Dees Imandt: Postje moet
poepen stopt na veertig jaar
Bewoners Slachtveld
zien bui al hangen
'Verjonging is nodig om op peil
te blijven, anders zakt niveau'
Goede voornemens
'In dit vak moet je op z'n tijd ook een luisterend oor hebben'
Donderdag 20 januari 2ÜÜ5
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Hij begon in het midden van de roerige jaren zestig als
postbesteller in zijn toenmalige woonplaats Oud-Vosse-
meer en eindigde als de man van de buitenronde langs de
Thoolse bedrijventerreinen en de polders aan de oostzij
de van het eiland. Veertig jaar is Dees Imandt in dienst
bij de PTT, of zoals het tegenwoordig heet TPG Post. De
overgang naar de nieuwe organisatie TNT maakt Imandt
(56) niet meer mee.
Voorkeursrecht op 43 percelen plan Noord
Twee bewoners van het Slachtveld in Tholen hebben een
zienswijze ingediend tegen het toepassen van de wet
voorkeursrecht gemeenten op hun eigendommen. De fa
milie C. Loos en mevrouw J.J. Stobbelaar-Schot betwij
felen of dat kan op een moment dat de planologische ba
sis nog vaag is. Verder zijn ze benieuwd of de gemeente
van zins is om de onteigeningswet toe te passen.
Kapitalen
Honden
Klusjes doen
Sociaal bewogen
Meevaller voor
onderhoudsfondsen
gebouwen/wegen
Gemeente brengt
geen dranghekken
en stoelen meer
Onteigening
„Han, gefeliciteerd jongen." Zo wensten vele leden van
het christelijk gemengd zangkoor VZOS uit Sint-Anna-
land Han den Haan donderdagavond in het Trefpunt ge
luk met het bereiken van een bijzondere mijlpaal. De 66-
jarige bas is vijftig jaar lid van het koor en zat naar eigen
zeggen 38 jaar in het bestuur. Den Haan blijft zingen bij
VZOS maar zingt ook bij het mannenkoor. Behalve Den
Haan werden ook de dames M. Boogaard-Bolier en N.
Goedegebuure-Goedegebuure gehuldigd. Zij zijn veertig
jaar lid van VZOS.
Bas Han den Haan vijftig jaar lid van zangkoor VZOS Sint-Annaland
Lof en dank
Bewogenheid
Dees Imandt stopt als postbode, maar komt terug als parttime besteller.
Met ingang van 1 februari stopt hij
ermee. Wel is de kans groot dat hij
over een tijdje terugkeert als postbe
steller in parttime dienst. „Ik moet
onder de mensen kunnen zijn."
De hoeveelheid snipperdagen was
zo groot dat Imandt al ruim een
week thuis zit. Het besef dat het
voorbij is, begint langzaam door te
dringen. Het voelt nu vooral nog als
een extra vakantie. Alleen het offi
ciële afscheid van de collega's staat
nog op het programma. Drie maan
den gedwongen niks doen volgen
daarna. Die pauze heeft een arbeids
rechtelijke reden. Het is de bedoe
ling dat Imandt dit voorjaar op basis
van een nieuwe overeenkomst voor
12 uur in de week aan de slag gaat.
Met de werkgever is afgesproken
dat er voor hem een rondje door het
centrum van Tholen wordt gereser
veerd. Enkel gesorteerde post, en
geen pakjes of aangetekende brie-
,ven meer. Met een uurtje of twee
per dag moet het rondje zijn ge
piept. „Ik ben nog te jong om met
pensioen te gaan."
De in Oudenbosch geboren en in
Bergen op Zoom opgegroeide
Imandt begon al vroeg met werken.
De school was aan hem niet be
steed. Voor de zoon van de hoofd
onderwijzer in Oud-Vossemeer was
de dagelijkse gang naar de LTS een
martelgang. De metaal, machine
bankwerker nee, dat was niets voor
hem. Liever deed hij klusjes op het
dorp. Ruim voor schooltijd hielp
Imandt bij Stoutjesdijk, de plaatse
lijke bakker. Ook bij melkboer Be
velander was hij een graag geziene
assistent. En in de zomer natuurlijk
in de uien in de fabriek aan het Veer.
Daar is hij op zijn veertiende nog
een keer slecht weggekomen. Plons,
in het spoelsysteem van de uienfa-
briek. En dat terwijl hij niet zwem
men kon. Nog altijd niet trouwens.
Op water heeft Imandt het niet. Ge
lukkig dat hij er zonder kleerscheu
ren uit is gekomen. „Met een nat
pak en de juin nog in mijn onder
broek ben ik naar huis gelopen. Ik
wilde geld verdienen, liever dan
naar school gaan. Ik wilde een Puch
met mijn zestiende, zo'n nozem
brommer met een hoog stuur. Ik
was de eerste met zo'n ding op het
dorp."
Zo gauw het mocht, ging Imandt
van school. Bij het bodebedrijf van
Rinus van Poortvliet in de Kalis-
buurt werd hij bijrijder. Mooie tijd
was dat. Met de vrachtwagen ander
half jaar lang heel Zuidwest-Neder
land door. Pauzeren in café's onder
weg, ballen gehakt erbij, Imandt
was jong en vond het prachtig. Soep
Voorzitter S. Sandee van de afdeling
Zeeland van de koninklijke christe
lijke zangershond sprak de jubilaris
sen op de jaarvergadering van
VZOS toe. Hij bedankte Den Haan
voor wat hij voor VZOS heeft ge
daan. „Vijftig jaar lid en 38 jaar in
het bestuur. Al die tijd heeft u ge
zorgd voor de muziek en heeft u de
programma's gemaakt. U gaat nu uit
het bestuur, maar niet uit het koor,
hoop ik. U heeft een hele stevig
stem, dus ze zullen u niet graag mis
sen. Het is een ongelooflijke lange
tijd, vijftig jaar. Dan moet je wel op
jonge leeftijd beginnen want anders
red je het niet." Dan Haan kreeg een
speciaal wandbord als herinnering
aan het halve eeuw lidmaatschap.
Voorzitter Lia Pleune bedankte Den
Haan namens het bestuur van het
koor met een bos bloemen „Vijfig
jaar is een heel eind." Ze betrok ook
Den Haans echtgenote in haar dank
woord omdat ze als echtpaar ook al
veertig jaar lid zijn.
Den Haan bedankte het bestuur en
de leden en de afgevaargdigde van
de KCZB. Den Haan was 16 toen hij
bij het koor kwam. „Ik zong altijd al
graag. Ik zat toen als jongen in het
koor tussen de oudere mensen, maar
ik mocht al heel gauw meedoen met
mijn basstem. We waren toen met
ongeveer veertig leden." Het oefe
nen gebeurde nog in een lokaal ach
ter de kerk waar toen de christelijke
en openbare school gebruik van
maakten. „Maar al snel is toen dit
gebouw, het Trefpunt, gekomen. Het
is altijd een fijn gebouw geweest. De
akoestiek is er goed om te repete
ren."
Den Haan is ook lid van het man
nenkoor, opgericht als een gelegen
heidskoor bij de viering van 60 jaar
VZOS. Zingen is de rode draad in
zijn leven. „Er kwamen er toen tach
tig op af. Er zijn er zestig van over
gebleven. Dat is heel wat."
Daarnaast was hij ook vrijwilliger in
de Schutse en in de Hervormde
kerk. „Maar het gemengd koor is me
het liefste geweest."
Den Haan heeft al acht dirigenten
meegemaakt. Van amateurs tot
profs, zegt hij. De huidige dirigent is
Rinus van Gorsel uit Sint-Maartens
dijk. De uitvoeringen voor hoogtij
dagen als kerst en pasen noemt Den
Haan de hoogtepunten voor het
koor. Maar ook het meedoen aan
op de pont van Zijpe, nog altijd kan
hij zich die smaak herinneren. De
PTT kwam in beeld toen er in zijn
woonplaats een opvolger werd ge
zocht voor Johan Bevelander, die
een andere functie kreeg aangebo
den. Postbestellers waren toen nog
ambtenaar en Imandt had er wel
oren naar. Na zeven maanden Oud-
Vossemeer werd hij overgeplaatst
naar Bergen op Zoom. Imandt wilde
wel iets meer van de wereld zien en
werd in zijn jonge jaren regelmatig
uitgezonden naar plaatsen als Be
verwijk en Den Haag. In Den Haag
deed hij drie maanden uitsluitend
nachtdienst, sorteren. „Om zeven
uur 's ochtends klaar en dan naar het
café, voor een koffie en een fri
kadel. Even naar bed en dan 's mid
dags de stad in, tot tien uur 's
avonds toe."
Eenmaal getrouwd met zijn jeugd
liefde Joke Piasmans van de buurt
schap Pesööt werd de actieradius
van de naar Tholen verhuisde
Imandt kleiner. Als postbode in
Poortvliet had hij het buitengewoon
naar de zin. De geroutineerde be
steller Kees Niemantsverdriet leer
de hem de fijne kneepjes van het
vak. Vermoeiend was het wel, door
de bril van vandaag gezien. Om vijf
uur 's ochtends beginnen in Tholen
met sorteren en daarna met de eigen
auto naar Poortvliet waar de dienst-
fiets bij de ouders van Niemantsver-
driet stond gestald. Als een vader en
moeder waren ze voor hem, die ou
ders van Kees, daar aan de Dee-
straat. Om half elf moest hij voor
hen elke dag zijn ronde onderbre
ken, voor koffie en koek. De buiten
ronde door de Weihoek loog er niet
om voor Imandt. Veertig kilometer
trapte hij dagelijks weg, de boerde
rijen af, ook in de winter, in glad
heid en sneeuw. Met post, maar in
die vreedzame dagen van toen ook
met contante AOW en het zogehe
ten pecëngeld. de opbrengst van de
suikerbieten. Kapitalen zaten er in
de fietstassen van Imandt, bang was
hij nooit. Het waren andere tijden.
„Aan het eind van de dag moest ik
ook de dagopbrengsten van de kan
toren naar Bergen op Zoom bren
gen, met de lijnbus."
In Poortvliet draaide hij een jaar of
vijf zijn rondjes. Daarna volgde
overplaatsing naar Oud-Vossemeer.
Een taaie route, het hele dorp in zijn
eentje. In de tweede helft van de ja
ren zeventig werkte Imandt als be
steller en voorman in uiteenlopende
plaatsen als Tholen, Steenbergen,
Halsteren en Hoogerheide. De rela
tie met de werkgever kreeg een
deuk toen een hem beloofde baan in
concoursen deed Den Haan graag.
Nu telt het koor 43 leden, de meer
derheid bestaat uit vrouwen. „Maar
dat is altijd al geweest. Wel gaan we
vergrijzen. We zijn aan verjonging
toe. Maar het is niet makkelijk om
jongeren te interesseren voor het
koor. We hebben al vanalles gepro
beerd. Vorig jaar nog door nieuwe
fleurige kleding aan te schaffen.
Daar zijn er twee op af gekomen.
Maar we hebben ook wel eens het
repertoire veranderd. Met wat luch
tigere liederen, een gospel ertussen
door. Er zijn toen zes meisjes bij ons
komen zingen, maar die zijn er toch
later weer afgegaan. Maar verjon
ging is nodig om op peil te kunnen
blijven. Anders zakt het niveau te
rug. Hoe ouder de leden worden,
hoe langer je moet oefenen."
Den Haan werd tweede secretaris
toen het koor zestig leden telde en
het aantal bestuursleden werd uitge
breid van vijf naar zeven. Ook
vervulde hij de functie van muziek-
bihliothecaris en verzorgde de pro
gramma's. Verder hielp hij mee met
de voorbereidingen voor de uitvoe
ringen in de kerk. „Ach. je raakt er
mee vergroeid. En nu ik al een paar
jaar met de vut ben, kan ik overdag
ook klusjes doen voor de penning
meester bijvoorbeeld." Zijn functie
wordt overgenomen door Th. Baaij.
Den Haan is de laatste van het oude
bestuur, zegt hij. „Ik heb altijd met
fijne bestuursleden samengewerkt.
Natuurlijk is er wel eens verschil
van mening, maar mensen mogen
een andere mening hehben." Het be
stuur belegt nu elk jaar een leden
vergadering, maar vroeger werd om
de vijf jaar een jaarvergadering ge
houden. „Dan werd er ook voor-
drachtje gehouden en gezongen met
een dubbel kwartet." Gezongen
wordt er nu ook tijdens de bijeen
komst. Voor de pauze zet de zaal
Heer, wilt U mijn Leidsman wezen
in. Leen Heijboer begeleidt de zan
gers op het orgel.
Den Haan is onder de indruk van de
waarderende woorden en de attentie
die hem ten deel vallen. „Naast de
Heere die ons de kracht gaf zoveel
jaren lid te zijn van VZOS dank ik u
hartelijk. We hopen deo volente nog
een tijdje door te gaan, tot instand-
Halsteren alsnog aan zijn neus voor
bij ging. Imandt kreeg rugproble
men en ging aan de slag bij de ex-
pressedienst in Bergen op Zoom.
Door heel de regio werden rouw
kaarten en andere bijzondere bestel
lingen door hem bezorgd. Echt bo
teren deed het allemaal niet meer,
zeker niet toen Imandt werd overge
plaatst naar de dochteronderneming
EMS in Breda. De bodediensten be
vielen hem niet, een burn-out volg
de. „Op een dag ben ik thuis geko
men en ik wist niet meer wie of wat
ik was."
Na een flinke rustperiode kwam er
weer licht in de duisternis. In Tho
len ging Tinus de Veth met pensioen
en werd een nieuwe man gezocht
voor de buitenronde. Slachtveld,
plan Noord, Slabbecoornpolder,
Welgelegen tegenwoordig, de pol
ders tot ver voorhij Oud-Vossemeer,
een dagelijkse autorit van circa 75
kilometer. Imandt bloeide op, de
vrijheid en de contacten onderweg
zijn hem op het lijf geschreven. Ook
betekende de nieuwe ronde nieuwe
honden, de spreekwoordelijke
schrik van elke postbode. „Er zaten
loebasscn bij, die vraten je ballen
zowat af. Totdat ik hondenkoekjes
aanschafte. Sindsdien zagen ze me
graag komen. Ze stonden gewoon
elke dag op me te wachten. Onder
de dieren heb ik tenminste net zo
veel vrienden als onder de mensen.
Bij vakanties van mij was het wel
wennen voor collega's. Die werden
bijna weer de strot afgebeten."
Het zijn dat soort verhalen die
Imandt bij zijn collega's geliefd
hebben gemaakt. De humor kleeft
aan hem. altijd heeft hij wel zijn
praatje klaar. Ook schuilt er in de
Thoolse postbode een warm en so
ciaal bewogen mens. „Ik heb het
vroeger wel meegemaakt dat men
sen me aanhielden, om te vragen
waar hun AOW bleef. Ook kwam ik
soms aan de deur bij mensen waar
ze geen droog brood meer te eten
hadden. In dat soort gevallen heb ik
vaak uit eigen zak iets voorgescho
ten. Later, als de uitkering was ge
komen, kreeg ik het allemaal weer
netjes terug. In dit vak moet je op
z'n tijd ook een luisterend oor heb
ben. Service was voor mij ook al
tijd erg belangrijk. Ik was niet te
beroerd om een extra rondje te ma
ken als ik wist dat iemand op een
bepaald uur niet thuis was."
Wie zo gepassioneerd over zijn vak
weet te vertellen, is nog niet gereed
om te stoppen. De vervelende din
gen uit het verleden zijn vergeten.
„Ik was vroeger een echte 'Beatlc'.
Daar was de baas niet altijd blij
mee. Ik ben een keer terug naar
huis gestuurd omdat mijn haar te
lang was. Ook het uniform moest
piekfijn in orde zijn. Ik weet nog
goed dat ik op een ochtend in de
winter in Bergen op Zoom op kan
toor kwam en de baas me wilde te
rug sturen naar Oud-Vossemeer. Ik
had de verplichte*schoenen niet
aan. Wat wil je, ik was 's ochtends
om vier uur met de brommer ver
trokken in sneeuw en ijzel. Ik had
mijn bruine bontlaarzen aangetrok
ken. Ik wilde geen natte voeten."
Wat blijft zijn de goede herinnerin
gen. De rondjes door het buitenge
bied, het vrijheidsgevoel. De con
tacten met de klanten. De collega's
ook, waarvan hij er een groot aan
tal op zijn afscheidsfeest hoopt te
rug te zien. En er zijn de hobby's
straks. Het vissen, de computer, de
muziek, van sixties tot opera. En
vanaf dit voorjaar, de kleine ronde
door het Thoolse centrum. Zoals
vroeger wordt het echter nooit
meer. weet Imandt. Nog één anek
dote ten afscheid. „Het was in mijn
Bergse jaren. Bij mijn ronde door
de stad kreeg ik ter hoogte van de
Parallelweg bij het spoor een enor
me aandrang. Ten einde raad belde
ik aan bij een huis, om te vragen of
ik mijn grote boodschap binnen
mocht doen. Die mevrouw had
geen enkel bezwaar. Een uur later
kwam ik terug door de straat. Toen
stonden bij haar alle deuren en ra
men open. Ik heb dat verhaal toen
op kantoor verteld. Dat had ik
nooit moeten doen. Postje moet
poepen, dat werd mijn bijnaam. Ja
renlang heb ik dat moeten aanho
ren."
„Er wordt al meer dan tien jaar ge
praat over het Slachtveld en nooit
waren wij daarbij betrokken. Nu
opeens wel", zegt mevrouw Loos.
Haar man ziet de bui al hangen. De
zestiger heeft een onbelaste wo
ning met een flink stuk grond.
„Daar heb ik mijn hele leven voor
gewerkt. Op mijn leeftijd ga je toch
niet meer opnieuw beginnen. Dit
kost me altijd geld." Terwijl de
meeste bedrijven en bewoners al
iemand van de Combinatie Noort-
poort - die het plan moet gaan ont
wikkelen - op bezoek hebben ge
had, is dat bij Loos en zijn
buurvrouw niet het geval. Het be
vreemdt de Tholenaar. Zoals hij
ook niet kan begrijpen dat zijn huis
mogelijk tegen de grond zal gaan,
terwijl tegelijkertijd elders - in
Stadszicht - juist panden in diezelf
de stijl gebouwd worden.
Het voorkeursrecht geldt voor 43
percelen aan de Grindweg, Watt
straat, Edisonweg, Kruittoren en
het Slachtveld. Het moet voorko
men dat derden daar percelen ver
werven om ermee te gaan specule
ren: bij verkoop dienen de
eigenaren het eerst aan de gemeente
aan te bieden. Om het voorkeurs
recht toe te passen, moeten de be
doelde percelen een niet-agrarische
bestemming krijgen. Bovendien
moet het huidige gebruik afwijken
van de toekomstige bestemming.
Dat is het geval, want er zal een de
tailhandels- en een woonbestem
ming op gelegd worden met bijbe
horende infrastructuur en
groenvoorzieningen. Omdat er nog
geen ontwerp-bestemmingsplan
ligt, is er sprake van een tijdelijk
voorkeursrecht. Als er binnen twee
jaar een ontwerp-bestemmingsplan
is, kan het recht op grond daarvan
verlengd worden.
Volgens burgemeester en wethou
ders is het zeer de vraag of er op de
plek van de woningen Slachtveld 7
en 9 opnieuw een woonfunctie
komt. Is dat wél het geval, dan zal
er minimaal sprake zijn van een
andere verkaveling en een ander
Stemmen
van lezers
In de laatste Eendrachtbodekrant,
is kritiek van groot formaat beland.
Een gemotiveerd- berekend stuk,
't was echt geen onbezonnen nuk.
De schrik sloeg ieder om het hart,
velen waren daardoor zeer verward.
De cijfers vormen 'n flinke optelsom,
en 50 jaren zijn ook niet zo gauw om.
't Nageslacht van onze kinderen,
zal hen jarenlang nog hinderen.
Want zij betalen het gelag,
maar 'onze' colleges zeggen: dag
Herbestemmen blijft nog onbesproken
dat geeft alleen maar donk're spoken.
Wat met stuurman en de kapitein
en met scheepsmatcn die nu nog zijn?
Mocht het wank'le scheepje onder
gaan
dan krijgen zij een and're baan.
Argumenten zijn niet meer in tel,
al trek je met twee handen aan de bel.
Adviezen worden niet bekeken,
al is het voordeel wel gebleken.
Dom genoeg is er al veel besteed,
zijn er al kosten bij de vleet.
'Streven' naar een beet're burger
band,
dat heeft de raad niet in de hand.
't Is om aandacht nog wat af te leiden
en de nieuwbouw door te laten rijden.
Ook de sigaar uit eigen doos lijkt
De gemeente Tholen krijgt van het
rijk 544.518 euro subsidie voor een
aantal projecten op het gebied van be
strijding wateroverlast. Die projecten
zijn financieel al volledig gedekt, zo
dat er dankzij de subsidieverlening
geld vrijkomt. Een eenmalige mee
valler die het gemeentebestuur wil
stoppen in de fondsen voor onder
houd wegen en gebouwen. Voor deze
fondsen was namelijk voor de jaren
2005 t/m 2007 totaal 1,05 miljoen eu
ro minder beschikbaar als gevolg van
de bezuinigingen. Het wegenfonds
zou zes ton minder krijgen, het ge
bouwenfonds 4,5 ton. Die bezuini
ging kan nu tot ruim 9,5 ton beperkt
In het kader van de bezuinigingen
hebben b. en w. besloten om geen
materialen voor evenementen
meer te bezorgen. Voor koningin
nedag en bij andere activiteiten
reed de vracht- of bestelwagen
van de gemeente altijd met drang
hekken. omleidingsborden, vlag
genmasten e.d. naar de desbe
treffende vereniging. Ook licht
sets, parkeerborden en podiumde-
woningtype. Maar evenzogoed
kunnen de percelen een openbare
bestemming krijgen.
De gemeente zet in op het verwerven
van de percelen in minnelijk overleg
en b. en w. vinden het daarom te
vroeg om over onteigening te praten.
Maar ze sluiten hel middel niet uit ge
zien het grote helang dat gehecht
wordt aan de voorgenomen ontwikke
ling van het gebied Noord.
In de commissie ruimte vroeg W. Mol
(CU) zich maandag af of het juridisch
mogelijk is dat de gemeente een voor
keursrecht vestigt voor iemand an
ders. „We doen het op dit moment
voor onszelf", zei wethouder K.A.
Heijboer. Waaruit Mol concludeerde
dat de gemeente als projectontwikke
laar gaat optreden met de bijbehoren
de financiële risico's vandien. De
CU'er wees nadrukkelijk op een eer
der besluit dat deze zaak budgetneu-
traal dient te verlopen. Hij wilde van
de andere fracties weten of die daar
nog altijd achter staan, maar kreeg
weinig respons. „Er is nooit een ander
raadsbesluit genomen", stelde J. van
den Donker (D66) vast. En J. Oudes-
luijs (PvdA) vond de vraag niet aan
de orde. J. Bijl (CDA) vroeg b. en w.
om bij het vervolg zorgvuldig om te
gaan met ieders belangen. Naar aan
leiding van door een aantal onderne
mers via de krant geuite onvrede over
de, communicatie rond plan Noord,
had de SGP schriftelijke vragen ge
steld. B. en w. antwoordden dat onze
kerheid bij dit soort projecten niet al
tijd voorkomen kan worden. Via
'stand-van-zakenberichten' wordt re
gelmatig informatie verstrekt. Daar
naast zijn spreekuren en een informa
tiebijeenkomst georganiseerd, vonden
bedrijfsbezoeken plaats, is met perso
nen en instanties gesproken en is op
verzoek informatie toegestuurd.
Op dit moment bezoekt een taxateur
van Combinatie Noordpoort de be
drijven om te horen onder welke
voorwaarden ze bereid zijn te verko
pen.
goed,
plus nog een pluim op eigen hoed.
Door uitbesteden aan bedrijven
konden zij, zonder zessen en vijven,
het tekort op die manier verkleinen
maar voor burgers viel er niets te
mijnen.
Er is geen geld voor alle 'plannen'
Zijn 'plannenmakers' dan geen
mannen?
Een extern bureau voor een impuls
ziet in de hele zaak een lege huls.
Veel 'suggesties' liggen in de la
ja, colleges ga het zelf maar na.
Maar alles mag de pret niet drukken
het prestigieuze plan móet lukken.
Al kost 't de hurgers dan de kop.
en wordt t' beleid een grote flop.
al loopt het rekenmachien dan vast,
dan maar een gloednieuwe uit de kast.
Inventaris is toch al ver versleten,
dat mag de burger best wel weten.
Impulsen op papier te over,
't college denkt na wat getover,
alle kernen leveren maar in.
Maar dat wekt bij burgers tegenzin
Alle onderbouwde kritiek ten spijt,
móet prestige 't winnen, dat is een
feit.
De kiezer moet het alles slikken.
lukt dat niet, dan moet hij maar
goede voornemens heet dat dan
doe mijn portie maar in de ban.
Een kiezer geeft de macht uit handen
maar weet niet waar hij zal belanden.
C. Rijnberg, Sint-Maartensdijk.
blijven. Burgemeester en wethouders
stellen de gemeenteraad voor om
eerst het gebouwenfonds vol te stor
ten en het restant aan het wegenfonds
toe te voegen.
De subsidie die de gemeente per
project krijgt, is als volgt opge
bouwd: doorverbinden vest Tholen
51.205 euro, aanleg groene berging
Oud-Vossemeer 52.284 euro, water
overlast Sint-Philipsland 219.041
euro, wateroverlast Dalempolder
Tholen 83.676 euro, aanleg natuur
gebied Postweg 100.708 euro, wa
terberging op diverse plekken
37.604 euro (het waterschap krijgt
voor dit laatste project 112.813 euro
subsidie). Naar gelang de voortgang
wordt jaarlijks een deel van de sub
sidie door het rijk uitbetaald. Valt
een project goedkoper uit dan ge-
raamd, dan zal de subsidie eveneens
lager zijn.
len voor o.a. dorpshuizen waren
beschikbaar. Dat blijven ze nog
steeds, maar de verenigingen moe
ten ze voortaan wel zelf gaat halen
bij de gemeentewerkplaats in Sint-
Maartensdijk. nadat ze vroegtijdig
besteld zijn. Dat betekent dat ver
enigingen voortaan een bevriende
aannemer, een transportbedrijf of
een landbouwer in de arm moeten
némen die over een vracht- of be
stelwagen beschikt.
De gemeente stopt volledig met
het beschikbaar stellen van stoe
len voor uitleen. Die zullen voor
taan bij bedrijven gehuurd moeten
worden.
De jubilarissen van VZOS, v.l.n.r. M. Boogaard-Bolier, J. den Haan en N. Goedegebuure-Goedegebuure.
houding van ons geliefd zangkoor
VZOS."
Sandee zette ook de andere twee ju
bilarissen in het zonnetje. De
sopraan mevrouw Boogaard is vol
gens de voorzitter een echte doorzet
ter. „In het zingen, maar ook om er
bij te zijn. Mee willen doen met het
koor. Samen zingen en er samen van
genieten. Je kwam 38 jaar lang sa
men met je vriendin hierheen. Toen
heb je voor jezelf ook even gedacht,
wat doe ik er mee."
Ze hlecf echter en maakte ook mee
dat het koor besloot nieuwe kleding
aan te schaffen. „Dat geeft op het
koor ook nogal wat gedoe. Daar
weet ik uit eigen ervaring over mee
te praten. Toch ging je door en daar
is het koor blij mee." Ze kreeg een
zilveren collier met hanger voor 40-
jaar trouw lidmaatschap.
Ook zo'n zilveren onderscheiding
was er voor N. Goedegehuure-Goe-
degebuure. Voor haar was het koor
ook belangrijk om even de zinnen te
verzetten, zei Sandee. omdat ze lang
gezorgd heeft voor haar vader en
zich nu nog inzet als vrijwilliger in
de Schutse. „Dan is het goed om de
moed er in te houden en dat kan
door te zingen. Even je gedachten
verzetten en de dagelijkse beslom
meringen vergeten. Je krijgt ook wat
mee door de liederen die je zingt.
God lof en dank brengen in ons lied
is toch het hoogste goed in het le
ven." De sopraan werd ook geroemd
om haar oliebollen die ze samen met
andere voor VZOS bakt.
Mevrouw A. van Bendegom-van
Hekesen was ook veertig jaar lid.
maar was verhinderd.
Tijdens de rondvraag vroeg oud-se
cretaris Jan Vroegop nog het woord.
Hij had de archieven nog eens inge
keken. Uit die gegevens bleek dat
Den Haan in 1954 lid is gqworden.
En dat hij in 1959 de honneurs waar
nam toen Vroegop zelf voor zijn
werk naar de Betuwe moest. „Sa
men met Cent van de Repe verdeel
de je de taken van bibliothecaris en
secretaris. In 1960 werd je als tijde
lijk bestuurslid gekozen omdat het
wenselijk was ook de bestuursverga
dering bij te wonen." In 1962 nam
Vroegop zijn functie weer op. Toen
werd ook besloten het bestuur met
twee leden uit te breiden. „Omdat je
al zitting had kon je in het bestuur
blijven en werd M.C. den Engels
man als nieuw bestuurslid gekozen.
Uit deze gegevens is dus gebleken
dat je ruim 44 jaar bestuurslid bent
geweest, al is het met een kleine on
derbreking. Zo ver ik kan nagaan
ben jij de enige, zo lang ons koor be
staat, die zoveel jaren zitting had in
het bestuur."
Vroegop vond het belangrijk om de
gegevens te memoreren. „Maar van
grotere waarde'acht ik de instelling
en de visie van waaruit je je werk
hebt gedaan voor ons koor. Bij iede
re gelegenheid heb je blijk gegeven
van je bewogenheid met het zingen
en verbreiden van het christelijk
lied. Nooit geschroomd het christe
lijk karakter van onze vereniging
centraal te stellen. Daarmee heb je
getoond dat het doel en de grondslag
de voornaamste zaak is. Zowel voor
jezelf als voor ons koor. Door deze
instelling hen je andere altijd tot
voorbeeld geweest."
