Het is allemaal de
schuld van de PKN
Dion Dam behartigt belangen van de
investeerders in Costaricaanse vanille
Reünie neven en nichten Hout,
maar het groepje wordt kleiner
PLEUNE Style
Voor mode en wonen
Chauvinist
Verkoop alles
en geef geld
aan de armen
Donderdag 9 september 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Een reisje naar het Mid
den-Amerikaanse Costa
Rica zit er wel een keer in
voor Dion Dam, zo lijkt
het. De 50-jarige Vosse-
meerder is secretaris van
de onlangs opgerichte
stichting Belangenbeharti
ging investeerders Ecolo-
gica. Deze stichting behar
tigt de belangen van
mensen die geld belegd
hebben in een vanilleplan-
tage in Costa Rica. Dam is
één van de duizend inves
teerders. Hij werkt boven
dien parttime als adviseur
voor De Groene Spaarad-
viseurs dat gespecialiseerd
is in duurzame investe
ringsprojecten.
Krachten bundelen
Vossemeerder voorstander van duurzame producten met een mooi rendement
Vruchtgebruik
Werkgelegenheid
Van heinde en verre voor krukels en mossels in Elenahof Stavenisse
Ze waren zaterdag met 35 familieleden bij elkaar geko
men. Neven en nichten van de familie Hout. Voor de zes
de maal spraken ze af in de Elenahof in Stavenisse. Want
Stavenisse is voor de familie de bakermat. De bijeen
komst is er vooral om weer wat bij te praten. De reünisten
komen namelijk overal vandaan. De familie Hout bracht
veel schippers voort die met hun binnenvaartschepen uit
zwierven over Nederland en elders domicilie vonden.
Onthoofd
Stemmen
van lezers
Evenals dhr. L. Wessels volg ik als
oud-inwoner van Sint-Maartens
dijk de gebeurtenissen op het ei
land, dus ook de verwikkelingen
op het kerkelijk vlak zoals in Sint-
Annaland. Het is allemaal de
schuld van de Protestantse Kerk in
Nederland (PKNTot aan de fusie
datum van 1 mei waren veel her
vormden fel tegen het samengaan
van hervormden, gereformeerden
en lutheranen. Men wilde her
vormd blijven op de aloude gere
formeerde grondslag, de drie for
mulieren van enigheid en de
kerkorde van 1951. Men wilde de
Nederlandse Hervormde Kerk niet
prijsgeven, maar hervormd blijven
binnen het kerkgebouw waar al
vanaf de reformatie (1570 tot
1580) mensen zijn samengekomen.
Voluit hervormd en absoluut geen
PKN. Maar de N.H. kerk is opge
heven en de PKN voelt zich daar
van de wettige voortzetting en te
vens eigenaar van de gebouwen en
andere bezittingen. De PKN is een
pluriforme kerk waar van alles kan
en die dus absoluut niet meer gere
formeerd te noemen is. Velen die
dat wel willen belijden, zijn door
hun kerkenraad per 1 mei meege
nomen in de PKN, ondanks vele
bezwaren en tegenzin. Plaatselijk
kon men alles blijven doen, maar
in classicaal en synodaal verband
komt het pluriforme karakter tot
uiting met - naast de aloude belij
denisgeschriften - twijfelachtige
belijdenisgeschriften zoals de
Augstburger Confessie en de con
cordantie van Leuenberger. De her
vormden op gereformeerde grond
slag worden alleen maar gedoogd.
In financieel opzicht zal men
steeds meer moeten bijdragen om
dat er veel papieren leden zijn en
daarvan zullen er steeds meer afha
ken. Het zal niet veel jaren meer
duren of de Remonstrantse Broe
derschap en de Rooms-Katholieke
Kerk komen er ook bij of slokken
de PKN zelfs op. In feite is dan ie
dereen min of meer rooms en dan
zijn we terug bij Luther in 1517.
Meegaan in de PKN is een onbe
gaanbare weg. De Hersteld her
vormde kerk willen de N.H. kerk
als planting Gods vanaf de refor
matie voortzetten, op de aloude
grondslag in het plaatselijke kerk
gebouw. Hersteld hervormd wil ab
soluut geen kerkscheuring, maar de
PKN verkwanselt de N.H. kerk en
daarom zie je op veel plaatsen al
lerlei problemen, zoals in Sint-An
naland, waar de commissie voor
bijzondere zorg is opgetreden naar
aanleiding van het gezamenlijk ge
bruik van het kerkgebouw. Her
steld hervormd wees het laatste
voorstel van de PKN af omdat dit
niet haalbaar was voor de morgen
dienst. Denk aan ouderen en de
kerktelefoonluisteraars in zorgcen
trum de Schutse. Men heeft nu on
derdak gekregen in de kerk van de
Gereformeerde Gemeente en ik
verwonder me erover, dat daar de
diensten van Hersteld hervormd
wel ingepast kunnen worden, want
de Ger. Gem. heeft zelf 3 diensten.
Hersteld hervormd wordt er met al
le goede zorgen tegemoet gekomen
en het is zeer te prijzen dat men
daartoe bereid is. De Heere God
gebiede er Zijn zegen over. Bij de
broeders en zusters van tot voor
kort hetzelfde huis (PKN) waren de
diensten niet op behoorlijke wijze
in te passen, terwijl die op zondag
maar 2 eigen diensten hebben. De
PKN moet daar eens goed over na
denken, want daar zal men in de
toekomst geen voordeel van heb
ben. Het is waar wat dhr. Wessel
zegt, dat hulp aan Afrika ook hard
nodig is en met 50 euro kun je daar
al een kinderleven redden, maar als
er dan toch genoeg geld is, waarom
zou het dan niet bijbels zijn als her
steld hervormd in de nabije toe
komst een eigen kerkgebouw
krijgt. Hh heeft wel een predikant,
de PKN moet er één beroepen en
met alle andere kosten (onderhoud
gebouwen) zal dat niet gemakke
lijk zijn. Een PKN-ouderling uit
Sint-Annaland zei onlangs: het zal
bij ons in de collectezak niet moe
ten rinkelen, maar ritselen. Dat
zegt wel wat. Ik lees ook: beter ten
halve gekeerd dan ten hele ge
dwaald. Maar naar de PKN is ten
halve gekeerd inderdaad ten hele
gedwaald, want niemand die voluit
hervormd wil blijven, kan met de
PKN mee. Dat is een heilloze weg.
Dat er soms veel geld verkeerd
wordt uitgegeven, is niet alleen van
de laatste tijd. Dat zie je ook bij de
rijksoverheid met de Betuwelijn en
de hogesnelheidslijn en de ge
meente Tholen met het nieuwe ge
meentehuis. Dat men in Indonesië
andere culturen en wetten heeft, is
hun goed recht, maar daar hoeven
wij ons niet op te richten. Als Wes
sels zegt dat het gezonde verstand
moet prevaleren boven standpun
ten, dan is dat geen koppig door
gaan op een uitzichtloze wég tot
verwijdering. Bij hh is er al veel tot
stand gekomen en de Heere God
zal wel zorgen en in de weg van het
gebed nog wonderen doen.
Dat Maria van 't Hof als zendelinge
is uitgezonden, is toch goed. Zij zal
op dat terrein veel nuttig werk kun
nen doen en wie is daar op tegen?
Dat er over het vrouwenkiesrecht in
de kerkelijke gemeenten verschil
lend wordt gedacht, is bekend. De
laatste 50 jaar zijn er steeds meer
vrouwelijke ouderlingen en diake
nen gekomen. Als dit in het verle
den onbijbels was, hoe kan dit dan
nu wel bijbels zijn. In de PKN kan
er veel mee door, waarvan het maar
de vraag is of het bijbels is. De op
richting van HHK is een forse steen
in de PKN-vijver. De PKN heeft de
problemen over zichzelf afgeroe
pen. Er is veel verdriet over het feit
hoe veel leden van HHK zijn be
handeld. Bij alle ellende en moei
lijkheden is er de hoop en verwach
ting dat de Heere God zijn zegen
over ons mag gebieden.
C. Kwaak,
Noordsingel 146,
Bergen op Zoom.
Ik weet het nu zeker. Er huist een chauvinist in mij. De afgelopen weken was
ik niet te houwen. Als er ook maar één sporter met een oranje outfit in beeld
kwam, veerde ik meteen op. Natuurlijk zorgde het miezerige vakantieweer
ook bij ons in huis voor verveling en balorigheid. Maar hiermee kan toch
niet de hevige olympische koorts worden verklaard. Zeg nu eerlijk, wat moet
er binnenin een mens niet allemaal misgaan als je op een achternamiddag
naar een kleiduivenschutter, schermer of trampolinespringer gaat zitten kij
ken Je moet toch enigszins getroebleerd zijn om een roeiboot met acht vol
wassen mannen aan boord naar de finish te schreeuwen Ja, zelfs het ping
pongen, badmintonnen, de dressuur en het judoën, volgde ik met spanning
op m'n gezicht. We hebben zelfs een aantal keren met het bord op onze
knieën voor de buis gezeten om de verrichtingen in Athene te volgen. Die
zwemmers waren goed hè? Wat 'n kanjers, die Inge en Pieter. En wat vond
je van het laatste kunstje van Leontien Zijlaard-van Moorsel? Hockey inte
resseert me normaliter geen snars. Het is in mijn ogen een soort voetbal met
hulpmiddelen. Je hebt een stok in je hand, maar je mag daar vervolgens ei
genlijk niets mee doen van de scheidsrechter. Heel frustrerend lijkt me dat.
Het Nederlandse damesteam zie ik echter heel graag bezig. Maar dat heeft
eerlijk gezegd niet zozeer met de sportieve verrichtingen van deze spannend
geklede dames te maken.
Van de krachtsporters heb ik ook zo enorm genoten. Bij het gewichtheffen,
kogelstoten en discuswerpen was het, zoals altijd, weer ongemeen span
nend. Je hoort vaak pas dagen later wie er nu eigenlijk een medaille heeft
gewonnen. Er wordt in deze disciplines namelijk steevast een aantal deelne
mers op doping betrapt. Zo kan de nummer 8 uit het oorspronkelijke eind
klassement dus later toch nog doodleuk een podiumplaats bemachtigen.
Heel fascinerend.
In mijn terugblik op het grootse sportevenement wil ik natuurlijk ook niet
voorbijgaan aan al die elastische mannetjes en vrouwtjes die, onder een
wolk van talkpoeder, hun fenomenale kunsten in de turnhal vertoonden. De
pijnscheuten schieten toch door je lijf als je al die flikflakken, reuzenzwaai
en en salto's ziet? Mijn zoontje vroeg of Ik ook kan kopjeduikelen op zo'n
evenwichtsbalk. Ik kan niet eens recht overeind over die smalle richel lopen,
laat staan dat ik er kunstjes bij maak. Het enige wat me bij deze tak van
sport tegenstaat, zijn de coaches. Ze hebben hun pupillen jarenlang gedrild
en alleen als er een topprestatie geleverd wordt, kan er een schamper lachje
af. Nee, dan trek ik liever een avondje op met onze nationale sportmascotte
Erica Terpstra. De preses van sportkoepel NOC*NSE had onze sporters zo
fanatiek aangemoedigd, dat ze de dag na de openingsceremonie al geen
stem meer had. Maar de corpulente coryfee bleef ondanks het feit dat ze
zichzelf monddood gemaakt had, dé perfecte ambassadrice van de Neder
landse sport. Wat zal zij zich geërgerd hebben aan die prietprater die onze
nationale sporthelden iedere avond mocht onderwerpen aan een dieptein
terview in het Holland Heineken huis. De goeie man kwam doorgaans niet
verder dan: „Wat ging er door je heen?" En als die prangende vraag was
beantwoord, volgde meteen:Wat voelde je toen je daar stond? Aan de nu
al legendarische Leontien van Moorsel vroeg de onnozele clichékoning of
'dit haar mooiste overwinning wasMet ingehouden adem wachtte ik op
het moment waarop de populaire sportvrouw zou zeggen: „Nee, dat was
toch wel mijn winst dit voorjaar op het selectieve parcours in Oud-Vosse-
meer." De goedlachse Boekelse koos er maar snel voor om met de oranje
massa mee te lallen. Met zo'n spreekstalmeester wil je je als toeschouwer
wel aan de drankjes van 'het huisvergrijpen.
Al met al hebben "we' het met 22 medailles erg goed gedaan. We mochten
daarnaast zelfs iemand afvaardigen die de plaatjes in het stadion mocht
draaien. DJ Tiësto zette voor onze sporters de toon, en zo werd de kletsnatte
augustusmaand toch nog een beetje leuk.
Voor degenen die geld steken in der
gelijke projecten, spelen het milieu
en duurzaamheid een grote rol,
blijkt uit wat Dion Dam vertelt.
„Dat menselijk ingrijpen van in
vloed is op het klimaat, is al heel
lang bekend. Er alleen over praten
en debatteren, zet weinig zoden aan
de dijk. Hier moet sprake zijn van:
geen woorden, maar daden. Heb je
er geld voor beschikbaar, gebruik
dat dan om in te leggen in groene
projecten in plaats van het - indirect
via de banken - uit te lenen aan mi
lieubelastende industrieën." Een an
der voorbeeld dat Dam geeft, is dat
mensen zouden kunnen weigeren
om in bouwmarkten ongecertifi-
ceerd hout te kopen, waardoor deze
vanzelf zullen overschakelen op
FSC-gecertificeerd hout (Forest Ste
wardship Council). „Deelnemen in
aan te planten teakplantages die
duurzaam worden beheerd, ontlast
de oerbossen omdat die minder ge
kapt hoeven worden." Dam vindt
verder dat hij niet alleen mensen
een goed en betrouwbaar advies
moet geven hoe ze hun steentje kun
nen bijdragen, maar dan ook zélf
moet investeren in duurzame groene
projecten. „Dat het alleen ellende
en onzekerheid zou opleveren, is al
lang achterhaald. Kijk bijvoorbeeld
naar de explosieve groei van de
Triodosbank in het afgelopen jaar.
En wat is er mooier dan investeren
in duurzame producten en nog een
mooi rendement behalen ook, voor
bijvoorbeeld een goed (pre-)pen-
sioen later."
De stichting Belangenbehartiging
investeerders Ecologia is er geko
men om investeerders op de hoogte
te houden, legt Dion Dam uit. „Ei
genlijk moet de aanbieder dat doen
en die had het ook toegezegd. Maar
omdat het uitbleef, hebben wij zelf
als beleggers de stichting opgericht.
Door de krachten te bundelen sta je
Dion Dam toont een stuk duurzaam geproduceerd robiniahout dat hij ooit meebracht uit Polen.
immers sterker." De drie bestuursle
den die naast Dam zitting hebben,
komen uit Utrecht, Voorburg en
Deventer. Twee keer per jaar krijgen
alle deelnemers in het project (dat
inmiddels is volgeboekt) een
nieuwsbrief van de stichting, om op
de hoogte te blijven van wat er
11.000 kilometer verderop met hun
geld wordt gedaan.
„We hebben volledige inzage in de
financiële en operationele gegevens
van het bedrijf, dus kunnen we con
troleren. En elk jaar zal er iemand in
Costa Rica gaan kijken om op de
hoogte te blijven." Als er bij meer
dere investeerders dezelfde vragen
leven, kan de stichting die bundelen
en voorleggen aan de Midden-Ame
rikaanse onderneming. „De ant
woorden komen vervolgens in de
nieuwsbrief." De stichting zal zich
voorts inspannen om correcte infor
matie (d.w.z. controleerbaar) tijdig
aan de investeerders te verstrekken.
Ook spant ze zich in om afschriften
te verkrijgen van de inschrijvingen
in de Costaricaanse openbare regis
ters van de rechten van beleggers.
En ze zal bemiddelen bij eventuele
naamswijziging ten aanzien van de
ze rechten. Het vanilleproject is
voor 80% aan de man gebracht door
De Groene Spaaradviseurs. Omdat
de stichting deze organisatie werk
uit handen neemt, heeft ze een do
natie gekregen om de komende drie
k vier jaar alle kosten te dekken. Bij
andere 'groen' beleggingsprojecten
opereren eveneens stichtingen en
die verzorgen veelal ook de uitke
ringen aan de deelnemers. In dit ge
val is dat echter in handen van een
administratiekantoor in Costa Rica.
De vanilleplantage waar het om
gaat, is 63 hectare groot en ligt in de
kustprovincie Guanacaste, in het
noordwesten van Costa Rica aan de
Grote Oceaan. Een uit Oudenbosch
afkomstige boomkweker heeft het
bedrijf opgezet. Hij is algemeen di
recteur en grootaandeelhouder van
Ecologica S.A., zoals het heet. Voor
de verwerking, verpakking en het
op de markt brengen van de produc
ten is een afzonderlijke onderne
ming gesticht, Procesadora Ecologi
ca.
„Dit is in feite de tweede fase", ver
telt Dam. De eerste fase is een va
nilleplantage in de oostelijker gele
gen provincie Alajuela. Daar wordt
de vanille (vanilla planifolia) - ei
genlijk een orchideeënsoort - ge
kweekt op de traditionele manier: ze
groeit tegen klimbomen aan. De
tweede fase fnaakt gebruik van mo
dernere technieken. Over de vanille-
planten worden schaduwnetten ge
spannen zodat je het effect van een
kas krijgt. „Glas is niet nodig, want
het is daar warm genoeg." Bevloei
ing is mogelijk en in het droge ge
bied heeft schimmel minder kans.
Daardoor is de structuur van de
tweede fase beter en veiliger voor
de investeerder, geeft de Vossemeer
der aan. „Maar het blijft een natuur
product, met de risico's vandien."
Er wordt een biologische teeltwijze
toegepast: de planten staan in bak
ken met organische mest die kort
gecomposteerd is. Daardoor is ze
minder aantrekkelijk voor schadelij
ke organismen en neemt de voe
dingswaarde toe zodat de planten
gezond blijven. Om vanillepeulen te
krijgen, moeten de bloemen van de
plant handmatig bevrucht worden.
Vervolgens duurt het zes maanden
van vruchtzetting tot peul en nog
eens twee tot drie maanden voor het
rijpen en drogen. Dam: „Met 45 eu
rocent per gram is vanille na saffr
aan het duurste kruid."
Een vanilleplant gaat veertien jaar
mee en het duurt vier jaar eer hij
voor het eerst vrucht draagt. Dat be
tekent dat de investeerders na vier
of vijf jaar het eerste rendement
zien. Zij hebben allemaal, voor een
periode van 99 jaar, het vruchtge
bruik gekocht van een bepaald stuk
grond. Minimaal moest 200 vier
kante meter gekocht worden, waar
voor de investering 6250 Ameri
kaanse dollars (6562,50 euro)
bedroeg. De investeerder heeft het
exclusieve recht om het betreffende
kavel (via notariële akte geregi
streerd in de openbare registers van
Costa Rica) te exploiteren en daar
van alle vruchten en opbrengsten te
genieten. „In de overeenkomst is
vastgelegd dat 20% van de netto-op
brengst door Ecologica gereser
veerd wordt voor de bedrijfskosten.
Daar staat dan weer tegenover dat
herplant de beleggers niet in reke
ning wordt gebracht", aldus Dam,
die ook nog een baan heeft als ener
gie- en milieuadviseur.
De vraag naar natuurlijke vanille
neemt toe, met name in de nabij
Costa Rica gelegen Verenigde Sta
ten. Topkoks verkiezen het natuur
lijke product boven de synthetische
variant. Zij en anderen die iets heb
ben met voedsel en voedselveilig
heid, met kruiden of producten uit
de natuur, waren genegen om in dit
project te investeren. Zij betalen
over hun winst belasting in Costa
Rica, waar een laag tarief gehan
teerd wordt als het stimuleren van
werkgelegenheid aan de orde is.
„Wat de beleggers straks ontvan
gen, is dus een netto-bedrag. En ze
krijgen zélf het rendement, er zit
geen bank tussen."
De laatste maanden ging er enkele
keren wat mis met soortgelijke in
vesteringsprojecten. Dam wordt
daar niet zenuwachtig van. „De
Groene Spaaradviseurs screent zor-
vuldig." De betrouwbaarheid van
de onderneming, of het project
controleerbaar is, zijn zaken die
onderzocht worden. En natuurlijk
of er duurzaam beheerd en gepro
duceerd wordt. Bij hout is daarvoor
het al genoemde FSC-keurmerk
een belangrijk instrument. Dat de
belangstelling voor investeren in
groene projecten nog steeds toe
neemt, illustreert Dam met cijfers.
Zijn werkgever had vier jaar gele
den 3000 beleggers als klant en in
middels is dat het tienvoudige.
Naast de vanille zijn er andere pro
jecten: teakhout in Brazilië, robi
niahout in Polen en wijn in Zuid-
Afrika. Het hout trekt de meeste
beleggers, weet de Vossemeerder.
Hij vindt dat fondsen aan minimum
eisen zouden moeten voldoen.
„Want als er omvallen, blijkt de na
zorg lang niet altijd in orde te
zijn." De stroppen van de laatste
tijd maken wél, dat beleggers in
toenemende mate vragen naar pro
ducten met een terugkoopgarantie
en garantieopbrengsten na een be
paalde looptijd. „Daar is door aan
bieders van teakhout inmiddels in
voorzien, mede op aandringen van
onder andere De Groene Spaarad
viseurs." Dam geeft toe dat het va
nilleproject géén verzekering heeft,
maar daar staat tegenover dat bij
schade geen extra kosten voor de
investeerders ontstaan.
Al naar gelang de deelname wor
den voor het vanilleproject rende
menten genoemd van 18 tot 50%.
Gezien de prijs die afnemers voor
vanille willen betalen, zou dat re
alistisch zijn.
Dam vertelt over de investeerders
van het. eerste uur in teakhout, tien
jaar geleden. Zij krijgen dit jaar de
eerste opbrengsten uitbetaald en
halen 14 tot 17% rendement op hun
inleg.
Een vanilleplant geeft peulen die gedroogd worden.
Voor de 'Houten' uit Stavenisse,
Sint-Maartensdijk, Sint-Annaland
en Tholen is het niet ver, maar een
flink aantal moet er een stuk voor
reizen. Uit Yerseke, Zierikzee, Som-
melsdijk en Middelharnis, Krimpen
aan de Lek, Hendrik Ido Ambacht,
Strijen, Den Haag, Elburg, Wezep en
Krommenie.
Het middagmaal met krukels, verse
worst, spek en varkenspoten wordt
met smaak verorberd. De krukels
zijn bijna op. „De meesten hebben
al dat spul van het varken al in jaren
niet meer gegeten. De nichten en ne
ven van de Veluwe kennen het alleen
uit hun jeugd toen ze nog in Stave
nisse op bezoek kwamen," vertelt de
66-jarige Leny Bal-Hout uit Yerse
ke. Zij is een van de initiatiefnemers.
Nou ja, ze is gevraagd de reünie te
organiseren voor de familie Hout na
dat ze het eerst voor de familie van
moederskant had gedaan, zo licht ze
toe. „De eerste keer dat we het de
den was in 1988 en toen waren er 74
familieleden. Het was toen erg
moeilijk om iedereen te vinden. Er
zaten er in California en Singapore.
Toen waren de vaders en moeders er
nog bij. Nu zijn er 35, maar het zou
den er veertig geweest kunnen zijn
als er niet een aantal afgebeld had
den. Het groepje wordt kleiner."
Ze doet het nu samen met haar nicht
Maatje Riedijk-Hout (61), ook uit
Yerseke.
Hun grootvader was Cornelis Frede-
rik Hout die op de Achterweg (nu
Wilhelminastraat) een drogisterij
had en 43 jaar lang koster van de
hervormde kerk in Stavenisse is ge
weest. „Opa had dertien kinderen.
De meesten zijn gaan varen. De oud
ste in het gezelschap is Jacoba
(Koos) Dorst-Hout die deze week 90
jaar is geworden." Ze woont in de
Elenahof en wordt voor de groepsfo
to in de binnentuin thuis opgehaald.
Ze krijgt een bos bloemen en vele
nichten en neven schudden haar de
hand en maken op de terugweg naar
de zaal een praatje bij de deur van
haar woning. Ze is slecht ter been,
maar kent nog vele bezoekers van
naam. De jongste is Bep Schrik-
Hout uit Kruiningen. Ze is 52 jaar,
maar was verhinderd.
De eerste reünies van de familie
werden om de vijf jaar gehouden.
„Maar de oudsten onder ons vonden
dat te lang duren. Toen zijn we het
om de twee jaar gaan doen. Nu ieder
jaar. De eerste zaterdag in septem
ber. Iedereen weet het."
Leden van Ons Boeregoed zetten de
bijeenkomst luister bij met een de
monstratie van Zeeuwse kleder
dracht. De hele dag stond in het te
ken van Zeeland want 's avonds
kwamen er mosselen op tafel. Die
werden op tafel gezet door achter
nichtje Frieda Klippel-Vos die be
heerster is van Elenahof. Leny: „Het
is heel gezellig geweest. Het was
smullen van de krukels en de mos
sels. En we krijgen een steeds hech
tere band met elkaar."
Neven en nichten Hout bijeen in de binnentuin van Elenahof in Stavenisse. De oudste is 90-jarige Koos Dorst-Hout, in het midden met
bloemen.
Stemmen
van lezers
Voordat dhr. Wessels in de E.B. van 2
september wat schrijft, moet men van
de juiste feiten op de hoogte zijn. Wat
hij misschien niet weet is: wanneer
we (hersteld hervormden) akkoord
waren gegaan met de dienst om 8.15
uur in de N.H. kerk, dan zou dat maar
voor een half jaar zijn. Daarna werd
de zaak door de PKN-kerkenraad op
nieuw bekeken, dus wie weet, wat er
dan weer uit de bus zou rollen. Negen
uur was onbespreekbaar, want de
PKN moest om 10.00 uur over het
kerkgebouw kunnen beschikken. Ik
vind het dus een éénzijdig schrijven
van dhr. Wessels, want even zo goed
zou men kunnen voorstellen: Kom op
Sint-Annalanders en laat de tijden zo
als ze waren van mei tot en met au
gustus. Maar daar was geen sprake
van.
Vervolgens haalt dhr. Wessels alles uit
de kast, van rekensommen tot en met
Indonesië toe. Toevallig wonen we in
Nederland en niet in Indonesië. Hoe
we eventueel het geld beter kunnen
uitgeven: misschien hebt u wel een
huis en een auto en gaat u op vakan
tie. Dan zou ik voorstellen: verkoop
alles en geef dat geld aan de arme lan
den!
Wat ik me ook afvraag is, hoe dhr.
Wessels aan de wijsheid komt als zou
men dit voor de dominee of voor fa
milie doen. Die vraag kun je ook stel
len bij de PKN. Vind u het zelf ook
niet beschamend, dat het samenge-
bruik van het kerkgebouw bij de Ge
reformeerde Gemeente wel kan en bij
de PKN niet?
Tenslotte, als u voor de vrouw in het
ambt bent, dan sluit u zich toch aan
bij een kerk waar dat wel het geval is?
M.L. van Winkelen,
Tüinstraat 26,
Sint-Annaland.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Op zaterdag doen Jeffrey Hoek, An
ne van Houdt, Nathalie Constantino
en Suzan Lindhout en Maatje Istha
dienst.
Het gebouw staat sinds kort te koop.
Het werd in 1911 in gebruik geno
men en was eigendom van de rijks
gebouwendienst. Die verkocht het
pand zo'n tien jaar geleden aan M.J.
van Houte uit Scherpenisse. Die
verhuurde het nog vijf a zes jaar aan
de rijksgebouwendienst, maar ver
kocht het pand drieëneenhalf jaar
geleden aan de huidige bewoner P.J.
Pekaar.
De gleuf van de brievenbus op de
hoek van het pand is al jaren gele
den dichtgemetseld. Nog een paar
weken en dan gaat de deur van de
sorteerafdeling ook voorgoed dicht.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Hij moet vanuit zijn cabine als
kraanmachinist zorgen dat de bak
op de juiste plaats komt en blijft.
Als De Moed en Amzil aan het
kruis bezig zijn, zweven ze op 46
meter boven de grond, zo laat de
hoogtemeter in de cabine bij Weg-
gemans zien. De mast van de kraan
heeft een totale lengte van 58 meter,
zegt hij. En daarmee torent hij bo
ven de haan op de toren uit.
Om het bakje met de vaklieden
weer zachtjes op de straatstenen
neer te zetten, zijn er onder de bak
twee matrassen gebonden. Eenper
soons matrassen die op grote hoogte
niet meer zijn dan twee strookjes
stof.
Het schilderen en repareren maakt
deel uit van het onderhoudsplan van
de gemeente Tholen die eigenaar is
van de toren. Om de vier jaar wordt
het werk uitgevoerd.
Twaalf jaar geleden, in 1992, vond
de grote restauratie van de toren
van de Maartenskerk plaats. Toen
werd met behulp van een kraan van
130 ton de toren 'onthoofd'. Spits
en lantaarn werden - vanaf de balu
strade - in een keer van de toren ge
licht en naast de kerk op het gras
veld gezet. De hijs woog 6000 kilo.
Het haantje en het kruis waren er
toen afgehaald.
DAMES- HEREN- EN KINDERMODE
TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING
Voorstraat 5-7,4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084
e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm
Advertentie I.M.
