Eis één jaar gevangenisstraf na verkrachting in Poortvliet VOORJAAR 2005 Moonlightshoppen wordt honeymoon Oerlemans p Oerlemansw Sloop deel ketelhuis van oud poldergemaal Start nieuw seizoen Vieze sms'jes mondden uit in ontucht met drie vrouwen Ondersteboven met Schuiling Donderdag 24 februari 2005 EENDRACH TBODE, DE THOOLSE COURANT 7 In brandgang Op deur gebonkt Perplex Dikke maatjes Door het lint Geknoei Beste detective Rechercheur 'Ik denk aan jou, denk jij aan mij?' 'De volgende morgen keek P. triomfantelijk' 'Toen ging de bel en dat was mijn redding' 'Er hoeft maar iemand te kikken en je bent geruïneerd' Vogels kijken in Scherpenissepolder iHfeWl Op vrijdag 25 februari start het nieuwe seizoen. DON NEL-LA Ook dieselmotoren worden vervangen Het waterschap Zeeuwse Eilanden gaat de de dieselmo toren in het poldergemaal De drie grote polders aan de Zeedijk in Oud-Vossemeer vervangen. Er komen elek tromotoren voor in de plaats. Ook wordt een deel van het voormalige ketelhuis naast het pomphuis gesloopt. Een jaar gevangenisstraf eiste officier van justitie mr. R.C.P. Rammeloo tegen de 38-jarige P.L. van T. uit Poortvliet. Hij wordt ervan verdacht in 2000, 2001 en 2002 ontuchtige handelingen te hehben gepleegd met drie vrouwen uit het dorp. In één geval zou er zelfs sprake zijn geweest van verkrachting, maar dat ontkende P. Hij gaf alleen tongzoenen en het betasten van de borsten toe. Zijn raadsman vroeg vrijspraak voor alle ten laste gelegde feiten. Volgens hem was er sprake van 'een stroom van onbetrouwbaarheden en opmerkelijkheden.' De behandeling van de Poortvlietse zedenzaak duurde vrijdag bij de Middelburgse recht bank vier uren. De Poortvlietse zedenzaak heeft volgens rechter mevr. Van Hemert 'polariserend' gewerkt. ..Het dorp was in twee kampen verdeeld." Volgens advocaat Van Ardenne 'zijn er in de wirwar van relaties dingen gebeurd die gebeurd zijn, maar zaken zijn niet altijd wat ze lijken. De slepende zaak was vorig jaar juni voor het eerst behandeld, maar toen werd het onderzoek geschorst voor het horen van vier getuigen: de drie misbruikte vrouwen (die nu 25, 37 en 41 jaar zijn) en een kennis van de verdachte. Bij de tweede behande ling in november was alleen de laat ste er, de eerste drie bleken door een fout van het Openbaar Ministerie niet opgeroepen te zijn. Vrijdag wa ren ze er alle vier en één voor één werden ze door advocaat mr. F.G.L. van Ardenne aan de tand gevoeld. „Het is een zware gang", zo leefde rechter mevr. mr. F.C.J.E. van He- mert-Meeuwis met de getuigen mee. „Waarheidsvinding is echter belang rijk", zo voegde ze er direct aan toe. Voor de rechtbank werd P. geschil derd als 'een kroegbeest' die 'vieze sms'jes' verstuurde en in het café schuine praat uitsloeg. Tijdens zijn militaire dienst was hij door een mi litaire rechtbank veroordeeld voor medewerking aan een seksueel ge tinte ontgroening. „Ik krijg de in druk dat u veel met seks bezig bent", zei rechter Van Hemert, die tijdens deze zaak voornamelijk het woord voerde. Rechtbankpresident mevr. mr. M.P. Meeuwisse stelde al leen aanvullende vragen. In Poortvliet was er sprake van een hechte vriendengroep die met elkaar verjaardagen vierde in het plaatselij ke café en soms ook samen op stap ging, o.a. naar vakantiepark Port Zé- lande. Daar was het tot intimiteiten gekomen en in eerste instantie had A. zich niet verzet tegen de initiatie ven van P. Ook na een feest op 5 mei 2000 was A. in een brandgang in Poortvliet gekust en betast door P, maar toen was ze dronken. Beide keren was A. bij haar borsten ge pakt. „De volgende morgen keek P. triomfantelijk", zo citeerde de rech ter uit het proces-verbaal over het uitje in Port Zélande. „U was toen al getrouwd", voegde mevr. Van He mert eraan toe. „Ja, ik ben vreemd gegaan en daar heb ik spijt van ten opzichte van mijn vrouw en de vriend van A. Dit had ik nooit mo gen doen", verklaarde P. Hij vertel de ook, dat A. 'gewoon meedeed', behalve dan die vijfde mei in de brandgang. Toen wilde hij nog ver der gaan, maar daarte gen verzette ze zich. A., een goede vriendin van de vrouw van P., had pas aangifte bij de politie ge daan nadat op een Jafra-party (ver koop van cosmetica) was uitgeko men dat bij twee vriendinnen hetzelfde was gebeurd. De drie vrouwen waren samen naar de poli tie gestapt. A. voelde zich emotio neel betrokken bij B. en C., maar la ter kreeg ze er spijt van dat ze zich in de zaak had gemengd. A. was een paar keer bezocht door de vrouw van P. en die had haar verteld dat haar man spijt had van zijn daden. „Die verklaring bij de politie had ik nooit moeten afleggen", zei A. vrij dag. „Deze rechtzaak heeft geen toe gevoegde waarde en levert veel ver driet op in mijn relatie tot de vrouw van P." Advocaat Van Ardenne vroeg of de drie vrouwen in een bepaalde stroom terecht gekomen waren. „Zijn jullie opgejut?" A. antwoord de daarop bevestigend. „Dat klopt." De rechter ging echter terug naar de zaak zelf. „Wat u verklaard hebt bij de politie en de rechter-commissaris. was dat waar?" Ook daarop kwam een bevestigend antwoord van A. „Ja." De advocaat confronteerde A. steeds met punten om haar mede werking aan te tonen. „U hebt een arm om P. heengeslagen en door zijn haar gewreven", aldus mr. Van Ar denne. „Dat weet ik niet meer", liet A. weten. Volgens de tenlastelegging was A. door geweld of bedreiging door P. gedwongen tot het plegen of dulden van ontuchtige handelingen door het betasten van haar borsten en overige lichaamsdelen. Hij had een arm om haar schouder gelegd, haar stevig vastgehouden en met kracht tegen de vrouw geduwd. De tweede vrouw die door P. was belaagd, betrof B., die in 2000 en 2001 was lastig gevallen. Maar daar bij was het minder ver gegaan. Hij had haar tegen zich aangedrukt en proberen te zoenen. Ook onver wacht vastpakken, duwen en trek ken was eraan te pas gekomen, maar volgens de officier van justitie was er toch ook hier sprake van overtre ding van artikel 246 van het Wet boek van Strafrecht en werd B. ge dwongen tot het plegen of dulden van een of meer ontuchtige hande lingen. „Zijn uw verklaringen waar?", vroeg de rechter. „Ja", antwoordde B. „Hebt u dingen aangedikt?", zo ging mevr. Van Hemert verder. „Nee", zei B. Ze had er geen spijt van dat ze naar de politie was ge gaan, maar ze vond wel dat er een eind moest komen aan deze al lang slepende affaire. Ze had tegenover de justitie verklaard, dat P. haar op zaterdagavond 'tientallen keren' had lastig gevallen en op haar deur had gebonkt. Advocaat mr. Van Ardenne suggereerde dat zoiets in een Zeeuws dorpje vol met nieuwsgie rige mensen wel opgevallen moest zijn. „Mijn vroegere buurvrouw in formeerde er later ook naar, maar wij durfden het niemand te zeggen. P. was ook een goede vriend. Je ken de elkaar al jaren en hoopte dat het een keer zou overgaan. Het was heel moeilijk allemaal." P. ontkende dat hij bij B. was ge weest. „Ik stond boven in het don ker, de bel ging en je riep door de brievenbus, waarna ik je zag weggaan. Dat weet je zelf P", zo beet B. hem toe. „Dat is geen waar B.", was de reactie van de verdachte. De rechter citeerde uit de processen- verbaal dat P. sms'jes had gestuurd, o.a. dat hij bij B. op de koffie zou komen. Toen dat een keer gebeurde, pakte P. de vrouw vast en drukte haar tegen zich aan. Bij de derde vrouw was er volgens de tenlastelegging sprake van ver krachting. Tussen 1 april 2001 en 31 maart 2002 zouden ontuchtige han delingen zijn gepleegd. C. werkte niet alleen in het plaatselijke café waar ze P. regelmatig zag, maar ook nog eens bij P. zelf. En dat was C. blijven doen nadat ze lastig gevallen was. De rechter vond dat opmerke lijk. „Ik had de centen nodig en ik kon het goed vinden met de vrouw van P. Van haar had ik ook een fiets gekregen die ik afloste met daar te blijven werken", vertelde C. Advocaat mr. Van Ardenne bracht naar voren dat de vrouw zelf ook aan het tongzoenen had meegedaan. „De eerste keer ja, maar later heb ik P. weggeduwd. De eerste keer over viel me, ik stond perplex. Later zei ik: ik geef jou nog eens aan en P. zei toen: dat is jouw ja tegen mijn nee. Ik wilde niet, het kon niet en het mocht niet, dat wist ie. Als ik nee zeg, moet het balletje toch een keer gaan rollen?" Uit het verhoor voor de rechtbank bleek, dat de contacten na 'seksueel getinte sms'jes'waren begonnen. Na zo'n 'vies sms'je' had C. een bood schap teruggestuurd: 'voor jou een vraag, voor mij een weet.' Toen C. haar hond uitliet en zag dat P. op de bank lag te slapen, stuurde ze een sms'je in de hoop dat de vrouw van P. dat zou zien. De tekst luidde: 'ik denk aan jou, denk jij aan mij?' Vol gens C. wilde ze P. 'een loer draai- en.'„Ik wilde alles boven tafel krij gen, zodat het zou stoppen. Maar toen zijn vrouw het sms'je las, gaf P. daar weer een draai aan." C. vertelde regelmatig berichten op haar mobiele telefoon te krijgen van P., zo'n twee keer per week. Toen zij een nieuwe mobiel kreeg, slaagde P. erin ook dat nieuwe nummer te pak ken te krijgen door zijn eigen tele foonnummer erop in te tikken. Advocaat Van Ardenne meende dat C. jaloers was, zowel wat bezittin gen als relaties betreft, en zich bij al les door jaloezie had laten leiden. De vrouw ontkende dat. „Ik ben blij met wat ik heb en spring niet verder dan mijn stok lang is." De advocaat vond het vreemd, dat C. toch op veijaardagsfeestjes was blijven komen waar ook P. was. „Je wilt gewoon mee blijven doen en niets verknallen", antwoordde C. „Maar ik liep al heel lang op mijn tenen en toen het uitkwam, zijn de stoppen doorgeslagen. Ik wilde er nog over praten met de vrouw van P., maar dat hoefde niet meer." De rechtbankpresident concludeerde dat C. bang was voor P. „Hij had u, met zijn enge ogen, in zijn macht. Toen u had meegedaan, zei hij: nu hebben we een relatie." C. bevestigde dat. „P. zei steeds: het is jouw ja, tegen mijn nee. Maar je mag toch verlangen dat als je nee zegt, je ook nee bedoelt! Toen ik in de hal van de woning van P. tegen de muur was gedrukt, ging de bel en dat was mijn red ding." De rechter haalde ook nog een voorval aan toen P. een jong hondje aan C. liet zien. „Toen C. het hondje aanhaalde, pak te P. haar bij haar bovenlichaam, drukte zich tegen haar aan en hijg de." Over de opmerkingen dat C. 'te close' was met P. in het café zei C: „Ik kletste met iedereen en mijn man was daar altijd bij." De vierde door advocaat Van Arden ne gevraagde getuige (D) was niet lastiggevallen door P, maar goed bevriend met hem. Ze kent hem al van de lagere school en was ook goed bevriend met getuige A. „In eerste instantie stond A. volledig achter haar aangifte, maar het is vre selijk uit de hand gelopen. Dit is niet de bedoeling geweest", aldus D. Zij vertelde dat P. en C. vaak tegelijker tijd naar het café kwamen en daar waren ze 'dikke maatjes.' Ze vond de twee eigenlijk 'te plakkerig,' „Ik zei wel eens tegen mijn man: dit gaat te ver." D. zei het heel erg te vinden wat P. nu overkomen was. „Het is heel be angstigend dat je zoiets kan gebeu ren, als een donderslag bij heldere hemel. Er hoeft maar iemand te kik ken en je bent geruïneerd." De rechter zei dat C. bang was van P. en een andere man bracht haar daarom dikwijls naar huis. „P. sloeg altijd smerige praat uit tegen C.", vulde de rechtbankpresident aan en van de citaten schrok D. terug. „Dat vind ik wel heel erg ver gaan ja." Ze voegde er echter aan toe, dat zelfs de moeder van C. twijfelde aan wat er gebeurd was. De rechtbank nam de zaken wel se rieus. „Twee van de drie vrouwen die tegen hun wil met de seks te ma ken kregen, zijn ernstig in de proble men gekoment. Ze zijn in de knoop geraakt en moesten zich onder psy chiatrische behandeling stellen bij Emergis. Hoe verklaart u dat dan, als het allemaal vrijwillig zou zijn gebeurd?", wilde de rechtbankpresi dent weten. „Naderhand heb ik er veel spijt van gekregen", was de re actie van P. „Wat vond uw vrouw ervan?", wil de rechter mevr. Van Hemert weten. „Helemaal niet leuk, ze ging volle dig door het lint." De officier van justitie hield hem voor, dat hij niet de volledige waar heid had gesproken toen het uit kwam. „Ook toen u in februari 2003 acht dagen vast zat nog niet. U bent overspelig en gaat naar andere vrou wen toe. Alleen als u geen drank op hebt, houdt u zich in." Officier Rammeloo vond dat de ge tuigen geloofwaardig en betrouw baar overkwamen. „P. ontkent het, maar het bewijs voor de zedendelic ten is geleverd." De officier maakte een uitzondering voor het verhaal van C. over het sms'je dat zij naar de slapende P. gestuurd had met de be doeling dat zijn vrouw dat zou ont dekken. „Die verklaring vond ik niet erg sterk en niemand van ons zou voor deze manier gekozen hebben om alles te laten uitlekken, maar daarmee is deze getuige nog niet on betrouwbaar. Het zwakke is, dat je steun bij elkaar moet zoeken, maar dat is ook het ondersteunende be wijs. De verdachte geeft voor een deel de feiten toe, evenals de tijd en de plaats. Er zijn tal van sms'jes ge stuurd en seksuele opmerkingen ge maakt die te ver gaan. P. was niet eerlijk, van begin tot het eind. Hij speelt geen open kaart en schuift steeds op. Hij zegt wel een streep ge trokken te hebben onder de affaire, maar wat een gedraai steeds. P. liet zich niet corrigeren." Rammeloo noemde de verklaringen van de drie vrouwen 'terughou dend.'„Er is niets opgeblazen en ze hebben niet samengespannen. Ze zijn overvallen en wisten niet wat ze moesten doen. Het waren ook gesla gen hondjes zoals ze hier vandaag zaten. Ze hebben er echt veel last van en de betekenis van deze on tucht is enorm. Hier is geen sprake van een verkrachter die uit de bosjes opduikt, een bekende heeft dit ge daan." De officier noemde als verzachtende omstandigheid het beperkte straf blad van P. Behalve de zaak bij de militaire rechtbank had hij in 1985 een boete gekregen voor dronken rijden. Dat het om een redelijk oude zaak ging van iets meer dan twee jaar geleden liet Rammeloo ook meespelen. „Dat is deels de schuld van het Openbaar Ministerie, maar we moeten niet overdrijven. Voor ie dereen is dit vervelend en de recht bank spreekt ook zelf over een com plexe zaak", aldus de officier, die 1 jaar onvoorwaardelijke gevangenis straf eiste met aftrek van de 8 dagen dat P. in voorarrest zat. Raadsman Van Ardenne liet niets heel van de beweringen van de offi cier, de rechtbank en de drie vrou wen. al complimenteerde hij de rechtbank wel met de 'buitenge woon zorgvuldige behandeling.' Volgens de advocaat was het hele maal niet zo'n complexe zaak. „In een vloek en een zucht was dit te be happen. Het is dan ook gewoon ge knoei van de officier van justitie ge weest dat deze zaak zolang is aangelopen. Dat raakt mijn cliënt en de aangevers en dat moet conse quenties hebben. De redelijke ter mijn is voorbij en ik vraag de recht bank dan ook om de officier niet ontvankelijk te verklaren." Van Ardenne hield er echter direct rekening mee, dat de rechtbank deze zaak niet zomaar ongestraft laat en daarom verzocht hij de lange duur (vorig jaar juni was de eerste zitting van de rechtbank er al over) in de strafmaat te verdisconteren. „Zaken zijn ook niet altijd wat ze lij ken", zei de advocaat. „Het is bo vendien gevaarlijk om af te gaan op reacties van verdachte en getuigen. C. komt met een flauwekulverhaal over haar nieuwe mobiele telefoon die ze aan P. liet zien. Ze wordt als essentiële getuige gezien, maar ze is niet betrouwbaar. Van haar verkla ringen kan de rechtbank dan ook geen gebruik maken. Die vormen geen bewijsmiddel." De raadsman noemde Poortvliet 'een bijzondere gemeenschap van allerlei mensen die in relatie tot el kaar staan.' „C. probeerde haar ei gen huwelijk te redden door P. over al de schuld van te geven. B. en C. overzien niet de juridisch-technische gevolgen van het terugkomen op eerdere verklaringen. Deze zaak kan ook niet opgehangen worden aan de seksueel getinte opvattingen van P. Je moet alles in zijn verband zien en in mijn studentijd ging het er wel er ger aan toe. Als je 's avonds laat de tv aanzet, zie je ook lage, vulgaire reclames." Mr. Van Ardenne noemde de ver klaringen van de drie vrouwen bij de rechter-commissaris 'niet be trouwbaar.' „De beste detective is de eigen echtgenoot en de vrouw van P. staat honderd procent achter haar man. Ze heeft haar werk gron diger gedaan dan de politie en dat is van belang voor de rechtbank. De twijfel en onbe trouwbaarheid spat er bij C. van af. Ze heeft het over .zo'n gevaarlij ke man met enge ogen' en bij zo iemand ga je dan vrijwillig schoon maken terwijl je in ongelooflijk veel huizen kunt gaan werken. Nee, ze had het tongzoenen de eerste keer toegelaten en ze bleef terugko men. Het opvallendste incident in de gang - het grofste feit omdat het over verkrachting gaat - is niet be kend bij de andere twee vrouwen. En toen er wat in de gang begon, kwam de ene keer de zoon van C. en de andere keer haar zuster, maar beiden viel niets op. De verklarin gen van C. zijn absoluut ongeloof waardig." De advocaat hield de rechtbank voor, dat het onderschepte sms'je van p. per abuis bij een nichtje in het ziekenhuis terecht was geko men en dat bevatte ook drie kruis jes, dus drie kusjes. Hij noemde het ook onbegrijpelijk, dat C. voor het afbetalen van de fiets nog tien we ken bleef werken bij P. en zijn vrouw. Ten aanzien van getuige A. zei mr. Van Ardenne dat ze zowel in Port Zélande als in de brandgang dron ken was. „Maar naarmate de tijd verstrijkt, heeft ze steeds minder gedronken." Ook haar verklaringen noemde de advocaat .ongeloof waardig.' „Ze heeft in een emotio nele bui alleen steun willen geven aan B. en C. omdat ze er ten op zichte van haar eigen vriend en de vrouw van P. problemen mee had dat het zover gekomen was." Bij getuige B. was het volgens de raadsman niet altijd duidelijk of P. wel bedoeld werd. want het kon volgens haar ook een andere vriend zijn geweest. „En als P. tientallen keren op de deur gebonkt zou heb ben, moet dat in het kleine straatje toch opgemerkt zijn. Voor het min ste en geringste staat men voor de ramen en wordt er geroddeld. Hier heeft niemand er iets van gemerkt! Bovendien rept B. alleen over vieze sms'jes en niet over tongzoenen, enz." Mr. Van Ardenne concludeerde dat de verklaringen van de drie getui gen op elkaar afgestemd waren. „Natuurlijk staat P. op achterstand door de aangifte van C. die door de twee andere vrouwen ondersteund wordt. Maar er zijn essentiële ver schillen in de verklaringen en ook onbegrijpelijke dingen. Het is te veel om nog te kunnen spreken van betrouwbare verklaringen. Laat die dus buiten beschouwing. P. moet zich verdedigen tegen zaken waar hij geen grip op heeft. Ik zou het medisch dossier van C. wel willen zien, maar het is al een lijdensweg en iedere vertraging is funest. Mijn cliënt kan het niet meer aan. In de wirwar van relaties zijn er dingen gebeurd die gebeurd zijn, maar er is sprake van een stroom van onbe trouwbaarheden en opmerkelijkhe den. En voor de verkrachting is geen bewijs geleverd. Hier past dus geen onvoorwaardelijke gevange nisstraf. Ik vraag vrijspraak voor al le ten laste gelegde feiten", zo be sloot mr. Van Ardenne zijn pleidooi. Officier van justitie Rammeloo zei in tegenstelling tot de raadsman wel op indrukken te willen afgaan. „Non-verbaal kun je heel wat zien. Ik vind getuige C. dan ook wel be trouwbaar." Ingaande op de opmer kingen van de advocaat dat de echt genote van de verdachte de beste detective is, sprak de officier spot tend over 'rechercheur.' „Recher cheur mevr. P. was al overtuigd van de onschuld van haar man, voordat het politie-onder- zoek afgerond was." De advocaat noemde die op merkingen 'niet gepast.' „Er is te veel vreemd aan deze zaak", zei hij. De verdachte zelf kreeg het laatste woord, maar maakte daar geen ge bruik van. De rechtbank doet 4 maart uitspraak. Mr. Van Ardenne ging nog in op een krantenbericht dat hij bezwaren zou hebben ge maakt tegen het feit dat de Middel burgse rechtbank voor deze zaak uit drie vrouwelijke rechters bestond. Hij erkende wel gezegd te hebben, dat hij 'een heer miste', maar dat sloeg volgens de advocaat op de si tuatie ten opzichte van de zitting in juni, toen er nog wel een man bij was. Van Ardenne benadrukte geen enkel bezwaar te hebben tegen de drie vrouwelijke rechters, want op zijn eigen advocatenkantoor vor men vrouwen ook de meerderheid. (Om verwarring te voorkomen, zijn de getuigen aangeduid als A, B. C en D maar daarbij is geen enkele overeenkomst met hun werkelijke namen-red). Natuurliefhebbers kunnen zater dagmorgen weer, onder leiding van een gids van Staatsbosbeheer, een kijkje nemen in het natuurontwik kelingsgebied Scherpenissepolder. Het gebied is onderdeel van plan Tureluur en er vertoeven duizen den ganzen, eenden en kustvogels die zich voorbereiden op de koude- periode in de winter. Vanaf de ho ger gelegen randen kan dat beke ken worden zonder de vogels te verstoren. Deelnemers wordt gead viseerd zich goed te kleden en een verrekijker mee te nemen. De hond mag aangelijnd mee. De excursie begint om tien uur en duurt ruim anderhalf uur. Informatie en kaart verkoop bij de VVV in Sint-Maar tensdijk. Van vrijdag 25 februari t/m zaterdag 12 maart ontvangt u bij aankoop boven 50,- eeti leuke attentie. (Zolang de voorraad strekt) BERKELMANS Sinds kort hebben wij een nieuwe collectie herenschoenen van het merk Berkelmans. Ook is onze nieuwste voorjaars collectie damesschoenen van het merk Donnella weer binnen. Kaaistraat 4, 4651 BN Steenbergen 0167 - 563 430 Openingstijden winkel: Maandag 13.00 -17.30 uur; Vrijdag 9.00 - 20.30 uur; Dinsdag t/m donderdag 9.00 -17.30 uur; Zaterdag 9.00 -17.00 uur Advertentie I.M. Het echtpaar Chris en Willy Koopman-Paans uit Sint-Maartensdijk ontvangt de reischeque van opticien Gerrit Atres. (Advertentie I.M.) Ze kochten tijdens het moonlight shoppen allebei een nieuwe bril bij Ben van der Heiden Optiek in Tho- lcn, vulden een slagzin in en won nen er vorige week een prijs mee: Chris en Willy Koopman-Paans uit Sint-Maartensdijk mogen twee nachten logeren in een van de ho tels van Bilderberg. Ze zijn er zeer mee in hun nopjes. „Nu kunnen we alsnog op huwelijksreis," lacht Willy Koopman die bijna 25 jaar geleden met Chris Koopman in het huwelijk trad. „We maken van moonlightshoppen een honey moon." De prijs wordt beschikbaar gesteld door Essilor die met een nieuw pro duct op de markt kwam. Het betreft het ontspiegelen van kunststof bril lenglazen waarbij een speciale coating wordt aangebracht. Dit pro cédé onder de naam Crizal Alizé maakte onderdeel uit van de na jaarscampagne bij Ben van der Hei den tijdens de oogmeetweken. Opticien Gerrit Atres: „Die cam pagne was gestoeld op het autorij den. Het zicht in het verkeer. Het komt voor dat mensen zonder bril niet genoeg zien en een ongeval veroorzaken. De Europese richtlij nen worden ook strenger op dit ge bied. Zelfs zo dat er al gedacht wordt om automobilisten verplicht te stellen een reservebril in het dashboardkastje mee te laten ne men." De glazen die volgens het nieuwe procédé worden gemaakt zijn vol gens Atres uitermate geschikt om in het verkeer maar ook daarbuiten te gebruiken. „Ze zijn drie tot vier keer zo glad. En tien keer zo mak kelijk in het dragen, want ze wor den veel minder vuil." Klanten die zulke glazen kochten, kregen een wedstrijdformulier mee om een slagzin af te maken. Voor het echtpaar Koopman is het hun eerste bril. Ze moeten er nog aan wennen, maar zijn blij verrast met het hotelarrangement. Ze kunnen kiezen uit Noord-Nederland, de Randstad, de Veluwe of Zuid-Ne derland/ België. Met 3,5 bij 4,5 meter wordt het een stuk kleiner dan het huidige. Het waterschap gaat het gebruiken als berging. De welstandscommissie boog zich over de bouwaanvraag. Het karakteristieke gemaal verrees in 1900, maar is geen monument, zo stelde de commissie vast. Het waterschap heeft onderzocht of er een nieuw gemaal gebouwd zou kunnen worden onder de grond. Het huidige gebouw kon dan gesloopt worden. Maar dat bleek duurder dan het gemaal intact te laten en te ren overen. Met de nieuwe motoren denkt het waterschap te kunnen vol doen aan de eisen die aan het water beheer worden gesteld. Met de mo toren wordt ook de capaciteit verhoogd. De Drie grote polders was het eerste stoomgemaal op het eiland Tholen en was bedoeld om de afwatering in de polders voor de landbouw in de Hikkepolder, de Kerke- en de Oud- Gewoon een avondje uit, lekker onbezonnen lachen om de types die ten tonele worden gevoerd. Dat kan met 'Ondersteboven', het theaterprogramma van Bert Schui ling dat op 4 maart te zien is in De Vossenkuil te Oud-Vosscmeer. Hoewel de show vooral over voor spelbaarheid gaat. zijn de verhalen Vossemeerse polder, en de vier klei ne polders van Vrijberghe te verbe teren. Het gold toen als een zeer modern industrieel werktuig, zo staat te lezen in Van Rumoirt tot Ra zernij (waterschap Tholen 1959- 1995) van J.L. Kool-Blokland. Het gemaal staat in de Hikkepolder. Het was tot 1957 in gebruik. Drie jaar later werd het gemaal door het waterschap voor 3000 gulden aan de gemeente verkocht voor de sloop. De bemaling werd overgeno men door het gemaal De Eendracht bij Tholen. De 21 meter hoge schoorsteen werd opgeblazen, maar het gebouw bleef staan. Later - in 1964 - is er door het waterschap een dieselgemaal geïstalleerd omdat De Eendracht de bemaling voor het he le bemalingsgebied niet aankon. Het ketelhuis heeft terugspringend metselwerk. Dat komt in de her bouw terug. De welstandscommis sie adviseerde positief. en liedjes van de vaak sneue types dat allerminst. Schuiling is een rustpunt in deze tijd van jagen en jachten, zijn programma's zijn wars van snelheid. Zijn vaak hu moristische liedjes variëren van blues tot opera, met hier en daar een verdwaald luisterliedje. De voorstelling begint om kwart over acht. Toegangskaarten zijn verkrijgbaar bij de VVV in Sint- Maartensdijk, boekhandel Diele- man in Tholen en aan de zaal (zo lang de voorraad strekt). I

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2005 | | pagina 7