Ds. Kolkman bijzonder fenomeen
voor Ger. Kerk Anna Jacobapolder
Overstelpende liefde van God
maakt dankbaar en bescheiden
Thomashuis speelt
in op marktwerking
in de zorgsector
Schuldvergeving is het hart van het evangelie
Liturgie
Terneergedrukte geloofshouding
psychisch voor mens schadelijk
Predikant schaft Zeeuws woordenboek aan om in te burgeren
Orthodoxie is
ware lofprijzing
Donderdag 17 juli 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
„Ja, van harte", klonk het zondagmiddag in de Gere
formeerde Kerk van Anna Jacobapolder, toen ds. C.
Kolkman werd geïnstalleerd door ds. J. Kroeze uit
Steenbergen. De kinderen van de kindernevendienst
bedankten de laatste met een gedicht en zongen ds.
Kolkman met een welkomstlied toe. Onder zomerse
temperaturen kreeg de 275 leden tellende gemeente
weer een eigen predikant, nadat vorig jaar een vacatu
re ontstond door het vertrek van ds. O. Boersma naar
Zwitserland. En die vloog voor die tijd op en neer
naar Cairo, zodat ds. Kroeze nogal eens waarnam,
hoewel ds. P. Broere uit Tholen de officiële consulent
was.
Speld in hooiberg
Zwart pak vruchteloze poging om boete te doen
Een terneergedrukte geloofshouding is niet alleen psy
chisch gezien voor een mens heel schadelijk, ook voor
het beeld datje hierdoor van God krijgt, is hij fnuikend."
Dat zei ds. C. Kolkman zondagmiddag in zijn intrede
preek in de Gereformeerde Kerk van Anna Jacobapolder.
Goede buur
Schuldvergeving is het hart van het evangelie, de kern
van het kerk-zijn. Dat zei ds. C. Kolkman zondagmiddag
in zijn preek naar aanleiding van Mattheüs 18:21-35.
Akelige kerel
Overdrijft Jezus?
Volstrekt belachelijk
Onoverbrugbare kloof
Goede werken
Woonvorm verstandelijk gehandicapten Sint-Annaland
Zoveel regels
Zelf werven
Die woonde de welkomstdienst
zondagmiddag ook bij met afge
vaardigden van de Gereformeerde
Kerken uit Tholen, Poortvliet,
Bruinisse en Zierikzee, alsmede de
Hervormde Gemeente uit Sint-Phi-
lipsland. De 52-jarige uit Harder
wijk afkomstige ds. Kolkman is in
Vlaardingen geboren en getogen.
Zijn vrouw, E. Vogelaar, komt uit
Rotterdam, maar haar familie is af
komstig uit Middelharnis. Ds.
Kolkman was hervormd predikant
in vijf gemeenten, waarvan De
Kaag in Zuid-Holland de eerste
was en Leeuwarden in Friesland
de laatste. Na ernstig ziek te zijn
geweest, heeft hij in Anna Jacoba
polder de draad van het kerken-
werk weer opgepakt, zij het in
deeltijd. Formeel gezien is er spra
ke van bijstand in het pastoraat
voor drie dagdelen per week. „Dat
is een bijzonder nieuw fenomeen,
maar het past in de veelvoudigheid
van onze tijd", zei ds. Kroeze.
„Met Paulus zeg ik: er is verschei
denheid in genade, maar het komt
allemaal van dezelfde God. Men
sen worden geroepen tot dienst en
ook pastorale hulp is zeer waarde
vol. Om te dienen en om te bou
wen tot eer van die ene zegenaar."
Organiste mevr. A. de Jager-
Boudeling begeleidde de sa
menzang tijdens de welkomst-
dienst van ds. C. Kolkman in
de Gereformeerde Kerk van
Anna Jacobapolder. Er werd
gezongen uit Psalm 100:1, 2, 3
en 4; 25: 2, 5 en 6; Gezangen
320: 1,2, 3 en 4; 460: 1,2 en 3;
48: 1,6 en 10. De Schriftlezing
was uit Mattheüs 18:21-35.
Ds. Kroeze hield de nieuwe predi
kant de verschillende voorwaarden
voor, zoals aanvaarding van de
Heilige Schrift als enige regel en
verwerping van alles wat daarmee
strijdig is, en geheimhouding van
alles waarmee hij in de persoonlij
ke contacten te maken krijgt.
De kerkenraad dacht bij het zoeken
naar een deeltijdwerker voor Anna
Jacobapolder aan een lastige opgave
te beginnen. „Hoewel we dachten te
zoeken naar een speld in een hooi
berg paste er op ons potje toch een
dekseltje", zo bracht ouderling
A.G.M. Wisse naar voren. De leden
hadden in de vacatureperiode een
duidelijke opdracht aan de kerken
raad gegeven, namelijk dat de pas
torie bewaard moest blijven en dus
weer bewoond moest worden. Er
werd een ludieke advertentie ge-
plaats in het blad Kerkinformatie,
waarbij een pastoraal werker werd
gezocht die diensten verleende in
ruil voor gratis wonen. Het dien
stencentrum van de Gereformeerde
Kerken had adviezen gegeven. Toen
reageerde er een hervormde predi
kant, ds. Kolkman, maar ook dat
bleek geen probleem. „We lopen
hiermee alvast vooruit op het Sa
men-Op-Wegproces", zei Wisse.
Hij maakte duidelijk dat de predi
kant in de zes weken dat hij al in
Anna Jacobapolder woont, snel is
ingeburgerd. „Hij heeft zelfs al een
Zeeuws woordenboek aangeschaft,
dus dat is pas integreren! U heeft
trouwens toch veel interesse in de
geschiedenis van de Polder en mo
gelijk weet u er nu zelfs nog meer
van dan velen van ons. U was ook
op zoek naar rust en ruimte en dat is
hier zeker aanwezig. In onze con
tacten is gebleken, dat u graag su
perlatieven gebruikt. Laat ik dan
De predikant deed zijn uitspraken
naar aanleiding van Mattheüs 18:21-
35 waarin Jezus de gelijkenis van de
onbarmhartige dienstknecht aan Pe
trus vertelt. „Wanneer we veel meer
gaan letten op de onheiligheid van
de mens in plaats van op de heilig
heid van God, wordt de zonde een
beladen woord. Als een zware doem
hangt de verpletterende schuld van
tienduizenden talenten boven ons
hoofd. Wanneer je al je aandacht
daarop richt, heb je geen andere
keus meer dan om verder maar in
het zwart gekleed te gaan, als in een
vruchteloze poging om boete te
doen. De kloof is onoverbrugbaar,
de schuld is te groot. Wie zal nog
behouden worden?
Wat is de hoogheilige God op zo'n
manier nog anders dan onze grootste
vijand? En verwordt de vrede des
Heren dan niet tot angst voor God?
Een angstgegner in plaats van een
verlosser.
Wanneer we de gelijkenis als een
strikt menselijk verhaal uitleggen,
als een variant op de vernietiging
van Carthago, dan wordt Goed net
zo'n veeleisende vijand als de Ro
meinen. En net als de Romeinen is
God dan de bezettende macht van
ons leven aan wiens greep wij nooit
zullen kunnen ontkomen, tot wij uit
eindelijk in zijn laatste oordeel
hoogstwaarschijnlijk zullen vergaan.
In een geloofsgemeenschap waar dit
de leidende gedachte "is, houden de
gemeenteleden zichzelf en elkaar
gevangen in een benauwend mora
lisme. Zo'n kerk leeft dus onder de
wet en niet uit het evangelie", aldus
ds. Kolkman tijdens zijn intrede
preek in Anna Jacobapolder.
W. van Herk
Jager-Blaas
Ds. C. Kolkman omringd door de leden van de kerkenraad, v.l.n.r. M. v.d. Reest (diaken), voorzitter A.G.M. Wisse (ouderling),
(diaken), J. Nell (ouderling), mevr. A. van Strien-van Leeuwen (ouderling), P.J. van Halum (ouderling) en scriba mevr. J. de
(ouderling).
zeggen, dat we enorm dankbaar zijn
dat we u vanmiddag hartelijk mo
gen verwelkomen. U bent een pre
dikant met heel veel levenservaring
en dat komt in het pastoraat goed
van pas", aldus de voorzitter van de
kerkenraad, die ds. Kolkman de
sleutel van de kerk overhandigde.
„Ik weet niet of het verstandig is om
te vertellen, maar ik ben inmiddels
Gereformeerd geworden", zo ont
hulde ds. Kolkman. Veel deining
gaf die mededeling niet op deze
warme zondagmiddag en Anna Ja
cobapolder kan wel tegen een stoot
je. Bovendien is ook de kerkenraad
eigenzinnig, vertelde ouderling
Wisse. „Maar het is een gemeente
om van te houden", zo was de erva
ring van ds. Kroeze, wiens taak als
waarnemer erop zit, al zal hij nog
wel eens preken in AJP. „Onder het
motto beter een goede buur dan een
verre vriend, was ik hier de nood
hulp. En hoewel ik er nog niet ge
noeg van had, ben ik toch blij dat
ds. Kolkman is gekomen, zodat ik
dankbaar ter zijde zal treden. Het
klikte direct tussen ons en hopelijk
zal dat ook met de gemeente het ge
val zijn. Anna Jacobapolder is het
waard. Vol vertrouwen draag ik het
werk hier aan u over. Een hele ge
zegende, fijne tijd hier toegewenst."
Ds. Kroeze bedankte de gemeente
en de kerkenraad voor de goede sa
menwerking. „We hebben soms in
tensief contact gehad met gemeen
teleden, vaak via de contactdames
Piëta Boudeling en Anneke van
Strien. Voor de kerkenraad was
Jeanne de Jager mijn aanspreekpunt
en zij is de enige die ik niet zelf be
vestigd heb."
Ouderling Wisse haakte daar nog op
in toen hij ds. Kroeze bedankte voor
zijn inbreng. „Toen ds. Boersma re
gelmatig voor langere tijd naar Cai
ro ging, was Steenbergen dichtbij en
u stond ons met raad en daad bij. U
bezocht zieken thuis en in het zie
kenhuis en was voor ons altijd be
reikbaar, ook wanneer u in Ouddorp
vertoefde. In de consistorie deelde u
nogal eens kwinkslagen uit. U bent
een aimabele man die weet wat hij
wil. Op één na bevestigde u alle
kerkenraadsleden", zo schetste
Wisse de band met AJP en daarom
bedankte hij ds. Kroeze met bloe
men. De kinderen van de kinderne
vendienst o.l.v. Joke Bomas be
dankten ds. Kroeze met een gedicht,
foto's en bloemen.
Pastoor Van Schaik uit Nieuw-Vos-
semeer, die aanwezig was in ver
band met de medewerking van de
Gereformeerde Kerk uit Anna Jaco
bapolder aan de Pinksterketen,
overhandigde ds. Kolkman vijf re
gels over de liefde tot God. „Van
het pastoorke van d'n overkant om
dat vergeving het hart is van het
evangelie en de goedheid van God
de bron is van alle liefde."
Na de dienst was er nog gelegen
heid om koffie te drinken en nader
kennis te maken met ds. Kolkman.
Met de nieuwe predikant is ook de
pastorie naast de kerk in de Lange-
weg weer bezet. De voorzitter van
de commissie van beheer, Rinus
Quist, leidde de werkzaamheden
van de grote groep vrijwilligers.
Wim en Maartje van Herk organi
seerden de eigenlijke verhuizing
van het predikantspaar.
Hoewel officieel drie halve dagen
beschikbaar, is ds. Kolkman flexibel
inzetbaar. Er zijn geen vaste dagen.
Alleen een vaste telefonische be
reikbaarheid, elke avond van half
zeven tot zeven uur.
Orthodox staat in het spraakgebruik
meestal voor zwaar. In Israël ken
nen we de orthodoxe Joden, op
Tholen de orthodoxe kerken en ook
het begrip midden-orthodox is in
kerkelijke kring wel bekend. Maar
weet u wat orthodoxie eigenlijk, ja
letterlijk, betekent, zei ds. Kolkman
tijdens zijn intrede in Anna Jacoba
polder. „De ware lofprijzing. Niet
de zuivere leer of het juiste gedrag,
nee, de ware lofprijzing."
„Het lijkt misschien vreemd om
voor een intreedienst een bijbelge
deelte te kiezen dat gaat over ver
geving van schuld. Wij kennen el
kaar nog maar net en behandelen
elkaar hoffelijk en welwillend. Wij
zijn alleen maar blij en van zorgen
bevrijd. U hebt in mij een nieuwe
dominee gekregen en ik in u een
fijne, nieuwe gemeente. Wij hopen
samen goede jaren te hebben en
komen vanmiddag eigenlijk alleen
maar samen om Gods zegen daar
over af te smeken. Alle voorberei
dingen zijn in volstrekte harmonie
verlopen, er is geen kwaad woord
gevallen. Er is niets vervelends ge
beurd, dus waarom zouden wij het
uitgerekend tijdens deze feestelijke
eredienst over schuldvergeving
gaan hebben? Inderdaad, daar is
geen enkele aanleiding voor. Toch
ga ik het over schuld en vergeving
hebben omdat ik in de loop van
mijn predikantsloopbaan steeds
meer ben gaan inzien, dat in
schuldvergeving het hart van het
evangelie en de kern van het ge
meente-zijn samenvallen. En van
die ervaringen wil ik u nu, bij het
feestelijk begin van ons gezamen
lijk optrekken als gemeente en pre
dikant, graag deelgenoot maken."
„Schuldvergeving. Daarbij denk ik
niet alleen aan de oproep van onze
Heer dat wij elkaar onze schuld
dienen te vergeven, maar nog meer
aan dat wat daaraan voorafgaat: de
vergeving die wij bij God mogen
vinden voor onze eigen schuld.
Want vergevingsgezindheid ten op
zichte van onze medemensen kun
nen wij eigenlijk alleen opbrengen
vanuit het besef dat God verge
vingsgezind is ten opzichte van
onszelf. Het verhaal van onze ei
gen schuld, gaat altijd aan dat van
de schuld van anderen vooraf. Zo
is het ook in de gelijkenis: aan het
verhaal over de man die zijn mede
mens een onbeduidende schuld van
100 schellingen niet kan vergeven,
gaat dat over zijn eigen enorme
schuld vooraf. Zelf is hij 10.000 ta
lenten zilver schuldig aan niemand
minder dan de koning. Die koning
staat in de gelijkenis voor God. En
de man die zelf vergeving ont
vangt, maar niet aan een ander kan
geven? Daarmee bedoelt Jezus u en
mij, ons allemaal. Als wij dat laat
ste even tot ons door laten dringen,
dan klinkt de gelijkenis ons ineens
heel vervelend in de oren. En laten
wij daarover alsjeblieft eerlijk zijn
tegenover elkaar en tegenover
God. Herkennen wij ons in die ake
lige kerel die zijn broeder geen
vergeving schenkt, maar alleen
wraak koestert? Nee toch? Wij zijn
goedmoedige Zeeuwen - okay, met
wat Hollanders ertussen, maar die
vallen ook wel mee. Wij hebben
graag iets over voor elkaar, wij
mijden conflicten en bewaren lie
ver de lieve vrede. En wij zijn be
reid daartoe veel van elkaar te slik
ken. Leven en laten leven. Nee, in
die wraakzucht herkennen wij ons
echt niet."
„Maar nog minder in die enorme
schuld die de man in de gelijkenis
bij de koning, dus bij God heeft.
Zeker, wij belijden elke zondag dat
wij gezondigd hebben in woord en
daad, bewust maar nog veel vaker
zonder dat we daar erg in hadden
en vragen God oprecht om verge
ving van schuld. Maar zo vreselijk
schuldig en zondig voelen wij ons
niet. Om Christus is het ons toch
ook vergeven? Tienduizend talen
ten zilver? Dat zal zeker veel en
veel meer zijn dan 100 schellingen.
Overdrijft Jezus niet een beetje?
Als ik u vertel wat 10.000 talenten
waard zijn, dan zult u merken dat
Jezus er zelfs nog een schepje bo
venop doet. De schuld die wij bij
God hebben, schetst Jezus als
10.000 talenten zilver. Een talent is
het gewicht dat een volwassen man
op z'n rug kan dragen: zo'n 43 ki
lo. Het gaat dus om 43.000 kilo zil
ver, zo'n slordige 48 miljoen euro.
Maar zilver was in de dagen van
Jezus nog vele malen kostbaarder
dan tegenwoordig. Nog een andere
vergelijking: 1 talent stond gelijk
aan 6000 drachmen; 1 drachme
was het dagloon van een geschool
de arbeider. Tienduizend talenten
maal 6000 is dus 60 miljoen daglo
nen. U weet wat een loodgieter per
uur rekent, het totale bedrag komt
uit op een klein miljard ouderwetse
guldens. Zo'n bedrag noemt onze
regering gewoon een tegenvaller,
maar als wij zelf voor dat bedrag in
het rood stonden, zouden we red
deloos failliet gaan. Onze schuldei
sers zouden beslag laten leggen op
al onze bezittingen en die zouden
zonder pardon geveild worden.
Echt veel zou het niet opleveren in
vergelijking met onze schuld van
een miljard, maar het is toch iets.
Dat is dan ook precies wat de man
in de gelijkenis overkomt. Zijn in
boedel wordt verbeurd verklaard.
En - zoals dat in die dagen ging -
hij zelf zal, evenals zijn vrouw en
kinderen, als slaaf worden ver
kocht. Echt veel levert het niet op,
maar het is toch iets, denkt de bank.
Maar wie zo verschrikkelijk failliet
gaat, beseft dat hij z'n hele verdere
leven lang moet boeten en onder de
gevolgen gebukt zal gaan."
„Maar deze schuldenaar lijkt zich
van de ernst van de situatie totaal
niet bewust. Hij reageert alsof het
inderdaad alleen maar gaat om een
kleine tegenvaller bij de begro
tingsbesprekingen en vraagt: 'heb
geduld met mij en ik zal u alles te
rugbetalen.' Weliswaar werpt hij
zich daarbij neer als smekeling,
maar het is natuurlijk hondsbrutaal,
zo'n verzoek. Hij, een slaaf, zonder
inkomen, zal wel even op eigen
kracht een schuld van tienduizend
talenten zilver terugverdienen? Het
enige wat hij vraagt, is een beetje
geduld. Dat is niet alleen brutaal,
dat is volstrekt belachelijk. Toen ik
wat onderzoek deed over dit bijbel
gedeelte, ontdekte ik tot mijn ver
rassing dat de toehoorders van Je
zus ook echt gelachen zullen
hebben om dit verhaal. In de gelij
kenis maakt Jezus een toespeling
op een toen algemeen bekende po
litieke gebeurtenis: om vrede te
sluiten met de Romeinen betaalde
Carthago (het Noord-Afrikaanse
rijk van de beroemde Hannibal)
10.000 talenten zilver en ging
meteen failliet. De Romeinen
maakten een halve eeuw later hun
karwei alsnog af: alle mannen wer
den vermoord, de vrouwen en kin
deren werden als slaaf verkocht.
Het was een lachwekkend voor
beeld van naïef optimisme: vrede
willen kopen terwijl je verslagen
bent. Dat is toch wel het toppunt
van onnozelheid. Toen onze Heer
zijn gelijkenis vertelde, stond men
te grijnzen, want iedereen begreep
waar Jezus op doelde."
„Maar ons zal nu het lachen wel
vergaan, als we ons realiseren dat
de koning in de gelijkenis niet staat
voor onze grootste vijand, maar
voor de heilige God. En omdat de
man model staat voor ons allemaal,
bedoelt Jezus met die enorme
schuld natuurlijk onze zonde. Er is
geen ontkomen aan: naar het oor
deel van onze Heer is de kloof die
ons, onheilige mensen, scheidt van
de heilige God, als een schuld van
een miljard. Een onoverbrugbare
kloof, een absoluut onaflosbare
schuld.
En nu moeten we oppassen welke
conclusie wij hieruit trekken. De
meest wezenlijke drijfveer van de
Reformatie is het diepe verlangen
om recht te doen aan de heiligheid
van God en Hem alle eer en plaats
te geven in ons leven die Hem toe
komt. Op dat streven kunnen wij
alleen maar ja en amen zeggen en
erkennen, dat wij er voortdurend in
tekortschieten om werkelijk ons
hele leven in woord en daad en ge
bed doortrokken te laten zijn van
de lofprijzing van de heilige God.
Maar in het verlengde van dit
krachtige streven van onze Refor
matorische traditie ligt ook haar
zwakte: het gevaar om veel meer te
gaan letten op die onheiligheid van
de mens dan op de heiligheid van
God. De zonde wordt dan een bela
den woord. Als een zware doem
hangt de verpletterende schuld van
tienduizenden talenten boven ons
hoofd. Als gemeente van Christus
mogen wij juist leven uit de genade
van onze Heer Jezus Christus. Daar
geeft deze gelijkenis alle aanlei
ding toe. Want als we nu ook maar
één regel verder lezen, wordt alles
ineens heel anders. De koning
blijkt in niets te lijken op de wrede
Romeinse overheersers. Dit is geen
koning der wrake, maar de God die
vergeeft. De schuld van 10.000 ta
lenten wordt ineens kwijtgeschol
den. De koning vergeeft niet omdat
de man aanbiedt alles terug te beta
len, maar ondanks die onzinnige
belofte. Want Gods genade is vol
strekt onafhankelijk van onze goe
de werken en goede bedoeling. Wij
lezen hier niet uit de wet, maar uit
het evangelie. En degene die deze
gelijkenis vertelt, is niemand min
der dan onze Heer Jezus Christus
zelf. En Hij heeft recht van spre
ken, want die overstelpende gena
de van God de Vader is enkel en al
leen gebaseerd op het offer dat Hij,
de Zoon, op Golgotha bracht."
„Ja, zult u misschien denken, maar
waarom beschrijft Jezus onze
schuld dan toch als zo'n verbijste
rend grote last van 10.000 talen
ten? Jezus gebruikt deze beeld
spraak alleen maar om ons ervan te
doordringen, dat wij nooit, maar
dan ook nooit, mogen denken dat
wij toch stiekem in staat zullen zijn
om Gods genade door onze goede
werken, op eigen kracht te verdie
nen. Diep in ons hart zouden wij
dat wel het liefste willen, dat wij de
vrede met God konden kopen door
onze rechtschapenheid. Het is niet
prettig om afhankelijk te zijn van
de gunst van een ander, dus zouden
we ook tegenover God liever onze
zelfstandigheid bewaren. Die trots
in ons hart is onuitroeibaar en bela
chelijk. 'Heb geduld met mij, ik zal
u alles terugbetalen.' Maar boven
dien belemmert die behoefte om
goed te zijn, ons erin om God rond
uit alle eer te geven voor Zijn on
voorstelbare goedheid. En als we
dan zo nodig een tegenprestatie
willen leveren, het enige wat van
ons verwacht wordt, is dat het be
sef van die overstelpende liefde
van God en het geloof in de genade
van onze Heer Jezus Christus, ons
dankbaar en bescheiden maakt.
Dat ziet en hoort God graag: dat
wij Hem van ganser harte loven en
danken voor zijn goedheid. Zonder
dat wij dan meteen weer tegen
Hem beginnen te zeuren dat wij
zelf toch ook zo slecht niet zijn.
Dankbaar en bescheiden: dat is de
houding van een christen tegenover
God, maar ook tegenover elkaar.
Want de ware gemeente van Chris
tus kenmerkt zich niet alleen door
dankbaar leven uit vergeving, maar
ook door het ruimhartig geven van
vergeving aan elkaar, in het be
scheiden besef, dat de 100 schellin
gen van onze broeder of zuster niet
in verhouding staan tot onze eigen
10.000 talenten. Zo vallen het hart
van het evangelie en de kern van
kerk-zijn samen. Laten wij God
straks voor dit alles van harte dan
ken en Hem bidden om zegen om
zo als gemeente en predikant, sa
men op weg te gaan", zo besloot
ds. Kolkman zondagmiddag zijn
intredepreek in de Gereformeerde
Kerk van Anna Jacobapolder.
Zelfstandige ondernemers in de kinderopvang kennen we in Tholen al
langer, en ook in de thuiszorg. Als het aan de stichting Thomashuizen
Nederland ligt, komt daar een derde vorm bij. Namelijk een woonvorm
voor verstandelijk gehandicapten. In Sint-Annaland zou een huis moe
ten komen voor maximaal acht van deze mensen, geleid door iemand
met een zorgachtergrond die voor zichzelf wil beginnen.
De opzet bij de stichting is dat de
zorgondernemers 24-uurs zorg bie
den, die door de cliënten wordt in
gekocht met een persoonsgebonden
budget. De stichting Thomashuizen
Nederland biedt de ondernemers
ondersteuning op juridisch en fis
caal gebied, zorgt voor een geschikt
pand en staat garant voor de conti
nuïteit. Ze streeft een franchiseke-
ten na door het hele land. Momen
teel zijn er vier Thomashuizen en
dit jaar komen er naar verwachting
vijftien bij.
In Sint-Annaland exploiteert Het
Gors al het gezinsvervangend tehuis
de Annewas voor verstandelijk ge
handicapten en Siloah heeft plannen
voor een soortgelijke voorziening in
Tholen. Niettemin is er volgens
coördinator mevrouw A. Dooije-
weerd vraag naar een Thomashuis.
„Een aantal mensen heeft zich al
opgegeven." Een ondernemersecht
paar zoekt de stichting, die in
Gouda zetelt, nog. „We zijn er met
twee in gesprek, in Zeeland en in de
omgeving van Dirksland. Cliënten
staan er in Zeeland twee op de lijst
en in Zuid-Holland 25. Volgende
week hebben we in Middelburg een
gesprek met de SPD (sociaal-peda
gogische dienst)." De stichting
heeft contacten met makelaars en
mikt op de wat grotere panden.Een
vaste architectengroep zorgt voor de
ontwerpen. „Heel veel zaken lopen
parallel. Hebben panden een woon
bestemming, dan doen gemeenten
op planologisch gebied veelal niet
moeilijk, is de ervaring. Ook heb
ben we eventueel contacten met wo
ningbouwcorporaties."
De filosofie achter deze opzet zijn
de marktwerking en de keuzevrij
heid die de overheid ook in de zorg
wil bevorderen. „Weliswaar is er
het persoonsgebonden budget, maar
doordat er in de zorgsector alsmaar
gefuseerd wordt, is er van daadwer
kelijk shoppen nauwelijks sprake."
Stichting Thomashuizen legt overal
een open en eerlijk aanbod neer,
zegt de coördinator. Het Thomas
huis is bedacht door Hans van Put
ten uit Gouda. Hij heeft een zoon -
Thomas - die door een virusziekte
verstandelijk gehandicapt raakte.
De ervaringen die hij daarna in de
zorg opdeed, maakten dat hij be
sloot er zelf in te stappen. Van Put
ten - tot dan directeur van een recla
mebureau - richtte Symphony Tho
mas op, een organisatie van advi
seurs en bedenkers van klantgerich
te concepten binnen de gezond
heidszorg. De Thomashuizen
werden ontwikkeld en daarvoor is
de stichting Thomashuizen Neder
land opgericht. Er werd contact ge
zocht met het werkverband De
Open Ankh, dat faciliteert in vast
goed (via de vastgoedmaatschappij
De Ankherplaats) en management
bij de stichting.
Stichting Thomashuizen Nederland
wil geen erkende zorginstelling zijn
en werkt bewust buiten de algemene
wet bijzondere ziektekosten (awbz)
om. „Dan heb je met zoveel regels
te maken, dat werkt alleen maar
enorm vertragend." Dynamiek, on
dernemerschap en onafhankelijk
heid wil de organisatie niet kwijt.
Bovendien zouden zorgkantoren be
palen welke cliënten naar een Tho
mashuis kunnen, terwijl de stichting
wil dat de ondernemers zélf de af
weging maken wie er het meeste
baat bij heeft. „In principe kan ie
dereen erin, maar de ondernemer
zal moeten sturen." De kwaliteit
van de zorg in de huizen wordt jaar
lijks bekeken door de stichting Per
spectief, opgericht door de federatie
van ouderverenigingen.
De ondernemer is, aldus mevr.
Dooijeweerd, erg bepalend in dit
concept. „Hij of zij moet zorg op
maat bieden, kan bijvoorbeeld kie
zen om een stuk dagbesteding te
verzorgen en dat speelt dan weer
een rol bij wat voor soort pand er
nodig is." Doordat de rompslomp
van de awbz achterwege blijft, heeft
de ondernemer meer gelegenheid
om te lobbyen en netwerken. „Be
langrijk, want de ondernemer zal
zelf de cliënten moeten werven."
De ondernemers die tot nog toe be
langstelling toonden, waren alle
maal echtparen. „Het zijn mensen
die in ieder geval uit de zorg ko
men. Het merendeel is tussen de 40
en 50 jaar oud en heeft het in die
sector wel gezien. Ze willen voor
zichzelf beginnen." Het komt erop
neer dat een vennootschap onder fir
ma wordt opgericht en een franchi-
secontract wordt ondertekend. „De
cliënt is machtig omdat hij geld
meebrengt, maar de ondernemer zal
moeten zorgen dat hij voldoende in
komen verwerft om ervan rond te
komen." Via het persoonsgebonden
budget en de wao- of de wajong-uit-
kering (voor jonggehandicapten
vanaf 18 jaar) moeten de cliënten de
kosten van huisvesting en levenson
derhoud kunnen betalen. Een leem
te is er voor wat betreft de regeling
voor heel jonge kinderen, zegt
mevr. Dooijeweerd.
Gevonden. Bij de politie is infor
matie verkrijgbaar over de volgende
spullen die tussen 4 en 9 juli zijn
gevonden: leesbril, kentekenplaat,
portemonnee, ring en tuinartikel.
