Thoolse vrijwilliger Corrie de Jong
vindt dat anderen de titel verdienen
Opruume
Lae mae, lae mae, kè't alanka,
mooiste uitdrukking in 't Zeeuws
Verburgh
y
Jury kiest voor platte zeuge maar die borstel kent niet iedereen
Donderdag 25 november 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Ze was er helemaal be
duusd van, kon geen
woord uitbrengen. Corrie
de Jong uit Sint-Maartens
dijk is vrijdagavond uitge
roepen tot Thools vrijwilli
ger van het jaar. Zelf vindt
ze het vrijwilligerswerk
dat ze op de Juliana van
Stolbergschool doet, hele
maal niet bijzonder. Maar
die instelling kenmerkt de
meeste vrijwilligers, zei
burgemeester W. Nuis. Hij
huldigde ook de verraste
voorzitter van de jeugd
raad, Hermen Geluk uit
Sint-Philipsland, als vrij
williger van de toekomst.
Staande ovatie
Voorzitter Hermen Geluk van jeugdraad eerste vrijwilliger van de toekomst
Eigenlijk verkeerd
Doorzettingsvermogen
Wwintuséj
-•
Gemeentehuis
'mooi bouwwerk'
Thailand
Dichtgeplakt
Katholieken
Bezoek
26, 27 en 28 november
deB O Show
bij Jacobs wooncenter te Roosen
daal
b.V.
Voor de vierde keer organiseerde de
gemeente een avond om de vele
vrijwilligers die op Tholen en Sint-
Philipsland actief zijn, in het zonne
tje te zetten. „Als een stuk waarde
ring en blijk van erkenning", zei
Sander Westdorp, die in De Welle-
vaete te Sint-Annaland samen met
Jan-Dries Reitsma de presentatie
voor zijn rekening nam. De sport
zaal was flink gevuld met Tholena-
ren die op enigerlei manier vrijwilli
gerswerk doen. „Zonder u draait het
in Tholen niet, dat is de gemeente
zich heel goed bewust. Eigenlijk
komt u allemaal in aanmerking voor
de titel", kregen ze te horen van
wethouder mevrouw M.A.E. Velt
huis. Ze vond het jammer dat maar
weinig kandidaten waren aange
meld - 14 of 15 in totaal, terwijl dat
vier jaar geleden nog dik 40 was -
maar stelde dat de kwaliteit er be
slist niet minder om was.
Omdat de voorgaande drie keren de
titel 'Thools vrijwilliger van het
jaar' steeds terecht kwam bij een
ouder iemand met een respectabele
staat van dienst (achtereenvolgens
T.J. Heijboer uit Sint-Annaland, J.
van Zetten-Sturris uit Tholen en
M.K. Voshol uit Poortvliet), zocht
het organisatiecomité naar een mo
gelijkheid om ook jongeren te berei
ken. „Want we hebben jonge vrij
willigers hard nodig. Met de titel
'vrijwilliger van de toekomst' wil
len we hen die enthousiast begon
nen zijn, stimuleren. En jongeren
die nog geen vrijwilliger zijn, aan
sporen om het te worden", legde de
Iwan en Marcel de Jong zijn trots op de uitverkiezing van hun oma als Thools vrijwilliger van het jaar, maar zelf vindt Corrie de Jong dat er
anderen zijn die het méér verdienen dan zij.
wethouder uit.
De verscheidenheid van het vrijwil
ligerswerk in Tholen werd in beeld
gebracht met een voor deze gele
genheid gemaakte korte film. Drie
leden van de jeugdraad Joth inter
viewden en filmden vrijwilligers bij
scoutinggroep Heenetrecht, stich
ting christelijk jeugdwerk Tholen,
het hospice in Sint-Annaland (ter
minale zorg), toneelvereniging
Rederijkerskamer Eendracht en
gymnastiekvereniging Spido. De
makers, en Wim Scherpcnisse die
de montage deed, werden bedankt
met een bloemetje.
Het publiek kreeg verder een muzi
kaal programma voorgeschoteld.
Eerst traden de Citroentjes voor het
voetlicht. Een groepje dames uit
Sint-Annaland, voor de gelegenheid
aangevuld met drie heren, dat twee
nummers playbackte uil De Jantjes.
De mannen van het Schorrekoor
zorgden voor sfeer met Nederlandse
zeemansliedjes en enkele Ierse
nummers. Met Jeanine Vroegop zou
het Sint-Annalandse aandeel in deze
avond nog groter zijn geweest, maar
de zangeres moest wegens een zwa
re verkoudheid verstek laten gaan.
Na de pauze was het de beurt aan
leerlingen van de vijf Thoolse mu
ziekverenigingen. Liefst 110 van
hen hadden dezelfde nummers inge
studeerd, die ze 's middags gedu
rende twee uren voor het eerst geza
menlijk repeteerden onder leiding
van dirigent Pierre van Broekhoven.
Het megaorkest vulde de grote zaal
met fraaie klanken. Onder meer mu
ziek uit The Lion King en andere
Disney-films stond op het program
ma. De uitsmijter was 'Fascinating
Drums' waarin het slagwerk de
hoofdrol vertolkte, met enkele im
ponerende drumsolo's. „Voor de
toekomst zit het wel goed bij de
Thoolse muziekverenigingen", con
cludeerde Sander Westdorp, nadat
de zaal de jeugdige muzikanten had
beloond met een staande ovatie. Het
amusementsgedeelte van de vrijwil-
ligersavond was, anders dan andere
jaren, volledig door Thoolse men
sen verzorgd. De wethouder be
dankte hen allemaal voor hun in
breng.
„Er zijn mensen die beter werk
doen dan ik. Wat dat betreft is de
benoeming eigenlijk verkeerd ge
vallen", reageert Corrie de Jong op
haar verkiezing als Thools vrijwilli
ger van het jaar. Ze hoeft niet zono
dig in de schijnwerper te staan. Ze
was er vrijdag al niet gerust op,
maar toch verraste het haar toen de
wethouder haar naar voren riep.
Vervolgens was mevrouw De Jong
zo beduusd, dat ze geen woord wist
uit te brengen.
Bij de kandidaten die worden aan
gemeld, valt volgens de wethouder
op dat steevast bijzondere omstan
digheden worden genoemd waarin
iemand verkeert die vervolgens tóch
klaar staat voor anderen. Mevrouw
De Jong verdient volgens haar de
benoeming mede omdat ze een sti
mulans is voor anderen en altijd nét
dat beetje extra doet. „Ze komt ook
helpen als ze niet is ingeroosterd en
is nooit te beroerd om op school
hand- en spandiensten te verrich
ten." In de afwegingen van burge
meester en wethouders staat dat de
Sint-Maartcnsdijkse een voorbeeld
is van een buitengewoon vrijwilli
ger met 'uitzonderlijke, drukke, da
gelijkse werkzaamheden in haar ei
gen gezin'. „Ofschoon het in haar
leven niet altijd even gemakkelijk is
gelopen, doet ze het vrijwilligers
werk met een onvoorstelbare opge
wektheid. Ze kan goed stimuleren,
maar ook op lijd corrigeren", las de
burgemeester voor.
Corrie de Jong is al heel lang als
vrijwilliger actief op de Juliana van
Stolbergschool. De maandag is haar
vaste dag. „Maar als ze me nodig
hebben, dan weten ze me te vin
den." Ziekte van haar jongste kind
was destijds de aanleiding om met
het vrijwilligerswerk te beginnen.
„Ik ging mee naar gym- en zwemles
om hem te helpen." Ze begeleidt de
groepen nog altijd, helpt kinderen
zonodig bij het omkleden, regelt
gymkleding als die vergeten is en
plakt een pleister wanneer dat nodig
is. Verder is ze ook bij de computer
lessen actief. „Ik doe het graag.
Maar de waardering moet er eigen
lijk zijn voor anderen. Want als de
kinderen hier op school binnen ko
men, kunnen ze geen letter lezen",
aldus de vrijwilliger van het jaar
2004 Corrie de Jong uit Sint-Maar
tensdijk.
Als voorzitter van de jeugdraad en
medewerker aan de film over vrij
willigerswerk was Hermen Geluk
vanzelfsprekend in De Wellevaete
aanwezig. Nietsvermoedend zat hij
achterin de zaal. Toen de wethouder
bij de bekendmaking van de vrijwil
liger van de toekomst sprak over
een startende jonge vrijwilliger, ie
mand die staat voor zijn afspraken,
die weieens een brandje helpt blus
sen en zijn leeftijdgenoten steunt,
had de 17-jarige Sint-Philipslander
nóg niet in de gaten dat het over
hem ging. Mevrouw Velthuis meld
de dat er uitvoerig over de benoe
ming was gediscussieerd. „Die lag
misschien wel erg voor de hand,
maar anderzijds rechtvaardigt het
functioneren van de uitverkoren
vrijwilliger het."
In de overwegingen van het ge
meentebestuur wordt genoemd dat
Hermen Geluk als voorzitter van de
jongerenraad regelmatig onder vuur
komt te liggen. 'Maar hij gaat daar
voortreffelijk mee om. Ook als het
niet gemakkelijk is. Het getuigt van
doorzettingsvermogen'. Vanuit zijn
functie wordt hij voor tal van andere
activiteiten gevraagd, zoals de al
genoemde film. Verder is hij als
vrijwilliger betrokken bij het zo
merkamp dat vanuit het jeugd- en
jongerenwerk enkele jaren geleden
is opgezet om Thoolse kinderen een
leuke vakantieweek te bezorgen.
Ook is Hermen lid van de jeugd
brandweer in zijn woonplaats. „Ik
ben gewoon sprakeloos", reageerde
de Sint-Philipslander op zijn uitver
kiezing, nadat hij van de burge
meester het door Veronie Rens uit
Tholen ontworpen beeldje had ge
kregen.
Aan het einde van de avond verraste
voorzitter Jack Westdorp van de
Thoolse Bond van Muziekgezel
schappen Riet Daverveldt van
het servicebureau Voor Elkaar met
een boeket. Zij tekende voor de
organisatie van de vrijwilligers-
avond. Westdorp noemde haar een
professionele vrijwilliger. „Namens
de Thoolse Bond heb ik een be
scheiden boeket voor je. Dat moet
wel, gezien de 10% korting op de
gemeentesubsidie volgend jaar.
Maar het komt recht uit ons hart."
Dat hij vrijwilliger van de toekomst werd, was voor Hermen Geluk
een complete verrassing.
Reacties t/ruc
1 I
lexers op-de-
rubriek zijn
urelkonobij de
dialectgroep- Tholen,,
tel. 0166-602226
Wat gaat de tijd toch snel.
Nauwelijks heb ik m'n ver
haaltje voor de rubriek
Werèntug aangeleverd, of ik
ben wéér al aan de beurt. Er
zouden meer dialectschrij
vers mee moeten doen, dan
zit iedereen wat ruimer in
zijn of haar tijd.
Hloave julder dat noe écht, hlo-
af je noe écht da je ööit ruumer
in je tied kom te zitten? J' öör ie
deréén toch klaehe, 't is vrêêd,
wat hae alles rap verbie. Zo is 't
Paese en zo zit je in 't kortste
van de daehen. Ma hoet, ik
most mit verkansie, dus ik docht
bie m'n ei he doe 't noe anêêns,
anders zit je d'r anoudend an te
dienken. En a 'k haen zitte, is 't
in 'n ommedroai hebeurd.
Een probleem bij het schrijven
van dat stukje voor de krant is
het onderwerp. Kijk, als je ge
woon voor een krant werkt,
journalist bent zogezegd, dan
heb je het niet zo moeilijk. Er ge
beurt elke dag wel wat op Tho
len. Volgens mij moet de redac
tie de laatste tijd op gaan letten
dat ze zelf hun kopij nog kwijt
kunnen met al die ingezonden
stukken!
Maar goed, een onderwerp, hoe
kom je daar aan. Soms is het
met een modern woord 'brain
stormen'. Andere keren valt het
gewoon op je bord.
Zo oak deze kêêr. Opruume,
stae t'r bovenan. Want dae deu
kreeg 'k de hêêst. 'k Was m'n
kasjes an 't opruumen. Alleran-
de diengen kwaemen boven
waeter. 'n Kittienkje van aere-
pelschiefjes die at an 'n plestiek
draedje herehe waere, ze zaeten
nog verpakt in 'n eihehemaekt
pepiere döösje. Van de kleuter-
schole en hekrehe van m'n zeu-
ne op 'n moederdag, zo'n 30 ja-
er heleje. Oak 'n pae teke-
niengen, mit koppoters, julder
kenne dat wè. D'r was t'r één
bie mit 'n vrouwe mit 'n ööd in
de vurm van 'n drie'oek. 'k Weet
nog wat at 'n zei: kiek mamma
dat bin u. Je zei toch altied: ik
kriehen 'n puntóöd van je! Te-
hen zovee logica kon ik nie op.
De eerlijkheid gebiedt me te
zeggen dat ik geen echte be-
waarmoeder was. Veel van de
spullen die op school werden
gemaakt, zijn weggegooid.
Soms heb ik daar nu spijt van.
Want ooit hadden ze een project
over 'Pluk van de Petteflat' van
Annie M.G. Schmidt. Ik heb ge
hoord dat ze daar nu een film
van willen maken. Nou, men
zou het materiaal dat de jeugd
toen bij Juffrouw Koeman
maakte, nu goed kunnen ge
bruiken. Maar ja, 't is weg.
Blaejen, tiedschriften dus, be-
waer ik oak hraeg. Om iets d'r
uut te knippen over blommen,
of over allerande recepten of
over 'n kunstenaer, of 'n schrie-
ver. Dan zèhhen ze, dat staet
toch oak op internet. Ma kiek,
dae ka je niks uutknippe. Aloe-
wel, je zou 't kunne printe. Allé,
die blaejen oak de deure uut,
mit de meziek mee!
Maar kijk nu eens. Een oude
Eendrachtbode van september
1966, met verslagen van het
grootste feest dat we ooit vier
den: Tholen 600 jaar Stad.
Wat emmen toen leut h'ad. Be-
kant allemae ad den m'n ouwe
dracht an. D'r was stik vee te
doen. Vö de jeugd van toen 'n
fêêstaeved mit 'n êêle jonge
André van Duijn op tonêêl in de
hallen van Schot. Dae kom noe
de C1000, 'n echt multifunctio
neel hebouw dus.
Al degenen die indertijd in Tho
len woonden zullen zich deze
feestweek zeker herinneren.
Wat gaat de tijd toch snel, dae
bin 'k m'n verhaeltje mee be-
honne. En kiekend in die ouwe,
bruun verkleurde krante, weet ik
't zeker, 'k Zien 'n trouwadver-
tentie van Tonny Kwist en Ja
cob Duijzer. Ja, diezelfde Jacob
die at mien achter m'n hêêren
zit, a 'k 'n stikje in mot levere.
Julder heloave toch nie da 'k al
die spullen opruume... 'k Doen
alles hauw trug in m'n schuuve
vö a 'k spiet kriehe. D'r is a vee
te vee opgeruumd in Thoole!
En ik kan 't wete, 'k ommers
allerande boeken mit ouwe pla-
etjes van Thoole. En die ruum ik
nööit op, die bin vö mien vees
te vee waerdll!
Jopie Meerman, Tholen.
Het nieuwe gemeentehuis in Tholen
wordt volgens wethouder F.J. Goos-
sen een mooi bouwwerk. Maandag
avond kregen de raadsfracties in het
gemeentehuis een toelichting van ar
chitect Sturm bij tekeningen van het
nieuwe onderkomen voor ambtena
ren en bestuur dat aan de Luchten-
burgseweg in Tholen moet verrijzen.
„Het past in de Zeeuwse architectuur
en heeft in de beeldvorming raak
vlakken met de wijk Stadszicht. Het
is mooi ingepast aan de weidsheid in
het landschap."
Maar niet alleen de vormgeving valt
in de smaak volgens de wethouder
die het nieuwbouwproject bestuurlijk
leidt. „Ook voor de praktische zaken
ziet het er heel goed uit. Het plan
moest aangepast worden toen de raad
besloot om het oud-archief in het ge
meentehuis te houden. En daar is de
archtitect heel goed in geslaagd."
In januari wordt aan de gemeenteraad
gevraagd het voorlopig-ontwerp
goed te keuren.
Platte zeuge en lae mae, lae mae, kè 't alanka werden za
terdag op de viering van het 75-jarig bestaan van de
Zeeuwse vereeniging voor dialectonderzoek gekozen als
het mooiste woord en de mooiste uitdrukking in het
Zeeuws. Er waren 800 woorden en nutstuuksels inge
zonden voor de dialectwedstrijd. Taalkundigen kozen er
vijftien uit en uit die lijst bepaalde een jury van meer en
minder bekende gastsprekers in de Zeeuwse bibliotheek
in Middelburg de top vijf.
Kees Slager uit Poortvliet maakte de
uitslag aan het eind van de dag be
kend. Gemakkelijk was het niet ge
weest, zei hij. Eerst had zich een
werkgroep over de inzendingen gebo
gen, toen een groep wetenschappers
uit den lande en uiteindelijk mocht
het panel van Zeeuwen die als gast
sprekers aanwezig waren de ranglijst
bepalen. Slager toonde het gehavende
woordenboek van de Zeeuwse taal
die hij had 'kapotgelezen,' aan de on
geveer 150 belangstellenden in de au
la.
„D'r was nog een probleem. Waere
aolle woorden wè Zeeuws? Barre
biesjes bevobbeld kom ok in de rest
van Nederland vo." Iemand naar de
barrebiesjes wensen is iemand naar de
hel wensen. En het woord eutebeuten
staat niet in het woordenboek, zei Sla
ger eerder op de dag tijdens de lunch
toen hij punten verzamelde onder de
panelleden.
Als jury hadden ze er uiteindelijk de
aardigste uitgekozen. „We oopten
mae dat 't nie Hosternokke zou worre.
't Zou toch wat weze dat in deze hod-
vrezende provincie een vloek as
mooiste woord in 't Zeeuws zou wor
re gekozen." Bij de inzendingen werd
het woord namelijk het vaakst ge
noemd, 31 keer. Gevolgd door pim-
pampoentje lieve heersbeestje, 20
maal.
Het panel viel uiteindelijk voor platte
zeuge een woord dat op Walcheren
gebruikt wordt voor een harde borstel
die de vorm heeft van een pissebed
zeuge. „Het panel is d'r vo gevalle."
Het kreeg 28 punten van de jury die
bestond uit Zeeuwen die binnen maar
vooral buiten de provincie carrière
maken of maakten: bioloog dr. ir. R.
Wijffels komt uit IJzendijke, weer
vrouw drs. M. de Hond uit Tholen,
beeldend kunstenaar J. van Dricl uit
Axel, drs. C. Vis uit Middelhamis (lid
van de raad van bestuur van publieke
omroep), schrijver K. Slager uit
Scherpcnisse, officier van justitie mr.
A. Flikweert uit Nieuwerkerk, drs. C.
P. Vogelaar uit Anna Jacobapolder
(voorzitter van de raad van commis
sarissen Unilever), componist D.
Manneke uit Kruiningen en cineaste
Karina Meeuwse uit Middelburg.
Met afstand en met een gelijk aantal
punten van 14 volgden ruugóót en va-
nessentetuien ragebol en van begin
tot eind. Op vier kwam verabbezak-
ken verwaarlozen en op nummer vijl'
eindigden maar liefst drie woorden:
murpel, kakkernisje en hosternokke
dialect voor knikker, nakomeling/op-
dondertje en potverdorie.
Bij de uitdrukkingen was er weinig
discussie. Met verve ging Lae mae,
lae mae, kè 't alanka met de meeste
punten strijken. Ook door de inzen
ders was de uitdrukking het vaakst
genoemd: 32 maal. Op twee eindigde
Mokokè moet ik ook hebben (13
maal ingezonden) en drie werd Oe-
moemenoe hoe moeten we nu? (11
keer genoemd). Op vier eindigde Bèl
bèl bèl 't is toch vrêêd Tjonge,
tjonge, het is toch erg hè en op vijf
Kwa, zei buure en ze bleef nog 'n
uure. Kom, zei de buurvrouw en ze
bleef nog een tijdlang.
Het bestuur van de vereniging kon
dan ook nog geen winnaars bekend
maken. Voorzitter Kees Martens zei
dat ze het 'op 't gemakje' zouden be
kijken en vond de dag zo geslaagd dat
hij er nog wel zo een zou willen hou
den. De zaal was het daar wel mee
eens. Voor het symposium was de
zaal volgeboekt. Er waren 150 zit
plaatsen (met wat extra stoelen) maar
meer mogen er niet in. Zo'n 35 be
langstellenden die zich vantevoren
hadden aangemeld moesten worden
teleurgesteld. De dag was voor ieder
een toegankelijk, dus ook voor niet-
leden van de vereniging die zo'n 800
leden telt.
Het was een dag met veel variatie.
Bezoekers moesten steeds kiezen naar
welke spreker ze toe wilden tijdens de
parallcllezingen die 's ochtends en 's
middags werden gehouden. Voor de
lezing van Maijon de Hond was veel
interesse. Er moesten stoelen bijgezet
worden. Zij verhaalde over haar af
komst en het gebruik van het dialect
van haar Zuid-Bevelandse moeder
(Nieuwdorp) en Thoolse vader, uut 't
land van de hoage boamen. Domi
nant blijft echter de taal die ze van
haar moeder meekreeg, zo vertelde de
weervrouw van het Nos-joumaal.
Zegt haar moeder tegen tafel tifel
haar vader heeft het over taefel. En de
tifel anzette roept nog steeds verwar
ring op bij haar vriend die denkt dat er
een aan- en uitknop aan het meubel
zit. Bovendien hoort hij in haar uit
spraak ook iets anders namelijk: tefal.
Marjon vertelde vooral onderhou
dend. Aan de hand van anekdotes uit
haar privéleven maar wel gezien met
het oog van een weervrouw. Ze ge
bruikte de columns die ze voor het
Weermagazine heeft geschreven en
die ook op haar website zijn te lezen.
Maar zette de in ABN geschreven
teksten ter plekke om in het dialect.
Dus met Zuid-Bevelandse en Thoolse
tongval. Over hoe ze met de urine van
een van haar katten naar de dierenarts
moet omdat het dier niet goed meer
kan plassen. Buiten verwacht ze dat
het die dag zal gaan onweren omdat
er 's ochtends 'raefelige watjes' in de
lucht hangen (altomcumulus floccus).
De kat blijkt gezond en heeft nier-
steengruis uitgeplast. Op de radio ver
telt haar collega Erwin Kroll dat het
die dag niet zal gaan onweren (Mar
jon zit er naast) maar dat het gaan
miezeren. „Blaesgniusweer, roep ik
'ard tegen 'm. Dat noemen we vanaf
noe blaesgruusweer.
Vermakelijk is om te horen hoe het
dialect mensen die het niet machtig
zijn, op het verkeerde been kan zet
ten. Zo vertelt ze over haar opa die op
een veijaardag vertelt dat iedereen op
het eiland Tholen Marjon kent. Haar
vriend vraagt vervolgens aan haar.
„Waarom kennen ze jou ook op Thai
land?"
Ella Vogelaar gaat terug naar haar
jeugd in De Polder. Ze heeft tien ou
de foto's opgezocht om een beeld te
schetsen van het gehucht op Flupland
en de omgeving waar ze tot haar
17de woonde. Maar ze heeft ook haar
jongere zus Nel Menger-Vogelaar uit
Dronten meegenomen die haar moet
corrigeren als ze te veel ABN
spreekt. Nel is met een Fluplander
getrouwd. Ze spreekt het nog steeds
ook al woont ze al dertig jaar niet
meer in Zeeland. Het heeft een ko
misch effect, maar de zaal zou haar
nog meer hebben gecorrigeerd dan
haar zus deed.
Ella verhaalt van het verschil tussen
De Polder en het dorp Sint-Philips
land. „In de Polder voelden m'n an
ders. Van Flupland wier gezeid dat
het dichtgeplakt was mee krantepe-
pier. In De Polder stong ook een ge
reformeerde karekke, op Flupland
stong de strengen. Ons zeiden die bin
van de zwarte kousekarekke." De
boerderij waar ze opgroeide heette
Zelden Rust. Die heette al zo toen
haar ouders er na de ramp op kwa
men. „Dat paste absoluut. Toen mien
ouwers behin jaeren zeventig nae de
Flevopolder veruusden en daer 'n
ostie kregen, kreeg 't naem Het leven
is strijd.
Zelden Rust was een gemengd be
drijf. Een bijzonder gegeven in een
omgeving met voornamelijk akker
bouwers. De hofstede was eerst geen
eigendom van de familie maar van de
Zuurstoffabriek Vis uit Vlaardingen,
'die waeren de baes.De naam van
de fabriek kwam ze elders in het land
nog vaak tegen.
Haar moeder wilde dat Ella door ging
leren. „Mien opa had altied gezeid:
vrouwen bin d'r om kroten te koken
en luuren te wassen, maar mien moe
der vond dat eur kinders zelfstandig
moste wezen.Haar moeder zorgde
er voor dat ze al een jaar eerder op de
HBS in Zierikzee terecht kon.
Op een van de foto's is ze te zien in
de stal met een pak Delfia rundvee
koekjes, onderdeel van Calvé Neder
land. Die foto is ook gebruikt als re
clame voor de kalverbrokjes. „Noe
ik voorzitter bin van de raed van
conunissaerissen van Unilever Ne
derland dienken sommigen dal 't zo is
gekomme. Calvé is noe onderdeel
van Unilever, mae 't veevoer is d'r
uut.Er is nog een link, zegt ze. De
bekende margarinemerk Zeeuws
Meisje wordt ook door Unilever ge
maakt.
Het Zijpe speelde een belangrijke rol
in haar leven. Kinderen leerden eerst
zwemmen bij 'de schelphoek', dan
pas mochten ze bij het veer het diepe
water in. Weinigen konden naar de
overkant zwemmen vanwege de ster
ke stroom. Zes jaar lang nam ze de
boot over 't Ziepe. In de winter met
de bus op de grote boot van kapitein
de Keizer, in de zomer met de fiets
met het kleine bootje van de gebroe
ders Maas. Ze kwam er Brabander te
gen die op weg waren naar Schou
wen om aan de Deltawerken te
werken. Een ander slag mensen. Ka
tholieken die ze ook kende als melk-
koeriers die bij de boerderij de melk
kwamen ophalen. Die hadden het
maar makkelijk, dacht ze toen. „Ze
haen even nae de karekke, biechten
en aalles is opgelost. De zonden die
ons begaen kon je niet zomae op
biechten.
Op haar 17de vertrok ze uut De Pol
der. De wereld in, zei ze. „Mae het is
abseluut nie zo da 'k niet mee plezier
terugdienke an de Polder. Ik voel me
altied nog een Zeeuwse boeredoch-
ter.
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 227940 Fax 245260
www.eerburgh.nl
Hi-Fi. T.V. Video, Computersystemen, Printers, Netwerken
Beeldhouwer Co van Drie! boetseert de kop van Marjon de Hond tijdens het symposium In 't Zeeuws kan 't ok.
Advertentie I.M.
