Scheepsbouwer Louis Weterings
stak duizenden uren in Bora-Bora
Discussie over zoet
of zout Zoommeer
Nederzeeuws
Wisselende resultaten en minder
drukke braderie in stad Tholen
it
Uniek open 50 zeiljacht is de 'trots van Sint-Annaland'
Wwin/tu/q
Donderdag 4 september 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Zoek in de overvolle Sint-Annalandse jachthaven de
hoogste mast en je hebt de Bora-Bora gevonden. Boven
dien weet elke watersporter die je tegenkomt, je 'het bij
zonderste schip in de haven' te wijzen. Na twee jaar bou
wen kon het schip van Louis en Ina Weterings zaterdag
te water gelaten en gedoopt worden. Met verve kweet de
tachtigjarige moeder Weterings zich van die taak, gade
geslagen door tientallen familieden en vrienden. Het
echtpaar Weterings is vast van plan om als het schip he
lemaal klaar is, opnieuw een wereldreis te gaan maken.
Ploeteren
1
Rotterdam
Maatregelen om de blauwalg te bestrijden
In het Mauritshuis te Willemstad vindt vanavond (don
derdag) een openbare discussie plaats rond het zoeken
naar oplossingen voor de blauwalgenproblematiek
in het Volkerak-Zoommeer. Het bestuurlijk overleg
Krammer-Volkerak wil op die manier de mening pol
sen van de bestuurlijke achterban over een aantal mo
gelijkheden die door Rijkswaterstaat zijn voorgelegd.
Cruciaal voor de landbouw is daarbij of het water in
het gebied in de toekomst niet te zout wordt om ge
wassen mee te beregenen.
Hollands Diep
Ondernemervereniging wil volgend jaar weer afsluiter op zaterdag
De reacties van de deelnemers aan de braderie in Tholen
waren wisselend. „Er zijn standhouders die prima ver
kocht hebben, die een goede braderie hebben gehad.
Maar voor anderen was het minder, hoewel dat volgens
hen niet alleen in Tholen het geval is", zegt Leen Ti-
chem van de ondernemersvereniging. Vrijdag was het
niet bijzonder druk. Zaterdag kwam de braderie rustig op
gang en 's middags waren de straten goed gevuld met
publiek.
Ogentest minder
Regenbui
Subsidie op maken
windwijzer en hek
Toen Ina en Louis Weterings-van
Dienst drie jaar geleden terugkeer
den van een reis die zeven jaar
duurde en die hen tot in Polynesië
bracht, verkochten ze hun schip de
Pacific. Weterings had het zelf ge
bouwd. Sinds hij op zijn zestiende
een bootje verkoos boven een brom
mer, beheersen vaartuigen zijn le
ven. De Bora-Bora is het zevende
schip dat hij voor zichzelf bouwde.
„Ik ben geen man om stil te zitten,
ik moet wat te doen hebben", zegt
de uit Nieuw-Vossemeer afkomstige
Weterings, die van huis uit timmer
man is. In 1987 begon hij in Sint-
Annaland een jachtwerf en verkocht
die zes jaar later om met zijn vrouw
Ina (uit Oud-Vossemeer) een we
reldreis te gaan maken.
Onderweg rijpten al de plannen
voor de bouw van een nieuw schip.
Overal keken ze en de lijn die het
paar mooi vond, kon door maar
twee of drie architecten in de wereld
gerealiseerd worden. Ze kwamen
uit bij Simones in Kaapstad (tegen
woordig Simones-Voogt, met een
kantoor in Enkhuizen) en zijn bij
zonder tevreden over de samenwer
king. Weterings wilde de modernste
technieken toepassen die er zijn.
Voor de scheepswand is epoxy
(kunsthars) gebruikt in plaats van
polyester, wat tot 55 graden is verhit
voor een betere en snellere doorhar-
/iing. „Het was nieuw voor me om
daarmee te werken, op zich dus een
uitdaging. Epoxy is veel sterker en
taaier dan polyester." Hout zit er
nauwelijks in (behalve ceder in de
scheepswand) en zodoende zijn er
ook geen spijkers geslagen. Voor
het bevestigen van de staaldraden
op het dek (in feite zijn het stangen
en geen draden) zijn koolstof puttin
gen gebruikt en de bakstagen zijn
van een nieuw, licht materiaal
(PBO) gemaakt. Binnen in het schip
is voor het interieur 'schuim' ge
bruikt dat is gehard. Het wordt ge
schuurd, geplamuurd en gelakt. Ina
heeft de kleuren al uitgezocht: ei
geel, oranjerood, grijs en blauw.
De Bora-Bora is vijftien meter lang
(op de waterlijn 13,78 meter) en
vijf meter breed. Door het gebruik
van lichte materialen is het gewicht
beperkt tot ongeveer acht ton en dat
is de helft minder dan bij de Pacific
(die net zo lang was, maar met 4,60
m iets smaller). De boeg komt veel
minder schuin het water uit dan bij
traditionele schepen het geval is.
Benedendeks is het bijzonder ruim
en licht. In het achterschip komen
aan weerszijden eenpersoons bed
den. „Als we 's nachts varen, staat
er altijd iemand aan het roer. De an
der slaapt dan op één van die bed
den, om vlakbij te zijn als er iets
mocht gebeuren", legt Ina uit. Op
enkele punten is het ontwerp van
Simones aangepast. Het verplaat
sen van een binnenwand betekende
dat ook de ballasttanks verplaatst
moesten worden. En in de spiegel is
een luik gemaakt waarachter de
rubberboot wordt opgeborgen, zo
dat die niet aan dek hoeft te liggen.
Met een masthoogte van 25 meter
Behalve champagne kwam er hij de doop van het nieuwe zeilschip ook volop regen aan te pas.
i üi n
H
mm
Ina en Louis Weterings in hun nieuwe zeiljacht.
springt het schip in het oog. Het
heeft een diepgang van 2,85 meter.
Er ligt een 50 pk motor in, maar in
feite is de Bora-Bora een zeilschip.
Het heeft een grootzeil van 89 m2,
genua van 90 m2. fokzeil van 60
m2 en een asymmetrische spinna
ker van 198 m2.
De afgelopen twee jaar stak Wete
rings al zijn tijd in de bouw van het
schip. Hij werkte er dag voor dag
van zes uur 's morgens tot negen
uur 's avonds aan. Eerst in een
loods van Pijnen in Tholen, daarna
bij Geuze transport in Sint-Anna-
land. Zeilvriend Jan Aarden - die
Louis Weterings als onderwijzer in
de vierde klas had - had uitgere
kend dat er tot nu toe ongeveer
9000 uren in zijn gestoken. Aarden
sprak de genodigden zaterdagmid
dag toe bij de doop. Hij zei dat de
prestatie die Weterings levert iedere
keer groter is. „Louis en Ina, samen
hebben jullie alles over voor deze
droom. Het was de afgelopen jaren
ploeteren en hard werken, wel tach
tig uren per week. En we weten al
lemaal waarmee Louis het doet:
zijn handen." Volgens Aarden over
treft de Bora-Bora alle voorgaande
schepen van Weterings en is het de
trots van Sint-Annaland. De bou
wer geeft zelf aan dat het voor ons
land een uniek schip is, namelijk de
eerste 'open 50' waarmee solo rond
de wereld kan worden gevaren. Dat
vijftig verwijst naar de lengte van
vijftig voet. Met dit soort schepen
worden jaarlijks wedstrijden ge
houden. waarbij aan allerlei voor
waarden moet worden voldaan. Die
beperkingen ontbreken op Wete
rings' schip. „Wij wilden een ge
makkelijk en snel schip. En ook een
schip waaraan zo weinig mogelijk
onderhoud nodig is." Ina legt uit
dat een zeereis voor 30% van de
tijd uit zeilen bestaat, voor 30% uit
het bekijken van de omgeving en
ontmoeten van mensen en voor
30% uit onderhoudswerk. „Dat
laatste willen we terugbrengen,
overigens niet omdat we er een he
kel aan hebben."
De Bora-Bora is genoemd naar een
eiland in de Grote Oceaan, ten noor
den van Tahiti, in Frans Polynesië.
Het echtpaar Weterings bezocht het
op de vorige reis. Ina laat een lucht
foto zien van het atol, die ze bij de
doop cadeau kreeg. Louis: „We wil
den een naam die iedereen verstaat,
die iedereen uit kan spreken, die over
de radio makkelijk te spellen is en
die ook nog leuk klinkt." Net zo be
wust is voor Rotterdam gekozen als
plaats waar het schip geregistreerd
staat. „Onderweg heb je met tal van
buitenlanders te maken. Bij iedereen
is Rotterdam bekend, wat voor Sint-
Annaland niet opgaat. Maar ook die
naam van de watersportvereniging
hebben we op de spiegel staan."
De Vossemeerder verwacht nog een
jaar nodig te hebben om de Bora-Bo
ra helemaal klaar te maken. Onder
tussen kunnen hij en zijn vrouw het
varen met dit nieuwe schip onder de
knie krijgen. En dan ligt er vrijwel
zeker een nieuwe wereldreis in het
verschiet, want daarvoor is het schip
immers gebouwd. Of dat praktisch
dezelfde route zal zijn als de vorige
keer? Weterings denkt van wel. „Je
moet varen tussen de veertig graden
noorder- en de veertig graden zui
derbreedte, anders heb je hetzelfde
weer als hier." Bij de doop van de
Bora-Bora was het in ieder geval
echt Hollands weer. Het regende ge
staag, zodat de tientallen gasten zich
onder paraplu's verscholen. „Zeven
tien jaar geleden, bij de doop van de
Pacific, was het net zulk weer", al
dus Jan Aarden. In het clubhuis
Buutengaets van de watersportver
eniging werd met champagne een
toost uitgebracht op een behouden
vaart voor de Bora-Bora en haar be
manning.
Het creëren van een zoetwaterpias
door de aanleg van de Philips- en
de Oesterdam in 1987 is ecologisch
gezien niet geworden wat men er
van had gedacht. Al na een jaar
dook de blauwalg (cyanobacterie)
op, een wiertje dat het water ver
troebelt en daardoor de planten
groei belemmert, en bovendien bij
het afsterven een giftige stof af
scheidt. Dit geeft niet alleen stank
overlast, maar mensen die in dit
water zwemmen, lopen het risico
op gezondheidsklachten. Afgelo
pen jaar stierven duizenden vogels
in het gebied en mede daardoor
kwam een discussie op gang over
mogelijke schadelijke gevolgen als
akkerbouwgewassen - bedoeld
voor de voedselpoductie - bere
gend worden met water waarin de
blauwalg voorkomt.
De belangrijkste oorzaak van het
probleem is de grote aanvoer van
meststoffen vanuit de Brabantse ri
vieren en het Hollands Diep in
combinatie met de lange verblijf
tijd van het water. Maatregelen die
Rijkswaterstaat al sinds de jaren
negentig neemt, hebben het pro
bleem niet kunnen verminderen.
Samen met het bestuurlijk overleg
Krammer-Volkerak is daarom twee
jaar geleden het project 'Verken
ning oplossingsrichtingen Volke
rak-Zoommeer' begonnen. Dat
moet blijvende oplossingen ople
veren voor het verbeteren van de
waterkwaliteit, met als onderdeel
de aanpak van de blauwalgen op de
korte termijn.
Er zijn drie kansrijke oplossingen
naar voren gekomen voor een op
de lange termijn gezond functione
rend Volkerak-Zoommeer. Basis
principes daarbij zijn het terugdrin
gen van de aanvoer van
voedingsstoffen (door zo weinig
mogelijk ander water in te laten),
het verkorten van de verblijfstijd
van het water in het meer (door
spoelen met rivierwater) en het in
laten van zout water waardoor deze
soort blauwalg verdwijnt. De eer
ste optie is om in het Volkerak-
Zoommeer continue water in te la
ten uit het Hollands Diep en
daarnaast zout water in te laten,
waardoor een getij van één tot an
derhalve meter ontstaat. Verder
worden maatregelen getroffen
waardoor een hoger peil in het
meer geen wateroverlast geft in
Brabant. Door de hoge kosten is
deze oplossing alleen kansrijk als
de Deltawateren in de toekomst
een rol gaan spelen bij de doorvoer
van (rivier)water. De tweede optie
behelst een verbinding van het
meer met de Oosterschelde, waar
door zout water binnenkomt en een
gedempt getij ontstaat. Vanuit het
Hollands Diep wordt minimaal wa
ter ingelaten. Ook deze oplossing
is kostbaar en zou gecombineerd
moeten worden met andere doelen
om haalbaar te zijn. Beide opties
sluiten aan bij de integrale visie
Deltawateren die provinciale statep
van Zeeland, Zuid-Holland en
Noord-Brabant hebben vastgesteld.
De derde optie is doorspoelen met
zoet water uit het Hollands Diep,
en het water spuien op Ooster- en
Westerschelde. De landbouw kan
in dit scenario gebruik blijven ma
ken van water uit het meer. Deze
sector hecht hier sterk aan en wil
alternatieven voor zoet water als
deze optie niet wordt gekozen. Ze
wordt in het rapport als minder
kansrijk betiteld, omdat het regel
matig voorkomt dat in het Hol
lands Diep onvoldoende water
voorhanden is om door te spoelen.
Een doorspoelproef is door de mi
nister geweigerd omdat nadelige
effecten worden gevreesd voor
de Westerschelde. Rijkswaterstaat
trekt daaruit de conclusie dat voor
het bestrijden van de blauwalg op
de korte termijn zoet water geen
optie is. Het advies is dan ook om
voor de korte termijn alleen de
'zoute' maatregelen nader uit te
werken.
Na de openbare discussie volgt op
4 oktober de vaststelling van de
nota door het bestuurlijk overleg.
Spitsvondigheden betreffende taal in het algemeen, en de
Zeeuwse taal in het bijzonder, is één van m'n grootste lief
hebberijen. Voor wat betreft taal in het algemeen las ik
ooit een fragment uit een conversatie tussen een Brit en
zijn Franse maftresse. De dame sprak bij binnenkomst van
haar minnaar met zwoele stem: „Je t' adore." Waarop de
Engelse bullebak antwoordde: „Shut the door yourself."
Reacties im
lexers op-de
rubriek zijn
uztlkont bij de-
djalectqroep- Tholen,
tel. 0166-602226
Ook het Zeeuws leent zich er
prima voor. Jaeren helaeje wier
'n vèr neefje, peuter nog, op 'n
camping in Normandië deur 'n
Frangaise anhesproke op z'n
móóie blonde krullen. Het ven
tje, in z'n omgeving louter
Zeeuws en Nederlands ge
wend, schrok van de vreemde
tongval en beantwoordde de
dame met een afwijzend nie
praete. Korte tijd later schrok hij
bij z'n opa in de tuin zodanig
van een rochelende buurman
achter de heg, dat hij naar bin
nen vluchtte met opa, dae zit
iets roars in d'n óf.
Als jongetje van een jaar of ze
ven verontschuldigde ik me
ooit tegen een oudere Holland
se meneer met de zin: 'Ik ben al
buis'. Immers, in het Zeeuws
zeg je ik bin abuus en 'a' is een
Zeeuws woord voor 'al'. In m'n
omgeving zijn er in de loop der
jaren ook prachtige zin
nen voorbijgekomen van Ver-
zeeuwst Nederlands als 'We zijn
met de luixe auto', 'Er zit een
vlijg op de spijgel', 'schotel
doek', 'Kijk, een vlijgtuig', 'Ik
moet spuihen', 'schuimspoon'
en 'U moet van einsteind recht
door en dan teindenaan links
af'. Ooit strandde bij m'n moe
der een poging tot het
uitleggen van een recept bij de
zin 'Je moet er een timpertje in
doen'. M'n vader heeft in het
ziekenhuis ooit een verpleeg
kundige met de mond vol tan
den doen staan met een simpe
le vraag: 'Zuster, lust je een
appel, langt 'm mar'.
In mijn werkomgeving is A.B.N.
de voertaal. Toch merk je ra
zendsnel of iemand van Zeeuw
se komaf is. Laatst stond in een
e-mail van een Thoolse collega
aan een projectgroepje de zin
'Je hebben de tijd tot een don
derdag'. Onvervalst Neder
zeeuws, zelfs twee woorden in
één zin, zoals die zelfde persoon
tijdens een vergadering ook zei:
'het is darum wel veel werk',
alsmede 'Laat 'n maar doen'.
Een Groningse dame vond het
ooit heel vreemd dat ik, onbe
wust in het Nederzeeuws, zei:
'Dat is geen waar' ('Bas, het is:
niet waar!'), hoewel ik haar
even later kon terugpakken op
het Nedergroningse 'Ik doe het
niet weer'.
Dialect is mooi in z'n onbewust
heid. Als we vroeger in Bergen
op Zoom moesten voetballen,
was er bij de tegenstander altijd
wel een wijsneus die zei 'Kunde
gij gin Ollaans?'. Terwijl er in
aanleg helemaal niet zulke gro
te verschillen zitten tussen
Zeeuws en West-Brabants. De
Bergse zin: 'Daer loap imper-
sant un paerd mee un lange
staert onder de lantaern op Kie-
kedepot. Ruuk mar', zou even
goed door een Zeeuw uitge
sproken kunnen zijn. Met name
de 'ae' delen we. Een Bergse
collega deed ooit een vergeefse
poging om correct Nederlands
te spreken door in de hectiek
het Engelse software als 'soft-
waar' uit te spreken. Overigens,
ook veel omhooggevallen
Zeeuwen struikelen in hun po
ging om verwaand te doen
vaak zodanig over verbasterin
gen van Zeeuws, dat ze van de
weeromstuit armoedig overko
men. Zoals 'softwaar'de typi
sche 'ae' weglaat, hoor je die
mensen wel eens woorden ge
bruiken als 'populaar' of 'spec-
taculaar' of 'een kraamleren
jas'. Alleen als de 'r' uit het
woord verdwijnt, is West-Bra
bant z'n 'ae' kwijt. De zin 'het
paard staat' is voor Zeeuwen ut
paerd staeten voor de Bergena-
ren 'ut paerd staot'. In die con
text kun je zeggen dat het
Zeeuws taalkundig consequen
ter is, maar daar zijn natuurlijk
weer talloze uitzonderingen op.
Waarom is 'Slager Slager' in
het Zeeuws immers Slagter
Sloager, terwijl het twee exact
dezelfde woorden betreft? De
voorbeelden zijn schier onuit
puttelijk, maar één van de fraai
ste wil ik toch nog noemen. Een
jong familielid bij wie de rek uit
de trui was verdwenen (m'n trui
is liep), deed een Utrechts cam
pingvriendinnetje ooit versteld
staan met de zin: 'Mjin trui is
helemaal lijp'. En jij ook, dacht
het meisje waarschijnlijk.
Bas Quist, Oud-Vossemeer.
Na de slappe vrijdag trok zaterdag het bezoek weer aan op de braderie in Tholen.
De laatste Thoolse braderie van dit
seizoen wordt geplaagd door enigs
zins wisselvallig weer. Vrijdagoch
tend regent het regelmatig, maar als
de jaarmarkt 's middags begint, is het
droog. „In Tholen wel, maar over de
brug bleef het regenen", aldus Ti-
chem. Mogelijk houdt dat het Bra
bantse publiek thuis, want het is dui
delijk minder druk. En dat geldt ook
voor de vrijdagavond. „Zo slap heb
ik het op vrijdag in geen jaren mee
gemaakt", zegt J. Bosters uit Oud-
Vossemeer zaterdagmiddag. Hij staat
met brandblussers op de Eendrachts-
weg. „Verschillende standhouders
rondom me twijfelden erover of ze
vandaag wel moesten terugkomen.
Maar ze zijn er." In de Dalemsestraat
is W. Contant juist tevreden dat het
niet overstelpend druk was. Hij ver
koopt onder meer c.v.-ketels en elek
trische huishoudelijke apparaten.
„Daarover moet je op het gemak met
mensen kunnen praten. Als de win
kel helemaal vol staat, gaat dat niet."
Zaterdagmorgen blijft de regen tot
enkele kladden beperkt. „Het was al
vroeg lekker druk", aldus Tichem. 's
Middags is er flink wat volk op de
been, maar toch niet de drommen die
je andere jaren zag. Bij vishandel
Bout aan de Eendrachtsweg genieten
de mensen op het terras van een ac
cordeonist die vrolijke deuntjes uit
zijn instrument tovert. Even verderop
bij Foto Tholen speelt een duo mo
dernere wijsjes. Mensen blijven staan
om te luisteren, bewegen mee op het
ritme. In de Dalemsestraat nemen De
Klienkers de muziek voor hun reke
ning (ze varen ook nog een rondje
mee met de Kameleon), op de Markt
treden de Lamsöören en de Neutekra-
ekers op en ook de bands Funrise en
JIC.
Het aanbod van de 140 standhouders
verschilt niet veel van andere jaren.
Eetwaren, snuisterijen en veel kle
ding. In de Stoofstraat proberen en
kele dames abonnees te werven voor
het Nederlands Dagblad. Kinderen
kunnen in de Molenvlietsestraat een
ritje maken op een pony. Op de hoek
van de Markt rookt Peter v.d. Sterren
uit Poortvliet zijn paling in twee
ovens. Even verderop staan de men
sen soms wel een half uur in de rij
voor de oliebollen van het Sint-Phi-
lipslandse koor VZOS. „Het was
voor ons weer een fantastische brade
rie", laat secretaris Anja Neele we
ten. Ze krijgen vrijdagmiddag een
aggregaat van de organisatie, omdat
de stroomaansluiting op de kiosk al
door The Pub wordt gebruikt. Het
café heeft geen grote tent meer op het
plein neergezet, maar een serie party
tenten met daaronder tafels en stoe
len. De verkoper van softijs en milk
shakes doet hier met het warme en
zonnige weer goede zaken. Ook de
poffertjes zijn in trek.
Omroep Tholen zorgt niet alleen voor
muziek, mensen kunnen er ook het
21-spel spelen. 'Het lokale geluid
mag niet uit', staat op een spandoek
te lezen. De medewerkers van de om
roep zijn een handtekeningactie be
gonnen, want 's morgens stond er in
de krapt dat de gemeente de subsidie
wil stopzetten omdat uit onderzoek
blijkt dat maar heel weinig mensen
naar Omroep Tholen luisteren. Het
voortbestaan van de eerste lokale om
roep in ons land met een zendmachti
ging is daardoor in gevaar. Er tegen
over staat de nieuwe caravan van
3VO. Mensen kunnen daar via een
fotoquiz hun verkeerskennis testen.
Er worden 122 formulieren ingevuld,
waarvan er 38 foutloos zijn. Tamara
van Dam uit Poortvliet wordt als
winnaar van tien euro uitgeloot. Voor
een ogentest melden zich veertig lief
hebbers. „Dat worden er steeds min
der", geeft Anton Gelok aan. Onder
de middenstanders die een raadspel-
letje in hun kraam hebben, is bakkerij
Van Oost op de Botermarkt. Hier ligt
een reuzenbrood, waarvan het ge
wicht wordt gevraagd. R. Huisman
raadt dat met 6720 gram precies en
wint een taart. Lien Bijl zit er vijf
gram boven, mevr. Sinke en L. Pol
derman raden 15 gram teveel, maar
ook dit drietal krijgt een prijs. Het
mindere braderiebezoek wordt weer
spiegeld door de deelname aan dit
spelletje: 572 tegen 800 vorig jaar.
Uit de hele regio komen mensen naar
de braderie in Tholen. Ook oud-in
woners zoeken het stadje deze dagen
op. Zoals Janny en Koos Brussé-Ber-
revoets, die in Haamstede wonen.
Maar al twintig jaar komen ze het
braderieweekeinde naar Tholen om
er oude bekenden te ontmoeten. Ze
lopen dit keer ook Koos' zus uit Ber
gen op Zoom tegen het lijf.
Rond vijf uur zaterdagmiddag valt er
een behoorlijke regenbui. Het pu
bliek verdwijnt, maar na half zeven
komt het weer terug. Toch is het na
achten niet zo druk als andere jaren.
„Het weer was natuurlijk minder, het
was geen zwoele zomeravond. Maar
anders deden mensen nog gauw een
rondje over de braderie om vervol
gens naar het vuurwerk te gaan kij
ken. Nu dat er niet was, scheelde
dat", aldus Tichem. De kermis op de
Contr' Escarpe heeft over belangstel
ling niet te klagen. En als de braderie
is afgelopen, staan er bij de cafés aan
de Kaaij volop mensen buiten. Voor
de organisatie is de braderie ge
slaagd. „Maar voor volgend jaar zul
len we zeker naar een afsluitende ac
tiviteit zoeken om op de
zaterdagavond meer mensen op de
been te krijgen", zegt Leen Tichem.
Op veel erven zijn nog kleine din
gen terug te vinden die vertellen
over vroegere gebruiken en tradi
ties. Vaak vallen ze niet eens di
rect op.
Stichting landschapsbeheer Zee
land (SLZ) en boerderijenstich
ting Zeeland werken samen om
het verdwijnen van deze kleine
cultuurhistorische objecten tegen
te gaan. Met een inschrijfformu
lier kunnen belanghebbenden sub
sidie aanvragen om de unieke ele
menten op hun erf te herstellen.
De voorwerpen dienen wel aan
bepaalde voorwaarden voldoen.
Zo moeten ze landschappelijke
waarde hebben en op zichzelf
staan. Ook dienen ze in de toe
komst weer een functie te vervul
len en wordt er van de eigenaren
een bijdrage verwacht van vijftig
procent van de kosten. In 2002
werden onder andere toegangs
hekken, een windwijzer, dampalen
en een varkenshokje onder handen
genomen.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
En dat betekent de komende tijd
extra kosten, want de bodem moet
worden vervangen en er is een la
ger versleten. Via donaties en
sponsoring hoopt Hoogedeure dat
te kunnen bekostigen.
Door de film neemt de belangstel
ling voor de Kameleon toe. „In
Terherne maken dagelijks 800 tot
1000 mensen een rondvaart met
een replica van de Kameleon",
weet Mare Loos. De pindakaas
waarbij een cd-rom met een spel
letje rond deze boot zit, vliegt de
winkels uit. Boekhandel Dieleman
uit Tholen benaderde de stichting
voor materiaal in verband met een
etalagewedstrijd van uitgeverij
Kluitman. „Ze hebben de minia
tuur gebruikt die Jolanda en ik bij
ons trouwen hebben gekregen",
vertelt Boudie.
Aan de rondvaarten van zaterdag
hield hij ook het verzoek van twee
jongens over die een spreekbeurt
over de Kameleon willen houden.
„Daar gaan we natuurlijk iets mee
doen."
Advertentie l.M.
