Dies en Jaantje Bal genieten
van elke dag en zijn nog mobiel
Nieuw orgel voor bewoners van
Ten Anker in gebruik genomen
'Vloekverbod is in
strijd met de wet'
'Ambtelijk apparaat
dagenlang lam gelegd'
Zorg om voortbestaan
van Schelde college
Diamanten bruiloft in Thoolse Ten Ankerflat
Drie badmeesters schoolzwemmen
Hoe word ik een idool?
Geschenk uit liefdadigheidsfonds van uitvaart stichting Monuta
Donderdag 13 maart 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Door schriftelijke vragen overstelpt
Het ambtelijk apparaat ligt volgens J. van den Donker
(D66) dagenlang stil. Dat komt omdat ambtenaren door
het college aan het werk worden gezet om schriftelijke
vragen te kunnen beantwoorden die door raadsleden zijn
ingediend. Volgens Van den Donker (D66) loopt het in
dienen van vragen voor een van de adviescommissies de
spuigaten uit.
Van Belzen: Leerwegen al vergeven
De Christenunie maakt zich zorgen over de toekomst
van het Schelde college in Sint-Maartensdijk. Bij de re
organisatie van het Schelde college in West-Brabant,
waarvan de vestiging in de smalstad deel uit maakt,
wordt de Thoolse school volgens P. van Belzen niet ge
noemd.
Oesters
Altijd brood op de plank
Genereus
Babbelaars
PvdA: Kroon moet eventueel besluit vernietigen
Onbedoeld
Signaal
.u
In de commissie gemeentelijke ont
wikkeling beklaagde hij zich over
de gang van zaken toen het beant
woorden van de vragen aan de orde
kwam. De VVD-fractie had vier
vragen (met subvragen) ingediend,
de Christenunie ook vier en de SGP
eentje. Die vragen kunnen nog ui
terlijk op de dag dat de vergadering
plaatsvindt, voor tien uur 's och
tends worden ingediend, zodat ze 's
avonds beantwoord kunnen worden.
De vragen worden per e-mail ook
naar alle fracties verstuurd.
Volgens Van den Donker wordt het
'college keer op keer overstelpt'
met vragen. „Dat legt het ambtelijk
apparaat dagen lam. En wij worden
overstelpt met e-mails. Ik vind dat
de informatieplicht anders geregeld
moet worden. Ik ben hier verstoord
over, want tot op het laatste moment
krijgen we die vragen toegestuurd."
Voorzitter H.W. van Eenennaam zei
het met hem eens te zijn, maar vol
gens F.J. Goossen (VVD) mochten
de vragen van die dag niet zomaar
overboord gegooid worden. „De in
formatieplicht van het college kan
misschien beter worden geregeld,
maar dat zullen we dan wel mer
ken."
Besloten werd om een groot deel
van de vragen schriftelijk af te han
delen. Over de vragen die wel wer
den beantwoord deed de commissie
28 minuten. Goossen had het bijge
houden. „Dat moet toch kunnen."
Volgens wethouder W.C. van
Kempen is er geen reden om be
zorgd te zijn, zo zei hij in de com
missie welzijn en onderwijs.
Van Belzen diende er schriftelijke
vragen over in en lichtte die toe:
„Er wordt angstvallig om Tholen
heengegaan, terwijl op de andere
scholen de leerwegen al worden
vastgesteld."
Dat vaststellen van de leerwegen
kan volgens Van Belzen niet
'straffeloos' gebeuren, met andere
woorden als het voor de ene vesti
ging is beklonken valt, de andere
automatisch af.
Maar volgens wethouder W.C. van
Kempen is er niets aan de hand.
En gaat het in West-Brabant om
het verdelen van leerwegen op de
vestiging van de vmbo-school
Mollerlyceum Zuidwesthoek in
Ossendrecht en de vestiging van
het Schelde college in Hoógerhei-.
de (voormalige Edward Jenner).
Daarover worden volgens de wet
houder afspraken gemaakt. Ook
wordt er gekeken naar een vesti
gingsplaats voor de voormalige
Thomasmavo in Halsteren en de
vestiging van het Mollerlyceum in
Steenbergen. „Sint-Maartensdijk
speelt een bescheiden rol mee,
maar die is niet minder dan nu het
geval is. Doel is om het onder
wijspakket breder te maken. Bin
nen twee maanden wordt het dui
delijk. Het beleidsplan voor de
verplaatsing van het Schelde col
lege naar Tholen is pas binnen.
Het is te voorbarig om bezorgd te
zijn."
Maar Van Belzen is er niet gerust
op. „Het aanwijzen van leerwegen
kan alleen als er voldoende leer
lingen zijn. Ik ben bang voor een
uitgekleed beleidsplan omdat de
leerwegen al vergeven zijn."
Er komt dit jaar een extra zwemin-
structeur voor het schoolzwemmen.
De commissie welzijn en onderwijs
ging akkoord met het beschikbaar
stellen van 8000 euro voor een ex
tra zwemonderwijzer. Daarmee
komt het college tegemoet aan de
motie die tijdens de begrotingsbe
handeling is ingediend voor meer
instructie bij het schoolzwemmen.
Niet langer zal er gebruik gemaakt
worden van een leerkracht of ouder
om een gediplomeerde groep kin
deren te begeleiden. Dat is het ge
volg van de eis die scholen aan de
veiligheid en de deugdelijkheid van
het schoolzwemmen hebben ge
steld.
Door de bezuinigingen kwam het
schoolzwemmen begin jaren ne
gentig op de tocht te staan. Maar
onder druk van de scholen heeft de
raad het stopzetten van het school
zwemmen afgewend. Het aantal in
structeurs werd echter terugge
bracht van drie naar twee. En werd
een leerkracht of een ouder ingezet
om de groep met diploma, te bege
leiden. Daar komt het college en de
raad nu op terug. Bij de zwemles
sen moet voortaan weer een derde
beroepsinstructeur worden ingezet.
Niets in het leven is meer als vroeger. Nee, ik voel niks voor een zeurderig
verhaal, maar wees nu eerlijk, onze moderne maatschappij wordt steeds
meer overeind gehouden door kunstmatigheid. Vaste begrippen en zaken,
waarvan we van geslacht tot geslacht klakkeloos aannamen dat ze bij het
leven hoorden, zijn inmiddels van hun voetstuk gehaald en onder onze ogen
ontkracht. Wat is nog zeker, wat is fictie en hoe ziet de realiteit er eigenlijk
uit?
We zijn met z 'n allen inmiddels heel wat gewend. De 'sky is the limitop al
lerlei gebied en de onbegrensde mogelijkheden zijn door de jaren heen niet
alleen tot technische, revolutionaire ontwikkelingen beperkt gebleven. Vol
gens mij is de mens (vaak zonder dat hij of zij het zelf beseft) de tijd verder
vooruit dan hem of haar lief is. We zien nu de exponenten van een generatie
die is opgegroeid met Nintendo, Play-station, computers, internet, mobiele
telefoons (met ongekende mogelijkheden). Een eigen tv, cd- of dvd-speler op
de kamer is voor de jeugd niets bijzonders. En aangezien wij als moderne
opvoeders ook steeds meer worden meegetrokken in de drang naar comfort,
luxe en fictief geluk, is het niet vreemd dat op die gevoelens door allerlei
handige zakenlui en gladde mediajongens wordt ingespeeld.
Bij de opsomming van trendy luxeartikelen ben ik in eerste instantie bewust
voorbij gegaan aan de enorme invloed die moderne media op ons volk heb
ben. De onafgebroken stroom informatie en vermaak die onze huiskamers
bereikt, loopt in de pas met alle materialistische ontwikkelingen. 'Modern
denkenhoudt daarbij klaarblijkelijk in dat het programma of onderwerp al
heel absurd moet zijn om nog enigszins te boeien. Fictief geluk, het leven in
een droomwereld, de hang naar roem en bekendheid en de onweerstaanba
re drang om het haast onmogelijke in het leven te bereiken hebben veel pro
grammamakers op radio en tv geïnspireerd om deze honger bij het publiek
te stillen. Als recentste voorbeeld kunnen we daarbij niet om het televisiep
rogramma Idols heen.
Sms-minnend Nederland is al maanden in de ban van enkele talentvolle
jongelui. In een tot op het bot uitgemolken formule worden sterren met alle
daagse namen als Jamai, Joëll, Hind, Dewi en Yuli wekelijks in een twee
uur durend tv-programma in de schijnwerpers gezet. Daarnaast krijgen de
deelnemers constant zang- en dansles, ze worden begeleid door make-up-
mensen, kledingadviseurs en er staat 24 uur per dag een persoonlijke bege
leider gereed om de laatste restjes weerbaarheid bij de aspirant-sterren
weg te nemen. Hoewel de blondgelokte presentatrice Tooske mij mateloos
kan boeien, vind ik de spoedcursus 'hoe word ik een idool' een schoolvoor
beeld van hoe wij niet met onze verwende jeugd om moeten gaan. Van tevo
ren is namelijk al vastgesteld dat deze 'kinderenhoe dan ook populair moe
ten worden en daar moet alles voor in het werk worden gesteld. Fout! Echte
doorzetters met talent komen vanzelf bovendrijven. De Beatles, Rolling Sto
nes en sportidolen als Johan Cruijff hebben destijds ook het 'sterrendom
zonder de steun van wekelijkse promotieprogramma 's gehaald. Ik zei het al,
kunstmatigheid is troef in ons leven. Maar als we het onze kinderen nu al zo
makkelijk gaan maken om op een voetstuk geplaatst te worden, dan zijn
woorden als nuchterheid en doorzettingsvermogen binnenkort voorgoed uit
onze woordenboeken verdwenen.
„We zijn vaak van huis en kunnen gelukkig nog heel veel leuke dingen doen samen", zeggen Dies en Jaantje Bal uit Tholen, die woensdag
zestig jaar getrouwd zijn.
Op 19 maart 1943 stapten D.M. Bal uit Bruinisse en A. Faasse uit Sint-
Philipsland in het huwelijksbootje. Nu, zestig jaar later, delen beide
echtelieden nog steeds in goede gezondheid lief en leed. Op zaterdag 22
maart vieren Dies en Jaantje Bal samen met familie, vrienden en be
kenden hun diamanten bruiloftsfeest in verenigingsgebouw de Wingerd
in Tholen.
Aan de tafel in hun kamer van de
Ten Ankerflat in Tholen is het goed
toeven. Onder het genot van een
bakje koffie kijken Dies Bal en zijn
vrouw Jaantje tevreden terug op
een periode van zestig jaar huwe
lijk. „We leerden elkaar kennen in
Bruinisse", zo weet Jaantje zich
nog goed te herinneren. „Mijn va
der was binnenschipper en tot mijn
zesde jaar voer ik mee op de tjalk
van pa. Toen ik leerplichtig werd,
moest ik aan de wal blijven om
naar school te gaan. We waren met
z'n tienen thuis en er was geen
geld om naar het schippersinternaat
te gaan. Ik ging bij mijn oma in
Bruinisse wonen en daar leerde ik
als schoolmeisje Dies kennen. Hij
was net zo oud als ik en het klikte
meteen tussen ons. We speelden sa
men met andere kinderen in het
dorp en toen we ouder werden,
hield onze vriendschap aan. In
1943 zijn we in het huwelijk getre
den en omdat Dies in de oorlogsja
ren in Tholen bij de visserijpolitie
terecht was gekomen, kochten we
een huisje aan de Wal in Tholen."
Dies was van kinds af aan ver
trouwd met het water, want ook
zijn vader verdiende zijn brood als
schipper. „Ik heb tot mijn achttien
de jaar in Bru gewoond en daarna
ben ik in België als schipper en
klusjesman op een plezierjacht
gaan werken. Tijdens de mobilisa
tie, vlak voor de oorlog, werd ik te
werk gesteld in Tholen en we zijn
daar na ons huwelijk altijd blijven
wonen. Na de oorlog ben ik bij
oesterkwekerij Bonafides in Tho
len gaan werken en samen met
Jaantje en onze drie zonen. Jan,
Kees en Rinus betrokken we de
dijkwoning bij de oesterputten. De
oesters waren mijn lust en mijn le
ven. Ik werkte me op van manusje
van-alles tot bedrijfsleider, maar
helaas kwapi er een abrupt einde
aan het mooie Thoolse bedrijf. In
de strenge winter van 1963 vroren
alle oesters kapot. Er zat voor mijn
werkgever niets anders op dan ons
allemaal te ontslaan. We hebben
met ons gezin nog wel twee jaar
(tot 1965) in het huisje bij de oes
terputten gewoond, maar ik moest
op zoek naar ander werk."
In de stem van Bal klinkt de teleur
stelling over de sluiting van de oes
terputten. Hij vertelt enthousiast
over de leuke uitstapjes met hoog
geplaatste gasten en de contacten
met notabelen. „Oesters waren al
tijd al exclusieve lekkernijen. Het
kostbare zeebanket verkochten we
daarom vooral aan exclusieve res
taurants en aan gegoede lui. Ik
bracht de ingepakte oesters vaak
zelf bij de klanten in binnen- en
buitenland. In de rustige zomer
maanden organiseerden we dik
wijls uitstapjes voor bijvoorbeeld
gemeenteraden, restauranthouders
en andere goede klanten. We maak
ten dan een rondvaart op de Oos-
terschelde en onderweg genoten de
relaties van een hapje (oesters) en
drankje. Het ging er altijd heel ge
zellig aan toe tijdens die uitjes. De
Thoolse jeugd kwam in de warme
zomermaanden altijd zwemmen in
de oesterputten, ik fungeerde dan
als een soort badmeester. Kijk hier
heb je een foto van de oude putten
en in dat huisje bovenop de dijk
woonden wij."
Met een wijds arm gebaar wijst de
heer Bal op een zwart/wit foto aan
de muur. „Dat was zeker de leukste
periode uit mijn leven. Als het
stormvloed was, stond het water
van de Eendracht bij ons in huis,
maar we zijn nooit bang geweest.
Met de herdenking van de water
snoodramp kwamen er weer wel
oude herinneringen naar boven,
maar hoewel wij letterlijk aan het
water woonden, hebben we nooit in
ons rats gezeten", aldus Dies Bal.
Tijd om lang te kniezen over het
gedwongen afscheid van de oester
kwekerij was er niet, want met drie
opgroeiende jongens in huis moet
er natuurlijk brood op de plank ko
men. Terwijl Jaantje zich bezig
hield met de huishouding, ging
Dies als magazijnmedewerker bij
de Timpa aan de slag. „Ik heb daar
tot mijn tweeënzestigste jaar ge
werkt, toen kon ik gebruik maken
van de vut regeling."
Hobby's hebben de 82-jarige Jaan
tje en Dies eigenlijk nooit gehad.
Jaantje: „we fietsen graag een
rondje en Dies heeft -nog steeds
zijn rijbewijs. We rijden nogal eens
hier of daar naar toe. Vorig jaar re
den ze onze auto in elkaar, maar we
hebben direct een andere gekocht.
Het zou bijzonder tegenvallen als
we geen autootje meer zouden heb
ben."
Met het aansnijden van het onder
werp ,auto' komt Bal senior weer
op zijn praatstoel. „Onze Kees
heeft in Tholen al jarenlang een au
tobedrijf waarin ook onze zoon Ri
nus werkzaam is. Na mijn vut ben
ik gaan helpen bij het pompstation.
Ik maakte me verder nuttig door
auto's te wassen. Enkele jaren ge
leden, kort na de modernisering
van het pand en de automatisering
van het pompstation, ben ik met
die klusjes gestopt. Ik ga nog wel
dagelijks in de garage op bezoek
maar dat is meer voor de gezellig
heid."
Twee jaar geleden verhuisden het
echtpaar Bal naar een kleine, maar
gezellige, etagewoning in de Ten
Ankerflat. Vanuit hun woonkamer
hebben Jaantje en Dies prima uit
zicht over de Ten Ankerweg en de
in aanbouw zijnde Rehobothkerk.
„We zitten bijna altijd hier aan ta
fel, we lezen drie verschillende
kranten en ook op radio en televi
sie volgen we de actualiteiten op
de voet", aldus Jaantje. Zij is wel
iswaar twee maal aan haar hart ge
opereerd, maar over het algemeen
mogen zowel zij als haar man niet
over hun gezondheid klagen. „We
genieten samen van iedere dag, on
ze kinderen, kleinkinderen en ach
terkleinkinderen komen regelmatig
langs en we zijn zelf nog goed mo
biel. Tijdens de afgelopen zestig
jaar hebben we het bovendien ook
financieel steeds iets beter gekre
gen. Ik verdiende destijds in de
oesters 12,50 gulden per week, nu
verbazen wij er ons nog wel eens
over dat we (zonder er iets voor te
hoeven doen) zomaar een A.O.W.-
uitkering op onze rekening bijge
schreven krijgen. Nee, je hoort ons
niet klagen. Het is te hopen, dat we
samen gezond mogen blijven. We
voelen ons nu nog vitaal genoeg
om samen gezellige dingen te doen
en dat maakt het leven leuk niet
waar?"
De heer Theo Jansen van Monuta bespeelt als eerste het orgel in de Klippel.
Het zorgcentrum Ten Anker heeft een nieuw orgel. Donderdagavond
werd het muziekinstrument voor het eerst bespeeld. Dat gebeurde in de
Klippel waar zo'n zestig bewoners en andere belangstellenden de over
dracht van het orgel bijwoonden. De aanschaf van het orgel is mogelijk
gemaakt door het liefdadigheidsfonds van Monuta, de landelijke stich
ting voor uitvaartverzorging en verzekeringen.
Teamleider Theo Jansen van de Mo-
nuta-vestiging Tholen overhandigde
een cheque van 3000 euro aan voor
zitter Oscar Huiskamp van de centrale
cliëntenraad. Het geld komt uit een
speciaal potje van de stichting, het
Monuta 'charity fund'. Van de win
sten die de stichting maakt, vooral de
verzekeringspoot, wordt elk jaar een
deel opzij gezet voor goede doelen.
Per jaar is dat ongeveer 350.000 euro
(770.000 gulden) dat verdeeld wordt
over lokale projecten van verschillen
de aard: een cursus voor vrijwilligers
in de terminale zorg of een familiedag
voor mensen die getroffen zijn door
een hartinfarct. In Tholen kon Monuta
bijdragen aan de aanschaf van een
nieuw orgel.
Maar Jansen legde uit dat een project
wel moet voldoen aan bepaalde eisen.
„Het gaat om actieve tijdsbesteding
en geen passief bezighouden." Het
moet ook bijdragen aan het verbete
ren van de 'kwaliteit van het leven.'
Het gaat volgens Jansen niet alleen
om steun aan ouderen. Ook jongeren
kunnen een aanvraag indienen. Moei
lijk is dat niet want elke medewerker
van Monuta (uitvaart of verzekering)
kan ervoor benaderd worden. Zij fun
geren volgens Jansen als ambassa
deurs van het fonds en zijn op de
hoogte van de criteria die aan de aan
vraag worden gesteld. Zelf kunnen ze
ook in hun omgeving actief zoeken
naar projecten en deze bij het fonds
voordragen. De aanvraag voor het or
gel kwam van de cliëntenraad. Het
verzoek wordt eerst beoordeeld door
een commissie waarna het bestuur
een beslissing neemt. In dat bestuur
zit een aantal bekende Nederlanders,
zoals Erica Terpstra en Mies Bouw
man. Jansen overhandigde een che
que van 3000 euro aan Huiskamp.
Die voelde zich zeer vereerd, zei hij.
„Dit mooie orgel is het resultaat van
de goede samenwerking tussen de
cliëntenraad en Monuta. De heer Jan
sen sprak ons vorig jaar aan over de
mogelijkheden om een aanvraag in te
dienen." Nadat nog een toelichting
was gegeven werd het verzoek geho
noreerd.
Samen met de vaste organiste Maddy
Hage-van de Velde is gezocht naar
een nieuw orgel. Tijdens een orgel-
beurs van de firma Johannes de Heer
uit Rotterdam/Sliedrecht in Meulvliet
viel het oog op een klassiek elektro
nisch orgel. „De firma was bereid dit
schitterende orgel voor de beschikba
re gelden aan ons over te dragen. Een
genereus gebaar."
Vestigingsleider Marc Felius van Ten
Anker was blij met de overdracht en
bedankte de cliëntenraad voor de ac
tieve rol. Het oude orgel is verhuisd
naar huiskamer de Tjalk in het verzor
gingshuis. Hij bedankte Monuta en
feliciteerde de bewoners met de nieu
we aanwinst.
Jansen bleek niet alleen betrokken bij
de aanvraag, hij was ook de eerste die
het orgel ging bespelen. „Ik ben maar
een amateurtje, hoor," zei hij toen hij
plaats nam achter de toetsen. Hij
speelde drie bewerkingen van psalm
105. Daarna nam de organiste het
over en zong het ouderenkoor van
Ten Anker onder leiding van Iz. Rie-
dijk enkele psalmen en liederen,
waaronder psalm 150 en 'Er komen
stromen van zegen.' Gezamenlijk
werd ook nog het Zeeuws volkslied
gezongen.
Om het geluid te versterken, was ook
nog een versterker met boxen nodig.
Het geld daarvoor werd bijeengracht
tijdens de wekelijkse kerkdiensten op
woensdagavond in Ten Anker. Nel
Bijl-Vermaas (lid van de cliëntenraad
namens de bewoners van de service
flats) bood op haar beurt een bedrag
van 100 euro aan aan Huiskamp. Ze
zei wel enige moeite te hebben met
het afscheid van het oude orgel.
„Moet dat mooie orgel nou weg?,
dacht ik. Het is een stukje nostalgie.
Nu ik dit hoor, een orgel met zo'n
heel andere klank, voel ik me ver
eerd."
Het orgel heeft twee klavieren, een
volledig pedaal en 37 stemmen (regis
ters). Het beschikt over een akoe
stisch systeem dat voor het nagalmef-
fect zorgt. Bijzonder aan het
Domusorgel is ook dat het 'digitaal
gesampled' is. Dat wil zeggen dat alle
stemmen opgenomen zijn in echte
kerken en op een chip zijn overge
bracht.
Op zaterdag 19 maart wordt er in de
Klipper een creativiteitsmarkt gehou
den. Er zijn verschillende activiteiten
zoals netten boeten, babbelaars bak
ken, enveloppe trekken, wol spinnen,
schilderen met waterverf, potten bak
ken, quilten. Ook zijn er verschillende
producten te zien en te koop: kaas van
de geitenhouderij, maar ook echte
jonge geitjes, allerlei artikelen van de
welfare en de Wereldwinkel. Ook zijn
er paasbloemstukjes te koop.
De opbrengst komt geheel ten goede
aan de bewoners van Ten Anker. De
markt duurt van 13.30 tot 17.00 uur.
De burgemeester zal een raadsbesluit om een vloekverbod op te nemen
in de algemene plaatselijke verordening (apv) ter vernietiging moeten
voordragen aan de Kroon. Zo'n verbod is namelijk in strijd met de
Grondwet, zei PvdA'er M.A.J. van der Linde donderdag in de commis
sie algemeen bestuur. Hij reageerde op een door SGP, CDA en CU inge
diend initiatief-voorstel. M.J. Klippel (SGP) is zich bewust van de 'be
perkte reikwijdte' van het verbod, maar de initiatiefnemers willen een
signaal afgeven, zei hij.
De apv van Tholen kende al sinds
de vaststelling ervan in 1973 een
vloekverbod. Bij een algehele her
ziening in 1990 naar aanleiding van
een door de vereniging van Neder
landse gemeenten (VNG) ontwor
pen model-verordening, handhaaf
de een raadsmeerderheid (CDA,
SGP en RPF/GPV) dat verbod te
gen de zin van de meerderheid van
het college van burgemeester en
wethouders. Toen al werd gezegd
dat het verbod slechts een symboli
sche waarde had. Door in de tekst
een uitzonderingsbepaling op te ne
men, omzeilde de gemeenteraad
nietigverklaring door de Kroon (dat
was twee jaar eerder de gemeente
Sint-Philipsland wél overkomen).
Het vloekverbod bleef gehandhaafd
toen in 1995 Tholen en Sint-Phi
lipsland werden samengevoegd,
maar een apv-wijziging tweeënhalf
jaar geleden overleefde het niet.
Het betreffende hoofdstuk werd
toen aangepast in verband met de
opheffing van het landelijke bor
deelverbod. Geen enkel raadslid
had er erg in, dat in datzelfde
hoofdstuk het artikel met betrek
king tot godslastering was opgeno-
Het artikel is min of meer geruis
loos uit de apv verdwenen, stellen
de confessionele partijen nu dan
ook. En onbedoeld, voegde Klip
pel toe. „Volgens mij is het niet
geruisloos verdwenen, maar omdat
het strijdig is met de wet", re
ageerde Van der Linde. Hij zei dat
de initiatiefnemers religieuze
overwegingen hebben, maar dat
daar de apv niet voor bedoeld is.
De PvdA'er kwam met een uit
spraak van de Kroon uit 1986 op
de proppen, waarin eenzelfde arti
kel in de apv van de gemeente Er-
melo in strijd werd geacht met ar
tikel 7 van de in 1983 herziene
Grondwet. Gemeenten die al vóór
de grondwetsherziening een vloek
verbod in de apv hadden, werden
door de Kroon geacht dit zélf recht
te zettén (Tholen deed dit niet en
continueerde vier jaar later zelfs
nadrukkelijk de bepaling).
Klippel betoogde dat de voorge
stelde tekst identiek is aan het in
september 2000 verdwenen arti
kel: '1. Het is verboden in het
openbaar de naam van God vloe
kende te gebruiken. 2. Het in het
eerste lid gestelde verbod geldt
niet voorzover gedachten of ge
voelens worden geopenbaard als
bedoeld in artikel 7 van de Grond
wet of voorzover het Wetboek van
Strafrecht van toepassing is'. Vol
gens de SGP'er is dat niet strijdig
en had Ermelo een andere tekst.
Die luidde: '1. Het is verboden in
het openbaar de naam van God
vloekende te gebruiken. 2. Het is
verboden in het openbaar ruwe of
onzedelijke taal te gebruiken. 3.
Het bepaalde in lid 1 geldt niet in
dien het Wetboek van Strafrecht
van toepassing is'. Artikel 7 be
schermt het openbaren van ge
dachten of gevoelens, wat een
vloek in beginsel ook is (vrijheid
van meningsuiting). Alleen een
wet in formele zin kan dat inper
ken. Zo is bijvoorbeeld op grond
van het Wetboek van Strafrecht
(artikelen 147, 147a en 429 bis)
smalende Godslastering verboden.
Juist in een tijd waarin de discus
sie over normen en waarden op
gang doet, heeft de overheid vol
gens Klippel een voorbeeldfunctie.
„Wij zien de besluitvorming met
vertrouwen tegemoet en we hopen
dat het ertoe zal bijdragen dat
Gods naam meer worde geheiligd
en geëerd." Het raadslid gaf toe
dat de reikwijdte van hét verbod
beperkt zal zijn, maar hij hecht aan
de signaalfunctie. Dat laatste werd
onderschreven door CDA en CU.
„Die signaalfunctie is het enige
oogmerk, want er is geen sanctie
opgenomen. En zo staan er wel
meer bepalingen in de apv", aldus
P. van Belzen. In een ambtelijk ad
vies over het initiatief-voorstel
wordt geconcludeerd dat opname
van een vloekverbod ongrondwet
telijk en niet te handhaven is, en
bovendien een 'non-issue' voor het
openbaar ministerie. Het tweede
lid is zelfs in tegenspraak met het
eerste. De VNG huldigt het stand
punt dat waar verboden feitelijk
noch wettelijk gezien te handha
ven zijn, het verstandig is om ze
niet in de apv op te nemen.
VVD en D66 steunden de PvdA in
haar opvatting dat een vloekver
bod in strijd is met de wet. Het
voorstel moet niet op de agenda
van de gemeenteraad komen, vond
Van der Linde. Want dan zal de
burgemeester als het wordt aange
nomen het ter vernietiging moeten
voordragen aan de Kroon. Hij
wierp de confessionele partijen
(die met 10 zetels een nipte meer
derheid hebben) voor de voeten
'misbruik te maken van de ge
meenteraad'. VVD'er R. Raven-
steijn vond het te ver gaan om
hierover niet in de gemeenteraad
te besluiten. „Maar ik denk dat we
het meer zélf moeten uitdragen in
plaats van regelen via de apv."
