Gabri Hoek doet
bezuinigingsdebat
Jos Smit werkt mee aan
tijdschrift en brengt roman uit
'Ik denk veel aan de mensen
die mijn leven hebben gered'
Regeren is vooruitzien
Voor mode en wonen
PLEUNE style
'Ik wil graag iets betekenen voor de mensen
Delta verlaagt
voorschotnota's
Belofte maakt schuld (1)
Vrijdag 21 mei 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Ze loopt al voorzichtig kleine stukjes met een kruk, oe
fent elke dag met de fysiotherapeut, maar slikt nog pillen
tegen de pijn. De 17-jarige Liecke van der Aa uit Sint-
Maartensdijk die bijna drie weken geleden zwaar ge
wond raakte bij een auto-ongeluk aan de Kastelijnsweg
is weer thuis. Ze wil de mensen bedanken die haar het le
ven hebben gered toen ze met haar hoofd onder water
lag in de sloot en bijna verdronk.
Drie stapjes
Marjan van Gors el doet een stap opzij
Fractievoorzitter Marjan van Gorsel van de VVD laat de
woordvoering bij de bezuinigingsvoorstellen voortaan
over aan raadslid Gabri Hoek. Dit naar aanleiding van de
onenigheid over haar inbreng tijdens de informatieve bij
eenkomst van vorige week dinsdagavond, waarbij ze
volgens voorzitter Gré Boelhouwers 'pal achter de bouw
van het nieuwe gemeentehuis in Tholen ging staan.'
Astmafonds
Doe-mens
Liecke van der Aa uit Sint-Maartensdijk weer thuis na zwaar ongeval
Mitella
Grond goedkoop
Gemeentewerkplaats
Wie die redders zijn geweest, en
hoe het allemaal is gebeurd, weet ze
nog maar kort. Liecke was bijna an
derhalve week van de wereld. Ba
lanceerde op het randje van de dood
nadat ze minutenlang onder water
had gelegen in de sloot langs de
weg, voordat omstanders erin slaag
den de auto waarin ze lag omhoog
te trekken en haar te reanimeren.
Ze lag in het Erasmus medisch cen
trum in Rotterdam aan de 'slangen',
kreeg sondevoeding en had al een
grote operatie achter de rug. In haar
rechterbeen zit van heup tot knie
een pen. Haar rechterarm wordt on
dersteund omdat ze ook haar sleu
telbeen brak. En ze heeft nog een
grote korst van een wond aan haar
kuitbeen, 's Middags rust ze, maar
ze ontvangt de rest van de dag ook
veel bezoek. Familie, vrienden,
kennissen, mensen uit het dorp. „Ik
heb ook ontzettend veel kaarten ge
had. Uit bijna heel het dorp. Ook
van mensen die me niet kennen.
Kaarten met een verhaaltje erop.
Het is wel heel fijn dat mensen zo
aan je denken."
Ook van de kinderen van peuter
speelzaal 't Hummeltje uit de smal-
stad kreeg Liecke veel reacties. Ze
liep er stage. Ze kreeg tekeningen
en het verzoek of ze langs te moch
ten komen. Ook haar school in
Oude Tonge waar ze de opleiding
sociaal pedagogisch werk volgt,
richting kinderopvang, leeft mee. Er
is zelfs geld ingezameld. Haar le
raar belt op om te vragen hoe het
gaat, houdt haar op de hoogte van
de zaken die op school spelen. Het
herstel zal nog even duren, maar ze
denkt toch ook alweer aan haar exa
mens begin juni aan het einde van
haar tweedejaar.
Liecke kwam vorige week maan
dagavond al naar huis. De sonde
voeding was afgebouwd, de fysio
therapeut had haar even laten zitten
en staan en drie stapjes laten doen.
Vanaf donderdag lag ze op de afde
ling traumalogie, daarvoor op de in
tensieve zorg. Dat ze al zo vroeg
naar huis mocht, heeft te maken met
het feit dat haar stiefvader Hans
Thijssen verpleegkundige is (spoed
eisende hulp in het Franciscuszie-
kenhuis in Roosendaal) en dat haar
moeder Carla Thijssen leerling-ver
pleegkundige is (in Lievensberg in
Bergen op Zoom). Ze wordt thuis
dus met verpleegkundige zorg om
ringd. Elke dag wordt ze door haar
moeder geprikt tegen trombose.
Het ongeval gebeurde op 1 mei,
vanaf zaterdag 8 mei weet Liecke
weer wat er gebeurd is. Een week
lang kon ze zich, vooral onder in
vloed van de medicijnen, niet herin
neren wat haar en haar vriend was
overkomen.
Het was ook lang niet duidelijk of
ze blijvend letsel zou overhouden
aan het ongeluk. Thijssen: „Ze had
vies slootwater in haar longen ge
kregen. Bij verdrinking is dat het
grootste gevaar. We wisten niet of
daar nog complicaties uit voort zou
den komen." Ze hielden er wel re
kening mee.
Maar op de woensdag na het onge
val merkte haar moeder dat ze geen
hersenbeschadiging had opgelopen.
„Ze werd elke keer wat wakkerder
omdat ze minder slaappillen kreeg.
Ik zei tegen haar: je ligt in het zie
kenhuis. Toen keek ze me fronsend
aan. Toen dacht ik: dat is Liecke,
dat komt goed."
Liecke: „Vanaf die zaterdag weet ik
wat er met me gebeurd is. Mijn
vriend heeft alles verteld omdat hij
alles gezien heeft. Ik wilde ook
graag weten hoe het gebeurd is.
Voor hem is het nu ook nog heel
moeilijk. Hij heeft me bijna zien
verdrinken. Mensen zeggen al gauw
dat hij heel hard heeft gereden en
dat de auto door de lucht vloog.
Maar dat is niet zo. Dat zijn voor
oordelen. Hij heeft nog pijn in zijn
rug en kan 's nachts niet slapen.
Mijn zus Martine, die ook verpleeg
ster is, heeft vanaf dag 1 een dag
boek bijgehouden. Ze heeft steeds
opgeschreven wat ik gezegd heb.
Het is een prachtig cadeau." Ze
heeft ook het artikel uit deze krant
uitgeknipt om een beeld te krijgen
van wat er die avond is gebeurd.
Stukje, bij beetje maakt ze een re
constructie. Tussen de bedrijven
door, want ze heeft een druk dag
programma. Wassen, eten, oefenen,
rusten. De gewone dingen eisen ex
tra energie.
Klanten van nutsbedrijf Delta die
recent een flink hoger voorschot dan
verwacht aantroffen op de jaarafre
kening, worden enigszins tegemoet
gekomen. De directie heeft besloten
om de verhoging van het voorschot
te beperken tot 15% ten opzichte
van wat in het voorgaande jaar werd
gehanteerd. Verwacht wordt dat de
aanpassing al deze maand kan in
gaan (niet met terugwerkende
kracht, het reeds betaalde wordt op
de eerstvolgende jaarafrekening
verrekend). Ook mensen die de af
rekening nog moeten krijgen, zullen
hun voorschot maximaal 15% zien
stijgen.
Dat voor een aantal mensen het
nieuwe voorschot fors hoger uitpak
te - wat tot ontevreden reacties leid
de - ligt volgens Delta vooral aan
een nieuwe rekenmethode die is
toegepast bij het bepalen van het
aardgasverbruik.
Je laat je soms wel eens door iemand beïnvloeden en vooral onder het ge
not van alcoholische dranken wil ik nogal eens erg meegaand worden. U
zult dat vast ook wel herkennen, dat u 's ochtends na een feestje wakker
wordt en denkt: Wat heb ik nu allemaal weer beloofd? Gelukkig lopen de
meeste van deze roekeloos gemaakte afspraken met een sisser af, omdat de
gesprekspartner op het moment 'van zaken doenook niet meer zo helder
van geest was. Maar als je een keertje pech hebt ,dan moet je er toch wel
eens aan geloven. Ik had wat dat betreft dus onlangs het geluk niet op mijn
hand. Want met een versgetapt biertje in beide handen en al de nodige van
diezelfde goudgele rakkers achter mijn kiezen liet ik me teveel leiden door
het machogevoel dat zich zo heel af en toe in mijn lichaam opwerpt. Mis
schien had mijn gewiekste kameraad wel precies aangevoeld dat het nu het
juiste moment was om iets van me gedaan te krijgen. Na een jarenlange
hechte vriendschap wist mijn drinkebroer inmiddels heel goed wat ik wél en
absoluut niet leuk vond. En hij wist ook dat ik me er niet zomaar toe laat
verleiden om dingen tegen mijn zin te doen. Wat denk je ervan als we eens
een keertje samen naar de sportschool gaan?", vroeg hij me tussen twee
slokken door. „Dan kunnen we eens zien ofje echt zo sportief bent als je al
tijd beweert.Omringd door grinnikende barbezoekers hield ik me natuur
lijk groot en voor ik het zelf in de gaten had klonk het resoluut: „Ja, dat lijkt
me een prima idee."
We hadden in de nachtelijke uurtjes nog wat stoere praatjes opgehangen
aan de bar en aan de hoofdpijn die ik de andere ochtend bij het wakker
worden voelde, merkte ik dat het een pittige discussie-avond moest zijn ge
weest. De wekker gaf inmiddels half elf aan, maar ik had nog alle moeite
om van mijn wankele lichaam weer een harmonieus geheel te maken. Nog
nazwijmelend in een soort postnatale "Heineken-depressie' werd ik opge
schrikt door een auto die luid claxonnerend bij mij voor de deur stond te
wachten. „Hé, waar blijf je nou man, we zouden toch om half twaalf gaan
sporten?" De helft van hetgeen de voorgaande avond was besproken was
langs me heen gegaan en deze afspraak bleek dus een van de agendapunten
die ik niet volledig in me opgenomen had. Ik ben absoluut geen watje, maar
deze keer stond ik op het punt om mijn vriend teleur te stellen. De aspirines
hadden hun heilzame werk nog niet afdoende gedaan en ik schatte voor
zichtig in hoeveel schade de annulering van ons sportschoolbezoek aan
mijn imago als 'die-hard'zou aanrichten. „Ja joh, ik kom eraan. Ik was net
mijn tas aan het inpakken loog ik hardop terwijl ik mijn ochtendjas angst
vallig achter de voordeur verborgen hield. Ongewassen en ongeschoren
schoof ik even later zwijgend en lijkbleek aan in de sportcoupé van mijn
maat. Samen op weg naar de sportschool, zo'n trendy gymlokaal waar
gladde zakenlui dubieuze sporttakken - met illustere namen als callanetics,
steps, spinning, body combat en streetdance - commercieel uitmelken. Wat
kan drank toch gekke dingen met een mens doen, denk ik terwijl mijn
chauffeur met veel genoegen vol gas over de talloze verkeersdrempels
sjeest. Net op het moment dat mijn maaginhoud de rand van mijn onderlip
heeft bereikt, stoppen we voor een gebouw waar met grote neonletters
'Sport-pleasureop de gevel staat. Waar het woord pleasure voor staat,
ontgaat me in dit geval volledig. Want bij binnenkomst in de foyer van het
sportpaleis bekruipt me al direct zo'n onbehaaglijk gevoel. De donkere
houten bar is het enige herkenningspunt in mijn belevingswereld, maar ik
zie direct dat hier'andere consumpties over de toog gaan dan in de gelegen
heden die ik normaliter frequenteer. Tapkranen ontbreken zelfs volledig en
in plaats van de bekende biermerken domineren hier allerlei voedingssuple-
menten en sportdrankjes de koelvitrines. Op het moment dat ik het etablis
sement en de aanwezige body-watchers aandachtig in me opneem, komt er
een broodmager meisje op ons afgelopen. „Aha, u komt beiden voor een in
troductieles, wilt u me volgen. Er is nu geen weg meer terug en voor ik het
besef zit ik me in een kleedhokje in mijn joggingbroek te wurmen. Ik transpi
reer nu al hevig, maar dal zal wel komen door de grote hoeveelheid drank
die me indirect naar deze locatie heeft gevoerd. In de volgende Kreukels zal
ik u vertellen hoe mijn lesje ochtendgymnastiek is afgelopen.
DAMES- HEREN- EN KINDERMODE
TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING
Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084
e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm
Mevr. van Gorsel benadrukt, dat want eerst moeten we intern alles
de fractie autonoom is.' „En bin
nen de fractie zitten we op één lijn.
Ons standpunt hebben we heel
zorgvuldig, na wikken en wegen,
vastgesteld. Samen met Gabri
Hoek heb ik aan de voorbereidin
gen van dit eerste bezuinigingsde
bat gewerkt. Door de felle onder
vraging van de burgemeester was
ik van mijn apropos, maar de frac
tie zit op één lijn." De VVD-frac-
tievoorzitter erkent ruiterlijk dat
het incident van vorige week wel
aangekomen is. „Dat was niet ple
zierig, maar ik ga door als raadslid,
want we voelen ons heel verant
woordelijk voor de situatie in de
gemeente Tholen. Ik ben nog maar
vier maanden in functie en ik pro
beer voor 150% mijn best te
doen."
Voorzitter mevr. Boelhouwers laat
weten dat de vooruitgeschoven be
stuursvergadering over de kwestie
'prima' is verlopen. Daar was ook
penningmeester Hans van Gorsel
bij, echtgenoot van de fractievoor
zitter. „Alle plooien zijn gladge
streken en het bestuur was eenslui
dend. De helderheid van de liberale
standpunten staat voor ons voorop.
Op privékwesties die er rondom
speelden, wil ik niet ingaan. Het
temporiseren van de nieuwbouw
van het gemeentehuis is het VVD-
standpunt. Ik heb Marjan persoon
lijk gesproken en volgende week
spreekt het bestuur met de fractie.
De voor 26 mei geplande ledenver
gadering hebben we uitgesteld,
op een rijtje zetten", aldus mevr.
Boelhouwers.
Fractievoorzitter Van Gorsel zei
vorige week dinsdag 'in principe
voor het nieuwe gemeentehuis te
zijn, maar niet ten koste van slui
ting van zwembad in Tholen en bi
bliotheekvoorzieningen.' „Er is
geld voor het gemeentehuis ge
leend en er is veel tijd en energie in
gestoken. Het zou verspilling zijn
als we daarmee stoppen", aldus
Marjan van Gorsel. Haar echtge
noot zei vorige week in deze krant:
„Wanneer je als raadslid eerlijk
bent en ruggengraat hebt, dan kun
je met het nieuwe gemeentehuis in
Tholen niet meer terug. Dat kost
teveel."
Toen mevr. Van Gorsel de raadsbij-
eenkomst had verlaten en Gabri
Hoek het VVD-standpunt moest
verkondigen, liet die weten dat er
eerst efficiencymaatregelen geno
men moeten worden. Daarna moet
pas bekeken worden of nieuwbouw
van het gemeentehuis nog nodig is.
De collecte voor het astmafonds
heeft in Tholen 991,44 euro opge
bracht, in Sint-Philipsland 782,53
euro (ruim tien euro meer dan vorig
jaar) en in Sint-Maartensdijk 496,63
euro (ongeveer tien procent minder
dan vorig jaar).
Jos Smit heeft haar draai gevonden in Tholen.
Een podium bieden voor amateurschrijvers, jong en oud. Dat is waar het
tijdschrift U Schrijft voor staat. De in Tholen woonachtige Jos Smit-
Koornstra (81) maakt deel uit van de redactie. Met ingang van het komen
de nummer neemt Smit ook maandelijks een column voor haar rekening,
waarin zij op eigen wijze bericht uit de Thoolse samenleving. Binnenkort
verschijnt ook een heuse roman van haar hand, gebaseerd op de ervarin
gen die zij opdeed tijdens haar loopbaan als verpleegkundige. „Ik denk
vaak aan mezelf in de derde persoon. Ik loop altijd te schrijven."
Schrijven zit Smit een beetje in het
bloed. Vorig jaar gaf zij in eigen be
heer haar levensverhaal uit. Een pu
blicatie die niet voor iedereen be
doeld was. Alleen familieleden
kregen een exemplaar van Kat Met
Negen Levens 1923-2003. Het was
een boek met een boodschap. „Kin
deren van nu hebben geen idee hoe
hun grootouders hebben geleefd. Wij
hebben zoveel meegemaakt. Van de
plee en de waterput tot de luxe bad
kamer. Met dat boek heb ik mijn na
geslacht van die hele ontwikkeling
een beeld willen geven. Ook de fami
lieschandaaltjes staan erin. Vandaar
dat het niet voor derden bestemd
was."
De in het Noord-Hollandse Sint Pan-
cras geboren Smit heeft zelf in alle
opzichten een bewogen leven geleid.
Als kind ging ze al op reis naar Zwit
serland, met haar vader die groente
en fruit importeerde. Ze woonde in
uiteenlopende plaatsen als Monster,
Alkmaar, Rijswijk en kwam via
Drente in Hoogezand en later in Bel-
lingwolde terecht. Twee jaar geleden
verhuisde ze naar Tholen, waar een
zoon van haar woont. Smit is twee
keer getrouwd geweest. Ze heeft haar
draai in Tholen gevonden. „Ik vind
het hier heerlijk. Als ik mijn scoot-
mobiel over de dijk rijd en ik voel de
wind in mijn haren, dan waan ik me
in een cabriolet. De snelheid is rela
tief."
In haar Groningse jaren werkte Smit
als vrijwilliger bij de regionale VVV.
Ook was ze gastvrouw en informatri-
ce bij het kuuroord in Nieuweschans.
Sociaal bewogen is ze ook. Veel
energie stak Smit in de opvang van
vluchtelingen. Enkele weken voor
haar verhuizing naar Tholen ont
moette ze in Groningen per toeval het
echtpaar Jan en Jos Balk uit Poort
vliet, het begin van een mooie
vriendschap. Via het echtpaar Balk
leerde ze haar weg in de Thoolse sa
menleving kennen. Om zich te oriën
teren bezocht Smit vrijwel alle kerk
genootschappen in het stadje. „Mijn
broer is baptistenpredikant en mijn
moeder hoorde bij de Pinksterge
meente. Mijn vader vond God in de
natuur. Uit al die geloven waar ik
mee kennis heb gemaakt, heb ik een
sterk persoonlijk geloof overgehou
den. Elke dag mediteer ik en toets al
les waar ik mee bezig ben. Ik leg
mijn zorgen neer bij mijn Vader en
laat het daar. Mijn ervaring heeft me
geleerd dat je dan oplossingen krijgt
aangereikt, soms door ingeving en
soms doordat iemand iets zegt waar
van je denkt: dat had ik juist nodig.
Uiteindelijk heb ik me hier aangeslo
ten bij de Protestantenbond in de Ou-
delandsestraat. Daar vond ik de per
soonlijke warmte bij de leden die ik
zocht. In geloofszaken zoek ik naar
wat ons bindt en niet naar wat ons
scheidt."
Zeker in die eerste maanden in Tholen
werd schrijven haar tweede natuur.
Het was najaar en veel mensen kende
ze nog niet. Eenmaal in bezit van een
tweedehands computer werd het ver
vaardigen van teksten een manier om
de dagen zinvol te vullen. Het te boek
gestelde levensverhaal was het resul
taat. Een ontmoeting met Wijnand van
de Meeberg uit Rotterdam bracht de
schrijverij in een stroomversnelling.
Van de Meeberg is de man achter Cal-
bona, de uitgeverij die zich richt op
beginnende auteurs en die ook verant
woordelijk is voor het maandblad U
Schrijft. Het tijdschrift staat nog in de
kinderschoenen en wordt vooral ver
spreid onder de auteurs en hun kennis
sen. Het streven is om een steeds beter
en dikker blad te maken en de nu nog
gratis verspreiding om te zetten in be
taalde abonnementen. Smit schreef
zelf in het blad al over haar ervaringen
tijdens een reis door Polen onder het
toen nog communistische bewind.
Onder de noemer Brieven Uit Tholen
verschijnt in het volgende nummer
haar eerste column. Calbona brengt
binnenkort ook De Grote Frustratie
uit, een christelijke roman waarvoor
Smit zich baseerde op het levensver
haal van een dame die ze verpleegde
in een verzorgingstehuis in Hooge
zand. Ook fictieve elementen zijn in
het boek verwerkt. Het schrijven en
redactiewerk doet Smit niet voor ei
gen glorie. „Ik ben nu eenmaal niet hel
type om met de handen in de schoot te
wachten tot de kinderen op bezoek ko
men. Ik ben een echt doe-mens. Daar
naast wil ik graag iets betekenen voor
de mensen, nuttig zijn. Dat is mis
schien het calvinistische in mij." In
formatie over het tijdschrift U Schrijft:
telefoon 606028.
Advertentie LM.
Liecke wil alle mensen bedanken
die haar op die zaterdagavond even
na vijf uur uit de auto hebben ge
haald en gereanimeerd. Ze wilde dat
via een advertentie doen, maar is
bang dat ze dan mensen vergeet om
dat de lijst lang is. „Al die mensen
die me geholpen hebben. Ik denk er
veel aan. Ze hebben mijn leven ge
red. Ik weet niet hoe je ze het beste
kunt bedanken. Je wilt meer doen,
maar wat kun je meer doen dan ze
bedanken? Al die mensen die op dat
moment aanwezig waren. Het is On
gelooflijk hoeveel mensen hun ver
stand op nul hebben gezet om mij te
redden."
Maar ook al de mensen die haar in
het ziekenhuis hebben bezocht en
het dorp dat zo meeleeft, maken
diepe indruk op haar. Ze kan er nog
niet goed over uit. Dat zoveel men
sen hun best doen en alles voor je
geven, zegt ze. Een aantal is al bij
haar aan huis geweest. Het echtpaar
Dick en Magda Geluk-Vroegop,
Bert van Doeselaar die zijn trekker
gebruikte om de auto een stuk op te
tillen zodat leerlinge-verpleegkundi
ge Helga Geilings van camping de
Muie haar op het land kon trekken
en aan de reanimatie kon beginnen.
Liecke's moeder: „Ook de mensen
van de camping waren zo ontzettend
blij dat ze het overleefd heeft. Een
paar zijn er wel eerder naar huis ge
gaan. Zij kunnen bellen om te horen
hoe het gaat. Helga Geilings blijkt
op dezelfde opleiding te zitten als ik.
Zij zit eind eerste jaar, ik eind twee
de." Thijssen is zelf bij de ambulan
cepost langs geweest om te bedan
ken en te vertellen hoe het met
Liecke gaat. Ambulancechauffeur
Bart Janssen was nog voor de ambu
lance ter plaatse om hartmassage toe
te passen voordat ze met de trauma
helikopter werd afgevoerd.
Datzelfde weekend werd ook Liec
ke's dorpsgenoot, de 26-jarige Na-
dia van der Reest, zwaar gewond na
een eenzijdig ongeval op de Nieuwe
Postweg in Tholen. Zij werd na het
ongeval naar Lievensberg vervoerd,
maar moest voor een operatie ook
naar Rotterdam. „Ze woont naast
mijn vriend. Toen ik hoorde dat ze
daar ook was opgenomen, heb ik
gevraagd of we bij elkaar op de ka
mer konden liggen. Daar heb ik heel
veel aan gehad. We konden veel
praten, want op het laatst was ik niet
meer zo suf."
Lopen moet ze weer leren. En na de
kunstmatige voeding was het wen
nen aan het kauwen van eten. Ook
is Liecke tijdelijk linkshandig om
dat de andere arm in een mitella zit.
Maar ze leeft.
Ik heb begrepen dat het Markiezen
hof in Bergen op Zoom ook in beeld
is om het archief in onder te brengen.
Op zich al beter dan dat het naar
Middelburg gaat. De vrijkomende
ruimte kan door ambtenaren ge
bruikt worden. Dat is verder ook een
kwestie van kosten/baten. Of onder
brengen in het oude stadhuis in Tho
len.
Volgens de arbo-regels zouden we
qua ruimte uit moeten komen op 125
ambtenaren in het huidige gemeente
huis. Er blijken nu veel bureauplek-
ken niet gebruikt te worden omdat
deze voor buitendienstmedewerkers
zijn. Is dat misschien ook een arbo-
regel?
Alle (kleine) bezuinigingen van de
baan, ook voor ambtenaren; geen
verhoging subsidies; de bibliotheek
wordt niet gekort maar moet moge
lijke bezuinigingen aangeven. Hoe
reëel is het bibliotheekplan eigen
lijk? Subsidies/projecten aan Klaver
blad, stichting Handicap en Scoop en
dergelijke stoppen. Dat kost behoor
lijk en geeft geen relevante op
brengst.
Er vindt ook een rondpompen plaats
voor verenigingen door middel van
van stijgende huren en subsidies.
Veelal dekt de subsidie net de huur.
Beperk de huur, afhankelijk van de
grootte van de sportvoorziening/
ruimte tot maximaal 100 euro (en
dus geen subsidie huur meer). Dat
bespaart veel bureaucratie en dus
ambtenaréntijd.
Geen externe bureaus meer inscha
kelen en tegelijkertijd de betreffende
ambtenaren houden. Kosten bureaus
zijn volgens Van Oost 500.000 euro.
De grond van Tholen wordt dermate
goedkoop weggedaan aan project
ontwikkelaars/bedrijven dat de ge
meente (burgers) niet alleen voor de
kosten van voorzieningen opdraait
(zie Waterfront waar de gemeente
het haalt uit verkoop van een gedeel
te water aan de werf), maar er zelfs
geen winst op wordt gemaakt. Noch
door middel van van arbeidsplaatsen
(bedrijven), noch door geld voor de
algemene middelen. Dit is niet con
currerend, maar idioterie! Voortaan
een prijs hanteren die alle kosten
dekt en ook nog winst oplevert, bij
bedrijven dient er een bepaald aantal
nieuwe arbeidsplaatsen te zijn. Nu
wordt Tholen volgebouwd met het
landschap ontsierende woningen en
bedrijventerreinen, die de burger ook
nog eens handenvol geld kosten zon
der dat er iets tegenover staat, behal
ve dan voor projectontwikkelaars en
bedrijven. De (huur)woningnood
voor lokale inwoners wordt zodoen
de niet opgelost. Geef Castria de
ruimte om goedkope woningen te
bouwen voor de lokale bevolking.
Dus waarom moeilijk doen als het
makkelijk kan?
Cees Boogaart,
Schoolstraat 5, Oud-Vossemeer.
Een ambtenaar kost 1,5 tot 2 maal
salaris door het schrijven van (nooit
uit te voeren) rapporten en nota's,
andere uitgaven etc. om zijn baan
bewijsbaar noodzakelijk te maken.
Je bespaart dus sowieso 50 tot 100%
als hij op wachtgeld staat. Afbouw
van het aantal ambtenaren via gelei
delijkheid, plaatsing op andere afde
ling en vacaturestop. De gemeente
werkplaats biedt ruimte aan 20 man
heb ik begrepen, er zit er nu één. De
noodlokalenafdeling kan daar naar
toe.
Door dhr. Van Oost ben ik, en andere
schrijvers van ingezonden brieven,
profetische gaven toegedicht. Onder
staand stuk had ik vóór de vergade
ring van 17 mei geschreven. Waarom
is het tekort van 6 miljoen (2004-
2008) niet voorzien en waar komt
het door? Incompetentie? Hengelo
met 80.000 inwoners heeft maar vijf
wethouders, wij met 24.000 vier
wethouders. Hebben we er teveel?
De wethouders zullen uiteraard alle
voorstellen van 12 mei j.l. afstoppen
met: kan niet, geen dekking en noem
maar op. Dus 17 mei zaten gemeen
teraadsleden eigenlijk met lege han
den. Behalve de VVD die met belas
tingverhoging komt. En op 3 en 9
juni moeten ze dus de wethouders
hun zin geven, behalve misschien
wat betreft zwembad De Spetter en
de bibliotheek.
En in 2008 zeggen ze dan: 'ja ge
meenteraad, u had de beslissingsbe
voegdheid, wij voeren tenslotte en
kel uw opdrachten uit. U wilde dat
toch?' We kunnen natuurlijk met de
verkiezingen van 2006 nog wel re
vanche nemen.
Oplossingen zijn eigenlijk simpel
zoals o.a. dhr. Van Oost ook zei: In
de investeringsplanning 2004-2008
staat dat alle nieuwbouw gebaseerd
is op 40 jaar! Twintig jaar (kantoor)
tot 30 jaar is realistischer, ook met in
acht genomen een toekomstige ver
bouw/renovatie al na 20 jaar. De
kosten van nieuwbouw stijgen dan
met 25 tot 50%! En zijn dus niet
meer te betalen. De vernieuwingsim
puls Kleur Bekennen wordt dan
Schuld Bekennen, en Bestemming
Tholen wordt Bestemming ....af
grond.
Dus ALLE nieuwbouwplannen af
kappen, verlies slikken. Ook plannen
als aanpassing Molenstraat Oud-
Vossemeer en hondenuitlaatplekken
en industrieterrein Noord. Bij scho
len eventueel noodlokalen plaatsen.
Eerst eens alle inkomsten en uitga
ven op rijtje zetten. Vraag de inwo
ners Oud-Vossemeer maar eens of ze
de door wethouder Velthuis beloofde
(lees opgedrongen) super-Vossenkuil
willen of een bibliotheekvoorzie
ning!
Liecke van der Aa oefent elk dag met lopen,
maar denkt ook alweer aan haar examens begin juni.