Veilig Honk kost 2000 euro
'We zouden de rust en ruimte niet
graag inruilen voor jachtig Nederland'
PLEUNE rtm
Voor mode en wonen
Femke de Wolf (19)
uit Tholen
Stankklachten in warm Tholen
Oud-Tholenaar René van Poortvliet voelt zich thuis in Luxemburg
De vakantiebaan van
Vakantiepret
Donderdag 12 augustus 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Routes
In juni 1987 vertrok René
van Poortvliet uit Oud-
Vossemeer naar Luxem
burg. Hij zou er tijdens de
zomervakantie in een klein
hotelletje in het dorpje Wil-
werwiltz in de keuken gaan
werken. Het vakantiebaan
tje beviel de toen 18-jarige
kok echter zo goed, dat hij
besloot in Luxemburg te
blijven. Inmiddels woont
René, met zijn eveneens
uit Nederland afkomstige
vrouw Wendy en hun twee
kinderen, al weer ruim
twaalf jaar in het dorpje
Drauffelt. Hij komt nog re
gelmatig terug naar zijn ge
boortedorp voor familie
bezoekjes, en ook de
kermis in Oud-Vossemeer
slaat Van Poortvliet niet
graag over. Maar hoe leuk
en gezellig die ontmoetin
gen met familie en vrien
den ook iedere keer weer
zijn, in Luxemburg ligt de
toekomst voor hem en zijn
gezin, zo weet de oud-Tho-
lenaar.
Buitenlands voetbal
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Aan de Poortvlietsedijk in Scherpe-
nisse werd een fiets met een lekke
band tijdelijk gestald. Aan de Noor-
derkreekweg in Halsteren waren ze
ven meldingen van pech (lekke
band, gebroken as) en één van een
valpartij waarbij wat schaafwondjes
zijn behandeld. Dit adres wordt ge
passeerd door alle Thoolse middel
bare scholieren die in Bergen op
Zoom of Halsteren naar school gaan.
De opgaven illustreren dat het aantal
meldingen heel verschillend kan
zijn.
Een bordje met een speciale - unifor
me - sticker (in de tuin of achter het
raam) vormt het herkenningsteken
van de veilige honken, die steeds ge
vestigd zijn in een woning of een be
drijf aan een doorgaande fietsroute.
De deelnemers, allemaal vrijwilli
gers die vaak thuis zijn, moeten een
'verklaring omtrent het gedrag' over
leggen (dit om de veiligheid van de
jongeren te waarborgen) en op een
registratieformulier de verleende
hulp bijhouden. Die hulp kan zijn het
informeren van ouders en/of de
séhool van de jongere, het informe
ren van de politie in geval van een
strafbaar feit (ruzie, mishandeling),
assisteren bij het verhelpen van pech,
zonodig een wondje verzorgen of
een huisarts of ambulance inschake
len.
Het Veilig Honk beschikt - op ver
zoek - over een leenfiets, die een jon
gere kan gebruiken nadat hij zich
met zijn schoolpas heeft gelegiti
meerd. Verder is het uitgerust met
een verbandtromrnel, een banden
plakset, een fietspomp en registratie
formulieren. Voor deze materialen
zorgt de gemeente, die ook de ver
klaring over het gedrag betaalt als
mede een WA-verzekering. De kos
ten bij het begin van het project
liggen rond de 2000 euro. Burge
meester Nuis en wethouder Velthuis
geven op 3 september het officiële
startsein voor het Thoolse project.
De spreiding van de Veilig-Honk-
adressen is als volgt (door overlap
ping van routes zijn er twee adressen
dubbel):
Stavenisse-Sint-Maartensdijk:
langs Stavenisseweg en Provinciale-
weg 6 adressen.
Sint-Maartensdijk-Tholen: langs
Provincialeweg, Poortvlietsedijk,
Postweg en Eeweg 5 adressen.
Sint-Annaland-Sint-Maartens-
dijk: langs Vierdedijk en Meliasweg
3 adressen.
Sint-Annaland-Poortvliet: langs
Langeweg, Bram Groenewegeweg,
Engelaarsdijk en Paasdijkweg 5
adressen.
Oud-Vossemeer-Scherpenisse:
langs Molendijk, Flierweg en Enge
laarsdijk 3 adressen.
Oud-Vossemeer-Tholen: langs Zee
dijk, Hikseweg, Leguitsedijk, Oud-
Vossemeersedijk, Deltaweg en
Nieuwlandsekruisweg 6 adressen.
Een overzichtskaart van de routes met
de veilige honken wordt - evenals uit
voerige informatie over het project -
aan alle leerlingen van het Markiezaat
college Sint-Maartensdijk en het Cal-
vijncollege Tholen uitgereikt. Alle
Thoolse basisscholen krijgen een in
formatieboekje, de scholen voor
voortgezet onderwijs in Bergen op
Zoom ontvangen de routekaart van
het Thoolse project. Deze kaart zal
ook op de website van de gemeente
geplaatst worden. In het project werkt
de gemeente - naast de vrijwilligers -
samen met de middelbare scholen, de
ouderraden van de deelnemende
scholen en de politie. Bovendien zit
Tholen in een overkoepelend overleg
met de gemeenten Bergen op Zoom,
Woensdrecht en Steenbergen. In Tho
len coördineert het servicebureau
Voor Elkaar het project.
De Veilig-Honkadressen zijn herkenbaar aan een bord met een sticker.
Vanuit de Thoolse wijk Dalempolder
is donderdag geklaagd over stank
overlast. Zowel de gemeente als de
milieuklachtenlijn werden gebeld.
„Wie haalt het nu in zijn hoofd om
onder zulke warme weersomstandig
heden mest uit te gaan rijden waar zo
veel mensen last van hebben", zegt
dhr. Vriens. „Je wordt er misselijk
van. Ik vind dit niet normaal in de va-
kantietijd. Als boeren hun mest willen
uitrijden, moeten ze dat maar op een
ander tijdstip doen. De mensen in
Tholen hoeven er in elk geval niks
van te merken, want dit is niet leuk
meer."
Op verzoek van dhr. Vriens en andere
bewoners van Dalempolder stelde een
milieumedewerker van de gemeente
een onderzoek in naar de klachten.
„Maar ze kunnen er niks aan doen
omdat het uitrijden van mest wettelijk
toegestaan is. We moeten dus maar
met die stank leven. Toen we 's mor
gens vertrokken om boodschappen te
doen was er nog niets te merken,
maar toen we terugkwamen, stonk
ons hele huis naar de mest", aldus
Vriens. Volgens gemeentevoorlichter
Hannie Schipper hebben donderdag
30 mensen uit Tholen geklaagd.
„Boeren onder Tholen waren op grote
schaal mest aan het injecteren en dat
deden ze op zich goed. Het was echter
drukkend weer met weinig wind,
waardoor de lucht bleef hangen. De
gemeente heeft nog contact opgeno
men met de Algemene Inspectie
Dienst AID en wat er gebeurde, mag
gewoon. Alleen stinkt het verschrik
kelijk."
Ondanks het feit dat de 35-jarige
René van Poortvliet al 17 jaar in het
kleinste land van de Benelux woont,
is de onvervalste Zeeuwse tongval
nog overduidelijk aanwezig. In eer
ste instantie wordt de telefoon opge
nomen in het Letzeburgs - volgens
Van Poortvliet een mengel- moes
van Duits en Zeeuws - maar als
blijkt dat er iemand uit zijn geboor
testreek aan de andere kant van de
lijn hangt, schakelt René vrijwel au
tomatisch over op Thools dialect.
Het gaat hem en zijn gezin prima
daar in Noord-Luxemburg, zo ver
telt hij enthousiast. Het werk achter
het fornuis in het hotel heeft hij be
gin jaren negentig ingeruild voor
een baantje in de houthandel van
zijn schoonvader. En toen die in
2001 besloot om terug te treden, na
men René en zijn echtgenote de
zaak over. „Ons bedrijf is gevestigd
in Heiderscheid, ongeveer dertig ki
lometer van onze woonplaat Drauf
felt. We verkopen zowel bouw- als
tuinhout en vooral in de periode van
april tot oktober is het hier erg druk.
We hebben een personeelslid in
dienst en Wendy doet de administra
tie. Tuinhuisjes, schuttingen, pergo
la's, hekwerk, bloembakken, tuin
meubelen en houten speeltoestellen
zijn momenteel erg in trek bij de
Luxejnburgers. De zaak draait pri
ma. Je kunt merken dat het besteed
baar inkomen hier hoger is dan el
ders in Europa. Bovendien zijn de
klanten hier veel minder veeleisend
dan in Nederland. Kun je een be
paald product deze week niet leve
ren, dan is het geen enkel probleem
René van Poortvliet uit Oud-Vossemeer heeft zijn draai helemaal gevonden in Luxemburg. De ondernemer woont met zijn vrouw Wendy,
dochter Mariska en zoon Ron in het dorpje Drauffelt.
als het de volgende week wordt. Dat
is als ondernemer natuurlijk prettig
werken."
Zakelijk gaat het de oud-inwoner
van Oud-Vossemeer dus voor de
wind, maar hoe bevalt het leven
voor de rest in zijn tweede vader
land? De Luxemburgers hebben
volgens René van Poortvliet best
veel gemeen met de Thoolse bevol
king. „De mensen zijn hier niet zo
open en spontaan. Het duurt een
poosje voor je geaccepteerd wordt.
We hebben hier veel kennissen,
maar eigenlijk geen echte vrienden.
Via de kinderen heb je uiteraard ook
snel contact met anderen. Ons zoon
tje Ron is 7 jaar en hij zit in groep 3.
Na de zomervakantie gaat de jong
ste, dochtertje Mariska van 4, voor
het eerst naar de basisschool. Drauf
felt heeft maar iets meer dan hon
derd inwoners, dus je begrijpt dat
het voorzieningenniveau in de di
recte omgeving ook niet veel voor
stelt. Het is hier allemaal nog lekker
rustig en gemoedelijk. Luxemburg
heeft een oppervlakte van 2586
vierkante kilometer en er wonen
ruim 420.000 mensen. De ouders
van Wendy zijn begin jaren tachtig
al naar Luxemburg geëmigreerd en
hun kinderen hebben later het voor
beeld van pa en ma gevolgd. Mijn
schoonfamilie is afkomstig uit Wor-
merveer, maar heel het gezin is uit
gewaaierd over Luxemburg. Wij
zijn eigenlijk niet van die familie
mensen, maar het is wel leuk als je
elkaar zo regelmatig eens op kunt
zoeken", aldus de houthandelaar.
Zijn ouders en oudere broer Ad
zijn Oud-Vossemeer trouw geble
ven en René komt ze zo'n keer of
vijf per jaar opzoeken met zijn ge
zin. „Mijn vader en moeder zijn op
leeftijd en zij zijn niet meer in
staat om zelf met de auto naar ons
toe te komen. Een of twee keer per
jaar ga ik ze halen, of mijn broer
brengt ze bij ons. Wendy en de
kinderen vinden het ook altijd leuk
om een paar dagen bij oma en opa
Van Poortvliet te logeren." In zijn
jeugd voetbalde René bij v.v. Vos
meer en vanaf zijn veertiende jaar
was hij een verdienstelijk wielren
ner bij de nieuwelingen en junio
ren. Na zijn vertrek naar Luxem
burg hing hij de racefiets al snel
aan de wilgen. „Ik kan echter wel
zeggen dat ik bij een buitenlandse
club voetbal", grapt de sportieve
dertiger. Op zijn vrije zondag is
Van Poortvliet namelijk op het
sportpark van het nietige dorps
clubje Wilwerwiltz te vinden.
„Schrief ma da 'k ier in 't êêste
spele. Geintje natuurlijk, we zijn al
blij dat we iedere week elf voet
ballers uit ons dorp in het veld
kunnen brengen. Het is wel heel
gezellig in ons team en dat vind ik
het belangrijkste."
René van Poortvliet leerde zijn
vrouw destijds kennen in het hotel
waar hij als kok werkzaam was.
„Wendy was daar serveerster en
het klikte vrijwel meteen tussen
ons. Zij werkt nog steeds 1 a 2
avonden per week als serveerster
in dat hotelletje. Er komen daar
erg veel bezoekers uit met name
Nederland en België. Er zijn ook
al enkele keren groepen (voetbal
teams en dweilorkest de Lamsóö-
ren) uit Oud-Vossemeer deze kant
op gekomen voor een paar gezelli
ge dagen. De sfeer in het hotel was
op zich heel leuk, maar omdat ik
altijd in de keuken bezig was,
kreeg ik er niet zoveel van mee.
Na verloop van tijd was ik echt
uitgekeken op dat werk. Nu zit ik
weer al ruim tien jaar in dit bedrijf.
Zo zie je maar dat het raar kan lo
pen in het leven. Nederland blijft
me zeker trekken en ik houd me
via radio en televisie goed op de
hoogte van wat er zich bij jullie al
lemaal afspeelt. Daarnaast pik ik,
onderweg naar mijn werk, iedere
dag een Nederlandse krant op voor
het laatste nieuws. Een terugkeer
naar Nederland zit er echter wat
ons betreft niet in. Het leven bevalt
ons gezin hier prima en we hebben
een florerend bedrijf. De rust, de
ruimte en al het natuurschoon om
ons heen zouden we niet graag in
ruilen voor een nieuwe - onzekere
- toekomst in het jachtige en dicht
bevolkte Nederland."
Vier weken, daarna ga ik zelf op va
kantie.
Wat voor vakantiewerk doe je?
Ik ben inpakster bij Interpak in Tho
len. Er worden hier talloze produc
ten verpakt en daar help ik bij.
Is dit je eerste baantje of heb je
eerder gewerkt?
Vorig jaar heb ik bij de Hema achter
de balie van de brood-, banket- en
vleeswarenafdeling gestaan. Twee
jaar geleden was ik ook al enkele
weken bij Interpak actief.
Hoe ben je aan je huidige vakan-
tiebaan gekomen?
Doordat ik hier eerder werkzaam
was, kende ik het bedrijf. De vorige
keer kwam ik bij Interpak terecht
via een paar klasgenoten die er va
kantiewerk deden, maar nu heb ik
gewoon zelf gesolliciteerd. Ze ken
den me nog en ik kon ook dit jaar
weer enkele weken aan de slag.
Wat bevalt je beter, werken of
school?
Als ik naar mijn laatste studie kijk,
is het antwoord zonder meer:
school. Mijn grootste hobby, mu
ziek, was een van mijn hoofdvak
ken. Als je daar veel mee bezig kunt
zijn, is dat natuurlijk altijd leuk. Bo
vendien vond ik het erg gezellig om
een hele week met mijn schoolge-
noten samen te leven in het studie
huis.
Heb je al een bestedingsdoel voor
het geld dat je nu verdient?
Eigenlijk wil ik aan mijn rijbewijs
beginnen. Als ik echter toch hier of
daar op kamers moet gaan wonen
voor mijn studie, dan zal dat plan
even moeten wachten. Met de in
richting van een eigen woonruimte
is namelijk ook een behoorlijk be
drag gemoeid.
Maak je veel geld op of ben je een
spaarzaam type?
Als ik geld bezit, kan ik het goed
uitgeven. Het afgelopen jaar moest
ik rond zien te komen van het zak
geld dat ik van mijn ouders kreeg.
Omdat ik naar een particuliere scho
lingsinstantie ging, kwam ik niet in
aanmerking voor een studiebeurs en
ov-jaarkaart. Van alleen zakgeld doe
je geen gekke dingen, maar ik moet
daar wel bij opmerken dat kost en
inwoning bij het studiegeld - dat
mijn ouders aan het begin van de
opleiding betaald hadden - was in
begrepen.
Waaraan geef je het meeste geld
uit?
Vooral aan kleding. Maar uit mijn
vorige antwoord kun je wel opma
ken dat ik niet veel financiële arm
slag had om me regelmatig in het
nieuw te steken. Het meeste geld
ging tot nu toe op aan het openbaar
vervoer van en naar de school.
Wat is voor jou de ideale vakan
tie?
De Griekse eilanden met hun mooie
stranden en schitterende natuur
spreken mij wel aan. Dit jaar ga ik
samen met mijn ouders en twee
broertjes naar het eiland Thossos.
Mijn vriend, Evert-Jan Poppe uit
Renswoude (Gelderland), gaat ook
mee. Vorig jaar ben ik, na het beha
len van het havo-diploma, samen
met mijn moeder naar Corfu - een
ander Grieks eiland - geweest. Geef
mij maar een klein gezellig cafeetje
of leuk restaurantje met een groepje
aardige mensen om me heen. Dan
voel ik me veel beter thuis dan in
die overvolle toeristenoorden met
discotheken vol schreeuwerige jon
geren.
Hoe zie je je eigen toekomst, en
ligt die in de gemeente Tholen?
Ik ben er voor mezelf nog niet uit
wat ik nu eigenlijk wil gaan doen.
Een carrière in de professionele mu
ziek zit er waarschijnlijk niet meer
in. Zingen gaat me best goed af en
ook als songwriter (liedjesschrijver
- red.) kan ik goed uit de voeten.
Om je brood te verdienen met dit
werk moetje echter heel veel talent
en nog veel meer geluk hebben. Een
loopbaan in de muziek heb ik nog
niet helemaal uit mijn hoofd gezet,
maar waarschijnlijk zal ik me toch
op een ander beroep moeten gaan
richten. Werken met mensen heeft
in dat geval mijn voorkeur. Of ik me
later met mijn gezin in de gemeente
Tholen vestig, is vooral afhankelijk
van waar mijn vriend na zijn studie
kan gaan werken. Hij studeert in
Amsterdam, en als hij ergens een
goede baan kan vinden dan zullen
we daar in de buurt gaan wonen. In
principe woon ik prima in Tholen.
Maar of mijn/onze toekomst hier
ook zal liggen, zal de tijd moeten
uitwijzen. Zolang ik voor mezelf
nog geen duidelijke studie- of be
roepskeuze gemaakt heb, blijft het
moeilijk om aan toekomstplanning
te doen.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
„Maar om de week blijf ik op zater
dag de pomp bedienen, anders moet
Aarnoudse de laatste maanden ook el
ke zaterdag aan de pomp staan. Ik doe
het werk heel graag. Op zaterdag staat
hier het hele parkeerterrein stampvol.
Daar trek je een berg klanten van.
Volgens Aarnoudse is het straks ook
een aderlating voor de klanten die
met contant geld betalen. „Er zijn
mensen van bedrijven bijvoorbeeld
die dat hier kwijt willen. Die zullen er
aan missen." De prijzen voor euro
loodvrij, euro ongelood 98, super plus
en lpg moeten regelmatig worden
aangepast. „Maar de laatste weken is
het gekkenwerk. De benzine is weer
duurder. Daar moest 0,6 cent bij, lpg
een cent, diesel 1,6 cent. Die is nog
nooit zo duur geweest."
In de 'shop' kunnen klanten naast de
gebruikelijke middelen voor hun au
to, ook sigaretten en shag kopen.
Maar ook allerhande versnaperingen,
tot ijs aan toe. Aarnoudse: „Dat is wel
leuk. Het geeft wat extra activiteiten.
Maar in Tholen was de omzet vele
malen hoger omdat je daar in het cen
trum zat en dicht bij de scholen."
Beheerder Breure betreurt het dat het
station een zelfbediening krijgt. „Het
is voor mij ook een aderlating, want
er valt toch weer een deel inkomen
weg. Maar de CZAV doet het in heel
haar district, dus er is geen ontkomen
aan." Als exploitaint van restaurant
Tiffany in de woonboulevard was het
toezicht voor Breure gemakkelijk.
„Het is goed te combineren. Je kunt
er snel bij zijn als het nodig is."
Breure moest er op toezien dat de
tanks op tijd werden bijgevuld, of dat
er bij storingen actie ondernomen
werd. Aarnoudse en Dorst stonden bij
hem op de loonlijst. „Ik heb altijd
naar volle tevredenheid met hen ge
werkt. Het zijn ontzettend goede
werknemers. Zeer plichtsgetrouw en
meedenkend. Van Aarnoudse vind ik
het heel knap dat hij het werk van
Dorst nu nog overneemt." De dienst
verlening aan de klanten gaat er ook
volgens Breure op achteruit. „Ik wil
de het beheer graag doen, maar alleen
met bediening. We hebben een gigan
tische omzet gecreëerd. Het is een
succes geworden en gebleven."
Advertentie I.M.
DAMES- HEREN- EN KINDERMODE
TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING
Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084
e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm
Wat voor opleiding heb je ge
volgd?
Nadat ik in 2003 mijn havo-diploma
op het Mollerlyceum in Bergen op
Zoom heb gehaald, ben ik een tus-
senstudie gaan volgen aan de cre
atieve bijbelschool - HQ-school Bi
ble Arts - in Voorthuizen op de
Veluwe.
Wat houdt die opleiding precies
in?
Het is een eenjarige opleiding voor
creatieve, persoonlijke en religieu
ze vorming. Ik heb me vooral ge
richt op de vakrichtingen muziek
en zang. Maar bij alle vakken
vormde het christelijk geloof de
basis. We zaten met alle 20 leerlin
gen en de vijf teamleiders/docenten
bij elkaar in een huis dat aan de
school verbonden is. We hadden
een hechte groep en onderling was
het heel gezellig. Door het jaar
heen kreeg je toetsen te maken, en
als afsluiting van de opleiding
kreeg je een beoordelingslijst en
diploma.
Wat zijn je plannen voor na de zo
mervakantie?
Ik had eigenlijk mijn zinnen gezet
op een opleiding aan de Rock-aca-
demie in Tilburg. Door de eerste au
ditie kwam ik heen, maar bij de
tweede schifting strandde ik. Nu
ben ik dus op zoek naar een andere
passende opleiding, maar wat dat
gaat worden weet ik op dit moment
nog niet.
Hoe lang heb je vakantie?
Ik was begin juli klaar op school en
het is, nu even afhankelijk van welke
opleiding ik ga volgen. De meeste
scholen beginnen begin september
weer aan het nieuwe schooljaar.
Hoeveel weken werk je in de va
kantieperiode?
Wat is dat toch, dat wij met de vakantie in zicht ineens massaal de drang
krijgen om tijdelijk naar elders te verhuizen? Met liefde en plezier ver
ruilen we onze riante woning voor een verblijf in een caravan, vouwwa
gen of bungalowtent. Ons gezinnetje onderscheidt zich, wat vakantiege-
voelens betreft, niet van de overgrote meerderheid van Nederland. De
campinggids wordt er in het najaar al op nageslagen om een aanspre
kend vakantiedorpje te selecteren. En als het beoogde kampement niet te
ver uit de buurt ligt, gaan we er zelfs - voordat we boeken -even op ver
kenning. In de wintermaanden komt de komende zomervakantie bij ons
niet vaak ter sprake. Maar als we in het voorjaar de tuinmeubelen weer
van de zolder halen, begint het toch al wel te kriebelen. Niet zozeer bij
mij hoor. Ik zie altijd een beetje op tegen het moment waarop ik de rust
van mijn kantoor in moet wisselen voor geknutsel met haringen, tent-
stokken en een wirwar aan scheerlijnen. Maar ondanks mijn scepsis
over de primitieve leefomstandigheden waaronder wij vakantie 'vieren',
kan ik weer wel enorm genieten van de typische sfeer die er op zo'n
camping heerst. Van enig onderscheid tussen de verschillende lagen der
bevolking is bij het passeren van de slagboom al geen sprake meer. Top
ondernemers, hoogleraren, chirurgen, burgemeesters, notarissen en an
dere notabelen gaan in hun joggingpak hand in hand met jan-met-de-pet
en mien-plezier van vierhoog achter. De algehele integratie levert altijd
koddige beelden op. Het installeren van ons optrekje van tentdoek vind
ik een regelrechte ramp. Maar als we eenmaal staan, vermaak ik me pri
ma. 's Ochtends wandel ik al bij het krieken van de dag om harde brood
jes voor het ontbijt. Als ik zo door de campingwinkel schuif, geniet ik
van al die ongewassen, ongeschoren en onopgemaakte dames en heren
om me heen. Wie zou er in werkelijkheid schuilgaan achter die vent in
korte broek, pyjamatrui en badslippers? Wat zou die blonde dame in
haar weinig verhullende zomerjurkje voor werk doen? Al fantaserend
baan ik me een weg naar de kassa en dromend loop ik terug naar onze
tent. Op de camping weet niemand van niemand wat hij of zij doet voor
de kost, hoe de ander leeft, woont en denkt. Dat is wat mij betreft de
grote charme van kamperen. Je onttrekt je voor even aan de - soms ab
surde - sociale controle in je eigen woonplaats en je kunt iedereen onbe
vooroordeeld aanspreken over ieder willekeurig onderwerp. Tegenwoor
dig willen we alles van elkaar weten en als dat eenmaal een feit is, blijkt
het onderlinge contact plots niet zo interessant meer. De intense vriend
schap die je vermoedde, was dus blijkbaar louter op nieuwsgierigheid
gebaseerd. Met dergelijk complex gedrag heb je tijdens een kortstondig
verblijf op de camping niet te maken. Iedereen is nieuw voor elkaar en
je krijgt in die paar weken niet eens de tijd om een hartgrondige hekel
aan je buren te krijgen. Nee, naast het gemis van praktische zaken zoals
een koffiezetapparaat, magnetron en afwasmachine, is het voor een filo
sofisch iemand als ik puur smullen tijdens zo'n kampeervakantie. Zeg nu
eerlijk, waar kun je in een week tijd badmintonnen met de vrouw van de
huisarts uit Zeewolde, een wandeltocht maken met een orthodontist uit
Schagen, barbecuen met het gezin van een kno-arts uit Nijverdal, jeu de
boules spelen met een melkboer uit Ubach over Worms, zwemmen met
een bouwvakker uit Hillegom en bingoën met een gepensioneerde mari
nier uit lJmuiden? Heerlijke ontmoetingen vind ik dat. Gezellig tijdens
de heerlijke zomeravonden, met zo'n walmende kaars op de tuintafel.
Glaasje wijn en blokje kaas erbij en keuvelen over alles wat het leven
interessant en leuk maakt. Je bent vreemden voor elkaar, maar dat
maakt het contact juist zo ongedwongen. En de kinderen, waarom zou
den die de camping zo leuk vinden denkt u? Simpel, door het feit dat nie
mand een schutting, poort of hekwerk om zijn kampeerplaats heeft
staan. Kortom, er zijn geen obstakels die het onderlinge contact tussen
de kids belemmeren. Ze hoeven bij niet één tent of caravan aan te bel
len, niet vooraf een telefonische afspraak te maken. Je vraagt gewoon
aan het jongetje of meisje of hij of zij met je wil spelen en klaar is kees.
Er wordt bovendien niet zo nauw gekeken met etenstijden, je hoeft niet
op tijd naar bed en als je je heel erg vies gemaakt hebt, wordt daar ook
niet moeilijk over gedaan. U ziet, iedereen heeft zo z'n eigen redenen om
het leven op de camping leuk te vinden.
