Vijf landgoederen met huizen
'van allure' vullen Muyepolder
Hospice bij Schutse
komt er half mei
'De computer mag in de klas geen
vervanging worden van leerkracht'
Iferburgh
Bos en vijvers op akkers van Schot-OudesluijsMulders en Bout
Dertig vrijwilligers in opleiding
Inspectrice
Henk Bos na 34 voor de klas nu ICT-er federatie openbare scholen
Donderdag 27 maart 2003 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Er is plaats voor vijf landgoederen in de Muyepolder in
Sint-Maartensdijk. Er zijn drie initiatiefnemers die hun
akkerland willen omzetten in een landgoed. Als de bui
tenplaatsen er komen, dan is in heel de polder het bouw
land gebruikt. Het college van burgemeester en wethou
ders staat positief tegenover het plan. Projectont
wikkelaar is Toine de Bakker van DLV Makelaardij uit
Kamperland. Hij werkt hierbij samen met Jan-Willem
Bosch van landschapsarchitecten Bosch-Slabbers uit
Middelburg. Als de gemeente en de provincie instem
men met het plan, kan deze zomer met de verkoop wor
den begonnen. De 'visie op de Pluimpot' ligt nog tot 9
april ter inzage.
Onderhouden
Slikken op
Waterdicht
Landbouwschool
Logisch
Hutten bouwen
Centrale pot
Stempel kabinet
Thuishulp
Antwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 A0 Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360
specialisten in
- Computers, netwerken, systemen op maat
- Hi-end audio, (speciale luisterruimte).
- Beeld en geluidsystemen door heel uw huis.
- Eigen technische dienst en service afdeling.
In de Muyepolder, ten westen van
het natuurgebied de Pluimpot, is
volgens de visie van het college
plaats voor vijf landgoederen met
'veel water, bos en openbare wan
delpaden'. Elk landgoed moet
minstens vijf hectare groot zijn. In
totaal is er 31 hectare en 71 are
land van Oudesluijs-Schot, Mul
ders en Bout beschikbaar voor de
verkoop. De Bakker: „Dat bete
kent dus dat elk landgoed bijna 6,5
ha groot wordt. Op elk stuk komt
een huis met een privéterrein van
6000 m2. Al het overige wordt
openbaar. Dat is de maatschappe
lijke meerwaarde van dit project.
Het worden voor publiek openge
stelde buitenplaatsen met vijvers,
lanen en paden in een Engelse
landschapsstijl zoals die hier in
Zeeland en Nederland veel voor
komen. Er komt in het gebied net
to 25 ha bos bij."
Op elke terrein moet een woonhuis
'van allure' verrijzen. Wat daar
mee bedoeld wordt, is niet geheel
duidelijk. Volgens De Bakker gaat
het om gebouwen die 'architecto
nisch passen in het landschap'.
Voor Thoolse begrippen worden
het kasten van huizen. De inhoud
kan, inclusief bijgebouwen, vol
gens de projectontwikkelaar varië
ren van 1500 tot 2000 kubieke me
ter. De gemiddelde inhoud van de
huur- en koopwoningen die de
stichting Castria Wonen pas ge
bouwd heeft aan de Kerkeblok-
straat in Sint-Annaland (koop), of
aan het bouwen is aan de Meer
koetlaan in Sint-Maartensdijk
(huur) en de Laban Deurloostraat
in Scherpenisse (koop), is 400 ku
bieke meter. Hoe de buitenhuizen
er precies uit gaan zien, kan De
Bakker nog niet zeggen. „Maar het
worden zeker geen boerderettes,
geen boerderij-achtige huizen met
een gewolfd dak en een rieten kap.
Maar zeker gebouwen met enig
volume die je van een paar hon
derd meter goed kunt zien." Wat
wel zeker is, is dat ze verspreid
over het hele gebied komen.
Volgens de bijgevoegde tekening in
de stukken van de gemeente is er
plaats voor drie landgoederen ten
oosten van de Kastelijnsweg op het
land van Schot en Mulders, eentje
ten zuiden van de camping en eentje
ten noorden van de camping, beide
op het land van Bout.
Het bos van de landgoederen is
'grotendeels openbaar toegankelijk
voor bewoners en recreanten zodat
er een groter en aantrekkelijker uit
loopgebied ontstaat, dat past in de
ontwikkelingszone plattelandstoe-
risme'. Het bos van de landgoede
ren kan volgens het college naad
loos aansluiten bij het bosgebied in
het zuiden van de polder (populie
renbosje bij het strandje) en in het
noorden (dorpsbos van ongeveer 8
ha), zodat een 'stevig landschappe
lijk element ontstaat'.
Het nieuwe bosgebied zal volgens
De Bakker onder de boswet komen
te vallen. De eigenaren van de land
goederen zullen het zelf moeten
gaan onderhouden. „Dat zullen ze
gezamenlijk moeten gaan doen. Dat
moet van tevoren geregeld zijn. Het
mag niet zo zijn dat de een zijn
landgoed wel onderhoudt en de an
der er niets aan doet. Het wordt dus
Mevr. Schot-Oudesluijs besprak haar landgoederen-plan onlangs
op een OOT-bijeenkomst met gedeputeerde Van Zwieten van
ruimtelijke ordening.
In de visie is ook zijdelings gekeken
naar de campings aan de oostzijde
van de Pluimpot. Daar liggen vier
kampeerterreinen. Het grootste is
recreatieterrein de Pluimpot met
462 staanplaatsen, verder camping
Gorishoek met 225 plaatsen, de
Zeester met 111 en de Oude Hoeve
met 93.
Ook het Wulpdal in de zuidhoek
van de Scherpenissepolder, tussen
camping de Zeester en de Haven
weg, wordt even aangestipt. Daar
zou een recreatiecentrum moeten
verrijzen met 225 zomerwonin
gen. Het is al een oud plan, maar
het komt niet van de grond. Mocht
het wél gerealiseerd worden, dan
betekent dat een toename van het
aantal recreanten. 'Maar door de
ligging in een receatieconcentratie
en de verhoudingsgewijze recre
atieve kleinschalige toevoeging,
wordt er geen verslechtering of
aantasting van de kwaliteiten van
het gebied verwacht. Recreanten
gebruiken vooral de zone direct
langs de dijk als recreatiegebied.
Het zijn vooral bezoekers die de
slikken opgaan'.
Als de gemeenteraad de visie on
derschrijft, dan kan het plan opge
nomen worden in het ontwerp-be-
stemmingsplan buitengebied dat
in juni ter inzage wordt gelegd.
geleden in contact met de familie
Schot-Oudesluijs. „Het ging toen
om tien hectare voor twee landgoe
deren. Nu weten we dat er minstens
vijf ha grond nodig is. Dus kon het
niet op tien. Toen wilde ook Mul
ders met 8 ha meedoen en kwamen
we op 18 hectare voor drie landgoe
deren. Dat is toen aan de gemeente
voorgelegd, maar die vroeg zich al
hoe het dan met de resterende grond
zat. Toen is de familie Bout erbij be
trokken. Er moest wel eerst een vi
sie voor het gebied op tafel komen.
Die is er nu. Het wordt een hoog
waardig plan dat juridisch water
dicht is. We hopen het voor de zo
mer te kunnen presenteren. Ook de
gemeente Tholen werkt in alle op
zichten mee aan een spoedige ont
wikkeling van dit gebied."
De landgoederen komen in een dui
delijk begrenst gebied en zullen in
het landschap volgens de visie van
b. en w. een eenheid vormen dooi
de omliggende dijken en het recre
atiegebied dé Mule (camping1).'
Naast de camping ligt de kinder
boerderij en de heemtuin met het
gebouw Scaldis Naturalis. Aan de
rand van het gebied liggen langs de
zeedijk twee karrevelden (aan beide
zijden van de camping).
Voor het woningbouwprogramma
2000-2009 staan er voor het dorp
174 huizen gepland. De bouw van
de landgoederen is daar niet in op
genomen, maar kan volgens het col
lege daarbinnen worden opgevan
gen.
De landgoederen hebben geen nade
lig effect op de Oosterschelde, stelt
het college. 'Integendeel, door de
aanleg van veel bos en water kan
eerder worden gesproken van een
versterking'.
Acheologisch gezien is het gebied
niet echt interessant. Voor de polder
geldt een lage archeologische ver-
wachtingswaarde.
één groot geheel."
Over de prijs van een landgoed laat
De Bakker zich nog niet uit. Duide
lijk is dat ze voor het 'hogere seg
ment van de koopmarkt' bedoeld
zijn. Het is volgens De Bakker het
eerste project in Zeeland. „Ik ben in
heel Zeeland met landgoederen
nieuwe stijl bezig. Dit is de eerste
en de grootste, maar ook het project
dat het verst is ontwikkeld."
De Bakker kwam een aantal jaren
De vijf landgoederen vullen de gehele nu nog open ruimte van de Muyepolder. Opvallend is de grote
waterparij ten oosten en ten westen van de Kastelijnsweg vanaf de Groene Dijk). Linksboven is het
bestaande dorspbosje, daarnaast begint het bos van de eerste twee landgoederen op de akkers van de
familie Schot-Oudesluijs.
Vanaf half mei zal er een hospice zijn in Sint-Annaland. Op de jaarver
gadering van de Nederlandse Patiëntenvereniging (NPV) zei bestuurs
lid C. Verloop dat in de tijdelijke huisvesting van zorgcentrum De
Schutse een hospicekamer wordt ingericht. In een hospice wordt zorg
geboden aan mensen in de laatste levensfase. De voorziening in Sint-
Annaland is een initiatief van de NPV en Vrijwilligers terminale zorg
Tholen (VTZ).
Hij staat niet langer meer voor de klas op de Oosterscheldeschool in
Scherpenisse, maar onderwijzer Henk Bos gaat er nog wel leerlingen
wegwijs maken op de computer. Nieuwe media hebben zijn belangstel
ling altijd al gehad. Het is niet verwonderlijk dat de 57-jarige Bos de
overstap maakt naar de informatie- en communicatietechnologie (ICT)
op de openbare scholen. Hij introduceerde tenslotte ook de bandrecor
der in de klas. Maar als onderwijzer in dienst van de gemeente werd
Bos ook op pad gestuurd bij de volkstelling begin jaren zeventig waar
hij toen niet achter stond.
Bos is per 1 februari gestopt met het
lesgeven in het nieuwe gebouw on
der de watertoren in Scherpenisse.
Hij had al eerder de overstap kun
nen maken om voor alle acht open
bare basisscholen van de Thoolse
federatie leerlingen te begeleiden in
het gebhiik van de computer, maar
hij wachtte daarmee. „Ik was be
gonnen in het oude gebouw aan de
Laban Deurloostraat en wilde graag
de overgang meemaken naar het
nieuwe gebouw. Dat is veel leuker
en vriendelijker dan het oude onder
komen. Dat was hoog en kil. 's Win
ters te koud, 's zomers te heet."
In het oude gebouw bezette de Oos
terscheldeschool de bovenverdie
ping, op de begane grond was de
Groen van Prinsterer gehuisvest.
„Ik weet nog wel dat we de school
soms een dag moesten sluiten om
dat de olie voor de verwarming op
was. Gemeentesecretaris Van Doorn
moest die bestellen, maar dat vergat
hij wel eens. Om de kachels op te
starten, moest er iemand vanuit
Amersfoort komen. De kinderen
konden naar huis. Die tijd hoefde je
toen niet in te halen. Nu moet je
daar tijd voor inroosteren."
Bos kwam uit Drenthe naar Zee
land, van Ruinerwold naar Scherpe
nisse. Nadat hij zijn hoofdakte aan
de kweekschool in Meppel had ge
haald, solliciteerde hij naar de vaca
ture op de toenmalige 'openbare la
gere school Scherpenisse'. Bos
kende Zeeland alleen van een va
kantie op Walcheren. „Ik moest in
Bergen op Zoom uit de trein stap
pen en de blauwe bus van de TAD
nemen. Die stopt voor het gemeen
tehuis, zo had Van Doorn gezegd."
Bij zijn komst in Scherpenisse leer
de hij burgemeester Bouwense ken
nen, wethouder De Graaf, secretaris
Van Doorn, Jozien Suurland en bo
de Van de Ree. Na een proefles
werd hij aangenomen. „Mevrouw
Van der Slikke, bij iedereen bekend
als juffrouw Minderhoud, was
hoofd der school. Ik kwam in 1968
in de plaats van Kees van den Hoek.
Die werd hoofd in Stavenisse."
Bos had veel vrijheid, zegt hij. „Het
hoofd vond alles goed, als je de klas
maar niet op zijn kop zette. Naar
een rooster werd niet gekeken. Ze
gaf je alle ruimte. En als het geld op
was, ging ze naar het gemeentehuis.
Ze wist heel veel te regelen." Zijn
salaris werd toen nog door de bode
gebracht. „Die kreeg dan altijd een
fooitje."
Elk jaar werd de school be
zocht door de inspectrice. Die
stapte onaangekondigd het
klaslokaal binnen, zegt Bos.
„Dat was vroeger mevrouw
Bouwman, die had een bontjas
aan. Toen ik waarnemend
In het begin van de jaren zeventig
telde de school ruim 100 leerlingen.
Op het hoogtepunt bijna 110. „Zon
der de kleuterschool dan, want die
stond apart aan de Langeweg op het
'Van Doorn veldje'. Het waren echt
grote klassen met veertig leerlin
gen."
Behalve de lagere scholen kende het
dorp ook de lagere landbouwschool.
Daar ging Bos met zijn kinderen
van de derde en vierde klas (nu
groep vijf en zes) heen om in het lo
kaal voor motorvoertuigentechniek
handenarbeid te geven. Juffrouw
Minderhoud stond voor de klassen
vijf en zes en juffrouw Van de Velde
voor een en twee. Toen het leerlin
gental daalde doordat volgens Bos
de gezinsgrootte afnam, was het bij
elke telling van de leerlingen span
nend of ze met zijn drieën door kon
den gaan. Nu zijn er 65 leerlingen.
„Had je bijvoorbeeld een leerling te
weinig, dan zou dat een leerkracht
minder worden. Dus een leerling
meer of minder kon grote gevolgen
hebben. Sinds de invoering van het
basisonderwijs in 1985 wordt met
tienden gerekend en doet zich dat
probleem niet meer voor."
Bos lag in de kost bij Wim Geluk
van Zeelands Welvaren aan de Lan
geweg. Boven het café. „Dat was
een goed adres, daar moest je we
zen, zeiden ze. Ook Arie Munter,
die leraar was op de landbouw
school, zat er."
Bos was in dienst van de gemeente.
Als ambtenaar hoefde je niet altijd
voor de klas te staan, zo bleek begin
jaren zeventig. Toen besloot de re
gering om een volkstelling uit te
voeren. Dat leidde tot veel commo
tie. Er waren voorstanders, maar
ook fervente tegenstanders van het
registreren van persoonsgegevens.
De tegenstanders wezen erop dat de
gegevens misbruikt zouden kunnen
worden, zoals dat ook in de Tweede
Wereldoorlog was gebeurd door de
Duitse bezetter.
Bos hoorde tot de tegenstanders,
maar kreeg de opdracht om een deel
van Scherpenisse huis aan huis te
bezoeken om gegevens te verzame
len. „Volgens een verordening kon
den onderwijskrachten daarvoor in
gezet worden als er een tekort aan
gemeenteambtenaren was. Dat was
hier het geval. Het was een gevoelig
onderwerp met veel discussie. Er
waren mensen die weigerden er aan
mee te doen. Ik was ook tegen, maar
ging met een half potloodje en 'een
karton' langs de huizen. De leerlin
gen werden gewoon een paar dagen
naar huis gestuurd. Dat zou nu echt
niet meer kunnen. Het leuke was
ook wel weer dat je overal binnen
kwam. Maar als er iemand niet mee
wilde werken, maakte ik daar geen
punt van."
Meester Bos in zijn nieuwe rol. Op De Casembrootschool maakt hij Renaldo de Witte wegwijs op de computer.
nooia was ornaat mevrouw
Van der Slikke ziek was, wilde
ze dat ik de lessen handwerk
en voor de meisjes van het
rooster haalde. Maar dat wei
gerde ik omdat ik het rooster
niet had opgesteld. Dat viel
niet goed. Ik heb het toen alle
maal nagezocht en werd door
de hoofdinspecteur in het ge
lijk gesteld."
De ingevulde kartonnen gingen de
computer in, herinnert Bos zich
nog. „Dat was een van de eerste ke
ren dat de computer op zo'n grote
schaal werd gebruikt." Nu werkt
Bos er zelf dagelijks mee. Al een
jaar of acht heel actief en niet alleen
op de Oosterscheldeschool, maar
ook elke donderdag op de Casem
brootschool in Sint-Annaland en de
Rieburch in Sint-Maartensdijk. De
overstap was logisch, zo lijkt het.
Het werk op school beviel Bos
goed. „Je wilde vanalles uitprobe
ren. Nieuwe middelen zoals een
diaprojector, de schoolradio, de
schooltelevisie, het gebruik van
bandrecorder en later de cassettere
corder, en een fototoestel. Ik was al
tijd wel bezig met nieuwe media.
Daar kun je de lessen mee uitbrei
den. Vaak kun je in een plaatje iets
laten zien waar je anders een kwar
tier over moet vertellen."
Bos gaf ook groepjes leerlingen wel
eens opdracht om met cassetterecor
der en fototoestel inwoners van het
dorp te interviewen om het vervol
gens in de klas te presenteren. Ook
liet hij ze 'journaaltjes' maken.
De Oosterscheldeschool was als
kleine school kwetsbaar. „Er is een
periode geweest dat de politiek
vond dat scholen met minder dan
zestig leerlingen opgeheven moes
ten worden. „Dat zou de doodsteek
voor het dorp betekenen. We zaten
tegen de grens. De school is toen
een dag door de ouders bezet ge
weest. Wij mochten de school niet
in en hebben de kinderen in het Hol
land Huis opgevangen."
Bos is een verklaard voorstander
van het openbaar onderwijs: „Voor
mij moet de laatste school in een
dorp een openbare zijn. Waar alle
kinderen terecht kunnen, elkaar
kunnen leren kennen en respect
voor elkaar leren opbrengen."
Onder wethouder J. Versluys heeft
het computergebruik in het Thoolse
onderwijs volgens Bos een flinke
impuls gekregen. „Alle scholen kre
gen een MSX-computer. Daar kon
je echt wel iets mee. Er waren leuke
programma's voor kinderen. We
kregen er ook nog eentje van de Ra
bobank en toen was ik al zo'n beetje
de vraagbaak voor de andere scho
len op het eiland. Dat was nog voor
de federatie. Ik kreeg daardoor ook
steeds meer contacten met de ande
re scholen."
Toen zo'n tien jaar geleden het
Commeniusproject van start ging,
werden er ook inkjetprinters bijge
leverd en werd een nieuwe start ge
maakt. „De federatie kwam toen
dichterbij en zowat alle vragen over
het systeem kwamen bij mij. Ik was
ook de enige die op alle scholen al
bezig was."
Volgens Bos kan de computer de
kinderen snel op weg helpen. „De
kinderen vinden de oefenstof voor
rekenen en taal leuk. Ze worden ook
meteen gewezen op een fout, waar
door ze daarna verder kunnen zon
der die fout nog te maken. Dat is
een voordeel boven het nakijken
van de stof aan het eind van de dag
door de leerkracht. Dan heeft zo'n
leerling bijvoorbeeld steeds dezelf
de rekensom fout gedaan waardoor
alle sommen fout zijn."
Ook wordt de computer gebruikt
om de vorderingen in het leren van
leerlingen op te slaan, het zogeheten
leerlingvolgsysteem: wat hebben ze
gedaan, wat gaat er wel en wat gaat
er niet goed. De laatste twee jaar
zijn alle scholen aangesloten op het
kennisnet en kunnen bijvoorbeeld
alle kinderen vanaf groep vijf een e-
mail verzenden.
„De computer mag op school geen
vervanging zijn van de leerkracht.
Ik zie het als een aanvulling. Thuis
worden er helaas te vaak alleen
maar spelletjes mee gedaan. Meest
al ook nog van die schietspelletjes
terwijl er ook hele goede spellen
zijn waar kinderen mee op ontdek
kingstocht of avontuur kunnen
gaan."
Het valt Bos op dat de computer
thuis veel van de vrije tijd van de
kinderen opsoupeert. „Vroeger zag
ik de kinderen op de vrije woens
dagmiddag veel meer buiten spelen,
naar Gorishoek fietsen of hutten
bouwen. Het valt op dat ze ook min
der van hun eigen omgeving weten.
Als er een tractor met een vracht
langskomt, weten ze niet of het nou
aardappelen of bieten zijn. Dat is
jammer."
Een nadeel van de software is dat
deze niet altijd is afgestemd op de
leerlingen. „Het onderwijsgebied in
Nederland is eigenlijk te klein om
goede software te ontwikkelen. Dat
is voor de uitgevers in verhouding
erg duur. Je ziet dat er vaak software
geïmporteerd wordt uit de VS en dat
die dan vertaald wordt. Maar ze is
niet toegesneden op onze situatie.
Het zijn soms prachtige program
ma's maar als bij het maken ervan
geen onderwijzers zijn betrokken,
schieten ze hun doel voorbij."
Bos is niet, zoals bij de brandweer,
na de bovenschoolse directeur een
tweede beroepskracht geworden.
„Nee, iedere school heeft zijn eigen
bijdrage voor de ICT in een centrale
pot gestopt. De grote scholen meer
dan de kleine en zo betaalt iedere
school eraan mee. Er is dus geen ex
tra budget voor gekomen."
Bos (op woensdag en vrijdag vrij) is
voor de andere dagen ingeroosterd
om op Tholen en Sint-Philipsland
individuele leerlingen computerles
te geven die extra aandacht nodig
hebben. Ook zorgt hij voor de tech
nische ondersteuning van de leer
krachten bij het bedienen van de ap
paratuur. Ook de Oosterschelde
school zit nog in zijn rooster. „Daar
kom ik op dinsdag nog wel eens.
Daar staat ook de kast met reserve
onderdelen. Lekker centraal."
De medezeggenschapsraad en de
ouderraad van de Oosterschelde
school bieden Bos morgen (vrij
dag) een afscheidsreceptie aan in
de school, van 17.00 tot 18.30 uur.
Collega's, ouders, leden van de
m.r. en o.r. en (oud)leerlingen zijn
welkom om Bos de hand te schud
den.
„Elk kabinet wil zijn stempel
op het onderwijs drukken. De
politiek bemoeit zich veel te
veel met het onderwijs. Toet
sen en registreren moet je en
als een onderzoekje uitwijst
dat het niet goed gaat met de
taal, dan komt er een hulppro
gramma. Het onderwijs heeft
het altijd gedaan. De politiek
gaat te veel van gebeurtenis
naar gebeurtenis. Een kind zit
nu acht jaar op school. Als het
pech heeft, krijgt het 2 of 3
keer met een andere regering
te maken."
Voorlopig zal er één plaats beschik
baar zijn in de hospice. Deze voorzie
ning kan uitkomst bieden als een ern
stig zieke niet thuis kan overlijden.
Bijvoorbeeld als familie, bekenden of
'mantelzorg' ontbreken of onvoldoen
de beschikbaar zijn. Mensen uit een
zorgcentrum of verpleeghuis kunnen
er niet terecht. Voor opname in de
hospice is trouwens een verwijzing
nodig van het regionaal indicatieor
gaan.
In Sint-Annaland wordt de hospice
ondergebracht in een mimte van 80
vierkante meter, waarbinnen een
maximale privacy gewaarborgd is.
Voor familie of mantelzorgers is er
een afzonderlijke ruimte, waar loge
ren en zelfs het bereiden van maaltij
den mogelijk is. De mimte heeft een
aparte toegang en is intern verbonden
met het zorgcentrum. Er gaat gewerkt
worden met 24-uurs inzet van vrijwil
ligers. „Mits de hulpvrager daar be
hoefte aan heeft", aldus Verloop. Het
etmaal wordt daartoe verdeeld in vijf
blokken: vier van vier uren en één van
acht uren. NPV en VTZ leiden mo
menteel samen een dertigtal vrijwilli
gers op. Namens de NPV is mevr. J.
Franssen uit Scherpenisse coördina
tor, namens de VTZ mevr. J. Heijboer
uit Sint-Annaland. Met de inzet van
vrijwilligers wordt geprobeerd voor
de betrokkene een veilige huiselijke
omgeving te creëren. Deze vrijwilli
gers ondersteunen de betrokkene en
diens familie. Verder is er deskundige
hulpverlening onder verantwoorde
lijkheid van De Schutse, terwijl de
medische hulpverlening onder verant
woordelijkheid valt van de eigen
huisarts. Maar de Sint-Annalandse
huisarts Van de Berge heeft zich be
reid verklaard patiënten eventueel
over te nemen, aldus Verloop. NPV-
voorzitter C. Koopman verwacht dat
de hospice in een behoefte zal voor
zien.
Mevrouw B. Nap, coördinator van
een hospice in Zeist, vertelde vanuit
haar eigen ervaringen over deze vorm
van zorgverlening, palliatieve zorg
genoemd. Daarin staat de hulpvrager
centraal, terwijl de zorg erop is ge
richt om voor deze een zo hoog" mo
gelijke kwaliteit van het leven te be
houden. Er moet dan ook aandacht
zijn voor lichamelijke, psychologi
sche, sociale en geestelijke behoeften.
Naast verzorging en begeleiding is
met name pijnbestrijding erg belang
rijk, aldus mevr. Nap. Ten aanzien
van de vrijwilligers is het belangrijk
dat die ergens hun emoties kwijt kun
nen. In de cursus die hen op dit werk
voorbereidt, komt het verwerken van
ervaringen en het omgaan met ster
venden overigens uitgebreid aan de
orde. Mevr. J. Nagtegaal werkt als
vrijwilligster in Zeist en vertelde
daarover, zowel over de terminale
thuiszorg als over de hospice. Er wer
den diverse vragen gesteld. Daarbij
kwam onder meer de positie aan de
orde van verpleegkundigen die als
vrijwilliger in een hospice werken.
Ook het onderwerp euthanasie werd
aangeroerd.
De NPV Tholen biedt ook vrijwillige
thuishulp en kan daarbij nog vrijwilli
gers gebruiken. Met name in Stave
nisse, Poortvliet en Tholen, zei coör
dinatrice G.J. Mol-v.d. Berge op de
vergadering in het Calvijn college.
Momenteel zijn 21 vrijwilligsters ac
tief en zij boden vorig jaar 284 uren
hulp. Diverse aanvragen moesten
doorverwezen worden naar het cen
trale meldpunt voor vrijwillige thuis
hulp Tholen, waaraan de NPV-tak
verbonden is. Met het zorgkantoor is
de afdeling in gesprek over vergoe
ding van de kosten voor geboden
thuishulp. Op die manier hoopt het
bestuur de financiële situatie te verbe
teren (het afgelopen jaar was er een
tekort van 665 euro). De afdeling
Tholen groeide, mede dankzij een
wervingsactie, naar 1114 leden. Van
hen woonden er zo'n dertig de verga
dering bij. In het bestuur werden de
periodiek aftredende dames M. Bij-
nagte-de Vos en M. Wieringa-van As
bij acclamatie herkozen.
Advertentie I.M.
"X
