Spil van Protestantenbond Duizendpoot bij wandelsport Hulpvaardig op breed vlak Stimulerend voor cultuur Actief in kerkelijk jeugdwerk Bewogen met mensen in nood M. Schot uit Tholen J. Potappel uit Stavenisse P.M. Withagen uit Tholen E. v.d. Vlies-van Dijke uit Sint-Philipsland A.A.M. de Jonge-Everaert uit Tholen W.M. van Ommen-de Wit uit Sint-Annaland Donderdag 6 mei 2004 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 13 Dat een vergadering over de warme-maaltijdvoor- ziening in Meulvliet werd gehouden en niet in het Centrum thuiszorg in Sint- Maartensdijk, wekte arg waan bij Piet Withagen (63) uit Tholen. En terecht zo bleek, want in het sport en gemeenschapscentrum wachtten zijn vrouw, kin deren en kleinkinderen hem al op. Withagen kreeg een lintje voor zijn activi teiten op het gebied van de gehandicaptenzorg, de maaltijdvoorziening en de wandelsport. Bescheiden, sociaal meelevend, buitengewoon hulpvaar dig. Zo typeerde de burgemeester Esther van der Vlies van Dijke (76). De Sint-Philipslandse was naar Tholen gelokt omdat haar zwager M. Schot een lintje zou krij gen. Dat was inderdaad het geval, maar ook voor me vrouw Van der Vlies had koningin Beatrix zo'n verras sing in petto. Zeventien jaar geleden kwam Melis Schot in het bestuur van de vrijzin nige geloofsgemeenschap Nederlandse Protestantenbond (NPB) in Tho len. Inmiddels trekt hij daar, aldus de burgemeester, aan alle touwtjes. Schot wordt gezien als de spil van de NPB en daags voor zijn tachtigste verjaardag kreeg hij koninklijke waardering voor zijn werk. „U bent een onmisbare schakel binnen de vrijzinnige geloofsge meenschap, zowel bestuurlijk als uitvoerend bent u daar actief", zei de burgemeester, die overigens ook mevrouw Schot daarin betrok. Vanaf zijn aantreden in het bestuur is Schot penningmeester van de NPB Tholen. Maar hij is ook een doener. Zo neemt hij een groot deel van het onderhoudswerk aan het kerkgebouw in de Oudelands- estraat en de bijbehorende tuin voor zijn rekening. De woning bo ven de kerkzaal knapte hij op. „Wie doet het u na om op zo hoge leeftijd op een ladder het buiten schilderwerk te doen", aldus de burgemeester. „En de bestuursver gaderingen, die zijn gewoon bij u thuis." Maar Melis Schot is ook koster, organiseert de collecten, coördi neert het schema van de predikan ten voor de kerkdiensten en het vervoer van de kerkgangers, en zorgt voor de organist. Verder treedt hij als pastoraal werker op en vanaf 1995 is hij contactper soon van de NPB. Ook verzorgt hij al elf jaar het kerkblad Samen gaan, inclusief de verzending er van. „Mede dankzij uw inzet groeit het kerkgenootschap en neemt het kerkbezoek toe." De burgemeester wist ook te ver tellen dat Schot er altijd voor zorgt dat de Markt op koninginne dag klaar is voor de aubade. Melis Schot zelf was verrast door het lintje. Hij vond het wel vreemd dat zijn vrouw erop had aangedrongen dat hij zijn nette pak aantrok. Verder had hij te horen gekregen dat hij naar Meulvliet moest ko men op verzoek van een oude stu dievriend. Maar de reden was on duidelijk. M. Schot uit Tholen met zijn vrouw en dochter. Hoewel Piet Withagen al geruime tijd geleden uit het arbeidsproces raakte, ging hij niet bij de pakken neerzitten. De burgemeester schet ste een veelheid van activiteiten. Allereerst op het vlak van de wan delsport. Withagen was vanaf 1970 vijftien jaar lang bestuurslid van de Thöoïse Wandelunie. Hij pakte daar allerlei taken op, orga niseerde wandeltochten op zater dag en verzorgde daarbij het ver voer voor de kinderen. Toen voetbalclub Vosmeer (en nader hand de gelijknamige wandel sportclub) in 1989 vanuit Oud- Vossemeer de eerste Zevendorpentocht organiseerde, was Withagen als vrijwilliger van de partij. En hij is dat nog steeds (het persbericht van de gemeente vermeldt dat hij bestuurslid zou zijn, maar dat klopt niet). Op de dag van de 50 kilometer lange wandeltocht over het voormalige eiland Tholen is hij met name ac tief als parkeerwacht en als toe zicht op drukke kruispunten. Het aantal deelnemers aan de tocht groeide in vijftien jaar van ruim 200 naar zo'n 1600. De burge meester typeerde de Tholenaar als een duizendpoot bij de Zevendor pentocht. Volgens mevrouw Wit hagen was haar man dat vooral bij de Thoolse Wandelunie. Bij de Ze vendorpentocht is hij één van de vele tientallen vrijwilligers. De burgemeester leerde Withagen na zijn komst kennen in een heel ander verband. De Tholenaar is namelijk sinds 1980 mede-organi sator van de jaarlijkse dodenher denking op 4 mei in Tholen. Twee jaar later begon hij als bezorger bij de warme-maaltijdvoorziening, wat zeven dagen in de week plaatsvindt en voor de ouderen die hij bezoekt dagelijks een belang rijk sociaal contact betekent. Sinds 1980 is Withagen bestuurlijk actief binnen de afdeling Tholen van de Anib (tot 1998) en Ango, de algemene Nederlandse gehandi captenorganisatie. Hij is betrokken bij het organiseren van wekelijkse soosmiddagen, reisjes en andere bijeenkomsten voor de leden. Hij deed eerder ook vakbondswerk, want van 1960 tot 1980 haalde hij in Bergen op Zoom de contributie op bij de vakbondsleden. Dhr. en mevr. Withagen uit Tholen met kleinkinderen. Esther van der Vlies maakt zich dienstbaar aan de samenleving op het terrein van welzijn, kerk en cul tuur. Zo collecteert ze in haar woonplaats voor het reumafonds (al 38 jaar), de kankerbestrijding (32 jaar), de nierstichting en het epileptiefonds (beiden 12 jaar), en deed ze dat in de jaren zeventig een korte periode voor het astmafonds en een organisatie voor geestelijk gehandicapten. Jarenlang bracht ze in Sint-Philipsland bezoekjes aan reumapatiënten. Ruim 23 jaar al weer is ze vrijwilliger bij Unicef Nederland, het kinderfonds van de Mevr. Van der Vlies uit Sint-Philipsland, die hier gefeliciteerd wordt, met haar dochter. Verenigde Naties, waarvoor ze arti kelen verkoopt. Haar betrokken heid bij de zieke en oudere mede mens kwam verder tot uitdrukking door haar vrijwilligerswerk gedu rende negen jaar voor het welfare- werk van het Rode Kruis in Sint- Philipsland, het enkele keren tijdens vakanties vervangen van de beheerder van woonzorgcentrum De Rozeboom en het twintig jaar lang organiseren van de jaarlijkse busreis voor de bejaarden en optreT den als gastvrouw op bejaarden middagen. Zeven jaar inmiddels al weer is Esther van der Vlies elke donderdag gastvrouw in het Bergse ziekenhuis Lievensberg. En sinds juli vorig jaar werkt ze als vrijwil liger in het hospice bij De Schutse in Sint-Annaland. Die laatste twee zaken zijn een goed voorbeeld van mantelzorg, aldus de burgemeester. Op kerkelijk terrein regelde de Sint-Philipslandse twintig jaar lang (tot 1998) het verjaardagenfonds van de plaatselijke hervormde ge meente, later ging ze gedurende drie jaar samen met een ouderling op huisbezoek bij leden van de her vormde gemeente Rehoboth. Op cultureel gebied is ze betrokken bij de heemkundekring Philippus- landt: sinds twee jaar bestuurslid, lid van de redactie van het leden blad en voorzitter van de dialect werkgroep. De Sint-Philipslandse is bovendien een actief lid van de Zeeuwsche Vereeniging voor Dia lectonderzoek, ze leverde enkele keren een bijdrage aan de dialect dag. De burgemeester vertelde ook dat mevrouw Van der Vlies, ondanks haar leeftijd, nog altijd erg sportief is. Hij doelde op de wandelsport: 19 keer deed ze mee aan de vier daagse van Nijmegen, negen keer de vierdaagse van Apeldoorn en 14 keer de Zevendorpentocht. „Al dat collecteren doet u natruulijk om te trainen voor die tochten", grapte Nuis voor hij de decoratie opspeld de. Haar inzet als vrijwilliger op het terrein van de cultuur gedurende zeventien jaren werd beloond met een lintje. Streekmuseum De Meestoof te Sint-Annaland, het provinciaal overleg museumedu catie, Uit op Tholen en de Kunst kring Tholen zijn de organisaties waarbij Eef de Jonge-Everaert uit Tholen actief was of nog steeds is. Betrokken, deskundig en sti mulerend, noemde burgemeester Nuis haar donderdag in Meul vliet. Eef de Jonge dacht voor de eind vo rig jaar teruggetreden Meestoof- voorzitter Theo Westerveld naar Meulvliet te zijn gekomen. Hoewel ze al acht jaar geen bestuurslid meer is van het streekmuseum, was erop aangedrongen dat ze mee zou gaan. Maar toen ze naar de voorste rij werd geleid waar een bordje met haar naam op een stoel stond, en ze haar man Jaap ontwaarde, viel het kwartje (bovendien was Westerveld in geen velden of wegen te bekennen). De 62-jarige Eef kwam in de rij van gedecoreerden als eerste aan bod. De burgemeester schetste hoe ze, toen ze niet langer als lerares kon werken, als vrijwilliger aan de slag ging en inmiddels een hele rij activiteiten achter haar naam heeft staan. Ze kwam bij het streekmuseum terecht, waarvan ze van 1987 tot 1996 be stuurslid was. Ze was er adjunct-be heerder en beheerder - samen met Frank Kousemaker - en had als zoda nig de afdeling kleding onder haar hoede, bemoeide zich er met het voorbereiden van exposities en gaf ook rondleidingen. Enkele jaren ge leden stelde Eef de Jonge een be knopt informatieboekje samen over het Thoolse museum. Toen in 1989 het provinciaal overleg museumeducatie (prom) - een Zeeuws samenwerkingsorgaan op het gebied van museumeducatie en - voorlichting - werd opgericht, werd de Thoolse daar lid van en ze is dat nog steeds. Ze leverde een bijdrage aan onder meer het onderwijsproject 'De Opvreter'. Een project over de conservering van textiel achter glas was voor Eef de Jonge aanleiding om onderzoek te doen naar de ge schiedenis van de Zeeuwse merklap. Dat resulteerde in 1999 in de publi catie van 'Door mijn gedaen'. In het verlengde hiervan werd ze één van de stuwende krachten achter het ge lijknamige project, waarbij zo'n 225 Zeeuwse borduursters en borduur- ders een ongeveer 124 meter lange merklap maakten. Bij de organisatie van een tentoonstellingstoernee van deze merklap (o.a. te zien in de Gro te Kerk in Tholen) speelde Eef even eens een rol. Haar deskundigheid wordt, naast haar betrokkenheid, bij zonder gewaardeerd. „Zij heeft zich belangeloos en tot volle tevreden heid van alle betrokkenen ingezet voor het behoud en de ontsluiting van het museale erfgoed in Zee land", zei de burgemeester. Maar Eef de Jonge is ook al dertien jaar de drijvende kracht achter Uit op Tholen (sinds 1997 voorzitter), de stichting die jaarlijks een cultureel programma aanbiedt. „Met name door haar inzet heeft deze stichting een vaste plaats verworven in het culturele leven van Tholen", aldus Nuis. Hij noemde tenslotte de in 1995 opgerichte Kunstkring Stad Tholen, waarvan Eef de Jonge lid is. Vorig jaar was zij de stimulerende factor achter de presentatie van loka le poëzie tijdens de Kunstroute die deze club rond koninginnedag orga niseert. Het echtpaar De Jonge-Everaert uit Tholen. Of hij vanwege een bespreking met een klant in het nette pak naar zijn werk wilde komen, kreeg Jan Potappel (49) uit Stave nisse woensdag te horen. De vol gende morgen nam de directeur van Bruijnzeel keukens hem mee naar Meulvliet. In plaats van een bespreking wachtte hem daar een koninklijke onderscheiding voor zijn werk op kerkelijk terrein en bij het Rode Kruis. „Een indruk wekkende lijst, zeker gezien uw leeftijd", zei de burgemeester. Zestien was Jan Potappel nog maar toen hij al begon als leider bij de zondagsschool in Stavenisse. In 1978 richtte hij de jeugdvereniging op in de Hervormde Gemeente, waarvan hij - met een onderbreking van twee jaar - tot 2002 voorzitter bleef. Potappel is er nog altijd actief bij, hij organiseerde jeugdkampen en begeleidde bijbelstudies. De Sta- venissenaar is lid van de Christelij ke Hervormde Jeugd raad op Tho len en hij is de contactpersoon met de Hervormde Gereformeerde Jeugd Bond over zaken als jeugdbe leid, projecten, verzorgen van pas toraat en leesmateriaal. Van 1975 tot 1995 was Jan Potappel (mede)leider van de jongensvereniging Benjamin en Samuel in Stavenisse, Binnen de Hervormde Gemeente vervulde hij de taak van diaken (1976-1982 en 2000 tot heden) en ouderling (1983- 1990) en houdt zich als zodanig de laatste vier jaar actief bezig metjon- gerenbezoek. Een andere activiteit van Jan Potap pel is zijn vrijwilligerswerk, al vijf tien jaar, voor het Rode Kruis. Hij assisteerde in het verleden bij de bloeddonoravonden en verricht hand- en spandiensten bij vakanties voor gehandicapten. In het verleng de hiervan werkt de Stavenissenaar sinds 1993 elk jaar vijftien dagen als vrijwilliger in een opvanghuis van de stichting Kuria voor onge neeslijk zieken (aids- en kankerpa tiënten). Sinds de ingebruikname juli vorig jaar van het hospice bij zorgcentrum De Schutse in Sint- Annaland is Potappel ook daar vrij williger. Het echtpaar Potappel uit Stavenisse met kleindochter. Waarom zij als hoofd zorg van De Schutse nu zonodig naar de uitrei king van koninklijke onderscheidingen aan twee vrijwilligers van het hospice moest, begreep Ine van Ommen-de Wit (52) niet zo goed. Toen ze vervolgens zelf een lintje kreeg, was de Sint-Annalandse totaal over donderd. „Maar het is wel heel leuk", reageerde ze. Ine van Ommen begon in 1968 in Til burg aan de opleiding verpleegkunde A en werkt sindsdien in de gezond heids- en de bejaardenzorg. Van 1977 tot 1980 en sinds 1990 opnieuw in zorgcentrum De Schutse, tussendoor zes jaar bij het Welzijnsorgaan Tho len (nu Allévo) en twee jaar als peu terleidster in Sint-Annaland. Dat zijn geen zaken waarvoor je een lintje krijgt. Maar de burgemeester wees op het talent op organisatorisch gebied van Ine van Ommen, die velen voor haar ideeën weet te winnen. Nuis noemde haar inbreng bij de totstand koming van een verpleegafdeling in De Schutse, van de tijdelijke huisves ting en de nieuwbouw, van de zorg centra Elenahof in Stavenisse en De Vroonhof in Sint-Annaland. Bij de totstandkoming van het eerste Thool se hospice vervulde ze een stimule rende rol. In het verlengde van haar werk ont plooide Ine van Ommen een aantal activiteiten als vrijwilliger. Zo deed ze mee aan een hulpprogramma in het overstroomde Bangladesh, opge zet vanuit het Bethel ziekenhuis te Delft waar ze destijds werkte. Uit het Aziatische land bracht ze een jonge tje mee terug dat ze begeleidde tot aan diens adoptie. Nog altijd houdt ze contact met hem en zijn eveneens uit Bangladesh afkomstige vrouw. Van Ommens 'enorme bewogenheid met mensen in nood' blijkt ook uit haar vrijwillig assisteren in het brandwon dencentrum van het Zuiderzieken huis te Rotterdam na de cafébrand in Volendam tijdens de jaarwisseling 2000/2001Een half jaar lang droeg ze twee dagen per week haar steentje bij aan het verzachten van het leed voor de jonge slachtoffers. Tien jaar lang was Ine van Ommen lid van de werkgroep Ouders, kind en ziekenhuis. Die gaf voorlichting op ouderavonden van scholen en aan verpleegkundigen in opleiding, orga niseerde projecten voor scholieren en voerde gesprekken met directie, art sen en medewerkers van de kinderaf deling van het ziekenhuis Lievens berg. Ine van Ommen was volgens Nuis de stuwende kracht. De werk groep kreeg het voor elkaar dat ou ders de hele dag bij hun kind in het ziekenhuis mogen blijven en dat er een tienerafdeling kwam. De Sint- Annalandse was in 1996 medeoprich ter van de cliëntenraad van het Bergse ziekenhuis. Ze is er, na vijf jaar voor zitterschap, nog altijd lid van. In de jaren negentig was ze verder vier jaar lang bestuurslid van de afdeling Tho len van de Alzheimervereniging. Iets heel anders is, dat ze twee jaar voor- leesmoeder was op de School met de Bijbel in Sint-Annaland. Ine van Ommen wordt in Tholen ge zien als een autoriteit op het gebied van de zorg, zei de burgemeester. Ze gaf daarvan blijk op de bijeenkomsten over de toekomstvisie Bestemming Tholen. Dat ze actief is in de project groep bestuurlijke vernieuwing van de gemeente, geeft volgens Nuis aan dat de Sint-Annalandse zich breed maatschappelijk wil inzetten voor de samenleving. „Aan haar mening wordt zeer gehecht, ook waar het on derwerpen buiten de zorg betreft. U bent initiatiefrijk en levert altijd zin volle bijdragen." In het Sint-Annalandse zorgcentrum kreeg Van Ommen later op de da] een receptie aangeboden. Ontroerem waren de reacties van de bewoners op haar onderscheiding, vertelt ze. Accelerando eerde de gedecoreerde inwoner met een serenade. Mevr. Van Ommen-de Wit uit Sint-Annaland met haar kinderen.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2004 | | pagina 13