Zeeuwen nog altijd
kwetsbaar bij een
overstromingsramp
Bodemvondsten duiden op bewoning
Scherpenissepolder in Middeleeuwen
Meer hotelkamers Gouden Leeuw
in nieuw pand aan de Spuidam
'Ik heb het gevoel dat ik
mensen in de steek laat'
Walt Bisney
Uitleenpost ingericht voor bedrijfspresentaties en ontvangsten
Donderdag 27 februari 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
De Zeeuwse bevolking is nu mogelijk nog kwetsbaarder
voor de dreiging van een overstroming uit zee dan in
1953. Tot die conclusie komt ing. A.H. Emmen in zijn
scriptie voor het commandeursexamen. De sterke rol van
Rijkswaterstaat en het beleid van de overheid als een
'zorgzame overheid' maken volgens hem dat de burgers
de risico's onvoldoende beseffen. Daardoor wordt de
ontwikkeling van het vermogen om met risicodreiging
en rampspoed om te gaan, en om zich te kunnen herstel
len na rampen, belemmerd. Emmen stelt ook vast dat de
kwetsbaarheid van de bevolking onvoldoende betrokken
wordt in het totale veiligheidsbeleid.
Geloof
Peter Koolaard toont oud aardewerk in bibliotheek Sint-Maartensdijk
Bruinrood aardewerk, maar ook gelige scherven, en
zwarte. Bakjes en dozen vol heeft Peter Koolaard uit
Scherpenisse er staan. Allemaal gevonden in een wei
land aan de Gatweg en de Schoondorpseweg ten zuiden
van het dorp. Met veel geduld plakte hij een deel van de
scherven aan elkaar waardoor herkenbare voorwerpen
ontstonden. Vanaf 3 maart is een aantal ervan te zien in
de bibliotheek in Sint-Maartensdijk.
Westkerkse berg
Kolfstok
Politie op zoek
naar bekeuringen
Kijk voordatje
gaat slapen even
uit het raam
Harde muziek
Uit nood
Weemoedig
De kwetsbaarheid en de veerkracht
van mensen wordt door tal van facto
ren beïnvloed. Ten aanzien van de
dreiging van overstromingen vanuit
zee noemt de onderzoeker een aantal
externe factoren. Zoals het terugdrin
gen van de invloed van het getij in
het zuidwesten van Nederland door
de Deltawerken. Maar ook de kli
maatverandering: toename van neer
slag als gevolg van temperatuurstij
ging en daardoor stijging van het
zeespiegelniveau. Daarnaast is er in
ons land sprake van een continue bo
demdaling, het gevolg van bewegin
gen in de aardkorst, winning van
delfstoffen en verlaging van het
grondwaterpeil voor landbouw en
woningbouw. Ook de kans op tech
nisch falen van waterkeringen is van
belang. Het vertrouwen in de kwali
teit ervan is momenteel groot.
Rijkswaterstaat heeft inmiddels een
project overstromingsrisico's ge
start, maar dat is een erg technische
benadering waarin het begrip
'kwetsbaarheid' volledig ontbreekt.
Planologisch wordt in toenemende
mate ruimte geboden aan water, met
het oogmerk meer veiligheid en
minder wateroverlast.Waterbeleid
en ruimtelijke ordening moeten
daarom volgens de derde kustnota
beter op elkaar afgestemd worden.
Emmen stelt dat in 1953 veel Zeeu
wen steun hebben gevonden in hun
geloof. Het vertrouwen in God
droeg positief bij aan de veerkracht
van mensen. Nu het geloof een hal
ve eeuw later voor velen een minder
grote rol speelt, is de kwetsbaarheid
dan ook toegenomen. De maat
schappelijke ontwikkeling dat in
vloeden van de kerk en van banden
binnen geloofsgemeenschappen af
nemen, leidt mede tot een verschui
ving richting het eisen van steun
van de overheid. Werd door sommi
gen destijds in de Ramp de hand
van God gezien, tegenwoordig hoor
je dat nier meer als zich rampen
voordoen. Dan wordt een wereldse
uitleg verlangd. Mensen stellen zich
enerzijds kritischer en veeleisender
op, maar zoeken daardoor ander
zijds naar verbetering en vernieu
wing.
Uit een enquête van de Universiteit
van Amsterdam in 1991, bleek dat
86,2% van de Nederlanders zich
veilig voelde achter dijken, dam
men en duinen. Door dat vertrou
wen is men echter geenszins be
dacht op de dreiging die wel
degelijk bestaat. Het veiligheidsbe
leid wordt bovendien niet als een
Zeeuwse zaak gezien, maar als iets
dat uit Den Haag komt. Hoewel het
risico van een overstroming in onze
provincie in de topvijf van risico's
thuishoort, besteden publieke opinie
en lokale overheid er nauwelijks
aandacht aan, stelt Emmen vast.
Men acht de kans op een overstro
ming dermate klein, dat ze nauwe
lijks aandacht krijgt bij bouwvoor
schriften en planologie en een lage
prioriteit heeft bij rampenbestrij
dingsorganisaties.
De kwetsbaarheid vermindert door
het gevoel dat ons land als verzor
gingsstaat zorgt voor de slachtoffers
van natuurgeweld. Men kan zich te
gen risico's verzekeren, of een be
roep doen op rampenfondsen. An
derzijds stelt de burger zich
kwetsbaar op door van de overheid
te verwachten dat die de verant
woordelijkheid overneemt.
De onderzoeker constateert dat de
overheid weliswaar meer met bur
gers wil gaan communiceren over
kustbeleid en de risico's, maar daar
bij vasthoudt aan de insteek van de
burger als kwetsbaar slachtoffer.
Een belerende houding, aldus Em
men. Hij vindt dat de bevolking
juist bewust gemaakt zou moeten
worden van de risico's die ze loopt,
om op die manier haar eigen kwets
baarheid te verminderen.
VERVOLG VANVOORPAGINA
De goudkaartactie met waardeche-
ques kost Castria Wonen naar
schatting zo'n 200.000 euro per
jaar. Maar het behoud van de leef
baarheid voor de woonkernen waar
de actie voor bedoeld is, is volgens
Bakx wel wat waard. Het geld komt
uit eigen middelen van de woning
stichting en komt uit de verkoop
van woningen.
Huurders worden met de goudkaart
gestimuleerd de huur per maand au
tomatisch te betalen. Dat levert de
stichting ook geld op omdat een
deel van de administratieve hande
lingen niet verricht hoeft te worden.
Volgens directeur J. Kloet is het een
stimulans voor de koopkracht. Slaat
het aan dan kunnen de huurders ex
tra service verwachten, zegt hij.
Zoals het snel reageren op klachten
of het toestaan van kleine aanpas
singen in de woning. Om te horen
wat de huurders vinden, is in elke
woonkern een klantenpanel ge
vormd. Er zijn er twaalf met in to
taal zo'n 150 leden. De animo voor
de panels was groot. Lid zijn van
zo'n panel levert dan ook 10 punten
op.
U heeft ze onherroepelijk allemaal wel eens gezien, de aandoenlijke film
pjes en figuren die door Walt Disney al decennialang worden gemaakt en
gedistribueerd. Het succes van deze Amerikaanse maatschappij is zo enorm
groot, dat het Disney-imperium is uitgegroeid tot een miljardenonderne
ming. Nabij Parijs heeft de tekenfilmgigant enige jaren geleden een flatteu
ze showroom laten bouwen. De kinderen, die er door de tv-reclames van
overtuigd zijn geraakt dat daar de échte Mickey, Goofy, Alladin en dergelij
ke in het wild rondlopen, hadden mij er na lang aandringen van weten te
overtuigen dat een bezoek aan de stripheldenenclave 'Euro Disneyeen ab
solute must was voor hun verdere algemene ontwikkeling. Onlangs was het
zover, wij met ons gezinnetje naar Parijs.
We gingen voor een weekendje, maar omdat je door je kroost van 's och
tends tot 's avonds van hot naar her wordt gesleurd, spreekt men in de
volksmond over een 'lang weekend'. Ik moet eerlijk toegeven dat Disney
land Parijs er inderdaad sprookjesachtig uitziet. Je kunt wel zien dat er bij
het uit de grond stampen van het geheel niet op 'n paar cent is gekeken. Al
les is opgetrokken uit de meest exotische materialen en voorzien van een
laagje goud of ander glitterspul. Je waant je als kind in zo 'n omgeving al
snel in hogere sferen. Als nuchtere ouder kijk je toch iets anders tegen deze
onwerkelijke werkelijkheid aan, moet ik zeggen. Achter de bovenlaag van
klatergoud zit een keiharde en puur commerciële organisatie die het niet zo
nauw neemt met de belangen van de kleine bezoekertjes van het park. Ik
praat in dit geval nog niet eens over de woekerprijzen die er voor alle arti
kelen waar het logo van Disney op staat, worden gerekend. Ook doel ik niet
op de gepeperde consumptieprijzen (hoewel je voor een simpele maaltijd
welhaast een tweede hypotheek moet afsluiten). Nee, mijn wroeging zit hem
in het volgende.
Alle kinderen, dus ook die van ons, gaan in Disneyland Parijs koortsachtig
op zoek naar de originele handtekeningen van hun strip- en filmhelden. Nu
kan het natuurlijk aan het destijds heersende mkz-virus gelegen hebben,
maar wij liepen bij ons bezoek geen Mickey, Goofy, Winny de Poeh of an
dersoortig filmwild tegen het lijf. Pas nadat onze kinderen over deze grote
teleurstelling heen waren, kwamen we op de tweede dag van ons bezoek wa
rempel Mickey Mouse tegen. Omringd door lijfwachten deelde de filmmuis
handtekeningen uit en wij besloten (althans de kinderen besloten) om ach
teraan de lange rij aan te sluiten voor de magische muizenkrabbel. Na een
uurtje wachten was het zover, de adrenaline spoot door de kinderadertjes en
gewapend met een dikke viltstift en een smetteloos wit T-shirt stapten onze
nazaten begerig op hun idool af. De deceptie die op dit unieke ogenblik
volgde, zal mijn kinderen waarschijnlijk levenslang bijblijven. Op het mo
ment dat mijn vrouw en ik de foto- en videocamera op scherp hadden staan
om dit lieflijke tafereel vast te leggen, gaf Mouse onze koters hun onbe
schreven shirtjes terug. Wat bleek, in de shirtjes stond geen Disney-logo en
daarom weigerde Mickey er zijn krabbeltje op te zetten. Getraumatiseerd
kwam ons jeugdig gevolg, geen handtekening maar wel een ervaring rijker,
bij ons terug. Alle glitter en glamour ten spijt, na dit voorval was de adora
tie van welke bekende Disney-figuur dan ook volledig verdwenen. Het heeft
ons de nodige moeite gekost om de kinderen uit te leggen dat hun belangen
bij Walt Disney op het tweede plan staan en dat er in de allereerste plaats
hard wordt gewerkt om het geldpakhuis van Dagobert Duck in sneltrein
vaart tot de nok te vullen. Dus ouders, voor een wijze les in 'maatschappij
leer'kan ik u een bezoekje aan 'Walt Bisney' zeker aanbevelen.
Peter Koolaard paste de scherven van een Middeleeuwse melkteil in elkaar en kon ook potten en kruikjes reconstrueren.
Koolaard deed de vondsten in de over de kerk een oude boerderij
zomer van 2001. De Scherpenisse
polder ging toen op de schop omdat
het een natuurontwikkelingsgebied
werd. „Het weiland was met een
graafmachine afgeschraapt en toen
zag je de scherven zo zitten", ver
telt Koolaard, die er langs fietste.
Hij zegt een 'aangeboren interesse'
te hebben voor oude dingen die in
de grond zitten, maar vindt hobby
een te groot woord. Toen een aantal
jaren geleden in Poortvliet tegen-
werd afgebroken, ging hij er ook
zoeken. De Scherpenissenaar weet
inmiddels heel wat over stijl en ken
merken, zodat hij de Middeleeuwse
scherven ook ongeveer kan dateren
en kan aangeven om wat voor soort
aardewerk het gaat. Naast inheems
aardewerk kwam veel gebruiksaar-
dewerk uit het Rijnland, bijvoor
beeld Pingsdorf dat tussen 900 en
1200 al werd gemaakt en Paffrath
dat zwartgrijs van kleur is. Ook Ar-
denne in de Belgische Maasvallei
was leverancier.
Wat hij vond, meldde Peter Kool
aard bij de provinciaal archeoloog.
„Veel mensen doen dat niet, omdat
ze bang zijn dat ze de spullen af
moeten staan. Maar tegenwoordig is
de regel dat alles je eigendom
blijft." Door te melden, is in ieder
geval bekend waar vondsten zijn
gedaan en dat kan van belang zijn
voor de geschiedenis. Hoewel, geeft
de Scherpenissenaar toe, het vaak
moeilijk is om een vindplaats juist
te interpreteren en er de nodige on
zekerheden blijven. Hij liet zijn
vondsten ook zien aan de Bergse
stadsarcheoloog Vermunt. Een
grondboring door de archeoloog
wees uit dat het om afval uit de 15e
en 16e eeuw ging in een greppel.
Archeologische gegevens van het
gebied zijn niet bekend, maar men
vermoedt nu dat er hier in de Mid
deleeuwen langere tijd mensen ge
woond hebben. Soortgelijk aarde
werk is, zo weet Koolaard, gevonden
in de Westkerkse berg die niet zover
van de Gatweg en Schoondorpseweg
verwijderd ligt. „Daar wordt jaarlijks
met metaaldetectoren gezocht op een
geploegde akker. Er is bijvoorbeeld,
ik meen door een Engelsman, een
ruiterspoor gevonden uit de 13e
eeuw."
Behalve in het weiland zocht hij in
de kaden die zijn aangelegd met
grond die uit sloten in het gebied is
gehaald. Met een riek bewerkte hij
de slootkanten en ook dat leverde
het nodige op. Zelfs een kikker 'ma
de in Japan'. „Die stond op een
slootkant en leek net echt", lacht
Koolaard. Hij vond zo'n 4000 frag
menten, groot en klein. Er waren
wel 200 oren bij van kookpotten,
maar ook randen, bodems en tuiten.
Manchetranden zijn volgens de
Scherpenissenaar interessant, even
als lintoren, omdat ze stijlkenmer
ken vertonen die het dateren moge
lijk maken.
Hij heeft alle scherven eerst gewas
sen en toen kon het puzzelen begin
nen. Stukken bij elkaar zoeken die
samen één geheel vormen. Op die
manier kon een aantal voorwerpen
in elkaar gezet worden. Ontbreken
de stukjes zijn met een pasta toege
voegd. Koolaard toont een witach
tig jacobakannetje uit het Rijnland,
een geglazuurde roodbruinen kook
pot op pootjes - 'die zijn tot in de
19e eeuw in gebruik geweest' - en
een schaal van dezelfde kleur met
twee oren. „Dat is een melkteil, die
lag in wel dertig stukken." Er zitten
aangeknepen voetjes onder, ken
merkend voor de 15e eeuw. „Heeft
zo'n schaal een standring, dan is hij
16e eeuws."
Bijzonder is volgens de Scherpenis
senaar een kruikje met kleurige fi
guren in blauw, oranje en geel. „Dat
is majolica (aardewerk met tingla-
zuur - red.), een duurdere soort."
Het stuk is 15e eeuws en mogelijk
uit Antwerpen afkomstig. Een gro
tere, zwarte, pot is volgens hem een
waterkruik. Op sommige scherven
zijn decoraties zichtbaar. Koolaard
toont een stuk van een bord waarop
een deel te zien is van een mannen-
hoofd. „Bakstenen heb ik ook ge
vonden", zegt hij. „Van die grote,
brosse, rode exemplaren." Een ken
nis liet hij het terrein met een me
taaldetector afzoeken en dat leverde
een handjevol munten en delen van
gespen op. Maar ook een musketko
gel en het handvat van een kolfstok.
Graven is leuk, geeft Koolaard aan,
maar het is ook interessant om
vondsten op te sporen die nooit zijn
aangemeld. Zo is hij mogelijk een
Romeins kruikje op het spoor. Le
den van de archeologische werkge
meenschap Nederland hebben in
1994 in de omgeving van de Goris-
hoeksedijk volgens hem ook inte
ressante dingen gevonden bij een
opgraving, maar de resultaten zijn
nog nooit gepubliceerd. De Ro
meinse tijd en Ijzertijd zijn voor
Tholen redelijk bijzonder en dat
maakt het spannend om te blijven
zoeken, zegt Peter Koolaard. Hij is
van plan zijn scherven te laten be
kijken door het ROB, omdat die
specialisten waarschijnlijk nauw
keuriger kunnen dateren. Eigenlijk
zou er met een groep vrijwilligers
op bepaalde plekken in de Scherpe
nissepolder nog eens verder gezocht
moeten worden. „Maar dat is jam
mer genoeg niet mogelijk. Het is nu
natuurgebied."
Stemmen
van lezers
J. Kooij in Tholen heeft problemen
met de politie, lazen we vorige
week in de Eendrachtbode. Graag
wil ik ook reageren op het beleid
van de politie. Waar zijn ze mee be
zig in Tholen? Mijn zoon rijdt in
een bus waarvoor je alleen rijbewijs
B nodig hebt. Deze bus zet hij altijd
op een dode hoek neer, waar nie
mand last van heeft. Hij heeft in
middels echter vier a vijf bekeurin
gen gekregen in de Marehoekstraat
en op het parkeerterrein bij het
sportveld. Volgens de politie is de
auto 20 cm te hoog, zodat hij als
vrachtwagen wordt aangemerkt, die
op het speciale parkeerterrein aan
Klaverveld moet staan. De politie
rijdt tegenwoordig kennelijk met
een meetlat op zak. Het valt alle
mensen op, dat de politie overal op
zoek is om bekeuringen uit te
schrijven. Volgens mij en vele ande
ren met mij, hebben zij niets beters
te doen. Zou echter de criminaliteit
niet beter bestreden kunnen wor
den?
F.J. Witkam,
Oud-Vossemeer.
De Thoolse politiechef H. Rado-
jewski denkt dat het opsporen van
strafbare feiten vergemakkelijkt kan
worden wanneer iedereen voor het
slapen gaan even naar buiten kijkt.
„De mensen gaan tegenwoordig op
de meest vreemde tijdstippen naar
bed en je weet nooit, wat je buiten
ziet. In Rilland zijn we met een
reeks van auto-inbraken geconfron
teerd en dit jaar hebben we dat ook
een paar keer in Tholen en Oud-
Vossemeer gehad. Als je voor het
slapen gaan even naar buiten kijkt -
het liefst in het donker - kun je soms
veel zien. Verdachte situaties, zoals
mensen bij auto's. Je haalt soms gi
gantisch veel informatie uit zo'n
observatie. De politie krijgt daar
door meer ogen en oren ter plaatse.
En wanneer we komen en de ver
dachten zijn gevlogen, dan heb je ze
wel niet, maar jaag je ze in elk ge
val weg." De politie roept automo
bilisten ook op om hun kostbare
spullen uit de auto te halen, frontjes
van de radio en cd-speler te halen
en in elk geval ook het voertuig
goed af te sluiten.
Maurice de Coninck huurt nu de benedenruimte van het voormalige gemeentehuis waarin tot eind vorig jaar de bibliotheek in was gevestigd.
De Gouden Leeuw in Scherpenisse wil het aantal hotelkamers uitbrei
den. Nu telt het veertien bedden, maar eigenaar Maurice de Coninck
wil een nieuw pand bouwen aan de Spuidam voor acht of negen extra
kamers. De Gouden Leeuw huurt nu ook de ruimte in het voormalige
gemeentehuis aan de Hoge Markt voor bedrijfspresentaties en ont
vangsten.
„We zijn nu vijf jaar bezig en heb
ben veertien bedden. Maar dat is te
weinig. We hebben voor de uitbrei
ding het pand en de schuur aan de
Spuidam gekocht, naast het pomp
station van Duine. Daar zou dan het
nieuwe pand moeten komen. De
hoofdentree blijft met de balie op de
Hoge Markt, maar gasten kunnen
straks wel via de Spuidam naar hun
kamer."
Het perceel grenst aan de binnentuin
van het restaurant/hotel. Via een
'kloostergang' moeten het oude en
nieuwe gedeelte met elkaar verbon
den worden, zegt De Coninck. Het
moeten luxe kamers worden. „Het is
ook de bedoeling om er wat extra
voorzieningen in te brengen, zoals
een zwembad en een sauna."
De tekeningen voor de uitbreiding
zijn gemaakt door het ontwerpbu
reau Maan uit Tholen en liggen nu
bij de gemeente voor het aanvragen
van een bouwvergunning. Op het
perceel ligt een woonbestemming.
Via de artikel-19-procedure zou dat
veranderd moeten worden in een be-
drijfsbestemming. De Coninck vindt
het belangrijk om Thoolse bedrijven
in te schakelen voor zijn plannen.
„Het zijn nog jonge mensen. Het is
ook leuk om ze de kans te geven."
Het huis en de schuur aan de Spui
dam moeten voor de nieuwbouw ge
sloopt worden. Volgens De eigenaar
kan het aanzien van het dorp met het
nieuwe hotelgedeelte sterk worden
verbeterd. „Zeker als het pompsta
tion verplaatst is, denk ik dat de en
tree van Scherpenisse meer uitstra
ling krijgt."
Sinds 1 februari huurt De Coninck
de benedenruimte van het voormali
ge gemeentehuis dat naast het ho
tel/restaurant is gelegen. Tot eind
vorig jaar was daar de uitleenpost
van de openbare bibliotheek in ge
vestigd. De Coninck gebruikt de
ruimte als vergaderzaaltje, voor be-
drijfstrainingen maar ook voor ande
re ontvangsten. „Er worden hier bij
voorbeeld managementvergaderin-
gen gehouden door Thoolse bedrij
ven, met aansluitend een diner. Na
de vergadering hier, lopen de deel
nemers naar het restaurant. Maar
hier kunnen ook nieuwe producten
gepresenteerd worden. We kunnen
hier ook luxe koude en warme
buffetten verzorgen. De ambiance in
het monumentale pand is schitte
rend," wijst hij op de eeuwenoude
balken aan de zolder. „Als je in zo'n
sfeervolle ruimte een gezelschap
kunt ontvangen, dan heb je al voor
50 procent gescoord."
Maar er is ook belangstelling van
Scherpenissenaren die de ruimte hu
ren voor een condoleancebijeen
komst na een begrafenis. „Het is er
een fijne ruimte voor met een warme
uitstraling."
De ondernemer benadrukt dat hij al
leen de benedenruimte huurt. De
zolder is in gebruik bij de schaak
vereniging Denk en Zet en het Clo-
veniersgilde. „Daar kom ik niet aan.
Tradities moet je in stand houden.
Maar sommige mensen kijken er
vreemd tegenaan: de bieb eruit en
wij erin. Maar de huur van de ruimte
kwam toevallig ter sprake toen wij
bij de gemeente waren voor ons plan
voor de uitbreiding van het hotel. Er
komen hier ook geen feesten of har
de muziek. Het blijft in de sfeer van
het restaurant."
De ruimte is opnieuw beschilderd en
er zijn andere lampen opgehangen.
Er staan tafels en stoelen en aan de
wand hangen grote kleurrijke schil
derijen van kunstenares Annemiek
Dagelinckx uit Tholen. „We gebrui
ken het ook als expositieruimte. De
werken kunnen ook gekocht wor
den."
Het benadrukken van het lokale ka
rakter is voor de eigenaar belangrijk.
De bestaande hotelkamers hebben
geen nummer maar een naam: Strij-
enham en Rammegors bijvoorbeeld.
„Gasten waarderen dat. Als je ze de
kamer laat zien, heb je meteen een
praatje over die naam. Ze willen we
ten wat het betekent. Dan vertel je
meteen iets over Tholen."
De uitbreiding met vergaderruimte
en hotelkamers past binnen het con
cept van De Gouden Leeuw om een
'gespreide markt' te kunnen bedie
nen, privé en zakelijk. „Het is na
tuurlijk voor onszelf een verrijking,
maar we hopen ook voor het ei
land."
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Klootwijk: „Dat is hier ook het aan
trekkelijke voor mij. Een kleinere
plaats waar je niet solistisch hoeft op
te treden, maar twee collega's hebt,
plus een huisartsenpost. De meeste
huisartsen van mijn generatie hebben
veel oudere collega's af zien branden.
Het is een mooi vak, maar je moet het
wel lang vol zien te houden."
Klootwijk blijft voorlopig nog ander
half jaar in Ridderkerk wonen omdat
haar partner er economisch gebonden
is, maar is wel van plan richting Tho
len te komen al kan ze nog niet precies
zeggen waar ze zich dan wil vestigen.
Het besluit om het wat rustiger aan te
doen, nam Kale nadat hij ziek was ge
weest. „Ik krijg nu gewoon een twee
de kans. Zo zie ik het. Als huisarts ben
je ondernemer, manager, moet je sa
menwerken met de eerste- en tweede
lijns gezondheidszorg, je moet veel re
gelen. Dat maakt het vak ook mooi,
maar ik wil het voor 200 procent in de
vingers hebben. Ik doe nu een stap te
rug. Ik heb er veel in geïnvesteerd.
Mellema en ik hebben jarenlang met
zijn tweeën de bevallingen gedaan.
We deden met z'n tweeën de avond
diensten. Als hij met vakantie ging,
nam ik drie weken waar en had ik één
weekend vrij."
Toen Kale in Tholen begon, telde het
stadje ongeveer 5000 inwoners. Met
Mellema deelde hij het aantal patiën
ten, maar ze zagen het inwonertal
steeds verder groeien. „Er is een perio
de geweest dat we beiden een dikke
3000 patiënten hadden. Nu zijn de
6600 inwoners over drie huisartsen
verdeeld."
Volgens Klootwijk is de werkbelasting
voor huisartsen buiten de kantooruren
'enorm toegenomen.' „Zo'n huisart
senpost is uit nood geboren. Dat komt
door het geringe aantal huisartsen op
dit moment. Toen ik in 1991 aan mijn
studie begon, was het al bekend dat er
een tekort zou zijn als ik klaar was. Nu
is de werkbelasting meer in proporties
en wordt het ook makkelijker om op
leidingsplaatsen te vullen. Bovendien
zijn er ook steeds meer vrouwen in het
vak. Bijna 70 procent van de studenten
is vrouw en die willen vaker parttime
werken."Kale's asstistente Karin Si
mons zal ook de werkdruk helpen ver
lichten als zij haar mbo-studie praktijk
ondersteundende huisarts heeft afge
rond. Ze kwam 14 jaar geleden als
apothekersassistente bij Kale werken,
werd doktersassistente en zal straks
voor de huisartsen een aantal bestaan
de en nieuwe taken gaan uitvoeren.
Klootwijk: „De nieuwe functie is deels
geboren uit de wens om zaken te dele
geren. Zo kan er straks meer aandacht
besteed worden aan vragen van patiën
ten. Ze kan ook uitleg geven over bij
werkingen van medicijnen. En bloed
druk opmeten en suikercontroles doen.
De functie moet nog groeien. Ik zie het
als een kwaliteitsverbetering van de
huidige zorg."
Klootwijk is geboren en getogen in
Ridderkerk, maar komt niet uit een art
sengezin. „Nee, de vader van een
vriendin is arts. Dat leek me als kind al
een mooi beroep."
Kale maakt het dus niet mee dat hij
met zijn collega's in de Vijfhoek prak
tijk kan houden. „Het gaat allemaal eig
lang duren. Het wordt een gebouw met
op de begane grond een groot plein,
een mediplein met daaromheen huis
artsenpraktijk, apotheek, fysiothera
peut en tandarts. Omdat wij dat plein
ook mee moeten financieren wordt, het
wel eig duur voor ons. We zien wel
mogelijkheden, maar wellicht dat we
een paar vierkante meter kleiner moe
ten bouwen. In ons honorarium zit een
stuk huisvesting. Maar als we boven
dat budget uitkomen, dan gaat dat van
ons inkomen af. Maar ik denk dat we
er wel uitkomen. De Vijfhoek moet er
komen. Mellema, Bakkerus werken
eraan om de opvolging te garande
ren."
Het vertrek valt hem niet licht. „Ik
krijg het heel moeilijk door mijn keel
om te zeggen dat ik stop. Ik heb het ge
voel dat ik mensen in de steek laat. Dat
klinkt vreemd, maar ik word er wee
moedig van. Ik voel dat ik iets door
snijd. Misschien is dat mijn calvinisti
sche aard."
Behalve in zijn eigen praktijk was de
scheidende huisarts ongeveer dertien
jaar actief als bestuurslid van de regio
nale huisartsenvereniging Belgen op
Zoom/Roosendaal en behartigde daar
in de apotheekhoudende zaken. Behal
ve dat was hij ook zes jaar bestuurslid
van de stichting huisartsenlaboratori
um Breda. Kale woont nu tijdelijk in
een huurhuis in het Belgische Kapel
len. Hij heeft een appartement in aan
bouw gekocht in Antwerpen en blijft
dus wel in de buurt. Hij blijft actief in
zijn beroep. Een aantal dagen in de
week gaat hij in het verpleeghuis Sanc-
ta Maria in Zevenbergen werken.
Sinds september werkt zijn opvolg
ster al op de vrijdagen in zijn praktijk.
Het telefonisch spreekuur van 16.30
tot 17.00 uur is opgeheven Nu is er
een terugbelspreekuur. Over de uitsla
gen van de onderzoeken kan tussen
11.30 en 12.00 uur worden gebeld.
Zijn er dan nog vragen over, dan wor
den die genoteerd en wordt de patiënt
zelf later door de dokter teruggebeld.
Vrijdag is er tussen 19.00 en 21.00
uur in de Gasthuiskapel gelegenheid
om afscheid te nemen van Kale en
kennis te maken met mevrouw Kloot
wijk.
Directeur erfgoed. De stichting cul
tureel erfgoed Zeeland heeft per 1
maart drs. W.H.R Scholten benoemd
tot directeur. Scholten was al plaats
vervangend directeur en hoofd van
de sector ontwikkeling, advisering
en ondersteuning binnen de stich
ting. Eerder werkte hij lange tijd als
.provinciaal museumconsulent.
tvv !f
