Spil van Protestantenbond
Duizendpoot bij wandelsport
Hulpvaardig op breed vlak
Stimulerend voor cultuur
Actief in kerkelijk jeugdwerk
Bewogen met mensen in nood
M. Schot uit Tholen
J. Potappel uit Stavenisse
P.M. Withagen uit Tholen
E. v.d. Vlies-van Dijke uit Sint-Philipsland
A.A.M. de Jonge-Everaert uit Tholen
W.M. van Ommen-de Wit uit Sint-Annaland
Donderdag 6 mei 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
13
Dat een vergadering over
de warme-maaltijdvoor-
ziening in Meulvliet werd
gehouden en niet in het
Centrum thuiszorg in Sint-
Maartensdijk, wekte arg
waan bij Piet Withagen
(63) uit Tholen. En terecht
zo bleek, want in het sport
en gemeenschapscentrum
wachtten zijn vrouw, kin
deren en kleinkinderen
hem al op. Withagen kreeg
een lintje voor zijn activi
teiten op het gebied van de
gehandicaptenzorg, de
maaltijdvoorziening en de
wandelsport.
Bescheiden, sociaal meelevend, buitengewoon hulpvaar
dig. Zo typeerde de burgemeester Esther van der Vlies
van Dijke (76). De Sint-Philipslandse was naar Tholen
gelokt omdat haar zwager M. Schot een lintje zou krij
gen. Dat was inderdaad het geval, maar ook voor me
vrouw Van der Vlies had koningin Beatrix zo'n verras
sing in petto.
Zeventien jaar geleden kwam Melis Schot in het bestuur van de vrijzin
nige geloofsgemeenschap Nederlandse Protestantenbond (NPB) in Tho
len. Inmiddels trekt hij daar, aldus de burgemeester, aan alle touwtjes.
Schot wordt gezien als de spil van de NPB en daags voor zijn tachtigste
verjaardag kreeg hij koninklijke waardering voor zijn werk.
„U bent een onmisbare schakel
binnen de vrijzinnige geloofsge
meenschap, zowel bestuurlijk als
uitvoerend bent u daar actief", zei
de burgemeester, die overigens
ook mevrouw Schot daarin betrok.
Vanaf zijn aantreden in het bestuur
is Schot penningmeester van de
NPB Tholen. Maar hij is ook een
doener. Zo neemt hij een groot
deel van het onderhoudswerk aan
het kerkgebouw in de Oudelands-
estraat en de bijbehorende tuin
voor zijn rekening. De woning bo
ven de kerkzaal knapte hij op.
„Wie doet het u na om op zo hoge
leeftijd op een ladder het buiten
schilderwerk te doen", aldus de
burgemeester. „En de bestuursver
gaderingen, die zijn gewoon bij u
thuis."
Maar Melis Schot is ook koster,
organiseert de collecten, coördi
neert het schema van de predikan
ten voor de kerkdiensten en het
vervoer van de kerkgangers, en
zorgt voor de organist. Verder
treedt hij als pastoraal werker op
en vanaf 1995 is hij contactper
soon van de NPB. Ook verzorgt
hij al elf jaar het kerkblad Samen
gaan, inclusief de verzending er
van. „Mede dankzij uw inzet
groeit het kerkgenootschap en
neemt het kerkbezoek toe."
De burgemeester wist ook te ver
tellen dat Schot er altijd voor
zorgt dat de Markt op koninginne
dag klaar is voor de aubade.
Melis Schot zelf was verrast door
het lintje. Hij vond het wel
vreemd dat zijn vrouw erop had
aangedrongen dat hij zijn nette
pak aantrok.
Verder had hij te horen gekregen
dat hij naar Meulvliet moest ko
men op verzoek van een oude stu
dievriend. Maar de reden was on
duidelijk.
M. Schot uit Tholen met zijn vrouw en dochter.
Hoewel Piet Withagen al geruime
tijd geleden uit het arbeidsproces
raakte, ging hij niet bij de pakken
neerzitten. De burgemeester schet
ste een veelheid van activiteiten.
Allereerst op het vlak van de wan
delsport. Withagen was vanaf
1970 vijftien jaar lang bestuurslid
van de Thöoïse Wandelunie. Hij
pakte daar allerlei taken op, orga
niseerde wandeltochten op zater
dag en verzorgde daarbij het ver
voer voor de kinderen. Toen
voetbalclub Vosmeer (en nader
hand de gelijknamige wandel
sportclub) in 1989 vanuit Oud-
Vossemeer de eerste
Zevendorpentocht organiseerde,
was Withagen als vrijwilliger van
de partij. En hij is dat nog steeds
(het persbericht van de gemeente
vermeldt dat hij bestuurslid zou
zijn, maar dat klopt niet). Op de
dag van de 50 kilometer lange
wandeltocht over het voormalige
eiland Tholen is hij met name ac
tief als parkeerwacht en als toe
zicht op drukke kruispunten. Het
aantal deelnemers aan de tocht
groeide in vijftien jaar van ruim
200 naar zo'n 1600. De burge
meester typeerde de Tholenaar als
een duizendpoot bij de Zevendor
pentocht. Volgens mevrouw Wit
hagen was haar man dat vooral bij
de Thoolse Wandelunie. Bij de Ze
vendorpentocht is hij één van de
vele tientallen vrijwilligers.
De burgemeester leerde Withagen
na zijn komst kennen in een heel
ander verband. De Tholenaar is
namelijk sinds 1980 mede-organi
sator van de jaarlijkse dodenher
denking op 4 mei in Tholen. Twee
jaar later begon hij als bezorger
bij de warme-maaltijdvoorziening,
wat zeven dagen in de week
plaatsvindt en voor de ouderen die
hij bezoekt dagelijks een belang
rijk sociaal contact betekent.
Sinds 1980 is Withagen bestuurlijk
actief binnen de afdeling Tholen
van de Anib (tot 1998) en Ango, de
algemene Nederlandse gehandi
captenorganisatie. Hij is betrokken
bij het organiseren van wekelijkse
soosmiddagen, reisjes en andere
bijeenkomsten voor de leden. Hij
deed eerder ook vakbondswerk,
want van 1960 tot 1980 haalde hij
in Bergen op Zoom de contributie
op bij de vakbondsleden.
Dhr. en mevr. Withagen uit Tholen met kleinkinderen.
Esther van der Vlies maakt zich
dienstbaar aan de samenleving op
het terrein van welzijn, kerk en cul
tuur. Zo collecteert ze in haar
woonplaats voor het reumafonds
(al 38 jaar), de kankerbestrijding
(32 jaar), de nierstichting en het
epileptiefonds (beiden 12 jaar), en
deed ze dat in de jaren zeventig een
korte periode voor het astmafonds
en een organisatie voor geestelijk
gehandicapten. Jarenlang bracht ze
in Sint-Philipsland bezoekjes aan
reumapatiënten. Ruim 23 jaar al
weer is ze vrijwilliger bij Unicef
Nederland, het kinderfonds van de
Mevr. Van der Vlies uit Sint-Philipsland, die hier gefeliciteerd wordt, met haar dochter.
Verenigde Naties, waarvoor ze arti
kelen verkoopt. Haar betrokken
heid bij de zieke en oudere mede
mens kwam verder tot uitdrukking
door haar vrijwilligerswerk gedu
rende negen jaar voor het welfare-
werk van het Rode Kruis in Sint-
Philipsland, het enkele keren
tijdens vakanties vervangen van de
beheerder van woonzorgcentrum
De Rozeboom en het twintig jaar
lang organiseren van de jaarlijkse
busreis voor de bejaarden en optreT
den als gastvrouw op bejaarden
middagen. Zeven jaar inmiddels al
weer is Esther van der Vlies elke
donderdag gastvrouw in het Bergse
ziekenhuis Lievensberg. En sinds
juli vorig jaar werkt ze als vrijwil
liger in het hospice bij De Schutse
in Sint-Annaland. Die laatste twee
zaken zijn een goed voorbeeld van
mantelzorg, aldus de burgemeester.
Op kerkelijk terrein regelde de
Sint-Philipslandse twintig jaar lang
(tot 1998) het verjaardagenfonds
van de plaatselijke hervormde ge
meente, later ging ze gedurende
drie jaar samen met een ouderling
op huisbezoek bij leden van de her
vormde gemeente Rehoboth. Op
cultureel gebied is ze betrokken bij
de heemkundekring Philippus-
landt: sinds twee jaar bestuurslid,
lid van de redactie van het leden
blad en voorzitter van de dialect
werkgroep. De Sint-Philipslandse
is bovendien een actief lid van de
Zeeuwsche Vereeniging voor Dia
lectonderzoek, ze leverde enkele
keren een bijdrage aan de dialect
dag.
De burgemeester vertelde ook dat
mevrouw Van der Vlies, ondanks
haar leeftijd, nog altijd erg sportief
is. Hij doelde op de wandelsport:
19 keer deed ze mee aan de vier
daagse van Nijmegen, negen keer
de vierdaagse van Apeldoorn en 14
keer de Zevendorpentocht. „Al dat
collecteren doet u natruulijk om te
trainen voor die tochten", grapte
Nuis voor hij de decoratie opspeld
de.
Haar inzet als vrijwilliger op het
terrein van de cultuur gedurende
zeventien jaren werd beloond met
een lintje. Streekmuseum De
Meestoof te Sint-Annaland, het
provinciaal overleg museumedu
catie, Uit op Tholen en de Kunst
kring Tholen zijn de organisaties
waarbij Eef de Jonge-Everaert
uit Tholen actief was of nog steeds
is. Betrokken, deskundig en sti
mulerend, noemde burgemeester
Nuis haar donderdag in Meul
vliet.
Eef de Jonge dacht voor de eind vo
rig jaar teruggetreden Meestoof-
voorzitter Theo Westerveld naar
Meulvliet te zijn gekomen. Hoewel
ze al acht jaar geen bestuurslid meer
is van het streekmuseum, was erop
aangedrongen dat ze mee zou gaan.
Maar toen ze naar de voorste rij werd
geleid waar een bordje met haar
naam op een stoel stond, en ze haar
man Jaap ontwaarde, viel het kwartje
(bovendien was Westerveld in geen
velden of wegen te bekennen).
De 62-jarige Eef kwam in de rij van
gedecoreerden als eerste aan bod. De
burgemeester schetste hoe ze, toen
ze niet langer als lerares kon werken,
als vrijwilliger aan de slag ging en
inmiddels een hele rij activiteiten
achter haar naam heeft staan. Ze
kwam bij het streekmuseum terecht,
waarvan ze van 1987 tot 1996 be
stuurslid was. Ze was er adjunct-be
heerder en beheerder - samen met
Frank Kousemaker - en had als zoda
nig de afdeling kleding onder haar
hoede, bemoeide zich er met het
voorbereiden van exposities en gaf
ook rondleidingen. Enkele jaren ge
leden stelde Eef de Jonge een be
knopt informatieboekje samen over
het Thoolse museum.
Toen in 1989 het provinciaal overleg
museumeducatie (prom) - een
Zeeuws samenwerkingsorgaan op
het gebied van museumeducatie en -
voorlichting - werd opgericht, werd
de Thoolse daar lid van en ze is dat
nog steeds. Ze leverde een bijdrage
aan onder meer het onderwijsproject
'De Opvreter'. Een project over de
conservering van textiel achter glas
was voor Eef de Jonge aanleiding
om onderzoek te doen naar de ge
schiedenis van de Zeeuwse merklap.
Dat resulteerde in 1999 in de publi
catie van 'Door mijn gedaen'. In het
verlengde hiervan werd ze één van
de stuwende krachten achter het ge
lijknamige project, waarbij zo'n 225
Zeeuwse borduursters en borduur-
ders een ongeveer 124 meter lange
merklap maakten. Bij de organisatie
van een tentoonstellingstoernee van
deze merklap (o.a. te zien in de Gro
te Kerk in Tholen) speelde Eef even
eens een rol. Haar deskundigheid
wordt, naast haar betrokkenheid, bij
zonder gewaardeerd. „Zij heeft zich
belangeloos en tot volle tevreden
heid van alle betrokkenen ingezet
voor het behoud en de ontsluiting
van het museale erfgoed in Zee
land", zei de burgemeester.
Maar Eef de Jonge is ook al dertien
jaar de drijvende kracht achter Uit op
Tholen (sinds 1997 voorzitter), de
stichting die jaarlijks een cultureel
programma aanbiedt. „Met name
door haar inzet heeft deze stichting
een vaste plaats verworven in het
culturele leven van Tholen", aldus
Nuis. Hij noemde tenslotte de in
1995 opgerichte Kunstkring Stad
Tholen, waarvan Eef de Jonge lid is.
Vorig jaar was zij de stimulerende
factor achter de presentatie van loka
le poëzie tijdens de Kunstroute die
deze club rond koninginnedag orga
niseert.
Het echtpaar De Jonge-Everaert uit Tholen.
Of hij vanwege een bespreking
met een klant in het nette pak
naar zijn werk wilde komen,
kreeg Jan Potappel (49) uit Stave
nisse woensdag te horen. De vol
gende morgen nam de directeur
van Bruijnzeel keukens hem mee
naar Meulvliet. In plaats van een
bespreking wachtte hem daar een
koninklijke onderscheiding voor
zijn werk op kerkelijk terrein en
bij het Rode Kruis. „Een indruk
wekkende lijst, zeker gezien uw
leeftijd", zei de burgemeester.
Zestien was Jan Potappel nog maar
toen hij al begon als leider bij de
zondagsschool in Stavenisse. In
1978 richtte hij de jeugdvereniging
op in de Hervormde Gemeente,
waarvan hij - met een onderbreking
van twee jaar - tot 2002 voorzitter
bleef. Potappel is er nog altijd actief
bij, hij organiseerde jeugdkampen
en begeleidde bijbelstudies. De Sta-
venissenaar is lid van de Christelij
ke Hervormde Jeugd raad op Tho
len en hij is de contactpersoon met
de Hervormde Gereformeerde
Jeugd Bond over zaken als jeugdbe
leid, projecten, verzorgen van pas
toraat en leesmateriaal. Van 1975 tot
1995 was Jan Potappel (mede)leider
van de jongensvereniging Benjamin
en Samuel in Stavenisse, Binnen de
Hervormde Gemeente vervulde hij
de taak van diaken (1976-1982 en
2000 tot heden) en ouderling (1983-
1990) en houdt zich als zodanig de
laatste vier jaar actief bezig metjon-
gerenbezoek.
Een andere activiteit van Jan Potap
pel is zijn vrijwilligerswerk, al vijf
tien jaar, voor het Rode Kruis. Hij
assisteerde in het verleden bij de
bloeddonoravonden en verricht
hand- en spandiensten bij vakanties
voor gehandicapten. In het verleng
de hiervan werkt de Stavenissenaar
sinds 1993 elk jaar vijftien dagen
als vrijwilliger in een opvanghuis
van de stichting Kuria voor onge
neeslijk zieken (aids- en kankerpa
tiënten). Sinds de ingebruikname
juli vorig jaar van het hospice bij
zorgcentrum De Schutse in Sint-
Annaland is Potappel ook daar vrij
williger.
Het echtpaar Potappel uit Stavenisse met kleindochter.
Waarom zij als hoofd zorg van De Schutse nu zonodig naar de uitrei
king van koninklijke onderscheidingen aan twee vrijwilligers van het
hospice moest, begreep Ine van Ommen-de Wit (52) niet zo goed. Toen
ze vervolgens zelf een lintje kreeg, was de Sint-Annalandse totaal over
donderd. „Maar het is wel heel leuk", reageerde ze.
Ine van Ommen begon in 1968 in Til
burg aan de opleiding verpleegkunde
A en werkt sindsdien in de gezond
heids- en de bejaardenzorg. Van 1977
tot 1980 en sinds 1990 opnieuw in
zorgcentrum De Schutse, tussendoor
zes jaar bij het Welzijnsorgaan Tho
len (nu Allévo) en twee jaar als peu
terleidster in Sint-Annaland. Dat zijn
geen zaken waarvoor je een lintje
krijgt. Maar de burgemeester wees op
het talent op organisatorisch gebied
van Ine van Ommen, die velen voor
haar ideeën weet te winnen. Nuis
noemde haar inbreng bij de totstand
koming van een verpleegafdeling in
De Schutse, van de tijdelijke huisves
ting en de nieuwbouw, van de zorg
centra Elenahof in Stavenisse en De
Vroonhof in Sint-Annaland. Bij de
totstandkoming van het eerste Thool
se hospice vervulde ze een stimule
rende rol.
In het verlengde van haar werk ont
plooide Ine van Ommen een aantal
activiteiten als vrijwilliger. Zo deed
ze mee aan een hulpprogramma in
het overstroomde Bangladesh, opge
zet vanuit het Bethel ziekenhuis te
Delft waar ze destijds werkte. Uit het
Aziatische land bracht ze een jonge
tje mee terug dat ze begeleidde tot
aan diens adoptie. Nog altijd houdt ze
contact met hem en zijn eveneens uit
Bangladesh afkomstige vrouw. Van
Ommens 'enorme bewogenheid met
mensen in nood' blijkt ook uit haar
vrijwillig assisteren in het brandwon
dencentrum van het Zuiderzieken
huis te Rotterdam na de cafébrand in
Volendam tijdens de jaarwisseling
2000/2001Een half jaar lang droeg
ze twee dagen per week haar steentje
bij aan het verzachten van het leed
voor de jonge slachtoffers.
Tien jaar lang was Ine van Ommen lid
van de werkgroep Ouders, kind en
ziekenhuis. Die gaf voorlichting op
ouderavonden van scholen en aan
verpleegkundigen in opleiding, orga
niseerde projecten voor scholieren en
voerde gesprekken met directie, art
sen en medewerkers van de kinderaf
deling van het ziekenhuis Lievens
berg. Ine van Ommen was volgens
Nuis de stuwende kracht. De werk
groep kreeg het voor elkaar dat ou
ders de hele dag bij hun kind in het
ziekenhuis mogen blijven en dat er
een tienerafdeling kwam. De Sint-
Annalandse was in 1996 medeoprich
ter van de cliëntenraad van het Bergse
ziekenhuis. Ze is er, na vijf jaar voor
zitterschap, nog altijd lid van. In de
jaren negentig was ze verder vier jaar
lang bestuurslid van de afdeling Tho
len van de Alzheimervereniging. Iets
heel anders is, dat ze twee jaar voor-
leesmoeder was op de School met de
Bijbel in Sint-Annaland.
Ine van Ommen wordt in Tholen ge
zien als een autoriteit op het gebied
van de zorg, zei de burgemeester. Ze
gaf daarvan blijk op de bijeenkomsten
over de toekomstvisie Bestemming
Tholen. Dat ze actief is in de project
groep bestuurlijke vernieuwing van
de gemeente, geeft volgens Nuis aan
dat de Sint-Annalandse zich breed
maatschappelijk wil inzetten voor de
samenleving. „Aan haar mening
wordt zeer gehecht, ook waar het on
derwerpen buiten de zorg betreft. U
bent initiatiefrijk en levert altijd zin
volle bijdragen."
In het Sint-Annalandse zorgcentrum
kreeg Van Ommen later op de da]
een receptie aangeboden. Ontroerem
waren de reacties van de bewoners
op haar onderscheiding, vertelt ze.
Accelerando eerde de gedecoreerde
inwoner met een serenade.
Mevr. Van Ommen-de Wit uit Sint-Annaland met haar kinderen.