Omwonenden Tramput willen geen hangplek in de achtertuin Opvallende huizen vullen gat aan de Zuiddijk in Sint-Philipsland Een dikke zeven voor afdeling sociale zaken De rabobank past prima bij compensatiemaatregelen voor Sint-Maartensdijk Dood(gewoon)? Buurtbewoners zien hangplek liever op het havenplateau Vaarwel politiek Rommelmart Verplaatsing gemeentehuis Varkensstal erbij Priestermeetweg Donderdag 17 juli 2003 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 Onder water Optie havenplateau Proefplaatsing Nieuwe straat Bestemmingsplan Voorlichting en bereikbaarheid kan beter De voorlichting en de telefonische bereikbaarheid van de behandelende ambtenaren ('casemanagers') kunnen be ter en er zouden minder formulieren moeten komen. Dat blijkt uit een onderzoek onder 310 cliënten van de afde ling sociale zaken van de gemeente Tholen. Die cliënten zijn niettemin tevreden, gezien het cijfer 7,6 dat ze ge middeld aan de afdeling geven. Stemmen van lezers In de Eendrachtbode van 3 juli lees ik dat er op het kantoor van de Rabobank in Sint-Maartensdijk losse onderdelen op het platte dak zijn geplaatst. Het gaat om een voorlopige nooduitbreiding we gens het centraal onderbrengen van de administratie. Dit mag maximaal 5 jaar blijven staan. Men moet op zoek naar een plaats voor een nieuw Rabobankkantoor. Daarvoor zijn er in Sint-Maartens dijk mogelijkheden genoeg. Ik lees namelijk in de Eendrachtbode van 10 juli dat de gemeente de voor malige zilveruienfabriek heeft ge kocht en tegenover Potter keukens, grenzend aan de Molendijk, zou de Rabobank kunnen komen. Een prachtplek, die het overwegen zeer de moeite waard is. Er zijn nog meer mogelijkheden in Sint-Maar tensdijk, zoals het op termijn vrij komende terrein van het Schelde- college. Ook weer een prachtige plaats, maar dit perceel zal wel niet tijdig beschikbaar zijn. Het is wel te hopen, dat de nieuwbouw van de Rabobank in Sint-Maar tensdijk komt en niet elders, want dan heeft de smalstad geen bank kantoor meer. Voor een centraal gelegen plek als Sint-Maartensdijk met 3400 inwoners is dat een abso lute noodzaak. Beide bouwplaat sen liggen net buiten het centrum, langs verkeerswegen en ook zeer goed te bereiken met het openbaar vervoer. Ik hoop dat het gemeente bestuur hier volledige medewer king aan verleent. Het is immers een bijdrage om het aanzien van de smalstad te verhogen als over en kele jaren het gemeentehuis weg gaat. Er is de laatste jaren veel ge sproken over compensatiemaatre gelen en daar moet nu al mee be gonnen worden en niet pas wan neer het gemeentehuis over enkele jaren in Tholen staat, helaas. An ders zie ik er niet veel meer van te rechtkomen. En de bittere nood zaak is, dat de smalstad leefbaar gehouden moet worden. ABT heeft hiervoor in de gemeenteraad te recht aandacht gevraagd. Eventu ele verpaupering werkt het ge meentebestuur zelf in de hand door bepaalde voorzieningen weg te ha len. De nieuwbouw van het ge meentehuis vergt dus ook een he leboel extra maatregelen voor de smalstad, dus totaal zal het alle maal nog veel en veel meer gaan kosten. Ik hoop, dat men eerst een goede invulling aan het terrein van de zil veruienfabriek geeft. Lokale be drijven als garage Van Steenis en elektrospeciaalzaak Verjaal kun nen daar ook komen. De fa. Van Houte gaat naar Welgelegen Tho len, maar als men geweten had dat de gemeente zo snel de zilveruien fabriek kon kopen, had men moge lijk nog wel even gewacht. Dan is er nog de vestiging van su perdiscount Aldi in de Sportlaan op het terrein van fouragehandel Schot-Oudesluijs. Er zijn bezwa ren ingediend, wat een recht is, maar zijn deze wel allemaal ge grond? De bedrijven en de mid denstandsvereniging die bezwaar gemaakt hebben, kunnen op lange termijn voordeel hebben van Aldi. Gelet op de toekomst, moet deze regionale voorziening er komen, want in een neergaande economie letten velen op de kleintjes. Er is gebrek aan zo'n goedkope winkel. Dat leeft zeer sterk bij een groot deel van de bevolking. De Aldi is een trekker voor Sint-Maartensdijk en met alle terreinen daar in de buurt, kan er een prachtig complex aan voorzieningen tot stand ko men, inclusief de nieuwe Rabo bank. Daar moet men absoluut naar toe om het aanzien van de smalstad te verbeteren. Een Spar supermarkt in het pand van garage Van Steenis en een Lidl in het pand van de fa. Van Houte op de Markt zijn in feite maar buurtsu- pers en hebben te weinig een trek kersfunctie. De fam. Schot-Oude- sluijs is al zes jaar bezig met het Aldi-plan en dat is veel te lang. Winkels in het centrum van Sint- Maartensdijk moeten eens beden ken, wat ze de laatste 30 jaar aan verbeteringen hebben gedaan. Weinig of niets denk ik. Er moeten goed bereikbare, nieuwe winkel voorzieningen komen. Onaangenaam getroffen ben ik door de vraag van de SGP-fractie naar de mogelijke verkoop van monumentale panden als het ge meentehuis in Sint-Maartensdijk en het raadhuis in Scherpenisse. Als oud-inwoner van Sint-Maar tensdijk vind ik dat idee verwerpe lijk. Gebruik deze gebouwen voor representatieve doeleinden. Laat er bruidsparen trouwen zoals dat nu ook gebeurt. Je bent geen knip voor je neus waard, als je die mo numenten zou verkopen. Uniek voor Zeeland is het land- goederenproject in de Muijepolder bij Sint-Maartensdijk. Vijf land goederen op 32 ha grond en huizen van 2 miljoen euro, wat veel is voor Thoolse begrippen. De toe komstige bewoners zullen vragen wat voor voorzieningen er zijn en dan zal ook de nieuw- of herbouw van Haestinge versneld uitgevoerd moeten worden. Een goede impuls voor Sint-Maartensdijk is immers gewenst. Niet alles hoeft naar Tho len, waar de burgemeester toeval lig woont of waar volgens de pro vincie sprake is van een dragende kern. Duidelijk is, dat de afstand tussen het gemeentebestuur en de burgers veel te groot is. Veel wordt besloten over de burgers en te wei nig voor de burgers. Er zouden dorpsraden ingesteld moeten wor den die b. en w. en de gemeente raad adviseren. Dan weet men be ter wat er onder de bevolking leeft. De burgers moeten veel meer in vloed krijgen op het beleid, want ze hebben de gemeentebestuurders tenslotte zelf gekozen. C. Kwaak, Noordsingel 146, Bergen op Zoom. Ik bied u op voorhand mijn excuses aan voor het wat zware verhaal dat ik u deze keer ga vertellen. De pias en grappenmaker die zich door gaans heftig binnenin mij manifesteren, zijn door mijn gevoel tijdelijk buitenspel gezet. Een reeks droevige gebeurtenissen heeft mijn ziel ge raakt, mijn hart gebroken en mijn verstand versuft. De inkt die normali ter trouw het spoor van mijn balpen volgt, loopt nu als een kronkelende rivier vol zoute tranen over mijn papier. Radeloos zoek ik naar nieuwe aanknopingspunten en de vraag 'waaromstaat bijna dag en nacht cen traal in mijn gedachten. Alsof het afgesproken werk is zo heeft de dood de laatste maanden enkele jonge mensen uit mijn familie en kennissen kring weggerukt. Onvoorspelbaar, onvoorstelbaar, onverteerbaar! Het personeel in het crematorium weet al precies hoe ik mijn koffie drink. De beheerder van het mortuarium spreekt me zelfs op familiaire toon met mijn voornaam aan en de koster van de plaatselijke kerk houdt bij uitvaartdiensten al bijna automatisch mijn plaatsje vrij. Natuurlijk weet ik dat de dood onlosmakelijk met het leven verbonden is. Maar waarom kan ons aardse bestaan niet voor minimaal een jaar of 75 wor den gegarandeerd. Een nichtje van 26. Knap, intelligent, ambitieus, le venslustig, net getrouwd, nog een heel leven voor de boeg. Ziek, zieker, diagnose kanker, bestralingen, chemokuur, hoop, teleurstelling, machte loosheid, dood! Een oom van 59. Altijd hard gewerkt, plichtsgetrouw, kinderen de deur uit, het eerste kleinkind, net met vervroegd pensioen. Niet lekker, lusteloos, zal wel een koutje zijn, onderzoek, schrik, kanker. Twee maanden later dood, begraven, weg dromen over een onbezorgde ouwe dag. Een vriend van 43. Lekker onbezorgd op vakantie. Stappen, doorzakken, wordt 's nachts getroffen door een hartstilstand. Ik heb met 'n snikkende stem nog een woordje gesproken tijdens zijn crematie. In de ogen van kinderen gaan alleen heel oude mensen dood. Mijn zoon tje kan er dan ook nog steeds niet over uit hoe een klasgenootje van am per acht jaar oud zomaar ineens kon sterven. Mijn dochter staat welis waar aan de vooravond van de puberteit, maar ook zij kwam onlangs met een stortvloed aan vragen over de dood op mij af. Ze had op school gehoord dat de moeder van een schoolvriendje niet lang meer te leven had. Hoe kan dat nu, vroeg ze ongelovig? Die vrouw is nog maar 41, ze stond pas nog bij de poort van onze school te kletsen. Hoe moet dat nu met haar man en de kinderen? Traantjes biggelden over haar wangen. En toen ze bemerkte dat ik haar, als trouwe vraagbaak, het antwoord ditmaal schuldig moest blijven, was de teleurstelling compleet. De moeder waar mijn dochter over sprak was slechts twee maanden jonger dan ik. In amper twee jaar tijd van een knappe, levenslustige vrouw veranderd in een doodzieke patiënt. Moedig, opgewekt, gesteund door haar man en zeer veel vrienden, vocht ze een ongelijke strijd. De uitslag stond (zo wist ze ook zelf) al ruim voor afloop van de wedstrijd vast. Met een door haar zelf geregisseerde plechtigheid namen we pas geleden met z'n allen afscheid van de moedige vrouw. Stemmig, vol emotie, maar vooral met een zeer persoonlijk tintje. Het is opvallend om te zien wat voer invloed de dood van iemand heeft op direct betrokke nen. Gespierde taal verandert in eerbiedig gefluister, sprekers uiten zich louter in superlatieven over de overledene, afstandelijke egotrippers blijken plots te kunnen relativeren en bij hoge uitzondering worden zelfs gsm-toestellen even uitgezet. Vele dingen in ons dagelijks leven worden nonchalant als 'doodgewoonafgedaan. Wat mijn betreft mag dat woord voorgoed uit ons taalgebruik geschrapt worden. Er is volgens mij name lijk niets dat zoveel ongewoons in de mensheid losmaakt als juist de dood. Het havenplateau in Sint-Philipsland zou volgens omwonenden van de Tramput beter geschikt zijn voor een hangplek dan de ijsbaan omdat ze daar voor overlast vrezen. De gemoederen liepen hoog op in dorpshuis De Wimpel in Sint-Philips- land. Een tiental omwonenden van trapveld/schaatsbaan De Tramput kwamen bij elkaar voor een gesprek met de gemeente over de plaatsing van een jongerenontmoetingsplaats (jop) in hun buurt. De angst voor overlast werd niet onder stoelen of banken gestoken. Het plan is de jop min of meer in de bosjes te plaatsen aan de rand van De Tramput. Wet houder M.A.E. Velthuis (welzijn, volksgezondheid, sociale zaken en cultuur) vertelt de bewoners dat de jongeren gekozen hebben voor een ijzeren container. „Waarom een container en geen tuinhuis?" klinkt de stem van J. de Haas. „Er is al genoeg ijzer op de wereld." Velthuis legt uit dat de jongeren zelf een keus hebben gemaakt uit verschillende hangplekken. „Maar wij kijken er tegenaan", verwoordt De Haas zijn ongenoegen. „En zij gebruiken het", antwoordt Velthuis. Eigenlijk ziet iedereen de container van zes bij tweeëneenhalve meter liever op het havenplateau, maar daar zitten wat haken en ogen aan. Een container bij De Tramput, bij de waterschap, dat geen nieuwe bouw- kruising Deensestraat/Rijksweg, dat zou het moeten worden. Tijdens een eerdere bijeenkomst hebben Sint- Philiplandse jongeren zelf gekozen wat voor hangplek ze wilden en waar die moest komen. Er waren daarvoor verschillende locaties on derzocht waar mogelijk een jop ge plaatst kon worden. Voor een jop aan de Zuiddijk werd geen toestemming verleend door het werken op de dijk wil. Een mooie locatie aan de Stationsstraat werd af gewezen, omdat het stuk grond ei gendom is van een particulier. Wan neer de gemeente het stuk zou kunnen kopen, zou het budget wor den overschreden. Ook het haven plateau viel af, omdat de jop van het waterschap daar in de winter wegge haald moest worden. Voor de jonge ren bleven twee opties over: een groenstrook aan de Luijsterlaan of De Tramput. Ze kozen de laatste. Mevr. L. Felius vindt de gekozen plaats een 'achterlijke plek' om de jongeren 'weg terzetten'. „Ik vind het gevaarlijk, zo dicht bij de grote weg. Bovendien is het helemaal het uiterste einde van het dorp." Een an der valt haar bij: „Ik betwijfel zelfs of ze komen!" Er wordt gezegd dat de jongeren zelf hun plek zoeken. Mevr. Felius verwacht dat de jeugd 'gewoon' naar het praathuisje op de dijk gaat, want dat hebben ze altijd al gedaan, zegt ze. Wethouder Velt huis spreekt dit tegen. „U had gelijk gehad als we een plek hadden geko zen door alleen op de kaart te kijken, maar dat hebben we niet gedaan. We hebben de jongeren zelf geraad pleegd." Een mevrouw achteraan deelt mee dat de hangplek in de winter onder water komt te staan. De Tramput wordt dan als ijsbaan gebruikt. Velt huis reageert verbaasd, maar heeft het antwoord op het probleem snel gevonden. „Met een soort verhoging moet dat wel op te lossen zijn." J. Reijngoudt maakt zich vooral zor gen om de ijsbaan zelf. Hij verwacht dat de baan binnen een dag al ges loopt zal zijn, als de hangplek er komt. Velthuis denkt er anders over. „De jongeren hebben zelf gekozen voor deze plek. Ik denk wel dat als ze zo'n plek krijgen, dat ze zich re aliseren dat ze er goed voor moeten zorgen." De aanwezigen zijn niet al lemaal overtuigd. Ze zijn ook bang voor overlast van brommers. Die maken herrie, staan in de weg en ver nielen het trapveldje, zo vinden ze. Stemmen gaan op om de jop toch op het havenplateau te plaatsen. De be woners hebben een plekje in ge dachten waar al bestrating is en waar de hangplek volgens hen niemand in de weg staat. Technisch gezien is het plateau on derdeel van de zeedijk en die wordt beheerd door het waterschap Deze organisatie heeft een flinke vinger in de pap als het gaat om bouwen op het havenplateau. Dat is namelijk niet alleen eigendom van de ge meente. Het rijk en het waterschap bezitten ook delen van het plateau. Maar zelfs wanneer de gemeente wil bouwen op eigen grond moet het waterschap geraadpleegd worden, want waar het land grenst aan het water, heeft het waterschap het laat ste woord. En voor permanente bouwwerken op de zeedijk geeft het waterschap geen toestemming. Volgens wethou der Velthuis moet de jop dan in de winter worden weggehaald en is die plek dus geen optie. De bewoners nemen daar echter geen genoegen mee en vinden dat het waterschap nogmaals geraadpleegd moet wor den. Waarom moet de jop de hele winter weg, vragen ze zich af. Mis schien is een maand wel voldoende. „En waarom doen we er geen wielen onder, zoals bij een caravan?" vraagt J. de Haas. „Dan schuiven we hem iedere keer een paar meter op!". Daar kunnen de andere omwonen den en ook wethouder Velthuis wel om lachen. Ook de jongens van de Jongeren Or ganisatie Tholen (Joth) zijn wel in voor een jop op het havenplateau. Ze begrijpen de angsten van de om wonenden van De Tramput wel. Hermen Geluk: „Ik stond wel even te kijken van zoveel tegenspraak, dat had ik niet verwacht. Maar nu ik al les gehoord heb, geef ik ze toch wel een beetje gelijk." Jan-Dries Reits- ma geeft aan dat, als die mogelijk heid er was geweest, de jongeren ze ker gekozen hadden voor het havenplateau. Ook Hermen vindt het plateau een veel mooiere plaats. „Iedereen is nu al bij de haven in de buurt. Je hebt kans dat daar veel meer jongeren naar toe komen. Over de locatie valt wat mij betreft nog te praten, maar een jop moet er so wieso komen." Wethouder Velthuis belooft de mo gelijkheid van een hangplek op het havenplateau nogmaals serieus ter hand te nemen. Als tweede optie blijft een proefplaatsing op de Tram put staan. Na haar toezegging dat dit onder zeer duidelijke voorwaarden en afspraken zal gebeuren, gaan de omwonenden akkoord. Velthuis is tevreden over het verloop van de avond. Ze had het commentaar van de bewoners wel verwacht. „Men sen vinden het vaak wel goed dat er iets voor jongeren komt, maar het liefst niet in de eigen achtertuin." Ze vindt het jammer dat jongeren vaak een beeld van overlast oproepen bij de mensen. In september zal er op nieuw een bijeenkomst zijn, waar voor de jongeren en de buurtbewo ners zullen worden uitgenodigd. Stemmen van lezers Het zou niet van fatsoen getuigen om als verliezer niets meer van je te laten horen. Want immers met circa 9000 burgers achter de petitie, is er toch wat op tafel gelegd. Hoewel de poli tiek altijd het laatste woord heeft, toch nog even een reactie op een uitspraak van dhr. Van der Linde in de Een drachtbode van 10 juli: hij vindt dat wij, tal van foute beweringen' hebben gedaan. Was het een foute bewering dat: 1het besluit voor nieuwbouw achter de schermen is gebeurd? 2. de bestem ming van het huidige gemeentehuis nog een slag in de lucht is? 3. de poli tieke partijen er zeer over verdeeld waren en dus niet unaniem hebben besloten? 4. een verantwoorde begro ting drie jaar op zich liet wachten voor de buigers? 5. de uitspraak van zijn eigen partijgenoot nu betiteld wordt als 'op persoonlijke titel'? 6. de petitie niet dat gewicht kreeg die zij verdiende? Maar genoeg hierover, de politiek heeft het gewonnen! Zij heeft er een pracht van een uitleg van gemaakt, waarom nieuwbouw zo nodig was! Nu zullen alle burgers het wel goed keuren, of niet? Wel bedankt voor de ze grondige uitleg, die misschien toch te danken is aan de petitie! Dan nog een volgend belangrijk punt: Alle burgers die zich de moeite hebben ge troost om aan de actie mee te doen en hun handtekening plaatsten onder de petitie, willen wij hartelijk bedanken! Ook diegenen die het financieel mo gelijk maakten om deze actie op touw te zetten, onze welgemeende dank! Uit de actie is gebleken, dat de burger niet alles goedkeurt wat de politiek uitdenkt en dat was mede de bedoe ling. Vaarwel politiek! C. Rijnberg en Lia van Gorsel, Sint-Maartensdijk. De rommelmart van Vossemeer Hae wêêr van start zoas de vorige kêêr. In as we 't oamael mugge beleve, Kunne we de spullen 'bekan' weg ge ve. We bin om 't leven echt nie dier, Ménsen bestee je euro's ier! Kommen in bakken, t.v. of stoel, 'n oliebol of knuffeltroel, Oalles m'n oaltied op zicht. Geloaf m'n, je wor nie opgelicht. Spotgoekoap, gaef in intact In 't wor as 't gróót is vö 'n snoep- cent tuusgebracht. Zoiets vin je allêên op Oud-Vosse meer. Beste ménsen, julder komme toch wêêr? Nellie Slager-den Engelsman, Oud-Vossemeer. W. Quak bekijkt de tekeningen van de verschillende woningtypen die in de plaats komen van warenhuis J. Verwijs, de loodsen van loonbedrijf Fase en de bollenschuur van Neele. Met dertig belangstellenden was er behoorlijk wat animo voor het nieuwe bouwproject met 19 huizen aan de Zuiddijk te Sint-Philipsland. Tegen het plan op zich hoorden projectwethouder L.J. van Doorn en zijn medewerkers weinig bezwaren. Wel werden er vraagtekens gezet bij de vormgeving, die ten opzichte van de traditionele bouw in Sint- Philipsland heel bijzonder is. Ook het verlies van parkeerplaatsen voor dijkrecreanten werd aangestipt. De huizen komen op de plaats van de vervallen loodsen van loonbedrijf Fa se, het bedrijfspand van warenhuis Ko Verwijs (zijn huis mag blijven staan) en de voormalige bollenschuur van Neele. Het gebied wordt be grensd door de Zuiddijk en openbare basisschool de Luyster aan de Pla taanstraat en aan de zijkanten door de woning van P. Voorwinden en de ach tererven van de huizen aan de Gla- diolenstraat. De percelen lopen uiteen van 109 tot en met 464 m2 en de prijzen variëren van 182.649 euro voor een tussenwo ning voor starters tot en met 405.778 euro (vrij op naam) voor een vrij staand huis met een inhoud van 799 m3. „Het wordt een opknapper voor de buurt en de woningen zijn ze zo kwijt", voorspelt Ko Verwijs. Kees de Vogel van aannemer Van de Nieu- wendijk uit Stellendam is daar ook niet ongerust over. „In Mijnsheren- land hebben we pas 33 huizen in drie weken verkocht." W. Quak, voorzitter van de huurders vereniging van woningstichting Cast- ria, heeft toch zijn bedenkingen. „Er is absoluut veel vraag naar huizen voor ouderen, maar als ik dan zie? dat een seniorenwoning vier slaapkamers heeft (1 beneden en 3 boven), dan vind ik dat geen huis voor ouderen. Dat is toch veel te veel ruimte." Aannemer Vogel maakt duidelijk, dat de woning niet alleen als royale seni orenwoning gebruikt kan worden, maar ook geschikt is voor een gezin. „Er is flexibiliteit en de koper heeft verschillende keuzemogelijkheden. Wij zien het hier wel zitten." Vogel en zijn compagnon Peter Krijger van bouwbedrijf Van de Nieuwendijk na men de grond over van de Sint-Phi- lipslandse aannemer Jan Kot en ze werken veel samen met de schilder Geluk en installatiebedrijf Deltatech niek, allebei in Sint-Philipsland ge vestigd. Die twee ondernemingen zullen ook voor het project van 19 huizen ingeschakeld worden. Het ontwerp van IOB uit Hellevoet- sluis is voor Sint-Philipsland nieuw omdat het zeker geen traditionele bouw is. De hoge gevels en hellende daken vallen op, hoewel daar wel pannen op komen. Aan de Zuiddijk, op de plaats van de loodsen van Fa se, staan de drie grootste, vrijstaande huizen. De bewoners daarvan kijken met de achterkant naar de zeedijk, want hun voorzijde komt uit op de straat, waar aan de overkant de acht starterswoningen in een aanéénge sloten blok staan. Langs de woning van Ko Verwijs wordt een nieuwe, doodlopende straat aangelegd, waar op de eerder genoemde straat aan sluit. Aan die straat langs Verwijs ko men nog de andere zeven huizen: 1 blok van 3 en twee blokjes van twee woningen. Een medewerker van ma kelaar Den Ouden was in dorpshuis de Wimpel aanwezig om met verte genwoordigers van de aannemer, ar chitect en de gemeente uitleg te ge ven aan belangstellenden. Ook een viertal raadsleden kwamen nog een kijkje nemen. Qua ruimtelijke procedure komt voor het Zuiddijk-plan een eerste herziening van bestemmingsplan Graefnisse, dat vier weken ter inzage wordt gelegd. Hierop kunnen inwo ners reageren, waarna het ontwerp- bestemmingsplan opnieuw vier we ken ter inzage ligt. Komen er eventuele bezwaren, dan houdt de raadscommissie gemeentelijke ont wikkeling een hoorzitting. De ge meenteraad stelt het bestemmings plan uiteindelijk vast, waarna gedeputeerde staten van Zeeland hun goedkeuring eraan moeten geven. Ook bij de provincie kunnen er be zwaren ingediend worden, maar aan nemer Van de Nieuwendijk hoopt volgend vooijaar toch te kunnen be ginnen aan de Zuiddijk in Sint-Phi lipsland. In de Eendrachtbode van 10 juli heeft het gemeentebestuur uitvoerig nadere verantwoording gedaan aan de burgerij inzake het bouwen van een nieuw gemeentehuis. Uitbrei ding van de huidige locatie bleek geen optie te zijn. Dus nieuwbouw, evenwel niet op een andere plek in de smalstad, doch het gemeentehuis verplaatsen naar Tholen. Want vol gens de toekomstvisie dienen in die kern een aantal belangrijke zaken geconcentreerd te worden. Kenne lijk zijn de ten tijde van de gemeen telijke herindeling voorgehouden beleidsvoornemens van spreiding drastisch omgebogen. In ieder geval is dit een fikse aderlating voor Sint- Maartensdijk. Doekjes voor het bloeden worden worden al aange reikt. En wat de gepresenteerde kos tenplaatjes betreft, ligt een last van afschrijving wegens kapitaalvernie tiging in het verschiet. Rien Meerman, Sint-Maartensdijk. Het onderzoek leert ook, dat de cliënten van sociale zaken onvol doende weten over de mogelijkhe den rondom de bijzondere bijstand en aanverwante regelingen. Goede voorlichting hierover blijkt noodza kelijk. Ook een informatiecampag ne over de cliëntenraad kan geen kwaad, want slechts een beperkt deel van de 'klanten' van sociale za ken is met de raad bekend. Voor het onderzoek zijn dit voorjaar alle 310 inwoners met een bijstands-, IO- AW- of IOAZ-uitkering benaderd. Van hen werkte 40% eraan mee. De cliëntenraad - die de belangen van uitkeringsgerechtigden bij de gemeente probeert te behartigen - vindt dat het onderzoek haar vol doende handvatten oplevert om in goed overleg met de afdeling socia le zaken de punten op te pakken die verbetering behoeven. Er zal geza menlijk een plan van aanpak wor den opgesteld. Daar wordt iedereen alleen maar beter van, meent de raad die vindt dat het rapport een gezonde kijk levert op het heden en de toekomst. Er ligt een uitgebreide rapportage met bruikbare aanbeve lingen voor mogelijke vervolgstap pen, is het oordeel. Het onderzoek naar de tevredenheid onder cliënten van de afdeling so ciale zaken spitste zich toe op drie vragen: een kwaliteitsoordeel over de dienstverlening; de mate waarin cliënten geïnformeerd zijn over het bestaan van de bijzondere bijstand en aanvullende regelingen; de be kendheid met de cliëntenraad en een oordeel over de manier waarop die de belangen vertegenwoordigt. Het onderzoek is uitgevoerd door Orde- con Consulting uit Etten-Leur. Dat bureau adviseerde de cliëntenraad ook over hoe ze een invulling kon geven aan haar activiteiten. J. van Doremalen uit Berlicum gaat aan de Priestermeetweg tussen Sint-Annaland en Oud-Vossemeer een tweede varkensstal bouwen. De vergunning daarvoor is al eerder verleend, maar tot nog toe stond er één stal voor 2760 vleesvarkens. Het nu te bouwen onderkomen biedt ruimte Voor nog eens 2880 varkens. In feite moet voor de bouw een milieu-effectrapportage (mer) plaatsvinden, maar dan moe ten er wel bijzondere omstandighe den zijn die leiden tot belangrijke nadelige gevolgen voor het milieu. Volgens het gemeentebestuur is dat niet het geval en zij weet zich in die mening gesteund door de commis sie voor de milieu-effectrapportage. Van Doremalen hoeft geen mer te laten opstellen zolang het gemeen tebestuur geen definitieve beslis sing heeft genomen over de milieu vergunning voor deze stal. Speelgoed Lievensberg. De kin derafdeling van ziekenhuis Lievens berg te Bergen op Zoom heeft voor 1000 euro aan nieuw speelgoed ge kregen. Het geld is bijeengebracht via een sponsoractie en lotenver- koop, en overgedragen via de Vrien den van Lievensberg.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2003 | | pagina 3