Vetburgh
Mensen kunnen bij ziekte vaker
gewoon thuis geholpen worden
'De weg overal kapot en dan
de golven tegen de dijk rollend'
Clubs kunnen weer
aankloppen om geld
10% EXTRA
KASSAKORTING
Voorlichting
mantelzorgers
Laatste kans!
NOG 3 DAGEN
Bram Smits schreef zijn verloofde uit het vernielde Stavenisse
Donderdag 29 januari 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Voor een bloedtransfusie of voor het toedienen van me
dicijnen per infuus hoefje niet altijd naar het ziekenhuis.
Dat kan gewoon thuis gebeuren. Niet iedereen weet dat.
Maar deze manier van zorg verlenen is al enige jaren
praktijk bij de Oosterschelde Thuiszorg die sinds 1 janu
ari Allévo heet. Zeker voor ernstig zieken kan het ver
voer naar een ziekenhuis lastig zijn. De wijkverpleging
biedt dan uitkomst. Ook voor iemand die thuis woont en
via zijn alarm om hulp vraagt, gaat Allévo als eerste con
tactpersoon optreden.
Stopgezet
Klamme dekens
Noordpool
Uitgebreid
Storm
Staaroperatie
Gerst
VVD en CDA
vragen om extra
info gemeentehuis
op de toch al lage prijzen
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360 f
Oosterschelde Thuiszorg na fusie verder onder nieuwe naam Allévo
Erfenis mevrouw Van 't Hof-Quist
Uegaal
Nu is het zo dat een familielid of ie
mand uit de buurt als eerste gaat kij
ken. Allévo start met het sturen van
professionele hulp als een cliënt
thuis op de alarmknop heeft ge
drukt. Zorgmanager Betsy Gaakeer:
„Dit is nog in ontwikkeling. Voor de
zomer zal dit van start kunnen
gaan."
Het toedienen van medicijnen kan
ook thuis gebeuren. Volgens zorg-
teammanager Iris Kruithof van ver
pleging en verzorging is dat lang
niet bij iedereen bekend. „Mensen
denken dat ze voor een bloedtrans
fusie of een morfine-injectie bij
voorbeeld altijd naar het ziekenhuis
moeten. Dat werd normaal gespro
ken ook in het ziekenhuis of een
zorginstelling gedaan, maar het kan
ook gewoon thuis gedaan worden
door de wijkverpleging. Reizen
naar het ziekenhuis is vaak heel be
lastend. Vooral voor erg zieke men
sen. En zeker voor terminale patiën
ten. Het wordt dan zo geregeld dat
ze werkelijk thuis kunnen blijven en
niet naar het ziekenhuis hoeven."
De zorg die de wijkverpleging kan
geven kan 24 uur per etmaal worden
ingezet. Dat geldt niet alleen voor
de vier gediplomeerde wijkver
pleegkundigen op Tholen. Ook de
verzorgenden kunnen overdag, 's
avonds en 's nachts ondersteuning
verlenen.
Allévo is het resultaat van de fusie
tussen de Oosterschele Thuiszorg en
Arcus Zorgcentra op Schouwen
Duiveland. De cliënten die nu thuis
zorg krijgen op Tholen merken er
weinig van. Alleen de naam is na de
fusie veranderd. Het werkgebied
van Allévo is onderverdeeld in re
gio's, elk aangestuurd door een re-
giohoofd. Met Kapelle en Reimers-
waal, vormen Tholen en Sint-
Philipsland een regio.
Betsy Gaakeer en Lonny Kwaker-
naak zijn beiden hoofd van de huis
houdelijke verzorging en verzor
ging. Allévo komt uit het Latijn (net
als Emergis en Castria) en betekent
ondersteunen, optillen. Gaakeer:
„We doen meer dan alleen zorg bie
den. In de nieuwe naam zit die zorg
er niet meer in. Dat riep toch meer
Bram Smits bleef in het geëvacueer
de dorp om een aantal paarden en
koeien te verzorgen, die de ramp
nacht op de Stoofdijk overleefd
hadden. Op 5 februari voer hij, met
vijf dorpsgenoten, met een schip
met vee naar Wemeldinge. En de
andere morgen vertrok Smits naar
Bergen op Zoom. Hij zocht en vond
zijn moeder, broer en zussen, en trof
zijn verloofde in Maartensdijk bij
Utrecht. Na een oproep van burge
meester Verburg aan alle mannen
om met schop en laarzen naar het
dorp te komen, vertrok Smits op
nieuw naar Stavenisse. In de week
ends ging hij dan naar Utrecht
Smits hoorde de oproep van Ver
burg op 16 februari 1953 over de ra
dio. De volgende morgen ging hij
samen met Wim Eerland naar het
station in Utrecht, waar ze meer
mannen uit Stavenisse troffen. Over
Den Bosch reisden ze met de trein
naar Bergen op Zoom, toen met de
bus naar Halsteren en verder met
een amfibievoertuig naar Tholen.
Daar waren al heel wat Stavenisse-
naars aangekomen. In twee bussen
werden de mannen over Oud-Vosse-
meer en Sint-Annaland naar de
Paaldijk gebracht, bij de verwoeste
boerderij van C. Gaakeer. Tachtig
mannen gingen óver de vernielde
Paal- en Oudelandsedijk verder naar
de haven van Stavenisse. Het was er
een verwarde boel. De mannen kre
gen te horen dat het omgeroepen be
richt onjuist was. Het zou de bedoe
ling zijn geweest om een bepaalde
groep mannen terug naar het dorp te
roepen. Op zo'n massale terugkeer
van enige honderden was helemaal
niet gerekend, er was voor hen geen
eten en geen slaapgelegenheid. Het
ontbrak aan alles, vooral aan voor
lichting en leiding. Wél kon men
zich laten inenten tegen tyfus, maar
dat liet de meesten onverschillig.
Niemand wist wat te doen; de een
riep dit, de ander wat anders, aldus
Smits. Er gingen ook groepjes man
nen terug richting Sint-Annaland.
Bram Smits en nog een paar man
nen aten in het café van Piet Hen-
drikse aan de haven hun meege
brachte brood op. Hij ontmoette er
Kees Smits, die het dorp sinds de
rampnacht nog niet verlaten had.
Kees was één van de mannen van
het groepje van negen - Bram was
daar ook bij - dat de eerste vijf da
gen 's nachts verbleef in het huis
van Jan van Beveren op de Molen
dijk. Bram Smits besloot om daar
ook nü te overnachten. Later kwam
ook Wim Eerland. Die had met een
paar mannen de slagerij van Gunst
schoongemaakt, maar twee uren la
ter - met de vloed - stond het water
er weer een halve meter hoog. Dit
schreef Smits nog diezelfde 17e fe
bruari aan zijn verloofde. „In dat
het beeld op dat de hulpverlener de
zorg naar zich toetrekt. Terwijl het
er om gaat wat de cliënt wil. Dat is
een wezenlijk verschil. De wensen
van de cliënt staan centraal. Wij kij
ken naar wat we kunnen betekenen.
In feite deden we dat al, maar het
komt nu pas goed tot uitdrukking in
de naam."
Bemiddelen en advies geven hoort
ook bij de taken van Allévo. Bemid
delen bij het aanvragen van een al-
pha-hulp. Daarin speelt degene die
hulp vraagt de rol van werkgever.
Ook als het gaat om het inzetten van
hulp via het persoonsgebonden bud
get (waarbij zelf hulp ingekocht kan
worden), kan Allévo bemiddelen.
Wat Allévo zorgen baart, is de ver
hoging van de eigen bijdrage. Die
ging van 4,40 euro naar 11,90 euro
per uur. Kwakernaak: „In enkele
gevallen hebben cliënten zelf de
hulp stopgezet. Mensen voelen zich
in de kou staan. Er zijn een paar
schrijnende gevallen. Maar voor
veel mensen is nog niet duidelijk
wat het precies betekent. Het gaat
over de verhoging van de maximale
uurprijs. Lang niet iedereen betaalt
het hoogste bedrag. Dat hangt ook
heel sterk van het inkomen af. We
helpen mensen om dat te berekenen.
Het is vervelend om mensen daar
om los te moeten laten. We hopen
dat de verhoging terug wordt ge
draaid. Ook de helpsters hebben er
moeite mee. De landelijke vereni
ging thuiszorg heeft er ook tegen
geageerd. Maar voor vragen over de
eigen bijdrage kunnen mensen bel
len naar Goes."
Op de aankondiging over de verho
ging zijn nogal wat reacties geko
men, zo weet Gaakeer. „Uit schrik
zeggen mensen op. Dat vind ik al
schrijnend."
Ook gaan er geluiden op om de
huishoudelijke zorg uit het pakket
van de awbz, de algemene wet bij
zondere ziektekosten, te halen. Vol
gens Kwakkernaak is huishoudelij
ke verzorging soms noodzaak. Voor
bijvoorbeeld astmapatiënten is dat
erg belangrijk." Gaakeer: „Er wordt
nu soms gedaan alsof huishoudelij
ke zorg een luxe is. Maar er wordt
wel naar gestreefd om mensen zo
lang mogelijk thuis te laten wonen,
in de eigen omgeving. Dan is die
huis had in de rampnacht een voet
water gestaan", vertelt Smits een
halve eeuw later. „We sliepen er op
zolder, tussen klamme dekens en
kleden. Alles was doortrokken van
het zilte zeewater. Ook de kleren die
we dag en nacht aanhielden en
waarin we overdag met een roeiboot
de polder introkken. Daar vertoef
den we temidden van modder, de
stank van rottende vloerbedekking
en van niet te beschrijven rommel.
Wekenlang was dat huis voor meer
dere mannen het nachtverblijf."
Na de eerste volle week was er nog
weinig vooruitgang te zien, blijkt
uit de brieven van Smits. Zijn oom
Bram was op 't Scheld gaan kijken
en was geschrokken toen hij zag
hoe het er daar met de dijk voor
stond (zandzakkendammen). In de
kerken troffen ze vloeren aan die tot
raamhoogte omhoog waren geko
men en banken die door elkaar la
gen. Overal lag stro, uien en aller
hande rommel, 's Middags aten de
mannen in een daartoe ingericht
schip in de haven. Voor een gulden
hadden ze een stevige warme maal
tijd. In het pakhuis aan de haven
was een grote keuken ingericht.
Maandenlang werden op die manier
de mensen die in het dorp werkten -
maar er nog niet konden wonen -
van eten voorzien.
Op 14 maart liet Smits weten dat hij
nog steeds in het huis van Van Be-
veren zat, samen met zijn zuster Mi
na. Zij werkten overdag in de ou
derlijke woning. Het achterhuis
werd water- en winddicht gemaakt
en ze kregen een kacheltje aan het
branden. Mina sliep bij oom Abram
of bij oom Johannes in de fietsen
winkel. Vrijdag de dertiende gingen
ze naar Bergen op Zoom, waar hun
nicht Jannetje Goedegebuure werd
begraven. 'Er was daar een droevig
hoopje volk in het kerkje aan de
Williamstraat. Ouderling Slager had
de leiding', schreef Smits. Diezelf
de avond reed hij achterop de motor
met Piet van Beveren mee naar
Sint-Maartensdijk. 'Door mist te
rug, over de Eerste Dijk, de Vierde
Dijk. Met aan de Smerdiekse kant
water, naar de Paaldijk. Het was of
we de Noordpool ingingen, nergens
een lichtje, niemand kom je tegen.
De weg overal kapot en dan de gol
ven tegen de dijk rollend', be
schreef Bram Smits. De volgend
morgen reed hij met Van Beveren
dezelfde weg om Johanna de Vries
te begraven. 'Slager hield een stich
telijke bijeenkomst aan huis. Het
lijk stond in het koor van de Maar
tenskerk. We liepen met zestien
mensen achter de baar. Op het kerk
hof was er veel belangstelling.' Om
dat Van Beveren met zijn verloofde
Lien Neele naar zijn ouders in
Dordt ging, reed Bram Smits op een
hulp heus geen luxe. Juist daarom
kan men ook langer thuis blijven
wonen. Zonder die hulp is dat niet
mogelijk."
Bovendien wordt die hulp volgens
Gaakeer niet zomaar verleend. „Van
onze cliënten is niemand die geen
zorg nodig heeft. Waarom zouden
ze anders hulp zijn toegekend door
het regionaal indicatieorgaan?"
Hoe het er in de toekomst uit zal
gaan zien, is niet duidelijk. Moge
lijk krijgen de gemeenten na 2006
een grotere rol te vervullen en komt
er een regeling zoals die nu voor het
algemeen maatschappelijk werk be
staat.
oude fiets terug naar Stavenisse.
'Het was een moordende tocht, veel
wind. Onderweg waaide mijn oude
zwarte hoed af, die ik met moeite
weer uit het water naar de kant wist
te krijgen. Rond half zes kwam ik
aan in een verlaten, doods en ver
woest dorp. Bijna alle mensen wa
ren de Zondag over naar hun ver
wanten gegaan. In het huis van Van
Beveren gekomen, was Mina er
niet. Eerst om brood en boter bij
bakker Louis Roozemond op de
Molendijk (want de keuken is er
Zondags niet), kachel aangemaakt,
koffie gezet en gegeten. Toen naar
oom Abram, daar was Mina. Ben
daar een poos gebleven en moest in
het donker, door al de gaten, zonder
het minste lichtpuntje naar de Mo
lendijk. Ben nog lang bij Hub.
Smits in het huis van C. de Vos ge
weest en toen alleen in het huis van
Van Beveren geslapen.'
Maandagmorgen 30 maart kwam
Bram Smits vanuit Utrecht in Stave
nisse aan. Het waaide die dag hard
en de wind wakkerde aan tot storm.
Smits droeg vanuit het enigszins be-
De zorg die nu verleend wordt, is
uitgebreid. Dat kan 's morgens be
ginnen met het uit bed helpen van
ouderen, helpen bij het aankleden
en het ontbijt, de zogeheten opstart-
hulp. Door een verzorgende. Maar
ook op andere momenten van de
dag kan er hulp worden verleend.
Bijvoorbeeld huishoudelijk hulp,
stof afnemen, stofzuigen, dweilen,
ramen wassen, strijken, wc schoon
maken, koken of inkopen doen. De
ze hulp is vantevoren afgesproken.
Het kan ook voorkomen dat er extra
hulp nodig is omdat de cliënt geval
len is, zijn suikergehalte ontregeld
is of een stoma is losgeraakt. Via de
zorgcentrale kan er dan iemand
worden ingeschakeld. Die is zeven
dagen per week, dag en nacht be
woonbaar gemaakte achterhuis alle
spullen naar boven en schepte het
vuur uit het kacheltje. De toestand
was kritiek. Alle mensen die in het
dorp waren, kwamen op de haven
kijken naar het almaar stijgende wa
ter. 'We dachten allemaal dat de
zandzakkendammen door zouden
breken', schreef Smits. Hij besloot
naar zijn uit Utrecht meegekomen
aanstaande schoonvader te gaan, die
met zijn dochter Nellie aan het
schoonmaken was en er nauwelijks
erg in had dat het water zo hoog
kwam. Samen liepen de mannen een
eind de veerdijk op. 'We zagen de
golven tegen en over de zandzakken
op 't Scheld slaan en begrepen dat er
maar heel weinig nodig was of ze
zouden doorbreken. Met het vallen
van de eb minderde de storm en
werden de mensen wat rustiger'.
Die nacht sliep Smits voor het eerst
sinds 1 februari op zijn vertrouwde
plek, in een bed thuis op zolder. 'In
een hol huis, waar geen deur dicht
kan door zwellen van het hout, te
midden van gaten en poelen met
modder, achter een half ingestorte
dijk', schreef hij de volgende dag. "s
Avonds met opa Tinus bij schoonva
der en Nellie, in de kamer rond een
reikbaar (0113-249111).
Allévo leent ook verpleegartikelen
uit. Krukken, toiletverhogers, baby
weegschalen. Maar toch zijn er nog
genoeg mensen die onnodig tobben
omdat ze niet op de hoogte zijn van
de mogelijkheden, zegt Kwakker
naak: „Voor mensen die na en staar
operatie moeten moeten bukken,
hebben we een hulphandje. Een
heel handig apparaatje. Veel spullen
om de zelfredzaamheid te bevorde
ren; een schilapparaatje of een spe
ciale bril zodat ze in bed kunnen le
zen."
Maar ook mensen met diabetes,
hart- en vaatziekten en allergieën
kachel, wrakke stoelen, een olie
lamp op tafel. Mina slaapt bij oom
C. de Vos, die al met zijn allen thuis
zijn. Dat is het geluk van mensen die
op de Molendijk en Stoofdijk wo
nen'. Die dag knapte het weer wat
op en er arriveerde een bus met Bar
nevelders die een kijkje in het dorp
kwamen nemen. Smits was juist be
zig een stallantaarn in te spannen en
met olie te vullen. Hij gebruikte die
om 's avonds door het wrakhout en
de gaten zijn weg naar zijn slaap
plaats te vinden.
De Stavenissenaar schreef hoe hij
een week eerder met een veeauto
hun paard - met enkele andere - te
rughaalde bij een boer ergens bij
Breda. 'De landbouwvoorlichting
adviseerde om op de drooggevallen
plaatsen gerst te zaaien. Johannes
Potappel kwam vragen om een partij
zaaigerst, die met een schip gebracht
was, naar zijn huis in de Buurtweg
te brengen'. Door de Stavenisseweg,
de Ouwe Kees, via de Oudelandse
dijk en over het land bracht hij dat
naar de verwoeste boerderij. Het
einde van de Stoofdijk en het stuk
kunnen bij Allévo terecht. Er zijn
bijvoorbeeld diëtisten in dienst die
voorlichting geeft over voeding en
mensen hierin ondersteunen. En
ook de ouder- en kindzorg (voor
kinderen van nul tot vier jaar) neemt
een belangrijke plaats in bij de gefu
seerde instelling. Op de consulatie-
bureaus worden door artsen en ver
pleegkundigen aandacht besteed
aan de gezondheid en ontwikkeling
van zuigeling tot kleuter.
De nieuwe naam Allévo is nog niet
erg bekend. Ook het logo moet nog
op het gebouw van de thuiszorg in
Sint-Maartensdijk veranderd wor
den. De krukel verdwijnt en maakt
plaats voor een nieuw beeldmerk
met een figuurtje dat zich over de
letters buigt.
Stoofdijk tussen het pakhuis en de
Veerweg kon men toen alleen te voet
passeren. De paarden stonden ge
stald in de grote schuur van C.M.A.
Steendijk. Klaverhooi om ze te voe
ren haalde Smits met grote bossen
op zijn rug van de tas in de schuur
van fam. Potappel in de Buurtweg.
Deze schuur, met alles wat erin was,
was een halve slag gedraaid en inge
stort, de koeien lagen eronder bedol
ven. Met zijn paard sleepte Bram
Smits die dode koeien in juni, toen
de ravage opgeruimd werd, weg
naar een groot gat. Dat was gegra
ven in een hoek van het land naast
opa Tinus. Samen met Johannes Pot
appel zaaide hij, overal waar het
land geschikt was, tot eind mei
gerst. Dat was niet zozeer bedoeld
om te oogsten, maar als structuur
verbetering. In zijn brief van 31
maart schreef Smits dat de volgende
dag 'petoaten' gezet zouden worden
in Moggershil, dat grotendeels
droog was gebleven. Het zou nog
een heel karwei worden om de aard
appelen daar te krijgen, want een
toegangsweg was er niet meer, aldus
het relaas van de Stavenissenaar, één
van de velen die na de catastrofe het
leven weer oppakte.
Dinsdag a.s. van tien tot twaalf
uur wordt in het gebouw van Allé
vo (voorheen Oosterschelde
thuiszorg) in Sint-Maartensdijk
een bijeenkomst plaats voor man
telzorgers. Jacqueline Heijboer en
Marianne Ketting zullen een toe
lichting geven bij de mogelijkhe
den van het steunpunt voor de
mantelzorg op Tholen. Vervol
gens zullen zij met de mantelzor
gers inventariseren op welke pun
ten zij ondersteund willen worden
en welke onderwerpen ze tijdens
de vervolgbijeenkomsten willen
bespreken. Vanaf november vorig
jaar zijn in alle Zeeuwse regio's
steunpunten voor mantelzorg ge
vestigd. Op Tholen is dat steun
punt gekoppeld aan de vrijwillige
De commissie algemeen bestuur
ging donderdag unaniem (de CU
ontbrak) akkoord met het beschik
baar stellen van 11,6 miljoen euro
(exclusief btw) voor de bouw van
het nieuwe gemeentehuis in Tho
len. Verschillende woordvoerders
wezen erop dat dit voortvloeit uit
eerdere besluiten van de gemeente
raad. „Voor ons is dit bedrag de li
miet", stelde J.J.P.A. Boulogne
(ABT). SGP'er M.J. Klippel noem
de het puur een gevolg van de in
voering van het btw-compensatie-
fonds dat het benodigde bedrag
maar iets hoger uitvalt dan op basis
van prijspeil mei 2000 was ge
raamd. J. van den Donker (D66)
vroeg zich af of er op het gebied
van de btw nog voordeel te behalen
was door het privatiseren van ta-
thuiszorg. Mantelzorgers kunnen
er terecht voor een luisterend oor,
praktische (het inzetten van een
vrijwilliger) en emotionele onder
steuning, informatie, advies en
doorverwijzing. Tijdens themabij
eenkomsten worden bijvoorbeeld
dementie, beroerte, persoonsge
bonden budget, e.d. behandeld.
Lotgenoten kunnen elkaar prakti
sche tips geven of gevoelens de
len. Mantelzorg en gezin of va
kantie, alsmede grenzen aan de
mantelzorg kunnen dan besproken
worden. Het steunpunt is dage
lijks van tien tot twaalf uur geo
pend en telefonisch bereikbaar via
663784.
Klaverblad Zeeland. Het Klaver
blad Zeeland te Goes krijgt voor ja
nuari-tot en met maart 2004 per
maand 80.000 euro subsidie van de
provincie.
ken, maar hoofd financiën J.M.
Duine leek dat niet eenvoudig.
Mevrouw M.K. van Gorsel-de Ou
de (VVD) stelde voor om een nieu
we manier van aanbesteden - een
Europese internetveiling - te onder
zoeken en ze vroeg ook om Thoolse
aannemers mee te laten doen. In de
stuurgroep nieuwbouw gemeente
huis zijn over het aanbesteden af
spraken gemaakt, kreeg ze van
Klippel te horen. „Het inkoopbu
reau adviseert over de manier van
aanbesteden", aldus de burgemees
ter. Zowel de VVD als het CDA
vroegen om extra voorlichting rich
ting de inwoners. Mevr. Van Gorsel
deed de suggestie voor een beknop
te heldere uitleg en als de bouw
eenmaal begonnen is maandelijks
een artikel. J.P. Bout repte van het
publiceren van een schets van het
bouwplan alsmede een naar onder
delen uitgesplitst kostenoverzicht.
„Ook over een communicatieplan
zijn afspraken gemaakt in de stuur
groep", zei Klippel hierover.
Advertentie I.M.
Deze dagen staan ongetwijfeld velen stil bij de catastrofe die onze
streek 51 jaar geleden op 1 februari overkwam. Het verwoestende wa
ter brak door de zeeweringen. Vooral in Stavenisse en Sint-Philipsland
trok het een spoor van vernieling. Er waren 166 slachtoffers te betreu
ren. Brieven die Bram Smits destijds vanuit het verwoeste Stavenisse
schreef aan zijn verloofde Corrie Eerland in Utrecht, geven een indruk
van de toestand en de sfeer in de weken na de stormvloed.
De teamleidsters bij Allévo, vd.n.r Iris Kruithof, Betsy Gaakeer en Lonny Kwakernaak.
Bij de 50-jarige herdenking van de watersnoodramp is in de kerktoren van Stavenisse een gedenksteen aangebracht.
Van harte ging het bij een deel van de commissie algemeen bestuur dui
delijk niet, maar uit de rente van de nalatenschap van mevrouw Van 't
Hof-Quist kunnen voortaan weer extraatjes voor jeugdleden van Vosse-
meerse verenigingen bekostigd worden. Het voorstel om terug te komen
op een eerder raadsbesluit - de gemeenteraad wilde het geld liever beste
den aan één groot project - kreeg uiteindelijk de steun van de voltallige
commissie (de CU ontbrak). „De gemeenschap van Oud-Vossemeer
heeft er recht op, het draagt bij aan de leefbaarheid voor de jeugd in een
verenigingsrijke woonkern", zei voorzitter A.A.J. Hommel van de Ver
eniging Van 't Hof-Quist. De vereniging beslist voortaan over de aanvra
gen en doet daarvan jaarlijks verslag aan het gemeentebestuur.
Mevrouw Dingena Catharina van 't gen die activiteiten ontplooien op
Hof-Quist (1893-1995) liet haar ver
mogen van zo'n 600.000 gulden
(272.000 euro) na aan de gemeente
Tholen. Ze wilde er een zwembad
van realiseren in haar geboorteplaats
Oud-Vossemeer of, als dat niet kon,
het geld besteden aan voorzieningen
voor sport en recreatie ten behoeve
van de Vossemeerse jeugd. De ge
meente vroeg de bevolking om ideeën
en dat resulteerde in een bundeling
van verenigingen die het gemeentebe
stuur jaarlijks adviseerde over aanvra
gen om een bijdrage uit de nalaten
schap. De politiek zag het geld echter
liever besteed worden aan een groot
project. De uitkeringen werden ge
stopt, maar grote projecten bleken
niet voor het oprapen te liggen. Even
was een gecombineerde skate/ijsbaan
in beeld, wat echter vooralsnog op
niets uitliep. Een skatebaan ligt er in
middels wél, maar dan gefinancierd
uit een andere pot.
Het verenigingsleven houdt nadruk
kelijk de wens om voor bijzondere
uitgaven een beroep te kunnen doen
op de nalatenschap. De meerderheid
van het bestuur van de Vereniging
Van 't Hof-Quist is er voorstander van
om dat via de rente van het kapitaal te
doen. „Maar het bekostigen van een
groot project blijft bespreekbaar", zei
Hommel die van het spreekrecht ge
bruik maakte. Dat laatste deed J.P.
Bout (CDA) deugd. „Ik zou over en
kele jaren willen evalueren en dan
kunnen we dat alsnog bekijken." De
CDA'er had er geen moeite mee om
de rente beschikbaar te stellen voor
uitkeringen aan verenigingen. Hij was
ook content dat er via naamgeving in
het nieuwe dorpshuis een tastbare
herinnering aan de schenkster komt.
Mevrouw M.K. van Gorsel-de Oude
(VVD) stond helemaal achter het
voorstel van de verdeling, omdat het
binnen de vereniging Van 't Hof-
Quist wordt gedragen. Ook wilde ze
die vereniging het vertrouwen geven
om - op basis van een aantal vooraf
gestelde regels - de uitkeringen uit de
nalatenschap te doen. Dat mandaat
gaat de SGP te ver, zei M.J. Klippel.
„Liever laten wij dat over aan het col
lege van burgemeester en wethou
ders. Dat is onpartijdiger en boven al
le twijfel verheven." Zijn fractie wil
ook geen geld geven aan verenigin-
zondag, zei hij. Van de SGP had het
totale kapitaal in het dorpshuisproject
gestopt mogen worden, maar daarin
stond de fractie alleen. Het geld in één
keer besteden leidt wel tot een her
kenbaar project, maar anderzijds
komt er in de toekomst onderhoud op
je af en dus is voorzichtigheid gebo
den, aldus Klippel, die tegenstemmen
'wat erg ver vond gaan'.
Bij monde van M.A.J. van der Linde
sprak de PvdA zijn vertrouwen uit in
de manier waarop de Vereniging Van
't Hof-Quist te werk zal gaan. „Wij
willen ze niet op de huid zitten en na
een paar jaar evalueren." De PvdA'er
stelde dat dit onderwerp leeft in Oud-
Vossemeer. Hij noemde het legaal dat
er op deze manier wat extra's voor
verenigingen gedaan kan worden.
ABT en D66 daarentegen vroegen
zich af of dit is wat mevrouw Van 't
Hof voor ogen had. „Ik denk dat ze
één groot project wilde", zei J.J.P.A.
Boulogne. En J. van den Donker zei
vanuit de jeugd andere geluiden te ho
ren dan waar de verenigingen mee
komen. Maar beiden gingen niette
min met het voorstel akkoord. Bou
logne wilde het restkapitaal jaarlijks
indexeren: „Anders blijft er op den
duur niets over." Hij kreeg bijval van
Bout. Maar wethouder mevrouw
M.A.E. Velthuis raadde dat af. Dan
zou namelijk eerst een deel van de
rente aan het kapitaal toegevoegd
moeten worden en blijft er weinig te
verdelen over. Ze wees op de 'grote
ommezwaai' die het bestuur van de
vereniging heeft gemaakt door ermee
akkoord te gaan dat de helft van het
kapitaal, zo'n 154.000 euro, gebruikt
wordt voor een dorpshuis nieuwe stijl
(die besteding maakt overigens geen
onderdeel uit van het raadsvoorstel
dat vanavond wordt behandeld - red.).
En dat de toekenning van bijdragen
aan de vereniging wordt overgelaten,
past volgens mevrouw Velthuis prima
in het idee van burgerparticipatie en
het betrekken van de inwoners bij hun
leefomgeving.
Met de toekenning van 5700 euro uit
de nalatenschap aan gymvereniging
Spido en 730 euro aan de Vossetuin
had niemand problemen.
