunami erg
terug gelopen. Het doel van de sta
ge was daarom om meer toeristen
aan te trekken. We hebben zo'n
drieënhalve week rondgereisd door
het noorden en zuiden van Thai
land, daarna zijn we in Bangkok
gebleven om een communicatie
plan te schrijven. In de tijd dat we
rondreisden, zijn we op 17 bestem
mingen geweest. Wc sliepen in de
hotels die we moesten inspecteren
voor het reisbureau. Een enkele
keer verbleven we in een guest
house omdat de hotels toen niet
mee wilden werken. Overdag de
den we excursies, omdat we ook
de agentschappen die de excursies
Quist is iemand die graag een lol
letje maakt op zijn tijd. „Ik heb
veel gelachen bij De Waal, en nog.
Maar het werk staat voorop." Zelfs
op een vrije dag gaat hij eerst de
ovens nog aanmaken, vertelt zijn
vrouw. Negen jaar geleden zat hij
driekwart jaar thuis met gescheur
de enkelbanden. We zijn blij dat je
terug bent, er wordt weer gelachen
in de fabriek, kreeg Quist te horen
nadat hij was hersteld.
„De vader van mijn vriend Jos van
As vroeg bij De Waal of ik ook
kon komen werken en zo zijn we
er in 1965 samen begonnen", ver
telt de Poortvlietenaar over het be
gin van zijn loopbaan. Na twee
jaar ulo hield hij het leren voor ge
zien. „Voetballen en op het land
werken deed ik veel liever." Iedere
dag op de fiets naar Tholen, waar
de werkdag duurde van zeven uur
tot half zeven. Met tussen de mid
dag een uur schafttijd. Zijn eerste
werkdag herinnert Quist zich nog
goed. „Je kreeg een plastic schort
voor die met een touwtje werd
dichtgebonden. Er stond een grote
tafel met daarop een hoop wel
lingtons. Die moest je inpakken in
vierkante blikken." Er werkten
toen al zo'n veertig mensen in de
fabriek aan de Edisonweg. „Als
het druk was, dan werd aan passe
rende fietsers op straat gevraagd
of ze een handje konden toeste
ken."
Al snel bediende Maarten Quist de
spuitmachine, de hele dag gingen
er bakplaten door zijn handen.
„En handschoenen kenden ze des
tijds niet." Koekjes die De Waal
toen maakte, naast de bokkenpoot
jes, waren hoefjes, Thoolse rond
jes, vruchtenrondjes en welling
tons. Vooral door de suiker kreeg
Quist last van zweren aan zijn
handen. Hij heeft toen overwogen
om ander werk te zoeken. Maar
door hem andere taken binnen het
bedrijf te geven, kon hij bij De
Waal blijven. „Ik ben blij dat ik
dat toen gedaan heb." Quist bracht
in die tijd bijna dagelijks het afval
naar de stortplaats Tuttelhoek.
„Met een oude blauwe Ford. Ik
had pas verkering en maakte dan
onderweg weieens een stop in
Poortvliet." De functie van ovenist
kwam in beeld, omdat de heer Ta-
zelaar met pensioen ging.
organiseren, moesten inspecteren.
Het was best vermoeiend, omdat
we telkens weer door reisden naar
een andere bestemming. Meestal
bleven we één of twee dagen op
dezelfde plaats en dan moesten we
weer naar de volgende bestem
ming. Het reisschema was hele
maal geregeld door het reisbureau,
bij de aankomst op een bestem
ming stond er altijd een gids op
ons te wachten. Het reizen van de
ene bestemming naar de andere
moesten we echter op eigen houtje
doen. We reisden per taxi, trein,
bus, boot en soms per vliegtuig.
Maar het reizen ging de eerste dag
al mis. We misten onze trein en
moesten toen verder met de taxi.
De taxi ging halverwege de reis
kapot, dus moesten we verder met
de bus. De mensen in Thailand zijn
ontzettend behulpzaam en vriende
lijk en daardoor kwamen we altijd
wel op de plaats van bestemming
aan. Het maakt hen niets uit dat je
toerist bent, dat vinden ze juist
leuk. Het openbaar vervoer is er
best goed. Wij reisden dan wel
meestal tweedeklas, dat was wat
luxer want wij hadden airco in de
bus. Er zijn ook derdeklas bussen,
maar die hebben geen airco en rij
den dus met de deuren open. Het
verkeer is heel gevaarlijk en chao
tisch. Ze rijden er links en afsnij
den is heel normaal. Dat vind ik
echt het grootste verschil met Ne
derland. De taxi's zijn heel goed
koop dus we hoefden gelukkig zelf
niet te rijden.
Het leven in Thailand is sowieso
erg goedkoop. Als toerist moet je
wel uitkijken datje niet te veel be
taalt. Omdat het leven er zo goed
koop is, kopen de meeste mensen,
ook de Thaise inwoners, klaarge
maakt eten. Dit eten kopen ze in
simpele restaurants of bij kraam
pjes die je overal langs de wegen
en straten kunt vinden. Voor het
geld dat dit eten kost, is het niet de
moeite om zelf te koken. Ik heb
geen gekke dingen gegeten zoals
honden of katten, dat zie je daar
niet. Het eten is er wel ontzettend
pittig, maar voor toeristen maken
ze, voor Thaise normen, minder
pittig eten dan voor de lokale be
volking.
We begonnen onze reis in Bang
kok en we eindigden daar ook.
Eerst trokken we door het noorden,
daarna door het zuiden. In het
noorden vind je vooral tempels en
andere religieuze gebouwen en in
het zuiden liggen de grote toeristen
oorden omdat daar de stranden en
badplaatsen zijn. Op dit moment is
het in Thailand regenseizoen, in
het noorden merk je daar het mees
te van. Het regent dan even heel
Maarten Quist maakte de overna
mes mee door Nobo en door Dcla-
cre, en het weer zelfstandig worden
onder de huidige directeur Jan de
Waal. Nu werken er een kleine
veertig mensen aan de Edisonweg,
maar de Poortvlietenaar heeft mee
gemaakt dat er 120 medewerkers
waren. Dat was in de tijd dat in
Tholen nog het zogenaamde einde-
jaarsbanket (boterletters en kerst
kransen) werd gemaakt. „Ik mis
die boterletters nog elk jaar, ze wa
ren ontzettend lekker", zegt Maar-
tens vrouw Ineke. Sinds enkele ja
ren werkt De Waal samen met een
bedrijf in Ouddorp onder de naam
Delta banket. Daardoor zijn er
heftig en daarna is het weer over,
dat merk je meteen want dan is het
heel warm. In het noorden heb ik
op bijzondere plaatsen overnacht.
Zo sliepen we een keer in een hutje
op een vlot in de rivier. We hadden
daar geen elektriciteit en het was
erg primitief, maar het was wel een
hele aparte ervaring. Je springt zo
van je bed in de rivier. We hebben
daar ook op olifanten gereden. On
derweg kom je allerlei kraampjes
tegen op olifanthoogte, waar je ba
nanen voor de dieren kunt kopen.
Verder heb ik een keer in een soort
boomhut geslapen. Ze noemen dat
'tree top' bungalows, het zijn hou
ten hutjes gebouwd in de toppen
van de bomen. In die hutjes was er
wel elektriciteit en we konden ook
douchen, maar wel met koud wa
ter. Voor de rest was het enige wat
we er hadden een ventilator, een
bed met klamboe en een wc. Daar
tegenover stond dat ik ook in luxe
vijf sterrenhotels sliep. Dat was
wel prettig, dan konden we weer
eens fatsoenlijk douchen en scho
ne kleren aan.
Maar de meest bijzondere over
nachting was in het zuiden van
Thailand in een hutje op het strand
nieuwe producten in de Tholen ge
komen, zoals speculaas, amandel
tongen en kerstkransjes. Quist
heeft goed met de proefbakkers ge
praat om dat onder de knie te krij
gen.
Een groot deel van zijn werk berust
op ervaring. Maar niettemin is het
elke dag weer anders. „Doordat we
met natuurproducten werken. Eiwit
bijvoorbeeld, daar zit altijd ver
schil in. En van rijstebloem fluctu
eert het vetgehalte." Voor de oven
temperatuur speelt de omgevings
temperatuur een rol, en ook de
druk op het gasnet. Het is gesneden
koek voor de Poortvlietenaar, maar
zaken zoals ovencurves en receptu-
tussen de rotsen. Het is fantastisch
om wakker te worden op een plaats
met een parelwit strand voor de
deur en een uitzicht op de blauwe
zee.
Overdag hadden we genoeg te
doen. We hebben onder andere de
Burma spoorweg bezocht. In de
Tweede Wereldoorlog werkten
duizenden geallieerde krijgsgevan
genen aan deze spoorlijn, ook wel
dodenspoorlijn genoemd. Het
dankt haar naam aan de krijgsge
vangenen en Aziaten die tijdens de
aanleg van de spoorlijn stierven
aan ondervoeding, tropische ziek
ten en mishandeling. De spoorlijn
is 415 kilometer lang en moest een
aanvoerroute worden voor de Ja
panse veroveraars.
Verder zijn we bij het beruchte
Golden Triangle geweest. Op die
plaats wordt opium verbouwd en
gehandeld in heroïne. Veel mensen
denken dat het er onveilig is, maar
dat is onzin. Het is er hartstikke
veilig, dat is in heel Thailand trou
wens zo. Dc Golden Triangle is
ook het drielandenpunt tussen My
anmar (Birma), Laos en Thailand.
Je krijgt dan dc kans om drie ver
schillende landen te bezoeken. Je
ren zijn altijd terug te vinden in or
dners op de verschillende afdelin
gen in het bedrijf.
Er is overal wel eens wat, maar spijt
dat hij bij De Waal is gebleven,
heeft Maarten Quist niet. „Ik ga nog
steeds elke dag met plezier naar
mijn werk. Maar aan het einde van
de dag ga ik ook graag weer naar
huis." De weeïge baklucht ruikt hij
na al die jaren niet meer en hij eet er
geen koekje minder om: „Na veer
tig jaar eet ik nog bijna iedere dag
een bokkenpoot."
In zijn carrière als voetbalscheids-
vindt er kleine marktjes waar ze al
lerlei souvenirs verkopen. Je kunt
dan thuis vertellen dat je ook nog
in Laos en Myanmar bent geweest.
Daarnaast hebben we schitterende
watervallen gezien en we zijn bij
een zogenaamde langnek stam ge
weest. De vrouwen van die stam
men hebben heel veel ringen om
hun nek, dat is een echte beziens
waardigheid. Er zijn ook een aan
tal ncpstammen in Thailand, die
worden als het ware gemaakt voor
de toeristen. Maar de stam die wij
bezocht hebben was een echte, die
leefde echt op die manier."
„Het indrukwekkendst van mijn
hele reis door Thailand vond ik de
stam die we in Nan bezochten. Die
mensen leven daar heel primitief,
het enige wat ze hebben is een rie
ten hutje met wal zeJf gemaakte
meubels. Ze zijn in tegenstelling
tot de rest van Thailand erg onder
ontwikkeld. Het viel me bijzonder
mee hoe ver Thailand in haar ont
wikkeling is. Ze zien zichzelf niet
als een derde wereldland en dat
zijn ze zeker ook niet. Veel mensen
rechter is de Poortvlietenaar door
een speler ooit voor koekenbakker
uitgemaakt. „Dat klopt, dat is mijn
beroep!", reageerde Quist toen ge
vat. Hij kan nog genoeg vertellen
over de fabriek. Zo heeft de perso
neelsvereniging jaren oud papier in
gezameld, tot dat een zaak werd van
de verenigingen. Ook kijkt hij met
genoegen terug op de uitstapjes die
vroeger met alle personeelsleden
werden gemaakt. „Op vrijdag voor
de vakantie was het bedrijf dicht en
gingen we met de bus op stap."
Het jubileum van Maarten Quist is
dinsdag gevierd met familie, direc
tie en collega's in de Gouden Leeuw
te Scherpenisse.
spreken Engels, vooral in het zui
den. En de armoede valt reuze
mee, Vietnam schijnt wat dat be
treft veel erger te zijn. Maar de
stam die we in Nan bezochten, was
totaal het tegenovergestelde. Waar
schijnlijk heeft het daarom ook de
meeste indruk op me gemaakt.
Toen we er aankwamen, stonden
de kinderen in de rij te wachten
voor de bananen, snoep en cake
die we hadden meegenomen om
aan hen uit te delen. Dat doet echt
wel wat met je, je kan het bijna
niet beseffen dat er mensen zijn
die echt zo willen leven. Ik zeg,
mensen die zo willen leven, want
ze zijn niet door de nood gedwon
gen. De mensen van deze stam
krijgen steun van de regering, ze
hadden zonnepanelen en het wordt
hen geleerd om varkens te fokken
en te slachten. Maar ze zijn te kop
pig om zich aan te passen. Ze zijn
van oorsprong een stam die altijd
rondtrok, een soort nomaden. Ze
zijn het dus ook niet gewend om
hun eigen dieren te fokken en ze
vervolgens op te eten. Ze drinken
geen mineraalwater, want dat vin
den ze vies. Ze drinken liever wa
ter uit de rivier. Het was een in
Carrosscrie Elenbaas gaat het be
drijfsgebouw aan de Paasdijkweg in
Poortvliet moderniseren om doel
matiger te kunnen werken. Er ko
men twee extra deuren in de gevel
om gemakkelijker reparaties aan
voertuigen te kunnen uitvoeren.
Momenteel zijn er los gevormde
deuren, maar dat wordt straks één
geheel. De welstandscommissie
keurde donderdag het ontwerp van
Paul Timmermans goed, maar niet
van harte. „Qua vormgeving ver
dient dit geen schoonheidsprijs",
zei voorzitter H.J. Groenewegen
van de welstandscommissie. „Je
zou wensen dat zo'n groot element
daar helemaal weg zou gaan, want
Ruim een jaar geleden werd op ini
tiatief van VVD-raadslid G.J. Hoek
een motie aangenomen om te stop
pen met dc papierwinkel rond het
kappen van bomen. Alleen voor
waardevolle en beschermde bomen
zou nog een kapvergunning aange
vraagd moeten worden. Ook in de
gemeente Tholen blijkt het echter
niet mee te vallen om de regels te
versoepelen. Dat vergt heel wat tijd.
zodat het circus van de kapprocedu-
res nog vrolijk verder gaat. Zo moet
er voor het kappen van 1 populier
Ter bevoorbereiding van de tijdelij
ke huisvesting van de Ten Ankerflat
in Tholen wil de gemeente 1200 m2
houtopstand aan de Prins Bernhard-
straat in Tholen kappen. Het gaat om
het maken van een inrit naar de hou
ten gebouwen, die op een perceel
bouwland naast de algemene be
graafplaats komen. Bovendien vindt
er een reconstructie van de groen
strook plaats.
De bouwaanvraag voor de tijdelijke
huisvesting van deTen Ankerflat-be-
woners ligt tot en met 22 september
ter inzage in het gemeentehuis. De
houten gebouwen, die nu nog in
Sint-Annaland staan waar ze voor de
tijdelijke huisvesting van de Schutse
zijn benut, blijven volgens de ver
gunningaanvraag 2,5 jaar staan. Het
gaat om een gebruiksoppervlakte
van 1883,5 m2 en een vloeropper-
drukwekkende ervaring, heel on
werkelijk eigenlijk. Maar zo besef
je wel hoe goed wij het zelf heb
ben.
In het zuiden van Thailand was het
beter weer, we hadden minder last
van de regen. We hebben drie ei
landen bezocht in de golf van
Thailand. Daar vind je de tropi
sche bestemmingen met grootscha
lige appartementencomplexen en
luxe hotels aan de witte stranden.
Vanaf één van die eilanden hebben
we nog een eilandtour gedaan
langs vier kleine eilandjes. Bij ie
der eilandje meerden we aan om te
snorkelen, naar het strand te gaan
of een kijkje te nemen in de win
keltjes. We kwamen toen ook langs
de plek waar de film "The Beach"
met Leonardo di Caprio is opgeno
men."
„Het zuiden is getroffen door de
tsunami, waarvan de Phi Phi eilan
den het ergst zijn verwoest. Daar
zijn we niet geweest, maar het
schijnt dat alles daar nog steeds
een grote ravage is. We zijn wel in
Phuket geweest, maar daar was
weinig te zien van de sporen die de
tsunami heeft achter gelaten. De
inwoners zijn er weer heel vrolijk
en van de verwoeste gebouwen is
weinig te zien. Als je niet beter zou
weten, dan zou je denken dat er
nooit iets is gebeurd. Het enige
wat aan de tsunami herinnert, zijn
de groene golfplaten aan de boule
vard, die het laatste kleine aantal
verwoeste gebouwen afschermen
zodat ook die niet meer te zien
zijn. Daarnaast worden er voor de
liefhebbers dvd's en foto's van de
tsunami op de markt verkocht. De
bevolking probeert er op die ma
het ligt er heel ongelukkig."
Directeur Rens Elenbaas peinst er
niet over om te vertrekken. „We zit
ten hier goed met onze 20 medewer
kers. Voor een betere bedrijfsvoering
moderniseren we." Onlangs werd
een oud pand op het terrein ge
sloopt, zodat er voor de vaak grote
vrachtwagens meer manoeuvreer
ruimte is op het terrein. Elenbaas is
bezig met de bouw van een nieuw
type bibliobus met daarin ook een
geldautomaat. Het gaat om een
proefproject van de Zeeuwse Biblio
theek met de Rabobank. De bus gaat
overigens niet op Tholen rijden om
dat de Rabobank in alle woonkernen
vestigingen of geldautomaten heeft.
aan de Garnalenstraat en 1 els aan
dc Jolstraat in Tholen nog heel wat
gebeuren.
Het afschaffen van de kapvergun-
ningen is volgens wethouder F.J.
Goosscn van openbare werken 'geen
klusje van 5 minuten.' „Het is echt
een forse klus omdat we alleen als
gemeente al 9000 bomen hebben.
Daarvan moet eerst in kaart wor
den gebracht welke bomen er als
beschermd moeten worden aange
merkt, want daarvoor blijft de kap
vergunning wel nodig. Het streven
is om eind dit jaar de lijst met be
schermde bomen klaar te hebben
en die wordt dan eerst gepubli
ceerd."
vlakte van 1285,9 m2. In de houten
gebouwen met trespa gevelbekle
ding en kunststof dakbedekking ko
men 50 wooneenheden. Castria Wo
nen trekt er 450.000 euro, exclusief
btw voor uit. Wagenbouw uit Slie-
drecht, die de houten gebouwen des
tijds aan de Schutse verkocht, zorgt
voor de verplaatsing. Aangezien het
om een agrarisch perceel gaat met
de bestemmingen landbouw, groen
voorzieningen en begraafplaats
moet er nog een procedure gevoerd
worden volgens artikel 17 van de
wet op de ruimtelijke ordening. De
2,5 jaar gaat in op de datum dat b.
en w. de vergunning hebben ver
leend. Bij de houten gebouwen ko
men eventueel nog twee zeecontai
ners van 2,5 x 5 meter met
daartussen een fietsenstalling voor
het personeel.
Subsidie watersport De provincie
Zeeland subsidieert het Nederlandse
Bureau voor Toerisme met 9000 euro
vooreen Holland special in het Duit
se watersportblad Magazine Boote.
nier toch nog handel uit te halen,
omdat de inkomsten uit het toeris
me sindsdien minder zijn gewor
den.
Toch is het niet zo dat er helemaal
geen toeristen zijn in Phuket, ze
zijn er wel, alleen veel minder dan
voorheen. Toen we in Phuket wa
ren, zijn we er nog op uit getrokken
met een bootje om te snorkelen en
te vissen. We hebben toen veel to
nijn gevangen en op het einde van
die dag bereidde de kapitein een
lunch met onze eigen vis. De rest
van de vangst mochten we meene
men, we brachten ze bij een restau
rantje en daar kookten ze er voor
ons weer een maaltijd van.
Phuket was onze laatste bestem
ming, daarna vlogen we terug naar
Bangkok waar we aan ons verslag
en communicatieplan konden wer
ken. Voor ongeveer 11 euro per
nacht sliepen we daar in een hotel.
We hebben toen ook bezoek gekre
gen van iemand van onze school.
Hij kwam kijken hoe het met ons
ging en hij heeft ons nog handige
tips geven voor ons plan. Daarna
moesten we weer terug naar huis.
Ik vond het eigenlijk wel jammer,
maar ik was toch ook wel blij om
weer naar Nederland te gaan. Ik
had wel zin in gewone Nederlandse
aardappelen en filet american. Dat
is ook het eerste dat ik op Schiphol
gegeten heb, een broodje filet ame
rican, want dat was er in Thailand
niet. En ik kon niet wachten om
zelf weer auto te rijden.
In het derde jaar van mijn oplei
ding moet ik weer een half jaar
stage lopen. Ik wil dan graag weer
naar het buitenland, maar dan naar
een land waar ik goed Engels kan
leren. Deze stage is mij zo goed
bevallen, het is echt een kans die je
nooit meer zomaar zal krijgen."
Hans Bouman naast een van de typische taxi "s in Thailand die tuktuk worden genoemd.
PhlIiifUlvOlMMff)
Assurantiekantoor Van Dijke
Burgemeet 25 - Poortvliet - Tel: (0166) 612 509
Jan P.M. Oterheckc
Ten Ankeiweg 72 - Tholen Tel: (0166) 602 888
Advertentie I.M.
