Zoektocht naar foto van knippende
kapper heeft verrassend resultaat
PLEUNE Vtfii
Scherpenissenaar redt Vossemeerder
Voor mode en wonen
Belofte maakt schuld (2)
Wat een onzin, import en diefstal
Zeg maar Kees
Ondeugende
gedachten
bij taal
Nog kleine
tekorten in
2005/2006
Donderdag 3 juni 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Een foto van zijn vader aan het werk in de kapperszaak,
daar was Flip de Rijke uit Stavenisse de laatste tijd naar
stig naar op zoek. „Zo'n foto was er simpelweg niet in
de familie." Pakweg 25 jaar geleden kreeg De Rijke al
eens een krantenknipsel onder ogen over Stavenisse en
kele weken na de Ramp. Met meerdere illustraties, onder
andere van zijn vader die, met laarzen aan, stond te knip
pen. „Maar destijds hechtte ik daar nog weinig belang
aan." Inmiddels is dat anders. En na een zoektocht heeft
de Stavenissenaar twee afbeeldingen in handen gekre
gen. Inmiddels probeert hij op dezelfde manier foto's te
vinden van de bouw van de hervormde kerk in het dorp.
Rotterdams Dagblad
Belangstelling voor oude foto 's Stavenisse toegenomen bij Flip de Rijke
Bouw kerk
Dubieuze informatie
verstrekking b. en w.
aan gemeenteraad.
Vervoer zwemmen
bespaart 11,2 mille
De gedachte aan de krantenfoto
kwam bij Flip de Rijke weer naar
boven door het organiseren van een
tweetal fototentoonstellingen, al
weer enkele jaren geleden. Het
daarvoor gebruikte materiaal wordt
bewaard door de stichting Actief
Stavenisse (SAS) en De Rijke be
heert dat. Krijgt ook regelmatig fo
to's aangereikt. „Zo kreeg ik een
foto van slager Gunst en toen dacht
ik: dat is er niet van vader als kap
per. In 1953 zijn namelijk alle fa
miliefoto's verloren gegaan. En
toen ik naderhand een foto in han
den kreeg van de opening van de
Spar-winkel van Willem Priem,
kwam de gedachte opnieuw op."
De organisatie van de Rampher
denking en -expositie vorig jaar be
paalde de Stavenissenaar er op
nieuw bij. Zijn zus zou het
betreffende krantenknipsel hebben,
maar kon het nergens vinden. „Dus
besloot ik zelf te gaan zoeken."
Het probleem was, dat De Rijke
niet wist in welke krant het artikel
had gestaan. Hij raadpleegde eerst
het archief van de Eendrachtbode
en spitte daarna de PZC van 1953
door. Zonder resultaat. „Maar wél
vond ik in de PZC van 20 februari
een artikel zonder foto, waarin ver
meld stond dat de bakker en de
kapper in Stavenisse weer aan het
werk waren. Dat was een aanwij
zing dat de foto vóór 20 februari
gemaakt moest zijn." Toen ook het
archief van De Stem in Breda niets
opleverde, besloot Flip de Rijke
naar de Koninklijke Bibliotheek in
Den Haag te gaan. Daar worden al
le Nederlandse kranten bewaard,
ze zijn op microfiche gezet. „Mijn
vrouw Mattie, zoon Gerrie, ikzelf
en Ouke Hoedemaker van de SAS -
die ervaring had met het zoeken in
kranten in de KB - begonnen ieder
aan een bakje fiches. We pakten
eerst de landelijke kranten." Na an
derhalf uur was het De Rijke zelf
die vond wat ze zochten. „Ik had
eerst het Handelsblad van Amster
dam bekeken, de tweede krant her
inner ik me niet meer, maar toen
nam ik Het Vrije Volk. En op 17 fe
bruari 1953 was daarin de gezochte
foto gepubliceerd." Niet alleen
kapper Gerard de Rijke stond in de
krant, maar ook bakker Tazelaar.
Een fotokopie van het artikel ging
mee naar Stavenisse.
Maar daarop waren de foto's niet
erg duidelijk - de grijstinten wor
den zwart bij kopiëren - en dus be
sloot Flip de Rijke op zoek te gaan
naar de originele foto's. Het Vrije
Volk bleek in 1991 te zijn opgehe
ven en via internet kwam de Stave
nissenaar erachter dat deze krant
was opgegaan in het Rotterdams
Dagblad. Daar zou dus het archief
kunnen zitten. „Ik belde op, kreeg
en mevrouw aan de lijn en legde
haar de zaak uit. Wie schetst mijn
verbazing toen ze me binnen een
minuut kon vertellen dat er drie fo
to's waren: twee met mijn vader er
op en één van Tazelaar." Hoewel
de rest van het archief van Het
Vrije Volk niet in Rotterdam be
rust, is voor 1953 een uitzondering
gemaakt omdat dit deel regelmatig
wordt geraadpleegd, zo bleek. De
Rijke vroeg of hij de foto's kon ko
pen. „Maar ze vond mijn verhaal
zo leuk, dat ik de foto's kreeg en ze
werden me digitaal toegestuurd."
De Stavenissenaar toont een uitge
printe versie. Zijn vader, in witte
kappersjas en met kaplaarzen aan,
is aan het knippen. De modder zit
aan de laarzen, maar de tegelvloer
in de winkel aan de Voorstraat is
schoon. „Ze waren met een paar
mannen bezig geweest aan de wa
terleiding en hebben toen ook de
vloer van de kapperszaak schoon-
gespoten", weet de Rijke. Hij wijst
op de kolenkit tegen de muur, die
nog helemaal vuil is. Er zou zo'n
20 centimeter modder in de zaak
hebben gelegen. De tabakskast is
leeg. En aan de zolder hangt een
peertje als verlichting. De man die
geknipt wordt, is timmerman Leen
Roozemond. „Die zei na het spui-
ten tegen mijn vader: dan kun je
me meteen wel knippen." Volgens
de officiële versie kreeg kapper De
Rijke toestemming om naar het
verlaten dorp terug te gaan, om er
de aanwezige hulpverleners te
knippen en te scheren. „Maar ik
heb mijn twijfels. Ik weet dat mijn
vader al eerder onofficieel terug
naar het dorp is geweest", vertelt
Flip de Rijke. Hij is blij met de fo
to, bovendien was het verrassend
dat er een tweede opname was
naast de ene die in de krant was af
gedrukt.
Door de tentoonstellingen in het
dorp is bij De Rijke de belangstel
ling voor het verleden toegenomen.
Hij heeft inmiddels familieonder
zoek als hobby. Maar de interesse
is breder. Zo heeft De Rijke er zich
over verbaasd, dat er bij de foto
exposities geen beelden waren van
de hervormde kerk in aanbouw, in
1911. „Het grootste gebouw in Sta
venisse, daar zullen toch wel foto's
van zijn gemaakt toen dat is ge
bouwd." Eén prent is inmiddels
opgedoken via dorpsgenoot Kees
van Beveren. Een groep werklie
den en enkele heren in het nette
pak staan erop, bij de fundamenten.
De Rijke begon weer een speur
tocht. Hij ging naar het Nederlands
Architectuurinstituut in Rotterdam,
op zoek naar het archief van archi
tect Jesse die de kerk ontwierp (een
identiek gebouw, maar dan zonder
toren, staat in Katwijk). Zo kwam
hij op de naam van de aannemer,
de gebroeders Bax uit Zierikzee.
Via een nakomeling daarvan in
Grand Rapids - 'gewoon de enige
Bax in het telefoonboek gebeld' -
kwam De Rijke in contact met een
Nederlandse afstammeling die fa
milieonderzoek deed. Maar materi
aal van de aannemers bleek er niet
te zijn. Vervolgens richtte de Sta
venissenaar zijn pijlen op de opich-
ter, Soeters uit Sint-Annaland. Hij
kreeg via familieleden de bevesti
ging dat deze op de foto staat met
een opgerolde bouwtekening in
zijn hand. De maker van de foto -
fotograaf Pagée uit Zierikzee - le
verde evenmin aanknopingspunten
op.
Inmiddels is De Rijke benieuwd of
iemand hem kan helpen aan een af
beelding van de noodkerk die tij
dens de bouw in het dorp heeft ge
staan (op de plek waar nu het her
tenkamp is). Actief Stavenisse
heeft inmiddels ongeveer 2000 fo
to's verzameld van het dorp en de
inwoners. „We beheren dat archief
zelf. Er is overwogen om het te de
poneren bij het gemeentearchief of
bij het streekmuseum. Maar som
mige mensen hebben voorwaarden
gesteld toen ze hun foto aan ons af
stonden en daarom is besloten om
de verzameling bij de SAS te hou
den", licht De Rijke toe. Hij weet
dat er veel fotomateriaal verloren
gaat. Mensen neigen er naar om
oude foto's, waarvan ze niets meer
kennen, maar weg te gooien. „Niet
doen. Geef ze aan ons", is het ad
vies van Flip de Rijke.
In het kielzog van een dame die probleemloos in een voorlichtingsfilmpje over
anorexia nervosa zou kunnen meespelen, betreden we de arena van sport
school Sport-pleasure. Samen met mijn boezemvriend krijg ik uitleg over de
meest vreemdsoortige martelwerktuigen die her en der in het zweterige zaaltje
staan opgesteld. Terwijl de tengere instructrice haar best doet om ons de spel
regels en instellingsmogelijkheden van de apparaten uit te leggen, dwaalt mijn
blik af naar twee jongedames die in weinig verhullende sportpakjes ritmische
bewegingen maken op een soort behandeltafel die ik herken van de poliklini
sche bevalling van mijn echtgenote. Nog voor ik zelf ook maar enige inspan
ning heb hoeven te leveren, ga ik het fenomeen sportschool al behoorlijk leuk
vinden. Enerzijds uit ongeduldigheid en anderzijds omdat ik graag een positie
ve (en sportieve) indruk op de twee mooie meisjes wil maken, geef ik aan de in
structrice te kennen dat we de bedoelingen helemaal begrijpen. Hoog tijd voor
actie dus.
Mijn voorkeur gaat vrijwel direct uit naar een soort transportband waarop je
uren kunt lopen zonder werkelijk vooruit te komen. En omdat ik uit mijn oog
hoek heb gezien dat dat apparaat zich toevallig vlak naast de pijnbank bevindt
waarop de knappe vriendinnen zich in het zweet werken, besluit ik hier mijn
circuit te beginnen. Ik schakel de rolbaan voorzichtig in op de laagste snelheid
en zelfs met mijn corpulente lichaam kan ik het beenritme tijdens het versneld
wandelen fluitend volhouden. Als een volleerd marathonloper maak ik voor de
schijn wat kreunende en zuchtende geluiden en ongeduldig wacht ik op het
moment dat ik, net als alle andere sporters in de zaal, ook van die grote zweet
plekken op mijn shirt krijg. Oeps, daar word ik lelijk verrast door een onver
wachte interventie van de vriendelijk kijkende sportdocente. Voor ik het in de
gaten heb, lig ik achter de, nu opeens veel sneller ronddraaiende, loopband.
We zullen het eens een beetje moeilijker makengrijnst de broodmagere
charlatan, terwijl ze de instelling van het apparaat stiekem op stand 3 heeft ge
zet. De lol is er nu voor mij snel af bij dit onderdeel en ik richt mijn aandacht
dus maar op een minder intensieve sportuitdaging. In een hoekje staat een
roeisimulator en ik heb zojuist gezien hoe een man op leeftijd die oefeningen
met gemak zo'n kwartiertje volhield. Een stevige bodybuilder ziet mij twij
felend rond het apparaat lopen en informeert wat ik zoek. „Moet ik soms eerst
ergens geld ingooien, die peddels staan zo vast als een deur?" De kolos met
glimmende torso voelt met zijn enorme handen even aan de roeispanen en tot
mijn verbijstering haalt hij ze met speels gemak enkele keren heen en weer.
„Oh, moet dat zo", grijns ik gemaakt grappig, terwijl ik met mijn tweede po
ging wacht tot ik zeker weet dat er niemand mijn kant op kijkt. Het gezegde 'je
moet roeien met de riemen die je hebt' is in dit geval niet aan mij besteed. Wat
ik ook probeer, er is geen beweging in te krijgen en ik overpeins welke sportie
ve uitdaging ik wellicht wél aan zou kunnen. Mijn zelfverzekerdheid heeft in
middels plaats gemaakt voor een lichte faalangst en ik ben op mijn hoede om
geen gezichtsverlies te lijden bij mijn vriend die zich helemaal in zijn element
voelt. Misschien moet ik maar een blessure simuleren, want het wordt steeds
drukker in het sportlokaal en de kans dat ik afga wordt met de minuut groter. Ik
irriteer me trouwens ook steeds meer aan de spierbundels die me minachtend
aankijken en ik kan niet nalaten om een sneer aan zo 'n gedrongen Michelin-
poppetje uit te delen. „Ja jongen, bij sommige mensen concentreren de spieren
zich nu eenmaal op andere plaatsen van het lichaam. Dat het bij mij meer om
een biermassa dan om een spiermassa gaat, is ook deze nors kijkende reus niet
ontgaan. Want hij wendt zich met een bulderende lach van mij af. Deze reactie
is voor mij het sein om m 'n biezen te pakken. Mijn maat heeft eigenlijk nog
geen zin om mee te gaan, maar als ik hem met een knipoog uitnodig om na het
omkleden door te gaan met 'mijn favoriete onderdeel', is hij snel om. We be
sluiten stilzwijgend om de sport- en vitaminedrankjes te mijden en we zoeken
onze toevlucht in een naburig tentje waar iets sterkers geserveerd wordt. Het
onbehaaglijke gevoel en de onderhuidse frustratie over mijn falende conditie
en gebrekkige spierkracht ebben met iedere consumptie verder weg. En het is
ongemerkt haast avond voor ik me weer thuis af laat zetten. Mijn sportkleding
kan zo terug de kast in, want er is geen spoor van transpiratie op te vinden.
Maar desondanks ben ik een hele ervaring rijker (en vele illusies armer).
DAMES- HEREN- EN KINDERMODE
TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING
Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084
e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm
Advertentie I.M.
I)e 84-jarige Bram Douw uit Oud-
Vossemeer is zondagmiddag gered
door de 22-jarige Adriaan Klippel
uit Scherpenisse, nadat hij met zijn
auto in de watergang langs de
Broekseweg was gereden. Douw
kwam uit de richting Sint-Anna
land. Het regende en na een lange
periode van droogte was het weg
dek glad. In de bocht van de Bar-
telmeetweg naar de Broekseweg, in
de huurt van boerderij de Blauwe
Bloem, begon de Nissan Bluebird
te glijden. Na een stuurcorrectie
gleed de Vossemeerder door de
grasberm een links naast de weg
gelegen watergang in. De auto
kwam plat neer en ging niet op zijn
kant.
Passanten waarschuwden de hulp
diensten, maar ondernamen geen
reddingspogingen. Adriaan Klip-
pel deed dat wel. „Ik moest om vier
uur mijn vriendin op de carpool
plaats aan de Krabbenkreekweg
ophalen en reed voorbij de plaats
van het ongeluk. Er liepen 10 tot 12
mensen rond die meldden, dat de
duikploeg gewaarschuwd was en
dat ze niet bij de man konden. De
man zat ondertussen nog in zijn
auto in het water. Ik heb mijn
klompen uitgedaan en ben in het
water gestapt. Je zakte weg in de
modder. Het rechter voorportier
van de auto kreeg ik niet open. Met
de achterdeur lukte het wel. Douw
had zijn veiligheidsgordel zelf al uit
kunnen doen. Ik heb hem naar de
passagiersstoel kunnen trekken en
aan de binnenkant kon ik het voor
portier toen wel openkrijgen. Hij
sloeg zijn arm om mijn schouder
waarna we samen op de kant klau
terden. Douw zal zo'n tien minuten
in het water hebben gelegen en de
auto zakte daarna snel weg. Eigen
lijk is het onbegrijpelijk en schan
dalig dat er niemand eerder inge
grepen heeft. Zelf was ik tot aan
mijn horst nat, maar ik ben blij dat
ik het gedaan heb. Je moet bij
zoiets niet te lang nadenken, maar
handelen", aldus Adriaan Klippel.
Hij kreeg van de inmiddels gearri
veerde Thoolse ambulance, die met
een patiënt op weg was naar het
ziekenhuis, een deken. En van de
Sint-Annalandse brandweer vuil
niszakken om op zijn autostoel te
leggen. Thuis in Scherpenisse on
der de douche en droge kleren aan.
Douw kreeg van de brandweer een
foliejas om zich warm te houden,
nadat hij door ambulanceperso
neel was onderzocht. Hij kwam in
de brandweerauto op verhaal,
waarna de politie hem thuisbracht.
Alles was nog goed afgelopen. De
auto vertoonde geen grote schade,
al zat het gras wel onder de motor
kap, maar de klap was meegeval
len. De gewaarschuwde duikploeg
van de Thoolse brandweer hoefde
niet uit te rukken. De Sint-Anna-
landse brandweer assisteerde bij
de verkeersregeling (de auto's kon
den door de berm en over het fiets
pad) en de berging van de auto
door Faasen uit Steenbergen.
Stemmen
van lezers
den. Maar er moeten toch ook ouders
zijn die het normaal vinden dat hun
kinderen thuiskomen met goederen
waarvan de herkomst twijfelachtig is.
Bovendien zou de politie meer op
dienen te treden.
Dus beste ondernemers en mede-
Tholenaren, waak er a.u.b. voor om,
heel makkelijk, de beschuldigende
vinger naar één bepaalde groep te wij
zen. En dat we niet, zoals een onder
nemer zegt, op huidskleur gaan let
ten! De volgende stap is dan
misschien wel dat mensen aangeke
ken gaan worden op hun (in mijn ge
val Rotterdamse) uitspraak.
Dat de redactie van de E.B. een der
gelijk artkel plaatst, waarbij de indruk
wordt gewekt dat het, afgaande op de
aanhef, om een gigantisch probleem
gaat en hiermee een steentje bijdraagt
aan het discrimineren van een bepaal
de groep, vind ik uitermate teleurstel
lend. Hoewel elke diefstal er natuur
lijk één teveel is, blijkt het allemaal
nog wel mee te vallen. Ik lees echter
van geen enkele ondernemer dat door
de komst van nieuwe bewoners hun
kassa vaker rinkelt, maar dat terzijde.
Ons gezin heeft er voor gekozen om
naar Tholen te verhuizen en daar heb
ben we totaal geen spijt van, sterker
nog, we hopen hier nog lang te wonen
en te genieten van het prachtige ei
land.
De geredde Bram Douw passeert in een foliejas de brandweer op weg naar de politieauto.
Ik ben verdrietig en zeer boos naar
aanleiding van het in de EB d.d. 27
mei verschenen artikel over winkel
diefstallen. In dit artikel wordt name
lijk door diverse ondernemers be
weerd dat het groeiende aantal
winkeldiefstallen het gevolg is van de
toenemende 'import.' Wat een onzin!
Om één bepaalde bevolkingsgroep op
dergelijke wijze af te schilderen is
niet alleen discriminerend (er zijn in
elke groepering wel eens rotte appels,
ongeacht herkomst, huidskleur of ge
loof), maar ik vraag mij bovendien af
wie wordt er tot de import gerekend
en hoe lang ben of blijf je import? Is
dat een kwestie van maanden, jaren,
generatie(s)?
Daarnaast wordt er bij de 'oer' Thole-
naren de indruk gewekt dat alle im
port het niet zo nauw neemt met nor
men en waarden. Het probleem is
echter niet de import, maar groten
deels de wijze van opvoeden en de
helaas in grote steden reeds ingebur
gerde verandering van mentaliteit on
der de jeugd. Als mijn kinderen het in
hun lijf zouden halen met gestolen
speelgoed o.i.d. thuis te komen, zou
ik er persoonlijk op toezien dat ze
mondeling hun excuus aan de winke
lier zouden aanbieden en de winkelier
de geleden schade uiteraard vergoe-
Harry Meijndert,
Binnenkamer 46, Tholen.
Het was 17 mei geen gemakkelijke
bijeenkomst voor een raadslid. Niet
vanwege de soms ongezouten kri
tiek. Wie daar niet tegen kan, moet
niet in de politiek gaan. Wel vanwe
ge het feit dat er door de vergaderor
de maar moeilijk direct gereageerd
kon worden op de meningen van de
burgers.
Na het eerste deel van de bijeen
komst ging dat in de zaal een stuk
beter. Ik heb dan ook met verschil
lende mensen van gedachten kunnen
wisselen over de problemen waar de
gemeente mee te kampen heeft en de
gevolgen daarvan voor mensen en
hun organisaties. Zo ook met de heer
Rijnberg. Meneer Rijnberg komt met
uitgestoken hand op me af. Ik zeg
netjes ,dag meneer Rijnberg.'. Rijn
berg joviaal: ,zeg maar Kees.' We
werden het niet eens, maar hadden
naar mijn mening een goed gesprek.
Ik heb in de bijeenkomst gesteld dat
we van mening kunnen verschillen
over de oplossingsrichtingen, maar
dat we het over feiten eens moeten
zijn anders kun je geen goede dis
cussie voeren. Meneer Rijnberg is
als zeer betrokken burger uitgebreid
geïnformeerd. Toch hanteert hij in
zijn toespraak tot de raad een ver
keerd uitgangspunt (13,8 miljoen
euro is inclusief kantoorinrichting,
niet exclusief). Ik vraag meneer
Rijnberg waarom en of de informa
tie niet duidelijk was. Meneer Rijn
berg zegt dat hij het gegeven niet in
zijn informatie gevonden had. Ik
kan me dat voorstellen, want je ver
drinkt onderhand in het papier en de
cijfertjes. Ik licht het voor meneer
Rijnberg toe en ik leg uit dat de le
ning voor het nieuwe gemeentehuis
midden 2004 effectief wordt. Samen
zijn we het eens dat onze werkne
mers volgens norm en regelgeving
gehuisvest dienen te worden, al
voegt meneer Rijnberg er zuinig aan
toe dat dit dan wel de minimale nor
men behoren te zijn.
Tot mijn spijt merk ik uit de inge
zonden brief in de Eendrachtbode
van 27 mei, dat de heer Rijnberg
mijn toelichting volstrekt negeert. Je
mag dan toch de vraag stellen wie
hier horende doof en ziende blind is.
Na de naar mijn mening positieve
bijeenkomst op 17 mei en een goed
gesprek van man tot man ervaar ik
de brief van de heer Rijnberg dan
ook als een aanval in de mg. Ik zal
niet de sterke bewoordingen gebrui
ken die meneer Rijnberg zich per
mitteert. Alleen dat het me teleur
stelt. Ik ben van mening dat we in
Tholen zo niet met elkaar dienen om
te gaan.
Dag Kees!
Chiel van der Linde,
fractievoorzitter PvdA.
In mijn kritiek op de gemeente aan
gaande de behandeling van 't Lam-
soortje bestempelde ik het voorstel
van b. en w. om de 220.000 euro ho
ger uitvallende rijksvergoeding so
ciale voorzieningen te storten in het
begrotingsgat, als een oneigenlijk
gebruik van bestemmingsgelden.
Gelezen de brief van b. en w. aan de
raad, d.d. 22 april 2004, houdende
aanbevelingen voor bezuinigingen,
moet ik van mening veranderen.
Genoemd voordeel blijkt namelijk
te zijn doorgeteld in de meerjaren
begroting, zodat daarmee het door
mij gedachte oneigenlijk gebruik
structureel zou plaatshebben, het
geen onaannemelijk mag worden
geacht. Maar hoe steekt de zaak dan
wel in elkaar? In hun brief aan de
raad zeggen b. en w. dat de bezuini
ging in het programma sociale
voorzieningen vooral gerealiseerd is
door hogere inkomsten en niet door
vermindering van uitgaven. Even
wel wordt in de toelichtende bijlage
gesteld, dat op basis van ervarings
cijfers le kwartaal 2004 een door
berekening heeft plaatsgevonden
van de uitgaven sociale zekerheid
en t.o.v. de oorspronkelijke begro
ting een voordeel kan worden inge
boekt van 220.000 euro per jaar.
Deze verklaringen lijken mij uit
drukkelijk met elkaar in tegen
spraak. Hoe dan ook, de inzichte
lijkheid is in ieder geval ver zoek.
Pogende de zaak toch te doorzien,
kom ik tot de conclusie dat de on-
derwerpelijke rijksvergoeding ken
nelijk foutief - veel te laag - was in
geschat, terwijl de daarmee
corresponderende uitgaven wel vol
ledig in de begroting waren opgeno
men. De desbetreffende inkomsten-
post moet dan gewoon - d.w.z.
zonder omfloerste verhalen en
waarbij ook het probleem van onei
genlijk gebruik zich niet voordoet -
gecorrigeerd worden met de forse
verhoging van 220.000 euro. Een
correctie dus, zoals ook de misser
van 797.000 euro aan de uitgaven
kant - wegens te laag geraamde per
soneelslasten - gerepareerd is. De
komende aanpassing van de begro
ting 2004 zal uitwijzen of mijn
voormelde conclusie al dan niet
juist is. Uiteraard is aan de gemeen
teraadsfracties de beoordeling of zij
te dezer zake door b. en w. naar be
horen zijn geïnformeerd.
Rien Meerman,
Sint-Maartensdijk.
De laatste weken lezen wij dat het Eu
ropese Parlement een groot tekort aan
tolken heeft. Hoe kan het ook anders,
men spreekt er 19 talen. Het Pink
sterevangelie gaat ook over talen.
Daar was het taalprobleem opgelost,
de boodschap was voor ieder ver
staanbaar. Criticasters op de voorste
rij hadden wel een verklaring.
Ook ons(?) college van b. en w. haalt
de krant: 'Als jullie braaf zijn. dan
bouwen wij voor jullie een mooi pa
leis, misschien wel met een waterpar
tij (maar wel sober), maar dan kunnen
jullie niet meer zwemmen en je moet
maar eens wat minder gaan lezen'.
Heel Tholen vliegt in de gordijnen,
was dit duidelijke taal? Was dit ver
staanbaar Thools? NEE. Was het war
taal? JA En op de voorste rij mompel
de men: Zouden zeNee toch?
Tinus van Damme,
Sint-Maartensdijk.
Het afschaffen van de tegemoetko
ming in de vervoerskosten voor
zwemonderwijs aan het openbaar
basisonderwijs bespaart 4800 euro
per jaar en voor het bijzonder basis
onderwijs 6400 euro. Totaal dus
11.200 euro. Er bestaat geen wette
lijke verplichting voor de gemeente
om vervoerskosten voor school
zwemmen te betalen. Met deze af
schaffing worden de kinderen in de
woonkernen buiten Tholen en Sint-
Maartensdijk benadeeld. De leerlin
gen van de basisscholen in die twee
plaatsen met een zwembad kunnen
lopend naar de Spetter of bad Haes-
tinge. In de andere dorpen zullen
ouders moeten gaan rijden als er
geen bus meer betaald kan worden.
Overigens blijkt in de praktijk, dat
verschillende ouders hun kinderen
op jongere leeftijd al naar zwemles
sturen in Steenbergen of Bergen op
Zoom. Ook uit Tholen en Sint-
Maartensdijk, waar een openlucht
zwembad bij de deur is.
Het aanvaarden van de voorstellen
volgens de kadernota 2005 brengt
het tekort van 1,3 miljoen euro
aanzienlijk terug, maar b. en w.
verwachten toch nog een klein te
kort van 139.100 euro. Het in 2006
geraamde tekort van 1,6 miljoen
euro wordt door de kadernota te
ruggebracht tot 81.700 euro. Ver
der in de toekomst is er in 2007 in
plaats van een tekort van 1,5 mil
joen euro een overschot van
168.050 euro. Ook in 2008 zal
naar verwachting het geraamde te
kort van 1,3 miljoen euro door de
bezuinigingsmaatregelen in de ka
dernota 2005 resulteren in een
overschot van 177.750 euro.
De foto van zijn vader aan het werk in de kapperszaak, enkele weken na de Ramp, is een uniek plaatje in de verzameling van Flip de Rijke.
De auto van de bejaarde Vossemeerder in de watergang langs de Broekseweg, terwijl de twaalf uitgerukte Sint-Annalandse
brandweerlieden op de bergingsauto wachten.
