Van Dijkes uit zeven provincies
treffen elkaar in Sint-Annaland
Klachten over onderhoud aan
fietspad, vijver en korenmolen
Verburgh
Familiestichting trekt 111 deelnemers op eerste reünie
5600 varkens
in een simpele
high tech stal
Varkensleed
Schadeclaims
varkensstallen
zijn afgewezen
11
L
Donderdag 7 oktober 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Met zijn 94 jaren is J.H. van Dijke uit de Maartenshof in
Sint-Maartensdijk zaterdag de oudste aanwezige op de
reünie van zijn familie. Nog ruim honderd andere nako
melingen van het 17e eeuwse Poortvlietse echtpaar Ma-
rinus Jansen van Dijke en Leuntje Jans zijn naar Sint-
Annaland gekomen om familieleden te ontmoeten. De
bijeenkomst is georganiseerd door de familiestichting
Van Dijke, waarvan Jannie van Dijke-v.d. Bor uit Poort
vliet en Piet van Dijke uit Sint-Annaland de Thoolse be
stuursleden zijn.
Nestor
Het slechte fietspad naar De Sluis. De verwaarloosde vij
ver naast de Rozeboom. De korenmolen die nodig opge
knapt moet worden. Bomen in de Voorstraat die te groot
worden en mensen die hun bouwcontainers te lang in de
straat laten staan. Vier inwoners van Sint-Philipsland ge
bruiken maandagochtend het spreekuur van wethouder
M.A.E. Velthuis in woonzorgcentrum de Rozeboom om
te vertellen wat hun dwars zit. De komst van de bestuur
der wordt op prijs gesteld. En de wethouder is te spreken
over de opkomst op het spreekuur. Het is de eerste van
een proef die tien weken duurt.
Korenmolen
Vier inwoners op proef spreekuur bij wethouder in Sint-Philipsland
Rolstoel
Openbare werken
LOEWE.
BELEEF DE SHOWROOM VAN
IMABO ESSELINK
Het logo van de stichting - een dijk
tussen zee en land - wijst de deel
nemers aan de reünie zaterdag de
weg naar De Wellevaete. Daar ont
vangen Jannie en Piet van Dijke,
gestoken in klederdracht, de 111
familieleden die uit zeven ver
schillende provincies - van Geleen
tot Haarlem - komen. Slechts een
zesde deel van de mensen die zich
hebben aangemeld komt van Tho-
len en dat valt stichtingsvoorzitter
Henk van Dijke uit Amstelveen ei
genlijk een beetje tegen. Want dit
geslacht telt heel wat Thoolse le
den. Maar met de opkomst is het
bestuur zeker tevreden. De pen
ningmeester, ook een Henk van
Dijke maar dan uit Geleen (zijn
vader kwam uit Ossendrecht), ver
welkomt de aanwezigen terwijl ze
genieten van koffie met een bolus.
Van alle leeftijden zitten er Van
Dijkes in de zaal. Een mevrouw uit
Hoogerheide viert deze dag haar
87e verjaardag. De oudste aanwe
zige is echter de 94-jarige J.H. van
Dijke, afkomstig uit Poortvliet
maar nu wonend in woonzorgcen
trum Maartenshof. Hij is met zoon
Hans en dochter Krijnie en hun
echtgenoten naar de reünie geko
men. Vanwege deze eerste reünie
is 2 oktober 2004 een historische
dag, memoreert Henk van Dijke.
Maar ook omdat juist dan Neder-
Dhr. Van Dijke uit Sint-Maar
tensdijk was de oudste bij de
reünie van de familie Van Dijke.
land in Amsterdam massaal protes
teert tegen het kabinetsbeleid.
Na de koffie gaat het gezelschap
naar streekmuseum De Meestoof,
Jannie en Piet in hun klederdracht
voorop. In vijf groepen worden de
Van Dijkes rondgeleid door de ver
schillende afdelingen. Om het on
derlinge contact te bevorderen zijn
de groepen vooraf ingedeeld. Zo
wordt voorkomen dat bekenden de
hele dag bij elkaar blijven. In het
schoollokaal van het museum
heeft vrijwilliger Frank Kousema
ker een doos bij zich met oude por
tretfoto's van Thoolse Van Dijkes.
In de koffiekamer heeft de voorzit
ter een tafel gevuld met publicaties
over familieleden en over Zeeland.
Onder meer de vijf delen liggen er
waarin alle Nederlandse families
(Van) Dijk(e) door hem zijn be
schreven. Ze vormen de weerslag
van veertig jaar genealogisch on
derzoek. Ze zijn inmiddels op cd-
rom gezet, compleet met foto's en
zelfs muziek erop. Deze cd is voor
belangstellende familieleden te
koop. Het museumbezoek wordt
afgesloten met het maken van een
groepsfoto. In De Wellevaete
wordt daarna een broodmaaltijd
geserveerd. En vervolgens is het
een gezellig samenzijn waarbij
Amande de Graaf op keyboard
voor achtergrondmuziek zorgt.
In het dorpshuis vertelt voorzitter
Henk van Dijke - die zelf geen lid
is van het geslacht waarvoor de
reünie op touw is gezet - over het
ontstaan van de stichting, deze
maand drie jaar geleden. Hij
noemt de oprichting van de stich
ting en de publicaties over de ge
slachten Van Dijke in 2000 en
2001 'de absolute hoogtepunten in
mijn genealogische hobby'. De
stichting telt inmiddels ongeveer
180 donateurs en zij ontvangen
twee keer per jaar het contactblad
met lezenswaardige artikelen over
familieleden. Ook is een website
gebouwd. Jannie van Dijke is se
cretaris van de familiestichting en
haar man Wim verleent hand- en
spandiensten. Zo bezorgt hij het
contactblad bij de Thoolse dona
teurs. Onder de reüniegangers zijn
een twintigtal donateurs. De voor
zitter roept de overigen dan ook op
om eveneens donateur te worden.
Hij is blij met de betrokkenheid
Jannie en Piet van Dijke maken zich op om met de deelnemers aan de familiereünie van de Wellevaete naar het streekmuseum te wandelen.
van de familieleden, wat bijvoor
beeld geïllustreerd wordt met een
suikerzakje van een Zwitsers res
taurant dat hij in zijn handen ge
drukt krijgt. 'Van Dyke' is de
naam die daarop prijkt.
Van Dijke gaat ook in op de fami
liehistorie. Hij vertelt dat in de ze
ventiende eeuw op verschillende
plaatsen in Zeeland de familie
naam Van Dijke is ontstaan. Tot op
heden is hem niet gebleken dat die
verschillende stammen aan elkaar
verwant zijn. Daarom ook heeft hij
ze in afzonderlijke boeken gepu
bliceerd. „Het kan voorkomen, dat
in een en dezelfde straat drie ge
zinnen wonen die onze achternaam
dragen maar geen familie van el
kaar zijn, en dus tot verschillende
geslachten behoren." De voorzitter
kondigde aan dat de donateurs in
de nabije toekomst geïnformeerd
zullen worden over een mogelijk
dna-onderzoek dat duidelijkheid
zou kunnen brengen in de ver
wantschap.
Het geslacht waarvoor de reünie is
georganiseerd (en dat de onderzoe
ker de code GD93 meegaf) is het
op twee na grootste dat door Henk
van Dijke in kaart is gebracht. Hij
heeft van Marinus Jansen van Dij
ke en Leuntje Jans bijna 2100 na
komelingen geregistreerd. De
stamouders zijn vermoedelijk in
Poortvliet geboren. In dat Thoolse
dorp blijven de meeste nakomelin
gen eeuwenlang wonen. In het
laatste kwart van de achttiende
eeuw vestigt zich een aantal van
hen in Sint-Annaland. De in 1776
in Sint-Maartensdijk geboren
Hendrik van Dijke wordt molenaar
in Zierikzee, aan hem en zijn naza
ten zal in het voorjaarsnummer
van het contactblad een verhaal
gewijd zijn. En in 1887 vertrekt
Johannis van Dijke uit Poortvliet
naar Ossendrecht, waar een grote
tak van deze familie is ontstaan.
Eén daarvan is Jo van Dijke, vele
jaren gemeenteraadslid en wethou
der in zijn woonplaats, en inmid
dels bijna 58 jaar getrouwd. Van
wege zijn vele grote maatschappe
lijke verdiensten en zijn grote
betrokkenheid bij de familie Van
Dijke roept de voorzitter hem -
zonder de andere aanwezigen te
kort te willen doen - uit tot de nes
tor van zijn familie.
De organisatie is tevreden over het
verloop van deze eerste reünie Van
Dijke, die ook een beetje als proef
wordt gezien. Willemijn van Dijke
uit Breda, bestuurslid van de stich
ting én lid van hetzelfde geslacht
als de voorzitter, neemt alvast een
schot voor de boeg met de opmer
king dat over twee jaar een reünie
van haar familie georganiseerd zou
kunnen worden.
Het college gaat de boer op, maar
het is even afwachten of er iemand
komt. Wethouder Velthuis en amb
tenaar Patrick Neele, hoofd afde
ling publiekszaken, zitten even na
elf uur te wachten in de lege recre
atiezaal van de Rozeboom. Niet
lang want de 83-jarige M.J. den
Braber komt binnen met een duide
lijke boodschap aan b. en w. Hij
pleit ervoor elke maand zo'n
spreekuur te houden. „Dan kunnen
wij onze belangen beter behartigen
want er wonen hier veel bejaar
den."
Den Braber fietst nog veel, vertelt
hij. Voor een tochtje van ruim ze
ventig kilometer op een dag, draait
hij zijn hand niet om. Hij kent de
paden. Hij vraagt dan ook aandacht
voor het fietspad naar De Sluis.
Dat is volgens hem levensgevaar
lijk omdat er 'een knik' in zit. Een
lager gedeelte van twee tegels
waardoor fietsers kunnen vallen.
Met zijn handen geeft hij aan dat er
een breuk in het wegdek zit. Zeker
als er twee scholieren naast elkaar
fietsen en niet opzij gaan voor een
tegenligger, kunnen er volgens
hem ongelukken gebeuren.
Velthuis luistert. Biedt de man en
kele malen een stoel aan, maar Den
Braber blijft staan. Gebaart met
zijn handen om zijn woorden
kracht bij te zetten. Neele schrijft
het allemaal op.
Den Braber vraagt ook naar zon
wering voor de Rozenboom. Net
zulke als bij het woonzorgcentrum
Maartenshof in Sint-Maartensdijk.
Velthuis legt uit dat het gebouw
niet van de gemeente is, maar van
Castria Wonen.
Ook wijst Den Braber op het weg
vallen van 'subsidie' waar huurders
tot 1998 van konden genieten. Het
was geen huursubsidie, zo weet
Den Braber nog, maar geld dat
rechtstreeks van de woningstich
ting kwam. Het kon toen wel om
300 tot 400 gulden gaan, zegt de
bezoeker. „We hebben ons hele le
ven hard gewerkt en gespaard en
gespaard. Nu is het opvreten. Is het
niet zo?"
Neele herinnert zich vaag iets van
een regeling over huurcompensa-
tie. Een regeling die toen van over
heidswege is afgeschaft waardoor
de financiële bijdrage is komen te
vervallen.
Bewoonster C. Quist-van der Male
uit de Rozeboom gaat wel zitten.
Ze heeft een klein papiertje meege
bracht met de punten die ze wil
voorleggen. Ze zet ferm in: „De
vijver hier naast de Rozeboom is
een groot schandaal." De ronde
plas met waterlelies, wordt al jaren
verwaarloosd terwijl hij zo mooi
zou kunnen zijn, zegt ze. Ze wijst
erop dat ze er in 1999 en 2000 al
een brief over de toestand van de
vijver heeft geschreven in de krant.
„De vijver zou opgeknapt worden
in 2003. Maar er is nog niks aan
gedaan. Jammer dat ik die brieven
heb opgeruimd. Toen had ik er nog
veel vertrouwen in dat het werd
uitgevoerd." Dat vertrouwen is
weg.
Ze kijkt er elke dag op uit vanuit
haar woning in het woonzorgcen
trum. Samen met de wethouder en
de ambtenaar loopt ze naar het
raam van de recreatiezaal om de
vijver te laten zien.
Ze vraagt dan ook meteen aandacht
voor de groene container voor kle
ding en schoenen die naast het ge
bouw staat. „De spullen zijn pas
opgehaald. Hij is niet vol, maar de
mensen leggen volle zakken met
kleren voor de container. Ze gooien
de spullen er niet in. De kinderen
komen er op spelen, trekken de
zakken kapot." De wethouder ziet
de volle zakken liggen en schudt
het hoofd. Daar zou je mensen op
aan moeten spreken, vindt ze.
Daarnaast staat de groene emmer
voor groente-, fruit- en tuinafvaf.
Er werden ook etenresten in ge
gooid. „Vorig jaar kropen de ma
den eruit," vertelt mevrouw Quist.
Ze gooide er zelf maar een pan met
kokend water over. Het is verbe
terd want nu wordt er enkel groente
en fruit in gedeponeerd, zegt ze.
Maar de container daarnaast voor
het restafval is vuil. Er ligt een
'dikke koek' op de bodem.
Behalve vuil is er ook licht waar de
bewoonster last van heeft. Ze wijst
naar de opgeknapte Wimpel. Naar
de lamp die 's avonds het logo aan
de gevel van het dorpshuis verlicht.
„Van 's avonds zeven tot 's och
tends zeven schijnt die lamp bij
ons in de kamer." De wethouder
wijst erop dat de Wimpel van een
stichting is en dat ze de beheerder
kan vragen er wat aan te doen.
Vrijwillig molenaar Jan Reijngoudt
komt zijn beklag doen over de mo
len. Die is in slechte staat, zegt hij.
„Hij ziet er schandalig uit." Dat
wordt bevestigd door de monu
mentenwachters die de molen juist
die morgen inspecteren, zegt hij.
M.J. den Braber is in de Rozeboom de eerste bezoeker op het spreekuur bij wethouder M.A.E. Velthuis (rechts) en ambtenaar P. Neele.
Hij wil weten of er al iets bekend is
over het opknappen van de houten
korenmolen uit 1724.
Volgens de wethouder is er een
voorstel dat dinsdag, de dag na het
spreekuur, door het college wordt
besproken. „Het gaat over de mo
lens van Sint-Annaland, Stavenisse
en Scherpenisse, maar die van
Sint-Philipsland zit er ook in. Er
moet veel aan gebeuren." Reijn
goudt kan 's middags bellen over
de uitkomst.
Reijngoudt maakt zich zorgen.
Wijst er op dat er in 1999 50.000
gulden voor de molen was gereser
veerd, maar dat dit toen naar de
restauratie van de molen van
Scherpenisse is overgeheveld. Vol
gens de wethouder is er nog geld
voor de molen van Sint-Philipsland
gereserveerd. „Maar er is te weinig
geld."
Reijngoudt vraagt ook of er wat ge
daan kan worden aan de lindebo
men in de Voorstraat. Die werden
volgens hem ieder jaar gesnoeid,
maar daar is de klad ingekomen.
„Ze groeien nu in de dakgoot en
dat kan niet de bedoeling zijn. Ik
pleit ervoor het snoeien te herstel
len. Toen ze geplant werden, is ge
zegd dat we het zicht op de kerk
zouden behouden, maar dat gaat
niet als ze niet bijgehouden wor
den." Neeles lijst wordt almaar
langer.
De laatste bezoeker is Jan Ligten-
dag. Hij vraagt of er wat gedaan kan
worden aan de straatkolken in de
Hengelosestraat. Die liggen volgens
hem vijf centimeter dieper dan de
straatstenen. Op vier of vijf plekken
in de straat. Als er met een auto
overheen wordt gereden, geeft dat
veel gebonk, zegt hij. Of er bij een
eventuele herbestrating wat aan ge
daan kan worden. Ligtendag is voor
zichtig. Hij begrijpt dat het niet
zomaar op stel en sprong verholpen
kan worden, maar kaart het toch aan.
Hij wijst er ook op dat de straat erg
smal is. Als auto's elkaar tegemoet
rijden, dan scheelt het niet veel of de
buitenspiegels raken elkaar bij het
passeren. Of de straat bij de herbes
trating niet wat breder gemaakt kan
worden. De stoepen zijn er echter
smal. Volgens Ligtendag 3,5 tegel
breed.
Maar volgens Velthuis zullen stoe
pen in de bebouwde juist niet ver
smald worden omdat er ook reke
ning gehouden moet worden met
mensen in een rolstoel of ouders
met kinderwagens. Ze wijst naar
de werkgroep gehandicaptenbeleid
Tholen die er juist voor pleit om
trottoirs geschikt te maken voor rol
stoelgebruikers.
Volgens Ligtendag komt het nog al
eens voor dat particulieren struiken
en heggen over de stoep ('gemeen
tegrond') laten groeien waardoor er
minder ruimte is voor het wande
lend publiek. Volgens Neele zijn de
regels over aanplanten van bomen
en struiken in het nieuwe bouwbe
sluit echter aangescherpt.
Een ander punt is dat veel doe-het-
zelvers die hun huis verbouwen re
gelmatig pallets of containers na het
laden of lossen laten staan. „Soms
wel vijf tot zes weken. Dat is slor
dig en ook lastig voor mensen die
hun auto er dan niet kwijt kunnen."
Volgens Velthuis is dat een kwestie
van 'burgerfatsoen.' „Mensen kunnen
daar op aangesproken worden." Na
ongeveer drie kwartier is het afgelo
pen. Er komen geen burgers meer,
maar Velthuis is heel tevreden over de
opkomst. „Ze hadden allemaal een
lijstje met vragen". Al zijn het bijna
allemaal zaken die niet in haar porte
feuille zitten (onder meer welzijn en
sociale zaken), maar vooral in die van
wethouder F.J. Goossen (openbare
werken en beheer en onderhoud ge
meentelijke gebouwen). Neele heeft
ze allemaal genoteerd. Het valt hem
op dat het om zeer concrete vragen
gaat. In de hal beneden zit mevrouw
Quist op een bankje. Ze heeft haar
zegje gedaan. „Natuurlijk. Daar moet
je gebruik van maken. Er alleen onder
elkaar over klagen, daar schiet je niks
mee op. Nu maar afwachten hoe lang
het duurt voordat ze er wat aan gaan
doen."
Stemmen
van lezers
Er komen weer 5600 varkensbewo
ners naar het eiland Tholen. Niet
lang hoor, zo maar eventjes tot ze
half volwassen en dik genoeg zijn,
dan worden ze weer afgevoerd rich
ting slachthuis en dan komt er weer
een nieuwe lading. De bewoning
wordt een simpele loods die hier in
het 'Zeeuwse landschap past. Hij
wordt wel donker gekleurd, want hij
mag natuurlijk niet opvallen. Wij
hoeven niet te zien wat er zich bin
nenshuis allemaal afspeelt. Jammer
dat het eerste plan niet goedgekeurd
werd want ,daar straalde het plezier
vanaf.' Welk plezier vraag ik mij af,
dat je weet dat er om de zoveel tijd
duizenden varkens opgefokt worden
om daarna weer ingeladen te wor
den richting slachthuis? Sorry, maar
daar krijg ik nog geen glimlach van
op mijn gezicht!
Maar het volgende plan is een stuk
beter voor de heren, want daar zie je
namelijk niet aan de buitenkant dat
het een varkensstal is. Makkelijk,
dan hoef je ook niemand iets uit te
leggen.
Er komen zelfs noodtrappen in.
Voor wie is mij niet duidelijk. Als er
brand uitbreekt, is dat negen van de
tien keer als er niemand aanwezig is
in de stallen, behalve de 5600 var
kens en die kunnen jammer genoeg
geen trap lopen. Die zitten als ratten
in de high tech stal op hun één vier
kante meter te wachten of er bij
meneer M. Welvaarts in Boxtel een
alarm af gaat als het alarm tenmin
ste werkt. Want het komt wel eens
voor dat er ,een rat' de bedrading
kapot maakt en dan heb je nog niks
aan een dier- en millieuvriendelijke
high tech stal!
Want het wordt namelijk een dier
en milieuvriendelijke stal, waar er
met de dieren rekening wordt ge
houden. Het wordt zo diervriende
lijk, dat de dieren binnen gelost en
geladen worden om geluidsoverlast
te voor komen? Dus wij horen en
ruiken niks. Dat de dieren alleen het
daglicht zien naar het slachthuis,
daar ligt M. Welvaarts uit Boxtel
niet wakker van. Die vaart er wel
bij! U kunt mischien wel raden dat
wat mij betreft er geen vergunnin
gen worden gegeven voor deze var
kensstal. Die zijn er al genoeg op
het eiland Tholen.
J. Sinterniklaas,
Sint-Maartensdijk.
Met afschuw heb ik kennis geno
men van de plannen om weer een
nieuwe varkensstal te bouwen op
Tholen. Een varkenshandelaar uit
Brabant wil op de hoek van de
Bram Groenewegeweg/Bitterhoek-
seweg een stal laten neerzetten voor
5600 mestvarkens. Met grote erger
nis vernam ik dat er zelfs gedacht
wordt om het nieuwe varkenskamp
uit te voeren in twee verdiepingen,
zodat de varkens bovenburen en on
derburen krijgen. Schaamteloos
wordt gemeld, dat het een diervrien
delijke stal wordt, waar elk varken
een ruimte van een vierkante meter
krijgt. Ik ben erg verheugd over dit
ruimtelijke aspect en respect voor
dieren.
Er zijn allerlei leuke voorstelletjes
aangaande het ontwerp van de var
kensfabriek. Er wordt gekeken hoe
de megastal kan worden ingepast in
het Thoolse landschap. De Thoolse
welstandscommissie mag ook een
zegje doen. Het is al vele jaren alge
meen bekend, dat talloze dieren in
de bio-industrie een ellendig leven
hebben in mistroostige megastallen.
De dieren komen niet in de buiten
lucht en hebben nauwelijks of geen
beweging. Vreten en poepen, vetge
mest worden en in hun eigen onge
zonde (ammoniakhoudende) poep-
lucht staan. Dieren krijgen allerlei
onnatuurlijke stoffen toegediend,
waaronder hormonen en antibiotica.
Veel dieren lijden aan stress als ze
zich staan te vervelen op beton en
stalen roosters. Vlees dat op zo'n
verwerpelijke wijze (versneld)
wordt geproduceerd, kan mijn in
ziens niet echt gezond zijn. Varkens
behoren op natuurlijke wijze te
wroeten in aarde, gras en stro en
niet op beton en stalen stangen te
staan dat heel ellendig voor ze is,
aangezien de natuurlijke vorm van
hun poten daarvoor niet geschikt is.
Ook talloze biggetjes in de bio-in-
dustrie worden slachtoffer van el
lendige praktijken. Grote aantallen
biggen worden zonder verdoving
gecastreerd. Ook krulstaarten en
hoektanden worden onverdoofd af
geknipt.
Vlees dat voor een paar euro per ki
lo in de winkel ligt, is altijd vlees uit
de ellendige bio-industrie. Wie wat
respect heeft voor dierenwelzijn,
betaalt wat meer voor een kilo vlees
en kiest voor scharrelvlees of - nog
beter - ekologisch vlees. Gezien de
vele negatieve aspecten aan vlees
eten, is het aanbevelenswaardig om
minder of helemaal geen vlees te
eten. Er zijn tegenwoordig genoeg
vegetarische producten die ook
smakelijk zijn. Met het oog op res
pect voor het leven van mensen en
dier en voor natuur en milieu, is de
bouw van nieuwe varkensfabrieken
sterk af te raden.
Jan J.B. Nanning,
Gareelmakersdreef 30, Tholen.
De verzoeken om planschadever
goeding van maatschap A. en J.
van Leijsen te Poortvliet en van
M.A.M. Veraart te Tholen zijn door
de gemeenteraad afgewezen. Bei
den claimen, schade te hebben ge
leden doordat ze hun agrarisch be
drijf niet konden uitbreiden met
een vleesvarkensbedrijf. De in
1999 vastgestelde tiende herzie
ning van het bestemmingsplan bui
tengebied maakte dat onmogelijk.
Deze liet een oppervlakte van 500
m2 toe, als neventak, en een uit
breiding onder voorwaarden tot
1600 m2.
Van Leijsen wilde 2024 m2 var
kensstallen bouwen. Omdat zijn
plan de grenzen van het bouwper
ceel overschreed, werd de aanvraag
uit 1996 geweigerd. In het door de
gemeente gevraagde advies staat
dat de aanvrager nadrukkelijk was
gewezen op de bezwaren en de be
perkingen die in de 8e en 9e herzie
ning waren opgenomen. Volgens
het advies mocht Van Leijsen 'er
niet op vertrouwen dat de aanvraag
gehonoreerd zou worden'. Hij heeft
vervolgens onvoldoende gepro
beerd de mogelijkheden die het
bestenmmingsplan wél bood, te be
nutten. Wegens passieve risicoaan
vaarding moet de schade dan ook
voor rekening van de maatschap
blijven. Dat advies is door de ge
meenteraad overgenomen.
Ook Veraart wordt afgewezen op
grond van passieve risicoaanvaar
ding. Zijn aanvraag uit 1997 betrof
een stal van 1997 m2. De 9e her
ziening van het bestemmingsplan
(met beperkingen tot een neventak
van 1000 m2 en na vrijstelling
2000 m2) was toen al vijf maanden
vastgesteld door de gemeenteraad.
Vóór die tijd had Veraart met de
gemeente niet over zijn bouwplan
gesproken en ook in de bestem
mingsplanprocedure kwam hij niet
met bezwaren.
Fiets naar je werk. Het Zeeuws
Platform Duurzame Ontwikkeling
te Goes krijgt 25.000 euro subsidie
van de provincie voor het project
'Campagne fiets naar je werk.'
VLAK
lam BRILJANTE
BE6LOKWAUTEIT ZIJN.
Stimulate your senses.
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360
www.irerburgh.nl
Hi-Fi. T.V. Video, Computersystemen, Printers, Netwerken
Advertentie I.M.
Wilt u verzekerd zijn van ioo% tijd en
aandacht? Bel dan voor een afspraak
0187-475 440.
gevelstenen dakpannen tegels en
sanitair deuren en kozijnen sfeer
verwarming plafond- en wandpaneien
hout en plaatmateriaal sierbestrating
bouwmaterialen gereedschappen
imabo
E
S
S
E
L
1
N
K
Middelharnls - Industrieweg 35
Advertentie I.M.
