Met onze
worden
Curator zet tanden
in faillissementen
Zeehondje aan zeedijk Setalland
Sluiting bibliotheek na 58 jaar
is verarming voor gemeenschap
Heemkundekring herdenkt slachtoffers
Tweede Wereldoorlog met een boek
BROEKHUIS
368 leners
Leeskring
Vandaag en komende dinsdag en donderdag kunnen er
uitsluitend nog boeken ingeleverd worden. Daarna gaat
de deur definitief op slot en moet Oud-Vossemeer het
voortaan zonder uitleenpost van de openbare bibliotheek
stellen. „Een verarming voor de gemeenschap", stelt
vrijwilliger Jaap Slager vast. De wethouder heeft in de
gemeenteraad weliswaar gezegd dat er mogelijk iets te
rugkomt in het nieuw te bouwen dorpshuis, maar het bi-
bliotheekbestuur weet nog allerminst waar het de centen
vandaan moet halen om dat te betalen.
Brede bibliotheek
Jong Hervormden
Donderdag 30 december 2004 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
10.000 kilometer
Vakantie
Het failliet verklaarde
Apex services b.v. uit Tho
len maakt onderdeel uit
van een netwerk van be
sloten vennootschappen.
„We gaan er onze tanden
in zetten", zegt curator mr.
J.C.M. Nuijten uit Bergen
op Zoom. De belasting
dienst en het UWV dat de
sociale verzekeringspre
mies int, zijn de twee
grootste schuldeisers.
Woud van b.v. 's in de Oesterschelp
Jaap Slager en Co Vroege lenen veertig jaar boeken uit in Oud-Vossemeer
School
130 leden
Ruim 200 mensen worden beschreven in uitgave 60 jaar bevrijding
Eind april, voor de herdenking van 60 jaar bevrijding,
moet het uitkomen: een boek van de heemkundekring Stad
en Lande van Tholen met de ongeveer 200 mensen die tij
dens de Tweede Wereldoorlog en de politionele acties in
Nederlands-Indië om het leven kwamen. Half november
lanceerde voorzitter W.A. Blaas het idee en in de loop van
2005 wordt het werkelijkheid. Het boek met tekst en foto's
gaat 150 pagina's tellen. De slachtoffers vormen de rode
draad en daar omheen worden de verhalen gemaakt.
Groep steeds kleiner
Bij Stavenisse
De zeventigers Mia en Co Vroege, Jaap Slager en Johan Bevelander (v.l.n.r.) zullen vooral de contacten missen na het sluiten van de
uitleenpost in Oud-Vossemeer.
Waarom zou u met minder
gettoegen nemen
OfTTCK OOGHf£TKU*Ort*«*r«U*
Grtv'Kerfaraaf IP
tricfoon (0167) 55 68 41
Dinsdag voor kerst is het behoorlijk
druk in het voormalige wijkgebouw
van de kruisvereniging, waarin de
uitleenpost sinds een aantal jaren is
ondergebracht. Veel lezers benutten
nog gauw de laatste kans om dicht
bij huis een boek te halen. Ze krij
gen de boodschap mee dat 6 januari
de laatste inleverdatum is in Oud-
Vossemeer. Hoevelen er daarna naar
de bieb in Tholen zullen gaan, is af
wachten. De vrijwilligers hebben de
indruk dat heel wat lezers hun lid
maatschap zullen beëindigen. Een
kerstkaart met een bedankje erop,
afgegeven door een jeugdige lezer,
doet hen goed. Net zoals een per
soonlijk bezorgd bloemetje als blijk
van waardering hen enkele weken
geleden blij verraste.
Jaap Slager en Co Vroege lenen al
veertig jaar boeken uit. Co's vrouw
Mia is ook al weer drie decennia in
de uitleenpost te vinden en Johan
Bevelander is er een jaar of vijf bij
betrokken. Het viertal vindt het
maar niks dat de boekenuitleen ver
dwijnt. Vroege en zijn vrouw, die
het administratieve deel voor hun
rekening nemen, hebben alles in het
werk gesteld om in de maand de
cember nog boeken te kunnen uitle
nen. „We wilden tot het eind van het
jaar doorgaan, want tot zolang heb
ben de mensen hun lidmaatschap
betaald. Maar de directie wilde de
boeken weghalen omdat ze uit het
geautomatiseerde bestand verwij
derd moesten worden", zegt Vroe
ge. Dat is nu vanaf november in ge
deelten gebeurd, waartoe de boeken
naar en van de vestiging Sint-Anna-
land zijn vervoerd.
De sloop van het wijkgebouw, de
Vossenkuil en een aantal huizen - in
de loop van volgend jaar - om een
dorpshuis-nieuwe-stijl met woon
zorgcomplex te realiseren, wordt
aangegrepen om de uitleenpost in
Oud-Vossemeer te sluiten. De oor
spronkelijke opzet was om in Oud-
Vossemeer en Poortvliet de biblio
bus te introduceren, die de
afgelopen twee jaar als proef in Sta-
venisse en Scherpenisse kwam.
Maar deze bus wordt nu eveneens
geschrapt omdat er bezuinigd moet
worden. Alleen Poortvliet ont
springt de dans, over de toekomst
van de uitleenpost daar wordt mo
menteel in alle talen gezwegen.
Vroege en Slager zijn er niet van
overtuigd dat het bibliotheekbestuur
élles heeft geprobeerd om in Oud-
Vossemeer een voorziening in stand
te houden. Slager: „Een gebrek aan
financiën is de hoofdzaak. Maar als
de hoofdvestiging nu zelf eens ver
soberde. En als de bibliotheek zich
eens zou houden bij de hoofdzaak:
het uitlenen van boeken. De rest
zouden ze weg moeten laten, want
al die overige activiteiten kosten
enorm veel geld." Ook Vroege heeft
het niet erg op de brede bibliotheek
waarvan tegenwoordig sprake is.
„Ze hebben cd's, dvd's, videoban
den, een krantenbank. En natuurlijk
óók nog een boek", zegt hij wat sar
castisch.
De hervormde predikant ds. Gover-
ts en de Jong Hervormden begon
nen in 1946 in de consistorie van de
kerk met de uitleen van boeken en
dat markeert het begin van de Vos-
semeerse bibliotheek. Er was vroe
ger ook nog een rooms-katholieke
bibliotheek in het dorp, bij schoen
maker Van der Zande-de Jong, maar
die bestond begin jaren zestig al niet
meer. Slager: „Er werden uitslui
tend christelijke boeken uitgeleend.
Mevrouw Goverts fungeerde als re
De uitleenpost in Oud-Vosse
meer telde in 2003 totaal 368
leners (in 1990 waren dat er
264). Van hen zijn er 180 jon
ger dan 14 jaar, 86 zijn tussen
14 en 18 jaar oud, 89 leners
tussen 18 en 65 jaar en 13 zijn
er ouder dan 65 jaar. De 'klan
ten' leenden samen totaal 8473
titels: 4096 romans, 3705 lees
boeken jeugd, 191 informatie
ve boeken volwassenen en 481
informatieve boeken jeugd. (In
1999 leenden 320 lezers samen
12.232 titels). De collectie in
de uitleenpost bestond vorig
jaar uit 5579 titels, blijkt uit
het jaarverslag. De uitleenpost
was op dinsdagavond ander
half uur open en op donder
dagmiddag één uur.
„Als je iedere keer voor boe
ken naar Tholen moet. dat is
ook zo wat. En dan twee boe
ken op de week, dat schiet niet
op als je een fervente lezer
bent." Geke Smit-Moerland is
één van de Vossemeerse lezers
die het lidmaatschap van de bi
bliotheek voor gezien houdt. In
plaats daarvan heeft ze het ini
tiatief genomen om tot een
soort leeskring te komen. In
middels is er een groepje van
zes mensen gevormd. De opzet
is om eikaars boeken te laten
rouleren en op die manier vol
doende leesstof te houden.
„Als andere mensen mee wil
len doen, dan kan dat", zegt de
Oud-Vossemeerse.
echtpaar Vroege naar de provinciale
bibliotheek in Middelburg om boe
ken voor de collectie uit te zoeken.
„Ik realiseer me nu pas dat we dat
allemaal op eigen kosten deden!"
Toen Kitty Stoutjesdijk directrice
van de bibliotheek was geworden,
kwamen er regelmatig nieuwe boe
ken in de collectie, daar was een
budget voor beschikbaar. De catalo
gus op nummer maakte plaats voor
een alfabetisch-lexicografische ca
talogus en er kwamen boekenkaart-
jes (voorheen werd alles gewoon in
een schrift genoteerd). „Elke lezer
kreeg een nummer en wij moesten
de lidkaarten jaarlijks opnieuw ma
ken."
De school werd afgebroken om
plaats te maken voor een bejaarden
flat. De bibliotheek kwam opnieuw
in het - inmiddels tot dorpshuis ver
bouwde - gemeentehuis terecht. Di
rect links naast de ingang, in de
voormalige burgemeesterskamer.
Tijdelijk kwam er een bibliobus in
het dorp, de vrijwilligers voelden er
niet voor om daarin te helpen en
stonden zodoende een poosje op
non-actief. Vroege: „In die tijd zijn
we wel onze boekencollectie kwijt
geraakt. Die is praktisch volledig
naar Stavenisse gegaan."
Na opnieuw een verbouwing van de
Vossenkuil kwam de bibliotheek in
1992 terecht in het voormalige
wijkgebouw van het Groene Kruis.
Vroege: „Met steekkarretjes van
Vos en de Plusmarkt, en veilingkis-
ten van Aarnoudse, hebben we toen
alle boeken verhuisd. De gemeente
stelde twee mensen beschikbaar om
het vervoer te regelen." De vrijwil
ligers werken er redelijk zelfstan
dig. De openstelling op dins
dagavond werd op een gegeven mo
ment uitgebreid. Op aandringen van
de wat oudere lezers kwam er - in
de wintermaanden - een uurtje op
donderdagmiddag bij. Na twee jaar
werd dat uitgebreid naar het hele
jaar. „Het aanbod is aanvaardbaar",
zegt Vroege. Sinds deze zomer be
kend werd dat de uitleenpost ver
dwijnt, is het aantal 'klanten' overi
gens teruggelopen.
Mia Vroege regelt de aanmaningen
voor mensen die een boek niet op
tijd terug brengen. „Die brengt ze al
30 jaar rond. Ik schat dat ze in al
die jaren zo'n 10.000 kilometer
heeft gefietst voor de bibliotheek",
vertelt haar man. Omdat niet ieder
een meteen reageert, zijn soms
meerdere bezoekjes nodig. Komt
een boek dan nog niet terug, dan ge
ven de mensen van de uitleenpost
het over aan de administratie van de
bibliotheek in Sint-Maartensdijk.
„Die moet dan maar een rekening
sturen."
De vier vrijwilligers hebben de ta
ken verdeeld. Mia Vroege leent uit.
Slager en Bevelander zoeken de
kaarten bij de teruggebrachte boe
ken en zetten ze in de rekken. Ko
Vroege houdt toezicht en helpt men
sen bij het zoeken naar bepaalde
boeken. De service gaat overigens
verder, want mensen die zelf niet
meer kunnen komen, krijgen de
boeken thuisbezorgd. En Vroege is
niet te beroerd om voor een scholier
die informatie voor een werkstuk
nodig heeft, dat thuis op internet op
te zoeken als er geen boek over
voorhanden is. „Later komen ze dan
vertellen wat voor cijfer ze hadden.
Schitterend vind ik dat."
De oud-onderwijzer miste de om
gang met de kinderen heel erg, toen
hij in 1989 stopte als directeur van
Die Heenetrechtschool. „Maar ik
kreeg ze in de bibliotheek terug.
Daar heb ik van genoten." En dat
woog op tegen het ongemak van de
wekelijkse verplichting, waardoor
het weieens moeilijk was om bij
voorbeeld een vakantie te plannen.
„Ik realiseer me nu dat ik het ga
missen", zegt ook Jaap Slager. De
sociale contacten met inwoners van
alle leeftijden vond hij de leuke kant
van dit werk. En dat hij het zolang
bleef doen, heeft ermee te maken
dat het in de loop van de jaren niet
is gelukt om jongere opvolgers te
vinden. Er zijn er weieens een paar
geweest, maar die hielden het niet
vol. „En je laat de zaak niet in de
steek."
De jeugdboeken die nu in de Vosse
meerse uitleenpost staan, zullen ver
deeld worden over de drie basis
scholen in het dorp. In de rest van de
collectie kunnen de overige vesti
gingen grasduinen, waarna het res
tant in het dorp verkocht zal worden.
„Dat hebben we in ieder geval voor
elkaar gekregen", meldt Co Vroege.
Volgens de curator waren de zes
personeelsleden al voor het faillis
sement uit dienst of in andere ven
nootschappen ondergebracht. Eer
der werd het faillissement van
Apex human support b.v. uitge
sproken en daar waren volgens mr.
Nuijten twaalf mensen in dienst.
Ook de tot het concern behorende
Cementlining Productie b.v. uit
Breda en Cementlining Verkoop
b.v. te Klundert waren al failliet.
Die vallen echter weer onder een
andere curator. „Het is een verza
meling van bedrijven, waarover
we ons moeten gaan buigen", al
dus mr. Nuijten.
Tot het concern behoren zes on
dernemingen, waarvan Apex Hol
land en Apex Europe nog bestaan.
Die zijn ook op Simon Lindhout-
straat le gevestigd, in de voorma
lige huishoudschool de Oester
schelp.
Apex blijkt hetzelfde telefoon
nummer te hebben als Conpipe,
die op Simon Lindhoutstraat lg
staat ingeschreven met vijf b.v.'s.
Volgens José Franken van Conpi
pe hebben de Apex en Conpipe-
bedrijven 'niets met elkaar te ma
ken.' Het nu failliet verklaarde
Apex services was volgens haar
een uitzendbureau. „Bijna alle
b.v.'s van Apex liggen stil."
De Apex- en Conpipe-bedrijven
hebben wel dezelfde directeur:
A.L. Schoevers, die in het Franse
Beziers woont. Mevr. Franken be
vestigt ook dat Schoevers van bei
de ondernemingen directeur is.
„Maar bij Conpipe, waar tien
mensen werken, is er niets aan de
hand. We draaien heel goed, dank
zij opdrachten uit het Midden- en
Verre Oosten. We kopen buizen in
en laten die elders in elkaar zetten
en dan vervolgens door buiten
landse ondernemingen installeren
in de petrochemische en waterin
dustrie."
Op de glooiing van de zeedijk
langs het Mastgat bij Sint-Anna-
land - tussen de Grote Nol en de
Wittouckseweg - trof de familie
Hage uit Sint-Maartensdijk zon
dagmiddag een jonge grijze zee
hond aan. De tienjarige Kees Ha-
ge zag het beestje liggen.
Tevergeefs probeerden ze het dier
ertoe te bewegen het water in te
gaan. „Oppakken ging niet, want
ze bijten lelijk", vertelt Anja Ha-
ge. Ze belde de politie en die
waarschuwde iemand van de
EHBZ (eerste hulp bij zeezoog
dieren). Na een kleine drie uur
wachten arriveerde een vrijwilli
ger van deze organisatie uit Vrou
wenpolder. Hij stelde vast dat het
ongeveer vier weken oude uitge
putte dier ontstekingen had aan
ogen, bek en achterflap. De man
nam de zeehond mee en bracht
deze nog dezelfde dag naar de
zeehondencrêche in het Groning
se Pieterburen. Omdat hij de vin
der was, mocht Kees Hage het
zeehondje een naam geven. Hij
koos voor zijn eigen naam: Kees.
Of Keetje, want er moest nog ge
keken worden of het dier een
mannetje of een vrouwtje is. „We
krijgen vanuit Pieterburen be
richt over hoe het met de zeehond
gaat. En als hij teruggezet wordt
in zee, wat op Schouwen zal ge
beuren, worden we uitgenodigd
om aanwezig te zijn", vertelt Anja
Hage.
censent." Het predikantstoezicht
bleef geruime tijd bestaan, zo was
ook ds. Van Putten nog bij de biblio
theek betrokken. Mevrouw Heij-
boer-Lindhoud, Tona Hartog, Alie
Bevelander, Kees Droogers, Adria-
na Rijstenbil en Marion van Dijke
zijn namen van mensen die langere
of kortere tijd de boekenuitleen ver
zorgden.
Uit de nalatenschap van de uit het
dorp afkomstige ds. Zweedijk kocht
de hervormde gemeente in de jaren
vijftig de timmermanswerkplaats
van Sonke aan de Ring en verbouw
de die tot verenigingsgebouw. Daar
verhuisde de bibliotheek toen heen.
In het achterste deel werden boor
den gemaakt voor de boeken (ze
stonden in twee rijen achter elkaar),
met een hardboardplaat ervoor. Zelf
boeken uitzoeken was er in die tijd
niet bij. Je zocht in de catalogus een
aansprekende titel, gaf het nummer
op en dan kreeg je het boek (keurig
in bruin kaftpapier) aangereikt. Vol
gens Vroege kwam het nogal eens
voor dat een nummer niet te vinden
was. Hij vermoedt dat opmerkingen
van zijn kant daarover, ertoe hebben
geleid dat hij als vrijwilliger bij de
bibliotheek betrokken raakte. Pre
cies weet hij dat niet meer, evenmin
als Slager. Ze denken dat ze rond
1964 zijn begonnen. Leners betaal
den per boek, een dubbeltje. Jeugd
boeken waren er niet, de 'klanten'
waren allemaal volwassenen. „Jon
gedames, vanaf 22, 23 jaar, waren
de eersten die kwamen", zegt Vroe
ge. Nadat de christelijke signatuur
eraf was, bestond het aanbod vooral
uit streekromans. De gemeente
Oud-Vossemeer gaf een bepaalde
subsidie per boek. Tot 1968/1969
beheerde Adriana Rijstenbil de cen
ten, daarna deed Kees Droogers dat.
Deze werkte op het gemeentehuis
en maakte daar jaarlijks de nieuwe
catalogus op de stencilmachine.
Beide heren denken met plezier te
rug aan het jaarlijks inkopen van
nieuwe boeken. Een bestuur kende
de bibliotheek niet, de vrijwilligers
gingen samen naar boekhandel
Heijboer in Sint-Annaland. Daar
werd een stapel boeken voor hen op
tafel gelegd en die bekeken ze. „Het
was altijd erg gezellig", zegt Slager.
Kort na de gemeentelijke herinde
ling in 1971 verhuisde de biblio
theek uit het verenigingsgebouw
naar het leegstaande gemeentehuis.
Daar werd het zelfbedieningssys
teem ingevoerd. Vroege: „We deden
het met zijn drieën. Om de beurt,
zodat je eens in de drie weken daar
zat." Vervolgens kwam de oude
openbare school aan de Schoolstraat
in beeld.
Inmiddels was op Tholen één bibli
otheekstichting tot stand gekomen
en daar ging de Oud-Vossemeerse
bibliotheek geruisloos in op. De be
moeienis met de financiën was daar
door voorbij voor de vrijwilligers.
Vroeges vrouw, die op de achter
grond betrokken was bij het maken
van de catalogus en de administratie
deed, werd vanaf 1973 bij de uitleen
betrokken. Vanuit de stichting kreeg
de bieb een beperkt aantal boeken.
Dat was een redelijk vaste collectie,
die breder van opzet was dan voor
heen. Twee keer per jaar ging het
we best wat meer willen horen."
De heemkundekring wil het boek in
de tweede helft van april tijdens een
lezing of bijeenkomst in het kader
van 60 jaar bevrijding presenteren.
Kees de Koning, secretaris van Stad
en Lande, zal de resultaten van de
naspeuringen van andere vrijwilli
gers op schrift stellen. Bij hem (te
lefoon 672872) kan men ook terecht
met nadere informatie over slacht
offers en gebeurtenissen uit de
Tweede Wereldoorlog.
Met 130 leden is de Thoolse heem
kundekring nog kleiner dan de Sint-
Philipslandse zustervereniging.
„Maar we vertonen toch een mooie
groei", zegt voorzitter Blaas. „We
zijn vooral op studie gericht en or
ganiseren lezingen, zoals in novem
ber van Bram Smits over de Tweede
Wereldoorlog. In januari komt Eef
de Jonge vertellen over merklappen.
De historie leeft bij de mensen en
het is leuk dat er belangstelling voor
is. De koffiekamer van de Meestoof
is prima geschikt voor onze activi
teiten. Er is ook een goede samen
werking met het streekmuseum. Ie
der heeft zijn eigen terrein. Wij
richten ons vooral op de geschiede
nis en hebben al een flinke boeken
verzameling en foto's over de ge
schiedenis van Tholen", zegt
voorzitter Blaas van Stad en Lande.
Ook in Bergen op Zoom wordt naar
oorlogsverhalen gezocht. De ge
schiedkundige kring van Stad en
Land van Bergen op Zoom brengt in
maart een speciaal themanummer
uit van het kwartaaltijdschrift de
Waterschans. Dit nummer zal ge
heel in het teken staan van de oorlog
in en de bevrijding van Bergen op
Zoom. Donderdag 6 januari wordt
hiervoor om acht uur een bijeen
komst gehouden in café het Zwijns
hoofd.
Een erewacht van militairen van de Nationale Reserve tijdens de jaarlijkse dodenherdenking op 4 mei bij het gedenkteken in het Bosje van
Tholen.
De aanleiding was eigenlijk de ten
toonstelling over de inundatie in
streekmuseum de Meestoof. „Daar
op kwamen verschillende reacties,
zoals o.a.: de oorlog was niet zo erg,
het water tijdens de inundatie van
1944 wel. Er blijken echter veel
meer slachtoffers gevallen te zijn
dan men denkt. In 1984 is er een
lijst gemaakt met 180 mensen, maar
bij de stichting oorlogsslachtoffers
kreeg ik nog eens 25 namen door en
dat is toch een heel opmerkelijk
aantal. Uit onze contacten met ver
schillende families blijkt, dat men
het op prijs stelt dat we die geschie
denis gaan vastleggen. Iedereen wil
wel gegevens beschikbaar stellen."
Blaas krijgt wel soms verschillende
inlichtingen over bepaalde slacht
offers. „Via, via kom je dan toch
wel de werkelijkheid te weten. Je
kunt beter van tien familieleden iets
horen, dan van niemand."
De voorzitter van de heemkunde
kring is in 1941 geboren, dus be
wust heeft hij de Tweede Wereld
oorlog niet meegemaakt. „Ik heb
alleen verhalen gehoord van mijn
vader die op het distributiekantoor
zat. We moeten het vooral van ze
ventigers en vooral tachtigers heb
ben die ons belangrijke informatie
kunnen verschaffen en die groep
wordt steeds kleiner. Alles bij elkaar
is het een grote klus, maar het is wel
mooi werk om te doen." Blaas heeft
als oud-consul van de oorlogsgra
venstichting altijd belangstelling
gehad voor de Tweede Wereldoor
log. „Het is belangrijk dat er blij
vend aandacht is voor de slacht
offers om zo de herinnering aan hen
levend te houden."
Zes mensen van Stad en Lande wer
ken aan het project. Archieven be
zoeken, literatuur verzamelen en in
ternet blijkt ook een belangrijke
informatiebron. „In een paar maan
den moeten we alles rond hebben en
dat zou niet kunnen zonder internet,
want je moet heel wat onderzoek
doen voor zo'n boek."
Blaas noemt vier categorieën die in
de publicatie aan bod zullen komen.
Ten eerste Nederlandse militairen
en burgerslachtoffers. In de tweede
plaats geallieerde militairen die op
Tholen en Sint-Philipsland zijn ge
sneuveld. Ten derde de Duitse mili
tairen die hier om het leven geko
men zijn en als vierde groep de
Thoolse militairen die in Neder
lands-Indië het leven lieten.
In november had de heemkunde
kring 41 Nederlandse militairen en
verzetsstrijders opgespoord, 38
Thoolse burgers die in Nederland
omkwamen en nog eens 17 burgers
of verzetsmensen in Duitsland bij
tewerkstelling of in een concentra
tiekamp. Verder 49 geallieerde mili
tairen en 36 aan Duitse kant. Ten
slotte negen Tholenaren die in
Nederlands-Indië omkwamen. De
personen vormen het uitgangspunt
en aan de hand daarvan wordt ge
schetst onder welke omstandighe
den ze om het leven kwamen.
Vliegtuigbemanningen bijvoorbeeld
of opvarenden van binnenschepen
die bij Stavenisse voeren en daar
beschoten werden.
„We willen graag nog meer infor
matie hebben over slachtoffers of
gebeurtenissen, bijvoorbeeld de
V1 's die hier neerkwamen en waar
over dhr. Verswijveren destijds wel
artikelen heeft gepubliceerd in de
Eendrachtbode. Ook van geëva
cueerde Tholenaren die in Brabant
of Gelderland om het leven kwamen
bij een bombardement of doordat ze
op een mijn trapten, willen we meer
gegevens."
Uit de eerste inventarisatie conclu
deert Blaas, dat er van Sint-Anna
land, Stavenisse en Oud-Vossemeer
veel bekend is dankzij gegevens van
o.a. G. Heijboer, A.J. Smits en se
cretaris Van der Ploeg. „Daarente
gen is er van Scherpenisse, Poort
vliet en Sint-Maartensdijk weinig
informatie. Van die plaatsen zouden
Advertentie I.M.