Franse wijnen
zijn niet te evenaren
Rijdende rechter beslist over
bolle vloer in Anna Jacobapolder
Van Flakkee via Groningen en nu
al meer dan dertig jaar smalstad
Y° u n
PLEUNE stTTt
Voor mode en wonen
Echtpaar Kornaat doet beklag over firma Van Dijke
Smalstads
mannenkoor
in Engeland
VRIJDAG 21 MEI A.S.
Donderdag 13 mei 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Ons Dorpshuis in Anna Jacobapolder fungeerde maan
dagmiddag als rechtzaal. De rijdende rechter van het ge
lijknamige televisieprogramma van de NCRV hield een
hoorzitting over een omstreden houten vloer, die de fir
ma Van Dijke uit Sint-Annaland in februari 2002 had ge
legd bij de familie Kornaat in Anna Jacobapolder. De ko
per is heel ontevreden over het resultaat en legde de
klacht voor aan de rijdende rechter. Van Dijke stemde
daarmee in en beide partijen tekenden een bindende ad
viesovereenkomst.
Expansieruimte
Specialist
Bosje bloemen
Verhuizen
In koetsjes
Echtpaar Brinkman-van den Doel uit smalstad zestig jaar getrouwd
Slachtoffers
Vakanties
Sint-Annaland
weer opgenomen
in pontjesroute
Ziekenhuis Lievensberq
Stemmen
van lezers
Ik heb met aandacht het artikel over
wijn gelezen naar aanleiding van de
bijeenkomst van de Thoolse biblio
theek over Frankrijk. Graag wil ik
daar nog wat aan toevoegen, wat
essentieel is voor het maken van
kwaliteitswijnen. De nieuwe wijn-
landen zoals Chili, Argentinië, Aus7
tralie en Californië onderscheiden
zich van Frankrijk door een hoge
opbrengst van 12.000 liter per hec
tare. Volgens de Franse wet van de
appelation origine controleé (de
A.O.C.-wijnen) mag de productie
niet hoger zijn dan 50.000 liter per
ha., voor vin de pays 80 hr en voor
vin de table 120 hl. Verder stellen
wijnboeren hun eigen wetten, af
hankelijk wat je doelstelling is,
maar zonder de AOC-regels te
overschrijden. Vuistregel is: hoe
minder de opbrengst, hoe beter de
wijn. Zelf maak ik drie soorten:
standaardwijn 50 hl per ha, mid
denkwaliteit 40 en topwijn van 20
tot 30 hl per ha. De opbrengst regel
je door het snoeien. Zie je tijdens
het rijpingsproces dat er toch nog
teveel druiven aan hangen, dan
knipt men het teveel 2 tot 3 weken
voor de oogst af. Dit noemt men de
groene druivenpluk, le vendage
vert.
Ik woon in het kwaliteitsdistrict
Saint Chinian, dat deel uitmaakt
van de coteaux de Languedoc, gele
gen in de luwte van de uitlopers
van het massief central, dat met zijn
microklimaat met warme zomers en
weinig regen uitstekend geschikt is
voor het maken van kwaliteitswij
nen. Ook de terroir (bodemgesteld
heid) speelt een grote rol. We heb
ben in het noorden van ons district
leistepn en in het zuidelijk deel
kalkhoudende kleigrond. De wijnen
van de leisteen zijn wat harder
(veel tanines), waardoor de wijn
een .bittertje' heeft, wat met de ja
ren afbreekt. De kalkwijnen zijn
zachter en vlugger op dronk.
Naast terrroir en opbrengst per ha.
zijn ook de aangeplante rassen be
langrijk. Bij ons zijn dat de syrah,
grenache noir, mour vedré, carisnan
en cinsault. Ons gebied ligt 30 km
ten noorden van Beziers, 38 km van
de Middellandse Zee. Er zijn 23 ge
meenten die recht hebben op de
naam AOC Saint Chinian. Er zijn
12 coöperatieve en 115 particuliere
caves. Het is een mooie streek, be
kend door zijn wijnen, gastronomie
en toerisme. Daar leeft de bevol
king van. Er is geen industrie.
Tussen twee haakjes: het is alge
meen bekend, dat drie glazen rode
wijn per dag goed is voor hart en
bloedvaten.
In de loop der jaren is de bekend
heid van St. Chinian steeds groter
geworden. De grootste afnemers
zijn Denemarken 28%, België 20%,
Engeland 18%, Nederland 12%,
Luxemburg en Duitsland elk 8%.
Zeventig procent wordt gebotteld
op fles, 15% box (vacuumtrekkend
plastiek in kartonnen doos met
kraan 5, 10, 20 liter) en 15% losse
verkoop aan handelaren. De box
verkoop neemt gestaag toe. Het
voordeel hiervan is, dat de fles niet
leeggemaakt hoeft te worden na de
dagelijkse drie glazen rode wijn. Je
tapt een glas naar behoefte.
Bij de meeste wijnliefhebbers is het
mode om de wijnen van de nieuwe
landen te drinken. Dit vreemdgaan
is noodzakelijk om te ontdekken
dat Franse wijnen niet te evenaren
zijn omdat de Franse wijnboeren
niet op kwantiteit letten, maar op
kwaliteit.
Hans Moerland,
Prades sur Vernazobre,
St. Chinian, Frankrijk.
Het Smalstads mannenkoor geeft be
gin juni twee concerten in Engeland.
Het is dan een bijzondere periode,
want 6 juni 2006 is het 60 jaar gele
den dat de invasie plaatsvond, de
landing van de geallieerden vanuit
Engeland op de Franse kust van Nor-
mandië. Het mannenkoor is te gast
bij een koor in Radcliffe on Trent en
overnacht bij Engelse koorleden.
Vrijdagavond 4 juni geeft het Smal
stads mannenkoor een concert en za
terdag reist men naar Coventry, waar
's avonds samen met de gasten een
optreden plaatsvindt in Stoneleigh.
Het jaarconcert in Oud-Vossemeer is
dit keer niet in de Vossenkuil, maar
in de Nederlandse Hervormde kerk.
Het mannenkoor kan niet op twee
opeenvolgende avonden (vrijdag en
zaterdag) in het dorpshuis terecht.
Vandaar dat er wordt uitgeweken
naar het gebouw er tegenover met
een prima akoestiek en een fijne
sfeer. In de grotere kerk kan dan al
les op één avond. Er wordt een
iets aangepast programma gepresen
teerd.
Smalstads mannenkoor heeft in
schildersbedrijf Geluk uit Sint-Phi-
lipsland een opvolger gevonden
voor de Rabobank Tholen, waarvan
de sponsoring dit jaar afloopt. Dank
zij de financiële steun kon het man
nenkoor allerlei cursussen volgen
om het niveau te ondersteunen.
In Ons Dorpshuis zijn het echtpaar Flip en Nel Kornaat rechtsen vader en zoon Adrie en Peter van Dijke (links) in afwachting van de
hoorzitting van de rijdende rechter.
Het is op zich opmerkelijk dat de
firma Van Dijke van CB Spanpla-
fonds meewerkt aan het program
ma. „In de praktijk blijkt dat nogal
eens moeilijk te zijn", zegt een
woordvoerder van de NCRV. „We
krijgen veel klachten aangereikt
voor ons programma, maar de ande
re partij moet dan wel meewerken
en dat blijkt vaak het probleem. Je
krijgt immers niet altijd gelijk." Van
Dijke wil echter wel eens een uit
spraak. „Het komt namelijk regel
matig voor dat houten vloeren gaan
werken. Een zwevende vloer zet uit
of krimpt. Wij vinden dat zoiets tot
het onderhoud behoort. Laat de rij
dende rechter het maar zeggen",
zegt Adrie van Dijke, die samen met
zijn zoon Peter en andere familiele
den naar Ons Dorpshuis gekomen
Flip en Nel Kornaat hadden diverse
kennissen meegebracht ep mevr.
Verwijs, die in juni 2002 - toen het
echtpaar Kornaat in Frankrijk op
vakantie was - ontdekte dat de in fe
bruari gelegde vloer bol stond. „Ik
kwam de planten water geven en de
kasten stonden voorover. Zo gauw
mogelijk heb ik toen een kast leeg
gehaald en vervolgens Van Dijke
gebeld, die samen met zijn zoon
kwam kijken."
Daarna begon volgens Kornaat de
lijdensweg. „Van Dijke bleek niet
vooruit te branden. In juli heb ik ze
ven keer gebeld en pas in oktober is
er actie ondernomen, maar de vloer
kreeg toen een andere kleur en
structuur." Al eerder bleek er frictie
te zijn, want de vloer die Kornaat
besteld had bij vertegenwoordiger
G. Jansen was 1 cm breder en 1 mm
dikker dan de eikenhouten kerselaar
die gelegd werd. Maar mevr. Kor
naat vond het' een mooie vloer en
het echtpaar ging akkoord en teken
de het opleveringsformulier voor
akkoord.
De vloer hield zich vier maanden
goed, maar tijdens de vakantie van
de familie Kornaat ging het fout.
Volgens Van Dijke neemt de vloer
vocht op als de woning gesloten is.
„En die vloer blijft vocht opzui
gen." Kornaat vond dat er een
vochtmeting bij de oplevering had
moeten plaatsvinden en dat er goede
voorlichting over de werking van
een houten vloer nodig was ge
weest. Van Dijke vertelde, dat hij in
zijn showroom 'alles over vloeren
had uitgelegd en ook een algemeen
onderhoudsadvies had meege
stuurd.' „Nooit gehoord en ook
nooit gezien, evenmin als mijn zwa
ger in Halsteren, die ook een vloer
bij u heeft gekocht", zei Kornaat.
Zo werd het een welles-nietes-spel,
maar de rijdende rechter had ook
een deskundige meegebracht, dhr.
A. v.d. Bruggen, officieel deskundi
ge van de geschillencommissie par
ket, erkend door de vereniging par
ketvloeren leveranciers VPL. Die
stelde, dat het beter zou zijn wan
neer het hout vooraf eerst goed
droogt, maar dat heeft geen invloed
op het leggen van de vloer. Zijn
punt was, dat er niet voldoende ex
pansieruimte is geweest, anders had
de vloer voldoende kunnen uitzet
ten. „Op bepaalde plaatsen is er nu
maar 5 mm." Van Dijke zei echter,
dat hij 2 cm tussen de vloer en de
muur had aangehouden en volgens
zoon Peter waren daarvoor bij het
leggen blokjes gebruikt. Van Dijke
schreef de problemen mede toe aan
het feit dat er zware meubels op de
vloer stonden.
Van der Bruggen noemde de situatie
'nu niet acceptabel.' „In februari
2002, toen de vloer gelegd is, was
de luchtvochtigheid te laag. In de
zomer is die toegenomen, maar om
dat de vloer te strak tussen de wan
den is gelegd, ontstonden er proble
men. De vloer, die op zich van een
goed product van goede kwaliteit is
gemaakt, is enorm onder spanning
gekomen. De verlijming is ook niet
goed gebeurd. Dat moet opnieuw.
Bij de keuken is nu een naad van 5
mm. Zeventig procent van de vloer
ligt goed, 30% niet en dat kan goed
hersteld worden met behulp van
speciale spanblokken."
Van Dijke bracht daar tegenin, dat
je volledig kunt verlijmen, maar dan
krijg je scheuren. Daarom is geko
zen voor puntsgewijs verlijmen. „Er
is te weinig expansieruimte, klaar
uit", hield Van der Bruggen vol.
Aan de ene kant is er met blokjes
gewerkt, maar aan de andere kant
was er te weinig ruimte. Het vocht-
scherm was volgens de deskundige
goed toegepast, maar de overlap
ping was daarentegen niet goed af
geplakt. „Is dit op te lossen, ja. Als
de jonge Van Dijke zich een dag
druk maakt, dan is de vloer goed",
aldus Van der Bruggen.
Kornaat liet echter weten, dat het
vertrouwen in de firma dermate laag
is geworden, dat hij het herstel op
kosten van Van Dijke door een des
kundige derde wil laten doen. „Hij
is zijn serviceverplichtingen niet na
gekomen. Er kwam geen enkele re
actie op mijn verzoeken. Pas 3
maart 2003 is Van Dijke bij ons in
huis geweest."
Kornaat schreef de problemen over
de luchtvochtigheid mede toe aan
de werkzaamheden bij het leggen
van een plafond, een week voor het
leggen van de vloer. „Er- werd een
butagasbrander gebruikt bij het leg
gen van het plafond en dat was een
en al vocht. Het water liep van de
ramen." Peter van Dijke merkte op,
dat het leggen van zo'n plafond
maar drie kwartier duurt. Zowel de
deskundige als de rechter stelden,
dat Van Dijke specialist is op pla-
fondgebied, maar toch minder thuis
is in de vloeren. „Waarom bent u
daarmee begonnen?", wilde de
rechter weten. „Er kwamen vragen
van klanten of ik dat ook wilde doen
en aangezien ik van huis uit timmer
man ben, ben ik bekend met hout",
maakte Van Dijke duidelijk. Vol
gens Kornaat is het niet de eerste
keer dat er vloeren bol staan, want
bij twee mensen in Sint-Philipsland
had hij ook over problemen ge
hoord, waarvan één zaak door de
kantonrechter wordt behandeld. Van
Dijke wist maar van 1 van de 2 ge
vallen en volgens hem ging dat over
betalingsmoeilijkheden.
„Ik ben bang dat u verzandt in de
tails", hield de rechter Kornaat
voor. Hij had mevr. Kornaat bij zijn
bezoek aan de woning al proberen
op te beuren door naar het mooie
weer buiten te kijken, maar dat luk
te de rechter toch niet. „Uw boos
heid gaat de vloer ver te boven. Het
verpest uw leven. U wil aandacht
van de leverancier, maar uw huis is
toch ook geen museum. Zo'n vloer
ruikt toch ook niet zo nauw. Houten
vloeren kunnen nu eenmaal krim
pen en uitzetten.."
Voor Flip Kornaat was het echter
geen zaak om zomaar overheen te
stappen. „Je kunt bellen en schrij
ven, maar je hoort maanden niets. Ik
heb zelf in de olieindustrie gewerkt,
maar als je zo omgaat met je klan-'
ten, brandje volledig af."
De rechter hield Van Dijke voor, dat
de klant toch koning is. „Ook al
zeurt een klant. Span dus die vloer
aan en geef er nog een bosje bloe
men bij", zo adviseerde de rijdende
rechter.
„We blijven bezig", was de reactie
van de leverancier. „Het is een
kwestie van onderhoud. Een houten
vloer is helemaal niet moeilijk. Al
leen moetje de luchtvochtigheid op
50/60 houden. Ik wil nu wel eens
een uitspraak van de rechter, dan,
weten we beiden waar we aan toe
zijn. Het moet opgelost worden en
als we deze zaak verliezen, repare
ren we de vloer zelf."
De rechter had gehoord, dat de fa
milie Kornaat gaat verhuizen (naar
de bejaardenwoningen naast de
voormalige school in de Langeweg
te Anna Jacobapolder), dus hij
vroeg zich af, waarom ze zich dan
nog zo druk maken. „Als een jong
stel uw woning koopt, slopen ze de
vloer er zo uit." Voor Kornaat bleef
het echter een principezaak. Hij had
wegens het geschil met de leveran
cier ook naar de gewone rechter
kunnen stappen, maar hij wilde de
zaak in de openbaarheid brengen
via het televisieprogramma van de
NCRV en Van Dijke wilde daaraan
wel meewerken om ook helderheid
te krijgen.
Op 28 mei wordt de zitting voortge
zet in de studio in Hilversum o.l.v.
presentatrice Mieke v.d. Weij. De
rijdende rechter komt dan met een
ingekorte mondelinge en een uitge
breide schriftelijke uitspraak.
De rijdende rechter velt 28 mei
een oordeel over de zaak
Kornaat/Van Dijke.
Ze komen van Flakkee, leerden elkaar daar kennen, trouwden in het
Groningse Stedum en wonen alweer ruim dertig jaar in Sint-Maartens
dijk. Het echtpaar Brinkman-van den Doel is maandag zestig jaar ge
trouwd. Brinkman was tot 1980 opperwachtmeester bij de politie, een
van de laatsten dienders die nog met de fiets aan de hand door het dorp
liep. Het paar heeft drie kinderen, tien kleinkinderen en drie achter
kleinkinderen.
Ze wonen alweer tien jaar in een se
niorenwoning aan de Oostsingel. Ze
genieten van het ruime huis met
voor- en achtertuin, maar hebben
zich ook al ingeschreven voor het
woonzorgcentrum Maartenshof dat
wordt uitgebreid met ruim dertig
woningen. „Maar dat zal nog niet
meevallen want er zijn er al zestig
die zich hebben opgegeven en ze
zijn nog niet met de bouw begon
nen," zegt de 83-jarige A. Brink
man.
Ze hebben er wel eens over gedacht
om terug te keren naar Flakkee waar
ze zijn geboren en getogen, maar
omdat de meeste kleinkinderen hier
wonen, besloten ze te blijven, zegt
mevrouw S.J. Brinkman-van den
Doel (82). „Dan zou je ze toch min
der vaak zien."
Hij komt uit het vissersdorp Stellen
dam, zij uit Den Bommel aan het
Haringvliet. Eilandbewoners waar
bijna hetzelfde dialect gesproken
wordt als hier. Brinkman verhuisde
in 1929 naar een boerderij buiten
Den Bommel, bezocht in Oude Ton-
ge de lagere school en ging na zijn
schooltijd zoals zoveel jongens op
het land werken. In Oude Tonge
leerde hij ook zijn vrouw kennen.
Ze was de dochter van een boeren
knecht. „Het was net als hier in die
dorpen op zaterdagavond. De jon
gens liepen in groepjes de groepjes
meisjes tegemoet. Op het dorp ben
ik in 1938 aan mijn vrouw geko
men."
Ze kregen verkering een paar jaar
voordat de oorlog uitbrak. Toen
Flakkee door de Duitse bezetter in
1943 onder water werd gezet moes
ten de inwoners evacueren. „We
zouden naar Groningen gaan waar
de boeren werkvolk nodig hadden.
Ze deden daar veel in pootgoed,
aardappelen die gerooid moesten
worden. Er kwamen altijd arbeiders
uit Brabant maar in de oorlog waren
die er niet. Maar die boeren wilden
geen vrijgezellen hebben, alleen
echtparen. En wij waren niet ge
trouwd. De man die het moest rege
len kende ons en zei dat we ons in
moesten laten schrijven als een ge
trouwd stel want dan zouden we bij
de boeren ingekwartierd worden."
Zo gingen ze als man en vrouw op
weg. Met nog zo'n 150 inwoners
van Oost-Flakkee. Met drie bussen
vol. Toen ze er aankwamen werden
hun namen afgeroepen. Ze werden
als echtpaar gezien en werden ook
hij de boer in Gartshuizen als zoda
nig onpgewacht. „We waren de laat
ste twee die werden gelost. Dat was
de beste plek, hadden ze tegen ons
gezegd. We werden netjes ontvan
gen en de boer had één groot bed
voor ons klaar staan. Dat kon in die
tijd als je niet getrouwd was, hele
maal niet. Haar vader is ze dan ook
op komen halen. Maar ze kwam el
ke dag lopend naar mij toe. Ik werk
te op het land, zat achter de paarden
en ik had het er beter dan op Flak
kee. Meer loon en af en toe werd er
stiekem ook wel eens een beestje
geslacht. De burgemeester heeft
toen via de officier van justitie in
Groningen geregeld dat we konden
trouwen."
Ze konden in Stedum in onder
trouw. Mevrouw Brinkman herin
nert het zich nog goed. Datums en
jaartallen zitten goed in haar hoofd.
„We zijn op 25 april in Groningen
aangekomen, op 26 april in onder
trouw gegaan en op 17 mei ge
trouwd. Dat was 's middags want
mijn aanstaande moest 's ochtends
nog met vijf paarden naar de keu
ring. We zijn met twee koetsjes via
Loppersum naar Stedum gereden.
Met mijn vader en moeder, mijn
twee zussen en hun mannen. Het
was een kilometer of zeven."
Zo kon zij voorgoed bij hem intrek
ken. Na zestien maanden konden ze
terug naar Zuid-Holland. Zij: „We
hebben het er goed gehad, maar het
was op he laatst toch wel spannend
toen de Canadezen op 20 april 1945
langs trokken en de Duitsers op de
vlucht gingen. Vanaf het Duitse ei
land Borkum werden Vl's afge
vuurd."
De hele reis terug maakten ze per
schip. Via Groningen, Lemmer en
het IJsselmeer waar hun boot werd
getrokken door een sleepboot omdat
het schip maar op halve kracht voer.
In Rotterdam stapten ze over op een
beurtschipper naar Den Bommel.
„Het was toen nog gevaarlijk omdat
er nog mijnen in het Haringvliet la
gen. Van Den Bommel hebben we
toen nog zo'n tien kilometer gelo
pen naar Oude Tonge. We trokken
toen in bij mijn oudste zus. Oude
Tonge heeft niet onder water ge
staan, vertelt ze."
Het echtpaar was dan wel getrouwd,
een huis was nog niet voorhanden.
Toch konden ze vrij snel hun intrek
nemen in een woning aan de haven
van Oude Tonge. Brinkman dacht
het werk op het land weer op te ne
men maar schuin tegenover zijn
schoonouders woonde Versteeg, een
commandant van de marechaussee.
Brinkman: „Er waren toen nogal wat
politiemansen die vanwege NSB-
sympathieën aan de kant waren ge
zet. Ze zochten nieuwe mensen. Ik
had er zelf nooit aan gedacht om bij
de politie te gaan. Ik had enkel lagere
school, maar ik heb me om laten pra
ten. Nu "eertien dagen werd ik opge
roepen om examen te doen. Dat was
ergens in de buurt van de Duitse
grens, later moest ik in Den Haag
nog een keer examen doen."
Op 15 februari 1946 kreeg Brinkman
Ouddorp als zijn eerste standplaats
aangewezen. In 1952 verkaste hij
naar Melissant waar hij de ramp van
1953 meemaakte. Het dorp zelf bleef
droog maar de omliggende polders le
den zwaar onder het natuurgeweld. Er
vielen veel slachtoffers. „Om half zes
kwam er al een onbekende man uit de
polder aangespoeld. Een man uit Den
Haag." Later spoelden de lijken aan
van families van boederijen rond Stel
lendam die in het water lagen. In to
taal 71 lijken haalde Brinkman uit het
water. „Je was op dat moment eigen
lijk geen politieman. Je deed alles was
nodig was." Hij wordt even stil als hij
aan deze periode in zijn leven terug
denkt.
In 1964 werd hij overgeplaatst naar
Dirksland waar hij tot 1970 bleef.
„Toen kon ik promotie maken. Ik sol
liciteerde naar de functie in Sint-
Maartensdijk om postcommandant te
kunnen worden. Alleen voor Smur-
diek. Bram van Belzen was hier toen
nog. Op 1 februari ben ik hier begon
nen. Je kende iedereen. Je liep met de
fiets aan de hand door het dorp. Nu
zie je de agenten alleen maar in auto's
rijden, nooit op de fiets. Ze hadden
me toen gezegd dat ik de moeilijkste
gemeente van heel Tholen zou krij
gen. Dat kon ik niet snappen dat dat
gezegd werd want daar merkte ik
niets van. Als je de mensen leert ken
nen en dan vooral de jeugd, dan heb
je geen problemen."
Het echtpaar had inmiddels drie kin
deren, twee dochters, uit 1946 en
1948 en een zoon uit 1954. Het gezin
kwam in de Albert Schweitzerstraat te
wonen. Omdat er geen politiebureau
was, werd er bureau aan huis gehou
den. In de woning was een slaapka
mer als kantoor ingericht. „De men
sen liepen graag naar de politie toe.
Als ik niet thuis was, stond mijn
vrouw ze te woord. Als er ruzie was,
was dat voor haar heel vervelend. En
's avonds moesten we de kamer weer
ombouwen omdat mijn dochters er
moesten slapen."
Ook toen Brinkman naar de Parallel
weg verhuisde, hield hij nog bureau
aan huis. „Als ik op vakantie ging,
dan moest ik mijn huissleutel aan Van
Belzen geven zodat hij naar het bu
reau kon. Ik kreeg daar natuurlijk wel
een kleine vergoeding voor. maar het
is nu niet meer voor te stellen."
Brinkman ijverde voor een apart bu
reau. Dat kwam er. In een van de hou
ten huisjes aan de Parallelweg (nu
centrum Thuiszorg). In 1970 ging hij
op 60-jarige leeftijd uit de actieve
dienst.
Brinkman ziet de veranderingen bij
de politie met lede ogen aan. „Het ge
bied dat ze moeten bestrijken is heel
groot. Van Zuid-Beveland tot de kop
van Schouwen. De binding met de
bevolking is weg."
t
Brinkman had als grote hobby ja
renlang een volkstuin. Tot hij 2,5
jaar geleden last van zijn rug kreeg
na het tillen aan een zware kast. En
een jaar lang op bed moest liggen.
Nu onderhoudt hij alleen de voor-
en achtertuin van de woning en
fietst hij nog wel eens een rondje.
Mevrouw Brinkman durft niet meer
op de fiets te stappen. „Toen ik 75
was heb ik een dubbele longontste
king gehad. Ik ben aan een oor'doof
en als je dan op de fiets gaat in dat
drukke verkeer... Nee, ik ben mijn
verstand gaan gebruiken en doe het
niet meer. Maar in het begin vond ik
het wel jammer."
Beiden bewaren goede herinnerin
gen aan de vele vakanties die ze met
het bevriende echtpaar Koopman
van de Ree maakten. De jaarlijkse
uitstapjes brachten hen onder meer
in Joegoslavië, Italië, Duitsland,
Oostenrijk, Griekenland en Enge
land.
De diamanten bruiloft vieren ze
maandag samen met de kinderen.
Later in de week houden ze een re
ceptie in het Gelders Hof in Dirks
land. Even weer terug naar Flakkee.
In het zomerseizoen is Zijpe-Sint-
Annaland opgenomen als nieuwe
route in rondje met een pontje. Het
totaal aantal toeristische veerdien
sten voor voetgangers en fietsers in
het Deltagebied komt daarmee op
19. Voorheen onderhield de Diana
S. het fiets veer vanuit Sint-Anna
land, maar dat schip is verkocht. De
nieuwe route naar Sint-Annaland
wordt onderhouden door motor
schip Eendracht, dat ook de dienst
Anna Jacobapolder-Zijpe uitvoert.
Op dit 27 meter lange voormalige
vrachtschip voor de binnenvaart
kunnen 30 mensen en ook 30 fietsen
mee. Het schip vaart van 13 juli tot
3 september van dinsdag tot en met
zaterdag, om 11.30 en 14.30 uur
vanuit Sint-Annaland en om 10.30
en 13.30 vanuit de oude veersteiger
in de vluchthaven van Zijpe. De
vaartijd is een halfuur over de Krab-
benkreek. De Eendracht vaart vanaf
10.00 tot en met 16.00 uur elk uur
vanaf Anna Jacobapolder en vanaf
10.30 tot en met 16.30 uur vanuit
Zijpe. De oudste toeristische veer
dienst van Gorishoek naar Yerseke
blijft ook in de vaart vanaf 28 juni
tot 31 augustus van maandag tot en
met zaterdag. Hier kunnen 24 men
sen met hun fiets meevaren. Vanaf
Gorishoek vertrekt de Harpoen om
9.00, 13.00 en 17.00 uur, vanuit
Yerseke om 9.30, 13.30 en 17.30
uur. In een half uur is het schip de
Oosterschelde over. Daarnaast is er
nog het traject Tholen/Bergen op
Zoom, dat van 16 juli tot 27 augus
tus onderhouden wordt door de Fri-
sia. Hier kunnen 250 mensen mee
en 30 fietsen. De boot vaart alleen
op vrijdag om 13.00 en 15.00 uur
vanuit Tholen en om 14.00 en 16.00
uur vanuit Bergen op Zoom. De
tocht van 30 tot 75 minuten gaat
over het Zoommeer, de Schelde-
Rijnverbinding en de Eendracht.
Naast de handzame almanak van de
Zeeuwse pontjes is er daarnaast nog
een boekje van 132 pagina's ver
schenen met 29 fietsroutes voor een
rondje met een pontje, compleet
met kaarten, beschijvingen en ach
tergrondinformatie. Beide uitgaven
zijn bij het VVV-kantoor in Sint-
Maartensdijk verkrijgbaar.
Insectengroep. De natuurvereni-
ging is door het Zeeuwse Land
schap gevraagd te bekijken, of een
insectenwerkgroep opgezet kan
worden. Tholen is nu nog een witte
vlek op het gebied van het inventa
riseren van soorten. Belangstellen
den kunnen zich melden bij de na-
tuurvereniging.
zijn alle poliklinische afdelingen
gesloten, met uitzondering van
de afdeling spoedeisende hulp.
4
Advertentie I.M.
DAMES- HEREN- EN KINDERMODE
TEXTIEL- INTERIEURVERZORGING
Voorstraat 5-7, 4697 EH St. Annaland, tel. 0166-657084
e mail: pleune@sint-annaland.com www.sint-annaland.com/pleune.htm
Advertentie I.M.
Het echtpaar Brinkman-van den Doel uit Sint-Maartensdijk woont al weer tien jaar aan de Oostsingel.