Ambtenarenechtpaar honkvast
op afdeling financiën in smalstad
Keuken van de Schutse naar
ziekenhuis Itawa in Polen
ZLM AUTOVERZEKERING?
Marktwerking
Donderdag 14 juli 2005
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
De pasjes zijn ingeleverd. Op hun laatste werkdag heb
ben ze zich om kwart over vijf 'netjes uitgeklokt', zeg
gen de 58-jarige Hans en de 47-jarige Coby van Akke
ren-Moerland uit Sint-Maartensdijk. Ze zijn geen
ambtenaar meer. Het echtpaar werkte samen op de afde
ling financiën van de gemeente. Van Akkeren 42 jaar,
zijn vrouw ruim 30 jaar. Samen ruim 72 jaar. Een uni
cum op Tholen. Ze blikken tevreden terug op hun lange
loopbaan, maar hebben veel zien veranderen. En Van
Akkeren is blij dat hij niet meer mee hoeft te verhuizen
naar het nieuwe gemeentehuis in Tholen. Voor hem had
het gemeentehuis gerust in de smalstad kunnen blijven.
In het gemeentehuis is het zakelijker geworden.
Op zolder
Hans en Coby van Akkeren-Moerland stoppen na 72 jaar bij gemeente
Warme zomer
In de rats
Conflict
Damclub
In twee jaar
339 huizen erbij
Vrijdagmiddag is de complete keuken uit de tijdelijke
huisvesting van de Schutse uit Sint-Annaland verhuisd
naar het ziekenhuis van Itawa in Polen om de oude en ver
sleten apparatuur te vervangen. De roestvrijstalen spullen
werden in een vrachtwagen geladen. De apparatuur was
niet meer nodig voor de nieuwbouw van de Schutse.
Harm Venekamp uit Tholen is er blij mee dat de Schutse
de apparatuur wilde afstaan voor het Poolse ziekenhuis.
Van Akkeren behoort tot de steeds
kleiner wordende generatie ambte
naren die de overgang heeft meege
maakt van een zelfstandige gemeen
te (Sint-Maartensdijk) naar de
nieuwe gemeente Tholen. Hij had in
1963 nog geen examen voor de mu
lo in Tholen gedaan toen hij al solli
citeerde op een advertentie in deze
krant voor leerling-ambtenaar in de
gemeente Sint-Maartensdijk. „Bode
Piet de Korte kwam bij mij thuis om
te vragen of ik op het gemeentehuis
wilde komen voor een gesprek. Met
de gemeentesecretaris Benou heb ik
toen een praatje gemaakt. Over de
vakken die ik leuk vond, geschiede
nis en boekhouden. Ik begon met
een salaris van 104 gulden in de
maand. Na twee dagen in dienst
werd ik gefeliciteerd door collega's.
Het bleek dat het salaris met 1 pro
cent was verhoogd." Na twee dagen
kreeg Van Akkeren er al een gulden
bij.
Hij werd op 15 juli 1963 benoemd.
„Dat ik bij de gemeente ging wer
ken, maakte toendettijd indruk. Ze
ker in mijn familie. Daar werd toch
wel tegenop gekeken, want lang niet
iedereen kon daar terecht."
De leerling-ambtenaar kwam bij de
gemeente toen het gemeentehuis
volop in de steigers stond voor een
ingrijpende restauratie. De pui ver
dween, het gebouw kreeg een trap-^
gevel. Het personeel was uitgewe
ken naar de kleuterschool aan de
Riidda Barnenstraat waar ze met ze
ven personeelsleden één vleugel van
het gebouw bezette (naast het ver
enigingsgebouw, nu Rode Kruis).
Van Akkeren herinnert zich dat nog
als een mooie plek.
D.C. Bouwense was toen burge
meester, T.C. Benou secretaris, Rien
Meerman gemeente-ontvanger, bo
de Piet de Korte en de ambtenaren
Willem de Korte en Jaap Rijstenbil.
Na ongeveer twee jaar verhuisden
ze naar de 'echte secretarie' op de
Markt waar de ambtenaren en be
stuurders ruimer in hun jasje kwa
men te zitten. De secretarie be
vond zich in wat nu de trouwzaal
is. Het loket zat in de muur, nu zit
er de muziekinstallatie in. Van
strikte taakverdeling was in de
zelfstandige gemeente nog geen
sprake. „Iedereen deed eigenlijk
alles behalve huwelijken voltrek
ken, want daar moet je voor beë
digd zijn. Personeelszaken, bouw
vergunningen en archief. Je liep
alles zo'n beetje door." Aan finan
ciën kwam van Akkeren nauwe
lijks toe. Wel was hij een tijdje
ontvanger toen Meerman voor het
samenwerkingsverband voor so
ciale zaken ging werken.
Van Akkeren vermoedt dat een van
de redenen waarom ze hem toen
hebben aangenomen was, dat hij
uit een groot gezin kwam met ze
ven jongens en een meisje. „Ze
hebben gedacht dat ik niet in
dienst hoefde vanwege broeder-
dienst, maar ik werd wel opgeroe
pen. Ik heb vijf maanden in Oir-
schot gezeten. Toen vroeg Benou
aan me: vind je het goed dat wc je
uit dienst halen? Dat was toen
Meerman naar het samenwer
kingsverband ging, net voor de
herindeling in 1971."
Zeven gemeenten werden samen
gevoegd. Er kwamen afdelingen.
Van Akkeren kwam op financiën
met C. Meertens en W.C. Klippel.
De afdeling werd ondergebracht in
de voormalige winkel van Vinjé
(op de hoek van de Kaaistraat).
„We zaten met vijf of zes man op
zolder, onder een puntdakje met
vijf bureaus, Meertens en Klippel
zaten beneden. Er stonden overal
bureaulades, de gehele gemeente
administratie stond er opgesta
peld. Het was een rotbende."
Van Akkeren maakte geen bewus
te keus voor financiën. „Ik was er
wel voor bezig. Het had wel mijn
interesse. Ik deed de opleiding ge
meente-administratie met een cen
traal examen in Den Haag, en ver
der leerde ik aan particuliere
instituten zoals de Katholieke
Leergangen in Bergen op Zoom."
Lang bleef de afdeling niet op die
plek. Financiën betrok het pand
aan de overkant van de Kaaistraat,
het voormalig hotel-restaurant de
Gouden Leeuw, (nu bibliotheek)
aan Markt 58. Ook daar kwam Van
Akkeren boven te zitten. Met uit
zicht op de Markt. „Dat was een
hele verbetering. Beneden zat so
ciale zaken."
Op Markt 58 ontmoette Van Akke
ren zijn toekomstige echtgenote
Coby Moerland uit Stavenisse. De
vlam sprong nog niet meteen over
toen ze eind 1974 bij de gemeente
begon. „Ik kwam van de mavo en
had niet de bedoeling om bij de
gemeente te werken of zo. Mijn
vader ging langs het arbeidsbureau
bij Van der Male en die wist werk
op de grasdrogerij in Scherpenis-
se. Daar vroegen ze iemand. Ik
kwam er te werken op de admini
stratie bij Jaap Wesdorp. Maar al
gauw bleek dat ze daar met de
grasdrogerij wilden stoppen. Eind
1974 kreeg ik al weer ontslag.
Mijn vader hoorde dat er toen ie
mand weg ging bij de gemeente op
Hans en Coby van Akkeren uit Sint-Maartensdijk kunnen nu meer aandacht aan hun tuin achter huis Stads vaete gaan besteden.
de afdeling financiën. Er waren
twee kandidaten. Ik werd aange
nomen."
Had Hans uitzicht op de Markt, Co
by keek uit op het 'erf van Steketee'
(een van de laatste caféhouders van
de Gouden Leeuw), met de grote
schuur die het terrein afscheidde
van de Oostvest (nu parkeerterrein).
Er was toen al sprake van een boek
houdmachine (met een magneet
strip) Er konden al drie verschillen
de kaarten tegelijk op bewerkt
worden. Ze hield zich onder meer
bezig met de verwerking van de no
ta's voor de vuilnisstortplaats in
Tuttelhoek, maar ook met het 'co-
hier rioolrechten'. „Voor elke gezin
moest er een acceptgirokaart wor
den gemaakt. Er was veel invul-
werk. Ik weet nog dat we in 1976
een hele warme zomer hadden en
dat de prinlplaten van de machine
Oververhit raakten. We moesten er
een ventilator voorzetten om de
boel koel te houden."
Ook de betalingen moest ze verwer
ken. Iedere nota, iedere factuur ging
door haar handen. „Ze werden in
bakken opgeslagen in de badcel.
Die was er wel niet meer, maar het
was wel de plek waar de badcel had
gezeten."
De ambtenaren verhuisden eind
1978 naar de nieuwe vleugel achter
het oude gedeelte van het gemeente
huis aan de Blauwstraat. Het stel
was inmiddels getrouwd. Van Akke
ren: „Toen kwamen we op een echt
kantoor terecht."
Het was een hele vooruitgang, zegt
Coby. „Voorheen moesten we altijd
naar de 'overkant'. Dat hoefde toen
niet meer. Tegenwoordig gaat alles
via de mail."
Als echtpaar hebben ze in het ge
meentehuis nooit samen op één ka
mer gezeten. Ze konden wel samen
naar het werk lopen en tussen de
middag samen thuis gaan eten. Een
groot goed, vinden ze beiden. Van
Akkeren deed aan de Blauwstraat
ook de hele administratie van de
woningstichting Beter Wonen. En
een deel van de gemeenterekening.
Er was toen ook nog de woning
stichting Eiland Tholen. „Die be
stond al voor de herindeling. In ver
schillende woonkernen had de
stichting bejaardenwoningen staan:
102, 94 en twee keer 30."
Zijn vrouw kreeg de verwerking van
de onroerendgoedbelasting onder
haar hoede toen Ben van Olffen
naar onderwijs verhuisde. „Toen
ben ik de belastingen gaan doen.
Dus ook de w.o.z., waarde onroe
rende zaken. Dat heb ik tot het laat
ste toe gedaan." Coby was een van
de eerste ambtenaren die in deeltijd
is gaan werken. „Samen met Dicky
van de Linden ben ik vier dagen
gaan werken in plaats van vijf. Nu
zijn er mensen die maar twee uren
werken."
De sfeer in het gemeentehuis was
goed. vertelt Van Akkeren. „Er wer
den voetbalwedstrijden gespeeld
met meer niet-voetballers dan voet
ballers. We speelden altijd voor de
derde helft. Na de wedstrijden do
ken we de kroeg in. Er was een
ambtenarenelftal, eentje van de po
litie, van de Timpa, van Goedhart,
maar ook van de gemeente Yerseke.
Ik was keeper. Maar dat kon ik hele
maal niet. Ik stond onder de lat en
had al een stuk of zeven doelpunten
rond mijn oren gehad, toen ik op
een bal dook en mijn middelvinger
uit de kom schoot. Toen heb ik wel
even in de rats gezeten voor mijn
werk, maar dat viel mee. Het was
toen heel gemoedelijk. Nu is het al
lemaal veel zakelijker geworden."
De grote veranderingen in de loop
baan van Van Akkeren zijn de herin
deling in 1971 geweest en de verde
re automatisering van het werk. „Ik
ben met de kroontjespen begonnen.
De akten moesten met inkt geschre
ven worden. Er waren wel typema
chines, maar ik het begin maar twee
telmachines voor zes man. Eentje
met een handel, de ander elektrisch.
Dan stond je op elkaar te wachten,
maar de gemeente-ontvanger had
het eerste recht op de telmachine. Ik
weet dat er in 1969 een nieuwe
werd gekocht. Die kostte tussen de
3000 en 4000 gulden. Daar zat ook
het onderhoud bij. Nu gooien ze al
les weg."
De voortschrijdende automatisering
is volgens Van Akkeren echter een
geleidelijk proces. „Je rolt van het
ene naar het andere. Nu werken we
allemaal met computers."
Het ambtenarenkorps is in de jaren
steeds verder gegroeid. Coby vindt
het jammer dat ze de laatste jaren
niet iedereen meer kent. „Op de
jaarlijkse nieuwjaarsreceptie geef je
collega's van andere afdelingen een
hand, maar je kent ze helemaal niet.
Er zijn vele jonge mensen gekomen.
Velen werken in deeltijd. Er is ook
nogal wat verloop. Bij financiën en
belastingen zijn er weinig mensen
vertrokken. Iedereen is honkvast. Er
is meer gevoel van saamhorig
Volgens Coby is het ook voc
werk van belang dat er weini
loop is omdat er volgens haar
tijd gemoeid is met het inwerken
van nieuw personeel.
In hun werk hebben beiden wel te
maken gehad met pieken. Voor Co
by lag de drukste periode van het
jaar in de maanden maart en april.
Dan gaan de aanslagen voor de ge
meentelijke heffingen de deur uit.
Er waren dan ook wel inwoners die
telefonisch reageerden op de aan
slag. „Eenvoudige bezwaren mocht
ik wel beantwoorden, maar de
moeilijkere gevallen zijn voor de
taxateurs. Zo gauw de aanslagen
zijn verzonden, staat de telefoon
roodgloeiend. Zeker met de nieuwe
waardes. Daar was niet iedereen ge
lukkig mee. Dan kon ik ze enkel
maar inlichtingen geven. En probe
ren of ze er ook wat begrip voor op
konden brengen. Zaken worden met
de grootste zorgvuldigheid gedaan.
Maar gezien de grote hoeveelheid
objecten die de gemeente heeft, kan
er wel eens wat fout gaan."
Voor Hans waren het opstellen van de
jaarrekening en de begroting de jaar
lijkse grote klussen. „Dat begon al in
januari. De jaarrekening moest in
april klaar zijn en dan kon je aan de
begroting beginnen die in oktober
door de raad wordt vastgesteld. Het
was wel eens vliegen om op tijd klaar
te wezen." Van Akkeren ging er me
nige zaterdag voor terug.
Hij doorliep in zijn loopbaan alle ran
gen: van leerling-ambtenaar tot chef
van de afdeling. Dat was hij negen
jaar, van 1992 tot 2000. De rangen
zijn allemaal losgelaten. Nu zijn de
ambtenaren in schalen ingedeeld. Van
Akkeren heeft zo'n beetje alles ge
zien, zegt hij. Hij heeft ook een moei
lijke periode doorgemaakt toen hij in
conflict kwam met het hoofd van de
afdeling. „Het was een persoonlijk
conflict dat wel voortvloeide uit het
werk. Ik ben eigenwijs en dwars als
ik denk dat ik in mijn recht sta. Het
college heeft uiteindelijk zijn advies
opgevolgd. Ik ben een andere functie
toegewezen en was geen chef meer.
Het was een vervelende tijd. Voor
ons, maar ook voor heel de afdeling.
Het draaide goed. We waren met ze
ven mensen. Dat is de helft van wat
er in andere gemeenten met dezelfde
omvang aan ambtenaren op financiën
werkt. Maar de afdeling is toen net
als alle andere afdelingen doorgelicht
door Deloitte en Touche. De conflict
situatie was zo scherp, dat er een
moest wijken. Het ging keihard. Jam
mer want voor de buitenwereld leek
het er op dat er op de afdeling van al
les mis was. Ik ben van chef weer ge
woon medewerker geworden. Er is
een nieuwe chef benoemd. Maar ik
heb geen problemen gehad om te
blijven functioneren. De hele afde
ling is er goed doorheen gekomen en
het is allemaal weer vergeten."
Van Akkeren moest een tandje terug
schakelen. Dat kostte hem wel enige
moeite. „Ik had het voor het zeggen
en dan houdt dat op. Je gaat dan de
kennis die je eerst had, missen. Je
wist alles. Dat werd veel minder.
Maar als je zelf gewoon mee blijft
werken, dan dwingt dat alleen maar
ag te voet
Jaren hebben
<antinc gegeten,
it heel glad was en het
een keer heel hard regende." Hans
„Het was echt ideaal. Lekker even
naar huis, een stukje lopen."
Van Akkeren kan vervroegd met pen
sioen. In een eerdere regeling kon hij
er met veertig jaren uit, maar die re
geling is komen te vervallen. „Wil ik
er nu gebruik van maken, dan moet ik
dat nu ook doen." Het was ook het
moment voor zijn vrouw om te stop
pen. Coby: „Ik zie het niet zitten als
er een van ons thuis zit. We kunnen er
samen nog van genieten."
Ze hoeven de verhuizing naar Tholen
niet mee te maken. Voor Van Akkeren
was het ook niet nodig geweest, zegt
hij. „Zoals het nu is op bepaalde af
delingen, kan het niet langer. Kijk
eens naar de noodbouw in de tuin.
Maar het grootste deel van het ge
meentehuis staat hier al. Met depen
dances was het volgens mij wel opge
lost. Tegenwoordig wordt er met een
centrale computer gewerkt. Naar de
werkplaats hebben ze tenslotte ook
een kabel gelegd."
Volgens zijn vrouw had de gemeente
op de plek van de zilveruienfabriek
van Polderman ook nieuw kunnen
bouwen. Hans: „Maar ze zullen wel
alle voor en tegens tegen elkaar afge
wogen hebben."
Het echtpaar heeft voldoende hob
by's om de tijd te vullen. De grote
tuin rond het huis Stads vaete aan de
Hogeweg vergt veel onderhoud. In
de achtertuin stroomt het water door
de visvijver. Onder de hoge bomen is
het schaduwrijk. Van Akkeren is ook
actief in de Thoolse damclub. Hij is
al 37 jaar secretaris en speelt nog sa
men met leden van de damclub in
Sint-Philipsland in de Zeeuwse com
petitie. Die begint weer in september
en wordt op 25 zaterdagen gespeeld.
Samen zitten ze al 23 jaar op dansles
in Steenbergen. Van Akkeren: „Dan
sen doe ik liever dan dammen. We
speelden ook wedstrijden, maar daar
zijn we mee gestopt. Dan zat je te
lang aan de kant op je beurt te wach
ten. Op de les zelf is het veel leuker
omdat je dan de hele avond danst."
Samen zijn ze ook begonnen met
een cursus EHBO. Niet omdat ze dat
in verenigingsverband nodig heb
ben, maar meer voor zichzelf. Wan
delen en fietsen doen ze ook graag
en Hans wil een oude hobby weer
oppakken. Toen ik 25 jaar in dienst
was bij de gemeente, kreeg ik een
schildersezel. Ik ben met goede
moed begonnen, maar dat heeft
maar twee zaterdagen geduurd. Het
eerste schilderij staat nog steeds in
de steigers."
De collega's op de afdeling hadden
voor het afscheid de Stads vaete
courant gemaakt. Ze werden op de
laatste werkdag onthaald met een
groot bloemstuk en een attentie.
Door het hele gebouw hing een pos
ter met een foto van het paar: partir
c' est mourir un peu (afscheid ne
men doet pijn). Met de collega's van
de afdeling zijn ze samen uit eten
gegaan bij de Gouden Leeuw in
Scherpenisse. Dat stelden ze erg op
prijs. „Dan zie je de collegialiteit."
En ik maar denken dat we voor regelrecht financieel voordeel tegenwoordig
toch echt enkel en alleen nog maar bij de 'in staat van oorlogverkerende
supermarkten terecht konden. Mooi niet dus. Net zomin als bij al die gelibe
raliseerde aanbieders van nutsvoorzieningen overigens. Sterker nog, sinds
de handel in gas, water en elektriciteit vorig jaar is vrijgegeven is het er op
de energiemarkt wel veel onoverzichtelijker, maar zeker niet goedkoper op
geworden. Het is eigenlijk een grof schandaal dat er over de rug van ons als
consumenten nu een commerciële koehandel is ontstaan over wie er nu wat
nuig leveren bij u in de meterkast. Ik vind het sowieso onbegrijpelijk dat het
mogelijk is dat een nutsbedrijf uit Groningen of Gelderland hier in Zeeland
goedkopere stroom of voordeliger aardgas en water kan aanbieden dan de
energiemaatschappij uit de eigen provincie. Klaarblijkelijk stelt de vrije
energiemarkt vrijwel alle aanbieders ook nog eens voor gigantische admi
nistratieve problemen. Want terwijl de helft van ons land zachtjesaan niet
meer weet van wie ze nu eigenlijk hun gas, water en stroom betrekken, we
ten de administrateurs bij de betrokken instanties op hun beurt weer niet
van wie ze nu eigenlijk een maandelijks voorschot moeten innen. En diege
nen die wél bij hen in de kaartenbak zitten, ontvangen rekeningen waarvan
in vele gevallen geen hout blijkt te kloppen. Chaos troef dus. Gelukkig maar
dat we dergelijke wantoestanden tegenwoordig afkunnen doen door het op
een falend computersysteem te steken.
Van het ondoorzichtige gehannes met de voor ons burgers toch o zo belang
rijke zaken als gas, water en elektra naar andere primaire zaken, zoals het
afhalen van een rijbewijs, paspoort of een identiteitskaart, is een relatief
kleine stap. En laat ik er in al mijn naïviteit nu toch altijd van uitgegaan zijn
dat dergelijke, door het Rijk verstrekte documenten, gewoon bij iedere ge
meente voor hetzelfde tarief af te halen zouden zijn. Wederom geen waar
dus. Wie gaat shoppen bij lokale overheden, komt tot de ontluisterende con
clusie dat je op de ene plek al een rijbewijs hebt voor nog geen twee tien
tjes, terwijl je er elders bijna 50 euro voor neer moet tellen. In iets mindere
mate geldt hetzelfde voor paspoorten en identiteitskaarten. Hoe kan zoiets
nu, vraag ik me af. Het zijn toch allemaal dezelfde procedures en - op de
pasfoto en handtekening na - identieke documenten. Kan iemand mij mis
schien uitleggen waarom er dan geen standaardtarieven voor dergelijke be
langrijke - met de invoering van de identificatieplicht zelfs verplichte - do
cumenten gelden
Dergelijke zaken maken mij wat mismoedig. De politiek heeft zowel op lan
delijk als gemeentelijk niveau de mond vol van 'transparantie' en het onvol
prezen fenomeen 'dualismemaar op tal van punten krijg je geen inzicht in
de handel en wandel van de beleidsmakers en hun ambtenaren. Dat je voor
het ophalen van huisvuil, het onderhouden van openbaar groen en het on
derhoud aan het riool in de ene gemeente meer geld kwijt bent dan bij de
andere, kan ik begrijpen. Maar een rijbewijs is een rijbewijs. En of je nu een
identiteitskaart als inwoner van Lutjebroek, Ubach over Worms of Blokzijl
nodig hebt, mag toch in financiële zin geen enkel verschil maken, dacht ik
zo.
Niks blijkt echter meer zeker in dit landje. En nu steeds meer gehaaide za
kenlui zich op het 'alles uit één kabel'-concept storten, zal het waarschijn
lijk niet lang meer duren of we krijgen ook hier binnen afzienbare tijd de
prijzige rekening voor gepresenteerd. (Mobiele) telefonie, internet en het
ontvangen van tv- en radiosignaal wordt door de moderne technologieën
hoe dan ook een stuk voordeliger. Ik vrees alleen dat het door het grote aan
tal aanbieders dat zich op deze lucratieve markt zal storten, voor de klant
weer erg onoverzichtelijk wordt.
De vrijemarktwerking heeft mij en mijn gezin tot nu toe nog niet veel finan
cieel voordeel opgeleverd. Misschien moet ik gewoon meer geduld hebben
en wachten op het moment dat al die wispelturige computersystemen de
commando's van hun baasjes wél omtoveren in duidelijke, eensluidende,
kloppende en (vooral) voordelige offertes en facturen.
een condensor voor de koeling en
afzuigkappen. Om het kookeiland
in de vrachtwagen te tillen riep
Beeke de hulp in van de heftruck
chauffeur die bezig was aan de be
strating rond de nieuwe Schutse.
„Toch wel makkelijk dat er zoveel
aannemers in de buurt zijn," lacht
Beeke.
Behalve keukenapparatuur ging er
ook een operatielamp van het zie
kenhuis Lievensberg mee. Ambte
naar W. van der Meer die als con
tactpersoon voor de gemeente
optreedt, bracht de lamp. plus een
aantal computers naar Sint-Anna-
land.
Venekamp: „Afgesproken is dat de
keukenonderdelen in Itawa door
eigen monteurs in elkaar wordt ge
zet. Als dat niet mogelijk is dan
hebben de monteurs van Moeleker
uit Krabbendijke beloofd dat te
willen doen. Maar dat wachten we
maar even af." Venekamp is tevre
den over het directe resultaat dat
zijn bezoek aan Itawa heeft opge
leverd. „Veel mooier resultaat dan
de onderwijsconferentie. Het kon
ook heel snel worden geregeld. Ik
was gelukkig net op tijd voor de
keuken. Een week later en de ap
paratuur zou die naar een opkoper
zijn gegaan. Het heeft zo moeten
wezen."
De afgelopen twee jaar is er enorm
veel gebouwd in de gemeente Tho
len. Er kwamen maar liefst 339
nieuwe huizen bij. Vorig jaar waren
het er 171 en in 2003 werden 168
nieuwe huizen opgeleverd. Ten op
zichte van 2002 is er sprake van een
enorm verschil, want toen kwamen
er op heel Tholen en Sint-Philips
land maar 22 huizen bij. In 2000
waren het er 46.
De woningbouw concentreert zich
in een paar plaatsen. Vorig jaar Tho
len, Sint-Philipsland en Oud-Vosse-
meer. In Waterfront werden 63 nieu
we huizen opgeleverd, in de wijk
Stadszicht 61 en elders in Tholen
verrezen nog 2 woningen. In Sint-
Philipsland is de nieuwbouwwijk
Graefnisse verantwoordelijk voor
de aanwas met 21 huizen. In Oud-
Vossemeer bood de wijk Welhoek
vorig jaar plaats aan 15 nieuwe wo
ningen en elders in het dorp kwam
er nog 1 bij. Elders op het eiland is
er heel weinig gebouwd: Sint-An-
naland kree^ er 4 nieuwe huizen bij,
in Stavenisse en Poortvliet elk 2. In
Scherpenisse, Sint-Maartensdijk en
Anna Jacobapolder werd vorig jaar
geen enkel nieuw huis opgeleverd.
Met behulp van een heftruck word het kookeiland in de vrachtwagen getild. Tussen de twee monteurs W. Beeke van de Schutse (rechts) en H.
Venekamp. In de vrachtwagen ambtenaar W. van der Meer.
Hij bezocht onlangs het ziekenhuis
met zo'n 300 bedden in Iwawa en
was geschrokken van de deplora
bele toestand in de keuken. „Het is
knap dat ze daar elke dag weer
eten op klaar kunnen maken. Won
derbaarlijk." Venekamp had een
tweedaagse onderwijsconferentie
bezocht (met Poolse, Russische,
Litouwse en Letse deelnemers)
over het gebruik van geweld, drugs
en alcohol op scholen, en knoopte
er nog een aantal dagen aan vast
om met een Pools contactpersoon
alleen de stad en de omgeving te
verkennen. „Je komt dan op plaat
sen waar je anders geen kans toe
hebt. Het was geen officieel be
zoek. Dan laten ze toch meestal de
mooie dingen zien."
Na terugkomst in Tholen zocht Ve
nekamp contact met directeur P.
Kok van het woonzorgcentrum de
Schutse om te vragen of de keu
ken van de lijdelijke huisvesting
aan de F.M. Boogaardweg be
schikbaar was voor het ziekenhuis
in Iwawa. Hij kreeg daar groen
licht voor en kreeg ook medewer
king van het installatiebedrijf dal
de nieuwe keuken in de nieuw
bouw plaatst. Ook het transport
kon worden geregeld. Weer via de
Poolse kennis van Venckamp die
een transportondernemer inscha
kelde die veel op Duitsland en Ne
derland rijdt.
Na enig zoeken vond de chauffeur
de Schutse en konden de spullen
worden ingeladen. Hoofd techni
sche dienst W. Beeke van de
Schutse had samen met de installa
teurs het een en ander voorbereid.
Alle onderdelen waren losgekop
peld en gereed gezet en konden
naar buiten worden gedragen of
gereden want er waren ook zware
ketels bij. Alle spullen gingen de
vrachtwagen in. Een kookeiland
compleet met gasputten, braadsle
de, friteuse en warmhoudplaat,
drie kookketels waarvan eentje
met roerwerk (voor stampotten en
pap), een grote koelkast, ovens,
broodtrommels, twee wagens au
bain Marie, een compleet koffie
zetapparaat van 2 keer 5 liter, een
koelcel van drie bij twee meter.
Assurantiekantoor Van Dijke
Burgemeet 25 - Poortvliet - Tel: (0166) 612 509
Jan 'RAL Overboekt
Ten Anherweg 72 - Tholen - Tel: (0166) 602 888
Advertentie I.M.
