Jonge kinderen hoeven niet het
eiland af met school in Tholen
PLEUNE stTre
Redt het dualisme de familie Bogert?
Goed verpakt
Voor mode en wonen
Polen niet
op zondag
Ervaring rijker
Ophouden met
het dwarsbomen
Burgers presenteren rekening
bij komende verkiezingen
Donderdag 21 oktober 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
De nieuwe vestiging van het Markiezaat college die over
twee jaar in Tholen haar deuren opent, kan groeien naar
400 leerlingen. Dat verwacht de nieuwe vestigingsdirec
teur Wim Dominicus van de vmbo-school in Sint-Maar
tensdijk. De 59-jarige Goesenaar volgt Marleen Spaapen
op die binnen het grote ROC West-Brabant (regionaal
opleidingscentrum) naar Halsteren/Steenbergen is ver
huisd. Hoe groter de organisatie hoe meer aandacht er is
voor de kleine school, zegt Dominicus.
Groei
Wim Dominicus vestigingsdirecteur op Markiezaat college smalstad:
Excessen
Speculatief
o u n
Binnen het ROC worden de scholen
geleid als een bedrijf, zegt hij. Di
recties worden regelmatig gewis
seld 'om de zaak weer eens op te
schudden.' „Een kwestie van om de
zoveel jaar stuivertje wisselen. Het
is niet omdat iemand niet naar te
vredenheid functioneert. Het werkt
gewoon verfrissend. Het is de be
doeling dat dit systeem van rouleren
blijft. Het Markiezaat college is één
van de vele instituten binnen het
ROC dat nu 1500 personeelsleden
telt. Vanaf 1 januari worden dat er
2500 als het Baronie college uit
Breda er bij komt."
Spaapen is nu vestigingsdirecteur
van de voormalige Thomas mavo in
Halsteren en de lagere agrarische
school in Steenbergen geworden die
beide nu Prinsentuincollege heten.
Beide scholen worden samenge
bracht in een nieuw gebouw in Ber
gen op Zoom.
Dominicus komt van het hoofdkan
toor van het ROC in Etten-Leur
waar hij hoofd personeel en organi
satie was. Daarvoor was hij sinds
1988 voltijds voorlichter ('public
relations') aan het Zoomvliet colle
ge, dat ook onderdeel werd van het
ROC. Tot het jaar 1985-1986 had
hij nog een klasje Engels. Domini
cus kwam in het onderwijs terecht
nadat hij zijn fruitteeltbedrijf in
Zuicf-Beveland in 1977 aan de kant
moest doen na de malaise in de
fruitteelt. In een jaar tijd rondde hij
de cursus Engels van het LOI af
voor een tweedegraads bevoegd
heid. In 1978 stond hij voor de klas
aan de Gertrudis. Waarom hij voor
Engels koos? „O heel pragmatisch.
Ik moest me omscholen. Had hbs
gehad met zestien vakken, maar
verder studeren was er nooit van ge
komen. Ik belde gewoon naar het
ministerie en vroeg aan welk vak
toen behoefte was. Ze raadden me
Engels aan. Ik ben toen fulltime
gaan studeren dat jaar en had op den
duur drie correctoren omdat ik zo
snel ging."
Hij vindt het een hele uitdaging om
op Tholen aan de slag te gaan en is
ook blij dat hij weer in het Zeeuwse
zijn werk kan doen. Tholen en Sint-
Philipsland zijn hem niet vreemd.
Hij gaf jarenlang Engels op de Ger
trudis en de Petrus Canisius in Ber
gen op Zoom met veel Thoolse leer
lingen. „Sommige leerlingen van
toen kom ik nu als moeder tegen
van leerlingen die hier op school
zitten. Dat is heel leuk."
Dominicus komt op een moment dat
besloten is om de school naar Tho
len te verkassen. De gemeenteraad
heeft dat in samenspraak met het
ROC beslist. Dominicus volgde een
en ander vanaf de zijlijn. Hij heeft
er goede hoop op dat de school in
Tholen levensvatbaar is. Daar ver
wacht hij een toename van het aan
tal leerlingen.
In de vestiging in de smalstad zit
ook een stijgende lijn. Nu telt de
school 245 leerlingen. Vorig jaar
waren er 233. „Er zit groei in. Dat
heeft naar mijn idee te maken met
de grotere nadruk die op de ge
mengde leerweg is komen te liggen.
Dus meer theorie en wat minder
praktijk."
Dominicus nuanceert de cijfers: „Er
wordt altijd gekeken naar wat er
weg gaat en wat er binnen komt.
Studeren er tachtig af en komen er
zestig binnen, dan zit je al in de
min. Eigenlijk moet je naar de eer
stejaars kijken. Vorig jaar kwamen
er ongeveer veertig, nu zo'n zestig.
Dat zijn er twintig meer."
De nieuwe man aan Onder de Lin
den verwacht dat de trend zich door
zal zetten omdat het aanbod van het
onderwijs verschuift. Techniek
breed heet het in het onderwijsjar-
gon. Leerlingen leren minder tech
nische vaardigheden, maar leren
meer omgaan met bedieningsappa-
ratuur. „We hadden hier laatst een
groep aannemers op bezoek. Een
daarvan vertelde dat hij nog maar
vijf procent bouwvakkers in dienst
De Goesenaar Wim Dominicus is de nieuwe directeur van de middelbare school in Sint-Maartensdijk.
heeft die een hamer gebruiken. Dat
is een ontwikkeling in het bedrijfs
leven. Vaklieden hoeven niet alle
maal meer een hamer vast te hou
den. Het is nu belangrijker dat ze
andere zaken leren: open staan om
in een groep samen te werken en het
kunnen besturen van ingewikkelde
machines."
De praktijk vraagt er volgens Domi
nicus om. „In de bouw worden
steeds meer elementen van tevoren
in elkaar gezet voordat ze naar de
bouwplaats gaan. Het stempel van
de techniek gaat van de school af.
Bij techniek breed wordt het keuze
moment voor een vakrichting langer
uitgesteld. Maar we moeten dan wel
zorgen dat de leerlingen een goede
aansluiting vinden op het middel
baar beroepsonderwijs."
Volgens Dominicus is dat van groot
belang. Die overgang kan volgens
hem 'naadloos' verlopen omdat bin
nen het ROC alle beroepsopleidin
gen kunnen worden aangeboden.
De vestiging in Sint-Maartensdijk,
en straks in Tholen, moet daar dan
ook alles voor uit de kast halen.
Maar ook binnen het ROC dient een
en ander op elkaar afgestemd te
worden. „Dat zijn grote operaties."
Binnen de eigen school wordt nu
het project onderwijsvernieuwing
ter hand genomen. De leerlingen
wordt geleerd om in groepjes zelf
standig opdrachten te maken. „Ze
gaan hier eigenlijk doen wat ze op
de basisschool ook al geleerd heb
ben. Tot nu toe was het zo dat de
leerlingen in de eerste twee jaren
van het vmbo klassikaal onderwijs
kregen en dat ze pas in de derde en
vierde klas in groepjes gingen wer
ken zoals ze op de basisschool ge
wend waren. Het basisonderwijs en
vmbo moeten beter op elkaar aan
sluiten. Alle docenten zijn dan ook
op bezoek geweest op de basisscho
len. Om te kijken hoe ze het moeten
doen. Een onderwijsspecialist van
het ROC begeleidt dat hele proces.
Voor alle docenten is dit ingrijpend.
Er kan nu in één lokaal door groep
jes leerlingen aan drie verschillende
vakken gewerkt worden. Bijvoor
beeld Nederlands, wiskunde en En
gels. De eerstejaars krijgen een stu
diewijzer en weten wat ze in een
week af moeten hebben. Docenten
zijn meer begeleiders. Ze geven na
tuurlijk wel instructie, schetsen de
problemen, maar de leerlingen moe
ten zelf de oplossing zoeken." (De
Tweede Kamer nam vorige week af
scheid van de basisvorming uit
1993. De onderbouw van het voort
gezet onderwijs gaat meer lijken op
het studiehuis)
De nieuwe methode stelt ook andere
eisen aan het gebruik van het
schoolgebouw. Niet langer staan de
stoelen en tafels in een rijtje achter
elkaar in het leslokaal. Maar in
groepjes bij elkaar. „We hebben er al
twee theorielokalen voor aangepast.
Ze zijn voorzien van gloednieuwe
computers met internetaansluiting.
Later komen er ook naslagwerken
bij, plus nieuwe leerboeken. Het
gaat straks zelfs zo ver dat ze die
niet meer mee naar huis hoeven ne
men. Dat is heel revolutionair. Het is
niet alleen voor onze school, maar
een landelijke ontwikkeling. Toege
sneden op wat er in de maatschappij
aan het veranderen is."
Wat wel nieuw is op het Markiezaat
college, is dat de school in de lessen
meer aandacht gaat besteden aan so
ciale vaardigheden. „We kennen al
de aandacht die aan pesten wordt
besteed, of aan het weerbaar maken
van leerlingen. Maar dit gaat verder.
Het gaat erom leerlingen bij te bren
gen hoe ze met elkaar omgaan. Zeg
maar normen en waarden. Bedoeld
om excessen te voorkomen. Samen
met het maatschappelijk werk wordt
gekeken hoe we dit in het lespro
gramma kunnen onderbrengen. Een
docent gaat daar een speciale cursus
voor volgen."
Worden directies binnen het ROC
om de zoveel tijd gewisseld, dat
geldt niet voor de leraren, zegt Do
minicus. „Die blijven zoveel moge
lijk op de eigen scholen. Dat is be
langrijk voor de docenten zelf en de
leerlingen. Die moeten niet steeds
een andere leerkracht in de klas zien
staan." Dominicus wijst op de voor
delen van de grote organisatie voor
de school in de smalstad, als enige
Zeeuwse eend in de Brabantse bijt.
„We blijven redelijk zelfstandig. We
houden leerlingen in hun vertrouw
de omgeving, maar we plukken wel
de voordelen van de grote organisa
tie. We hebben minder mensen no
dig voor het stafwerk, er zijn ge
noeg specialisten waar we gebruik
van kunnen maken, ICT-ers of on
derwijsdeskundigen."
In het nieuwe gebouw in Tholen
kan de vernieuwing die nu in de
smalstad wordt ingezet, nog meer
vorm krijgen, zegt de directeur.
„We hebben de kans het daar waar
te maken. Ook wat de inrichting van
de school betreft. Ik denk dat de
school levensvatbaar is. Maar je
moet niet op je krent blijven zitten.
Het moet een voorziening zijn waar
iedereen naar toe kan. Het zal niet
bedoeld zijn voor havo- en vwo-
leerlingen. Maar alles wat daaron
der zit, moet bij ons terecht kunnen.
De school zal zich ook gaan richten
op de hoger scorende basisschool
leerling die binnen het ROC goed
door kan stromen. Je vangt er twee
vliegen in één klap: als jonge kinde
ren hoeven ze niet het eiland af en
ze kunnen wat meer rondkijken in
het beroepsgericht onderwijs. De
doorstroming naar het mbo binnen
het ROC is gegarandeerd, vmbo en
mbo zijn dan volledig op elkaar af
gestemd. En via de gemengde leer
weg kunnen leerlingen ook nog naar
de havo doorstromen."
In de discussie over de verplaatsing
is ook gesproken over het toevoe
gen van een mbo-afdeling, mocht
het leerlingenaantal voor het vmbo
achterblijven. „Dat er een mbo bij
komt is denkbaar, maar puur specu
latief. Vanuit mijn ervaringen op de
Gertrudis waar veel Thoolse leerlin
gen kwamen die in de verzorging
werden opgeleid, kan ik me voor
stellen dat zo'n opleiding ook kans
van slagen heeft in Tholen. Het
ROC is in staat, door zijn structuur
en grootte, te voorzien in wat het
onderwijs in een bepaald gebied
vraagt."
Dominicus maakt een energieke
indruk. Hij vindt het een uitdaging
om het hele proces van vernieu
wing en nieuwbouw mee te ma
ken. Hij wil tot zijn 65ste blijven
werken: „Als we in 2006 starten in
Tholen dan wil ik de eerste genera
tie in 2010 er nog uit zien gaan.
Het leven bestaat uit cycli, niet
waar?"
De Poortvlietse landbouwer Kees
Nieuwenhuis, tevens bemiddelaar
bij het inhuren van Poolse arbeids
krachten via uitzendbureau Eurojob
in het Noord-Hollandse Hoofddorp,
heeft bij deze onderneming laten
vastleggen dat hij niet bemiddelt als
het gaat om het werken op zondag.
In het interview met hem, vorige
week in deze krant, staat dat de Po
len wel op zondag werken. „Dat ge
beurt bijvoorbeeld in de Randstad
en bij bedrijven met ploegendien
sten. Maar die vallen buiten mijn
competentie. Ik heb nadrukkelijk in
mijn overeenkomst met Eurojob la
ten, opnemen, dat jk niet bemiddel
als er op zondag moet worden ge
werkt. Met mijn gezin behoor ik tot
de groep die de zondag eerbiedigt",
aldus Nieuwenhuis.
Het is afzien geblazen voor ons arme consumenten tegenwoordig. Denk je
net als morele winnaar uit de supermarktoorlog gekomen te zijn met je
boodschappenkarretje, doemt er weer een nieuwe vijand op. De verpak
kingsmaffia! Mijn vrouw zegt dat ik niet overal iets achter moet zoeken.
Maar geloof me nu maar: er is een gevaarlijk netwerk actief dat veel ellen
de en ergernis veroorzaakt. Als verwende leden van de magnetrongeneratie
worden wij voortdurend geterroriseerd door lieden die een stokje voor onze
snelle hap willen steken. Wat je ook aanschaft, het is vacuiimgetrokken, ge-
seald, ingeblikt of op een andere vernuftige manier dichtgeplakt. Moest je
vroeger aan je sterke vader wel eens vragen of hij het potje appelmoes open
wilde draaien, tegenwoordig kun je zonder goed gereedschap bijna niets
meer open krijgen. Het is toch van de zotte dat je eerst krachttraining moet
volgen om bij je vleeswaren te komen. Dat je zonder schaar bij de hand al
leen maar kunt genieten van rookworst achter plastic. Dat je van de smaak
van sardines alleen maar kunt dromen doordat er per abuis geen origineel
sleuteltje bij het blikje is meegeleverd. Dat het pak vruchtensap al halfleeg
is voor je die handige kliksluiting eenmaal open hebt. Dat je ongemerkt op
zo'n doorzichtig cellofaantje zit te kauwen omdat ieder lapje kaas afzonder
lijk verpakt blijkt te zijn. Dat er door het veel te grote doordruklipje in de
verpakking, iedere keer een overdosis hagelslag uit komt zetten. En zo kan
ik nog wel even doorgaan.
Het wordt hoog tijd dat er van hogerhand keihard wordt opgetreden tegen
de misdadige praktijken van de nietsontziende inpakbranche. Ik zie mijn zil
vergrijze grootmoeder nog modderen met haar blikje leverpastei. „Hoe
kunnen zé dat nu toch zo maken. Ik kan er met mijn verstand niet bij.Nee
oma, en met uw handen zo te zien ook niet, vulde ik haar dan altijd heel ad-
rem aan. Het mensje at dag in dag uit leverpastei op haar boterham en het
was dus dagelijks een hele worsteling voor ze het dekseltje met haar knok
kelige vingers had losgewrikt. De fabrikant gaat er volgens mij nog prat op
ook. In de reclame verkondigen de makers namelijk doodleuk dat je heel
sterk wordt van hun leverpastei. Ze verklappen er echter niet bij dat dat
vooral komt door de krachttoeren die je uit moet halen om daadwerkelijk
bij hun eindproduct te komen. In vroeger jaren sloeg mijn moeder er regel
matig een kookboek op na voor ze aan de slag ging met de maaltijdberei
ding. Dat is een gepasseerd station. Anno 2004 krijg je bij aanschaf van een
afbak-, afkook- of afhaalmaaltijd een gebruikershandleiding waarin gede
tailleerd staat beschreven hoe je uiteindelijk bij je opgewarmde prak kunt
komen.
Laatst hoorde ik een verpakkingsexpert op de radio vertellen dat de hoog
waardige verpakkingen grote voordelen hebben. De houdbaarheidsdatum
van producten kan door de hermetische sluiting met jaren worden verlengd.
Ieder nadeel heeft zijn voordeel, zou Johan Cruijff zeggen. Het zal wel,
maar ik blijf het een raar idee vinden dat we nu nog niet weten waar in
2020 de olympische spelen worden gehouden, terwijl we inmiddels al wel
artikelen in de supermarkt hebben liggen die dan nog houdbaar zijn.
Vers van het mes. Biologisch verantwoord. Rijk aan vitaminen. Puur natuur.
Bevat geen smaak- en kleurstoffen. Het zijn zomaar wat marketingkreten
die je in iedere willekeurige supermarkt tegenkomt. Veel van dit alles is ge
bakken lucht, maar wat maakt het uit? Als je het maar deskundig verpakt,
verkoopt het prima.
DAMES- HEREN- EN KINDERMODE
TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING
Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084
e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm
Advertentie I.M.
Stemmen
van lezers
De Thoolse raadsleden kunnen in
de kwestie van familie Bogert laten
zien of ze echte dualisten zijn.
Voor wie niet weet waar het over
gaat: sinds 7 maart 2002 is met de
nieuwe Gemeentewet het dualisme
ingevoerd. Kortweg houdt dat in
dat er een scheiding is gekomen in
samenstelling, functies en be
voegdheden van raad en college.
Het college bestuurt en voert uit,
de raad regeert: geeft de kaders aan
waarbinnen college en ambtenaren
opereren en heeft een controleren
de taak. De structuur is veranderd,
maar die verandering alleen zal
evenwel niet voldoende zijn om de
beoogde vernieuwing tot stand te
brengen. Wat is daarvoor nog meer
nodig? Aanpassingen in cultuur en
gedrag! En op dat laatste zit het nu
vast bij de (meeste) Thoolse raads
leden, als het gaat over, zoals in de
officiële stukken wordt aangeduid,
'de zaak Bogert' (voor lezers van
de Eendrachtbode geen onbekende
zaak; zie het laatste artikel hierover
in de EB van 14 oktober). In de ge
houden vergadering, maandag 11
oktober, van de commissie ruimte
bleek overduidelijk dat verscheide
ne raads- c.q. commissieleden zeer
ontstemd waren over de aanpak
van het college m.b.t. de door de
raad in een eerdere raadsvergade
ring gegeven opdracht. Er was niet
aan de opdracht voldaan, terwijl
deze niet voor tweeërlei uitleg vat
baar was: ga bekijken wat de mo
gelijkheden zijn om de bedrijfswo
ning voor Bogert mogelijk te
maken. Komen ze nota bene met
een rapport aanzetten dat de onmo
gelijkheden aantoont. Gelukkig
werd dit rapport niet voor zoete
koek aangenomen; daarvan getuig
de de zeer gedegen en door nie
mand ontkrachte bijdrage van
raadslid P.W.J. Hoek. Hij haalde in
ongeveer vijftien minuten het rap
port op verschillende onderdelen''
volledig onderuit (op het punt van
de hogere grenswaarde in relatie
tot een al aanwezige woning en
m.b.t. het mogelijk indienen van
een verzoek tot planschade door
buurtbedrijven en de hoogte van
het bedrag daarvan). Van het colle
ge kwam ook daarop geen enkel
zinnig weerwoord. Ook dhr. J. van
den Donker meldde, zich echt boos
te hebben gemaakt over deze aper
te geldverspilling (was met het op
stellen van dit rapport geen 8000
euro gemoeid?). Hij sprak van een
prestigekwestie en van een gang
van zaken die beneden peil is.
Maar wat schetst uw en mijn ver
bazing? Je zou toch verwachten dat
bij zo'n conclusie het college niet
alleen de wind van voren krijgt,
maar ook - en dat is nu werkelijk
dualisme - duidelijk de wacht zou
aangezegd worden voor deze
schoffering van de raad. Maar nee
hoor, dhr. Van den Donker (e.a.)
verbindt hier geen enkele conse
quentie aan. Wie heeft hier uitein
delijk het laatste woord, raadsle
den? Als de commissieleden
gezamenlijk vaststellen dat het col
lege zich (bewust?) van de verkeer
de kant laat zien, wordt dat, helaas
voor de poging van dhr. J.J. van 't
Hof om het anders aan te pakken,
niet door de anderen opgepikt. Hier
is sprake van een aanpak met flu
welen handschoenen. En laten
raadsleden daarmee niet over zich
heen lopen? En door wat is dat in
gegeven? Berekening? Angst voor
Stemmen
van lezers
4
In de zomer van 2002 verzegelde de gemeente de door Bogert zonder vergunning gebouwde
woonruimte.
Maandag 11 oktober jongstleden
heb ik de eer gehad een commissie
vergadering te mogen bijwonen
van de gemeente Tholen. Reden
hiertoe was mijn nieuwsgierighied
die was ontstaan door de betrok
kenheid die ik voelde bij de familie
Bogert. Zoals bij de meeste Thole-
naren alom bekend, de langdurige
kwestie rondom het wel of niet toe
staan van het bewonen van de be
drijfswoning. Doordat onze be
drijfsmatige werkzaamheden vaak
plaatsvinden in de nabijheid van
André Bogert, heb ik de hele Bo-
gert-affaire van dichtbij meege
maakt. Mijn eigen overtuiging is
Als ondernemers tekenden wij om
af te zien van planschade voor een
eventuele snellere afwikkeling in
zake de bedrijfswoning van de fa
milie Bogert aan de Schelde-Rijn-
weg in Tholen. Wij dachten
daarmee een probleem voor de ge
meente opgelost te hebben.
De reactie van wethouder Heij-
boer was: ik weet niet of dat juri
disch wel kan. Wat is het pro
bleem? Waarom zou de familie
Bogert hier geen bedrijfswoning
mogen betrekken? Ik woon zelf
ook in een bedrijfswoning aan de
Schelde-Rijnweg. Ik hoop dat de
gemeente nu eindelijk eens op
houdt met het dwarsbomen van de
familie Bogert, zodat deze kwestie
zo snel mogelijk afgewerkt kan
worden en mijn buurman zijn be
drijfswoning op korte termijn kan
betrekken.
Van den Berg aluminiumbouw,
Jeroen van den Berg,
Tholen.
het college? Miskenning van zich
zelf, zijn taken en bevoegdheden?
Het is duidelijk gebleken dat het
college met twee maten meet als
Bogert, in tegenstelling tot andere
bedrijven die een bedrijfswoning
wilden realiseren (of: hebben gere
aliseerd), de bedrijfsgebondenheid
moet aantonen. Ook op dat punt
spraken de raadsleden zich, in te
genstelling tot het voorstel van dhr.
P.W.J. Hoek, niet eenduidig uit (nl.
of de noodzaak was aangetoond).
Of het moet dhr. J.P. Bout zijn die,
met geen enkel tegenargument,
meent te kunnen vaststellen dat de
noodzaak niet was aangetoond. De
ze durft zelfs op te merken dat een
en ander wel door Bogert zal zijn
aangedikt. Heeft u de moeite al ge
nomen in de achterliggende week
om u ter plaatse van uw (of liever:
zijn) gelijk te overtuigen? Of komt
u dan in 't geheel niet meer toe aan
het voorbereiden van de stukken
om zo te kunnen komen met wer
kelijke argumenten? Zo was ook
dhr. G.J. Hoek sceptisch over het
voldoende aangetoond zijn van de
noodzaak; die meende te moeten
opmerken dat Bogert het grote aan
tal aanwezige uren (zo'n 15 per
dag; 6 dagen per week) bij zijn be
drijf in de toekomst niet vol zou
kunnen houden zonder gezond
heidsproblemen te krijgen. En
daarmee realiseerde hij zich niet
dat o.a. dat juist de noodzaak on
derstreept!
Geachte raadsleden, als u zich op
een positieve manier van uw (du
ale) plicht tegenover de burgers
wilt kwijten, ligt er voor u in 'de
zaak Bogert' een uitgelezen moge
lijkheid om in een duidelijke, door
het college niet naar eigen goed
dunken uit te leggen, opdracht, met
een daaraan gekoppelde juiste uit
voering van uw controlerende taak,
te tonen dat de raad hierin het col
lege stuurt en niet andersom! Ik
zou haast zeggen: Bijt eens een
keer van u af. Toon (op dit punt)
daadkracht! De feiten zijn toch zo
dat de provincie Bogert heeft ge
schreven dat als de gemeente mee
werkt, zij zeker niet onwelwillend
tegenover een adequate oplossing
zal staan. Laat de raadsleden hierin
dan het college zodanig sturen, dat
de uitkomst zal zijn wat de raad
voor ogen heeft en niet wat een in
terpretatie van het college kan zijn.
Ode aan het duale raadslid!
J. Aarnoudse,
P.C. Quantstraat 58, Goes.
dan ook dat de familie Bogert zo
snel mogelijk de te veel besproken
bedrijfswoning moet kunnen gaan
bewonen. In alle opzichten vind ik
dat deze zaak al veel te lang heeft
geduurd. De voortdurende veran
dering van bezwaarpunten van het
Thoolse gemeentebestuur verbaast
me. Al met al een ervaring rijker:
politiek is niks voor mij. Ik ben er
echter nu wel van overtuigd dat de
ze zaak na mijn indruk van de alge
mene stemming onder de raadsle
den niet anders zal uitpakken dan
met een goed einde voor de familie
Bogert.
Lane Plastics,
Tholen.
Stemmen
van lezers
Nu er door een falend economisch
beleid van dit VVD/CDA-kabinet
voor veel burgers teveel geld over
blijft aan het einde van de maand,
blijken juist zij weer de melkkoe te
zijn voor de gemeentelijke over
heid. Dat concludeert adviesbureau
Berenschot naar aanleiding van een
onderzoek onder 49 gemeenten.
Nu inkomsten uit het Gemeente
fonds stagneren en ze voor taak
verzwaringen geen extra geld van
het rijk krijgen, moeten gemeenten
flink bezuinigen. Om dat te com
penseren, hebben ze de onroerend-
zaakbelasting aanzienlijk ver
hoogd. En er wordt het meest
bezuinigd op bibliotheken, sport-
voorzieningen, de muziekschool,
kinderopvang en onderhoud plant
soenen, gebouwen en wegen.
Berenschot-onderzoekers wijzen
erop dat dergelijke maatregelen op
lange termijn kostenverhogingen
kunnen veroorzaken. Gemeenten
kunnen volgens Berenschot beter
op staffuncties bezuinigen. Uit eer
der onderzoek onder 170 gemeen
ten blijkt dat één op de drie te veel
staf- en ondersteuningsfuncties
heeft. Gemeenten laten echter na
die overheadkosten aan te pakken.
Binnen de gemeentelijke organisa
tie wordt vaak geen geld uitge
spaard terwijl er wel op de dienst
verlening wordt bezuinigd. Hoewel
de werkdruk bij gemeenten is toe
genomen, acht Berenschot het toch
mogelijk om dezelfde arbeid met
minder ambtenaren te doen. Door
scherpere inkoop, lagere vaste be
drijfskosten en betere afweging
van de noodzaak voor nieuw beleid
zou nog meer geld bespaard kun
nen worden. Gemeenten verzuimen
daarnaast vaak om samen te wer
ken, terwijl ambtenaren veel van
collega's kunnen Opsteken.
'Op veel plaatsen wordt steeds op
nieuw het wiel uitgevonden', aldus
de onderzoekers.
Maar wanneer de ambities van de
gemeenten worden bijgesteld, zou
den ze toch met minder ambtena
ren toe kunnen. Gemeenteraden en
besturen hebben volgens de onder
zoekers nogal de neiging elkaar op
te zwepen. „Alles gebeurt tegelijk:
de bibliotheek van de toekomst, het
theater van de toekomst."
Gezien voorgaande zou je dus als
gemeente moeten zeggen: ok, het
zijn moeilijke tijden voor ons en de
burgers. We zullen eerst eens zien
dat we tegen dezelfde tarieven de
zelfde voorzieningen kunnen hou
den, en stellen net als de burgers
met hun verminderde koopkracht
grote aankopen en ambities uit
voordat we kleur en schuld moeten
bekennen.
Roeien met de riemen die je hebt
heet dat. En we laten ons niet op
zwepen met allerhande hersenspin
sels van die 10% nieuw-beleidsme-
dewerkers waarvan de producten
bij de raadsleden in de speciale
kasten gaan met opschrift: ,geen
geld-nooit uitgevoerd beleid.'
Toch jammer dat we in plaats
van die nieuw-beleidsmedewerkers
geen interne controleurs hebben.
want dan hadden we al vele mis
sers - zeg maar blunders - kunnen
voorkomen. Maar ja, we hebben
personeelsgebrek: wat wil je. Toch
jammer van al die subsidies die we
mislopen, maar je moet wat doen
om je overhead in stand te houden
tenslotte.
En een miljoen euro voor exterhe
adviseurs ligt natuurlijk aan onze
wethouders die geen beslissing dur
ven nemen, want ze worden natuur
lijk niet geplaagd door ook maar
enige kennis van zaken of doortas
tendheid. Kijk, eigenlijk is dat ge
woon een nadeel van het huidige
parlementaire 'democratische' sys
teem. Als je nou als gemeenteraad
eens in plaats van de 4 parttime
wethouders een fulltime manager
uit het bedrijfsleven kon aanstellen
voor zeg maar een salaris onder dat
van een premier (120.000 euro) -
dat is dan altijd nog minder dan de
helft van de wethouders nu bij el
kaar - dan heb je ook iemand die
beslissingen durft te nemen en be
spaar je ook veel op die miljoen
euro voor inhuren van externe ad
viseurs en wordt de organisatie nog
efficiënt ook. Bovendien weet die
manager wie hem ingehuurd heeft
en aan wie hij verantwoording
schuldig is. Dus machtsspelletjes
van b. en w. als in het geval van het
woonhuis van dhr. Bogert heb je
dan niet meer. En de 4 wethouders
kunnen terug naar waar ze vandaan
komen. Nu leggen b. en w„ zoge
naamd in opdracht van de gemeen
teraad, hen voorstellen voor die ui
teraard gekleurd zijn door hun
eigen voorkeuren.
Dat zien we ook in het recente on
derzoek naar de varianten voor het
nieuwe gemeentehuis.
Zoals dhr. Boulogne van ABT te
recht opmerkt, is de verkoop van
het oude gemeentehuis meegere
kend, maar niet de verkoop van de
grond aan de Luchtenburgseweg en
dat zou toch heel andere cijfers ge
ven. En de opdracht voor dat on
derzoek geven aan dezelfde als van
de bouw, hoe verzin je het. Storend
vond ik ook het opnieuw opvoeren
van de arbo-eisen voor nieuw
bouw.
Zoals eerder gezegd, de huidige
werkplekken voldoen dubbel aan
de arbo-eisen, in het nieuwe zou
dat tweedubbel zijn. Een raadslid
sprak mij aan over de arbo-eisen en
de publieksruimten, maar die arbo-
eisen gelden enkel voor arbeids-
plekken, vandaar ook de naam. In
de huidige rapportage is ook spra
ke van een noodzakelijke klimaat-
beheersingsinstallatie. Veel be
drijven verkiezen de gewone bui
tenlucht in plaats van een peperdu
re installatie die meestal juist meer
klachten oplevert. Zoals het bureau
Berenschot al aangeeft zijn de bur
gers altijd het kind van de reke
ning.
Alleen de gemeenteraad kan ver
wachten dat de burgers dit wanbe
leid niet over hun kant laten gaan.
De burgers presenteren de reke
ning wel met de komende verkie
zingen en daar kan de gemeente
raad op rekenen!
Cees Boogaart,
Willem van Beierenstraat 28,
4698 RS Oud-Vossemeer.