'Niet het zoveelste dieet, maar
een manier van leven geworden'
Tedere voorstelling ben ik
altijd nog hartstikke nerveus'
Geld voor
impulsbeleid
Thoolse historie
belicht in bieb
Winterkost
Janny van Oorschot viert zilveren jubileum bij de Rederijkers
Donderdag 10 maart 2005
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Ze zou het van de daken willen schreeuwen. Ze heeft
weer zin in het leven. Ze oogt vitaal, voelt zich gezond
en kijkt vol zelfvertrouwen naar de toekomst. Lot de
Bruin uit Sint-Maartensdijk is 59 jaar maar voelt zich
achttien. Ze lacht erbij maar meent het ook echt. Ze heeft
de regie over haar lichaam in eigen hand genomen, zegt
ze. Ze heeft geen last meer van te hoge bloeddruk of een
te hoog cholesterolgehalte. En raakte in nog geen jaar 35
kilo kwijt. Niet omdat ze op dieet ging, maar gebruik
maakte van een gezondheidsprogramma. Samen met
haar man Rob, haar dochter Saskia en schoonzoon Teun
Rijken uit Sint-Annaland. Ze pasten hun voedingspa
troon aan en doen meer aan lichaamsbeweging. Het is
niet het zoveelste dieet, maar een manier van leven ge
worden.
Lot de Bruin en Saskia Rijken begeleiden mensen naar een gezonder en vitaler bestaan
Jojo-effect
Zwangere vrouwen
Omslag gemeente
met communicatie
Plattelandsvrouwen
vieren jubileum
met cabaretgroep
Regisseren
CDiLLJC'OH
Jantje Beton
Het wordt haar 25e toneelstuk bij Rederijkerskamer Een
dracht, maar de knieën van Janny van Oorschot zullen
zaterdag net zo erg knikken als bij haar debuut. „Ik ben
nog altijd nerveus. Maar die spanning moet er zijn, dan
ben je scherp. En na de eerste zin is het over", vertelt de
Thoolse. Ze is inmiddels een doorgewinterde actrice, die
naast de blijspelen bij de Oud-Vossemeerse toneelver
eniging ook aan meer professionele producties in Bergen
op Zoom meedoet. „Zolang ik toneelspelen leuk vind,
blijf ik het doen."
Beetje bazig
Lot de Bruin: ..Mijn verhaal begint
in Turkije. Ik ben nogal onderne
mend, maar kon daar tijdens mijn
Vakante niets dan op het strand in
de zon liggen. Terug in Nederland
dien ik naar de dokter gegaan. Ben
onderzocht in het ziekenhuis. Mijn
lichaam leek opgebrand. Ik deed
niets meer, zat op de bank, werd
dikker en dikker. Ik voelde me el
lendiger en steeds vermoeider wor
den."
Haar dochter Saskia (42) stelde
voor om haar mee te nemen naar
een informatieavond over een ge
zondheidsprogramma in Fijnaart.
Ze gingen met zijn vijven. „Ik ben
sceptisch aan hel programma be
gonnen, maar na enige dagen merk
te ik al dat de pijn in mijn gewrich
ten minder werd en dat heeft mij
toen een hele andere kijk op het
programma gegeven."
Ze begon aan het programma dat
gebaseerd is op gezond eten, bewe
gen naar eigen kunnen en het zo
veel mogelijk gebruik maken van
natuurlijke producten. Het zou ook
goed zijn tegen te hoge bloeddruk
en te hoog cholesterolgehalte. Ze
stapte ermee naar haar huisarts en
.vroeg of ze regelmatig gecontro
leerd kon worden. „Na een maand
was mijn bloeddruk al behoorlijk
gezakt en mijn cholesterol al op
normale waarden. Ik heb toen ook
gevraagd of we er naar toe konden
werken mijn medicijngebruik te
minderen of zelfs helemaal te stop
pen."
Ze is nu al bijna zover.
Haar leven lijkt in een paar jaar ra
dicaal te zijn veranderd. Ze be
weegt veel meer dan voorheen. Ze
speelt badminton, doet aan fitness,
trimmen, fietst en zwemt er ook
nog eens tussendoor. „En dat alles
door goede voeding."
Dochter Saskia Rijken (42) zegt
dat ze een hele andere moeder heeft
teruggekregen. „Ze is heel positief
en heeft nu een hele andere kijk op
het leven. Als je dat zo uitstraalt,
komen mensen ook op je af. Ze
heeft gewoon veel meer zelfver
trouwen." Ook Saskia volgde het
programma om te ervaren wat het
voor je lichaam doet. Ze viel der
tien kilo af. Ze benadrukt dat het
niet het zoveelste dieet voor men
sen met overgewicht. „Nee, het is
een gezondheidsprogramma. Je rei
nigt eerst je lichaam anders kun je
niet verder. Je spreekt eerst je reser-
vevetten aan. Daar zitten veel af
valstoffen in opgeslagen. Als je die
hebt opgeruimd, dan wordt je van
zelf slanker, maar dat is niet het be
langrijkste. Je gezondheid en je vi
taliteit verbeteren, dat is veel
belangrijker. Goede voeding en va
riatie in de voeding, daar gaat het
om." Moeder en dochter zijn nu
ook begeleiders geworden van het
programma weet hoe je eet.
Het bevat volgens moeder en doch
ter alle voedingsbronnen en bouw
stenen voor het lichaam. „Eiwitten,
goede vetten, goede koolhydraten
en vocht. Er wordt geen voedings
groep uitgesloten, want maaltijden
vervangen en voedingsgroepen
achterwege laten geeft op den duur
geen gezond en blijvend resultaat.
Mensen denken vaak dat als ze
minder gaan eten, dat ze daardoor
afvallen. Absoluut niet. Je lichaam
raakt in een soort stress. Het gaat
op de spaarbrander. Als je dan ge
woon gaat eten komen de pondjes
er dubbel zo hard weer aan." Het
programma dat nu drie jaar in Ne
derland wordt gebruikt geeft vol
gens beide dames goede resultaten.
„Uit ervaring hebben we gemerkt
dat de klachten van mensen met ho
ge bloeddruk, hoofdpijn, hoog cho
lesterolgehalte, allergieën, diabetes
2, gewichtsklachten, stress, snur
ken, maag- en darmklachten en
mensen met vermoeidheidsver
schijnselen verminderen of zelfs
verdwijnen."
Het programma bestaat uit twee. fa
sen. De eerste duurt zes weken. Er
wordt gebruik gemaakt van een
voedingslijst en aanvullende voe
dingssupplementen. Volgens Sas
kia wordt in deze periode het li
chaam ontdaan van zogeheten
ballaststoffen.
In de periode die daarop volgt kan
de voedingslijst verder worden uit
gebreid. Saskia: „Het doel is om je
nieuwe gewicht te stabiliseren zo
dat je normaal kunt eten. Zonder
dat jojo-effect, van dik worden en
dan weer afvallen en weer dik wor
den. Het gaat erom een balans te
vinden tussen goede voeding en be
wegen. Je kunt dat gelijkmatig wat
toevoegen. Een beetje aardappelen
eten." Die tweede fase kan drie tot
zes maanden in beslag nemen.
„Dan kennen de mensen hun eigen
lichaam. Dan weten ze wat ze wel
of niet kunnen eten. Het is eigenlijk
een ontdekkingsreis."
Om het bewegen te stimuleren krij
gen de deelnemers een stappcntcl-
ler. Een klein apparaatje (kleiner
dan een luciferdoosje) dat ze aan de
heup kunnen bevestigen en waarop
is af te lezen hoeveel iemand per
dag loopt. Lot de Bruin: „Een mens
loopt hier gemiddeld 5000 tot
10.000 stappen per dag. Je moet het
elke dag met 30 procent op zien te
voeren. Daar stimuleren we mensen
ook in. Maar omdat je steeds vitaler
wordt, gaat het ook steeds beter. Je
neemt een paar keer per dag vaker
de trap. je gaat een half uurtje wan
delen, of te voet om boodschap
pen." Ze ging zelf ook meer fietsen.
„Eerst van Sint-Maartensdijk naar
Scherpcnisse, toen naar Poortvliet
en zo verder naar Tholcn. Op den
duur zaten we in de zomer 's
avonds na het eten twee uur op de
fiets en zijn we ook met een groepje
gaan wandelen."
Ook haar man Rob (62) deed mee.
Hij is nu door een ringetje te halen,
maar vertelt dat hij van maat 56/ 58
naar maat 48/50 is gegaan. Ook hij
raakte dus heel wat kilo's kwijt en
voelt zich er kiplekker bij. „Ik heb
nog een rek met hele goede kleren,
maar ik weet niet wie ik er een ple
zier mee kan doen. Mij passen ze
niet meer."
Zijn schoonzoon Teun (41) is acht
tien kilo kwijt. Rijken zit in de
bouw. Dat scheelt sjouwen. Be
langrijker is echter dat hij ook geen
last meer heeft van maagklachten.
„Mijn lichaam produceerde te veel
maagzuur, doordat een maagklepje
niet goed afsluit. Ik slikte er medi
cijnen voor, maar dat is niet meer
nodig. En ik kan gewoon af en toe
een pilsje pakken en een hambur
gertje eten."
Ze hebben ook een nichtje in Rot
terdam met suikerziekte. Ze woog
140 kilo en is door het programma
zoveel afgevallen dat ze nu nog
maar 69 kilo weegt. Saskia: „Ze is
zelfs genezen verklaard. Ze loopt,
fietst en fitnesst iedere dag. Ze is zo
actief geworden. Ze kan nu zelfs
weer kleren aan die ze kocht toen
ze achttien was. Ze weet gewoon
niet wat haar overkomt."
Beiden stellen nadrukkelijk dal ze
niet op de stoel van een huisarts
willen zitten. Lot: „Beslist niet. We
zeggen alleen dat het bij sommige
klachten verlichting kan geven. En
zwangere vrouwen bijvoorbeeld
zijn uitgesloten van het program
ma. We raden mensen met ernstige
klachten eerst langs de huisarts te
gaan voor ze aan het programma
beginnen.."
Hun functie in het geheel is mensen
op weg te helpen en te stimuleren.
Na de tweede fase is het ook niet
meer nodig om supplementen te ne
men. Saskia: „De eerste vier we
ken van de tweede fase nog wel,
maar daarna kunnen mensen het
langzaam afbouwen tot nul. Het is
maar wat de mensen zelf willen.
Het gaat er niet om mensen afhan
kelijk te maken."
Het programma is ook niet alleen
voor dikke mensen. Saskia: „Ik be
geleid een Chinese vrouw die puur
voor haar gezondheid het program
ma volgt. Dat zouden we eigenlijk
allemaal moeten doen."
Ze gaan niet naar mensen toe. Als
ze mee willen doen dan worden ze
bij Saskia en Lot thuis ontvangen.
„Dat is belangrijk. Dan zijn mensen
ook gemotiveerd. We werken ook
niet in groepjes maar individueel.
En helpen bij het vaststellen van de
voedingslijst.
Ze krijgen tot nu toe alleen maar
positieve reacties. „Mensen kunnen
in veel gevallen hun medicijnge
bruik afbouwen. Ze voelen zich be
ter en zijn actiever geworden ter
wijl ze ook lekker kunnen blijven
eten. Af en toe een lekker patatje.
Met mayonaise maar dan wel zelf
gemaakte."
Als ze zich met zijn vieren opstel
len voor de foto, merkt Rob de
Bruin op dat er een persoon van
tachtig kilo niet bij is. Dat zijn alle
kilo's die ze samen kwijt zijn ge
raakt.
Stemmen
I van lezers
Voor het in Tholen-stad te vestigen
gemeentehuis is een karakteristiek
model ontworpen. Uitgegaan is van
een ouderwetse boerenschuur, deze
vervolgens in tweeën gespleten en
daartussen als een wig een binnen
ruimte geschoven. In dit tussenstuk
komen de publieksruimte en de
raadzaal. De raadzaal gesitueerd in
de vorm van een oog, zodat vanuit
de 'huiskamer van de gemeente' als
het ware wordt uitgezien over de re
gio der negen kernen.
Het ontwerp past stellig in het land
schappelijk patroon van de regio,
maar levert een ernstig knelpunt op
met betrekking tot het gemeentelijk
De geschiedenis van het gebied dat
nu de gemeente Tholen vormt, staat
centraal op de avond die de openba
re bibliotheek Tholen vandaag orga
niseert in het kader van de boeken
week. Het thema van de
boekenweek (t/m 19 maart) is na
melijk 'Spiegel van de lage landen'.
Voorzitter Wally Blaas van heem
kundekring Stad en Lande van Tho
len vertelt over het ontstaan en de
ontwikkeling van Tholen en Sint-
Philipsland en toont er beelden bij.
Voorlichting is eenrichtingsverkeer,
communicatie is per definitie weder
zijds. Die omslag wil ook de gemeen
te Tholcn maken en daarom is de nota
"Van voorlichting naar communicatie'
geschreven. In de commissie be
stuurszaken zei de burgemeester dat
het een cultuuromslag betekent binnen
het gemeentehuis. Omdat er dringend
behoefte is aan verbetering van de
communicatie met de burger, zal het
nieuwe beleid gefaseerd over een pe
riode van twee jaar doorgevoerd wor
den. Extra geld en extra mankracht
wordt er niet voor uitgetrokken. Ver-
De Thoolse afdeling van de Platte
landsvrouwen werd 45 jaar gele
den opgericht. Momenteel heeft
de Nederlandse Bond van Platte
landsvrouwen 'Vrouwen van Nu'
afdelingen in Tholen, Poortvliet,
Sint-Maartensdijk, Scherpenisse
en Sint-Annaland. Om het negen
de lustrum te vieren organiseren
de afdelingen op 23 maart een ge
zamenlijke bijeenkomst in Meul-
vliet te Tholen. Op deze feest-
huishoudbockje. Het gemeentebe
stuur moet zich in allerlei bochten
wringen om dat boekje op orde te
houden. En dan nu ook nog een
kostbaar gemeentehuis!
Denkende in de trant van behou
dend bestuursbeleid, lijkt een oplos
sing in financieel opzicht voor de
hand te liggen: zet voor de huisves
ting van het gemeentelijk apparaat
en de bediening van de burgers een
eenvoudig en degelijk kantoorge
bouw neer, zonder enigerlei franje.
Op een vorm van luxe te dezer zake
zit de burgerij zeker niet te wachten.
De ettelijke miljoenen die een dood
gewoon stadskantoor minder kost
dan een karakteristiek architecto
nisch bouwwerk, kunnen dan uiter
mate nuttig worden aangewend
voor de impulsen ter stimulering
van de leefbaarheid der overige acht
Thoolse kernen.
Rien Meerman,
Sint-Maartensdijk.
Alle woonkernen komen daarbij aan
bod. Bezoekers die de avond bijwo
nen, kunnen aansluitend hun kennis
van de geschiedenis testen door
middel van de boekenweektest. In
de bieb heeft de heemkundekring
een expositie ingericht die met na
me de ontwikkeling in de landbouw
laat zien.
De bijeenkomst is in de bibliotheek
aan de Dalcmsestraat in Tholen. Ze
begint om acht uur, de bieb is open
vanaf kwart voor acht. Belangstel
lenden kunnen een toegangskaartje
reserveren in de vestigingen in Tho
len, Sint-Maartensdijk en Sint-An
naland.
nieuwing van de website - die is vol
gens de burgemeester dringend aan
modernisering toe - en invoering van
een bcstuursinformatiesysteem (BIS)
zijn zaken waar wél geld voor gevon
den moet worden binnen de gemeen
tebegroting. CDA en D66 drongen
aan op invoering van het BIS, PvdA
en ABT willen er het geld voor ge
bruiken dat bespaard wordt door de
gemeenteraad minder op papier aan te
leveren. De SGP attendeerde erop om,
bij het richten op alle nieuwe media,
niet de inwoners uit het oog te verlie
zen die daar geen gebruik van maken.
Om te zien of de nieuwe manier van
communiceren resultaat heeft, worden
er vooraf en na een bepaalde periode
metingen gedaan.
avond die om 19.30 uur begint
treedt een cabaretgroep uit Fij
naart op.
Op donderdag 14 april wordt op
waterland Neeltje Jans de provin
ciale ledenvergadering gehouden,
waarbij er een markt wordt gehou
den en workshops worden gege
ven. Daarnaast zijn er demonstra
ties volksdansen en aqua-joggen
en is er een optreden van een koor.
Agroproductieparken. Voor het
opstellen van een projectvoorstel
voor een haalbaarheidsonderzoek
agroproductieparken/foodportcon-
cept stelt de provincie Zeeland
53.000 euro heschikbaar.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
De nacht van donderdag op vrijdag
was koud. Bij fruitteler P. Alkema
aan de Veerhoekseweg in Sint-
Maartensdijk werd vrijdagochtend
om tien over zes op anderhalve me
ter boven de grond -13,6 graden
Celsius gemeten. Het was het koud
ste moment in de felle uithaal van
de winter tussen de fruitbomen. In
zijn weerhut mat L. van Driel in de
smalstad een minimumtemperatuur
van -11,4 graden. Op het weersta
tion in Wilheminadorp werd 11,3
graden onder nul gemeten. Tien
centimeter boven het sneeuwdek
was het bij Van Driel een stuk kou
der: 16,1 graden onder nul. Sneeuw
van betekenis viel er hier niet. Niet
meer dan 5,5 centimeter in de smal
stad.
Bij weerman J. Stouten in Sint-Phi-
lipsland daalde het kwik op vrijdag
ochtend naar 9,4 graden onder nul.
Wel koud voor maart, maar op 28
februari was het met -9 graden ook
erg winters. De sneeuwval bleef
ook hier beperkt, zegt Stouten. In
totaal 8 tot 9 centimeter.
meisje of een dochter, inmiddels is
dat een moeder of oma geworden.
„Dat gaat nu eenmaal zo als je ou
der wordt. Ik ben een type speler
die duidelijk aanwezig is. Een
beetje bazig type, regelen en doen,
zo'n rol ligt me wel. Een caféba
zin bijvoorbeeld." Het moeilijkste
is het, om iemand te spelen die to
taal anders in elkaar zit dan jij
zelf. „Maar dat is wel heel iets a-
parts." Met het uit het hoofd leren
van de tekst heeft de Thoolse
nooit problemen gehad, hoewel ze
merkt dat het de laatste jaren meer
moeite kost. De Rederijkers spe
len al jaren zonder souffleur. „Ie
mand die met een boekje op de
eerste rij zit, dat vind ik maar
niks. Nu is het: red jezelf maar. En
ik hoor een souffleur niet eens, als
ik speel sluit ik me helemaal af.
Een blackout heb ik nog nooit ge
had. maar dat lijkt me zó erg." En
dat tijdens een opvoering weieens
een bladzijde wordt overgeslagen,
daar merkt het publiek niets van,
is haar ervaring. Het stuk dat haar
het meeste is bijgebleven, is 'De
grote dag'. Het was een door re
gisseur Cees van Broekhoven ge
schreven volkstoneel in dialect.
„Dat is apart, je bent meer jezelf
als je in dialect speelt. En het
scheelde natuurlijk dat de rollen
op ons geschreven waren. Maar
het was fantastisch." Graag zou
Van Oorschot nog eens een reprise
van het stuk spelen, maar ze reali
seert zich dat het een enorme or
ganisatie vergt.
Hoewel de Rederijkers de laatste
jaren een vaste spelerskern kent, is
het aanbod niet bijster groot zodat
stukken vaak gekozen moeten
worden op de beschikbare mensen.
„Wc kunnen er best nog wat jonge
mensen bij gebruiken. En mannen
natuurlijk, dat blijft een pro
bleem." Ook een groep mensen
eromheen voor de technische kant,
is een wens van de zilveren jubila
ris. Nu moeten de spelers veel din
gen samen regelen. Van Oorschot
is naast speler ook al twintig jaar
secretaris van de vereniging. En
hoewel ze dat met veel plezier
doet, zou het gemakkelijker zijn
als bestuursfuncties niet bij spelers
zouden liggen. „Je hebt bij de uit
voeringen al zoveel aan je hoofd."
Ze speelt graag in De Vossenkuil,
vertelt ze. „Dat spelen op de vloer
maakt dat je veel meer ruimte hebt
dan op een toneel. En je staat in
een hoek. met aan twee kanten pu
blick. Fantastisch is dat, hoewel je
er wel rekening mee moet houden
dat je niet met je rug naar de men
sen staat." Van Oorschot heeft in
het Vosscmeerse dorpshuis ook
nog op praktikabels gespeeld,
want Van Engelen vond het maar
niks dat er geen toneel was. De la
tere regisseur Cees van Broekho
ven. die veel in Bergen op Zoom
doet, is echter juist jaloers op een
voorziening als De Vossenkuil.
„Een soort vestzaktheater, met die
tribunes. Ik vind het Fijn dat het in
diezelfde opstelling terugkomt na
de verbouwing."
Tegenwoordig speelt Rederijkers
kamer Eendracht, net als de andere
Thoolse toneelgroepen, altijd blij
spelen. „Als je je publiek wilt hou
den, moet je daar ook mee komen.
Het is fijn dat de mensen na afloop
zeggen: het was leuk, ik heb lekker
gelachen", aldus Janny van Oor
schot. „Maar serieuzere dingen
spelen is ook weieens plezierig."
De Thoolse doet dat in Bergen op
Zoom. Bij De Vierschaar speelt ze
al verschillende jaren mee in de
historische spektakelstukken in het
Markiezenhof. Een aparte ervaring
is de 'Drakensage' in restaurant De
Draak, waar toneel wordt opge
voerd tussen de gasten die zitten te
eten. „Je hebt veel meer contact
met het publiek. Dit keer gaat het
over de oorlog en we spelen zes
zaterdagen achtereen." Drie keer
deed Janny van Oorschot mee aan
de Bergse revue, die rond het car
naval plaatsvindt. Wat ze ook leuk
vindt, is straattheater. De Rederij
kers deed dat enkele keren tijdens
de Kunstroute in Tholen. In juni is
de Vossetneerse toneelclub ervoor
gevraagd in Dinteloord, dat het
400-jarig bestaan viert.
Wat Van Oorschot nog wel eens
zou willen doen, is een stuk regis
seren. „Bij de stukken die ik speel,
zie ik af en toe dingen waarvan ik
denk, dat zou ik anders doen. Maar
om te regisseren moet je zelf niet
meer spelen, vind ik."
In 'Bonbons in luxe verpakking',
het blijspel dat Rederijkerskamer
Eendracht dit jaar opvoert, heeft
Janny van Oorschot een leuke rol,
vindt ze. De première is zaterdag
avond om half acht in De Vossen
kuil en er zijn nog toegangskaarten
verkrijgbaar. Een week later wordt
het stuk in Meulvliet in Tholen ge
speeld. Tussendoor staan de ac
teurs en actrices woensdag de zes
tiende ook nog in Maartenshof.
Leden van scouting Heenetrecht
collecteren deze week voor het na
tionaal jeugdfonds van Jantje Be
ton. De collectanten zullen herken
baar zijn aan hun uniform met gele
das. In Tholen-stad wordt uitslui
tend op zaterdag 12 maart tussen
half twaalf en half drie gecollec
teerd.
Wij Nederlanders zijn eigenlijk geen strenge winter waard, vind ik. Er
wordt weliswaar vaak gezeurd om een ouderwetse winter met strenge vorst
en een flink pak sneeuw, maar als het dan eenmaal zover is, breekt er direct
paniek uit onder een brede laag van de bevolking.
Scholen en bedrijven sluiten hun deuren, er rijdt geen openbaar vervoer
meer, de voorraad strooizout is in één dag opgebruikt en de nieuwslezers op
radio en tv waarschuwen ons om toch maar niet naar buiten te gaan als dat
niet per se nodig is.
Typisch Nederlands vind ik dat. Een heel jaar papegaaien we met z 'n allen
dat de natuur helemaal van slag is en dat de aarde zo aan het opwarmen is.
En dan vriest en sneeuwt het weer eens een keer van de moeite en schiet ie
dereen gelijk in de stress. Nou ja, iedereen: de volwassenen dan. Voor de
kinderen is de besneeuwde wereld één grote speeltuin. Zij bekommeren zich
nog niet om de economische gevolgen en praktische problemen tijdens een
paar ouderwetse winterdagen. En dat strooiwagens en sneeuwschuivers een
spoor van vernieling door het sprookjesachtige witte landschap trekken,
kunnen de kids maar matig waarderen.
Misschien komt het juist wel doordat koning winter zich zomaar heel af en
toe manifesteert, feit is dat wij mentaal en praktisch gezien absoluut niet in
gesteld zijn op barre kou en winterse neerslag. Door alle luxe die de mees
ten van ons zich kunnen permitteren, is het laatste restje weerbaarheid en al
het improvisatievemiogen verdwenen. Van de nood een deugd maken is er
tegenwoordig haast niet meer bij. Het is doorgaans een en al sikkeneurig
heid in de Hollandse straten. De één zeurt omdat zijn auto is dichtgevroren
of niet wil starten, de ander moppert omdat het ochtendblad door de glad
heid niet exact op tijd in de brievenbus valt. En onder het driftig sneeuw-
schuivend, -scheppend en -vegend volkje wordt flink geklaagd over al die
'vuiligheid'op straat. Kortom, die winter waar wij vaak zo lang naar uit lij
ken te kijken is in het echt een stuk minder leuk dan in al die geromantiseer
de films en verhalen wordt voorgesteld.
Als fervent schaatsliefhebber geniet ik alleen van de winter als er natuurijs
is. De rondjes op een kunstijsbaan vormen een aardig alternatief, maar lek
ker over sloten en vaarten glijden is pas het echte werk. Ik ben zelfs lid van
'vereniging de Friesche Elfsteden, maar deelname aan de tocht der tochten
zat er voor mij tot nu toe helaas nog niet in. Sterker nog, sinds ik na de
winst van Henk Angenent (januari 1997) lid ben geworden, heeft er zelfs
geen vliesje ijs meer op de Friese meren gelegen. Mijn geduld wordt dus
danig op de proef gesteld.
Door het ontbreken van sportieve winterpret richt ik me maar op de andere
voordelen die dit jaargetijde voor een mens kan hebben. Zoals die typische
.winterkost! Heerlijke erwtensoep, stamppot, spruiten, gehaktballen en boe
renkool met worst. En dan na het eten lekker een tukje doen bij de ronkende
kachel.
Laten we met z'n allen nu eens stoppen met dat eeuwige gezeur over het
weer. leder seizoen heeft zijn charme, zo ook de winter. De mooie plaatjes
op de kerstkaarten die u ieder jaar verstuurt, kunt u zo vanuit uw eigen huis
aanschouwen. Neem daar dan ook eens even de tijd voor. Voor je het weet
verdwijnt dat witte tapijt weer letterlijk als sneeuw voor de zon. En wie weet
hoelang we er dan weer op moeten wachten.
Zolang ze het leuk vindt, blijft Janny van Oorschot toneelspelen. Maar ze zou ook weieens een stuk willen regisseren.
Toneelspelen trok Janny van Oor
schot van jongsaf. „Maar ik deed
er niets mee. Tot op een keer mijn
zus en ik in Sint-Annaland naar de
Rederijkers gingen kijken. Die
kenden we, want die speelden in
Tholen ook altijd bij Concordia."
Zich aanmelden durfde Janny niét.
?,Ik dacht: dat gaat toch niet bij
zo'n eliteclub. Maar voorzitter en
regisseur Adrie van Engelen dacht
daar heel anders over en belde me
naderhand op met de vraag om een
rol te spelen." Dat imago van een
club voor boeren en notabelen
raakt de vereniging maar niet
kwijt en dat betreurt Van Oor
schot. „Jammer dat het voor be
paalde mensen een drempel is.
Want het is al lang niet meer zo.
Onze voorzitter Kees-Jan van
Gorscl is nog als enige over uit die
tijd." Wat precies haar eerste rol
was, weet de Thoolse niet meer.
Wél de titel van het stuk: Dc com
puterbruid. „Ik zal wel een ver
liefd meisje hebben gespeeld. Het
stuk is later ook een keer door dc
voetbalvereniging opgevoerd en
toen was ik gastspeler." Wat ze
zich van die eerste rol nog herin
nert? „Adrie van Engelen heeft
me leren kussen. Dat vond ik zó
moeilijk." Bepaalde dingen ver
gen lef. het overwinnen van een
zekere gêne, om voor een volle
zaal met mensen te doen. Maar dat
komt in de loop van de jaren van
zelf, geeft Van Oorschot aan.
In haar loopbaan heeft Janny van
Oorschot verschillende regisseurs
meegemaakt. Je leert van iedereen
wat. is haar ervaring. Zelf vind ze
de mimiek erg belangrijk. „Dat
mis ik welcens bij mensen die op
het toneel staan. Zonder dat je
tekst hebt, laten zien wat je denkt
of voelt. En ook luisteren naar wat
een ander zegt is van belang. Je
moet niet puur je eigen tekst vast
houden." Er wordt ook weieens
wat te gemakkelijk over toneel
spelen gedacht, weet ze. „Maar zó
is het niet. Je moet wel wat doen."
Van Oorschot huldigt het principe
dat je er op repetities gewoon
moet zijn. „En niet overslaan om
dat cr bijvoorbeeld toevallig ie
mand jarig is." Een toneelstuk
neerzetten is immers een groeps-
prestatie. „Je doet het samen.
Daarom is een goede onderlinge
sfeer het belangrijkste."
Speelde Janny van Oorschot aan
vankelijk rollen als een dienst
Rob en Lot de Bruin (links) uit Sint-Maartensdijk en Teun en Saskia Rijken uit Sint-Annaland hebben een ander leefpatroon opgebouwd.
