Waarom goedkoop
als het duur ook kan
'Je bent onderwijzer om met
kinderen te kunnen werken'
Wiebelbank en kabelbaan voor
speelterrein aan Beatrixlaan
is verloren gegaan
Nieuw te bouwen
raadhuis nu al te klein?
Klu(n)sje in huis
Donderdag 20 november 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Gemeente, waar
voert u ons heen?
Meester Van den Broek van Casembrootschool veertig jaar in overheidsdienst
Geen zin
Geschiedenisles
Oud papier
Klachten over hondenpoep en losse tegels op info-avond Holland Huis
Zandbak weg
Stemmen
van lezers
Ik kan me de gevoelens van C.M. v.d.
Male uit Anna Jacobapolder (Aan
koop Morelli is weggegooid geld)
goed voorstellen. Het dorpshuis in
AJP moet dringend opgeknapt wor
den, maar als kleinste kern van de ge
meente Tholen stelt men niets voor,
dus opschuiven maar. De aankoop
van Morelli in Sint-Maartensdijk is
inderdaad weggegooid gemeen
schapsgeld. Waarom toch, hoor ik van
velen. Duur willen doen over de rug
gen van de burgers, die met steeds
meer gemeentelijke lasten opge
zadeld worden. Ik durf te stellen, dat
over tien jaar de lasten voor de bur
gers 150 tot 160% hoger zijn dan op
dit moment. We zijn nu al de op één
na duurste gemeente van Zeeland en
straks veruit de duurste; mogelijk nog
duurder dan Wassenaar, Voorburg en
Rijswijk. Het voorzieningenpeil van
de gemeente Tholen zal nooit kunnen
evenaren aan genoemde gemeenten,
evenmin als de inkomens van de be
volking. De hoge lasten kunnen velen
niet meer opbrengen. Er komen twee
de rangs burgers, zeker ook in de klei
ne kernen, waar de inwoners net zo
veel aan lasten moeten betalen als in
Tholen. Daar komen wel steeds meer
voorzieningen en in de andere kernen
steeds minder. Over eerlijke verdeling
gesproken. Het lijkt nergens op en het
werkt een sterke tweedeling in de
hand.
Om alle kernen leefbaar te houden,
zal men meer voorzieningen moeten
spreiden. Eerst alles doen tot meerde
re eer en glorie van Tholen, wat alles
mag kosten en dan tot de rest zeggen:
jammer, beste mensen, maar het geld
is op. En dan gebeurt er niets van aan
belang en gaat de leefbaarheid van de
dorpen naar de knoppen. Dat is beleid
dat zeer te verwerpen is.
C. Rijnberg uit Sint-Maartensdijk
zegt: kiezers, let op uw saek. Jazeker
en als er bij de volgende raadsverkie
zingen een of twee nieuwe partijen
zouden komen, kunnen die samen
met Algemeen Belang Tholen (ABT)
een stevige tegenhanger vormen te
gen het toch altijd min of meer heer
sende regentenbestuur van nu. Dat
heeft zich altijd kunnen handhaven
omdat de Thoolse bevolking nog zo
gezagsgetrouw is in de trant van: de
overheid moet je als Gods dienaresse
gehoorzamen. Op zich niet verkeerd,
maar de praktijk van alle dag spreekt
een andere taal. Dat zie je in het be
leid, ook van de christelijke partijen.
Je kunt alles vergeestelijken en Gods
naam gebruiken om te bedekken
waartoe we zelf niet in staat zijn. Ik
heb er weinig waardering voor.
Cees Boogaart uit Oud-Vossemeer
schrijft in de EB van 23 oktober, dat
de gang van zaken rond het nieuwe
gemeentehuis bij veel burgers over
komt als een blindemanspelletje waar
13,8 miljoen euro uitkwam. Dit zal
wel rond de 20 miljoen euro uitko
men. Dan is men aan het bouwen en
dan komt men er pas achter, dat het
veel duurder is. Dan moet men wel
doorgaan, maar dat wist men wel van
tevoren. Voor de burgers moet dat
dan weer verdoezeld worden. Bur
gers dienen het eerste en het laatste
woord over de besteding van hun be
lastingcenten te hebben en daar ont
breekt het aan in Tholen door de re
gentenmentaliteit. Dhr. Boogaart
schrijft dat de gemeente Tholen door
het nieuwe gemeentehuis en andere
megaprojecten in een financieel moe
ras glijdt. Het is toch te hopen, dat
Tholen niet de status van artikel 12
gemeente krijgt en onder curatele
komt te staan, maar ik vrees dat de
gemeente Tholen op deze manier
naar de Filistijnen gaat. De beleids
makers, b. en w., zouden dan ook
maar tegelijk onder curatele moeten
komen, maar die komen er altijd
goed mee weg. Met diverse goede re
gelingen kunnen die wel riant in
Wassenaar of Voorburg gaan wonen,
maar de burgers zitten met de brok
ken. Inwoners van de gemeente Tho
len, let op. Dit beleid deugt niet!
C. Kwaak,
Noordsingel 146,
Bergen op Zoom.
Als semi-inwoners vah Sint Maar
tensdijk zouden we een paar opmer
kingen willen maken.
Allereerst Morelli. We lazen, dat de
gemeente een gouden greep heeft
gedaan met de koop van het Morel-
li-pand. Dat pand moet dan worden
gesloopt (zo'n 50.000 euro?) voor
de aanleg van een toegangsweg (zal
wel het dubbele gaan kosten !)om
het dan voormalige gemeentehuis,
beter bereikbaar te maken. Men
denkt dat het gebouw daardoor bij
verkoop zoveel meer zal opbrengen,
dat de kosten er met winst uitko-
men.We praten dan over een be
drag, dat zeker rond de 300.000 eu
ro zal komen. Als mettertijd dit
'burgermansvermogen' blijkt te zijn
verloren, zit de Thoolse burgerman
met een forse strop, die wel weer
door lastenverhoging of zo zal moe
ten worden gecompenseerd. Wie
durft de verantwoordelijkheid hier
voor te dragen?
Het Morelli-pand staat al 2 jaar te
koop. Het ligt vlak bij het gemeen
tehuis. Het had misschien kunnen
dienen voor uitbreiding van dat ge
meentehuis. Ook bij zeer grondige
ver- of nieuwbouw zou een aantal
miljoenen euro's bespaard zijn en
had het gemeentehuis op de huidige
plaats kunnen blijven.
En dan nog iets. Een aantal jaren
geleden meldde de Eendrachtbode
dat Sint Maartensdijk de status van
'beschermd dorpsgezicht' of zoiets
had verworven. Een zorgvuldig be
heer was dan een vereiste. Bij wijze
van spreken mocht geen steen van
de bestaande bebouwing gewijzigd
worden zonder toestemming van de
hoge autoriteiten in Den Haag. Zou
dat niet gelden voor het Morelli-
pand? Een gezichtsbepalend pand
slopen en vervangen door een toe
gangsweg kan toch niet gerekend
worden tot beschermen van een be
schermd dorpsgezicht. Datzelfde
verzuchten we vaak, als we ons ei
land binnenrijden en Poortvliet na
deren
En nog meer bij binnenkomst in
Sint Maartensdijk als we de bouw
sels zien aan de linkerkant bij de
Haven. Zorgvuldige uitbreiding van
een beschermd dorpsgezicht zeggen
we vaak....
Gemeente(-raad) waar voert u ons
heen. Let op uw saeck (en van uw
burgers).
M. Prak,
Ritzema Boslaan 52,
3571 CT Utrecht.
ëukels
Wat is er nu leuker voor een bureaumannetje als ik dan in je vrije tijd lekker
je handjes laten wapperen? Er liggen in en om het huis genoeg uitdagende
klussen op mijn inspiratie en ambitie te wachten en in overleg (althans mijn
vrouw heeft me opdracht gegeven) is besloten dat we beginnen met het op
knappen van onze zolderkamer. Ik ben reeds met mijn hoofduitvoerder op
expeditie geweest in een aantal bouwmarkten en de omvangrijke hoeveel
heid doe-het-zelfmaterialen zal dit weekend door mijn creatieve handjes
worden verwerkt tot een harmonieus en trendy geheel. Als warming-up voor
het echte werk mag ik de kamer eerst ontruimen en vervolgens kan ik me
uitleven met het slopen van het volledige interieur. Mijn schatje heeft kleu
ren uitgekozen waarvan ze op voorhand zeker weet 'dat daar de oude meu
beltjes en accessoires absoluut niet meer bij zullen passenEnkele retour
tjes naar de milieustraat later is er geen spoor meer van de oorspronkelijke
ravage te bekennen.
Eens even kijken, ik ga maar beginnen met de gipsplaten. Die grote panelen
staan gruwelijk in de weg en met zo 'n pneumatisch nietpistool is het creëren
van een schitterend wandje zo gepiept. Pas na de derde plaat loop ik tegen
het eerste noemenswaardige probleem aan. Ik ben mijn duimstok kwijt. Na
een zoektocht door het hele huis blijkt mijn meetlat zich achter de zojuist
gemonteerde wandplaat te bevinden. Och, een foutje is menselijk en reken
er maar op dat ze bij die klusprogramma 's op televisie ook wel eens een op
name over moeten doen. Het karwei loopt verder naar wens, maar dat heeft
wellicht ook te maken met het feit dat ik niet zo heel kritisch ben. Het stoort
me dan ook dat mijn vrouwtje onbenullige vragen gaat stellen over bouw
kundige details. .Waarom zit de lichtschakelaar nu ineens midden in de
wand in plaats van net naast de deur?" Geïrriteerd leg ik haar uit dat ik er,
net als de bekende binnenhuisarchitect Jan des Bouvrie, een totaal eigen vi
sie op na houd. ,,Die man zet vooraf allerlei dingen op papier en als het uit
eindelijke resultaat totaal anders uitvalt dan zegt hij doodleuk: 'prachtig
hè, precies zoals ik het bedoeld had'. Bovendien krijgt die grappenmaker er
nog dik voor betaald ook.De vloer moet een eitje zijn, want we hebben de
montabel laminaat genomen. Het heet klik-laminaat, maar tussen mij en de
hardhouten plankjes blijkt het absoluut niet te klikken. Veel naadjes blijven
om onbegrijpelijke redenen open staan. Maar nadat ik er wat houtlijm heb
ingespoten en er vervolgens wat zaagsel in heb geveegd, lijkt het resultaat
me alleszins acceptabel. Ik verschil daarover nogal van mening met mijn
echtgenote en gaandeweg het karwei verhardt de sfeer tussen mij en mijn
directe chef. Voordat we samen achter de plaktafel plaatsnemen voor het
behangen van onze nieuwe kamer, is het hoog tijd om een duidelijke rolver
deling af te spreken. „Jij smeert de banen in en ik zorg er voor dat ze tegen
de wand komen.Gedwee ga ik aan de slag met blokkwast en behanglijm,
en het plakken verloopt zo soepel dat er tussendoor zelfs af en toe een grap
je gemaakt wordt. Hier en daar zit wel een bobbel of valse vouw, maar een
kniesoor die daar op let. „Daar komt toch een schilderijtje", klinkt het re
gelmatig vanaf het huishoudtrapje. Zaterdagavond elf uur: klus geklaard!
Het is nu nog een kwestie van de zaak inrichten en dan kunnen we er weer
jaren tegen. Oh ja, heeft u toevallig ook pas van die Ikea zelfbouwmeubelen
aangeschaft? Ik heb namelijk nog een groot aantal onderdelen en een ruime
collectie met van die speciale schroefjes in de aanbieding.
Meester Van den Broek heeft het al 36 jaar prima naar zijn zin in Sint-Annaland.
Als hij in september volgend jaar stopt, heeft onderwijzer G. van den
Broek er 36,5 jaar opzitten aan de De Casembrootschool in Sint-Anna-
land. Tien jaar lang was hij - tegen zijn zin - hoofd van de openbare la
gere school. „Je bent onderwijzer om met kinderen te werken. Lesge
ven is het leukste dat er is", zegt de 61-jarige leerkracht die een
broertje dood heeft aan vergaderen. Dinsdag was meester Van den
Broek veertig jaar in overheidsdienst, maar dat wordt pas in december
op school gevierd. Momenteel is hij nog 2,5 dag per week vervanger
voor collega's die arbeidsduurverkorting hebben.
Het werk als vervanger doet Van den
Broek nu voor het tweede jaar. „Om
alvast een beetje af te bouwen", zegt
hij. De onderwijzer komt zodoende
in verschillende groepen. „Alleen
niet in 4 en 5. En bewust niet bij de
kleuters." De Sint-Annalander is het
lesgeven allerminst beu. „Maar als
je over de zestig bent, dan merk je
dat je toch minder van de kinderen
kunt velen."
Uit 35 sollicitanten werd Gerard van
den Broek in 1968 gekozen om een
proefles te komen geven op de lage
re school aan de Ring in Sint-Anna-
land. „Een les biologie in klas 4, dat
weet ik nog precies. Achterin de klas
zaten de notabelen, zoals Bram Soe-
ters, Jo Leune, hoofdonderwijzer
Boot." De uit Dordrecht afkomstige
Van den Broek werd aangenomen.
„Ik had door het hele land gesollici
teerd en kreeg een week nadat ik
was aangenomen ook bericht uit
Wassenaar voor een proefles." Half
januari kwam hij uit het leger, maar
hij kon pas zes weken later aan de
slag omdat toen zijn voorganger
Willemsen stopte. Van den Broek
koos na zijn dienstplicht voor het le
ger omdat het moeilijk was om in
het onderwijs aan de slag te komen.
Vier jaar was hij gelegerd in het
Duitse Seedorf. Met het aflopen van
de verbintenis keek hij opnieuw naar
het onderwijs. „Ik was inmiddels
getrouwd en had twee kinderen, en
dus was het belangrijk om de kost te
verdienen."
Naast hoofdonderwijzer Boot, juf
Van Diepeningen en meester De Vos
werd Van den Broek de vierde leer
kracht. De school telde slechts drie
lokalen en daarom werd hij met de
klassen 3 en 4 ondergebracht in het
wijkgebouw van het Groene Kruis.
De kinderen zaten er aan geïmprovi
seerde tafels (op schragen) zonder
kastjes en er stond één kast met
daarin wat lesboekjes en schriften.
Na twee jaar werd de nieuwe De Ca
sembrootschool aan de Schoolstraat
betrokken. Van den Broek vertelt dat
het hem prima beviel in zijn nieuwe
woonplaats. „Ook mijn vrouw was
tevreden, bijvoorbeeld met de vele
winkels die hier waren. In Duitsland
woonden we op de bovenverdieping
van een boerderij buiten een klein
dorp en moesten we zes kilometer
rijden om bij een winkel te komen."
Enkele weken bivakkeerde het gezin
in een huis in de Doublethstraat.
„Maar daar mochten we niet blijven,
want dat was volgens de gemeente
beneden mijn stand als onderwijzer.
Toen Willemsen vertrokken was, be
trokken we diens huis aan de
Schoolstraat." De status als dorps
onderwijzer bracht ook mee, dat een
potje kaarten in het café evenmin op
prijs werd gesteld. Het was de tijd
dat de leerkrachten wekelijks naar
het gemeentehuis togen om er hun
salaris af te halen. „Daar liepen we
dan in een rij achter elkaar naar toe
en om de beurt kregen we van amb
tenaar Jo Leune ons loonzakje." Van
den Broek lacht als hij eraan terug
denkt. De ouderavonden met film in
het dorpshuis, de schoolreisjes, ver
gaderingen met de oudercommissie
bij de mensen thuis.
De onderwijzer gaf eerst les aan de
combinatieklas 5 en 6, daarna vele
jaren aan klas 6 (wat groep 8 werd)
en het laatst aan groep 7. Toen
hoofdonderwijzer Boot ziek werd,
verving hij hem. Vervolgens ging
deze met pensioen. „Men heeft toen
hemel en aarde bewogen om mij zo
ver te krijgen dat ik hoofd werd,
maar daar had ik helemaal geen zin
in." Toch deed Van den Broek het.
„Aan het einde van ieder schooljaar
zat ik tegen overspannen aan. Want
ik kon niet delegeren, ik deed alles
zelf." Tien jaar lang was hij hoofd
en toen mocht hij opnieuw kiezen
omdat in 1985 mét de kleuterschool
erbij een basisschool werd gevormd.
„Ik heb toen gezegd dat ik geen di
recteur wilde worden." Dat het full
time voor de klas staan hem een stuk
beter zinde, bleek wel uit de reactie
van zijn kinderen: 'We hebben vader
weer terug'. Hij had het in Sint-An
naland zó naar de zin, dat hij nooit
de behoefte had om naar een andere
school om te zien.
Natuurlijk is er in een periode van
36 jaar veel veranderd. Het leerlin
genaantal groeide van 80 a 90 naar
zo'n 260. „De tendens is nu dat van
elke drie kinderen er twee naar onze
school komen en één naar de School
met de Bijbel gaat. Vroeger was dat
juist andersom." De kinderen zijn
wat Van den Broek betreft een stuk
mondiger en drukker geworden,
maar hij ervaart dat niet als negatief.
Het onderwijs is wat hem betreft
niet wezenlijk anders geworden. „Er
zijn andere methoden gekomen,
maar het doel blijft om kinderen
voor te bereiden op het voortgezet
onderwijs." Het aantal leerkrachten
nam toe van vier naar een stuk of
veertien (waarvan een deel partti
mers). „Het merendeel vrij jonge
mensen van rond de dertig. Daar
valt heel goed mee te werken." In
middels is de school wat hem betreft
duidelijk uit zijn jasje gegroeid. De
gemeente gaat studeren op een op
lossing, maar Van den Broek heeft er
al een voorhanden. „De twee
schoolgebouwen zijn nog goed, dus
is het zonde om ze af te breken.
Sloop alleen de noodlokalen, vestig
één school in de beide gebouwen en
zet voor de andere school een nieuw
gebouw neer."
Bij meester Van den Broek moet het
stil zijn in de klas, zegt hij. „Want
anders kan ik niet werken. Maar ook
de kinderen vinden het fijn, ze kun
nen zich dan beter concentreren."
Het is om deze reden dat de leer
kracht niet met kleuters wil werken:
„Van die kinderen kun je niet ver
langen dat ze stil zijn." Door zijn
opstelling zullen de kinderen hem
als een strenge meester ervaren,
meent hij. Maar anderzijds spreekt
de manier waarop hij geschiedenis
les geeft, de leerlingen erg aan. De
onderwijzer kan boeiend vertellen.
„Ik heb me er niet extra in verdiept,
maar heb dat gewoon overgenomen
van mijn eigen onderwijzer van
vroeger die ook goed kon vertel
len." De 'zaakvakken' zoals hij dat
noemt, hebben zijn voorkeur. Reke
nen ook wel, maar Nederlandse taal
iets minder. Van den Broek vindt dat
een onderwijzer in allerlei rollen
moet kunnen optreden, een toneel
speler moet zijn. „Maar niet altijd de
clown uithangen." Hij had zijn bei
de eigen kinderen in de klas en vond
dat niet altijd gemakkelijk. „Je
moest ervoor waken dat je ze niet
voortrok, maar vaak sloeg de wijzer
dan naar de andere kant uit." Dat hij
zijn kleinkinderen geen les heeft ge
geven - ze wonen niet in Sint-Anna-
land - vindt hij eigenlijk wel een
beetje jammer. Wat wél weer leuk is,
is dat hij kinderen in de klas krijgt
waarvan de ouders ook les van hem
hebben gekregen. „Je ziet veel oud
leerlingen nu als ouders terug. Maar
er zijn ook al oud-leerlingen overle
den en dat op jonge leeftijd."
In zijn periode als schoolhoofd zet
te Van den Broek het verzamelen
van oud papier op. De school zelf
produceerde al heel wat en door dat
te verkopen, kwam er extra geld
binnen waarvan activiteiten bekos
tigd konden worden zoals de vierin
gen met Kerstmis en Pasen, sinter
klaas, de schoolreis en het
schoolkamp. „Ik propageerde het
niet bij de ouders en dat heb ik de
voorzitter van Accelerando - die het
papier in het dorp inzamelde - ook
verteld." De supermarkt van P.
Gunter leverde het papier ook aan
en doet dat nog steeds. Van den
Broek heeft het druk met deze taak,
want twee keer per week haalt hij
het oud papier bij de supermarkt en
brengt het naar de container die de
school heeft staan bij palingrokerij
Scherpenisse. Elke drie weken
wordt de container omgewisseld.
„Ik doe dat werk graag, het levert
de school een extraatje op en het is
ook nog goed voor het milieu", legt
de onderwijzer uit. Hij denkt dit
ook nog te blijven doen als hij
straks niet meer werkt.
Naast zijn werk heeft meester Van
den Broek genoeg hobby's om
straks zijn vrije tijd te vullen, zegt
hij. Borduren is daarvan de meest in
het oog springende. Maar ook kaar
ten maken, kantklossen en model
bouw. Schellekoorden, poppenhui
zen en boerenkarren op schaal heeft
hij volop in huis staan. Hij knutselt
graag, vertelt de onderwijzer. „Maar
wel precisiewerk, ik ben ergens een
perfectionist", aldus de jubilerende
Sint-Annalandse leerkracht.
Het speelterreintje aan de Beatrixlaan in Scherpenisse wordt groter.
Een aantal speeltoetellen wordt verwijderd, er komen twee wiebelban-
ken, een kabelbaan en een carrousel bij. Buurtbewoners waren in grote
lijnen akkoord met het plan dat dinsdagavond in het Holland Huis
werd gepresenteerd. Er waren slechts negen buurtbewoners. Er waren
klachten over hondenpoep en losse tegels.
Het speelterrein aan de westkant van
het voetpad blijft gehandhaafd, maar
wordt uitgebreid met een stuk aan de
oostkant van het pad. De wipkip, het
huisje, het toestel met glijbaan en
schommel blijven staan. Dit deel is
voor de wat jongere kinderen, het
nieuw stuk is bedoeld voor de wat
oudere kinderen tot twaalf jaar. Daar
komt een wiebelbank (een balk op
veren) die ook als zitbank gebruikt
kan worden. Opvallend en uitdagend
is de kabelbaan die over de 'wadi' -
de greppel die in het plantsoen is ge
graven om het regenwater beter af te
voeren - wordt aangelegd. Aan de
zuidkant komt een haag van onge
veer 1,25 meter hoogte, zodat kinde
ren niet zomaar de straat op kunnen
rennen. Buurtbewoner M. Ridderhof
zei dat dit nu veelvuldig gebeurt en
dat dit tussen de middag tot gevaar
lijke situaties leidt als er veel auto's
langs komen.
In grote lijnen konden de bewoners
zich hier wel in vinden, al wees een
van de ouders erop dat een van de
wipkippen niet voldoet omdat de
kinderen er steeds hun hoofd tegen
stoten en het vervolgens niet meer
gebruiken.
Enkele bewoners vroegen ook aan
dacht voor een hardnekkig pro
bleem. Dat van de hondenpoep. En
vroegen of er een bordje geplaatst
kan worden zodat buurtbewoners
hondenuitlaters daarop kunnen aan
spreken. Volgens M. Elenbaas zou er
een hondentoilet moeten komen.
Vooral aan de randen van de wadi's
ligt volgens hem 'overal stront' dat
de kinderen vervolgens aan hun
schoenen 'in huis lopen.' Maar dat is
volgens beleidsmedewerker welzijn
K. Bommelijn niet opgenomen in het
plan. Zij heeft geen budget om daar
extra voorzieningen voor te treffen.
Dat bevreemdde een van de ouders
in de zaal. Hij vond dat de gemeente
best wat meer geld voor Scherpenis
se kan uittrekken voor het speelter
reintje omdat er 'jarenlang niets aan
gedaan is.' Ambtenaar A. Michielsen
legde uit dat het terrein nu groter
wordt en er een aantal toestellen aan
wordt toegevoegd zodat de kinderen
er langer kunnen blijven spelen. Om
dat een ondergrond met houtsnippers
niet zo duur is, is er wel geld voor
een kabelbaan.
De tegels die nu nog voor een deel
in het terrein liggen, worden verwij
derd. Die worden volgens de buurt
bewoners door de jeugd ook losge
haald en stukgegooid tegen de
glijbaan. Ook de zandbak gaat weg.
Zoals op vele andere plaatsen ko
men ook hier houtsnippers als on
dergrond. Maar dat was niet voor ie
dereen bevredigend. Voorgesteld
werd om kunstgras te gebruiken.
Maar daar is geen geld voor, zei
ambtenaar welzijn K. Bommelijn.
Wel zal worden gekeken of er onder
de schommel rubber tegels kunnen
worden gelegd. Ook zal bekeken
worden of er een bordje kan komen
om honden te weren. De zitbank
blijft en een van de wipkippen zal
worden vervangen.
Het plan kost 12.000 euro. En kan in
het voorjaar worden uitgevoerd. De
aanwezigen die hun naam op de pre
sentielijst schreven, krijgen nog be
richt over het definitieve plan, zo be
loofde Bommelijn.
Stemmen
van lezers
In reactie op de brief aan de ge
meente waarin de Stichting Kinder-
boerderij/Heemtuin 't Lamsoortje
dreigt met sluiting en opheffing van
de stichting als de gemeente niet
binnen zeer korte termijn met een
structurele oplossing komt, heeft de
gemeente via haar woordvoerder
mevrouw Schipper een aantal uit
spraken gedaan die naar onze me
ning de waarheid geweld aan doen.
1De gemeente zou deze zomer nog
geld ter beschikking hebben gesteld
om de dieren te voeren.
De Stichting Kinderboerderij/Heem-
tuin heeft deze zomer absoluut geen
geld ontvangen voor eten voor de
dieren. Wel is er een gesprek ge
weest tussen ons bestuur en wethou
der Van Kempen waarin wij ge
vraagd hebben om een
overbruggingsregeling zolang er
geen definitieve oplossing gevonden
is. De heer van Kempen weigerde en
verwees ons naar bankinstellingen
voor het realiseren van zo'n rege
ling. Bankinstellingen bleken even
wel niet bereid zo'n regeling te tref
fen omdat er verder geen structurele
inkomsten zijn. Dit is aan de heer
Van Kempen meegedeeld. Daarna
niets meer gehoord.
2. De gemeente heeft warme belang
stelling voor de kinderboerderij.
In september 2002 heeft de Stich
ting Kinderboerderij/Heemtuin een
zwartboek gemaakt over de ontstane
situatie. Dit betrof niet alleen de
problemen tussen Platform en Kin
derboerderij maar evenzeer de op
stelling van de gemeente. Sindsdien
is er niets veranderd. Wie het Zwart
boek gelezen heeft, kan onmogelijk
beamen dat er warmte spreekt uit de
aanpak van de gemeente.
3. De gemeente legt de oplossingen
eerst voor aan de betrokken partij
en.
Al lang voordat de gemeente in zee
ging met Areaconsult was de wens
van de kinderboerderij dat de ge
meente het initiatief zou nemen om
samen met de partijen een oplossing
te zoeken. Dit is meerdere malen
aan de gemeente voorgelegd. De ge
meente heeft de partijen nog nooit
uitgenodigd om met elkaar om de ta
fel te komen zitten. In plaats daar
van heeft ze dit onderzoeksbureau in
de arm genomen. Na het tweede
concept, datum 1 mei, heeft onze
stichting nog steeds geen eindversie
ontvangen van Areaconsult. Vol
gens welingelichte kringen sugge
reert de, in besloten kring wel be
schikbare, eindversie dat er een
bemiddelaar moet komen om een
oplossing te vinden! Een jaar en veel
geld is verloren gegaan en we staan
nog voor hetzelfde probleem.
4. De kinderboerderij is een particu
lier initiatief, maar de gemeente
kijkt naar oplossingen om zowel 't
Lamsoortje als het MFC te bewaren.
Dit kijken moet dan wel letterlijk
genomen worden! Sinds eind 2001
de problemen zijn ontstaan, mede
als gevolg van het wegvallen van de
stichting 't Gors met het werkgele
genheidsproject voor mindervaliden
dat van meet af aan de bestaansbasis
vormde van dit particuliere initia
tief, heeft de gemeente geen enkel
initiatief genomen dat zou kunnen
leiden tot nieuwe werkgelegenheid
op de kinderboerderij. Op onze drin
gende vraag deze problematiek me
de te bezien in samenhang met bij
voorbeeld de Betho of andere
werkgelegenheidsprojecten, hebben
wij nooit iets anders gehoord dan dat
het moeilijk was, dat er naar geke
ken ging worden en dat we later iets
zouden horen. Niet dus.
5. Een goede oplossing vergt veel
tijd.
De gemeente is inmiddels praktisch
twee jaar op de hoogte van de pro
blemen en er is zelfs nog niet het be
gin van een oplossing in zicht. Com
municeren over oplossingen doet de
gemeente niet, althans niet met het
bestuur van de kinderboerderij. Wij
hebben nog nooit zelfs maar een sug
gestie voor het begin van een oplos
sing aangeboden gekregen.
Tot slot komt dan de aap uit de
mouw, de gemeenteraad heeft geen
geld beschikbaar gesteld voor de op
lossing van het probleem! We mogen
dus gerust concluderen, dat de ge
meente de zaken positief voorstelt,
maar dat ze het in feite laat afweten.
De opmerking dat het 'vrij onaardig'
is van het bestuur van de kinderboer
derij om de gemeente onverschillig
heid te verwijten, leggen wij dan
ook gezien het bovenstaande naast
ons neer. Het mag dan onaardig klin
ken, het is wel waar. De gemeente
heeft nog steeds geen contact opge
nomen met het bestuur van de kin
derboerderij, wij hopen dat ze voor
15 december met een adequate op
lossing komen, zoniet dan rest ons
niets anders dan datgene te doen wat
we al aangekondigd hebben. Wij
gaan niet het parcours op dat het
Platform nu al vanaf september 2002
bewandelt, namelijk steeds opnieuw,
op de uitdrukkelijke vraag van de ge
meente, aanblijven tot de oplossing
daar is.
Namens het bestuur,
C.A. van der Zwan-Slager,
voorzitter
De afgelopen maanden heeft heel
Tholen zich gestort op het nieuw te
bouwen gemeentehuis. Moet het er
nu wel komen of passen we het ou
de een beetje aan, aan de eisen van
deze tijd? De uitleg vanuit de ge
meente is erbarmelijk geweest om
de noodzaak duidelijk te krijgen bij
iedere burger van Tholen. Lekker
gepraat in college/commissies en
een dure advertentie waren het re
sultaat van uitleg aan de burger.
Aan uitleg heeft het dus volgens mij
enorm geschort en waarschijnlijk is
het dan ook dat een groot aantal
Tholenaren er geen rekening mee
houdt dat het nieuw te bouwen ge
meentehuis in de toekomst wel eens
te klein zou kunnen zijn om alle ta
ken uit te voeren.
Ik zie u al denken: moet er dan
straks weer een nieuw gebouw ko
men waar weer heel veel gemeen
schapsgeld tegenaan moet? Een te
rechte vraag die tegen die tijd met ja
beantwoord moet worden als de cre
ativiteit uitblijft.
Deze ontwikkeling moet veel slim
mer aangepakt worden om het ge
meenschapsgeld beter in te zetten.
Geef de dorpshuizen de functie van
gemeenteloket/servicepunt en je
kunt volstaan met een 'klein', nu al
kleiner te bouwen (bezuiniging op
bouwkosten), centraal gemeente
huis.
De bezettingsgraad van de dorpshui
zen is overdag laag, maar kosten de
gemeenschap wel geld. Het efficiën
ter inzetten van deze ruimten als ge
meenteloket/servicepunt brengt de
bezettingsgraad omhoog. Vanuit
kosten/baten geredeneerd prachtig
toch. Bijkomend voordeel is dat u en
ik niet voor iedere gemeentelijke
handeling naar Sint-Maartensdijk
hoeven. Je loopt gewoon even naar
het dorpshuis om de hoek en klaar is
kees.
Wat kun je daar dan allemaal onder
brengen? Een schot voor de boeg: de
uitvoerende handelingen van bur
gerzaken/sociale dienst en belasting
aangelegenheden. Verwerking kan
dan plaatsvinden via moderne ict-
mogelijkheden in het kleine, centra
le gemeentehuis.
Ik hoor de collega politieke partijen
nu al roepen: dat kan niet! Nou wat
ik vind dat niet kan, is dat we de
burgers van Tholen niet moeten op
zadelen met een investering waar
van we nu al weten dat er over een
aantal jaren weer heel wat geld bij
moet, omdat de geplande nieuw
bouw dan te klein blijkt. Misschien
kan zelfs op de nieuwbouw nu al be
zuinigd worden. De onderhandelin
gen met architect en aannemer over
de definitieve vorm moeten tenslotte
nog beginnen. De eventuele vertra
ging die hierdoor optreedt, levert
slechts rente op.
Laten we als Tholen nu eens de cre
ativiteit gebruiken, investeren in de
toekomst en bij voorbaat nu eens
niet roepen dat het niet kan, maar
door optimaal gebruik te maken van
de dorpshuizen en alle technische
middelen die voorhanden zijn. Op
deze manier brengen we het ge
meentelijk apparaat ook nog eens
dichter bij de burger. En wat mij be
treft beginnen we daar vandaag mee.
Theo Gorissen,
Sint-Philipsland,
steunfractie D66 Tholen.
Martin Andriesse, Niek Rijstenbil en Marden Smit maken gebruik van het speelterrein aan de
Beatrixlaan in Scherpenisse.