Jonge kinderen hoeven niet het eiland af met school in Tholen PLEUNE stTre Redt het dualisme de familie Bogert? Goed verpakt Voor mode en wonen Polen niet op zondag Ervaring rijker Ophouden met het dwarsbomen Burgers presenteren rekening bij komende verkiezingen Donderdag 21 oktober 2004 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 De nieuwe vestiging van het Markiezaat college die over twee jaar in Tholen haar deuren opent, kan groeien naar 400 leerlingen. Dat verwacht de nieuwe vestigingsdirec teur Wim Dominicus van de vmbo-school in Sint-Maar tensdijk. De 59-jarige Goesenaar volgt Marleen Spaapen op die binnen het grote ROC West-Brabant (regionaal opleidingscentrum) naar Halsteren/Steenbergen is ver huisd. Hoe groter de organisatie hoe meer aandacht er is voor de kleine school, zegt Dominicus. Groei Wim Dominicus vestigingsdirecteur op Markiezaat college smalstad: Excessen Speculatief o u n Binnen het ROC worden de scholen geleid als een bedrijf, zegt hij. Di recties worden regelmatig gewis seld 'om de zaak weer eens op te schudden.' „Een kwestie van om de zoveel jaar stuivertje wisselen. Het is niet omdat iemand niet naar te vredenheid functioneert. Het werkt gewoon verfrissend. Het is de be doeling dat dit systeem van rouleren blijft. Het Markiezaat college is één van de vele instituten binnen het ROC dat nu 1500 personeelsleden telt. Vanaf 1 januari worden dat er 2500 als het Baronie college uit Breda er bij komt." Spaapen is nu vestigingsdirecteur van de voormalige Thomas mavo in Halsteren en de lagere agrarische school in Steenbergen geworden die beide nu Prinsentuincollege heten. Beide scholen worden samenge bracht in een nieuw gebouw in Ber gen op Zoom. Dominicus komt van het hoofdkan toor van het ROC in Etten-Leur waar hij hoofd personeel en organi satie was. Daarvoor was hij sinds 1988 voltijds voorlichter ('public relations') aan het Zoomvliet colle ge, dat ook onderdeel werd van het ROC. Tot het jaar 1985-1986 had hij nog een klasje Engels. Domini cus kwam in het onderwijs terecht nadat hij zijn fruitteeltbedrijf in Zuicf-Beveland in 1977 aan de kant moest doen na de malaise in de fruitteelt. In een jaar tijd rondde hij de cursus Engels van het LOI af voor een tweedegraads bevoegd heid. In 1978 stond hij voor de klas aan de Gertrudis. Waarom hij voor Engels koos? „O heel pragmatisch. Ik moest me omscholen. Had hbs gehad met zestien vakken, maar verder studeren was er nooit van ge komen. Ik belde gewoon naar het ministerie en vroeg aan welk vak toen behoefte was. Ze raadden me Engels aan. Ik ben toen fulltime gaan studeren dat jaar en had op den duur drie correctoren omdat ik zo snel ging." Hij vindt het een hele uitdaging om op Tholen aan de slag te gaan en is ook blij dat hij weer in het Zeeuwse zijn werk kan doen. Tholen en Sint- Philipsland zijn hem niet vreemd. Hij gaf jarenlang Engels op de Ger trudis en de Petrus Canisius in Ber gen op Zoom met veel Thoolse leer lingen. „Sommige leerlingen van toen kom ik nu als moeder tegen van leerlingen die hier op school zitten. Dat is heel leuk." Dominicus komt op een moment dat besloten is om de school naar Tho len te verkassen. De gemeenteraad heeft dat in samenspraak met het ROC beslist. Dominicus volgde een en ander vanaf de zijlijn. Hij heeft er goede hoop op dat de school in Tholen levensvatbaar is. Daar ver wacht hij een toename van het aan tal leerlingen. In de vestiging in de smalstad zit ook een stijgende lijn. Nu telt de school 245 leerlingen. Vorig jaar waren er 233. „Er zit groei in. Dat heeft naar mijn idee te maken met de grotere nadruk die op de ge mengde leerweg is komen te liggen. Dus meer theorie en wat minder praktijk." Dominicus nuanceert de cijfers: „Er wordt altijd gekeken naar wat er weg gaat en wat er binnen komt. Studeren er tachtig af en komen er zestig binnen, dan zit je al in de min. Eigenlijk moet je naar de eer stejaars kijken. Vorig jaar kwamen er ongeveer veertig, nu zo'n zestig. Dat zijn er twintig meer." De nieuwe man aan Onder de Lin den verwacht dat de trend zich door zal zetten omdat het aanbod van het onderwijs verschuift. Techniek breed heet het in het onderwijsjar- gon. Leerlingen leren minder tech nische vaardigheden, maar leren meer omgaan met bedieningsappa- ratuur. „We hadden hier laatst een groep aannemers op bezoek. Een daarvan vertelde dat hij nog maar vijf procent bouwvakkers in dienst De Goesenaar Wim Dominicus is de nieuwe directeur van de middelbare school in Sint-Maartensdijk. heeft die een hamer gebruiken. Dat is een ontwikkeling in het bedrijfs leven. Vaklieden hoeven niet alle maal meer een hamer vast te hou den. Het is nu belangrijker dat ze andere zaken leren: open staan om in een groep samen te werken en het kunnen besturen van ingewikkelde machines." De praktijk vraagt er volgens Domi nicus om. „In de bouw worden steeds meer elementen van tevoren in elkaar gezet voordat ze naar de bouwplaats gaan. Het stempel van de techniek gaat van de school af. Bij techniek breed wordt het keuze moment voor een vakrichting langer uitgesteld. Maar we moeten dan wel zorgen dat de leerlingen een goede aansluiting vinden op het middel baar beroepsonderwijs." Volgens Dominicus is dat van groot belang. Die overgang kan volgens hem 'naadloos' verlopen omdat bin nen het ROC alle beroepsopleidin gen kunnen worden aangeboden. De vestiging in Sint-Maartensdijk, en straks in Tholen, moet daar dan ook alles voor uit de kast halen. Maar ook binnen het ROC dient een en ander op elkaar afgestemd te worden. „Dat zijn grote operaties." Binnen de eigen school wordt nu het project onderwijsvernieuwing ter hand genomen. De leerlingen wordt geleerd om in groepjes zelf standig opdrachten te maken. „Ze gaan hier eigenlijk doen wat ze op de basisschool ook al geleerd heb ben. Tot nu toe was het zo dat de leerlingen in de eerste twee jaren van het vmbo klassikaal onderwijs kregen en dat ze pas in de derde en vierde klas in groepjes gingen wer ken zoals ze op de basisschool ge wend waren. Het basisonderwijs en vmbo moeten beter op elkaar aan sluiten. Alle docenten zijn dan ook op bezoek geweest op de basisscho len. Om te kijken hoe ze het moeten doen. Een onderwijsspecialist van het ROC begeleidt dat hele proces. Voor alle docenten is dit ingrijpend. Er kan nu in één lokaal door groep jes leerlingen aan drie verschillende vakken gewerkt worden. Bijvoor beeld Nederlands, wiskunde en En gels. De eerstejaars krijgen een stu diewijzer en weten wat ze in een week af moeten hebben. Docenten zijn meer begeleiders. Ze geven na tuurlijk wel instructie, schetsen de problemen, maar de leerlingen moe ten zelf de oplossing zoeken." (De Tweede Kamer nam vorige week af scheid van de basisvorming uit 1993. De onderbouw van het voort gezet onderwijs gaat meer lijken op het studiehuis) De nieuwe methode stelt ook andere eisen aan het gebruik van het schoolgebouw. Niet langer staan de stoelen en tafels in een rijtje achter elkaar in het leslokaal. Maar in groepjes bij elkaar. „We hebben er al twee theorielokalen voor aangepast. Ze zijn voorzien van gloednieuwe computers met internetaansluiting. Later komen er ook naslagwerken bij, plus nieuwe leerboeken. Het gaat straks zelfs zo ver dat ze die niet meer mee naar huis hoeven ne men. Dat is heel revolutionair. Het is niet alleen voor onze school, maar een landelijke ontwikkeling. Toege sneden op wat er in de maatschappij aan het veranderen is." Wat wel nieuw is op het Markiezaat college, is dat de school in de lessen meer aandacht gaat besteden aan so ciale vaardigheden. „We kennen al de aandacht die aan pesten wordt besteed, of aan het weerbaar maken van leerlingen. Maar dit gaat verder. Het gaat erom leerlingen bij te bren gen hoe ze met elkaar omgaan. Zeg maar normen en waarden. Bedoeld om excessen te voorkomen. Samen met het maatschappelijk werk wordt gekeken hoe we dit in het lespro gramma kunnen onderbrengen. Een docent gaat daar een speciale cursus voor volgen." Worden directies binnen het ROC om de zoveel tijd gewisseld, dat geldt niet voor de leraren, zegt Do minicus. „Die blijven zoveel moge lijk op de eigen scholen. Dat is be langrijk voor de docenten zelf en de leerlingen. Die moeten niet steeds een andere leerkracht in de klas zien staan." Dominicus wijst op de voor delen van de grote organisatie voor de school in de smalstad, als enige Zeeuwse eend in de Brabantse bijt. „We blijven redelijk zelfstandig. We houden leerlingen in hun vertrouw de omgeving, maar we plukken wel de voordelen van de grote organisa tie. We hebben minder mensen no dig voor het stafwerk, er zijn ge noeg specialisten waar we gebruik van kunnen maken, ICT-ers of on derwijsdeskundigen." In het nieuwe gebouw in Tholen kan de vernieuwing die nu in de smalstad wordt ingezet, nog meer vorm krijgen, zegt de directeur. „We hebben de kans het daar waar te maken. Ook wat de inrichting van de school betreft. Ik denk dat de school levensvatbaar is. Maar je moet niet op je krent blijven zitten. Het moet een voorziening zijn waar iedereen naar toe kan. Het zal niet bedoeld zijn voor havo- en vwo- leerlingen. Maar alles wat daaron der zit, moet bij ons terecht kunnen. De school zal zich ook gaan richten op de hoger scorende basisschool leerling die binnen het ROC goed door kan stromen. Je vangt er twee vliegen in één klap: als jonge kinde ren hoeven ze niet het eiland af en ze kunnen wat meer rondkijken in het beroepsgericht onderwijs. De doorstroming naar het mbo binnen het ROC is gegarandeerd, vmbo en mbo zijn dan volledig op elkaar af gestemd. En via de gemengde leer weg kunnen leerlingen ook nog naar de havo doorstromen." In de discussie over de verplaatsing is ook gesproken over het toevoe gen van een mbo-afdeling, mocht het leerlingenaantal voor het vmbo achterblijven. „Dat er een mbo bij komt is denkbaar, maar puur specu latief. Vanuit mijn ervaringen op de Gertrudis waar veel Thoolse leerlin gen kwamen die in de verzorging werden opgeleid, kan ik me voor stellen dat zo'n opleiding ook kans van slagen heeft in Tholen. Het ROC is in staat, door zijn structuur en grootte, te voorzien in wat het onderwijs in een bepaald gebied vraagt." Dominicus maakt een energieke indruk. Hij vindt het een uitdaging om het hele proces van vernieu wing en nieuwbouw mee te ma ken. Hij wil tot zijn 65ste blijven werken: „Als we in 2006 starten in Tholen dan wil ik de eerste genera tie in 2010 er nog uit zien gaan. Het leven bestaat uit cycli, niet waar?" De Poortvlietse landbouwer Kees Nieuwenhuis, tevens bemiddelaar bij het inhuren van Poolse arbeids krachten via uitzendbureau Eurojob in het Noord-Hollandse Hoofddorp, heeft bij deze onderneming laten vastleggen dat hij niet bemiddelt als het gaat om het werken op zondag. In het interview met hem, vorige week in deze krant, staat dat de Po len wel op zondag werken. „Dat ge beurt bijvoorbeeld in de Randstad en bij bedrijven met ploegendien sten. Maar die vallen buiten mijn competentie. Ik heb nadrukkelijk in mijn overeenkomst met Eurojob la ten, opnemen, dat jk niet bemiddel als er op zondag moet worden ge werkt. Met mijn gezin behoor ik tot de groep die de zondag eerbiedigt", aldus Nieuwenhuis. Het is afzien geblazen voor ons arme consumenten tegenwoordig. Denk je net als morele winnaar uit de supermarktoorlog gekomen te zijn met je boodschappenkarretje, doemt er weer een nieuwe vijand op. De verpak kingsmaffia! Mijn vrouw zegt dat ik niet overal iets achter moet zoeken. Maar geloof me nu maar: er is een gevaarlijk netwerk actief dat veel ellen de en ergernis veroorzaakt. Als verwende leden van de magnetrongeneratie worden wij voortdurend geterroriseerd door lieden die een stokje voor onze snelle hap willen steken. Wat je ook aanschaft, het is vacuiimgetrokken, ge- seald, ingeblikt of op een andere vernuftige manier dichtgeplakt. Moest je vroeger aan je sterke vader wel eens vragen of hij het potje appelmoes open wilde draaien, tegenwoordig kun je zonder goed gereedschap bijna niets meer open krijgen. Het is toch van de zotte dat je eerst krachttraining moet volgen om bij je vleeswaren te komen. Dat je zonder schaar bij de hand al leen maar kunt genieten van rookworst achter plastic. Dat je van de smaak van sardines alleen maar kunt dromen doordat er per abuis geen origineel sleuteltje bij het blikje is meegeleverd. Dat het pak vruchtensap al halfleeg is voor je die handige kliksluiting eenmaal open hebt. Dat je ongemerkt op zo'n doorzichtig cellofaantje zit te kauwen omdat ieder lapje kaas afzonder lijk verpakt blijkt te zijn. Dat er door het veel te grote doordruklipje in de verpakking, iedere keer een overdosis hagelslag uit komt zetten. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Het wordt hoog tijd dat er van hogerhand keihard wordt opgetreden tegen de misdadige praktijken van de nietsontziende inpakbranche. Ik zie mijn zil vergrijze grootmoeder nog modderen met haar blikje leverpastei. „Hoe kunnen zé dat nu toch zo maken. Ik kan er met mijn verstand niet bij.Nee oma, en met uw handen zo te zien ook niet, vulde ik haar dan altijd heel ad- rem aan. Het mensje at dag in dag uit leverpastei op haar boterham en het was dus dagelijks een hele worsteling voor ze het dekseltje met haar knok kelige vingers had losgewrikt. De fabrikant gaat er volgens mij nog prat op ook. In de reclame verkondigen de makers namelijk doodleuk dat je heel sterk wordt van hun leverpastei. Ze verklappen er echter niet bij dat dat vooral komt door de krachttoeren die je uit moet halen om daadwerkelijk bij hun eindproduct te komen. In vroeger jaren sloeg mijn moeder er regel matig een kookboek op na voor ze aan de slag ging met de maaltijdberei ding. Dat is een gepasseerd station. Anno 2004 krijg je bij aanschaf van een afbak-, afkook- of afhaalmaaltijd een gebruikershandleiding waarin gede tailleerd staat beschreven hoe je uiteindelijk bij je opgewarmde prak kunt komen. Laatst hoorde ik een verpakkingsexpert op de radio vertellen dat de hoog waardige verpakkingen grote voordelen hebben. De houdbaarheidsdatum van producten kan door de hermetische sluiting met jaren worden verlengd. Ieder nadeel heeft zijn voordeel, zou Johan Cruijff zeggen. Het zal wel, maar ik blijf het een raar idee vinden dat we nu nog niet weten waar in 2020 de olympische spelen worden gehouden, terwijl we inmiddels al wel artikelen in de supermarkt hebben liggen die dan nog houdbaar zijn. Vers van het mes. Biologisch verantwoord. Rijk aan vitaminen. Puur natuur. Bevat geen smaak- en kleurstoffen. Het zijn zomaar wat marketingkreten die je in iedere willekeurige supermarkt tegenkomt. Veel van dit alles is ge bakken lucht, maar wat maakt het uit? Als je het maar deskundig verpakt, verkoopt het prima. DAMES- HEREN- EN KINDERMODE TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084 e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm Advertentie I.M. Stemmen van lezers De Thoolse raadsleden kunnen in de kwestie van familie Bogert laten zien of ze echte dualisten zijn. Voor wie niet weet waar het over gaat: sinds 7 maart 2002 is met de nieuwe Gemeentewet het dualisme ingevoerd. Kortweg houdt dat in dat er een scheiding is gekomen in samenstelling, functies en be voegdheden van raad en college. Het college bestuurt en voert uit, de raad regeert: geeft de kaders aan waarbinnen college en ambtenaren opereren en heeft een controleren de taak. De structuur is veranderd, maar die verandering alleen zal evenwel niet voldoende zijn om de beoogde vernieuwing tot stand te brengen. Wat is daarvoor nog meer nodig? Aanpassingen in cultuur en gedrag! En op dat laatste zit het nu vast bij de (meeste) Thoolse raads leden, als het gaat over, zoals in de officiële stukken wordt aangeduid, 'de zaak Bogert' (voor lezers van de Eendrachtbode geen onbekende zaak; zie het laatste artikel hierover in de EB van 14 oktober). In de ge houden vergadering, maandag 11 oktober, van de commissie ruimte bleek overduidelijk dat verscheide ne raads- c.q. commissieleden zeer ontstemd waren over de aanpak van het college m.b.t. de door de raad in een eerdere raadsvergade ring gegeven opdracht. Er was niet aan de opdracht voldaan, terwijl deze niet voor tweeërlei uitleg vat baar was: ga bekijken wat de mo gelijkheden zijn om de bedrijfswo ning voor Bogert mogelijk te maken. Komen ze nota bene met een rapport aanzetten dat de onmo gelijkheden aantoont. Gelukkig werd dit rapport niet voor zoete koek aangenomen; daarvan getuig de de zeer gedegen en door nie mand ontkrachte bijdrage van raadslid P.W.J. Hoek. Hij haalde in ongeveer vijftien minuten het rap port op verschillende onderdelen'' volledig onderuit (op het punt van de hogere grenswaarde in relatie tot een al aanwezige woning en m.b.t. het mogelijk indienen van een verzoek tot planschade door buurtbedrijven en de hoogte van het bedrag daarvan). Van het colle ge kwam ook daarop geen enkel zinnig weerwoord. Ook dhr. J. van den Donker meldde, zich echt boos te hebben gemaakt over deze aper te geldverspilling (was met het op stellen van dit rapport geen 8000 euro gemoeid?). Hij sprak van een prestigekwestie en van een gang van zaken die beneden peil is. Maar wat schetst uw en mijn ver bazing? Je zou toch verwachten dat bij zo'n conclusie het college niet alleen de wind van voren krijgt, maar ook - en dat is nu werkelijk dualisme - duidelijk de wacht zou aangezegd worden voor deze schoffering van de raad. Maar nee hoor, dhr. Van den Donker (e.a.) verbindt hier geen enkele conse quentie aan. Wie heeft hier uitein delijk het laatste woord, raadsle den? Als de commissieleden gezamenlijk vaststellen dat het col lege zich (bewust?) van de verkeer de kant laat zien, wordt dat, helaas voor de poging van dhr. J.J. van 't Hof om het anders aan te pakken, niet door de anderen opgepikt. Hier is sprake van een aanpak met flu welen handschoenen. En laten raadsleden daarmee niet over zich heen lopen? En door wat is dat in gegeven? Berekening? Angst voor Stemmen van lezers 4 In de zomer van 2002 verzegelde de gemeente de door Bogert zonder vergunning gebouwde woonruimte. Maandag 11 oktober jongstleden heb ik de eer gehad een commissie vergadering te mogen bijwonen van de gemeente Tholen. Reden hiertoe was mijn nieuwsgierighied die was ontstaan door de betrok kenheid die ik voelde bij de familie Bogert. Zoals bij de meeste Thole- naren alom bekend, de langdurige kwestie rondom het wel of niet toe staan van het bewonen van de be drijfswoning. Doordat onze be drijfsmatige werkzaamheden vaak plaatsvinden in de nabijheid van André Bogert, heb ik de hele Bo- gert-affaire van dichtbij meege maakt. Mijn eigen overtuiging is Als ondernemers tekenden wij om af te zien van planschade voor een eventuele snellere afwikkeling in zake de bedrijfswoning van de fa milie Bogert aan de Schelde-Rijn- weg in Tholen. Wij dachten daarmee een probleem voor de ge meente opgelost te hebben. De reactie van wethouder Heij- boer was: ik weet niet of dat juri disch wel kan. Wat is het pro bleem? Waarom zou de familie Bogert hier geen bedrijfswoning mogen betrekken? Ik woon zelf ook in een bedrijfswoning aan de Schelde-Rijnweg. Ik hoop dat de gemeente nu eindelijk eens op houdt met het dwarsbomen van de familie Bogert, zodat deze kwestie zo snel mogelijk afgewerkt kan worden en mijn buurman zijn be drijfswoning op korte termijn kan betrekken. Van den Berg aluminiumbouw, Jeroen van den Berg, Tholen. het college? Miskenning van zich zelf, zijn taken en bevoegdheden? Het is duidelijk gebleken dat het college met twee maten meet als Bogert, in tegenstelling tot andere bedrijven die een bedrijfswoning wilden realiseren (of: hebben gere aliseerd), de bedrijfsgebondenheid moet aantonen. Ook op dat punt spraken de raadsleden zich, in te genstelling tot het voorstel van dhr. P.W.J. Hoek, niet eenduidig uit (nl. of de noodzaak was aangetoond). Of het moet dhr. J.P. Bout zijn die, met geen enkel tegenargument, meent te kunnen vaststellen dat de noodzaak niet was aangetoond. De ze durft zelfs op te merken dat een en ander wel door Bogert zal zijn aangedikt. Heeft u de moeite al ge nomen in de achterliggende week om u ter plaatse van uw (of liever: zijn) gelijk te overtuigen? Of komt u dan in 't geheel niet meer toe aan het voorbereiden van de stukken om zo te kunnen komen met wer kelijke argumenten? Zo was ook dhr. G.J. Hoek sceptisch over het voldoende aangetoond zijn van de noodzaak; die meende te moeten opmerken dat Bogert het grote aan tal aanwezige uren (zo'n 15 per dag; 6 dagen per week) bij zijn be drijf in de toekomst niet vol zou kunnen houden zonder gezond heidsproblemen te krijgen. En daarmee realiseerde hij zich niet dat o.a. dat juist de noodzaak on derstreept! Geachte raadsleden, als u zich op een positieve manier van uw (du ale) plicht tegenover de burgers wilt kwijten, ligt er voor u in 'de zaak Bogert' een uitgelezen moge lijkheid om in een duidelijke, door het college niet naar eigen goed dunken uit te leggen, opdracht, met een daaraan gekoppelde juiste uit voering van uw controlerende taak, te tonen dat de raad hierin het col lege stuurt en niet andersom! Ik zou haast zeggen: Bijt eens een keer van u af. Toon (op dit punt) daadkracht! De feiten zijn toch zo dat de provincie Bogert heeft ge schreven dat als de gemeente mee werkt, zij zeker niet onwelwillend tegenover een adequate oplossing zal staan. Laat de raadsleden hierin dan het college zodanig sturen, dat de uitkomst zal zijn wat de raad voor ogen heeft en niet wat een in terpretatie van het college kan zijn. Ode aan het duale raadslid! J. Aarnoudse, P.C. Quantstraat 58, Goes. dan ook dat de familie Bogert zo snel mogelijk de te veel besproken bedrijfswoning moet kunnen gaan bewonen. In alle opzichten vind ik dat deze zaak al veel te lang heeft geduurd. De voortdurende veran dering van bezwaarpunten van het Thoolse gemeentebestuur verbaast me. Al met al een ervaring rijker: politiek is niks voor mij. Ik ben er echter nu wel van overtuigd dat de ze zaak na mijn indruk van de alge mene stemming onder de raadsle den niet anders zal uitpakken dan met een goed einde voor de familie Bogert. Lane Plastics, Tholen. Stemmen van lezers Nu er door een falend economisch beleid van dit VVD/CDA-kabinet voor veel burgers teveel geld over blijft aan het einde van de maand, blijken juist zij weer de melkkoe te zijn voor de gemeentelijke over heid. Dat concludeert adviesbureau Berenschot naar aanleiding van een onderzoek onder 49 gemeenten. Nu inkomsten uit het Gemeente fonds stagneren en ze voor taak verzwaringen geen extra geld van het rijk krijgen, moeten gemeenten flink bezuinigen. Om dat te com penseren, hebben ze de onroerend- zaakbelasting aanzienlijk ver hoogd. En er wordt het meest bezuinigd op bibliotheken, sport- voorzieningen, de muziekschool, kinderopvang en onderhoud plant soenen, gebouwen en wegen. Berenschot-onderzoekers wijzen erop dat dergelijke maatregelen op lange termijn kostenverhogingen kunnen veroorzaken. Gemeenten kunnen volgens Berenschot beter op staffuncties bezuinigen. Uit eer der onderzoek onder 170 gemeen ten blijkt dat één op de drie te veel staf- en ondersteuningsfuncties heeft. Gemeenten laten echter na die overheadkosten aan te pakken. Binnen de gemeentelijke organisa tie wordt vaak geen geld uitge spaard terwijl er wel op de dienst verlening wordt bezuinigd. Hoewel de werkdruk bij gemeenten is toe genomen, acht Berenschot het toch mogelijk om dezelfde arbeid met minder ambtenaren te doen. Door scherpere inkoop, lagere vaste be drijfskosten en betere afweging van de noodzaak voor nieuw beleid zou nog meer geld bespaard kun nen worden. Gemeenten verzuimen daarnaast vaak om samen te wer ken, terwijl ambtenaren veel van collega's kunnen Opsteken. 'Op veel plaatsen wordt steeds op nieuw het wiel uitgevonden', aldus de onderzoekers. Maar wanneer de ambities van de gemeenten worden bijgesteld, zou den ze toch met minder ambtena ren toe kunnen. Gemeenteraden en besturen hebben volgens de onder zoekers nogal de neiging elkaar op te zwepen. „Alles gebeurt tegelijk: de bibliotheek van de toekomst, het theater van de toekomst." Gezien voorgaande zou je dus als gemeente moeten zeggen: ok, het zijn moeilijke tijden voor ons en de burgers. We zullen eerst eens zien dat we tegen dezelfde tarieven de zelfde voorzieningen kunnen hou den, en stellen net als de burgers met hun verminderde koopkracht grote aankopen en ambities uit voordat we kleur en schuld moeten bekennen. Roeien met de riemen die je hebt heet dat. En we laten ons niet op zwepen met allerhande hersenspin sels van die 10% nieuw-beleidsme- dewerkers waarvan de producten bij de raadsleden in de speciale kasten gaan met opschrift: ,geen geld-nooit uitgevoerd beleid.' Toch jammer dat we in plaats van die nieuw-beleidsmedewerkers geen interne controleurs hebben. want dan hadden we al vele mis sers - zeg maar blunders - kunnen voorkomen. Maar ja, we hebben personeelsgebrek: wat wil je. Toch jammer van al die subsidies die we mislopen, maar je moet wat doen om je overhead in stand te houden tenslotte. En een miljoen euro voor exterhe adviseurs ligt natuurlijk aan onze wethouders die geen beslissing dur ven nemen, want ze worden natuur lijk niet geplaagd door ook maar enige kennis van zaken of doortas tendheid. Kijk, eigenlijk is dat ge woon een nadeel van het huidige parlementaire 'democratische' sys teem. Als je nou als gemeenteraad eens in plaats van de 4 parttime wethouders een fulltime manager uit het bedrijfsleven kon aanstellen voor zeg maar een salaris onder dat van een premier (120.000 euro) - dat is dan altijd nog minder dan de helft van de wethouders nu bij el kaar - dan heb je ook iemand die beslissingen durft te nemen en be spaar je ook veel op die miljoen euro voor inhuren van externe ad viseurs en wordt de organisatie nog efficiënt ook. Bovendien weet die manager wie hem ingehuurd heeft en aan wie hij verantwoording schuldig is. Dus machtsspelletjes van b. en w. als in het geval van het woonhuis van dhr. Bogert heb je dan niet meer. En de 4 wethouders kunnen terug naar waar ze vandaan komen. Nu leggen b. en w„ zoge naamd in opdracht van de gemeen teraad, hen voorstellen voor die ui teraard gekleurd zijn door hun eigen voorkeuren. Dat zien we ook in het recente on derzoek naar de varianten voor het nieuwe gemeentehuis. Zoals dhr. Boulogne van ABT te recht opmerkt, is de verkoop van het oude gemeentehuis meegere kend, maar niet de verkoop van de grond aan de Luchtenburgseweg en dat zou toch heel andere cijfers ge ven. En de opdracht voor dat on derzoek geven aan dezelfde als van de bouw, hoe verzin je het. Storend vond ik ook het opnieuw opvoeren van de arbo-eisen voor nieuw bouw. Zoals eerder gezegd, de huidige werkplekken voldoen dubbel aan de arbo-eisen, in het nieuwe zou dat tweedubbel zijn. Een raadslid sprak mij aan over de arbo-eisen en de publieksruimten, maar die arbo- eisen gelden enkel voor arbeids- plekken, vandaar ook de naam. In de huidige rapportage is ook spra ke van een noodzakelijke klimaat- beheersingsinstallatie. Veel be drijven verkiezen de gewone bui tenlucht in plaats van een peperdu re installatie die meestal juist meer klachten oplevert. Zoals het bureau Berenschot al aangeeft zijn de bur gers altijd het kind van de reke ning. Alleen de gemeenteraad kan ver wachten dat de burgers dit wanbe leid niet over hun kant laten gaan. De burgers presenteren de reke ning wel met de komende verkie zingen en daar kan de gemeente raad op rekenen! Cees Boogaart, Willem van Beierenstraat 28, 4698 RS Oud-Vossemeer.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2004 | | pagina 3