Bezwaar tegen kap
boom voor voetpad
De onvergetelijke datum
Vision laat jongeren het geloof
op een andere manier beleven
Evacuatie
PLEUNE
Scherpenisse Pompeji
Kantine met wasruimte
Voor mode en wonen
Bevrijding
Zaterdag sing-in in Rehobothkerk Sint-Maartensdijk
Wwbnturq
Style
Verhalen over de oorlogsjaren
Y°g
Donderdag 28 oktober 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Langs oostkant Hertenkamp Tholen
De familie Bakker van de Zuid-Oudaan in Tholen heeft
bij de gemeente geprotesteerd tegen het afgeven van een
kapvergunning voor een moerascypres aan de Herten
kamp. Het echtpaar vermoedt dat het gaat om de sequoia
op de grens van hun perceel en dat van mevrouw De
Waal, waarvan hen in september door een gemeenteamb
tenaar verzekerd is dat die zou blijven staan. Ter plekke,
aan de oostkant van de Hertenkamp, wordt een voetpad
aangelegd. De Bakkers zijn daar fel tegen, zoals wij al
eerder berichtten.
Groenstrook
Niet van een leien dakje, maar luctor et emergo
„Het hypermoderne en super-de-luxe benzinestation is
zo prachtig, dat ik voorstel Scherpenisse vandaag te her
dopen tot Pompeji. Dat lijkt toch een beetje op Zeeuws
voor ,een pomp heb je' en dat klopt met dit fantastisch,
multifunctioneel benzinestation." Dat zei Joep de Hart,
zwager van Arie Duine, donderdagmiddag bij de officië
le opening van tankstation Duine aan de Spuidamstraat.
Sint-Philipsland herdenkt bevrijding
Marina Tichem-Geluk, Tholen.
Over de kerkmuren heen kijken. Jongeren bij elkaar
brengen en hen laten ervaren dat ze allemaal dezelfde
God hebben. Dat beoogt Vision met de sing-in die zater
dagavond wordt gehouden in de Rehobothkerk in Sint-
Maartensdijk. De zeven leden tellende band maakt chris
telijke muziek en de reacties zijn goed, zegt zangeres
Karolien Krijger uit Poortvliet.
Kunstroute
A te maend november wêêr in zicht komt, dan
komme d'r bie mien vaneiges de herinneringen
boven an de vuufde november 1944. 't Was oor
log, in vanaf februoari van dat jaer waere ons
(m'n ouwers, m'n zusters in ik) geëvacueerd in
Dinteloord. Op last van de Duitse bezetter was 't
eiland Thole (behalve stad Thole) onder waeter
gezet, dus m'n moste weg van 't durp mee 'n
bitje uusraed.
Inkwartiering
In brand
Gemeente deed
niets met petitie,
daarom Den Haag
In een brief aan burgemeester en
wethouders én de gemeenteraad
schrijft Bakker dat bij graafwerk
zaamheden (voor drainage bij het
voetpad) wortels van de sequoia
zijn afgehaald. Hij vraagt of hier
voor de aannemer of de opdracht
gever (de gemeente) verantwoor
delijk is. Volgens de Tholenaar
was te voorzien geweest, gezien
de manier waarop werd gewerkt,
dat de boom - die zeer oud kan
worden - beschadigd zou raken.
Hij voorspelt dat de boom als ge
volg van de beschadiging gekapt
zal moeten worden, waardoor de
gemeente zijn zin krijgt. Bakker
vraagt ook wat de rechtsgeldig
heid is van een mondelinge af
spraak met een ambtenaar 'in het
bijzijn van vier getuigen'. Bij het
gesprek waarin de verzekering is
gegeven dat de sequoia kon blij
ven staan, waren naast Bakker en
zijn vrouw ook mevrouw De Waal
en nog een tweede ambtenaar aan
wezig. 'Zo gaat de gemeente Tho
len om met haar burgers', schrijft
de Tholenaar.
Het vervolg van zijn brief gaat
over de aanleg van het door hem
verfoeide voetpad, de gevolgde
procedure en uitspraken van wet
houder Goossen in de pers. Bak
ker stuurde aan de gemeente een
kopie mee van een begin dit jaar
aan b. en w. gezonden brief (met
ontvangstbewijs) waarin hij zijn
bezwaren uitte, een brief waarvan
de wethouder zei niets te weten.
Bakker zou graag een serieuze re
actie krijgen op de daarin aange
voerde aspecten: privacyschen-
ding voor de families Bakker en
De Waal, toename van de onvei
ligheid voor beide families en de
materiële en financiële schade die
beide families moeten dragen. De
voorbereidingsprocedure voor de
aanleg van het pad is in de ogen
van Bakker 'klungelig en bescha
mend' verlopen. 'Er is nooit enige
communicatie geweest tussen de
gemeente en de betrokken fami
lies'. Ook een uitspraak dat aan de
inmiddels gedempte sloot twee
keer per jaar onderhoud plaats
vond, is volgens Bakker 'gejokt'.
De laatste tien jaar is dat helemaal
niet gebeurd, terwijl hij er meer
dere keren om heeft verzocht in
verband met wateroverlast. Bij het
recente graafwerk bleek de aan
wezige rioolbuis volledig met
puin en grint verstopt te zijn.
De strook grond waarop het voet
pad ligt, heeft - in achtereenvol
gende bestemmingsplannen - de
bestemming 'groenvoorziening',
aldus de briefschrijver. Hij vraagt
zich dan ook af hoe hij had kun
nen voorzien dat hier een voetpad
aangelegd zou worden. Er ligt na
melijk al een voetpad aan de west
kant van de Hertenkamp, de kant
waaraan ook de nieuwbouwwijk
Molenhoek ligt. 'Wie is verant
woordelijk? Is de wethouder ver
antwoordelijk? Is een hoge ambte
naar verantwoordelijk? Is de
gemeenteraad verantwoordelijk?
De families Bakker en De Waal
hebben materiële en immateriële
schade geleden. Wordt dit ver
goed?' Bakker schreef over deze
kwestie ook de gemeenteraadsle
den aan, maar kreeg geen enkele
reactie. Hij roept de raadsleden
dan ook op om vragen en kritiek
van burgers serieus te nemen. 'De
gemeente Tholen krijgt de laatste
tijd veel aandacht in de pers i.v.m.
onderzoek naar de financiële haal
baarheid en noodzaak van de
bouw van een nieuw gemeente
huis. De aandacht van de burgers
ebt weg omdat men zich niet seri
eus genomen voelt', aldus Bakker
in zijn brief aan de gemeente.
De 12-jarige Casper de Hart, neef kening kun je dan heerlijk blijven
van Arie, mocht het lint doorknip
pen onder het oog van familiele
den, leveranciers en wethouder
van economische zaken K.A.
Heijboer namens de gemeente
Tholen. Christian Segers felici
teerde Arie en Ria Duine namens
Kuwait Petroleum. Hij overhan
digde daarbij een beeldje als sym
bool van het Q8 beeldmerk.
In een humorvolle toespraak illus
treerde Joep de Hart, getrouwd
met Anneke Duine, de rijke ge
schiedenis van de pomp in Scher
penisse, die al in 1927 begon.
„Om een benzinepomp draaiende
te houden, heb je drie dingen no
dig: benzine, een goed huwelijk
en je werk moet je hobby zijn. Als
één van deze drie ontbreekt, begin
er dan maar niet aan. Nu heeft
Arie Duine één groot voordeel: hij
komt uit een geslacht van pomp
houders. Niet alleen van vaders
kant. Ook de vader van zijn moe
der, Dina Geuze, zat in de brand-
stoffenhandel. Arie en Ria Duine
moderniseerden de pomp zodanig,
dat er dag en nacht getankt kon
worden. Na een piepkleine af
schrijving van je giro- of bankre-
rondrijden in je auto. Intussen
bouwde Arie de fietsenzaak van
zijn vader uit tot het mooiste
tweewielercentrum ten westen en
ten oosten van Wladiwostok. Het
voorbeeld van Arie's vrouw Ria
leefde meer dan 250 jaar geleden
en was één van de eerste pomp
houders van Parijs met een ko
ninklijke vergunning: Madame de
Pompadour."
Donderdagmiddag blonk het tank
station in de herfstzon, maar van
een leien dakje is de totstandko
ming zeker niet gegaan, vertelde
Joep de Hart. „Het was pompen of
verzuipen, maar met de Zeeuwse
wapenspreuk Luctor et Emergo
zijn ze boven gekomen. En hoe!
Met een volledig geautomatiseerd
benzinestation, waarmee we ze
hartelijk kunnen feliciteren", aldus
de zwager van Arie en Ria Duine.
Vanuit het Chinees restaurant, waar
de toespraken werden gehouden en
later ook de receptie plaatsvond,
stak men even de Spuidamstraat
over voor de openingshandeling en
bezichtiging van deze belangrijke
voorziening voor Scherpenisse en
omliggende dorpen.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Er is ook een werkplaats voor het
onderhoud aan machines en appa
ratuur. Op de verdieping is ook
nog plaats voor borden. Beneden
is een ruime kantine voor het per
soneel, een wasgelegenheid en
kasten voor de kleding, eentje voor
de schone en eentje" voor de vuile
kleren.
Buiten ligt betuiningsmateriaal
voor slootkanten zoals palen, maar
ook nieuwe dijpalen, schotbalken,
gevulde zandzakken (bij calamitei
ten), stenen en tegels, buizen voor
duikers, palen voor wegafzettin-
gen.
Er zijn aparte vakken voor freesaf-
val van takken en voor puingranu-
Jaat. Er is een kuilplaats waar
struiken en bomen even bewaard
kunnen worden voordat ze waren
uitgeplant. Er is een zoutstrooima-
chine en een maaibalk, een schaaf
en een bezem om de weg mee
schoon te vegen.
Het terrein is verhard met asfalt.
Dat is mede gedaan om de groei
van onkruid tegen te gaan zodat er
ook geen chemische bestrijding
plaats hoeft te vinden. De vloer in
de loods is 'vloeistofdicht.' De
wasplaats voor wagens en machi
nes is nog niet gereed.
De 56-jarige Geluk uit Tholen is er
locatiehouder. Hij was dat ook al in
Sint-Annaland, sinds vier jaar gele
den. „Ik moet er voor zorgen dat al
les in orde is en netjes blijft. Ik moet
de afvalstromen regelen en heb de
dagelijks toezicht op het terrein.
Ook ben ik het aanspreekpunt."
De 51-jarige Anemaet uit Scherpe
nisse is opzichter waterbeheer. Hij
kwam in 1978 in dienst en had zijn
werkplek op het vorige steunpunt
in een deel van het oude Polder
huis. Ook Berkey (32) had daar
zijn kantoor. Hij kwam in juli 1993
in dienst. Hij is opzichter wegen
en waterkeringen. Ze zijn onge
veer de helft van hun werktijd op
kantoor, de andere helft zijn de
'polderjongens' in het buitenge
bied te vinden.
Toen het steunpunt in 't Polderhuis
werd gesloten, verhuisden ze naar
een tijdelijk onderkomen op de
zuivering. Volgens Geluk was de
ruimte te krap. „Het was echt be
helpen. We hebben maanden tus
sen de dozen gezeten. Hier is alles
lekker ruim."
30 oktober 1944. Tholen heeft he
lemaal geen licht, gas en water
meer en weinig eten. Het enige dat
de mensen is overgebleven, is een
wanhopig verlangen naar het einde
van de ellende, naar de bevrijding.
Het is half elf en bommerdebom,
dreunt het plotseling vlakbij. Ge
weldige consternatie: mannen en
vrouwen rennen de straat af, de
huizen binnen, de kelders in. We
worden beschoten. Het fluiten en
barsten van de granaten gaat bijna
gelijktijdig. Hans lóópt via de Ju-
lianastraat, Noorman en De Leeuw
zwenken het bosje in. Alle drie lo
pen ze echter naar het Veer. De
Leeuw ziet in de vlucht een meisje
met een pan erwtensoep naar een
kelder rennen, waarvan de ingang
aan de voorkant van het huis is.
Overal spettert de snert, waarom
hij toch even moet grinniken. Kijk,
wijzen enkele mensen, die aarze
lend voor hun woningen blijven
staan. Kijk, de witte vlag in de
stadhuistoren. Hoe het zo vlug kon,
maar nog geen vijf minuten na het
eerste salvo, wappert er al iets wits
uit de stadhuistoren. Het witte doek
Inwoners van Tholen vieren uitgelaten de bevrijding na de overtocht
van 3 Canadezen met een roeiboot over de Eendracht, 30 oktober
1944.
wordt even later weer ingetrokken.
Waarvoor? Het schieten herhaalt
zich niet. Iets anders wordt ge
hoord. Iets overweldigends, iets
onbegrijpelijks, iets wat niet goed
door kan dringen: 'Ze zijn er aan
de overkant! Zij zijn er met onze
vlag!' Niet als een lopend vuurtje,
maar als een laaiende, grote brand
verspreiden die woorden zich over
Tholen. Niemand hoeft de vraag te
stellen, wie er waren.
Noorman, De Leeuw en Hans vin
den elkaar even later in een roei
boot, waar ook Martijn jr. al inge
sprongen is. Een roeiboot die de
mannen naar de overkant zal bren
gen, waar de bevrijders wachten.
Het geeft opschudding. Begrijpe
lijk wil iedereen mee naar de over
kant. De boot wordt bestormd. De
districtscommandant is ook pre
sent. De boot is vol, temeer daar er
aan de overkant mensen mee terug
genomen moeten worden. Nog pro
beren er Tholenaars in te stappen,
maar dat kan niet meer.
'Stoot af', commandant de dis
trictscommandant. Noorman, die
poogde de mensen van de boot af
te houden, trok zijn revolver, wat
de anderen in de boot minder pret
tig, ja ellendig vonden. Het was
ook een zo opgewonden moment,
dat men niet wist wat te doen. De
boot is van de kant. Daar gaan de
mannen. Achter hen een opwinding
die niet te beschrijven valt. Waar
zijn die honderden Tholenaren zo
vlug vandaan gekomen? Er komen
er steeds meer. Een gejuich, een
geschreeuw. Voor hen staan Cana
dezen. Het water scheidt hen nog
slechts. De boot nadert. 'De Stu
dent is er ook' wordt er uit de men
senmenigte geroepen. Inderdaad,
naast de Canadezen staat de Stu
dent, zwaaiend en roepend. Even is
er stilte in de boot. Een moment
slechts. Goddank! De Student, ge
zond en wel. Midden op de Een
dracht kijken de mannen in de boot
naar hun bevrijders. Even valt ech
ter hun blik op de ravage, de 's
nachts opgeblazen brug. Het wordt
voor allen even een bittere gedach
te: hadden we dat nu vannacht
maar geweten. De OD'ers voelden
de pijn nog schrijnender toen er
een Tholenaar tegen zijn buurman
opmerkte: Ja, nou komen ze wel,
maar vannacht
Die man zal nooit beseft hebben,
wat er bij die mannen toen knaag
de, welke pijn ze toen leden. Maar
dat beroerde ogenblik gaat snel
voorbij. Nu zijn er immers de Ca
nadezen. De boot stoot tegen de
oever en gelijk springen de mannen
er uit. Alsof hij zijn beste vriend na
jaren terugziet, drukt Hans de Stu
dent als eerste de hand. Weer is er
die overweldigende vreugde. Be
vrijd! Bevrijd!
(Uit: Slechts een plicht)
Evenals tien jaar geleden wordt er in
Sint-Philipsland tijdens een herden
kingsbijeenkomst stilgestaan bij de
bevrijding. Op 4 november 1944
rukten soldaten van het Canadese
Lake Superior regiment het dorp
binnen, waarmee er een einde kwam
aan de Duitse bezetting. Het gevaar
was echter nog niet geweken, want
het nabijgelegen Schouwen-Duive-
land bleef in handen van de nazi's.
De herdenking is op zaterdag 6 no
vember in dorpshuis De Wimpel en
wordt georganiseerd door heemkun
dekring Philippuslandt. Daar zal
burgemeester Nuis spreken over
'Vijf jaar oorlog, 60 jaar vrede'.
Oud-verzetsman A. Allewijn ver
haalt uit het dagboek dat hij bijhield
voor zijn broer Piet, die comman
dant was van de Sint-Philipslandse
verzetsgroep. En gemeentearchiva
ris H. Uil van Schouwen-Duiveland
verhaalt over 'Hoe was het aan de
overkant? Een blik vanuit het nog
niet bevrijde Schouwen-Duiveland'.
De verhalen worden afgewisseld
met koorzang door VZOS en samen
zang. De bijeenkomst begint om
half acht en er wordt een collecte ge
houden ter bestrijding van de onkos
ten.
Bram Smits uit Stavenisse verhaalt
op donderdag 11 november over
zijn herinneringen aan de Tweede
Wereldoorlog. De Stavenissenaar
doet dat op uitnodiging van heem
kundekring Stad en Lande van
Tholen. Hij vertrouwde zijn in
drukken en belevenissen - zowel in
Stavenisse als later op het evacu
atieadres - destijds aan het papier
toe en vertelt daarover. Op de bij
eenkomst in de koffiekamer van
streekmuseum De Meestoof in
Sint-Annaland zijn ook belangstel
lende niet-leden welkom. De avond
begint om half acht.
Expositie oorlog. In het nieuwe on
derkomen van heemkundekring
Halchterth - de Hof van Ram aan de
Beeklaan in Halsteren - is een expo
sitie ingericht over de oorlogsjaren
in Halsteren, Lepelstraat en Bergen
op Zoom. Er worden zo'n 90 foto's
geëxposeerd. De tentoonstelling
duurt tot en met 7 november. Ze is
op werkdagen geopend tussen 13 en
16 uur, op zaterdag van 10 tot 17
uur en op zondag van 12 tot 17 uur.
Een trieste maandagmorgen 60 jaar gelee
De wind bracht kanongebulder van over 't water mee
Dan plots een gerucht, er stonden aan
d'overkant 3 Canadezen
Zou dan eindelijk na 4,5 jaar onderdrukking
de vrede daar wezen
Ze probeerden in Tholen te komen,
over de kapot gesprongen brug
Maar een viertal schippers riep, ga maar terug,
we komen jullie halen
In een sloep over de rivier, weg was
de barrière van vreemde talen
Een witte vlag op de toren was het teken
dat de Duitse overheersing was geweken
Waar de drommen mensen zo snel vandaan kwamen,
moet je me niet vragen
Maar de bevrijders werden op de schouders
naar het stadhuis gedragen
Overmorgen is het juist 60 jaar geleden
We herdenken hen die vielen en voor ons streden
Ook al is na zoveel jaren de herinnering wat gesleten
Dank voor alles wat jullie met Gods hulp deden
We zullen het nooit vergeten.
Prijzen en loven is wat de leden van Vision met hun muziek willen.
Vision bestaat zo'n anderhalf jaar
en kwam eigenlijk heel toevallig
tot stand. „Voor de Zebradag in
Zierikzee, een ontmoetingsdag van
de hervormd-gereformeerde jeugd
bond op tweede paasdag 2003,
werden jongeren gevraagd voor de
muzikale begeleiding. Dat was
leuk en we hebben daarna samen
ook wat gedaan bij de afsluiting
van het jeugdwerk- en clubsei
zoen", vertelt Karolien. Als ope
ning van het nieuwe seizoen rees
de gedachte voor een sing-in,
waarvoor contact werd opgenomen
met verschillende jeugdverenigin
gen. De reacties waren positief, en
bij de groepsleden nam de animo
toe om door te gaan. Het idee voor
een vaste band ontstond en daarbij
werd de naam Vision gekozen, ont
leend aan het Engelse lied 'Be
Thou my vision'.
Karolien Krijger vormt Vision sa
men met haar broer Cris (strings),
Jean-Paul Polderman (piano, bas
gitaar), Mark Westdorp (gitaar,
zang) en Marleen Verkamman (vi
ool) uit Tholen, en de lyoers André
(drum, zang) en Arco fiolluijt (gi
taar, zang) uit Dinteloord. Ger-
brand Kousemaker uit Tholen is de
geluidsman. „We zingen opwek
king en coveren nummers. Ons
doel is om met onze muziek God
te prijzen en te loven, en dat dan
met andere mensen samen", legt
de Poortvlietse studente uit. Ze
woont op kamers in Ede, en ook de
andere bandleden hebben zo hun
bezigheden, waardoor er niet met
vaste regelmaat gerepeteerd wordt.
„Maar als we repeteren, dan trek
ken we er ook een volle dag voor
uit." Vision kan daarvoor terecht in
een basisschool in Dinteloord,
waar ze ook de apparatuur kan ge
bruiken. „Microfoons, versterkers
en mengpanelen hebben we niet
zelf. Voor een optreden gebruiken
we die van Polyhymnia in Oud-
Vossemeer." Karolien zingt bij het
jeugdkoor. Vision vertolkt onder
meer nummers van de bekende
gospelzanger Ralph van Maanen.
„Diens muziek staat niet op papier.
Dus schrijven we die zelf vanaf de
cd. Dat is lastig, maar over het re
sultaat zijn we erg tevreden."
De groep krijgt gaandeweg meer
bekendheid. Ze trad dit voorjaar op
tijdens de Kunstroute in Tholen en
werkte daar vorige maand mee aan
een jeugddienst in de Ichthuskerk.
Voor volgend jaar ligt er een uitno
diging voor een jeugddienst in
Oud-Vossemeer. Vorig jaar nam de
groep het initiatief voor een sing-
in. „Er zijn natuurlijk heel veel ko
ren in Tholen. Maar bij uitvoerin
gen daarvan is de rol van het
publiek vaak beperkt tot luisteren.
Het mooie van de sing-in is, dat de
aanwezigen zélf volop - zingen.
Door dat zelf meedoen, belééf je
het meer", aldus Karolien Krijger.
Vorig jaar was de bijeenkomst
(met als thema 'Live the life') een
succes en daarom krijgt het een
vervolg. Het thema van de avond
voor en door jongeren is 'home'.
Dat kan verschillende betekenis
sen hebben, geeft Karolien aan.
„In de eerste plaats: thuis. Maar
ook: het hiernamaals. En hoe leef
je daar naar toe." Naast zang wor
den ook bijbelteksten gelezen. De
bandleden verzorgen het allemaal
zelf. De sing-in begint zaterdag
avond om acht uur, de kerk is open
vanaf half acht. De toegang is vrij,
maar wel is er een collecte voor de
onkosten.
r
rir*
Reacties nvt
lezers op de-
rubriek, zijn,
urelkom, bij de-
roep Tholen,,
tel. 0166-602226
Eêst m'n 'n poosje in Dintel
oord bie inweuners onderdak
hekrege in a hauw bleek dat
uusje daevoor vee te klein te
wezen, oe hoed at die mén
sen 't oak bedoelden. Daenae
kwaemen m'n op 'n boerde-
rieë in te weunen, dae was
vee mêê ruumte.
Toch was 't een vreemde ge
dachte: je eigen dorp stond in
't water en was bijna onbe
woond, op enkele mensen na
die waren aangewezen om de
kleine stukjes bouwland die
niet onder water stonden te
beboeren, en ook een smid,
een wagenmaker, een bakker
en een paar kantonniers van
de polder. Soms mochten we
met een speciale vergunning
voor een paar uren terug naar
het eigen dorp om nog wat
nodige spullen op te halen.
En daarna fietste je terug
door doodstille polders die
onder water stonden, je was
dan blij dat je weer weg was.
't Was een vreemd jaer, mee
af in toe luchtaanvallen deur
jachtvliegtuugen op transpor
ten van Duitse colonnes, wae
bie at soms oak burgers ge-
troffe wiere. Oak wier d'r 'n
aevendklok ingesteld (soms al
om 8 ure midden in de zeu-
mer, mee razzia's op onder-
duukers inzovoorten zo wier
't september in kwam 'dolle
dinsdag'. M'n waere vee
blieë, want m'n dochte at m'n
noe zo bevrijd zouë weze. 'n
Onderduuker die at bie 'onze
boer' zat (een neef van m'n
moeder) was êêlemael stik
blieë, want ie docht: noe kan
'k zo nae m'n gezin terug,
achter in Braebant. 't Fêêst
gieng nie deur jammer ge-
nocht.
17 september: de luchtlan
dingstroepen kwaeme over,
onderwegt nae Arnhem stik
lêêhe, je kon de bemanning
zie zitte in soms zwoaiden
m'n nae mekoare, in oak de
zweefvliegtuugen op sleep
touw daerachter, vol mee sol-
doaten in materieel.
Steeds wóórden m'n gelukkig
hoeie berichten van 't front, at
de hallieerden flienk vooruut-
gang boekten. In de loap van
oktober kwaeme ze steeds
dichter bie. 't Kon nóóit lang
mêê duure, dochte m'n. In
ééns op 'n ochend begin no
vember krege m'n inkwartie
ring van een kroo Duitsers
mee paeren in geschutskar-
ren bie d'r. Eêl d' ostie was t'r
van opgelicht.
D'n anderen dag. Smiddes
om oallef viere 'n bericht: je
mot d' ostie binnen 'n ure ver-
laete. M'n krehe 'n waegen
van de boer mee êên paerd
(die was krepel in daerom
was 'n nie gevorderd deur de
Duitsers). In ie ree zelf oak
mee 'n waegen mee 'n ouw
paerd d'r voor dat at aok nie
gevorderd was vanwege z'n
leeftied, want je begriept at
de boer zelf oak most vertrek-
ke. Hauw een bitje van 't nöö-
digste uusraed opgelaeje, zo-
as bedden in wat eten*
Intussen was 't a donker an t
wöören, de spertied was al in-
gegae.
Ik moest het paard mennen
dat voor onze wagen stond,
hetgeen niet meeviel. Want
het kreupele dier wilde steeds
in de linkerwegberm lopen,
maar dat kon niet want de be
zetter had schuttersputten ge
graven in de bermen.
M'n moste ongeveer 'n kilo
meter of viere varder, bie 'n
broer van 'onze boer' weze,
oak een boerderieë. Dae wae
re al 'n paer gezinnen geëva
cueerd, dus oallemael op de
vloer slaepe. Daer zat oak al
'n kroo Duitsers, dus 't was t'r
overbevolkt.
D'n anderen dag wóórden
m'n a t'r gebombardeerd wiet;
in m'n zaege a gauw at Dintel
oord in brand stieng. In even
laeter kwaeme de êêste
vluchteliengen uut Dinteloord
in die vertelden at 'r vee
slachtoffers waere gevalle.Te
gen d'n aevend vertrokke de
Duitsers inêêns in grööte pa
niek. Ons blieë. D'n anderen
ochend (zondag vuuf novem
ber), gêên Duitser mêê te
zien. M'n zuster in ik zouë te
voet naer ons vorige adres
gae kieke oe at 't d'r uut zag.
Nae een ure loape kwaeme
m'n daer, wat een-troep! Oal-
les overoap g'aele in kepot
getrapt, mè m'n dochte: ze
bin weg in m'n bin d'r nog,
m'n zie wè. Toen a 'k even la-
eter nae d'n diek keek docht
ik: dae loape wêêr soldoaten!
In inêêns zag ik 't: 't waere
gêên Duitsers mè Canadezen!
Dolgelukkig gienge m'n d'r
nae toe, in toen zo gauw meu-
geluk terug geloape naer on
ze ouwers in zuster, waer a
m'n glieke mee de Canadezen
ankwaeme.
Op 19 december bin m'n te
rug gegae nae Setalland, wa
er at nog gêên electriciteit
was, gêên waterleiding in
gêên kolen. Mè dae gaeve
m'n nie om, m'n waere
TUUS.
Jacob Duijzer, Tholen.
Stemmen
van lezers
Vol verbazing las ik de Eendracht-
bode van 21 oktober over mijn
brief aan het ministerie van ver
keer en waterstaat over de ver
keersdrukte in het centrum van
Sint-Maartensdijk. Journalistieke
vrijheid, ja, maar ondanks dat ik
zelf raadslid ben, blijf ik ook me
deburger. En als burger heb ik de
brief geschreven en dan ondervind
je ook, hoe burgers behandeld
wopden.
Aanleiding voor de brief is het
feit, dat wij als bewoners van de
Oostvest/Dr. Tazelaarstraat en de
directeur van de openbare basis
school de Rieburch een petitie
hadden ingediend bij de gemeente
om aandacht te vragen voor de
sterk toegenomen verkeersdrukte
in onze buurt door veranderingen
van de verkeerssituatie op de Pro-
vincialeweg. Er gebeuren regel
matig ongevallen en bijna-onge-
vallen op de kruispunten.
In juni 2003 gebeurde er een on
geval op de hoek Markt/Oostvest.
Een automobilist nam daar vanuit
de Oostvest links de bocht en
klapte daar frontaal op iemand die
van de Markt kwam. Ik was er zelf
getuige van met nog andere buurt
bewoners. Het links nemen van
dat kruispunt gebeurt nog steeds
en dit was mede de aanleiding om
aandacht te vragen voor de toege
nomen verkeersdrukte en overlast
van vrachtverkeer dat telkens ver
keerd rijdt na aanleg van de roton
de. Via de Oostvest willen ze dan
tèrug naar de Provincialeweg.
Aangezien dagelijks schoolkinde
ren via de Oostvest naar Haestinge
lopen om daar hun gymlessen te
volgen, was het een reden te meer
om bij de gemeente aandacht te
vragen voor deze problemen. De
gemeente wees echter alles af en
dan ga je vele wegen bewandelen
om informatie te krijgen, zo ook
bij het ministerie van verkeer en
waterstaat. Uiteindelijk ben ik zelf
ook nog naar de rechtbank gegaan,
maar daar heb ik het niet gered
omdat de gemeente toen wel een
bord op kon hangen en aangaf, dat
er een door de gemeenteraad
goedgekeurd verkeerscirculatie
plan ligt. Er werd niets aan de si
tuatie veranderd. Er moeten zeker
eerst doden vallen.
Van de provincie had ik vernomen
dat de brief die ik eerst naar het
ministerie had gestuurd, was aan
gekomen. Gemeente en provincie
hebben over de kwestie gespro
ken, zo is mij door de gemeente
meegedeeld. Hopelijk is nu iets
duidelijker, waarom ik de geschet
ste weg heb bewandeld.
Mevr. C. v.d. Horst,
Oostvest, Sint-Maartensdijk.
DAMES- HEREN- EN KINDERMODE
TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING
Voorstraat 5-7,4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084
e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm
Advertentie I.M.
