Franse wijnen zijn niet te evenaren Rijdende rechter beslist over bolle vloer in Anna Jacobapolder Van Flakkee via Groningen en nu al meer dan dertig jaar smalstad Y° u n PLEUNE stTTt Voor mode en wonen Echtpaar Kornaat doet beklag over firma Van Dijke Smalstads mannenkoor in Engeland VRIJDAG 21 MEI A.S. Donderdag 13 mei 2004 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT Ons Dorpshuis in Anna Jacobapolder fungeerde maan dagmiddag als rechtzaal. De rijdende rechter van het ge lijknamige televisieprogramma van de NCRV hield een hoorzitting over een omstreden houten vloer, die de fir ma Van Dijke uit Sint-Annaland in februari 2002 had ge legd bij de familie Kornaat in Anna Jacobapolder. De ko per is heel ontevreden over het resultaat en legde de klacht voor aan de rijdende rechter. Van Dijke stemde daarmee in en beide partijen tekenden een bindende ad viesovereenkomst. Expansieruimte Specialist Bosje bloemen Verhuizen In koetsjes Echtpaar Brinkman-van den Doel uit smalstad zestig jaar getrouwd Slachtoffers Vakanties Sint-Annaland weer opgenomen in pontjesroute Ziekenhuis Lievensberq Stemmen van lezers Ik heb met aandacht het artikel over wijn gelezen naar aanleiding van de bijeenkomst van de Thoolse biblio theek over Frankrijk. Graag wil ik daar nog wat aan toevoegen, wat essentieel is voor het maken van kwaliteitswijnen. De nieuwe wijn- landen zoals Chili, Argentinië, Aus7 tralie en Californië onderscheiden zich van Frankrijk door een hoge opbrengst van 12.000 liter per hec tare. Volgens de Franse wet van de appelation origine controleé (de A.O.C.-wijnen) mag de productie niet hoger zijn dan 50.000 liter per ha., voor vin de pays 80 hr en voor vin de table 120 hl. Verder stellen wijnboeren hun eigen wetten, af hankelijk wat je doelstelling is, maar zonder de AOC-regels te overschrijden. Vuistregel is: hoe minder de opbrengst, hoe beter de wijn. Zelf maak ik drie soorten: standaardwijn 50 hl per ha, mid denkwaliteit 40 en topwijn van 20 tot 30 hl per ha. De opbrengst regel je door het snoeien. Zie je tijdens het rijpingsproces dat er toch nog teveel druiven aan hangen, dan knipt men het teveel 2 tot 3 weken voor de oogst af. Dit noemt men de groene druivenpluk, le vendage vert. Ik woon in het kwaliteitsdistrict Saint Chinian, dat deel uitmaakt van de coteaux de Languedoc, gele gen in de luwte van de uitlopers van het massief central, dat met zijn microklimaat met warme zomers en weinig regen uitstekend geschikt is voor het maken van kwaliteitswij nen. Ook de terroir (bodemgesteld heid) speelt een grote rol. We heb ben in het noorden van ons district leistepn en in het zuidelijk deel kalkhoudende kleigrond. De wijnen van de leisteen zijn wat harder (veel tanines), waardoor de wijn een .bittertje' heeft, wat met de ja ren afbreekt. De kalkwijnen zijn zachter en vlugger op dronk. Naast terrroir en opbrengst per ha. zijn ook de aangeplante rassen be langrijk. Bij ons zijn dat de syrah, grenache noir, mour vedré, carisnan en cinsault. Ons gebied ligt 30 km ten noorden van Beziers, 38 km van de Middellandse Zee. Er zijn 23 ge meenten die recht hebben op de naam AOC Saint Chinian. Er zijn 12 coöperatieve en 115 particuliere caves. Het is een mooie streek, be kend door zijn wijnen, gastronomie en toerisme. Daar leeft de bevol king van. Er is geen industrie. Tussen twee haakjes: het is alge meen bekend, dat drie glazen rode wijn per dag goed is voor hart en bloedvaten. In de loop der jaren is de bekend heid van St. Chinian steeds groter geworden. De grootste afnemers zijn Denemarken 28%, België 20%, Engeland 18%, Nederland 12%, Luxemburg en Duitsland elk 8%. Zeventig procent wordt gebotteld op fles, 15% box (vacuumtrekkend plastiek in kartonnen doos met kraan 5, 10, 20 liter) en 15% losse verkoop aan handelaren. De box verkoop neemt gestaag toe. Het voordeel hiervan is, dat de fles niet leeggemaakt hoeft te worden na de dagelijkse drie glazen rode wijn. Je tapt een glas naar behoefte. Bij de meeste wijnliefhebbers is het mode om de wijnen van de nieuwe landen te drinken. Dit vreemdgaan is noodzakelijk om te ontdekken dat Franse wijnen niet te evenaren zijn omdat de Franse wijnboeren niet op kwantiteit letten, maar op kwaliteit. Hans Moerland, Prades sur Vernazobre, St. Chinian, Frankrijk. Het Smalstads mannenkoor geeft be gin juni twee concerten in Engeland. Het is dan een bijzondere periode, want 6 juni 2006 is het 60 jaar gele den dat de invasie plaatsvond, de landing van de geallieerden vanuit Engeland op de Franse kust van Nor- mandië. Het mannenkoor is te gast bij een koor in Radcliffe on Trent en overnacht bij Engelse koorleden. Vrijdagavond 4 juni geeft het Smal stads mannenkoor een concert en za terdag reist men naar Coventry, waar 's avonds samen met de gasten een optreden plaatsvindt in Stoneleigh. Het jaarconcert in Oud-Vossemeer is dit keer niet in de Vossenkuil, maar in de Nederlandse Hervormde kerk. Het mannenkoor kan niet op twee opeenvolgende avonden (vrijdag en zaterdag) in het dorpshuis terecht. Vandaar dat er wordt uitgeweken naar het gebouw er tegenover met een prima akoestiek en een fijne sfeer. In de grotere kerk kan dan al les op één avond. Er wordt een iets aangepast programma gepresen teerd. Smalstads mannenkoor heeft in schildersbedrijf Geluk uit Sint-Phi- lipsland een opvolger gevonden voor de Rabobank Tholen, waarvan de sponsoring dit jaar afloopt. Dank zij de financiële steun kon het man nenkoor allerlei cursussen volgen om het niveau te ondersteunen. In Ons Dorpshuis zijn het echtpaar Flip en Nel Kornaat rechtsen vader en zoon Adrie en Peter van Dijke (links) in afwachting van de hoorzitting van de rijdende rechter. Het is op zich opmerkelijk dat de firma Van Dijke van CB Spanpla- fonds meewerkt aan het program ma. „In de praktijk blijkt dat nogal eens moeilijk te zijn", zegt een woordvoerder van de NCRV. „We krijgen veel klachten aangereikt voor ons programma, maar de ande re partij moet dan wel meewerken en dat blijkt vaak het probleem. Je krijgt immers niet altijd gelijk." Van Dijke wil echter wel eens een uit spraak. „Het komt namelijk regel matig voor dat houten vloeren gaan werken. Een zwevende vloer zet uit of krimpt. Wij vinden dat zoiets tot het onderhoud behoort. Laat de rij dende rechter het maar zeggen", zegt Adrie van Dijke, die samen met zijn zoon Peter en andere familiele den naar Ons Dorpshuis gekomen Flip en Nel Kornaat hadden diverse kennissen meegebracht ep mevr. Verwijs, die in juni 2002 - toen het echtpaar Kornaat in Frankrijk op vakantie was - ontdekte dat de in fe bruari gelegde vloer bol stond. „Ik kwam de planten water geven en de kasten stonden voorover. Zo gauw mogelijk heb ik toen een kast leeg gehaald en vervolgens Van Dijke gebeld, die samen met zijn zoon kwam kijken." Daarna begon volgens Kornaat de lijdensweg. „Van Dijke bleek niet vooruit te branden. In juli heb ik ze ven keer gebeld en pas in oktober is er actie ondernomen, maar de vloer kreeg toen een andere kleur en structuur." Al eerder bleek er frictie te zijn, want de vloer die Kornaat besteld had bij vertegenwoordiger G. Jansen was 1 cm breder en 1 mm dikker dan de eikenhouten kerselaar die gelegd werd. Maar mevr. Kor naat vond het' een mooie vloer en het echtpaar ging akkoord en teken de het opleveringsformulier voor akkoord. De vloer hield zich vier maanden goed, maar tijdens de vakantie van de familie Kornaat ging het fout. Volgens Van Dijke neemt de vloer vocht op als de woning gesloten is. „En die vloer blijft vocht opzui gen." Kornaat vond dat er een vochtmeting bij de oplevering had moeten plaatsvinden en dat er goede voorlichting over de werking van een houten vloer nodig was ge weest. Van Dijke vertelde, dat hij in zijn showroom 'alles over vloeren had uitgelegd en ook een algemeen onderhoudsadvies had meege stuurd.' „Nooit gehoord en ook nooit gezien, evenmin als mijn zwa ger in Halsteren, die ook een vloer bij u heeft gekocht", zei Kornaat. Zo werd het een welles-nietes-spel, maar de rijdende rechter had ook een deskundige meegebracht, dhr. A. v.d. Bruggen, officieel deskundi ge van de geschillencommissie par ket, erkend door de vereniging par ketvloeren leveranciers VPL. Die stelde, dat het beter zou zijn wan neer het hout vooraf eerst goed droogt, maar dat heeft geen invloed op het leggen van de vloer. Zijn punt was, dat er niet voldoende ex pansieruimte is geweest, anders had de vloer voldoende kunnen uitzet ten. „Op bepaalde plaatsen is er nu maar 5 mm." Van Dijke zei echter, dat hij 2 cm tussen de vloer en de muur had aangehouden en volgens zoon Peter waren daarvoor bij het leggen blokjes gebruikt. Van Dijke schreef de problemen mede toe aan het feit dat er zware meubels op de vloer stonden. Van der Bruggen noemde de situatie 'nu niet acceptabel.' „In februari 2002, toen de vloer gelegd is, was de luchtvochtigheid te laag. In de zomer is die toegenomen, maar om dat de vloer te strak tussen de wan den is gelegd, ontstonden er proble men. De vloer, die op zich van een goed product van goede kwaliteit is gemaakt, is enorm onder spanning gekomen. De verlijming is ook niet goed gebeurd. Dat moet opnieuw. Bij de keuken is nu een naad van 5 mm. Zeventig procent van de vloer ligt goed, 30% niet en dat kan goed hersteld worden met behulp van speciale spanblokken." Van Dijke bracht daar tegenin, dat je volledig kunt verlijmen, maar dan krijg je scheuren. Daarom is geko zen voor puntsgewijs verlijmen. „Er is te weinig expansieruimte, klaar uit", hield Van der Bruggen vol. Aan de ene kant is er met blokjes gewerkt, maar aan de andere kant was er te weinig ruimte. Het vocht- scherm was volgens de deskundige goed toegepast, maar de overlap ping was daarentegen niet goed af geplakt. „Is dit op te lossen, ja. Als de jonge Van Dijke zich een dag druk maakt, dan is de vloer goed", aldus Van der Bruggen. Kornaat liet echter weten, dat het vertrouwen in de firma dermate laag is geworden, dat hij het herstel op kosten van Van Dijke door een des kundige derde wil laten doen. „Hij is zijn serviceverplichtingen niet na gekomen. Er kwam geen enkele re actie op mijn verzoeken. Pas 3 maart 2003 is Van Dijke bij ons in huis geweest." Kornaat schreef de problemen over de luchtvochtigheid mede toe aan de werkzaamheden bij het leggen van een plafond, een week voor het leggen van de vloer. „Er- werd een butagasbrander gebruikt bij het leg gen van het plafond en dat was een en al vocht. Het water liep van de ramen." Peter van Dijke merkte op, dat het leggen van zo'n plafond maar drie kwartier duurt. Zowel de deskundige als de rechter stelden, dat Van Dijke specialist is op pla- fondgebied, maar toch minder thuis is in de vloeren. „Waarom bent u daarmee begonnen?", wilde de rechter weten. „Er kwamen vragen van klanten of ik dat ook wilde doen en aangezien ik van huis uit timmer man ben, ben ik bekend met hout", maakte Van Dijke duidelijk. Vol gens Kornaat is het niet de eerste keer dat er vloeren bol staan, want bij twee mensen in Sint-Philipsland had hij ook over problemen ge hoord, waarvan één zaak door de kantonrechter wordt behandeld. Van Dijke wist maar van 1 van de 2 ge vallen en volgens hem ging dat over betalingsmoeilijkheden. „Ik ben bang dat u verzandt in de tails", hield de rechter Kornaat voor. Hij had mevr. Kornaat bij zijn bezoek aan de woning al proberen op te beuren door naar het mooie weer buiten te kijken, maar dat luk te de rechter toch niet. „Uw boos heid gaat de vloer ver te boven. Het verpest uw leven. U wil aandacht van de leverancier, maar uw huis is toch ook geen museum. Zo'n vloer ruikt toch ook niet zo nauw. Houten vloeren kunnen nu eenmaal krim pen en uitzetten.." Voor Flip Kornaat was het echter geen zaak om zomaar overheen te stappen. „Je kunt bellen en schrij ven, maar je hoort maanden niets. Ik heb zelf in de olieindustrie gewerkt, maar als je zo omgaat met je klan-' ten, brandje volledig af." De rechter hield Van Dijke voor, dat de klant toch koning is. „Ook al zeurt een klant. Span dus die vloer aan en geef er nog een bosje bloe men bij", zo adviseerde de rijdende rechter. „We blijven bezig", was de reactie van de leverancier. „Het is een kwestie van onderhoud. Een houten vloer is helemaal niet moeilijk. Al leen moetje de luchtvochtigheid op 50/60 houden. Ik wil nu wel eens een uitspraak van de rechter, dan, weten we beiden waar we aan toe zijn. Het moet opgelost worden en als we deze zaak verliezen, repare ren we de vloer zelf." De rechter had gehoord, dat de fa milie Kornaat gaat verhuizen (naar de bejaardenwoningen naast de voormalige school in de Langeweg te Anna Jacobapolder), dus hij vroeg zich af, waarom ze zich dan nog zo druk maken. „Als een jong stel uw woning koopt, slopen ze de vloer er zo uit." Voor Kornaat bleef het echter een principezaak. Hij had wegens het geschil met de leveran cier ook naar de gewone rechter kunnen stappen, maar hij wilde de zaak in de openbaarheid brengen via het televisieprogramma van de NCRV en Van Dijke wilde daaraan wel meewerken om ook helderheid te krijgen. Op 28 mei wordt de zitting voortge zet in de studio in Hilversum o.l.v. presentatrice Mieke v.d. Weij. De rijdende rechter komt dan met een ingekorte mondelinge en een uitge breide schriftelijke uitspraak. De rijdende rechter velt 28 mei een oordeel over de zaak Kornaat/Van Dijke. Ze komen van Flakkee, leerden elkaar daar kennen, trouwden in het Groningse Stedum en wonen alweer ruim dertig jaar in Sint-Maartens dijk. Het echtpaar Brinkman-van den Doel is maandag zestig jaar ge trouwd. Brinkman was tot 1980 opperwachtmeester bij de politie, een van de laatsten dienders die nog met de fiets aan de hand door het dorp liep. Het paar heeft drie kinderen, tien kleinkinderen en drie achter kleinkinderen. Ze wonen alweer tien jaar in een se niorenwoning aan de Oostsingel. Ze genieten van het ruime huis met voor- en achtertuin, maar hebben zich ook al ingeschreven voor het woonzorgcentrum Maartenshof dat wordt uitgebreid met ruim dertig woningen. „Maar dat zal nog niet meevallen want er zijn er al zestig die zich hebben opgegeven en ze zijn nog niet met de bouw begon nen," zegt de 83-jarige A. Brink man. Ze hebben er wel eens over gedacht om terug te keren naar Flakkee waar ze zijn geboren en getogen, maar omdat de meeste kleinkinderen hier wonen, besloten ze te blijven, zegt mevrouw S.J. Brinkman-van den Doel (82). „Dan zou je ze toch min der vaak zien." Hij komt uit het vissersdorp Stellen dam, zij uit Den Bommel aan het Haringvliet. Eilandbewoners waar bijna hetzelfde dialect gesproken wordt als hier. Brinkman verhuisde in 1929 naar een boerderij buiten Den Bommel, bezocht in Oude Ton- ge de lagere school en ging na zijn schooltijd zoals zoveel jongens op het land werken. In Oude Tonge leerde hij ook zijn vrouw kennen. Ze was de dochter van een boeren knecht. „Het was net als hier in die dorpen op zaterdagavond. De jon gens liepen in groepjes de groepjes meisjes tegemoet. Op het dorp ben ik in 1938 aan mijn vrouw geko men." Ze kregen verkering een paar jaar voordat de oorlog uitbrak. Toen Flakkee door de Duitse bezetter in 1943 onder water werd gezet moes ten de inwoners evacueren. „We zouden naar Groningen gaan waar de boeren werkvolk nodig hadden. Ze deden daar veel in pootgoed, aardappelen die gerooid moesten worden. Er kwamen altijd arbeiders uit Brabant maar in de oorlog waren die er niet. Maar die boeren wilden geen vrijgezellen hebben, alleen echtparen. En wij waren niet ge trouwd. De man die het moest rege len kende ons en zei dat we ons in moesten laten schrijven als een ge trouwd stel want dan zouden we bij de boeren ingekwartierd worden." Zo gingen ze als man en vrouw op weg. Met nog zo'n 150 inwoners van Oost-Flakkee. Met drie bussen vol. Toen ze er aankwamen werden hun namen afgeroepen. Ze werden als echtpaar gezien en werden ook hij de boer in Gartshuizen als zoda nig onpgewacht. „We waren de laat ste twee die werden gelost. Dat was de beste plek, hadden ze tegen ons gezegd. We werden netjes ontvan gen en de boer had één groot bed voor ons klaar staan. Dat kon in die tijd als je niet getrouwd was, hele maal niet. Haar vader is ze dan ook op komen halen. Maar ze kwam el ke dag lopend naar mij toe. Ik werk te op het land, zat achter de paarden en ik had het er beter dan op Flak kee. Meer loon en af en toe werd er stiekem ook wel eens een beestje geslacht. De burgemeester heeft toen via de officier van justitie in Groningen geregeld dat we konden trouwen." Ze konden in Stedum in onder trouw. Mevrouw Brinkman herin nert het zich nog goed. Datums en jaartallen zitten goed in haar hoofd. „We zijn op 25 april in Groningen aangekomen, op 26 april in onder trouw gegaan en op 17 mei ge trouwd. Dat was 's middags want mijn aanstaande moest 's ochtends nog met vijf paarden naar de keu ring. We zijn met twee koetsjes via Loppersum naar Stedum gereden. Met mijn vader en moeder, mijn twee zussen en hun mannen. Het was een kilometer of zeven." Zo kon zij voorgoed bij hem intrek ken. Na zestien maanden konden ze terug naar Zuid-Holland. Zij: „We hebben het er goed gehad, maar het was op he laatst toch wel spannend toen de Canadezen op 20 april 1945 langs trokken en de Duitsers op de vlucht gingen. Vanaf het Duitse ei land Borkum werden Vl's afge vuurd." De hele reis terug maakten ze per schip. Via Groningen, Lemmer en het IJsselmeer waar hun boot werd getrokken door een sleepboot omdat het schip maar op halve kracht voer. In Rotterdam stapten ze over op een beurtschipper naar Den Bommel. „Het was toen nog gevaarlijk omdat er nog mijnen in het Haringvliet la gen. Van Den Bommel hebben we toen nog zo'n tien kilometer gelo pen naar Oude Tonge. We trokken toen in bij mijn oudste zus. Oude Tonge heeft niet onder water ge staan, vertelt ze." Het echtpaar was dan wel getrouwd, een huis was nog niet voorhanden. Toch konden ze vrij snel hun intrek nemen in een woning aan de haven van Oude Tonge. Brinkman dacht het werk op het land weer op te ne men maar schuin tegenover zijn schoonouders woonde Versteeg, een commandant van de marechaussee. Brinkman: „Er waren toen nogal wat politiemansen die vanwege NSB- sympathieën aan de kant waren ge zet. Ze zochten nieuwe mensen. Ik had er zelf nooit aan gedacht om bij de politie te gaan. Ik had enkel lagere school, maar ik heb me om laten pra ten. Nu "eertien dagen werd ik opge roepen om examen te doen. Dat was ergens in de buurt van de Duitse grens, later moest ik in Den Haag nog een keer examen doen." Op 15 februari 1946 kreeg Brinkman Ouddorp als zijn eerste standplaats aangewezen. In 1952 verkaste hij naar Melissant waar hij de ramp van 1953 meemaakte. Het dorp zelf bleef droog maar de omliggende polders le den zwaar onder het natuurgeweld. Er vielen veel slachtoffers. „Om half zes kwam er al een onbekende man uit de polder aangespoeld. Een man uit Den Haag." Later spoelden de lijken aan van families van boederijen rond Stel lendam die in het water lagen. In to taal 71 lijken haalde Brinkman uit het water. „Je was op dat moment eigen lijk geen politieman. Je deed alles was nodig was." Hij wordt even stil als hij aan deze periode in zijn leven terug denkt. In 1964 werd hij overgeplaatst naar Dirksland waar hij tot 1970 bleef. „Toen kon ik promotie maken. Ik sol liciteerde naar de functie in Sint- Maartensdijk om postcommandant te kunnen worden. Alleen voor Smur- diek. Bram van Belzen was hier toen nog. Op 1 februari ben ik hier begon nen. Je kende iedereen. Je liep met de fiets aan de hand door het dorp. Nu zie je de agenten alleen maar in auto's rijden, nooit op de fiets. Ze hadden me toen gezegd dat ik de moeilijkste gemeente van heel Tholen zou krij gen. Dat kon ik niet snappen dat dat gezegd werd want daar merkte ik niets van. Als je de mensen leert ken nen en dan vooral de jeugd, dan heb je geen problemen." Het echtpaar had inmiddels drie kin deren, twee dochters, uit 1946 en 1948 en een zoon uit 1954. Het gezin kwam in de Albert Schweitzerstraat te wonen. Omdat er geen politiebureau was, werd er bureau aan huis gehou den. In de woning was een slaapka mer als kantoor ingericht. „De men sen liepen graag naar de politie toe. Als ik niet thuis was, stond mijn vrouw ze te woord. Als er ruzie was, was dat voor haar heel vervelend. En 's avonds moesten we de kamer weer ombouwen omdat mijn dochters er moesten slapen." Ook toen Brinkman naar de Parallel weg verhuisde, hield hij nog bureau aan huis. „Als ik op vakantie ging, dan moest ik mijn huissleutel aan Van Belzen geven zodat hij naar het bu reau kon. Ik kreeg daar natuurlijk wel een kleine vergoeding voor. maar het is nu niet meer voor te stellen." Brinkman ijverde voor een apart bu reau. Dat kwam er. In een van de hou ten huisjes aan de Parallelweg (nu centrum Thuiszorg). In 1970 ging hij op 60-jarige leeftijd uit de actieve dienst. Brinkman ziet de veranderingen bij de politie met lede ogen aan. „Het ge bied dat ze moeten bestrijken is heel groot. Van Zuid-Beveland tot de kop van Schouwen. De binding met de bevolking is weg." t Brinkman had als grote hobby ja renlang een volkstuin. Tot hij 2,5 jaar geleden last van zijn rug kreeg na het tillen aan een zware kast. En een jaar lang op bed moest liggen. Nu onderhoudt hij alleen de voor- en achtertuin van de woning en fietst hij nog wel eens een rondje. Mevrouw Brinkman durft niet meer op de fiets te stappen. „Toen ik 75 was heb ik een dubbele longontste king gehad. Ik ben aan een oor'doof en als je dan op de fiets gaat in dat drukke verkeer... Nee, ik ben mijn verstand gaan gebruiken en doe het niet meer. Maar in het begin vond ik het wel jammer." Beiden bewaren goede herinnerin gen aan de vele vakanties die ze met het bevriende echtpaar Koopman van de Ree maakten. De jaarlijkse uitstapjes brachten hen onder meer in Joegoslavië, Italië, Duitsland, Oostenrijk, Griekenland en Enge land. De diamanten bruiloft vieren ze maandag samen met de kinderen. Later in de week houden ze een re ceptie in het Gelders Hof in Dirks land. Even weer terug naar Flakkee. In het zomerseizoen is Zijpe-Sint- Annaland opgenomen als nieuwe route in rondje met een pontje. Het totaal aantal toeristische veerdien sten voor voetgangers en fietsers in het Deltagebied komt daarmee op 19. Voorheen onderhield de Diana S. het fiets veer vanuit Sint-Anna land, maar dat schip is verkocht. De nieuwe route naar Sint-Annaland wordt onderhouden door motor schip Eendracht, dat ook de dienst Anna Jacobapolder-Zijpe uitvoert. Op dit 27 meter lange voormalige vrachtschip voor de binnenvaart kunnen 30 mensen en ook 30 fietsen mee. Het schip vaart van 13 juli tot 3 september van dinsdag tot en met zaterdag, om 11.30 en 14.30 uur vanuit Sint-Annaland en om 10.30 en 13.30 vanuit de oude veersteiger in de vluchthaven van Zijpe. De vaartijd is een halfuur over de Krab- benkreek. De Eendracht vaart vanaf 10.00 tot en met 16.00 uur elk uur vanaf Anna Jacobapolder en vanaf 10.30 tot en met 16.30 uur vanuit Zijpe. De oudste toeristische veer dienst van Gorishoek naar Yerseke blijft ook in de vaart vanaf 28 juni tot 31 augustus van maandag tot en met zaterdag. Hier kunnen 24 men sen met hun fiets meevaren. Vanaf Gorishoek vertrekt de Harpoen om 9.00, 13.00 en 17.00 uur, vanuit Yerseke om 9.30, 13.30 en 17.30 uur. In een half uur is het schip de Oosterschelde over. Daarnaast is er nog het traject Tholen/Bergen op Zoom, dat van 16 juli tot 27 augus tus onderhouden wordt door de Fri- sia. Hier kunnen 250 mensen mee en 30 fietsen. De boot vaart alleen op vrijdag om 13.00 en 15.00 uur vanuit Tholen en om 14.00 en 16.00 uur vanuit Bergen op Zoom. De tocht van 30 tot 75 minuten gaat over het Zoommeer, de Schelde- Rijnverbinding en de Eendracht. Naast de handzame almanak van de Zeeuwse pontjes is er daarnaast nog een boekje van 132 pagina's ver schenen met 29 fietsroutes voor een rondje met een pontje, compleet met kaarten, beschijvingen en ach tergrondinformatie. Beide uitgaven zijn bij het VVV-kantoor in Sint- Maartensdijk verkrijgbaar. Insectengroep. De natuurvereni- ging is door het Zeeuwse Land schap gevraagd te bekijken, of een insectenwerkgroep opgezet kan worden. Tholen is nu nog een witte vlek op het gebied van het inventa riseren van soorten. Belangstellen den kunnen zich melden bij de na- tuurvereniging. zijn alle poliklinische afdelingen gesloten, met uitzondering van de afdeling spoedeisende hulp. 4 Advertentie I.M. DAMES- HEREN- EN KINDERMODE TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084 e mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm Advertentie I.M. Het echtpaar Brinkman-van den Doel uit Sint-Maartensdijk woont al weer tien jaar aan de Oostsingel.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2004 | | pagina 3