Gabri Hoek doet bezuinigingsdebat Jos Smit werkt mee aan tijdschrift en brengt roman uit 'Ik denk veel aan de mensen die mijn leven hebben gered' Regeren is vooruitzien Voor mode en wonen PLEUNE style 'Ik wil graag iets betekenen voor de mensen Delta verlaagt voorschotnota's Belofte maakt schuld (1) Vrijdag 21 mei 2004 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Ze loopt al voorzichtig kleine stukjes met een kruk, oe fent elke dag met de fysiotherapeut, maar slikt nog pillen tegen de pijn. De 17-jarige Liecke van der Aa uit Sint- Maartensdijk die bijna drie weken geleden zwaar ge wond raakte bij een auto-ongeluk aan de Kastelijnsweg is weer thuis. Ze wil de mensen bedanken die haar het le ven hebben gered toen ze met haar hoofd onder water lag in de sloot en bijna verdronk. Drie stapjes Marjan van Gors el doet een stap opzij Fractievoorzitter Marjan van Gorsel van de VVD laat de woordvoering bij de bezuinigingsvoorstellen voortaan over aan raadslid Gabri Hoek. Dit naar aanleiding van de onenigheid over haar inbreng tijdens de informatieve bij eenkomst van vorige week dinsdagavond, waarbij ze volgens voorzitter Gré Boelhouwers 'pal achter de bouw van het nieuwe gemeentehuis in Tholen ging staan.' Astmafonds Doe-mens Liecke van der Aa uit Sint-Maartensdijk weer thuis na zwaar ongeval Mitella Grond goedkoop Gemeentewerkplaats Wie die redders zijn geweest, en hoe het allemaal is gebeurd, weet ze nog maar kort. Liecke was bijna an derhalve week van de wereld. Ba lanceerde op het randje van de dood nadat ze minutenlang onder water had gelegen in de sloot langs de weg, voordat omstanders erin slaag den de auto waarin ze lag omhoog te trekken en haar te reanimeren. Ze lag in het Erasmus medisch cen trum in Rotterdam aan de 'slangen', kreeg sondevoeding en had al een grote operatie achter de rug. In haar rechterbeen zit van heup tot knie een pen. Haar rechterarm wordt on dersteund omdat ze ook haar sleu telbeen brak. En ze heeft nog een grote korst van een wond aan haar kuitbeen, 's Middags rust ze, maar ze ontvangt de rest van de dag ook veel bezoek. Familie, vrienden, kennissen, mensen uit het dorp. „Ik heb ook ontzettend veel kaarten ge had. Uit bijna heel het dorp. Ook van mensen die me niet kennen. Kaarten met een verhaaltje erop. Het is wel heel fijn dat mensen zo aan je denken." Ook van de kinderen van peuter speelzaal 't Hummeltje uit de smal- stad kreeg Liecke veel reacties. Ze liep er stage. Ze kreeg tekeningen en het verzoek of ze langs te moch ten komen. Ook haar school in Oude Tonge waar ze de opleiding sociaal pedagogisch werk volgt, richting kinderopvang, leeft mee. Er is zelfs geld ingezameld. Haar le raar belt op om te vragen hoe het gaat, houdt haar op de hoogte van de zaken die op school spelen. Het herstel zal nog even duren, maar ze denkt toch ook alweer aan haar exa mens begin juni aan het einde van haar tweedejaar. Liecke kwam vorige week maan dagavond al naar huis. De sonde voeding was afgebouwd, de fysio therapeut had haar even laten zitten en staan en drie stapjes laten doen. Vanaf donderdag lag ze op de afde ling traumalogie, daarvoor op de in tensieve zorg. Dat ze al zo vroeg naar huis mocht, heeft te maken met het feit dat haar stiefvader Hans Thijssen verpleegkundige is (spoed eisende hulp in het Franciscuszie- kenhuis in Roosendaal) en dat haar moeder Carla Thijssen leerling-ver pleegkundige is (in Lievensberg in Bergen op Zoom). Ze wordt thuis dus met verpleegkundige zorg om ringd. Elke dag wordt ze door haar moeder geprikt tegen trombose. Het ongeval gebeurde op 1 mei, vanaf zaterdag 8 mei weet Liecke weer wat er gebeurd is. Een week lang kon ze zich, vooral onder in vloed van de medicijnen, niet herin neren wat haar en haar vriend was overkomen. Het was ook lang niet duidelijk of ze blijvend letsel zou overhouden aan het ongeluk. Thijssen: „Ze had vies slootwater in haar longen ge kregen. Bij verdrinking is dat het grootste gevaar. We wisten niet of daar nog complicaties uit voort zou den komen." Ze hielden er wel re kening mee. Maar op de woensdag na het onge val merkte haar moeder dat ze geen hersenbeschadiging had opgelopen. „Ze werd elke keer wat wakkerder omdat ze minder slaappillen kreeg. Ik zei tegen haar: je ligt in het zie kenhuis. Toen keek ze me fronsend aan. Toen dacht ik: dat is Liecke, dat komt goed." Liecke: „Vanaf die zaterdag weet ik wat er met me gebeurd is. Mijn vriend heeft alles verteld omdat hij alles gezien heeft. Ik wilde ook graag weten hoe het gebeurd is. Voor hem is het nu ook nog heel moeilijk. Hij heeft me bijna zien verdrinken. Mensen zeggen al gauw dat hij heel hard heeft gereden en dat de auto door de lucht vloog. Maar dat is niet zo. Dat zijn voor oordelen. Hij heeft nog pijn in zijn rug en kan 's nachts niet slapen. Mijn zus Martine, die ook verpleeg ster is, heeft vanaf dag 1 een dag boek bijgehouden. Ze heeft steeds opgeschreven wat ik gezegd heb. Het is een prachtig cadeau." Ze heeft ook het artikel uit deze krant uitgeknipt om een beeld te krijgen van wat er die avond is gebeurd. Stukje, bij beetje maakt ze een re constructie. Tussen de bedrijven door, want ze heeft een druk dag programma. Wassen, eten, oefenen, rusten. De gewone dingen eisen ex tra energie. Klanten van nutsbedrijf Delta die recent een flink hoger voorschot dan verwacht aantroffen op de jaarafre kening, worden enigszins tegemoet gekomen. De directie heeft besloten om de verhoging van het voorschot te beperken tot 15% ten opzichte van wat in het voorgaande jaar werd gehanteerd. Verwacht wordt dat de aanpassing al deze maand kan in gaan (niet met terugwerkende kracht, het reeds betaalde wordt op de eerstvolgende jaarafrekening verrekend). Ook mensen die de af rekening nog moeten krijgen, zullen hun voorschot maximaal 15% zien stijgen. Dat voor een aantal mensen het nieuwe voorschot fors hoger uitpak te - wat tot ontevreden reacties leid de - ligt volgens Delta vooral aan een nieuwe rekenmethode die is toegepast bij het bepalen van het aardgasverbruik. Je laat je soms wel eens door iemand beïnvloeden en vooral onder het ge not van alcoholische dranken wil ik nogal eens erg meegaand worden. U zult dat vast ook wel herkennen, dat u 's ochtends na een feestje wakker wordt en denkt: Wat heb ik nu allemaal weer beloofd? Gelukkig lopen de meeste van deze roekeloos gemaakte afspraken met een sisser af, omdat de gesprekspartner op het moment 'van zaken doenook niet meer zo helder van geest was. Maar als je een keertje pech hebt ,dan moet je er toch wel eens aan geloven. Ik had wat dat betreft dus onlangs het geluk niet op mijn hand. Want met een versgetapt biertje in beide handen en al de nodige van diezelfde goudgele rakkers achter mijn kiezen liet ik me teveel leiden door het machogevoel dat zich zo heel af en toe in mijn lichaam opwerpt. Mis schien had mijn gewiekste kameraad wel precies aangevoeld dat het nu het juiste moment was om iets van me gedaan te krijgen. Na een jarenlange hechte vriendschap wist mijn drinkebroer inmiddels heel goed wat ik wél en absoluut niet leuk vond. En hij wist ook dat ik me er niet zomaar toe laat verleiden om dingen tegen mijn zin te doen. Wat denk je ervan als we eens een keertje samen naar de sportschool gaan?", vroeg hij me tussen twee slokken door. „Dan kunnen we eens zien ofje echt zo sportief bent als je al tijd beweert.Omringd door grinnikende barbezoekers hield ik me natuur lijk groot en voor ik het zelf in de gaten had klonk het resoluut: „Ja, dat lijkt me een prima idee." We hadden in de nachtelijke uurtjes nog wat stoere praatjes opgehangen aan de bar en aan de hoofdpijn die ik de andere ochtend bij het wakker worden voelde, merkte ik dat het een pittige discussie-avond moest zijn ge weest. De wekker gaf inmiddels half elf aan, maar ik had nog alle moeite om van mijn wankele lichaam weer een harmonieus geheel te maken. Nog nazwijmelend in een soort postnatale "Heineken-depressie' werd ik opge schrikt door een auto die luid claxonnerend bij mij voor de deur stond te wachten. „Hé, waar blijf je nou man, we zouden toch om half twaalf gaan sporten?" De helft van hetgeen de voorgaande avond was besproken was langs me heen gegaan en deze afspraak bleek dus een van de agendapunten die ik niet volledig in me opgenomen had. Ik ben absoluut geen watje, maar deze keer stond ik op het punt om mijn vriend teleur te stellen. De aspirines hadden hun heilzame werk nog niet afdoende gedaan en ik schatte voor zichtig in hoeveel schade de annulering van ons sportschoolbezoek aan mijn imago als 'die-hard'zou aanrichten. „Ja joh, ik kom eraan. Ik was net mijn tas aan het inpakken loog ik hardop terwijl ik mijn ochtendjas angst vallig achter de voordeur verborgen hield. Ongewassen en ongeschoren schoof ik even later zwijgend en lijkbleek aan in de sportcoupé van mijn maat. Samen op weg naar de sportschool, zo'n trendy gymlokaal waar gladde zakenlui dubieuze sporttakken - met illustere namen als callanetics, steps, spinning, body combat en streetdance - commercieel uitmelken. Wat kan drank toch gekke dingen met een mens doen, denk ik terwijl mijn chauffeur met veel genoegen vol gas over de talloze verkeersdrempels sjeest. Net op het moment dat mijn maaginhoud de rand van mijn onderlip heeft bereikt, stoppen we voor een gebouw waar met grote neonletters 'Sport-pleasureop de gevel staat. Waar het woord pleasure voor staat, ontgaat me in dit geval volledig. Want bij binnenkomst in de foyer van het sportpaleis bekruipt me al direct zo'n onbehaaglijk gevoel. De donkere houten bar is het enige herkenningspunt in mijn belevingswereld, maar ik zie direct dat hier'andere consumpties over de toog gaan dan in de gelegen heden die ik normaliter frequenteer. Tapkranen ontbreken zelfs volledig en in plaats van de bekende biermerken domineren hier allerlei voedingssuple- menten en sportdrankjes de koelvitrines. Op het moment dat ik het etablis sement en de aanwezige body-watchers aandachtig in me opneem, komt er een broodmager meisje op ons afgelopen. „Aha, u komt beiden voor een in troductieles, wilt u me volgen. Er is nu geen weg meer terug en voor ik het besef zit ik me in een kleedhokje in mijn joggingbroek te wurmen. Ik transpi reer nu al hevig, maar dal zal wel komen door de grote hoeveelheid drank die me indirect naar deze locatie heeft gevoerd. In de volgende Kreukels zal ik u vertellen hoe mijn lesje ochtendgymnastiek is afgelopen. DAMES- HEREN- EN KINDERMODE TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084 e-mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm Mevr. van Gorsel benadrukt, dat want eerst moeten we intern alles de fractie autonoom is.' „En bin nen de fractie zitten we op één lijn. Ons standpunt hebben we heel zorgvuldig, na wikken en wegen, vastgesteld. Samen met Gabri Hoek heb ik aan de voorbereidin gen van dit eerste bezuinigingsde bat gewerkt. Door de felle onder vraging van de burgemeester was ik van mijn apropos, maar de frac tie zit op één lijn." De VVD-frac- tievoorzitter erkent ruiterlijk dat het incident van vorige week wel aangekomen is. „Dat was niet ple zierig, maar ik ga door als raadslid, want we voelen ons heel verant woordelijk voor de situatie in de gemeente Tholen. Ik ben nog maar vier maanden in functie en ik pro beer voor 150% mijn best te doen." Voorzitter mevr. Boelhouwers laat weten dat de vooruitgeschoven be stuursvergadering over de kwestie 'prima' is verlopen. Daar was ook penningmeester Hans van Gorsel bij, echtgenoot van de fractievoor zitter. „Alle plooien zijn gladge streken en het bestuur was eenslui dend. De helderheid van de liberale standpunten staat voor ons voorop. Op privékwesties die er rondom speelden, wil ik niet ingaan. Het temporiseren van de nieuwbouw van het gemeentehuis is het VVD- standpunt. Ik heb Marjan persoon lijk gesproken en volgende week spreekt het bestuur met de fractie. De voor 26 mei geplande ledenver gadering hebben we uitgesteld, op een rijtje zetten", aldus mevr. Boelhouwers. Fractievoorzitter Van Gorsel zei vorige week dinsdag 'in principe voor het nieuwe gemeentehuis te zijn, maar niet ten koste van slui ting van zwembad in Tholen en bi bliotheekvoorzieningen.' „Er is geld voor het gemeentehuis ge leend en er is veel tijd en energie in gestoken. Het zou verspilling zijn als we daarmee stoppen", aldus Marjan van Gorsel. Haar echtge noot zei vorige week in deze krant: „Wanneer je als raadslid eerlijk bent en ruggengraat hebt, dan kun je met het nieuwe gemeentehuis in Tholen niet meer terug. Dat kost teveel." Toen mevr. Van Gorsel de raadsbij- eenkomst had verlaten en Gabri Hoek het VVD-standpunt moest verkondigen, liet die weten dat er eerst efficiencymaatregelen geno men moeten worden. Daarna moet pas bekeken worden of nieuwbouw van het gemeentehuis nog nodig is. De collecte voor het astmafonds heeft in Tholen 991,44 euro opge bracht, in Sint-Philipsland 782,53 euro (ruim tien euro meer dan vorig jaar) en in Sint-Maartensdijk 496,63 euro (ongeveer tien procent minder dan vorig jaar). Jos Smit heeft haar draai gevonden in Tholen. Een podium bieden voor amateurschrijvers, jong en oud. Dat is waar het tijdschrift U Schrijft voor staat. De in Tholen woonachtige Jos Smit- Koornstra (81) maakt deel uit van de redactie. Met ingang van het komen de nummer neemt Smit ook maandelijks een column voor haar rekening, waarin zij op eigen wijze bericht uit de Thoolse samenleving. Binnenkort verschijnt ook een heuse roman van haar hand, gebaseerd op de ervarin gen die zij opdeed tijdens haar loopbaan als verpleegkundige. „Ik denk vaak aan mezelf in de derde persoon. Ik loop altijd te schrijven." Schrijven zit Smit een beetje in het bloed. Vorig jaar gaf zij in eigen be heer haar levensverhaal uit. Een pu blicatie die niet voor iedereen be doeld was. Alleen familieleden kregen een exemplaar van Kat Met Negen Levens 1923-2003. Het was een boek met een boodschap. „Kin deren van nu hebben geen idee hoe hun grootouders hebben geleefd. Wij hebben zoveel meegemaakt. Van de plee en de waterput tot de luxe bad kamer. Met dat boek heb ik mijn na geslacht van die hele ontwikkeling een beeld willen geven. Ook de fami lieschandaaltjes staan erin. Vandaar dat het niet voor derden bestemd was." De in het Noord-Hollandse Sint Pan- cras geboren Smit heeft zelf in alle opzichten een bewogen leven geleid. Als kind ging ze al op reis naar Zwit serland, met haar vader die groente en fruit importeerde. Ze woonde in uiteenlopende plaatsen als Monster, Alkmaar, Rijswijk en kwam via Drente in Hoogezand en later in Bel- lingwolde terecht. Twee jaar geleden verhuisde ze naar Tholen, waar een zoon van haar woont. Smit is twee keer getrouwd geweest. Ze heeft haar draai in Tholen gevonden. „Ik vind het hier heerlijk. Als ik mijn scoot- mobiel over de dijk rijd en ik voel de wind in mijn haren, dan waan ik me in een cabriolet. De snelheid is rela tief." In haar Groningse jaren werkte Smit als vrijwilliger bij de regionale VVV. Ook was ze gastvrouw en informatri- ce bij het kuuroord in Nieuweschans. Sociaal bewogen is ze ook. Veel energie stak Smit in de opvang van vluchtelingen. Enkele weken voor haar verhuizing naar Tholen ont moette ze in Groningen per toeval het echtpaar Jan en Jos Balk uit Poort vliet, het begin van een mooie vriendschap. Via het echtpaar Balk leerde ze haar weg in de Thoolse sa menleving kennen. Om zich te oriën teren bezocht Smit vrijwel alle kerk genootschappen in het stadje. „Mijn broer is baptistenpredikant en mijn moeder hoorde bij de Pinksterge meente. Mijn vader vond God in de natuur. Uit al die geloven waar ik mee kennis heb gemaakt, heb ik een sterk persoonlijk geloof overgehou den. Elke dag mediteer ik en toets al les waar ik mee bezig ben. Ik leg mijn zorgen neer bij mijn Vader en laat het daar. Mijn ervaring heeft me geleerd dat je dan oplossingen krijgt aangereikt, soms door ingeving en soms doordat iemand iets zegt waar van je denkt: dat had ik juist nodig. Uiteindelijk heb ik me hier aangeslo ten bij de Protestantenbond in de Ou- delandsestraat. Daar vond ik de per soonlijke warmte bij de leden die ik zocht. In geloofszaken zoek ik naar wat ons bindt en niet naar wat ons scheidt." Zeker in die eerste maanden in Tholen werd schrijven haar tweede natuur. Het was najaar en veel mensen kende ze nog niet. Eenmaal in bezit van een tweedehands computer werd het ver vaardigen van teksten een manier om de dagen zinvol te vullen. Het te boek gestelde levensverhaal was het resul taat. Een ontmoeting met Wijnand van de Meeberg uit Rotterdam bracht de schrijverij in een stroomversnelling. Van de Meeberg is de man achter Cal- bona, de uitgeverij die zich richt op beginnende auteurs en die ook verant woordelijk is voor het maandblad U Schrijft. Het tijdschrift staat nog in de kinderschoenen en wordt vooral ver spreid onder de auteurs en hun kennis sen. Het streven is om een steeds beter en dikker blad te maken en de nu nog gratis verspreiding om te zetten in be taalde abonnementen. Smit schreef zelf in het blad al over haar ervaringen tijdens een reis door Polen onder het toen nog communistische bewind. Onder de noemer Brieven Uit Tholen verschijnt in het volgende nummer haar eerste column. Calbona brengt binnenkort ook De Grote Frustratie uit, een christelijke roman waarvoor Smit zich baseerde op het levensver haal van een dame die ze verpleegde in een verzorgingstehuis in Hooge zand. Ook fictieve elementen zijn in het boek verwerkt. Het schrijven en redactiewerk doet Smit niet voor ei gen glorie. „Ik ben nu eenmaal niet hel type om met de handen in de schoot te wachten tot de kinderen op bezoek ko men. Ik ben een echt doe-mens. Daar naast wil ik graag iets betekenen voor de mensen, nuttig zijn. Dat is mis schien het calvinistische in mij." In formatie over het tijdschrift U Schrijft: telefoon 606028. Advertentie LM. Liecke wil alle mensen bedanken die haar op die zaterdagavond even na vijf uur uit de auto hebben ge haald en gereanimeerd. Ze wilde dat via een advertentie doen, maar is bang dat ze dan mensen vergeet om dat de lijst lang is. „Al die mensen die me geholpen hebben. Ik denk er veel aan. Ze hebben mijn leven ge red. Ik weet niet hoe je ze het beste kunt bedanken. Je wilt meer doen, maar wat kun je meer doen dan ze bedanken? Al die mensen die op dat moment aanwezig waren. Het is On gelooflijk hoeveel mensen hun ver stand op nul hebben gezet om mij te redden." Maar ook al de mensen die haar in het ziekenhuis hebben bezocht en het dorp dat zo meeleeft, maken diepe indruk op haar. Ze kan er nog niet goed over uit. Dat zoveel men sen hun best doen en alles voor je geven, zegt ze. Een aantal is al bij haar aan huis geweest. Het echtpaar Dick en Magda Geluk-Vroegop, Bert van Doeselaar die zijn trekker gebruikte om de auto een stuk op te tillen zodat leerlinge-verpleegkundi ge Helga Geilings van camping de Muie haar op het land kon trekken en aan de reanimatie kon beginnen. Liecke's moeder: „Ook de mensen van de camping waren zo ontzettend blij dat ze het overleefd heeft. Een paar zijn er wel eerder naar huis ge gaan. Zij kunnen bellen om te horen hoe het gaat. Helga Geilings blijkt op dezelfde opleiding te zitten als ik. Zij zit eind eerste jaar, ik eind twee de." Thijssen is zelf bij de ambulan cepost langs geweest om te bedan ken en te vertellen hoe het met Liecke gaat. Ambulancechauffeur Bart Janssen was nog voor de ambu lance ter plaatse om hartmassage toe te passen voordat ze met de trauma helikopter werd afgevoerd. Datzelfde weekend werd ook Liec ke's dorpsgenoot, de 26-jarige Na- dia van der Reest, zwaar gewond na een eenzijdig ongeval op de Nieuwe Postweg in Tholen. Zij werd na het ongeval naar Lievensberg vervoerd, maar moest voor een operatie ook naar Rotterdam. „Ze woont naast mijn vriend. Toen ik hoorde dat ze daar ook was opgenomen, heb ik gevraagd of we bij elkaar op de ka mer konden liggen. Daar heb ik heel veel aan gehad. We konden veel praten, want op het laatst was ik niet meer zo suf." Lopen moet ze weer leren. En na de kunstmatige voeding was het wen nen aan het kauwen van eten. Ook is Liecke tijdelijk linkshandig om dat de andere arm in een mitella zit. Maar ze leeft. Ik heb begrepen dat het Markiezen hof in Bergen op Zoom ook in beeld is om het archief in onder te brengen. Op zich al beter dan dat het naar Middelburg gaat. De vrijkomende ruimte kan door ambtenaren ge bruikt worden. Dat is verder ook een kwestie van kosten/baten. Of onder brengen in het oude stadhuis in Tho len. Volgens de arbo-regels zouden we qua ruimte uit moeten komen op 125 ambtenaren in het huidige gemeente huis. Er blijken nu veel bureauplek- ken niet gebruikt te worden omdat deze voor buitendienstmedewerkers zijn. Is dat misschien ook een arbo- regel? Alle (kleine) bezuinigingen van de baan, ook voor ambtenaren; geen verhoging subsidies; de bibliotheek wordt niet gekort maar moet moge lijke bezuinigingen aangeven. Hoe reëel is het bibliotheekplan eigen lijk? Subsidies/projecten aan Klaver blad, stichting Handicap en Scoop en dergelijke stoppen. Dat kost behoor lijk en geeft geen relevante op brengst. Er vindt ook een rondpompen plaats voor verenigingen door middel van van stijgende huren en subsidies. Veelal dekt de subsidie net de huur. Beperk de huur, afhankelijk van de grootte van de sportvoorziening/ ruimte tot maximaal 100 euro (en dus geen subsidie huur meer). Dat bespaart veel bureaucratie en dus ambtenaréntijd. Geen externe bureaus meer inscha kelen en tegelijkertijd de betreffende ambtenaren houden. Kosten bureaus zijn volgens Van Oost 500.000 euro. De grond van Tholen wordt dermate goedkoop weggedaan aan project ontwikkelaars/bedrijven dat de ge meente (burgers) niet alleen voor de kosten van voorzieningen opdraait (zie Waterfront waar de gemeente het haalt uit verkoop van een gedeel te water aan de werf), maar er zelfs geen winst op wordt gemaakt. Noch door middel van van arbeidsplaatsen (bedrijven), noch door geld voor de algemene middelen. Dit is niet con currerend, maar idioterie! Voortaan een prijs hanteren die alle kosten dekt en ook nog winst oplevert, bij bedrijven dient er een bepaald aantal nieuwe arbeidsplaatsen te zijn. Nu wordt Tholen volgebouwd met het landschap ontsierende woningen en bedrijventerreinen, die de burger ook nog eens handenvol geld kosten zon der dat er iets tegenover staat, behal ve dan voor projectontwikkelaars en bedrijven. De (huur)woningnood voor lokale inwoners wordt zodoen de niet opgelost. Geef Castria de ruimte om goedkope woningen te bouwen voor de lokale bevolking. Dus waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Cees Boogaart, Schoolstraat 5, Oud-Vossemeer. Een ambtenaar kost 1,5 tot 2 maal salaris door het schrijven van (nooit uit te voeren) rapporten en nota's, andere uitgaven etc. om zijn baan bewijsbaar noodzakelijk te maken. Je bespaart dus sowieso 50 tot 100% als hij op wachtgeld staat. Afbouw van het aantal ambtenaren via gelei delijkheid, plaatsing op andere afde ling en vacaturestop. De gemeente werkplaats biedt ruimte aan 20 man heb ik begrepen, er zit er nu één. De noodlokalenafdeling kan daar naar toe. Door dhr. Van Oost ben ik, en andere schrijvers van ingezonden brieven, profetische gaven toegedicht. Onder staand stuk had ik vóór de vergade ring van 17 mei geschreven. Waarom is het tekort van 6 miljoen (2004- 2008) niet voorzien en waar komt het door? Incompetentie? Hengelo met 80.000 inwoners heeft maar vijf wethouders, wij met 24.000 vier wethouders. Hebben we er teveel? De wethouders zullen uiteraard alle voorstellen van 12 mei j.l. afstoppen met: kan niet, geen dekking en noem maar op. Dus 17 mei zaten gemeen teraadsleden eigenlijk met lege han den. Behalve de VVD die met belas tingverhoging komt. En op 3 en 9 juni moeten ze dus de wethouders hun zin geven, behalve misschien wat betreft zwembad De Spetter en de bibliotheek. En in 2008 zeggen ze dan: 'ja ge meenteraad, u had de beslissingsbe voegdheid, wij voeren tenslotte en kel uw opdrachten uit. U wilde dat toch?' We kunnen natuurlijk met de verkiezingen van 2006 nog wel re vanche nemen. Oplossingen zijn eigenlijk simpel zoals o.a. dhr. Van Oost ook zei: In de investeringsplanning 2004-2008 staat dat alle nieuwbouw gebaseerd is op 40 jaar! Twintig jaar (kantoor) tot 30 jaar is realistischer, ook met in acht genomen een toekomstige ver bouw/renovatie al na 20 jaar. De kosten van nieuwbouw stijgen dan met 25 tot 50%! En zijn dus niet meer te betalen. De vernieuwingsim puls Kleur Bekennen wordt dan Schuld Bekennen, en Bestemming Tholen wordt Bestemming ....af grond. Dus ALLE nieuwbouwplannen af kappen, verlies slikken. Ook plannen als aanpassing Molenstraat Oud- Vossemeer en hondenuitlaatplekken en industrieterrein Noord. Bij scho len eventueel noodlokalen plaatsen. Eerst eens alle inkomsten en uitga ven op rijtje zetten. Vraag de inwo ners Oud-Vossemeer maar eens of ze de door wethouder Velthuis beloofde (lees opgedrongen) super-Vossenkuil willen of een bibliotheekvoorzie ning! Liecke van der Aa oefent elk dag met lopen, maar denkt ook alweer aan haar examens begin juni.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2004 | | pagina 3