De teek: een ingenieus beestje met
vervelende gevolgen voor de mens
Stichting verbiedt
schuimparty Haestinge
'Hoe meer je er vanaf weet, hoe
meer je beseft hoe uniek het is'
Vierhonderd redders
welkom in Tholen
Tekenbeet
Marja Visser kreeg de ziekte van Lyme door een tekenbeet
flek keersluis
vaak vernield
33 hardrijders
Tholenseweg
Donderdag 7 augustus 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
„Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een teek gehad
heb, dat is het verraderlijke van teken. Die jonkies (nim
fen) zie je dus praktisch niet, terwijl de meeste mensen
juist daardoor gebeten worden." Marja Visser (42) uit
Sint-Maartensdijk laat een plaatje zien waarop de ont
wikkeling van larve naar volwassen teek te zien is. „Als
je de nimf in het echt ziet, is hij niet groter dan een pen-
nenstipje op papier." Marja is nu wel helemaal op de
hoogte van het bestaan van de beestjes. Ze heeft de ziek
te van Lyme. „Vorig jaar om deze tijd liep ik nog met
krukken."
Brutaal
Vermoeid
Preventief informeren
Na vechtpartij en klachten in april
Nieuwe weg
Wooncomplex
in brand gestoken
Zevende prijs
Oude luister
Meer dan 1500 hulpverleners Ramp gemeld
Nog dagelijks melden zich bij het projectbureau Delta
2003 in Middelburg tientallen mensen die in 1953 op
enigerlei wijze hulp verleenden na de watersnood. Meer
dan 1500 reacties zijn er inmiddels binnen. Het is de be
doeling dat elke hulpverlener een aandenken ontvangt.
Uit de groep wordt een selectie gemaakt van mensen die
worden uitgenodigd voor een speciale bijeenkomst op 18
september in Meulvliet in Tholen. Een tweede bijeen
komst in de Gertrudiskerk in Bergen op Zoom, op die
zelfde dag, is inmiddels geschrapt.
Noorse woning
Oosterscheldepad
4
Voor zover ze weet is Marja drie
keer door een teek gebeten. „Mijn
eerste beet was een jaar of vier ge
leden, mijn laatste twee jaar terug.
Ik wist niets van de ziekte van Ly
me, dacht dat het een uit de hand
gelopen muggenbeet was, omdat er
een grote rode kring om de beet zat.
In de natuur kunt u gebeten
worden door een teek. Een
deel van deze parasieten is be
smet met de bacterie Borrelia
burgdorferie die de ziekte van
lyme veroorzaakt. Als u daar
mee geïnfecteerd raakt, ont
staat er binnen drie dagen tot
drie weken na de beet een rood
plekje, dat zich uitbreidt tot
een grote rode kring op de
huid. In dat geval dient u zo
snel mogelijk een dokter te
raadplegen.
U kunt uzelf beschermen te
gen teken door in de natuur op
de paden te blijven en goed-
sluitende, lange kleding te dra
gen. Na een wandeling in de
natuur kunt u het beste contro
leren of er toch niet ergens een
teek op de huid zit.
Een teek blijft een tijdje vast
zitten op de huid om bloed te
vergaren. Hoe langer de teek
op de huid blijft zitten, hoe
groter de kans op besmetting.
Het is dus belangrijk dat u de
teek snel en op de juiste ma
nier verwijdert. U kunt daarbij
gebruikmaken van een speci
aal tekenpincet.
Meer informatie kunt u krijgen
bij de N.V.L.P., telefoonnum
mer 0900-2100022.
Op een gegeven moment kreeg ik
allerlei klachten. Het leek op
ischias, maar dat was het niet." De
huisarts herkende de klachten ook
niet en Marja kwam terecht bij een
neuroloog in het ziekenhuis Lie-
vensberg. Een hernia werd uitgeslo
ten. Wat was het dan wel? Marja
kreeg last van spiersamentrekkin-
gen in haar linkerbeen, ze had een
lage rugpijn en later ook spiersa-
mentrekkingen in haar rechterbeen.
„Het voelt een beetje als een tri-
loog, zo'n zenuwtic. Het ging door
mijn hele lijf. Ik kreeg pijnscheuten
in mijn benen en armen, door mijn
ruggenwervels, gevoelloosheid in
mijn gezicht. 'Bent u misschien
door een teek gebeten?' opperde de
neuroloog." Vanaf dat moment was
het voor Marja helder. „Er was al
heel veel uitgesloten, maar wat het
wel was, daar kwamen ze niet ach
ter."
De neuroloog wilde Marja echter
niet behandelen voor de ziekte van
Lyme, omdat hij niet met een
bloedtest kon aantonen dat het
daadwerkelijk die ziekte was. Het
is maar in ongeveer de helft van de
gevallen te zien aan het bloed.
Maar voor mezelf was ik er toen
uit. Best snel in vergelijking met
andere mensen nog. Mensen lopen
er soms jaren mee rond voor het
ontdekt wordt. En dan ga je met
mensen praten. Op een gegeven
moment verzamel je een kringetje
om je heen. Mensen verzamelen te
ken voor me. Een kennis van mij is
contactpersoon van de Nederlandse
vereniging voor Lymepatiënten
(N.V.L.P.). Zij geeft ook voorlich
ting en dergelijke, haar dochter
heeft ook de ziekte van Lyme. Op
die manier ben ik steeds meer te
weten gekomen over de ziekte.
Marja Visser controleert niet alleen zichzelf, maar ook haar hond Rico regelmatig op teken.
Sommige mensen krijgen ge
wrichtsklachten, ik kreeg last van
mijn zenuwgestel. Het is heel breed
en dus moeilijk voor artsen om te
herkennen. En er zijn te veel artsen
onvoldoende op de hoogte van de
ziekte. Die neuroloog van mij wist
niet eens af van het bestaan van de
nimf, terwijl de meeste mensen die
de ziekte van Lyme krijgen juist
daardoor worden gebeten! Je wordt
er op een gegeven moment ook bru
taal van, ja, in de goede zin van het
woord. Als er geen folders in de
wachtkamer liggen, vraag ik ge
woon waarom. Die dingen zijn gra
tis te bestellen. Ik dring het nie
mand op, maar een arts hoort die
informatie in zijn wachtkamer te
hebben en ook in het informatierek
van een ziekenhuis mag een folder
over de ziekte van Lyme niet ont
breken. Als hij dat wel doet, vraag
ik er zeker naar."
Uiteindelijk kwam Marja terecht bij
dokter Keuter in het Radbout zie
kenhuis in Nijmegen. „Zij was ge
specialiseerd in het lymegebeuren.
Het verhaal waar ik mee kwam,
was voor haar een duidelijke zaak
en in juli 2002 kreeg ik drie maan
den antibiotica en in mei 2003 nog
eens twee maanden. Daar ben ik
behoorlijk van opgeknapt, al ben ik
nog steeds niet de oude."
„Vorig jaar om deze tijd liep ik met
krukken. Daar heb ik een aantal
maanden mee moeten lopen. Ik kon
hooguit vijf of tien minuten voor
uit, ik lag voortdurend op bed. In
oktober 2001 kwam ik in de ziekte
wet." Marja is met veel plezier do
cente op de Juliana van Stolberg-
school in Sint-Maartensdijk. Ze
geeft nu weer drie dagdelen per
week les aan groep 7/8. „In no
vember 2002 ben ik begonnen met
de revalidatie. Mijn spierkracht
was sterk verminderd. Nog steeds
ga ik een keer per week naar Lie-
vensberg voor revalidatie, voor
aangetaste zenuwen en om mijn
conditie op te bouwen." Uren wan
delen, of een stuk Fietsen zit er
voor Marja voorlopig niet meer in.
„Omdat het bij mij niet op tijd be
handeld is, kreeg de bacterie de
kans om zich te nestelen en zijn
schadelijke werk te doen. Ik zit nu
in een chronisch stadium, het is
niet meer te genezen." Wel kan
Marja er vanalles aan doen om de
klachten zoveel mogelijk tegen te
gaan. „Maar ik zal altijd in meer of
mindere mate beperkt zijn in mijn
doen en laten. Leuk is het zeker
niet. Ik ben altijd heel actief ge
weest, wandelen, bergbeklimmen,
dat kan nu allemaal niet meer. Ik
merk iedere dag dat de tekenbeet
gevolgen heeft gehad. Ik heb nog
steeds pijn in mijn linkerbeen, ik
ben sneller vermoeid en bij de
overgang van warm naar koud
weer heb ik behoorlijk last van
spierpijn."
Marja is er vrijwel zeker van dat ze
de tekenbeet heeft opgelopen in na
tuurgebied de Pluirhpot. „Toender-
tijd liep ik daar heel vaak met onze
hond Rico. 'Je gaat nou zeker nooit
meer naar het bos?' vroegen men
sen die hoorden dat ik de ziekte
van Lyme had opgelopen. Nou,
mijn eerste wandeling was naar het
bos. Vroeger dacht ik ook dat ze al
leen in het bos zaten, maar teken
zitten overal. In het bos, in de dui
nen, het stadspark, noem maar op.
Het hele circus begint al in de ei
gen voortuin. Maar je kan jezelf
goed beschermen tegen teken door
je manier van kleden, door op de
paden te blijven en jezelf te contro
leren na een wandeling." Marja's
hond zit naast haar op de grond en
kijkt trouw naar zijn baasje om
hoog. Ook hij heeft wel eens last
van teken en Marja onderzoekt
hem regelmatig op de beestjes.
Marja ziet het als haar taak andere
mensen te informeren over teken en
de ziekte van Lyme. „Voor mezelf
hoef ik het niet te doen, ik heb het al
te pakken. Maar toch heeft het denk
ik op de een of andere manier zin
gehad dat ik er zelf mee in aanraking
gekomen ben", mijmert ze. „Ik wil
de niet bij de pakken neer gaan zit
ten. De informatievoorziening wat
betreft lyme is gebrekkig. Alleen de
Nederlandse vereniging voor lyme
patiënten informeert erover en sinds
kort kun je bij de GGD ook wel wat
informatie krijgen. Maar dat is sa
men nog heel weinig. Waarom zou
ik mijn mond houden, als ik er ie
mand anders mee van dienst kan
zijn? Het hoeft namelijk helemaal
niet zover te komen als het bij mij
gekomen is, mits je er maar op tijd
bij bent." Marja probeert nu op lo
kaal niveau zoveel mogelijk mensen
te waarschuwen voor de gevaren
van een tekenbeet. Ze vindt dat er
tenminste een folder moet liggen op
plekken waar veel mensen komen,
zoals bij campings, VVV's en bij de
gemeente. Marja is ervan overtuigd
dat een heleboel geld bespaard kan
worden met preventieve informatie.
Het behandelen van de ziekte kost
veel meer dan het preventief infor
meren van mensen, zegt ze.
Om de mensen op Tholen bewust te
maken van de aanwezigheid van te
ken, heeft Matja de politiek inge
schakeld. In de CDA-steunfractie
bracht ze naar voren dat Tholen een
risicogebied is. „Er zijn heel veel te
ken op ons eiland. Ik vond dat het
CDA iets moest doen om de mensen
te informeren." Marja kreeg haar
partijleden zover dat er vragen wer
den gesteld in de gemeenteraad. Ge
volg daarvan was een publicatie
over de ziekte van Lyme in de infor
matierubriek Tholenderwijs en in
formatie op de website van de ge
meente. Ook op de website van het
CDA is een en ander te vinden over
de 'ingenieuze beestjes met verve
lende gevolgen'. „Datje daar dan de
politiek voor nodig hebt, dat ik die
heb kunnen gebruiken, is prima. Ik
hoop dat het 'goed voorbeeld doet
goed volgen' wordt."
De stichting gemeenschap Sint-Maartensdijk verleent dit jaar geen me
dewerking aan J&E's party-time voor het houden van een schuimparty
in Haestinge. Oorzaak zijn de ongeregeldheden na het concert in april
van Do en Erik Dikeb. Jan de Viet en Erik Scherpenisse van J&E be
treuren het besluit van de stichting maar hebben wel begrip voor de si
tuatie, zo laten ze aan de bezoekers van hun website weten.
De voorafgaande twee jaren hield
J&E's party-time aan het begin van
de zomervakantie een schuimparty in
Haestinge. Dit jaar zit het er niet in
omdat de stichting die eigenaar is van
partycentrum Haestinge, er geen toe
stemming voor geeft.
'Na ongeregeldheden en klachten uit
de omgeving na het feest op 18 april
heeft de gemeente actie ondernomen.
De stichting moet er vanaf heden alles
aan doen om overlast en ongeregeld
heden tijdens evenementen in Haes
tinge zoveel mogelijk te voorkomen.
Helaas betekende dit slecht nieuws
voor de plannen omtrent J&E's
schuimparty 2003. De stichting kon
het zich, tot haar spijt, niet veroorlo
ven hier op korte termijn medewer
king aan te verlenen. Ook de aange
scherpte wetgeving voor de hore
cabranche heeft tot dit besluit bijge
dragen. Wij betreuren deze gang van
zaken ten zeerste, maar hebben begrip
voor de situatie. Wat we echt erg vin
den, is dat jullie (de 98 procent van
onze bezoekers die wel weten wat
feesten is) de dupe is van misdragin
gen van enkelen.'
Na het optreden van Do en Erik Di-
beb voor ruim 400 bezoekers, maak
ten twee vechtersbazen uit Sint-Anna-
land amok in de zaal. Ze werden door
bewakers buiten gezet. Daar ontstond
een vechtpartij. Een van hen verniel
de de voordeurruit. De politie hield de
twee aan. De stichting liet daarna al
weten zich te beraden op de verhuur
van Haestinge voor dergelijke evene
menten.
J&E's party-time laat weten door te
zullen gaan. „We blijven in overleg
met de stichting om een' plan op te
stellen waarmee risico's zoveel moge
lijk beperkt worden. Het blijft in ons
beider belang dat aan deze evenemen
ten in de toekomst weer doorgang
verleend kan worden. Zowel de stich
ting als J&E's party-time tracht door
de diverse activiteiten ervoor te wa
ken dat het hier in de omgeving een
dode boel wordt."
Door de vechtpartij heeft het imago
van de feesten een deuk opgelopen.
Dat wil de organisatie herstellen. Het
wordt immers al snel vergeten dat
J&E's party-time reeds vier jaar fees
ten organiseert in samenwerking met
partycentrum Haestinge en dat deze
lange tijd zonder incidenten verlie
pen. Met dit gegeven in ons achter
hoofd en met een brok ervaring slaan
wij een nieuwe weg in. Een weg die
hopelijk vervolg geeft aan het succes
van onze vorige feesten.'
In een beschermde woonvorm te
Bergen op Zoom, voor mensen met
psychische of psychisch-sociale
problemen, is zondagavond door
één van de bewoners brand ge
sticht. De politie heeft inmiddels
een verdachte aangehouden. De
brandweer had het vuur snel onder
controle, maar kon niet voorkomen
dat de kamer waarin het vuur ont
stond volledig uitbrandde. Persoon
lijke ongelukken deden zich niet
voor. De mensen die binnen waren,
konden samen met hun begeleiders
tijdig buiten komen. De 28 bewo
ners van het complex aan het
Broersblok (waaronder ook enkele
die van Tholen afkomstig zijn) zijn
zondagavond eerst in het nabijgele
gen politiebureau opgevangen en
naderhand naar het psychiatrisch
ziekenhuis Vrederust gebracht.
Maandagavond konden ze weer
naar hun huizen terugkeren. Het
complex valt onder de GGZ Weste
lijk Noord-Brabant.
De keersluis in het havenkanaal te
Stavenisse is regelmatig doelwit van
vandalen. Het spijlenhekwerk bij de
sluis is al verschillende keren ver
nield, meldt het waterschap Zeeuwse
Eilanden dat eigenaar is van de keer
sluis. De betreffende plek is, aan de
kant van het dorp, in de zomer bij
zwemmers geliefd om het water in te
duiken. Ook dat staat het waterschap
niet aan; het schaart keersluizen, ge
malen en bruggen onder de over
zwemmers gevaarlijke plaatsen.
Ook op andere plaatsen wordt het wa
terschap met vandalisme geconfron
teerd: rond Borssele, het Veerse Meer,
de westhoek van Schouwen-Duive-
land, de Walcherse kust tussen Zoute-
lande en Vlissingen en het westelijk
deel van Noord-Beveland. Verkeers
borden, straatnaambordjes, reflector-
palen, fietspaaltjes, afrasteringen, af
valbakken en bomen worden vernield
of ontvreemd. Van elk geval wordt
aangifte gedaan bij de politie. Oprui
men, herstellen en vernieuwen kosten
het waterschap - en daarmee de inwo
ners - jaarlijks veel geld.
Bij een snelheidscontrole op de
Tholenseweg in Halsteren zijn vrij
dagmorgen 33 bestuurders bekeurd.
Tussen kwart voor tien en kwart
voor elf passeerden op het wegge
deelte waar 60 km/u gereden mag
worden, 462 voertuigen. Daarvan
was dus 7% in overtreding. De
hoogst gemeten snelheid was 87
km/u.
Op de Halsterseweg in Bergen op
Zoom zijn diezelfde ochtend 32
hardrijders bekeurd, die de gelden
de snelheid van 50 km/u overschre
den. Tussen elf uur en kwart over
twaalf passeerden 226 bestuurders
en de grootste snelheidsduivel reed
100 km/u.
Een van de torentjes op de hoeken van de grachtmuur was zo slecht dat het opnieuw is opgemetseld.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Toen ze bezig was met de aanleg
van de tuin vond ze scherven. Ze
toont een mand met resten van pot
ten, kruiken en schalen. Bruin en
groen geglazuurd. Stukken blauw
Duits aardewerk, pijpenkoppen en
ontelbare stelen, een stuk van een
kookpot op voetjes. Een van de
buurjongetjes komt met de laatste
vondst aanlopen. Een kaak met
tanden. Van een geit, stelt Hesther
vast.
Nu groeien er bloemen, maar ook
uien. Bonen en kaardebollen, as
perges en een vlinderstruik. Arti
sjokken en lavendel. Sier en nut
wisselen elkaar af, zoals in Zeeuw
se boerentuinen. Die combinatie
leerde ze op een cursus over boe
renerven van Gerard Smallegange.
„Wat ik van de mensen hier kreeg
aangeboden, stopte ik in de
grond."
En zo raakten veel dorpsbewoners
betrokken bij het slotterrein. Dat
gebeurde ook met de gracht. Het
water was sterk vervuild. „We heb
ben er toen krabbenscheer in ge
legd. Dat groeit in arm water."
De plant uit de waterkaardefamilie
vermenigvuldigt zich snel en komt
vooral voor in veensloten en ondie
pe meren. Ook in de veste die on
geveer een halve meter diep is,
gedijde de krabbenscheer goed. Er
kwamen ook schuimalgen en al
lengs kwam er meer licht en leven
in het water. Nu zwemmen er kar
pers in en ruisvoorn. Gekregen van
overbuurman Rien Moerland. Af
en toe vist De Bruin er nu een pa
ling op.
Het waterpeil is door de droogte
gedaald. Meer dan dertig centime
ter water staat er niet in, maar de li
bellen hebben het oord ook gevon
den. „Er zit hier vanalles, kikkers,
veenmollen, vlinders en kijk eens,
daar vliegt een kiekendief." Aan de
overzijde van de gracht legde het
echtpaar een pad aan. Met stenen
die ze van aannemer Van Prooijen
kregen. Stukje bij beetje kwam er
zicht in. Op het pad staan nu twee
bankjes waar regelmatig mensen
uit het dorp zitten om persoonlijke
herinneringen aan de plek op te ha
len. „Dat is heel gezellig. De bank
jes zijn soms een paar uur bezet.
We laten de mensen graag toe. De
zitjes staan wel op ons terrein,
maar ze staan er niet voor niks. Het
is een loopje geworden voor ieder
een. Vooral de ouderen genieten.
Ze weten niet wat ze zien."
Maar ook de jeugd heeft de weg
gevonden naar de plek van het slot
van weleer. Zo kwamen kinderen
van de Schalm een kijkje nemen.
Leen houdt van vissen. Met een
klein kruisnet, te leen van Moer
land, vist hij het teveel aan vissen
uit de gracht. De oevers van de
gracht zijn inmiddels ook be
groeid. Ook tussen de stenen van
de grachtmuur piepen plantjes
omhoog. Wilgenroosje, konings
toorts. De muur die Hesther op
nieuw voegde en van nieuwe ste
nen voorzag op plekken waar ze
uitgevallen waren. Stenen die ze
vond op het terrein. Ook de funda
menten van de torentjes werden
opgemetseld. Niet door haarzelf,
maar door een vakman, een fami
lielid.
Het werk is nog niet af. Hesther
gaat door met het renoveren van de
restanten. Er is nog een muur en
nog een torentje te gaan. Om er
goed bij te kunnen, heeft ze een
vlot van pallets en piepschuim ge
maakt.
Het slotterrein deed ook al mee in
een landelijke wedstrijd van Na
tuurmonumenten. Het moest over
een vrij, toegankelijk terrein gaan
waar de flora en fauna bloeit en
groeit. „Er waren drie eerste prij
zen. We waren zevende. Toch leuk
hè. Als je bij (je eerste drie zat,
kreeg je geld om de boel op te la
ten knappen."
Bij de gemeente vingen ze tot nu
toe bot. Tot 2007-2008 komen de
slotresten niet voor subsidie in aan
merking, zegt Hesther. „Het is ei
genlijk gek dat de gemeente het
niet wilde kopen. Die zou toch de
verantwoording op zich moeten ne
men. Dit moet toch open wezen
voor het publiek?" Ja, de rijks
dienst voor de monumentenzorg is
ook langs geweest om de boel te
fotograferen en te catalogiseren.
„En laatst kwam er een opzichter
van de gemeente om te kijken of de
gracht uitgebaggerd kan worden.
Daar zou subsidie voor zijn."
In het dorpsplan van Stavenisse
schreven b. en w. ruim tien jaar ge
leden al dat 'herwaardering van de
restanten uit historisch oogpunt ze
ker op zijn plaats is'. Daarmee zou
er 'iets van de oude luister van
de ambachtsheerlijkheid terugge
bracht' worden. Die luister is er al
grotendeels. Maar ze draagt het
persoonlijke karakter van het echt
paar. „Het is wel een beetje kit
scherig," zegt Hesther. „Maar hoe
meer je er vanaf weet, hoe meer je
gaat beseffen dat het een unieke
plek is."
Oud-inwoner Jan Eerland (wiens
moeder naast het echtpaar woont)
vroeg het echtpaar of ze mee wil
den doen met de open monumen
tendag. Daar hebben ze geen be
zwaar tegen. Integendeel.
De andere monumenten die worden
opgengesteld zijn in Stavenisse de
hervormde kerk en de molen, in
Tholen de hervormde en de rooms-
katholieke kerk, de Gasthuiskapel,
het stadhuis en de molen. In Sint-
Maartensdijk de hervormde kerk en
het monumentale gedeelte van het
gemeentehuis. In Sint-Annaland de
standerdmolen en het streekmuse
um, in Oud-Vossemeer de hervorm
de en de rooms-katholieke kerk en
het ambachtsherenhuis. In Sint-Phi-
lipsland de hervormde kerk en de
molen, in Poortvliet en Scherpenis
se de hervormde kerken.
De hulpverlening kwam een halve
eeuw geleden uit binnen- en buiten
land. Daarom zijn voor de bijeen
komst in Tholen tientallen ambassa
deurs uitgenodigd van de betref
fende landen. „Het aantal overige
hoogwaardigheidsbekleders wordt
tot een minimum beperkt", zegt
hoofd mevrouw M. Schoonen van
de stafafdeling van de provincie.
Vertegenwoordigers van de krijgs
macht, van gemeenten en hulpverle
ningsorganisaties staan ook op het
lijstje. Maar het projectbureau wil
zoveel mogelijk 'gewone' hulpver
leners erbij betrekken (400 zijn er
uitgekozen) en het aantal zitplaatsen
in Meulvliet is nu eenmaal beperkt.
Het merendeel van de uitnodigingen
is inmiddels verstuurd. Prinses Mar
griet is eveneens gevraagd aanwe
zig te zijn, maar de Rijksvoorlich
tingsdienst heeft nog niet laten
weten of zij ook werkelijk komt.
Mevr. Schoonen weet dat veel parti
culiere hulpverleners worden aan
gemeld door derden: mensen of ge
meenten die weten dat iemand in
1953 een bijzondere rol heeft ver
vuld bij de hulpverlening. In de op
roep om hulpverleners te melden,
werd aangegeven wat voor mensen
dat konden zijn. Namelijk redders
van mensen en dieren, personen die
evacués opvingen en personen die
hielpen bij het dichten van de dijken
en bij de wederopbouw.
De bijeenkomst in Tholen is be
doeld om de hulpverleners op ge
paste wijze te bedanken voor hun
inzet van destijds.
Vanuit Meulvliet maken de geno
digden in bussen een rondrit over
Tholen en door West-Brabant. Er
zijn drie routes uitgezet, die lopen
langs plaatsen waar herinneringen
aan de Ramp te zien zijn. Zo is de
uit Stavenisse naar Sint-Annaland
overgebrachte houten Noorsë"Vo-
ning erin opgenomen. En in de pol
ders rond Halsteren zijn palen ge
plaatst die de waterhoogte van toen
aangeven, waarbij op een aantal pa
len kunstwerken zijn aangebracht.
Aanvankelijk zou iedereen weer sa
menkomen in de Bergse Gertrudis
kerk, maar daarvan wordt afgezien.
Dit vanwege logistieke problemen
omdat niet alle gasten een hele dag
aanwezig kunnen zijn.
In het destijds zwaar getroffen Sta
venisse staan op diverse plaatsen
panelen langs een uitgezette wan
delroute in en om het dorp. Tijdens
de zomervakantie is daar behoorlijk
wat belangstelling voor, meldt F. de
Rijke van de stichting Actief Stave
nisse.
De borden blijven in ieder geval
staan tot na de hulpverleningsbij
eenkomst. En in het multi- functio
neel centrum Scaldis Naturalis bij
Sint-Maartensdijk is tot eind sep
tember een expositie te zien over de
wederopbouw na de Ramp.
Zeeland is een nieuw wandelpad rij
ker. Rondom de Oosterschelde ligt
het Nationaal Streekpad nummer 15.
Wandelaars kunnen hun hart ophalen
en de benen (link uit de broekspijpen
steken, want het pad heeft een lengte
van bijna 200 kilometer, verdeeld
over 36 etappes.
Het loopt langs oude stadjes, dorpen,
polders en dijken en er is veel te zien
van de Zeeuwse strijd tegen het wa
ter. Ook de eilanden Tholen en Sint-
Philipsland worden aangedaan. Op
Tholen heeft het pad een lengte van
48,2 kilometer. Het bestaat uit 8 etap
pes en loopt van Gorishoek twee kan
ten uit. De ene arm van het pad gaat
over de buitendijk langs de West-
kerkse vliedberg en door de Lageweg
naar Scherpenisse. Vanaf daar gaat de
route richting Sint-Annaland en via
de Joanna Mariapolder naar Sint-Phi-
lipsland. De andere kant van het pad
loopt langs de kust naar het gemaal
De Noord en via de Poesdreef komen
wandelaars uit bij Stavenisse. Via de
Breedenvlietpolder gaat de route
richting Sint-Annaland. Op Sint-Phi-
lipsland is het pad 20,8 kilometer
lang. Het loopt over het hele eiland,
van Sint-Philipsland tot Sluis en weer
terug. Het pad loopt langs slikken en
schorren en geeft een goed beeld van
de natuur op de grens van zoet en
zout. Opvallend is dat het pad alleen
ten westen van de lijn Yerseke/Scher-
penisse loopt. Het oostelijk deel van
Tholen wordt niet aangedaan.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
De laatste jaren was het al moeilij
ker om de vergunning voor het
vuurwerk rond te krijgen, zegt de
ondernemer. Hoeveel geld de on
dernemersvereniging uitspaart nu
het vuurwerk niet doorgaat, kan hij
niet zeggen. Wagenvoort Vuurwerk
heeft immers het nodige voorwerk
verricht. „En het is geld van de
Thoolse ondernemers dat wij behe
ren." Als het aan Molenaar ligt,
komt er volgend jaar toch weer een
vuurwerk met de braderie. „Of iets
anders als afsluiting. Een artiest of
een lasershow. Ik noem maar iets,
we moeten er als bestuur nog over
praten." In oktober, november be
gint de organisatie alweer met de
voorbereidingen voor de volgende
braderie.
Een teek vastzittend op de huid
(bron: Saag)
