EHBO Sint-Annaland strikt
pioniers nog voor een paar jaar
Niet mosterd na de
maaltijd, maar petitie
is nog net op tijd
1
'Vroeger mocht je niet schudden
aan het slachtoffer, nu weer wel'
Hulde voor Tjid en Gommert Heijboer bij 35-jarig bestaan
Waarom drie
jaar te laat?
Sportverdwazing
Bewusteloos
Veel schade
Donderdag 5 juni 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Oefenpoppen
Nederlands kampioen
Nieuwe lesstof
Schoolzwemmen
en reiskosten vergen
meer gemeentegeld
Jubilerende EHBO-afdeling Sint-Maart ens dijk met bijna vijftig leden
Rampsituaties
Dorpentocht
Niet verplicht
Neergekeken
De 35-jarige EHBO-afdeling Sint-Annaland heeft voorzitter Tjid Heij-
boer en secretaris Gommert Heijboer maandagavond gehuldigd tijdens
de diploma-uitreiking. Deze pioniers van de inmiddels meer dan 100 le
den en 150 donateurs tellende afdeling vormen al 35 jaar een goed op
elkaar ingespeeld duo. „Dat jullie nog lang voor de vereniging behou
den mogen blijven", zei bestuurslid André de Bruin. Om een dasspeld
met inscriptie te kunnen overhandigen, gaf hij hen eerst een stropdas,
die ze in de Wellevaete strikten om vervolgens de waarderingsspeld aan
te brengen.
De voorzitter delegeerde het dank
woord aan zijn rechterhand Gom
mert. „We hebben hier niet op gere
kend, maar het was heel leuk.
Hartstikke bedankt voor deze waar
dering en we hopen nog een poosje
mee te kunnen."
De vereniging werd 35 jaar geleden
opgericht door drie Heijboers: Tjid,
Gommert en Kees. De eerste twee
zijn er nog altijd bij en Tjid is vanaf
het begin voorzitter en Gommert 34
jaar secretaris. Die taak draagt hij
nu over aan Sylvia Menheere, maar
hij blijft bestuurslid. Gommert ver
telde de historie van de EHBO-af
deling in een speciaal bingospel,
waarbij jaartallen en geboortedata
'van bestuursleden en instructeurs
gelijk op de kaart ingevuld konden
worden. Een ingenieuze vondst,
waar heel veel voorbereiding aan
voorafging.
De vereniging begon in het Groene
Kruisgebouw, waarbij huisarts
A.C.J. Noteboom één van de motors
was. De officiële oprichtingsdatum
was 1 maart 1968 en vanaf septem
ber 1969 gingen er 22 cursisten aan
de slag met een gehuurde reanima-
tiepop. In 1973 gaf middenstands
vereniging Activa dankzij de op
brengst van de winkelweek een pop
aan de EHBO-afdeling en later
volgden de Rabobank, de Wezen
Armen en Budelpack dat voorbeeld.
Behalve aan volwassenen wordt
ook aan leerlingen van de basis
school EHBO-les gegeven. Het af
gelopen seizoen hadden Sylvia
Menheere en Jeannet Smits 49 kin
deren onder hun hoede en de Regio-
bank voorzag hen weer van ver-
bandtassen.
De vereniging ondervindt dus veel
steun, maar de zelfwerkzaamheid is
ook groot. Er zijn eigen Lotusleden,
want vanaf 1970 werden er cursus
sen gevolgd om slachtoffers bij oe
feningen te kunnen uitbeelden. Met
Corrie van Leeuwen en Marjan
Bruijnzeel zijn er ook eigen kader
instructeurs. Wanneer er soms één
verhinderd is, staan er invallers
klaar, zoals het afgelopen seizoen
Ine van Ommen voor Corrie van
Leeuwen.
Een hoogtepunt voor de EHBO-af
deling Sint-Annaland was het lande
lijk kampioenschap in Tilburg in
1972. Later ging men nog een keer
naar Groningen, maar toen viel Sint-
Annaland buiten de prijzen. „Jam
mer dat er voor het Nederlands kam
pioenschap nu geen belangstelling
meer is", zei Gommert Heijboer.
Om de getallen op de bingokaarten
bij elkaar te krijgen, moest hij van al
les opzoeken. Ook medische infor
matie die de cursisten tijdens de op
leiding krijgen, zoals de polsslag die
tussen de 55 en 60 normaal is, 24 rib
ben, 33 wervels en 26 tanden en kie
zen. „We hopen niet dat jullie het ge
leerde veel nodig hebben, maar als er
wat is, aarzel dan niet om te doen
wat noodzakelijk is", zo besloot
Gommert Heijboer. En inmiddels
hadden toen al drie leden een prijs in
ontvangst genomen voor een gedeel
telijke volle of een helemaal volle
bingokaart. Het spel werd na het his
torisch overzicht nog op normale
wijze diverse rondjes voortgezet.
Tevoren was aan 20 cursisten het
EHBO-diploma uitgereikt. Septem
ber vorig jaar waren ze aan de op
leiding begonnen en Gommert
Heijboer had het nog niet eerder
meegemaakt, dat er niemand was
afgevallen. Gemotiveerde cursisten
dus vanaf 18 jaar tot boven de 75
jaar, maar dat getal stond niet meer
op de bingokaart. In maart werd
examen gedaan en reanimatie
behoort tegenwoordig standaard bij
het EHBO-diploma. Voorzitter
Heijboer bedankte de cursusleiding
met een attentie. Hij wees ook op
het verschijnen van de 24ste druk
van het Oranje Kruisboekje en de
nieuwe methode voor reanimatie.
Landelijk volgen steeds minder
mensen een cursus Eerste Hulp Bij
Ongelukken. Sinds 1997 daalde het
Gommert (links) en Tjid Heijboer bekijken hun dasspeld met inscriptie.
aantal nieuwe diploma's van bijna
47.000 naar ruim 33.000 in 2002.
Daarnaast verlopen per jaar zo'n
tienduizend diploma's omdat men
sen niet langer de verplichte herha
lingscursussen volgen.
In augustus komt het opgefriste
cursusboekje uit, waarbij lessen
over het menselijk lichaam zijn te
ruggebracht van zeven hoofdstuk
ken tot één. Het Oranje Kruis
hoopt, dat hierdoor meer mensen
aan een cursus beginnen. In de
nieuwe opzet komen aanvullende
pakketten als sport-EHBO en EH
BO voor moeders, zodat de oplei
ding beter bij het dagelijks leven
past. De verjaring van het diploma
na twee jaar blijft gehandhaafd,
maar gediplomeerden hoeven niet
langer veertien cursusavonden te
volgen of een toets af te leggen.
Momenteel zijn er zo'n 340.000 ge
diplomeerde EHBO'ers bij 900 ver
enigingen.
De EHBO-afdeling Sint-Annaland
organiseert in september in elk ge
val weer een cursus. Daarvoor heb
ben zich al gegadigden aangemeld.
De 20 geslaagden die maandag
avond hun diploma ontvingen zijn:
Tholen: Sylvia Bout-van Ast, El
len Brasz-van Dijke, Lies Mons-
ma-Heuseveldt, Monica van Oost-
Nijs en Mathilde van Vossen-
Weststrate.
Oud-Vossemeer: Johan van Dijke.
Sint-Annaland: Laurian van den
Dikkenberg-Goedegebuure, Chantal
le Doux-Claassens, Jolitha Fase-
Schot, José van Leeuwen-Nuyten,
Lydia Reiners, Annemarie Ridder
hof-van Dijk, Mariëlle Rijnberg-
Hoek, Miranda Scherpenisse-Schot,
Mas Westdorp en Jolanda Westdorp-
Deurloo.
Sint-Maartensdijk: Duric Franko.
Scherpenisse: Liesbeth Versluys-
Pons.
Halsteren: Marina Huijgens-van
Rijen.
Bergen op Zoom: Roert Thellier.
Stemmen
van lezers
Burgemeester Nuis heeft respect voor
de acüe tegen de nieuwbouw van het
gemeentehuis, maar noemt deze drie
jaar te laat, dus mosterd na de maal
tijd. Men kan ook zeggen: de petitie is
nog net op tijd. Ik lees steeds reacties
van b. en w. en de raadsfracties na de
start van de petitie met opmerkingen
dat men de bevolking beter zou moe
ten voorlichten of uitleggen waarom
nieuwbouw toch zo hard nodig is. Dat
had nu juist drie jaar geleden moeten
gebeuren! Dit is een ernstige tekort
koming van de gemeente. Men heeft
drie jaar geleden gedacht: het besluit
tot nieuwbouw nemen we maar snel
in kleine, besloten kring, maar de be
volking is er niet of onvoldoende in
gekend. Achteraf wil men nog even
laten zien, hoe democratisch wij wel
zijn. Men heeft gewoon gedacht: die
onmondige bevolking slikt dit wel
voor zoete koek. Het heeft nu nog
weinig zin de bevolking te overtuigen
van de noodzaak tot nieuwbouw. Dat
is nu echt mosterd na de maaltijd. Een
groot deel van de bevolking hecht
daar weinig geloof aan. B. en w. en de
raadsfracties hebben immers over
zichzelf afgeroepen dat de Thoolse
politiek er niet geloofwaardiger op
geworden is. Vormen ze nog wel een
goede afspiegeling van de bevolking?
Bedenk wel: men heeft niet eeuwig
zitting in het college of de raad. Er
komt nog wel eens een raadsverkie
zing.
De inwoners van het eiland zien het
aantal broodnodige voorzieningen af
nemen, maar de lasten toenemen. Het
is voor velen niet meer op te brengen.
Ook de gemeente Tholen zal dat gaan
merken aan de verzoeken om een uit
kering, kwijtschelding van lasten, e.d.
De gemeente verpaupert en de bevol
king wordt financieel uitgekleed, me
de door de plannen van de nieuwe re
gering. De bevolking van Tholen valt
in de categorie met de laagste inko
mens en misschien is de gemeente
over enkele jaren wel duurder dan
Wassenaar. Laat de gemeente het geld
dan besteden aan voorzieningen die
echt nodig zijn en niet aan de nieuw
bouw van een raadhuis. Voor het be
staande gemeentehuis zijn er uitbrei
dingsmogelijkheden genoeg aange
dragen.
Er zijn nu bijna 4000 handtekeningen
voor de petitie ingeleverd, maar als
deelname verplicht zou zijn geweest,
was een grote meerderheid tegen de
geplande nieuwbouw geweest. Her
overweging van het eerdere besluit is
nodig omdat nieuwbouw ten koste
zou gaan van andere voorzieningen.
Die heroverweging zou b. en w. en de
raad sieren in een tijd van neergaande
economie. Kleur bekennen betekent
ook wel eens in eigen zwaard vallen.
Dat is soms nodig om tot inkeer te ko
men. Houd Tholen leefbaar en betaal
baar!
C. Kwaak,
Noordsingel 146,
Bergen op Zoom.
Een aantal basisscholen heeft met
betrekking tot de verantwoordelijk
heid en veiligheid op het gebied van
schoolzwemmen als harde eis ge
steld, dat de zwemlessen worden be
geleid door 3 badmeesters in plaats
van door 2 en een juf of meester van
de desbetreffende school. Overigens
gaat die leerkracht - en vaak ook nog
ouders - in de meeste gevallen met
de bus mee naar het zwembad in
Tholen of Sint-Maartensdijk. B. en
w. hebben de eis echter ingewilligd
en de verantwoordelijkheden vast
gelegd in een protocol. Een en ander
betekent wel dat er blijvend 8000
euro meerkosten per jaar zijn voor
het schoolzwemmen.
Een andere beleidswijziging in het
onderwijs kost 10.000 euro meer.
De verlaging van een minimum ki
lometerafstand naar speciaal basis
onderwijs van 6 naar 4 km heeft dit
en volgende jaren financiële gevol
gen.
Stemmen
van lezers
De burgemeester wees er ons bij
het aanbieden van de petitie op, dat
we drie jaar te laat waren. Een
pracht argument om de burgers te
'overtuigen.' Echter, de reden die
achter de drie jaar zit, wordt liever
niet vermeld. Hoe kwam het dat er
geen eerdere reactie kon worden
gegeven op de nieuwbouwplannen?
Er werd een zogenaamde stuur
groep ingesteld (fractievoorzitters
en de burgemeester!) die zoveel
mogelijk de voorbereidingen op
startte en zich weinig gelegen liet
liggen aan de burgers. Ook werd zo
weinig mogelijk publiciteit gege
ven aan deze voorbereidingen, zo
dat de aandacht werd afgeleid van
dit megaproject.
Slechts één keer is er over het nieu
we gemeentehuis gesproken in de
zogenaamde inspreekavond in Tho
len. Terzijde tenminste, want er
werd niet meer naar de mening van
de burgers gevraagd om te bouwen,
maar er werd een plaats aangege
ven waar dat nieuwe gemeentehuis
moest worden gebouwd (zonder
vermelding van de extreme verho
gingen van de belastingen)!
Is het dan terecht dat de indieners
van de petitie er op gewezen wor
den, dat ze drie jaar te laat waren?
Lijkt dat niet meer op demagogie,
dan op reële politiek? Of is dat een
bewust gekozen woord om de bur
gers het bos in te sturen?
De achterkamertjes politiek werd
van de hand gewezen, doch alles
overziend, is dan deze 'opmerking'
terecht? Is het dan de burgers, (die
nu al meer dan twee jaar reacties
geven op het gemeentebeleid) te
verwijten dat ze drie jaar te laat
zijn? Als dat eerlijke politiek kan
worden genoemd, dan breekt mijn
klomp! Welke kiezer heeft dit be
doeld toen hij zijn stem uitbracht?
Kiest u een volgende keer weer
voor zulke bestuurders?
C. Rijnberg,
Sint-Maartensdijk.
Beroepshalve zit ik nogal eens in vakliteratuur te neuzen om achter de juiste
schrijfwijze of de exacte betekenis van een bepaald woord te komen. Woor
denboeken of de woordenlijst der Nederlandse taal (het groene boekje) bie
den in dergelijke gevallen meestal soelaas. Toch is het niet in alle gevallen
noodzakelijk om terug te vallen op deze naslagwerken. Voor de meest sim
pele verklaring van grammaticale termen kun je soms net zo goed naar
mensen om je heen kijken en/of luisteren, heb ik gemerkt.
Zaterdagochtend was ik als toeschouwer bij een voetbalwedstrijdje van
mijn zoontje aanwezig. Ik werd langs de lijn vergezeld door andere ouders
waaronder zich (zo bleek al snel) diverse grote sporthelden van weleer be
vonden. Ongevraagd kreeg ik al voor de aftrap een lezing over de geweldi
ge voetbalcarrière van een rondbuikige veertiger. Als zijn zoontje nog maar
een tiende deel van 'papa 's talentbezat, was Nederland weldra te klein
voor het joch, zo werd me duidelijk. Een andere vader (met onvervalst
Randstadaccent) kwam hijgend over mijn schouder hangen met de trotse
mededeling dat ook hij 'erg hoog'gevoetbald had. „Ik heb nog seizoenen-
lang bij Ajax gezeten probeerde ik de gesprekspartners te imponeren. Het
trucje werkte en beide opscheppers keken me bewonderend aan. Ik had ie
der jaar een seizoenkaart!Mijn grapje werd met een opgeluchte en ietwat
minderwaardige glimlach ontvangen. Aangezien ons pupillenteam inmid
dels aan de aftrap stond, wendden de insiders zich snel van me af. Met een
voldaan gevoel ging ik op veilige afstand van de blaaskaken staan om de
wedstrijd te volgen.
Mijn relativerende woorden hadden hun doel toch enigszins gemist. Terwijl
de jonge voetballertjes van beide teams zich ongecompliceerd en dolenthou
siast metz'n allen op de bal stortten, vlogen de krachttermen van de fanatie
ke coryfeeën over het veld. „Laat je niet afbluffen mietje. Sukkel, je moet de
andere kant op met die bal. Daar moet je voor fluiten scheids! Kom nou eens
op Brian, dat ventje is bijna 'n kop kleiner dan jou. Hoe kun je zo 'n bal nou
missen Jurgen Ik zonder me steeds iets verder af van 'onze 'fanatieke sup-
portersschare. Terwijl ik het vertederende beeld van dolenthousiaste kinde
ren, met veel te grote voetbaltenues, aanschouw, klinkt het ongenuanceerde
geschreeuw onafgebroken over het sportpark. „Maak dan een sliding man.
Doorschuiven Maurice. Vooruit verdedigen Jan. Loop dat gat dicht Wesley.
Houd het veld nu eens korter. Laat je horen keeper. Hoe kun je zo'n bal er
nou naast krijgen man. De volgende keer pak je hem maar gewoon terug
hoor, dat joch is al een hele wedstrijd aan het schoppen
De genante vocale begeleiding vanaf de zijlijn lijkt de ongeremde kinder
pret in het veld gelukkig niet te drukken. Ik erger me echter groen en geel
aan zoveel onzinnig geschreeuw. Als ik mijn blozende en hevig transpireren
de zoontje na de wedstrijd heb omgekleed en (ondanks de ietwat geflatteer
de 15-0 nederlaag) heb getrakteerd op een zakje chips en flesje prik (de vas
te wedstrijdpremieblijven mijn collega-vaders hun kinderen beschimpen
met allerlei stompzinnige kretologie.
Het was een leuke wedstrijd hè pap", zo probeert mijn pupil het zwijgen
bij mij in de auto te doorbreken. „Natuurlijk kereltje", zo lieg ik hardop.
Maar ik denk: wat kunnen grote mensen toch een akelige invloed hebben op
hun (en andermans) kinderen. Enfin, een ochtendje jeugdvoetbal heeft me
weer een aantal nieuwe termen opgeleverd waarvan ik het bestaan niet
wist. Het meeste gezwam zal ik zeker snel vergeten, maar de betekenis van
het woord 'sportverdwazing' staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.
Tijdens de wielerronde van Sint-Maartensdijk waren er vaak valpartijen in de Molenstraat. Hier wordt een renner geholpen door Ada van
Zijst (gehurkt) en Stien Anthonisse. Deze foto dateert uit tachtiger jaren.
Leden van de EHBO-verenigingen weten het maar al te goed. Bijna elk
jaar verandert er wel iets aan de hulp bij eerste ongelukken. Bijscholen
is dan ook van groot belang en dat houdt de verenigingen ook levend.
Dit jaar bestaat de afdeling Sint-Maartensdijk veertig jaar, maar de le
den krijgen minder te doen bij evenementen. De wielerronde in de
smalstad is ter ziele, maar ook de bloeddonoravond in Haestinge be
hoort tot het verleden. Toch blijft de EHBO nodig omdat velen een di
ploma nodig hebben voor hun werk, of om hulp te bieden bij huis-,
tuin- en keukenongevallen.
De afdeling telt momenteel 46 leden
en vier donateurs. Het ledental blijft
stabiel, vertelt voorzitter Alexander
Wieringa. „Per jaar zijn er acht
avonden om het diploma te verlen
gen. Er zijn mensen die lid van de
vereniging blijven, maar we raken er
ook kwijt. Die doen de vervolgcur
sus in de tijd van de baas." Want het
belang van eerste hulp bij ongeval
len is de laatste jaren enorm toege
nomen. Vele bedrijven zijn verplicht
een bedrijfshulpverleningsploeg op
de been te brengen. „Er zijn bedrij-
Alie Weggcmans: „Met een
vingerverbandje begon je
vroeger aan de vinger, nu be
gin je aan de pols. En vroeger
mocht je niet schudden aan
een slachtoffer om te kijken of
hij bewusteloos is. Alleen roe
pen. Dan waren ze bang dat je
meer schade aan zou richten
omdat het soms te wild ge
beurde. Maar nu mag het weer
wel."
ven die hun werknemers naar een
cursus van één dag sturen. Daarin
moet dan alles behandeld worden,
wij besteden aan een nieuwe cursus
18 lessen van 2,5 uur per avond. We
maken dus meer uren voor theorie
én praktijk."
Het eerste diploma is het eenheids
diploma, dat nu is uitgebreid met
een certificaat voor reanimatie. Die
cursus van drie avonden werd door
de Nederlandse Hartstichting ver
zorgd, maar die is daarmee gestopt.
Nu wordt de reanimatie door het Ro
de Kruis verzorgd.
Wie er zoal lid zijn? Huisvrouwen
met kleine kinderen die willen we
ten wat ze moeten doen als een kind
zich verslikt of valt zodat ze niet zo
snel naar een dokter hoeven maar
het ook goed kunnen beoordelen.
Maar ook een onderwijzer, een pedi
cure en een fysiotherapeut zijn lid
van de EHBO, naast personeel van
bedrijven.
Vijftien jaar geleden vierde de ver
eniging op 10 juni het 25-jarig be
staan in café-restaurant De Zeester
in Scherpenisse. Daarbij was Betsy
van Akkeren-van Ast aanwezig die
vanaf de oprichting in 1963 dertien
jaar voorzitter is geweest. Zij was
voor haar verdiensten onderscheiden
met de dokter Tilanuspenning. Huis
arts Van der Bel met zijn echtgenote
en burgemeester H.A. van der Mun-
nik woonde het jubileum bij. Voor
zitter J. van Houdt vertelde toen dat
de afdeling met 32 leden is begon
nen.
De afdeling werd op 10 juni 1963 bij
het hoofdbestuur aangesloten maar
'was al vanaf november 1961 actief.
Van der Bel vertelde dat hij in 1959
al met de gedachte speelde om een
EHBO-vereniging op te laten rich
ten. Zelf voelde hij daar niet zoveel
voor, zo zei hij. Hij vond echter in
mevrouw Van Akkeren een mede
oprichter, maar werd op zijn vingers
getikt door dokter Kugel uit Poort
vliet, zo vertelde hij. „Als EHBO
zouden we concurreren met het Ro
de Kruis en dat mocht niet."
Van der Bel zocht het een en ander
uit en kwam tot de conclusie dat er
niets aan de hand was zolang de EH
BO maar geen vervoer van slacht
offers verzorgde.
Het oprichten van de EHBO was
volgens de huisarts mede gevoed
door de ervaringen, in de Tweede
Wereldoorlog. „In rampsituaties lig
gen organisaties in de samenleving
vaak aan diggelen en dan moet de
bevolking kunnen rekenen op de
plaatselijke mensen die hulp kunnen
bieden. Als het Rode Kruis bijvoor
beeld was vernietigd, dan kwam de
hulp neer op de EHBO."
De huisarts stipte toen ook een ander
punt aan, namelijk dat de leden van
de EHBO zich zo weinig bekend
maken. „Of er zijn te weinig leden
of het is de bescheidenheid die de
maatschappij oplegt om dat te
doen."
De eerste voorzitter was mevrouw
Van Akkeren, secretaris was L.B.
Janssen. Maar de notulen van de
vereniging dateren pas uit oktober
1976. Janssen herinnert zich Van der
Bel als motor achter de EHBO. „Er
werden toen wel cursussen gehou
den waar iedereen individueel op les
ging, maar zou het niet veel beter
zijn als er een vaste club medische
hulpverleners in spé zou komen?, zo
was zijn redenering. Hij vond het
geweldig dat er mensen in het dorp
waren die dat konden: in de kerk, op
het sportveld en op straat. Het is van
groot belang dat er direct iets ge
beurt."
Behoudens de oprichtingsvergade
ring in café Smerdiek werd er vol
gens Janssen (66) toen niet verga
derd. „Er was elk jaar een cursus.
We moesten zorgen dat er zoveel
nieuwelingen kwamen en zorgen dat
er avonden waren om het diploma te
kunnen verlengen. Daar bleef het
bij. Veel vragen werden na de les op
gelost. Als de cursussen maar lie
pen."
Een van de oudste leden is Stien An-
thonisse-den Engelsman. De 74-jari-
ge werd in 1965 lid, maar was niet
bij de oprichting betrokken, zegt ze.
„Ik moest het diploma halen omdat
ik bij de ambulance was van het Ro
de Kruis. Johannes de Viet was
chauffeur. Ik was zestig toen ik er
mee stopte. Er moest een verpleeg
kundige op. Daarna heb ik tot 1995
de garage en het kantoor aan de
Noordpoort nog schoongehouden."
Bij wielerrondes was ze als EH-
BÖ'er present. Ze herinnert zich dat
in de Molenstraat vaak renners vie
len en dat die zich nauwelijks lieten
behandelen. „Die willen meteen
weer verder. Als ze verbonden wor
den, verliezen ze veel tijd en komen
ze achterop."
Ze voelt zich te oud om de avonden
van de EHBO nog bij te wonen. „Ik
voel me zitten tussen de jongere
mensen. De meesten ken ik niet
De huidige voorzitter Wieringa (33)
is zelf onderwijzer op de Juliana van
Stolbergschool in de smalstad. „Met
een aantal leden van het schoolteam
hadden we de cursus gevolgd. Het
was toen nog niet verplicht, maar
met zijn allen was het wel zo gezel
lig. Als er op schoolplein iets ge
beurt met een kind, dan weet je wat
je moet doen of moet laten. Geluk
kig beperkt zich dat tot nu toe tot
een verbandje leggen."
De cursus wordt nu al weer vier jaar
lang gegeven door Kees van Leijsen
uit Bergen op Zoom, daarvoor ver
zorgde Ine van Ommen uit Sint-An
naland de lessen, voor haar Ada van
Zijst uit Sint-Maartensdijk.
Wieringa werd in 1993 lid en me
teen secretaris toen onderwijzer en
secretaris van de afdeling Jos Uijt-
dewillegen van De Rieburch het dis
trict ging vertegenwoordigen. Het
was de toenmalige voorzitter J. van
Houdt die Wieringa kwam vragen
secretaris te worden. „Zo'n school
meester zou dat wel kunnen, vond
hij. Zo ben ik secretaris geworden."
Na het overlijden van Van Houdt in
oktober 2000 werd hij voorzitter.
Alie Weggemans-Dorst uit Scherpe
nisse is al langer lid. Zij kwam in
1973 bij de vereniging. „Ik wilde er
gewoon meer van afweten. Via een
advertentie ben ik de cursus gaan
doen. Op de eerste verjaardag van
mijn zoon moest ik examen doen,
weet ik nog. Ik kreeg les van dokter
Van der Bel die zich altijd sterk voor
de EHBO heeft gemaakt." Ze werd
(na een bestuurscrisis) in 1986 be
stuurslid en is nu penningmeester.
De 55-jarige vrijwilligster denkt er
aan om te stoppen, maar is door de
andere bestuursleden gevraagd te
blijven omdat ze veel ervaring heeft
in de vereniging. De bestuurscrisis
in 1986 en het overlijden van Van
Houdt - die vanaf 1986 tot 2000
voorzitter was - beschouwt zij als de
dieptepunten in het bestaan van de
vereniging.
Verder zag zij veel mensen komen
en gaan. En zag ze de cursussen ver
anderen. Zoals de verbandleer.
„Vroeger moesten we brandwonden
helemaal verbinden, dichtmaken
met verband, nu kun je volstaan met
een mitella. Als het slachtoffer naar
een arts moet, dan knipt die het ver
band er namelijk onmiddellijk af.
Dan doe je het voor niks." Ook een
platte knoop die de cursisten moeten
leren, wordt in het ziekenhuis vol
gens Alie pardoes doorgeknikt. „Ze
zeggen heus niet: wat ligt er een
mooie platte knoop op. We moeten
vaak omschakelen, de leden maar
ook het bestuur."
Secretaris Thea Demming (52) werd
vier jaar geleden lid van de afdeling
nadat ze geslaagd was voor haar di
ploma. Ze stond jarenlang in het zo
merseizoen met haar man op cam
ping De Muie. „Ik had iemand voor
mijn neus zien inzakken met een
hartstilstand. Samen met mijn doch
ter hebben we toen een cursus ge
volgd." Op de camping stond haar
verbandkoffer altijd klaar. Sinds drie
jaar doet ze het secretariaat. „Het is
een leuke ploeg en heel gezellig."
Toch neemt het aantal evenementen
waar de hulp van de EHBO wordt
gevraagd af. De wielerrondes van
Poortvliet en Sint-Maartensdijk zijn
ter ziele. Ook het beëindigen van de
bloeddonoravond betekent een flin
ke aderlating voor de inzet van de
EHBO-vrijwilligers. Veel verenigin
gen hebben zelf een EHBO-er in
hun midden die nu optreedt in geval
er eerste hulp geboden moet wor
den. Voor de wandeltochten die deze
week in Sint-Maartensdijk worden
gehouden verzorgt Alie de EHBO-
post. Zij is ook lid van het evene
mentencomité Smalstad die het eve
nement verzorgt. Bij het jaarlijkse
schoolvoetbaltoernooi bij sv Smer
diek bemant onderwijzer Uijtdewil-
legen de EHBO-post.
Wel worden de vrijwilligers nog ge
vraagd voor de Zeven Dorpentocht
in Oud-Vossemeer en het jaarlijkse
judotoernooi in Haestinge.
De EHBO kent ook de hulpposten in
het dorp. Herkenbaar aan het gele
plaatje aan de gevel. Die verdwijnen
echter. „Daar woont een lid van de
EHBO die ook een koffer met spul
len heeft, maar daar kwam nooit ie
mand op af", vertelt de penning
meester.
Naast het drietal completeren Anne
Lupker en Leandra de Graaf het be
stuur van de afdeling.
Onlangs hield het Rode Kruis afde
ling Tholen en Sint-Philipsland een
gezamenlijke oefenavond in de Ju
liana van Stolbergschool. De wil om
samen te werken is er, maar EHBO-
ers hebben vaak het gevoel dat er
door 'het Rode Kruis' op hen wordt
neergekeken, zegt de penningmees
ter. „Er is gewoon een verschil. Wij
doen alleen eerste hulp bij ongeluk
ken, het Rode Kruis gaat verder."
Wieringa: „Het Rode Kruis helpt
meer bij rampen, nu meer opvang en
verzorging, en ze hebben daar ook
meer materiaal voor beschikbaar."
Volgens Wieringa ziet de toekomst
er voor de afdeling goed uit. „Met
zo'n vijftig leden doen we het niet
slecht. Ook financieel niet. We be
ginnen weer een cursus in het nieu
we seizoen. We willen als zelfstan
dige vereniging verder."
Zaterdag is er een receptie in het
Holland Huis in Scherpenisse van
18.00 uur tot 19.30 uur. Daarna kun
nen de leden genieten van een lo
pend buffet.
Leen Janssen herinnert zich
een van de dingen waar Van
der Bel op hamerde. „Hij pro
beerde ons eerst te leren wat je
niet mocht doen. Want snel
maar verkeerd ingrijpen kon
veel schade aanrichten. Het
was een praktische man."
