Ook referendum
over gemeentehuis
Ten Anker in halve eeuw van
rusthuis naar woonzorgcomplex
Beelden van een eeuw in
fotoboekje over Poortvliet
CUminder ambtenaren
ZLM AUTOVERZEKERING?
Noodlokalen Ter Tolne, de Kraal
Pastor vertrekt
Bewoner M.P. Tazelaar (91) en verzorgende Dien 't Hart (59)
Brinkman opent brasserie Du Bois
Kalverliefde
Donderdag 16 juni 2005
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Meidoorns en
kastanjes vernield
De vlaggetjes en de ballonnen in het woonzorgcentrum
Ten Anker in Tholen zijn blauw en geel. De kleuren van
de vlag van Zweden. Ten Anker viert het 50-jarig jubi
leum en laat op deze manier én met een Zweeds buffet
weten dat er een speciale band bestaat met het Skandina-
vische land. Het droeg namelijk bij aan de bouw van het
eerste rusthuis op Tholen. De bewoners wonen nu in een
woonzorgcentrum met een verzorgingstehuis, een ver
pleegtehuis, een serviceflat en aanleunwoningen. Het ou
de Ten Anker bestaat niet meer en heeft plaats gemaakt
voor een groot complex. In vijftig jaar is veel veranderd.
Mondiger
'Poortvliet in beeld' heet de nieuwste pennenvrucht van
Kees Kleppe. Na twee fotoboekjes over zijn eigen woon
plaats Scherpenisse koos hij dit keer het buurdorp als on
derwerp. I11 het boek zijn 77 foto's opgenomen, die een
kleine eeuw omspannen. Het haventje van Strijenham is
te zien zoals het er vorig jaar uitzag, maar ook een groep
inwoners die in 1912 bieten ging rooien in het Engelse
Walsingham.
Moa van den Tol
Liga-fabriek
Stemmen
van lezers
Hierbij wil ik reageren op het arti
kel over de verkiezingsuitslag
.Thools nee loopt door alle partij
en.' Niemand had het hoge percen
tage nee stemmers tegen de Europe
se grondwet verwacht, al had
menigeen wel rekening gehouden
met een krappe meerderheid aan
nee stemmers. Hieruit spreekt het
grote wantrouwen in onze huidige
regering en volksvertegenwoordi
ging. Zelfs de achterban van het
CDA en vooral de VVD hebben
weinig vertrouwen meer in de coali
tie. Dat zal allemaal ook wel ver
band houden met de grote afwijzing
van de Europese grondwet. Ook de
invoering van de euro in 2002 heeft
een rol gespeeld. Dat was niet ge
wenst (de euro is de bevolking let
terlijk opgedrongen) en iedereen
voelt dat in negatieve zin in zijn
portemonnee. Alles is veel duurder
geworden, terwijl iedereen in
loon/salaris al pas op de plaats heeft
moeten maken. Een grote achteruit
gang dus in koopkracht. Het is dan
ook geen wonder dat 83% van de
bevolking tegen de euro is en men
zich bestolen voelt. Tevens maakt
de verkiezingsuitslag duidelijk, hoe
ver de landelijke politiek van de
burgers afstaat. De komende jaren
zal men veel anders moeten hande
len. wil men het vertrouwen van de
burgers terugwinnen. Ik betwijfel of
dat nog voldoende zal lukken. Men
zal bijtijds en veel beter de burgers
bij het een en ander moeten betrek
ken. Het is geen zaak van een be
trekkelijk kleine euro elite om alles
maar door te drukken over de hoof
den van de burgers/kiezers heen.
Als men eenmaal is gekozen, ver
geet men de kiezer snel. Het is dus
een goede zaak dat de landelijke po
litiek bij het referendum door de
grote meerderheid van de bevolking
is afgestraft. Achteraf zegt men wel:
we hebben het niet goed uitgelegd
en we hadden anders campagne
moeten voeren. Dat had enigszins
van invloed kunnen zijn, al had een
ruime meerderheid toch wel tegen
gestemd. Op deze wijze kan het
niet, hoewel er in Europees verband
wel een goede samenwerking moet
zijn. Met dat laatste zullen velen
geen probleem hebben. De Neder
landse bevolking wil het eigene van
ons land blijven herkennen en niet
opgeslokt worden door een groot
Europa.
Ook de Thoolse politiek moet lering
trekken uit de uitslag, want het ver
trouwen van de burgers is toch ook
niet bijster groot. .De uitslag van
het referendum toont aan dat er een
grote kloof bestaat tussen bestuur
ders en de bevolking', zei vorige
week PvdA-fractievoorzitter M.A.J.
van der Linde in deze krant. Dat
komt door allerlei besluiten die bui
ten de burgers om genomen zijn. In
belangrijke zaken zal men de men
sen vroeg bij de onderwerpen moe
ten betrekken en echt duidelijk ma
ken waarom iets moet of nodig is.
Voor de nieuwbouw van het ge
meentehuis had men een plaatselijk
referendum moeten houden. Dan
was duidelijk 80% tegen geweest,
want iedereen weet dat dit prestige
project veel te groot is. Ook dat
voelt men zich opgedrongen. En het
leidt tot nog meer lastenverzwaring,
wat zich vroeg of laat zal wreken.
De Thoolse politiek zal ervoor wor
den afgerekend, want voor veel 74-
ken is er onvoldoende geld. maar
wel voor een duur gemeentehuis.
Gezien de economische recessie
gaat het nog steeds slecht en dat
heeft mogelijk de komende jaren
nog een negatieve nawerking. Net
als in de landelijke politiek, drukt
een betrekkelijk kleine groep elite
met hun achterban iets door. Aan ar
rogantie geen gebrek en daarom
komt men steeds verder van de bur
gers af te staan, want de lasten ne
men alleen maar toe voor de Thool
se burgers. Hopelijk zal er nog veel
ten goede veranderen. Achteraf kla
gen helpt niet, maar vooraf naden
ken en u laten horen, dat is nodig.
De hardleerse, plaatselijke overheid
moet eens leren beseffen wat er on
der de burgers leeft.
C. Kwaak, Bergen op Zoom,
oud-inwoner Sint-Maartensdijk.
De basisscholen Ter Tolne en de
Kraal in Tholen krijgen met spoed
een noodlokaal om tegemoet te ko
men aan het stijgend aantal leerlin
gen. Er is 15.CKX) euro mee gemoeid.
Ter Tolne groeide de afgelopen 3 jaar
van 173 naar 198 leerlingen. Op de
komende teldatum van 1 oktober ver
wacht Ter Tolne 221 leerlingen te
huisvesten. Er is behoefte aan een
tiende groep.
Voor de Kraal geldt dat het aantal
leerlingen dezelfde periode steeg van
87 naar 108. Deze school verwacht
op 1 oktober 113 leerlingen te moe
ten huisvesten. Hier is behoefte aan
een zesde groep.
Eerder werd voor de Regenboog
twee noodlokalen geplaatst en voor
de Eben Haëzer één. De behoefte aan
gen aan de Postweg, melkauto's
in de Stoofstraat. schoolreisjes,
de inundatie en de watersnood, de
verwoesting door een VI in de
Smidsstraat, de in 1957 afgebran
de molen De Graanhalm, de plat
telandsvrouwen bij de Liga-fa
briek, de brandweer en de
gemeentelijke vuilniswagen uit
de jaren zestig. Grappig is een
plaatje van de broers Han en Ka-
rel Elenbaas die als kleuter op
een muziekinstrument blazen.
Ook is Woonboulevard-directeur
Arie Bouman te zien als zeven
tienjarige aan de snijmachine in
de winkel van zijn ouders.
Het boekje is vrijdag verschenen
en de reacties zijn goed, aldus
Kleppe. Maar de voorintekening
verliep niet vlot en daarom is een
beperkte oplage van 350 exem
plaren gedrukt. Een herdruk zit er
volgens de samensteller niet in.
Wél leeft nu ook de belangstel
ling weer op voor zijn eerder ver
schenen boekjes van Scherpenis-
se. Over zijn woonplaats werkt
Kleppe aan wat hij een 'docu
mentaire' noemt. Daarvoor kan
hij nog foto's en verhalen (bij
voorbeeld uit dagboeken) gebrui
ken.
meer schoollokalen wordt veroor
zaakt door de groei van Tholen-stad.
De komende jaren verwacht het col
lege van burgemeester en wethouders
een verdere groei van het inwonertal
als Stadszicht II ontwikkeld wordt.
Het plaatsen van de twee noodloka
len. voor Ter Tolne en de Kraal komt
door de onstuimige groei van Tholen.
Aanvragen worden gewoonlijk be
oordeeld aan de hand van de laatste
teldatum, (I oktober 2004). Daar
wordt nu van afgeweken, de beoor
deling wordt nu verricht aan de hand
van de eerstkomende teldatum.
De commissie samenleving be
spreekt het voorstel dinsdag, aanvang
19.30 uur.
Onbekenden hebben tien meidoorn
struiken omgezaagd op de Vierde
Dijk bij Sint-Maartensdijk. De stron
ken zijn ingesmeerd met een bestrij
dingsmiddel en kunnen nooit meer
uitlopen. En aan de Vrijberghsedijk
bij Oud-Vossemeer zijn de toppen ge
zaagd uit zeven kastanjebomen van
tien jaar oud. De beplanting is eigen
dom van Staatsbosbeheer, dat voor
honderden euro's is gedupeerd en
aangifte deed van de vernieling. De
politie onderzoekt de zaak en vraagt
mensen die iets gezien hebben, con
tact op te nemen.
Pastor A. Schuerman staat er - wat de
geestelijke verzorging betreft - vanaf
I juli alleen voor in de Rooms-Ka-
tholieke parochies van Tholen, Oud-
Vossemeer, Halsteren en Lepelstraat.
Op die datum wordt zijn collega J.
Baijings - met wie hij het pastores
team vormt - rector bij de zusters
franciscanessen in Roosendaal. Na de
ochtenddienst van zondag 12 juni
neemt pastor Baijings afscheid in
Oud-Vossemeer en twee weken later
doet hij dat in Tholen.
MjHl
-Sïpp Jan P.M. 0\crhcckc
Assurantiekantoor Van Dijke JJJj
Burgemeet 25 Poortvliet - Tel: (0166) 612 509 Ten Ankerweg 72 - Tholen - Tel: (0166) 602 888
Advertentie I.M.
Volgens vestigingsleider M. Felius
is er in deze periode meer veranderd
dan in hele vorige eeuw. zo zei hij
maandagmorgen tegen de bewoners
in de Klippel die op koffie met een
bolus werden getrakteerd. Het rust
huis met 28 bewoners was al een he
le stap in de ouderenzorg, maar de
zorg veranderde aanzienlijk. „Vijftig
jaar geleden was er sprake van een
oude van daehen'üus. Meestal wa
ren het echtparen die er in gingen
wonen. Het werden bejaardenoor
den, verzorgingshuizen, er kwamen
verpleeghuizen en nu hebben we het
over woonzorgcomplexen. Vaak
apart bestuurd, maar tegenwoordig
onder de SVRZ, samen met Maar-
tenshof in Sint-Maartensdijk, Ptxirt-
hove in Poortvliet en de Rozeboom
in Sint-Philipsland."
Ook die centra delen mee in de
feestvreugde. Maar ook het beleid in
de zorg voor ouderen kende een gro
te verandering. „Als je vijftig jaar
geleden 65 jaar werd, dan vroeg je
of je in een rusthuis mocht. Dan
kwam je op een wachtlijst totdat je
aan de beurt was. Nu kun je 94 zijn
en dan nog niet in aanmerking ko
men voor een plaats in een tehuis als
je nog veel zelf kan doen. Er is een
indicatiecommissie die dan zegt dat
je nog wel thuis kan blijven wo
nen."
Op I6 juni 1955 vond de officiële
opening plaats. Felius noemde 13
juni als het begin van de feestweek
als een bijondere dag. Dat blijkt ook
de dag dat hij zelf jarig is. Activi
teitenbegeleidster Margriet van
Kempen nam de microfoon over en
zette met de zaal 'het lang zal hij le
ven' in.
Felius stond maar heel kort stil bij
de historie van het tehuis. En legde
meer de nadruk op de viering die
volgens hem voor elk wat wils
brengt. Het moet volgens Felius een
feestweek worden waar de bewoners
het nog lang over zullen hebben.
„Aan het eind van de week moeten
we kunnen zeggen dat we dat doel
hebben bereikt."
Voor het personeel, de cliëntenraad
en de vrijwilligers wordt vrijdag
(morgen) een feestavond gehouden
in de Raaijberg in Bergen op Zoom.
Jules Tanhauser en Jan van Elsacker
zetten de toon met vrolijke accor-
deonmuziek waar een van de vrij
willigers en een personeelslid een
walsje op waagden. M. Tichem
sprak de zaal ook toe, maar dan in
het dialect. Ze lichtte toe wat er alle
maal in de feestweek te doen is. Er is
een Zweeds buffet, maar ze zou ook
wel willen sms-en: sla met spekjes
eten. En ze keek uit naar de ijscokar
waar voor 1 ouderwetse cent een ijs
je gekocht kan worden. „Dat kan
dan naar de Wereldwinkel want die
kunnen dat nog omwisselen naar eu
ro's."
Een van de bewoners die het langst
in Ten Anker woont is de 91-jarige
M.P.L. Tazelaar. Een van de langst
dienende personeelsleden is Dien 't
Hart uit Tholen. Zij kwam in 1976 in
dienst van Ten Anker toen zuster J.
Engelvaart er de scepter zwaaide.
Zij heeft alle veranderingen meege
maakt.
Tazelaar kwam in 1986 in de servi
ceflat wonen. Op de eerste verdie
ping, op nummer 112 omdat zijn
vrouw niet langer thuis kon blijven
wonen in de Wilhelminastraat. Hij
kwam in het verzorgingshuis op de
eerste verdieping op nummer 115 te
wonen zodat het echtpaar dicht bij
elkaar kon blijven. In 1992 overleed
mevrouw Tazelaar. Haar man bleef
tot bijna vier jaar geleden in de ser
viceflat wonen totdat hij vanwege
zijn gezondheid verhuisde naar het
verzorgingstehuis.
Tazelaar woont op de begane grond
aan het eind van de lange gang. Hij
geniet van het uitzicht op de ingang
van het woonzorgcentrum, het par
keerterrein en de Prins Clauslaan. Er
is veel beweging van mensen en au
to's. „Het is een reuzeplek. Je hebt
hier op het eind van de gang geen
geloop van mensen. Het is er rustig.
Ik ben de laatste op het hoekje."
Hij kan niet meer meedoen aan de
activiteiten in de zaal, maar heeft
een hele actieve rol gespeeld in de
bewonerscommissie van de service
flat. Hij zat ook in het bestuur van de
Zeeuwse commissie. „We hebben
hier heel wat tot stand gebracht,
hoor. Bijvoorbeeld dat er tussen
twaalf uur en twee uur 's middags
geen collecterende schoolkinderen
langs mogen komen. De mensen
eten hier om twaalf uur en gaan dan
rusten. Het is dan vervelend als er
mensen aanbellen."
Ook liet de commissie zich horen
over het grasmaaien buiten. „We
hebben het ook voor elkaar gekre
gen dat er tussen twaalf en twee niet
meer gras wordt gemaaid. En dat de
omroepinstallatie niet gebruikt
wordt. Als er een auto fout gepar
keerd stond werd dat omgeroepen.
De luidspreker zit precies boven je
bed."
Zo zijn er tal van praktische zaken
die de commissie naar voren bracht
om het welzijn van de bewoners te
bevorderen. Tazelaar weet er nog
wel eentje. „Dat het na tien uur 's
avonds doodstil is op de gang. Dat
er geen praatjes meer worden ge-
Dien 't Hart links) en M.P.L. Tazelaar werken en wonen al lang in Ten Anker in Tholen.
houden op de gang." Tazelaar be
treurt het wel dat hij niet meer zo ac
tief kan zijn. Na een zware griep
moest hij gas terugnemen.
Over de verzorging is hij tevreden.
Hij heeft een looprekje, maar kan
met zijn scooter nog zelf om bood
schappen naar 't winkeltje in het te
huis. „Tot aan de deur en niet verder
want dan zou ik alle schappen on
dersteboven rijden." Tot zijn 81ste
reed hij echter nog zelf auto. Taze
laar woont sinds 1940 in Tholen,
maar is geboren en getogen in Sta-
venisse. „Er woonden drie Tazelaars
naast elkaar aan de Voorstraat. Een
bakker, een slachter en een klerk van
de notaris. Ik was knecht bij Van
Bendegom in Sint-Annaland. Dat
heb ik twee jaar gedaan. Die had
een broer in Tholen die ook bakker
was, dat kon ik overnemen." Taze
laar was van 1940 tot 1963 bakker in
de Kerkstraat en verkocht de zaak
aan buurman Contant die meer
ruimte voor zijn zaak kon gebrui
ken. Daarna werkte hij nog twee jaar
als knecht bij Nieuwkerk in Poort
vliet en kwam 1968 bij De Waal te
recht waar hij tien jaar zou werken.
Hij klom er op tot chef en bleef er
tot zijn pensioen.
In de serviceflat maakte Tazelaar
zelf zijn eten klaar. Nu krijgt hij het
van het tehuis, maar kan lang niet al
les meer verdragen zegt hij. Soep en
pudding gaat wel, maar aardappelen
staan hem tegen. „Op vrijdag eet ik
wel mee hoor, dan brengen ze een
scholletje. Een visje lust ik nog wel.
Ik eet elke week wel een paar ha-
ringjes. Of hornet. En als ik verjaar
krijg ik een gesmoorde paling."
Dien 't Hart werkt nog één jaar in
Ten Anker. De 59-jarige gaat op haar
zestigste met pensioen. „Het is mooi
geweest. Vanaf mijn vijftiende zit ik
in de zorg. Eerst in de Zonnestraal in
Hilversum en vanaf 1976 in Ten An
ker. Ik weet nog dat ik daar kousen
met een naat aan moest doen, zwarte
schoenen, mollieres met veters en
een uniform met een kapje." Het
uniform voor het personeel is sinds
mei afgeschaft. De verzorgenden
dragen nu een naamplaatje.
Dien begon in Ten Anker met nacht
diensten. Dan was ze overdag thuis
voor de kinderen. „Ik kon ze naar
school brengen en dan gaan slapen.
Uiteindelijk doe ik het nu weer. Om
de drie weken werk ik drie nachten.
Ik ben met nachtdienst begonnen en
ik stop met nachtdienst." Voor Dien
't Hart is dan de cirkel rond. Ze
werkt nu in de apotheek. Hele dagen
omdat ze sinds maart een zieke col
lega vervangt.
Ze vindt het ook fijn om 's nachts in
het verzorgingshuis te werken. „Je
hebt toch meer tijd. Vooral voor de
mensen die terminaal zijn. Daar kun
je dan volop aandacht aan geven."
Het tehuis betrekt drie etages met
zo'n zestig bewoners, toen ze in het
rusthuis begon woonden er 28 men
sen. „In die tijd kwam je de kamer
poetsen. Ik heb wel eens gevraagd
aan een van de bewoners of ze mee
wilde helpen. Maar die zei dan: ik
heb heel mijn leven gewerkt. Nu is
het voor jullie. Nu moeten we men
sen stimuleren om ze zo lang moge
lijk mee te laten doen. Er is enorm
veel veranderd. Ik heb ook wel eens
iemand horen zeggen: wat moet ik
wel niet mankeren om in Ten Anker
opgenomen te worden?"
Ze herinnert zich ook de eerste di
rectrice J. Engelvaart. „Ze was heel
spontaan. Alles moest kunnen. Niet
kunnen stond niet in haar woorden
boek. Bij een urgentie kwam het
voor dat ze de afdelingskeuken liet
omtoveren tot een kamer. Er kwam
gewoon een bed in. Er was geen in
dicatiecommissie. En ze was ook
zelf niet te beroerd om 's nachts uit
bed te komen om je te ondersteunen.
Want je zat er wel alleen. Er was
geen bereikbaarheidsdienst. Je kon
alleen haar bellen."
Dien vindt dat het leeftijdsverschil
tussen haar generatie en de pas afge
studeerde verzorgenden groot is.
„Dat bedoel ik niet negatief, maar
meisjes van 17,18 jaar. Het kunnen
mijn kleinkinderen zijn."
Wat ze ook gemerkt heeft is dat be
woners mondiger zijn geworden,
maar ook dat de rol van de familie is
gegroeid. „Daar moet je ook reke
ning mee houden. Soms zijn er ru
zies in de familie. Bij sterfgevallen
komen die vaak aan het licht. Ik
vraag dan of ze mee willen helpen
bij de zorg. Je kan dan laten zien dat
je ook kwetsbaar bent. Dan komen
er gesprekken op gang. Je krijgt een
betere band. Daar moet je in groei
en.".
Kees Kleppe rechtsoverhandigt het eerste exemplaar van 'Poort\>liet in beeld' aan Toon de Wit en bedankt diens vrouw Bep met een
boeket voor de vele uurtjes die het paar besteedde aan de totstandkoming van het boekje.
dat niet." Kleppe heeft bijzonder
veel hulp gekregen van Toon en
Bep de Wit-van der Jagt. „Zonder
hen zou het boekje er nog niet zijn.
Ze gingen veel op pad met foto's
om de namen van de afgebeelde
personen te achterhalen. Op maan
dagmiddag brachten ze hun oogst
bij mij en dan verwerkten we dat."
Aanvankelijk kreeg Kees Kleppe
erg eenzijdig beeldmateriaal aan-
„Toen ik een paar jaar geleden met
mijn boekjes over Scherpenisse be
zig was, kreeg ik van verschillende
kanten het verzoek om dat ook van
Poortvliet te doen", legt Kleppe
uit. Het laatste fotoboekje van dat
dorp dateert uit 1975, en dat was
dan nog in combinatie met Scher
penisse. „Ik heb er méér werk aan
gehad dan aan de twee van Scher
penisse bij elkaar. Want in mijn ei
gen dorp ken ik alles en wist ik
precies wie ik voor informatie kon
benaderen. En in Poortvliet wist ik
gereikt, met name veel schoolfo
to's. Maar gaandeweg kwamen
andere plaatjes voor de dag en zo
kon hij er een afwisselend geheel
van maken. „Een week voor ik
het boekje wilde afronden, kwa
men er plotseling een paar unieke
foto's voor de dag. Die wilde ik
er per se in hebben." Het betreft
een interieurfoto van café Tolrust
uit 1929, met 'Moa van den Tol'
in de dagelijkse Thoolse dracht.
Ook een beeld van deze dame -
maar dan in zondagse dracht -
met haar man in een veld met
aardappelen die voor de export
werden geteeld. En een foto van
het autobedrijf De Jonge in de
Stoofstraat rond 1930. De Scher-
penissenaar heeft zijn collectie
Poortvlietse foto's uiteindelijk
met ongeveer 300 stuks kunnen
uitbreiden. „En inmiddels ben ik
theoretisch wel een Poortvliete-
naar geworden. Ik weet nu waar
de oude school stond in het dorp,
en waar het Rozemarijntje was.
Er is wel érg veel veranderd in de
loop'van de jaren."
Omdat hij ernaar streeft om bij de
foto's informatie te geven waar
de lezer iets aan heeft, heeft de
samensteller heel wat telefoontjes
gepleegd. En dat levert dan bij
voorbeeld de namen op van trek
paarden die op foto's voorkomen.
Maar ook de aantallen bolussen
die bakker Feijtel op zaterdag
bakte, de vracht die Dirk Geuze
met zijn zeeschip Esperance ver
voerde en de plek waar Machiel
van As zijn petroleum opsloeg en
overpompte.
In het boekje zijn foto's te zien
van het bestuur van de muziek
vereniging in de jaren twintig, het
personeel van boerderij Welgele-
Oud-minister L.C. Brinkman
opent op 30 juni Brasserie Du Bois
in Tholen. Het restaurant met ze
ventig zitplaatsen, gevestigd in de
woonboulevard van Van Houte
Wonen, is onderdeel van het dag
bestedingsproject van Sjaloom
Zorg. Mensen met een beperking
beheren het restaurant, doen
schoonmaakwerk in de woonbou
levard en onderhouden de tuin
rond het gebouw. Dat de heer
Brinkman de officiële opening
verricht, is niet toevallig. Hij is na
melijk president-commissaris van
de stichting Philadelphia Zorg.
De ChristenUnie maakte in de ge
meenteraad bezwaar tegen het uit
breiden van het aantal ambtenaren.
P. van Belzen wees er namens deze
fractie op dat er vorig jaar is beslo
ten om 500.000 euro te gaan bezui
nigen. Dat er nu voorgesteld wordt
om geld te reserveren voor ander
halve formatieplaats is volgens hem
'niet te verkopen.'
Volgens de CU is nog maar een deel
van de bezuiniging doorgevoerd.
Dat vindt plaats via verschuivingen
en afvloeiing via natuurlijk verloop.
De CU diende er een amendement
voor in. Bij het uitvoeren van de ex
tra personeelsuitbreiding zou dat
aangevuld moeten worden met een
bezuiniging op personeelskosten
van 90.000 euro. Het amendement
kreeg alleen steun van ABT. De
overige fracties waren er tegen.
De puberteit drijft een wig tussen mij en mijn dochter. Ik zie de knuffel
momentjes en haar respect voor mij en mijn vrouw alsmaar minder wor
den. Haar lichaam, gedrag, interesses en taalgebruik veranderen, en ik
voel me machteloos. Je wordt weliswaar door collega-ouders die de pu
berale fase van hun kinderen al achter de rug hebben, gewaarschuwd
voor het nukkige en eigenwijze gedrag, maar nu ik als 'die stomme, ou
derwetse, begriploze vader' zelf met die innerlijke en uiterlijke meta
morfose van mijn kind word geconfronteerd, vind ik het toch wel heel
moeilijk om daar goed mee om te gaan.
In mijn onbeholpenheid heb ik nogal eens de neiging sarcastische op
merkingen te maken en dat wordt absoluut niet op prijs gesteld door on
ze stoere, maar oh zo onzekere dochter. Met mijn vrouw kan ze beter
overweg. Haar neemt ze nogal eens in vertrouwen over zaken als seksu
aliteit, liefde en intrigerende gebeurtenissen op school. Ik ben er meer
voor de logistieke oplossingen van en néar dansles of schoolfeestjes,
voor het plakken van een lekke fietsband en als klusjesman als ze haar
kamer weer eens helemaal wil veranderen. Kortom, (k mag me overal
mee bemoeien, behalve met haar leventje.
Onlangs is er weer een nieuwe fase aangebroken. „Is het goed dat ik
Jasper vanmiddag uit school mee naar huis breng?", vroeg dochterlief
aan tafel. Begint dat gelazer nu al, dacht ik, maar ik hield wijselijk mijn
mond. Wij zijn namelijk overeengekomen dat mijn vrouw in gevoelige
situaties als woordvoerder optreedt. En aangezien mijn eega direct toe
stemde, zat er voor mij niets anders op dan de confrontatie met mijn
aanstaande schoonzoon gelaten af te wachten.
Bij thuiskomst van kantoor zag ik inderdaad een vreemde jongensfiets
Qp de oprit staan. Met ingehouden adem ging ik voorzichtig naar bin-
pen. Als ze nu maar niet zitten te zoenen op haar kamertje, of nog er
ger... Er schoot van alles door mijn hoofd. Ik ademde diep in voor ik
de kamerdeur opendeed. „Hallo mijnheer, ik ben Jasper." Een iel, puis
terig manneke kwam met uitgestoken hand op mij afgelopen. Nadat ik
me netjes als de vader van Annabel had voorgesteld, ging ik opgelucht
naast mijn vrouw op de bank zitten. Wat ik zag was eerder ontroerend
dan verontrustend. De twee tortelduifjes zaten namelijk allebei in een
Suskc en Wiske te lezen. Ik zag het schouwspel aan en dacht: wat kan
kalverliefde toch nog heerlijk onschuldig zijn!
