Omwonenden Tramput willen
geen hangplek in de achtertuin
Opvallende huizen vullen gat aan
de Zuiddijk in Sint-Philipsland
Een dikke zeven voor
afdeling sociale zaken
De rabobank past prima
bij compensatiemaatregelen
voor Sint-Maartensdijk
Dood(gewoon)?
Buurtbewoners zien hangplek liever op het havenplateau
Vaarwel politiek
Rommelmart
Verplaatsing
gemeentehuis
Varkensstal erbij Priestermeetweg
Donderdag 17 juli 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Onder water
Optie havenplateau
Proefplaatsing
Nieuwe straat
Bestemmingsplan
Voorlichting en bereikbaarheid kan beter
De voorlichting en de telefonische bereikbaarheid van de
behandelende ambtenaren ('casemanagers') kunnen be
ter en er zouden minder formulieren moeten komen. Dat
blijkt uit een onderzoek onder 310 cliënten van de afde
ling sociale zaken van de gemeente Tholen. Die cliënten
zijn niettemin tevreden, gezien het cijfer 7,6 dat ze ge
middeld aan de afdeling geven.
Stemmen
van lezers
In de Eendrachtbode van 3 juli
lees ik dat er op het kantoor van de
Rabobank in Sint-Maartensdijk
losse onderdelen op het platte dak
zijn geplaatst. Het gaat om een
voorlopige nooduitbreiding we
gens het centraal onderbrengen
van de administratie. Dit mag
maximaal 5 jaar blijven staan.
Men moet op zoek naar een plaats
voor een nieuw Rabobankkantoor.
Daarvoor zijn er in Sint-Maartens
dijk mogelijkheden genoeg. Ik lees
namelijk in de Eendrachtbode van
10 juli dat de gemeente de voor
malige zilveruienfabriek heeft ge
kocht en tegenover Potter keukens,
grenzend aan de Molendijk, zou de
Rabobank kunnen komen. Een
prachtplek, die het overwegen zeer
de moeite waard is. Er zijn nog
meer mogelijkheden in Sint-Maar
tensdijk, zoals het op termijn vrij
komende terrein van het Schelde-
college. Ook weer een prachtige
plaats, maar dit perceel zal wel
niet tijdig beschikbaar zijn. Het is
wel te hopen, dat de nieuwbouw
van de Rabobank in Sint-Maar
tensdijk komt en niet elders, want
dan heeft de smalstad geen bank
kantoor meer. Voor een centraal
gelegen plek als Sint-Maartensdijk
met 3400 inwoners is dat een abso
lute noodzaak. Beide bouwplaat
sen liggen net buiten het centrum,
langs verkeerswegen en ook zeer
goed te bereiken met het openbaar
vervoer. Ik hoop dat het gemeente
bestuur hier volledige medewer
king aan verleent. Het is immers
een bijdrage om het aanzien van de
smalstad te verhogen als over en
kele jaren het gemeentehuis weg
gaat. Er is de laatste jaren veel ge
sproken over compensatiemaatre
gelen en daar moet nu al mee be
gonnen worden en niet pas wan
neer het gemeentehuis over enkele
jaren in Tholen staat, helaas. An
ders zie ik er niet veel meer van te
rechtkomen. En de bittere nood
zaak is, dat de smalstad leefbaar
gehouden moet worden. ABT heeft
hiervoor in de gemeenteraad te
recht aandacht gevraagd. Eventu
ele verpaupering werkt het ge
meentebestuur zelf in de hand door
bepaalde voorzieningen weg te ha
len. De nieuwbouw van het ge
meentehuis vergt dus ook een he
leboel extra maatregelen voor de
smalstad, dus totaal zal het alle
maal nog veel en veel meer gaan
kosten.
Ik hoop, dat men eerst een goede
invulling aan het terrein van de zil
veruienfabriek geeft. Lokale be
drijven als garage Van Steenis en
elektrospeciaalzaak Verjaal kun
nen daar ook komen. De fa. Van
Houte gaat naar Welgelegen Tho
len, maar als men geweten had dat
de gemeente zo snel de zilveruien
fabriek kon kopen, had men moge
lijk nog wel even gewacht.
Dan is er nog de vestiging van su
perdiscount Aldi in de Sportlaan
op het terrein van fouragehandel
Schot-Oudesluijs. Er zijn bezwa
ren ingediend, wat een recht is,
maar zijn deze wel allemaal ge
grond? De bedrijven en de mid
denstandsvereniging die bezwaar
gemaakt hebben, kunnen op lange
termijn voordeel hebben van Aldi.
Gelet op de toekomst, moet deze
regionale voorziening er komen,
want in een neergaande economie
letten velen op de kleintjes. Er is
gebrek aan zo'n goedkope winkel.
Dat leeft zeer sterk bij een groot
deel van de bevolking. De Aldi is
een trekker voor Sint-Maartensdijk
en met alle terreinen daar in de
buurt, kan er een prachtig complex
aan voorzieningen tot stand ko
men, inclusief de nieuwe Rabo
bank. Daar moet men absoluut
naar toe om het aanzien van de
smalstad te verbeteren. Een Spar
supermarkt in het pand van garage
Van Steenis en een Lidl in het
pand van de fa. Van Houte op de
Markt zijn in feite maar buurtsu-
pers en hebben te weinig een trek
kersfunctie. De fam. Schot-Oude-
sluijs is al zes jaar bezig met het
Aldi-plan en dat is veel te lang.
Winkels in het centrum van Sint-
Maartensdijk moeten eens beden
ken, wat ze de laatste 30 jaar aan
verbeteringen hebben gedaan.
Weinig of niets denk ik. Er moeten
goed bereikbare, nieuwe winkel
voorzieningen komen.
Onaangenaam getroffen ben ik
door de vraag van de SGP-fractie
naar de mogelijke verkoop van
monumentale panden als het ge
meentehuis in Sint-Maartensdijk
en het raadhuis in Scherpenisse.
Als oud-inwoner van Sint-Maar
tensdijk vind ik dat idee verwerpe
lijk. Gebruik deze gebouwen voor
representatieve doeleinden. Laat er
bruidsparen trouwen zoals dat nu
ook gebeurt. Je bent geen knip
voor je neus waard, als je die mo
numenten zou verkopen.
Uniek voor Zeeland is het land-
goederenproject in de Muijepolder
bij Sint-Maartensdijk. Vijf land
goederen op 32 ha grond en huizen
van 2 miljoen euro, wat veel is
voor Thoolse begrippen. De toe
komstige bewoners zullen vragen
wat voor voorzieningen er zijn en
dan zal ook de nieuw- of herbouw
van Haestinge versneld uitgevoerd
moeten worden. Een goede impuls
voor Sint-Maartensdijk is immers
gewenst. Niet alles hoeft naar Tho
len, waar de burgemeester toeval
lig woont of waar volgens de pro
vincie sprake is van een dragende
kern. Duidelijk is, dat de afstand
tussen het gemeentebestuur en de
burgers veel te groot is. Veel wordt
besloten over de burgers en te wei
nig voor de burgers. Er zouden
dorpsraden ingesteld moeten wor
den die b. en w. en de gemeente
raad adviseren. Dan weet men be
ter wat er onder de bevolking leeft.
De burgers moeten veel meer in
vloed krijgen op het beleid, want
ze hebben de gemeentebestuurders
tenslotte zelf gekozen.
C. Kwaak,
Noordsingel 146,
Bergen op Zoom.
Ik bied u op voorhand mijn excuses aan voor het wat zware verhaal dat
ik u deze keer ga vertellen. De pias en grappenmaker die zich door
gaans heftig binnenin mij manifesteren, zijn door mijn gevoel tijdelijk
buitenspel gezet. Een reeks droevige gebeurtenissen heeft mijn ziel ge
raakt, mijn hart gebroken en mijn verstand versuft. De inkt die normali
ter trouw het spoor van mijn balpen volgt, loopt nu als een kronkelende
rivier vol zoute tranen over mijn papier. Radeloos zoek ik naar nieuwe
aanknopingspunten en de vraag 'waaromstaat bijna dag en nacht cen
traal in mijn gedachten. Alsof het afgesproken werk is zo heeft de dood
de laatste maanden enkele jonge mensen uit mijn familie en kennissen
kring weggerukt. Onvoorspelbaar, onvoorstelbaar, onverteerbaar!
Het personeel in het crematorium weet al precies hoe ik mijn koffie
drink. De beheerder van het mortuarium spreekt me zelfs op familiaire
toon met mijn voornaam aan en de koster van de plaatselijke kerk houdt
bij uitvaartdiensten al bijna automatisch mijn plaatsje vrij. Natuurlijk
weet ik dat de dood onlosmakelijk met het leven verbonden is. Maar
waarom kan ons aardse bestaan niet voor minimaal een jaar of 75 wor
den gegarandeerd. Een nichtje van 26. Knap, intelligent, ambitieus, le
venslustig, net getrouwd, nog een heel leven voor de boeg. Ziek, zieker,
diagnose kanker, bestralingen, chemokuur, hoop, teleurstelling, machte
loosheid, dood! Een oom van 59. Altijd hard gewerkt, plichtsgetrouw,
kinderen de deur uit, het eerste kleinkind, net met vervroegd pensioen.
Niet lekker, lusteloos, zal wel een koutje zijn, onderzoek, schrik, kanker.
Twee maanden later dood, begraven, weg dromen over een onbezorgde
ouwe dag. Een vriend van 43. Lekker onbezorgd op vakantie. Stappen,
doorzakken, wordt 's nachts getroffen door een hartstilstand. Ik heb met
'n snikkende stem nog een woordje gesproken tijdens zijn crematie.
In de ogen van kinderen gaan alleen heel oude mensen dood. Mijn zoon
tje kan er dan ook nog steeds niet over uit hoe een klasgenootje van am
per acht jaar oud zomaar ineens kon sterven. Mijn dochter staat welis
waar aan de vooravond van de puberteit, maar ook zij kwam onlangs
met een stortvloed aan vragen over de dood op mij af. Ze had op school
gehoord dat de moeder van een schoolvriendje niet lang meer te leven
had. Hoe kan dat nu, vroeg ze ongelovig? Die vrouw is nog maar 41, ze
stond pas nog bij de poort van onze school te kletsen. Hoe moet dat nu
met haar man en de kinderen? Traantjes biggelden over haar wangen.
En toen ze bemerkte dat ik haar, als trouwe vraagbaak, het antwoord
ditmaal schuldig moest blijven, was de teleurstelling compleet.
De moeder waar mijn dochter over sprak was slechts twee maanden
jonger dan ik. In amper twee jaar tijd van een knappe, levenslustige
vrouw veranderd in een doodzieke patiënt. Moedig, opgewekt, gesteund
door haar man en zeer veel vrienden, vocht ze een ongelijke strijd. De
uitslag stond (zo wist ze ook zelf) al ruim voor afloop van de wedstrijd
vast. Met een door haar zelf geregisseerde plechtigheid namen we pas
geleden met z'n allen afscheid van de moedige vrouw. Stemmig, vol
emotie, maar vooral met een zeer persoonlijk tintje. Het is opvallend om
te zien wat voer invloed de dood van iemand heeft op direct betrokke
nen. Gespierde taal verandert in eerbiedig gefluister, sprekers uiten zich
louter in superlatieven over de overledene, afstandelijke egotrippers
blijken plots te kunnen relativeren en bij hoge uitzondering worden zelfs
gsm-toestellen even uitgezet. Vele dingen in ons dagelijks leven worden
nonchalant als 'doodgewoonafgedaan. Wat mijn betreft mag dat woord
voorgoed uit ons taalgebruik geschrapt worden. Er is volgens mij name
lijk niets dat zoveel ongewoons in de mensheid losmaakt als juist de
dood.
Het havenplateau in Sint-Philipsland zou volgens omwonenden van de Tramput beter geschikt zijn voor een hangplek dan de ijsbaan omdat
ze daar voor overlast vrezen.
De gemoederen liepen hoog op in dorpshuis De Wimpel in Sint-Philips-
land. Een tiental omwonenden van trapveld/schaatsbaan De Tramput
kwamen bij elkaar voor een gesprek met de gemeente over de plaatsing
van een jongerenontmoetingsplaats (jop) in hun buurt. De angst voor
overlast werd niet onder stoelen of banken gestoken. Het plan is de jop
min of meer in de bosjes te plaatsen aan de rand van De Tramput. Wet
houder M.A.E. Velthuis (welzijn, volksgezondheid, sociale zaken en
cultuur) vertelt de bewoners dat de jongeren gekozen hebben voor een
ijzeren container. „Waarom een container en geen tuinhuis?" klinkt de
stem van J. de Haas. „Er is al genoeg ijzer op de wereld." Velthuis legt
uit dat de jongeren zelf een keus hebben gemaakt uit verschillende
hangplekken. „Maar wij kijken er tegenaan", verwoordt De Haas zijn
ongenoegen. „En zij gebruiken het", antwoordt Velthuis. Eigenlijk ziet
iedereen de container van zes bij tweeëneenhalve meter liever op het
havenplateau, maar daar zitten wat haken en ogen aan.
Een container bij De Tramput, bij de waterschap, dat geen nieuwe bouw-
kruising Deensestraat/Rijksweg, dat
zou het moeten worden. Tijdens een
eerdere bijeenkomst hebben Sint-
Philiplandse jongeren zelf gekozen
wat voor hangplek ze wilden en
waar die moest komen. Er waren
daarvoor verschillende locaties on
derzocht waar mogelijk een jop ge
plaatst kon worden.
Voor een jop aan de Zuiddijk werd
geen toestemming verleend door het
werken op de dijk wil. Een mooie
locatie aan de Stationsstraat werd af
gewezen, omdat het stuk grond ei
gendom is van een particulier. Wan
neer de gemeente het stuk zou
kunnen kopen, zou het budget wor
den overschreden. Ook het haven
plateau viel af, omdat de jop van het
waterschap daar in de winter wegge
haald moest worden. Voor de jonge
ren bleven twee opties over: een
groenstrook aan de Luijsterlaan of
De Tramput. Ze kozen de laatste.
Mevr. L. Felius vindt de gekozen
plaats een 'achterlijke plek' om de
jongeren 'weg terzetten'. „Ik vind
het gevaarlijk, zo dicht bij de grote
weg. Bovendien is het helemaal het
uiterste einde van het dorp." Een an
der valt haar bij: „Ik betwijfel zelfs
of ze komen!" Er wordt gezegd dat
de jongeren zelf hun plek zoeken.
Mevr. Felius verwacht dat de jeugd
'gewoon' naar het praathuisje op de
dijk gaat, want dat hebben ze altijd
al gedaan, zegt ze. Wethouder Velt
huis spreekt dit tegen. „U had gelijk
gehad als we een plek hadden geko
zen door alleen op de kaart te kijken,
maar dat hebben we niet gedaan. We
hebben de jongeren zelf geraad
pleegd."
Een mevrouw achteraan deelt mee
dat de hangplek in de winter onder
water komt te staan. De Tramput
wordt dan als ijsbaan gebruikt. Velt
huis reageert verbaasd, maar heeft
het antwoord op het probleem snel
gevonden. „Met een soort verhoging
moet dat wel op te lossen zijn."
J. Reijngoudt maakt zich vooral zor
gen om de ijsbaan zelf. Hij verwacht
dat de baan binnen een dag al ges
loopt zal zijn, als de hangplek er
komt. Velthuis denkt er anders over.
„De jongeren hebben zelf gekozen
voor deze plek. Ik denk wel dat als
ze zo'n plek krijgen, dat ze zich re
aliseren dat ze er goed voor moeten
zorgen." De aanwezigen zijn niet al
lemaal overtuigd. Ze zijn ook bang
voor overlast van brommers. Die
maken herrie, staan in de weg en ver
nielen het trapveldje, zo vinden ze.
Stemmen gaan op om de jop toch op
het havenplateau te plaatsen. De be
woners hebben een plekje in ge
dachten waar al bestrating is en waar
de hangplek volgens hen niemand in
de weg staat.
Technisch gezien is het plateau on
derdeel van de zeedijk en die wordt
beheerd door het waterschap Deze
organisatie heeft een flinke vinger in
de pap als het gaat om bouwen op
het havenplateau. Dat is namelijk
niet alleen eigendom van de ge
meente. Het rijk en het waterschap
bezitten ook delen van het plateau.
Maar zelfs wanneer de gemeente wil
bouwen op eigen grond moet het
waterschap geraadpleegd worden,
want waar het land grenst aan het
water, heeft het waterschap het laat
ste woord.
En voor permanente bouwwerken
op de zeedijk geeft het waterschap
geen toestemming. Volgens wethou
der Velthuis moet de jop dan in de
winter worden weggehaald en is die
plek dus geen optie. De bewoners
nemen daar echter geen genoegen
mee en vinden dat het waterschap
nogmaals geraadpleegd moet wor
den. Waarom moet de jop de hele
winter weg, vragen ze zich af. Mis
schien is een maand wel voldoende.
„En waarom doen we er geen wielen
onder, zoals bij een caravan?" vraagt
J. de Haas. „Dan schuiven we hem
iedere keer een paar meter op!".
Daar kunnen de andere omwonen
den en ook wethouder Velthuis wel
om lachen.
Ook de jongens van de Jongeren Or
ganisatie Tholen (Joth) zijn wel in
voor een jop op het havenplateau.
Ze begrijpen de angsten van de om
wonenden van De Tramput wel.
Hermen Geluk: „Ik stond wel even
te kijken van zoveel tegenspraak, dat
had ik niet verwacht. Maar nu ik al
les gehoord heb, geef ik ze toch wel
een beetje gelijk." Jan-Dries Reits-
ma geeft aan dat, als die mogelijk
heid er was geweest, de jongeren ze
ker gekozen hadden voor het
havenplateau. Ook Hermen vindt
het plateau een veel mooiere plaats.
„Iedereen is nu al bij de haven in de
buurt. Je hebt kans dat daar veel
meer jongeren naar toe komen. Over
de locatie valt wat mij betreft nog te
praten, maar een jop moet er so
wieso komen."
Wethouder Velthuis belooft de mo
gelijkheid van een hangplek op het
havenplateau nogmaals serieus ter
hand te nemen. Als tweede optie
blijft een proefplaatsing op de Tram
put staan. Na haar toezegging dat dit
onder zeer duidelijke voorwaarden
en afspraken zal gebeuren, gaan de
omwonenden akkoord. Velthuis is
tevreden over het verloop van de
avond. Ze had het commentaar van
de bewoners wel verwacht. „Men
sen vinden het vaak wel goed dat er
iets voor jongeren komt, maar het
liefst niet in de eigen achtertuin." Ze
vindt het jammer dat jongeren vaak
een beeld van overlast oproepen bij
de mensen. In september zal er op
nieuw een bijeenkomst zijn, waar
voor de jongeren en de buurtbewo
ners zullen worden uitgenodigd.
Stemmen
van lezers
Het zou niet van fatsoen getuigen om
als verliezer niets meer van je te laten
horen. Want immers met circa 9000
burgers achter de petitie, is er toch
wat op tafel gelegd. Hoewel de poli
tiek altijd het laatste woord heeft, toch
nog even een reactie op een uitspraak
van dhr. Van der Linde in de Een
drachtbode van 10 juli: hij vindt dat
wij, tal van foute beweringen' hebben
gedaan.
Was het een foute bewering dat: 1het
besluit voor nieuwbouw achter de
schermen is gebeurd? 2. de bestem
ming van het huidige gemeentehuis
nog een slag in de lucht is? 3. de poli
tieke partijen er zeer over verdeeld
waren en dus niet unaniem hebben
besloten? 4. een verantwoorde begro
ting drie jaar op zich liet wachten
voor de buigers? 5. de uitspraak van
zijn eigen partijgenoot nu betiteld
wordt als 'op persoonlijke titel'? 6. de
petitie niet dat gewicht kreeg die zij
verdiende?
Maar genoeg hierover, de politiek
heeft het gewonnen! Zij heeft er een
pracht van een uitleg van gemaakt,
waarom nieuwbouw zo nodig was!
Nu zullen alle burgers het wel goed
keuren, of niet? Wel bedankt voor de
ze grondige uitleg, die misschien toch
te danken is aan de petitie! Dan nog
een volgend belangrijk punt: Alle
burgers die zich de moeite hebben ge
troost om aan de actie mee te doen en
hun handtekening plaatsten onder de
petitie, willen wij hartelijk bedanken!
Ook diegenen die het financieel mo
gelijk maakten om deze actie op touw
te zetten, onze welgemeende dank!
Uit de actie is gebleken, dat de burger
niet alles goedkeurt wat de politiek
uitdenkt en dat was mede de bedoe
ling. Vaarwel politiek!
C. Rijnberg en Lia van Gorsel,
Sint-Maartensdijk.
De rommelmart van Vossemeer
Hae wêêr van start zoas de vorige
kêêr.
In as we 't oamael mugge beleve,
Kunne we de spullen 'bekan' weg
ge ve.
We bin om 't leven echt nie dier,
Ménsen bestee je euro's ier!
Kommen in bakken, t.v. of stoel,
'n oliebol of knuffeltroel,
Oalles m'n oaltied op zicht.
Geloaf m'n, je wor nie opgelicht.
Spotgoekoap, gaef in intact
In 't wor as 't gróót is vö 'n snoep-
cent tuusgebracht.
Zoiets vin je allêên op Oud-Vosse
meer.
Beste ménsen, julder komme toch
wêêr?
Nellie Slager-den Engelsman,
Oud-Vossemeer.
W. Quak bekijkt de tekeningen van de verschillende woningtypen die in de plaats komen van warenhuis J. Verwijs, de loodsen van
loonbedrijf Fase en de bollenschuur van Neele.
Met dertig belangstellenden was er behoorlijk wat animo voor het
nieuwe bouwproject met 19 huizen aan de Zuiddijk te Sint-Philipsland.
Tegen het plan op zich hoorden projectwethouder L.J. van Doorn en
zijn medewerkers weinig bezwaren. Wel werden er vraagtekens gezet
bij de vormgeving, die ten opzichte van de traditionele bouw in Sint-
Philipsland heel bijzonder is. Ook het verlies van parkeerplaatsen voor
dijkrecreanten werd aangestipt.
De huizen komen op de plaats van de
vervallen loodsen van loonbedrijf Fa
se, het bedrijfspand van warenhuis
Ko Verwijs (zijn huis mag blijven
staan) en de voormalige bollenschuur
van Neele. Het gebied wordt be
grensd door de Zuiddijk en openbare
basisschool de Luyster aan de Pla
taanstraat en aan de zijkanten door de
woning van P. Voorwinden en de ach
tererven van de huizen aan de Gla-
diolenstraat.
De percelen lopen uiteen van 109 tot
en met 464 m2 en de prijzen variëren
van 182.649 euro voor een tussenwo
ning voor starters tot en met 405.778
euro (vrij op naam) voor een vrij
staand huis met een inhoud van 799
m3.
„Het wordt een opknapper voor de
buurt en de woningen zijn ze zo
kwijt", voorspelt Ko Verwijs. Kees
de Vogel van aannemer Van de Nieu-
wendijk uit Stellendam is daar ook
niet ongerust over. „In Mijnsheren-
land hebben we pas 33 huizen in drie
weken verkocht."
W. Quak, voorzitter van de huurders
vereniging van woningstichting Cast-
ria, heeft toch zijn bedenkingen. „Er
is absoluut veel vraag naar huizen
voor ouderen, maar als ik dan zie? dat
een seniorenwoning vier slaapkamers
heeft (1 beneden en 3 boven), dan
vind ik dat geen huis voor ouderen.
Dat is toch veel te veel ruimte."
Aannemer Vogel maakt duidelijk, dat
de woning niet alleen als royale seni
orenwoning gebruikt kan worden,
maar ook geschikt is voor een gezin.
„Er is flexibiliteit en de koper heeft
verschillende keuzemogelijkheden.
Wij zien het hier wel zitten." Vogel
en zijn compagnon Peter Krijger van
bouwbedrijf Van de Nieuwendijk na
men de grond over van de Sint-Phi-
lipslandse aannemer Jan Kot en ze
werken veel samen met de schilder
Geluk en installatiebedrijf Deltatech
niek, allebei in Sint-Philipsland ge
vestigd. Die twee ondernemingen
zullen ook voor het project van 19
huizen ingeschakeld worden.
Het ontwerp van IOB uit Hellevoet-
sluis is voor Sint-Philipsland nieuw
omdat het zeker geen traditionele
bouw is. De hoge gevels en hellende
daken vallen op, hoewel daar wel
pannen op komen. Aan de Zuiddijk,
op de plaats van de loodsen van Fa
se, staan de drie grootste, vrijstaande
huizen. De bewoners daarvan kijken
met de achterkant naar de zeedijk,
want hun voorzijde komt uit op de
straat, waar aan de overkant de acht
starterswoningen in een aanéénge
sloten blok staan. Langs de woning
van Ko Verwijs wordt een nieuwe,
doodlopende straat aangelegd, waar
op de eerder genoemde straat aan
sluit. Aan die straat langs Verwijs ko
men nog de andere zeven huizen: 1
blok van 3 en twee blokjes van twee
woningen. Een medewerker van ma
kelaar Den Ouden was in dorpshuis
de Wimpel aanwezig om met verte
genwoordigers van de aannemer, ar
chitect en de gemeente uitleg te ge
ven aan belangstellenden. Ook een
viertal raadsleden kwamen nog een
kijkje nemen.
Qua ruimtelijke procedure komt
voor het Zuiddijk-plan een eerste
herziening van bestemmingsplan
Graefnisse, dat vier weken ter inzage
wordt gelegd. Hierop kunnen inwo
ners reageren, waarna het ontwerp-
bestemmingsplan opnieuw vier we
ken ter inzage ligt. Komen er
eventuele bezwaren, dan houdt de
raadscommissie gemeentelijke ont
wikkeling een hoorzitting. De ge
meenteraad stelt het bestemmings
plan uiteindelijk vast, waarna
gedeputeerde staten van Zeeland hun
goedkeuring eraan moeten geven.
Ook bij de provincie kunnen er be
zwaren ingediend worden, maar aan
nemer Van de Nieuwendijk hoopt
volgend vooijaar toch te kunnen be
ginnen aan de Zuiddijk in Sint-Phi
lipsland.
In de Eendrachtbode van 10 juli
heeft het gemeentebestuur uitvoerig
nadere verantwoording gedaan aan
de burgerij inzake het bouwen van
een nieuw gemeentehuis. Uitbrei
ding van de huidige locatie bleek
geen optie te zijn. Dus nieuwbouw,
evenwel niet op een andere plek in
de smalstad, doch het gemeentehuis
verplaatsen naar Tholen. Want vol
gens de toekomstvisie dienen in die
kern een aantal belangrijke zaken
geconcentreerd te worden. Kenne
lijk zijn de ten tijde van de gemeen
telijke herindeling voorgehouden
beleidsvoornemens van spreiding
drastisch omgebogen. In ieder geval
is dit een fikse aderlating voor Sint-
Maartensdijk. Doekjes voor het
bloeden worden worden al aange
reikt. En wat de gepresenteerde kos
tenplaatjes betreft, ligt een last van
afschrijving wegens kapitaalvernie
tiging in het verschiet.
Rien Meerman,
Sint-Maartensdijk.
Het onderzoek leert ook, dat de
cliënten van sociale zaken onvol
doende weten over de mogelijkhe
den rondom de bijzondere bijstand
en aanverwante regelingen. Goede
voorlichting hierover blijkt noodza
kelijk. Ook een informatiecampag
ne over de cliëntenraad kan geen
kwaad, want slechts een beperkt
deel van de 'klanten' van sociale za
ken is met de raad bekend. Voor het
onderzoek zijn dit voorjaar alle 310
inwoners met een bijstands-, IO-
AW- of IOAZ-uitkering benaderd.
Van hen werkte 40% eraan mee.
De cliëntenraad - die de belangen
van uitkeringsgerechtigden bij de
gemeente probeert te behartigen -
vindt dat het onderzoek haar vol
doende handvatten oplevert om in
goed overleg met de afdeling socia
le zaken de punten op te pakken die
verbetering behoeven. Er zal geza
menlijk een plan van aanpak wor
den opgesteld. Daar wordt iedereen
alleen maar beter van, meent de
raad die vindt dat het rapport een
gezonde kijk levert op het heden en
de toekomst. Er ligt een uitgebreide
rapportage met bruikbare aanbeve
lingen voor mogelijke vervolgstap
pen, is het oordeel.
Het onderzoek naar de tevredenheid
onder cliënten van de afdeling so
ciale zaken spitste zich toe op drie
vragen: een kwaliteitsoordeel over
de dienstverlening; de mate waarin
cliënten geïnformeerd zijn over het
bestaan van de bijzondere bijstand
en aanvullende regelingen; de be
kendheid met de cliëntenraad en een
oordeel over de manier waarop die
de belangen vertegenwoordigt. Het
onderzoek is uitgevoerd door Orde-
con Consulting uit Etten-Leur. Dat
bureau adviseerde de cliëntenraad
ook over hoe ze een invulling kon
geven aan haar activiteiten.
J. van Doremalen uit Berlicum gaat
aan de Priestermeetweg tussen
Sint-Annaland en Oud-Vossemeer
een tweede varkensstal bouwen. De
vergunning daarvoor is al eerder
verleend, maar tot nog toe stond er
één stal voor 2760 vleesvarkens.
Het nu te bouwen onderkomen
biedt ruimte Voor nog eens 2880
varkens. In feite moet voor de
bouw een milieu-effectrapportage
(mer) plaatsvinden, maar dan moe
ten er wel bijzondere omstandighe
den zijn die leiden tot belangrijke
nadelige gevolgen voor het milieu.
Volgens het gemeentebestuur is dat
niet het geval en zij weet zich in die
mening gesteund door de commis
sie voor de milieu-effectrapportage.
Van Doremalen hoeft geen mer te
laten opstellen zolang het gemeen
tebestuur geen definitieve beslis
sing heeft genomen over de milieu
vergunning voor deze stal.
Speelgoed Lievensberg. De kin
derafdeling van ziekenhuis Lievens
berg te Bergen op Zoom heeft voor
1000 euro aan nieuw speelgoed ge
kregen. Het geld is bijeengebracht
via een sponsoractie en lotenver-
koop, en overgedragen via de Vrien
den van Lievensberg.