'Open ruimte voor iedereen die
zijn werk tentoon wil stellen'
SPAREN?
De levendugheid gae stikje
bie bitje weg uut Smurdiek
Weinig schot in huisvesting 'muziek'
Met onze brill®
mag u
gezien wor
BROEKHUIS
www.rabobanktholen.nl
Donderdag 22 januari 2004
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
9
Kunstcentrum in voormalige fietsenwinkel Dalemsestraat in Tholen
Nu staan de namen van de drie initiatiefnemers en expo
santen nog op het bordje in de etalage. Het is de bedoe
ling dat ze plaats maken voor andere namen. Tholenaren
die creatief zijn en hun werk willen tentoonstellen. Het
nieuwe Kunstcentrum wil een open ruimte zijn voor vo
gels van diverse pluimage en disciplines: beeldende
kunst, muziek en poëzie. De voormalige winkel en werk
plaats van fietsenmaker Vis in de Dalemsestraat in Tho
len biedt die ruimte.
Muziekvereniging Euterpe bekijkt gymlokaal Markiezaat
Grote kerk
Scholen
Geen geld
Luxe
Ik droamde en in die droam liep ik deu Smur-
diek over de Meuldiek naer de Koaje. Mè 't was
daer zo stille. Vroeher voeren daer de schepen,
coasters in zo. Dat was zo midden in 't durp erg
levendug. Voral in de zeumer, bie erg wérm
wêêr, in as de koaje vol mee waeter stoeng, wier
d'r in hezwomme deur de jeugd. Vanaf de mêêr-
paelen sprienge, of mee 'n fiets de koaje inrieje.
'n Ouwe fiets netuurluk, dat ka j' wè behriepe.
Dan stoenge d'r oaltied 'n jilleboel ménsen nae
dat zwemmen te kieken. Ma nae de ramp is de
koaje dichhehööid, jist mee vuulnis in daenae is
'n vö de rest hedemt mee zand. Dat dichthööien
was 'n hevolg van de afsluuting van de Pluum-
pot, mar 't was hoed vö de veiligheid. Mar de le-
vendugheid was vee minder op de koaje.
Spaens rietje
fcgjBr*
Bruhhen
Jacobahof
De mensen achter het Kunstcentrum: Andrea CookFrancesco Antonietti en Dini Simons v.l.n. r.
Op koninginnedag rukken alle muziekkorpsen uit zoals hier Euterpe.
Er zit nog weinig schot in de nieuwe huisvesting voor de vier Thoolse
muziekverenigingen. Euterpe in Sint-Maartensdijk gaat onderzoeken
of de vereniging onderdak kan vinden in het gymlokaal van het Mar
kiezaat college. OVM in Oud-Vossemeer is de dupe van de bezuini
gingsmaatregel en in maart wordt er weer verder gesproken over het
nieuwe onderkomen van Accelerando in Sint-Annaland.
Het is een plek waar werk wordt
tentoongesteld, waar cursussen
worden gegeven, waar kunstwerken
gemaakt worden, waar voordrach
ten kunnen worden gehouden, en
waar tijdschriften over kunst en
technieken geraadpleegd kunnen
worden.
Het pand van de stichting Castria
Wonen onderging binnen een
gedaanteverwisseling. In de show
room van de fietsenwinkel blinken
nu geen tweewielers meer, maar
staan panelen waar etsen, schilderij
en en collages aan zijn opgehangen.
Schragen tafels voor de cursisten,
een leeshoek met banken en een
schaakspel, een lithopers en een ets-
pers.
Francesco Antonietti, Andrea Cook
en Dini Simons bedachten het
Kunstcentum. Antonietti: „Het is
een open ruimte voor iedereen in
Tholen die zijn of haar werk tentoon
wil stellen. Elke drie maanden ie
mand anders. Volgens een roulerend
systeem. Een centrum voor kunste
naars en kunstminnaars. In de brede
zin van het woord. Kunstenaars zijn
mensen die uiting geven aan wat
binnen in hun ziel leeft en die voor
honderd procent achter hun eigen
werk staan. We beperken ons niet.
Het gaat er niet om of iemand pro
fessioneel kunstenaar is of amateur.
Hier krijgen ze de gelegenheid om
anderen van hun werk te laten ge
nieten. Het is bedoeld om mensen
die creatief bezig zijn uit hun isole
ment te halen zodat ze hun werk
kunnen delen met anderen."
Het pand stond al enige jaren leeg.
Antonietti, graficus en schilder,
streek samen met zijn partner An
drea Cook die architect is, eind april
vorig jaar in Tholen neer. Ze bewo
nen het pand op de hoek van de Bo
termarkt en Dalemsestraat, op een
steenworp van het Kunstcentrum.
De kunstenaar kende Tholen uit de
tijd dat hij een ets van het stadje
maakte. Een panorama. Dat was in
1988. Ook kreeg hij een opdracht
van de bijzonder basisschool de
Kraal. Sinds 1974 illustreert hij
boeken en werkt hij in opdracht van
verschillende gemeenten en grote
bedrijven. Voornamelijk etsen. Hij
had een atelier en winkel in Amster
dam en een studio in Lelystad, maar
kwam naar Tholen. „Dat voelde
goed. Het was meteen een wissel
werking tussen wat je te bieden
hebt, en wat er vanuit het publiek
wordt gevraagd. Ik had er vertrou
wen in. Ik wist dat het een moge
lijkheid tot slagen had."
Zijn atelier en winkel heet nu Ate
lier 28. „We kwamen een paar da
gen voor de kunstroute. Dat was ge
weldig. Iedereen liep met een
boekje door de stad en was zeer be
langstellend. We wisten er niets
van." Later viel die belangstelling
terug, maar ze bleven, vertelt hij la
chend. Via de winkel kwamen ze in
contact met Dini Simons uit Tholen.
„Ik was op dat moment ook aan het
zoeken naar een andere ruimte. In
de Hoogstraat kon ik een jaar mijn
schilderijen in de etalage laten zien
van een winkel. Maar dat pand werd
verkocht. Nu hadden we hier een
plekje waar we samen in zijn ge
sprongen. Het staat als sinds 1997
leeg en er werd niets mee gedaan."
Dini heeft zelf de werkplaats van de
fietsenmaker als atelier in gebruik.
Grote ramen, een werkbank, en veel
tapijten op de betonnen koude vloer.
De brede gang naar de werkplaats
heeft ze afgeschermd. Daar hangt
haar werk. Olieverfschilderijen.
Doeken met verf, lood, touw en as.
Beschilderde leisteen van het dak
van de Grote Kerk. „Iedereen uit
Tholen kent de werkplaats nog van
vroeger. Ik ben er ontzettend blij
mee. Het kan niet beter."
Antonietti toont in het Kunstcen
trum etsen, al dan niet ingekleurd.
Herkenbare stads- en dorspsgezich-
ten. Delft, Ameland, de Hofvijver in
Den Haag. Werk dat hij in opdracht
maakte. Maar ook vrij werk. Daar
naast hangen er schilderijen van zijn
hand. Pastel, aquarel. Heel anders
dan de collages van zijn partner, de
Engelse Andrea Cook. Collages van
handgeschept papier. Bloemen, zee
met zeilboot. Fijntjes samenge
bracht in kleine werkjes. Ze wilde
als architect niet langer de hele dag
achter een computer zitten om teke
ningen te maken. „Als ontwerper
ben ik nu driedimensionaal bezig.
Ik voelde me niet prettig achter de
ramen van het kantoor. Veertig uur
in de week computertekenen."
Ze brengt oud papier weer tot leven.
Van de blauwe enveloppen van de
belastingdienst schept ze papier.
Maar ook van reclamefolders. Plan-
tenmateriaal zoals gras, uien en af
gevallen boombladeren. En ze ver
werkt die in kleine voorstellingen
die sterk figuratief zijn.
Ze geeft ook cursussen in handge
schept papier maken. Antonietti
doet dat in tekenen en aquarelleren.
In blokken van acht lessen.
Ze willen ook scholen benaderen,
zegt hij. „Jonge mensen kunst laten
ontdekken. Kinderen respect laten
krijgen voor hun eigen creativiteit.
Hier leren ze nog hoe inkt ruikt.
Hoe een aquarel wordt gemaakt.
Kunnen ze in contact komen met
kunstenaars. Als aanvulling op de
lessen op school." De kloeke litho
pers is van Marianne van der Meer
van atelier de Grebbe, even verder
op in de straat. Die stond al jaren
gedemonteerd in de garage en past
nu wonderwel in het Kunstcen
trum. Voor een gedicht van Eef de
Jonge-Everaert is ook plaats inge
ruimd.
Simons: „De bezoekers zijn en
thousiast. Er zit weer wat beweging
in Tholen-stad. We komen precies
op een goed moment. Het past in
het bevorderen van de leefbaarheid.
Het is juist voor de mensen die hier
wonen om hun werk te laten zien."
Dat bleek donderdag tijdens de jaar
vergadering van de Thoolse bond
van muziekgezelschappen in de
Sakofahal in Sint-Annaland.
„Er zit geen schot in de zaak," zei
voorzitter J. Westdorp tegen de ze
ventien aanwezigen. „Het speelt al
sinds 1997. Ik zie voor dit jaar ook
niet dat er aanstalten gemaakt wor
den dat er een spa in de grond gaat.
Als bestuur krijg je er hoofdpijn
van, soms oorpijn. De problemen
zijn per woonkern verschillend."
Wethouder M.A.E. Velthuis zei dit
jaar wel vorderingen te willen ma
ken. Ze vond het lastig om voor alle
verenigingen te spreken omdat de
gemeente met elke vereniging apart
over een oplossing voor de huisves
ting praat. De problemen zijn voor
een groot deel financieel van aard,
zo lichtte ze toe. „Bij de kadernota
is er nogal wat gesneuveld. Con
creet betekende dit dat OVM in
Oud-Vossemeer daar de dupe van is
geworden. Het geld voor een twee
de oefenlokaal is door de bezuini
ging gesneuveld. Daar is geen con
crete oplossing."
Voor Accelerando in Sint-Annaland
was er wel meer duidelijk, maar is
er meer onderzoek nodig. Voor de
muziekvereniging zou eerst samen
met tafeltennisvereniging Smash bij
de Wellevaete een lokaal gebouwd
worden. Maar begin december werd
door b. en w. besloten om de plan
nen te wijzigen. Accelerando krijgt
nu een vervangende ruimte aan de
Veilingweg, bij de nieuw te bouwen
brandweerkazerne. Smash, die twee
jaar in een werkgroep samen optrok
met Accelerando en de gemeente,
voelt zich in de kou gezet.
Volgens Velthuis is die koerswijzi
ging in de werkgroep niet voor ie
dereen duidelijk geweest. „Die in
formatie moet eenduidig. Het is erg
vervelend dat het zo gegaan is. We
moeten het eerst zelf helder hebben.
In maart gaan we weer in gesprek."
Westdorp wilde weten hoe de stand
van zaken nu is voor de verenigin
gen. Maar de wethouder zei geen
enkele garantie te kunnen geven
wanneer bijvoorbeeld de vervan
gende ruimte voor OVM weer op de
agenda komt. „De raad heeft het af
gevoerd. Op alle plekken, behalve
in Sint-Philipsland, moet er wat ge
beuren. Maar er is geen geld om op
korte termijn lokalen neer te zetten.
Als er ontwikkelingen zijn, zullen
we kijken waar zaken te combine
ren zijn."
De lokalen voldoen nu niet aan de
geluidsnormen en worden volgens
Velthuis 'in feite gedoogd.' J. op
den Brouw van Euterpe wees er op
dat de buurtbewoners de geluids
overlast voor lief nemen. Maar dat
één klacht van een nieuwkomer die
niet gecharmeerd is van een fanfare
grote problemen kan veroorzaken
voor de vereniging als spelen niet
meer wordt toegestaan. Velthuis:
„Het is ook heel belangrijk om de
buurt te vriend te houden. We weten
dat er wat moet gebeuren, maar we
weten nu niet of het in 2007 op de
agenda staat."
Voorzitter P. Geuze van Concordia
in Tholen wilde weten wat de taak
is van de besturen: meedenken of
afwachten? De wethouder adviseer
de om mee te blijven denken. Voor
zitter T. Steketee van Euterpe lichtte
toe dat zijn bestuur een poging doet
om de gymzaal van het Markiezaat
college in de smalstad te bekijken
als mogelijke nieuwe oefenruimte.
„De kantine was niet geschikt, maar
voor dit gebouw zouden we alle me
dewerking krijgen. Maar ik vrees
dat de geluidstest ons zal nekken."
De normen zijn voor muziekvereni
gingen erg streng, zo zei voorzitter
C. de Vries van de KNFM Zeeland.
„We krijgen altijd extra decibels als
strafpunten. Er worden er altijd tien
bijgeteld." Volgens Steketee (mi
lieu-ambtenaar bij de gemeente)
wordt het geluidsniveau gewoonlijk
gemeten zonder pieken en dalen.
Omdat bij muziekuitoefening juist
wél sprake is van pieken en dalen,
worden er extra decibels aan toege
voegd.
De belasting op de dichtstbijzijnde
gevel mag in de avonduren 40 deci
bel bedragen, maar voor muziek
wordt dat gecorrigeerd naar 30 deci
bel.
De Thoolse bond wil verder met de
gemeente praten over de subsidie
die aan de verenigingen wordt vers
trekt. Volgens Westdorp worden de
verenigingen de laatste jaren gecon
fronteerd met hoge kosten door de
toestroom van leerlingen. „Veel
leerlingen is mooi natuurlijk. Het is
dan ook een luxe probleem. Maar
we willen er wel met de gemeente
over van gedachten wisselen."
Volgens de wethouder is het college
van plan om de subsidieverordening
tegen het licht te houden. Uitgangs
punt moet volgens haar zijn dat de
verordening tegemoet moet komen
aan de wensen van de vereniging.
„De verordening loopt niet meer in
de pas met de leerlingengroei." Ze
wees er echter ook op dat de subsi
die in 2005 minder wordt. Dat ge
beurt volgens de richtlijnen van de
verenigingen Zeeuwse gemeenten.
Volgens Geuze is er geen inflatie
correctie toegepast. En hij vond het
zuur dat de gemeente de richtlijn
over zou nemen. Volgens Velthuis is
de inflatiecorrectie wel toegepast.
Volgens De Vries is het in Zeeland
maar slecht gesteld met de subsidië
ring door de gemeenten. In Zeeuws-
Vlaanderen komen ze allemaal ver
onder de norm uit die het ministerie
heeft gesteld, zo zei hij. En ze vers
trekken minder dan 50 procent van
de rijksnorm. Volgens Velthuis zijn
gemeenten niet verplicht deze zoge
heten Unisono-normen te volgen.
Maar De Vries noemde het bijzon
der frustrerend en niet erg kies.
„Het is een landelijk aanvaard prin
cipe." Beter was het in Zuid-Lim
burg gesteld. Daar wordt zelfs meer
betaald dan landelijk wordt voorge
schreven, zei de Vries.
Volgens P. Kleppe van Concordia
in Tholen moet er ook naar de pa-
pierprijs gekeken worden die de
verenigingen van de gemeente
ontvangen. „Die is al jaren het
zelfde gebleven, terwijl de kosten
van een container zijn verdub
beld."
Advertentie I.M.
Waarom rou i< mét m /ÉS
OPTIEK - OOG MEETKUNDIG CENTR (JM
genoegen nemen
Grote Kerkstraat 5-13 Steenbergen telefoon (0167) 56 33 85
Advertentie I.M.
om 'n borreltje achterover te
slaen. De sukerpeeën wiere in
schepen gelaeje, of ze hienge
mee vrachtwaegens van o.a.
Cor Biel nae de peefebriek.
Noe is dit stikje levendugheid
a jaeren weg uut dorp.
Noe ak 't toch over de koaje
schiet in m'n gedachten dat
de gemêênte 't pand naest 't
slop van de bakker - waer a
Morelli in nog vroeher Pleune
'n wienkel - wil verandere.
De gemêênte eit 't hekocht,
noe zü ze toch d'r verstand wè
hebruuke in dat nie haen slo
pe of iets trugbouwe wat a t'r
glad nie past. Zoas an d' ande
re kant waer a vroeher kole-
boer Heijboer weunde. Dat he-
bouw staet daer glad nie
móói.
Affijn, in m'n droam liep ik
deu nae de Westpoorte. Ge
lukkig ze de opgraevinge
van de vroehere poorte in de
bestraeting trug laete komme.
De Hroenediek, dae zag ik öl-
lemael grööte nieuwe uuzen
gebouwd. De kleine diekuus-
jes die d'r stoenge, bin in de
loap van de jaeren öllemael
hesloopt.
Janny Gunter-Knulst uit
Goes mijmert aan het be
gin van het nieuwe jaar
over hoe het vroeger was
in haar geboorteplaats
Sint-Maartensdijk. Wat er
allemaal verdwenen is en
nog te verdwijnen staat,
waardoor in haar ogen de
levendigheid in het dorp
alsmaar verder wordt
aangetast. Mevrouw Gun-
ter tekende haar verhaal
op in dialect.
Toen 'k vader liep, docht 'k an
de peetied, ok zo'n levendug
iets. 't Was dan wè 'n slikben-
de op straete, want van oalle
kanten brochte karren, getrok-
ke deu de boereknollen, de
peeën zo van 't land nae de
weegbruhhe die ok op de
koaje stoeng. Mee 'n hriepe
maekten de lossers de wae-
gens leeg. Dat was jil erg zwa-
er werk. De tarrêêrders krauw
den mee 'n mes 't slik van de
sukerpee in dan wiere ze he-
woohe om de tarra te bereke
nen. In zo'n weegbruhhe wier
oal 't nieuws van 't durp in 't
eiland besproke. Dae zat de
schriever Jewannes van der
Rhee, de weher, de tarrêêr
ders. In soms nog 'n kro mén
sen die vó de hezellugheid
nae binnen stapten, of ok wè
Toen bin 'k durp wêêr ma trug
inheloape in kwam in d' Aeze-
straete. Daer stoeng óóit 't
De haven zorgde vroeger voor veel levendigheid in de dorpskern van Sint-Maartensdijk.
wêêsuus mee d'r naest 't
snoepwienkeltje van Wanne
Pot, twee stik ouwe hebou-
wen. Mae die moste afgebro-
ke worre vö 'n deurhang nae
de nieuwbouw. Dat kon zeker
nie anders! Daernae kwam ik
in de Schoolstraete, in ik
docht an d' ouwe schole. Dae
'k vroeher ok nae toe hehae.
Je mééster Nieuwenuuze
mee z'n Spaens rietje, méé
ster Luuk, in mééster Basti-
aanse die zukke móóie verae-
len vertelde da je die je leven
lank ontoudt. In dan je ok
nog juffrouw Priem; ik ööre ze
nog 'aap-noot-mies' opzèhhe,
zo lêêrde je leze. Affijn, die
schole is ok afgebroke in am-
persant ze dat móóie uus d'r
naest ok mae mee de hrond
heliek hemaekt.
Toen belandden ik op de Mart
mee z'n prachtehe hemêên-
teuus, 'n sieraed op z'n êêu-
wenoud plein. Vroeger stoeng
'r 'n puie mee 'n bordes voor
d'n inhang. Bie festiviteiten,
zoas de tienjaerehe bevrij
dingsdag, zonge we daer mee
olie schoolkinders. Op 't bor
des stoenge dan de bur-
hemêêster in nog andere be
stuurders van de hemêênte te
luusteren. Ok stonge d'r voa-
ders in moeders, gröóte
broers in zusters. Dat ölles bie
mekoare was 'n levendug he-
zicht, da kü j' wè behriepe.
Daer waere nog wè andere
zaeken die levendugheid in 't
durp brochte. Zo je donder
dags beurs in hotel Hof van
Holland dat ok an de Mart
stoeng. Dan kwaeme de boe
ren nae 't durp, in de veeande-
laers, om mee mekoare zae
ken te doen. Ik weet nog da
we in die tied seharrebandjes
spaerden. D'r wier toen nog
vee mêêr heroakt as tehen-
woordug. Je vroeg dan an
zo'n roaker: „Krieg ik je sehar-
rebandje?" Mêêstal peuterden
ze dan 't bandje los in wier je
verzaemeling wêê angevuld.
Zo'n beurshebeuren haf ok 'n
stikje levendugheid dat 'r noe
nie mêêr is.
Dae vlak bie dat hotel (inmid
dels is dat afhebrand in is t'r
wat anders trughebouwd)
stoeng de durpspompe. Die is
bluve staen in herèsterêêrd. 't
Is wè 'n wonder, want d'r
nog wè twee auto's op die
plekke kunne staen. A j' zo op
de Mart loapt in je kiekt wat
nae boven, dan zie je de êêu-
wenouwe Maartenskèrke. Die
zat mee ouwejaersaevend
stampvol, tot op 't urgel toe.
In nae de dienst wier mee
overhaeve hezonge: 'Uren,
dagen, maanden, jaren vlie
gen als een schaduw heen'.
Daernae liep elk deu de doen-
kere aevend wêêr op uus an,
wachtend op de twoalf slae-
gen van de torenklokke om
dan mekander vee heil in ze
gen toe te wénsen in 't nieuwe
jaer.
Op de Mart stoeng ok nog 'n
meziektente. Daer speelde van
tied tot tied de meziek of zon
ge de zangkoren, gediregêêrd
deu Arjaen Riediek of Jewan
nes Geluk. Je kan wè behriepe
oe levendug 't dan op de Mart
was. Tendenan, richting de
Noordpoorte, stoeng ok nog 's
'n êêle ouwe smidse, waer a
smid De Wolf 't vuur opraekel-
de in buuten in de strevalje
paerden besloeg. Ik heloave a
die smidse afgebrand is, dae
kan 'n hemêênteraed netuur
luk ok noks an doen.
Zo loapend kwam ik Onder de
Linde, daer ze 'n poosje trug
'n kunstwerk nêêrhezet. Ooit
was daer 'n bruhhe, in 'n èndje
varder lag d'r nog êên nae
Koaitje. Eiheluk laehe die over
d' ouwe vesten of grachten.
Want je mö wete, vroeher lag
Smurdiek omheve deur 'n wal
van aerde mee 'grachten'. Dat
was vö de verdedehing van de
smalstad tegen vijandehe in-
driengers. Tuus zeije we öltied
'de waeterhank' as we 't over
de Oöst-Veste At 'r ies lag,
wier d'r op de veste ok wè ge-
schaetst deu joeng in oud. On
der andere deeje ze dan ok
overrieje, vooral d' ouwe Lind-
out kon dat êêl hoed. An de
kant stoenge öltied vee mén
sen te kieken nae dat gezwoai
in gedroai. Op 't ies was ok 'n
tentje waer a je wèrme sek-
loademelk, koeken of ertesoep
kon koape. Mè ok dat stikje le
vendugheid is uut Smurdiek
verdwene, omdat de hemêên
te de vesten zonóódug most
dempe. Je vraeg j'n eigen wel
's af: ze in Thole wè gevoel
vö historie? Anders motte ze
mè lid worre van de heemkun
dekring. Ma ik loape deu. On
der de Linde was nog 'n bruh
he, zo ongevêêr waer at d'n
Woutoek behint. In vadderop
bie de meule van Robbe lag ok
'n bruhhe, dae kö j' mee naer 't
Zoetemèlksewegje.
Onder de Linde stae a jaeren 'n
schole, de lts. Die gaf êêl wat
levendugheid op 't durp. Tus
sen de middug liepe de jon
gens deu 't durp in soms ael-
den ze ok wè kattekwaed uut.
In netuurluk ok wè praete mee
of roepe naer de Smurdiekse
meisjes. Ik zelf lêêrde daedeu
'n jongen uut Setalland êêl
hoed kenne. Ma op m'n droam
trug te kommen, ik behrepe
dat ze over 'n poosje - of mis
schien is 't a zo - in die schole
ok gêên les mêêr heve. Dat is
wêêr 'n stikje levendugheid
weg. Want schole weg, dat za
ok wè betekene: leraeren ver-
uuze!
An de overkant van de schole
zag ik nog 'n flienk gebouw, dat
is 't Polderuus van 't waeter-
schap. Vroeher ze op die plek
ke nog opgraevingen hedaen
nae 'n vee hróöter hebouw uut
vroeher êêuwen. Mè Priem zet
te d'r 'n uusje weg in amper-
sant is 't restant van 't slot mè
omvarre hehööid. Toen 'k daer
zo stoeng te kieken, docht 'k
bie m'n eigen: 't hemêênteuus
is vee te klein zèhhe ze, want ze
wille 'n nieuwe haen bouwe in
Thole. At noe de amtenaeren
die lts, 't Polderuus in 't ouwe
hemêênteuus 's gae beweune,
zou dat noe nie kunne. Eventu
eel bouwe ze bie de lts nog 'n
stik bie, of ze haen de lucht in.
Daer mot toch wé ruumte he-
nog weze. In dan, in deze tied
van computers is communice-
re mee mekoare ok gêên pro
bleem.
Zo a dienkend over deze zaek
docht ik netuurluk ok an
parkêêrmeuhelukheden vö die
ménsen. Toen kwam 't verael
in m'n hedachten over 't ouwe-
mannenuus 'de Kapoenhof',
gesticht deu heer Florens van
Borssele. Dit gebouw is a 'n
êêle toed trug in mekandere
gesturmd, wat wè erg jammer
is (de hemêênte daer heluk-
kug niks mee te maeken). Dae
wier wè verteld dat van 't Ka
poenhof nae 't slot 'n onder-
aerdse gang liep. Terugko
mend op 't parkeren, ik docht 't
zo op te lossen: de amtenaeren
parkêêre d'r auto's an de over
kant van de Parallelweg op de
plekke waer a de oenderkoten
van Ingstmingel staen. Ze
graeven 'n stikje onderaerdse
gang op zodat je makkeluk
naer je wèrkplekke kan loape,
in êêl de zaek is opgelost. Wa-
erbie vö Smurdiek 'n stik le
vendugheid bewaerd bluuft.
't Kunstwèrk an 't behin van 't
ouwe kerkof kan inêêns diene
vö 't hemêênteuus, kostenbe-
spaerend dus. Misschien kun
ne de bestuurders 't nieuwe
onderkommen 'n naem heve
passend bie de omgeving: De
Jacobahof.
Toen wier ik wakker, in 't was
mè 'n droam van 'n ouwe
Smurdiekenaer.
