'Help, lokale omroep
Tholen gaat ten onder'
Het Kompas A JP
bestaat honderd jaar
'Als je vaak op pad was, stond
het Rode Kruisteken in je ogen'
Rol als drummer in
de zomermusical F ame
Arno Boogaart door
de scouting geëerd
Scouts trakteren op
flensje en pannenkoek
Annemarie van der Sterren in de Maagd
'Gebouw Rode Kruis is op'
'Alert zijn op witte schimmels'
Excursies in
de Pluimpot
Hospice krijgt 23 vrijwilligers
Donderdag 16 januari 2003
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
De stichting lokale omroep Tholen (Sloth) verkeert in fi
nanciële moeilijkheden. In een brief aan de gemeente
raad noemt secretaris J.A. Schaart de situatie op basis
van de voorlopige cijfers over 2002 en de begroting
2003 uitermate bedroevend.' Van het budget van 21.000
euro komt 11.000 euro gegarandeerd binnen via subsi
dies van de gemeente, donaties en bijdragen van mede
werkers. De resterende 10.000 euro moet uit de markt
komen. „Op grond van de inmiddels opgebouwde erva
ring is het zeer de vraag of de markt deze jaarlijkse flexi
biliteit wel heeft", zegt Schaart.
Leeft omroep wel?
Voorzitter stopt
Reünie op zaterdag 5 juli enfeestweek
Onderscheiding zonder medaille voor Ina Oudesluijs uit Stavenisse
Plezier
Oliebollen
De 22-jarige Annemarie
van der Sterren uit
Poortvliet speelt deze
zomer als drummer in
de musical Fame die in
De Maagd wordt opge
voerd. Annemarie hoor
de vlak voor de kerst
dat ze mee mag doen.
Ze staat er versteld van
maar vindt het geweldig
dat ze een rol heeft ge
kregen. Elk weekend
moet ze nu gaan oefe
nen. Het is het tweede
project van Musicalplan
Zuidwest.
Typetjes spelen
Afsluiting super
Foto van Maxima
Zuid-Afrika
Jaarlijks tekort van 10.000 euro moeilijk te dekken
Eind 2001 werd al duidelijk, dat de
lokale omroep in zwaar weer terecht
zou komen. Het dagelijks bestuur
leende toen 4000 gulden om om
roep Tholen ,door de winter heen te
helpen.' „Gegeven een begrotings
tekort van 8600 euro zijn vanaf
april 2002 via een bedelbrief ,Help
de omroep gaat ten onder' honderd
grotere Thoolse ondernemers bena
derd. Het resultaat was redelijk be
moedigend: 25 ondernemers heben
in totaal 6000 euro betaald, maar
dat was onvoldoende om het tekort
van 8600 euro geheel te dekken.
Voor 25 ondernemers was een bij
drage pas bespreekbaar in begin
2003. Vijftig ondernemers toonden
geen enkele interesse", aldus
Schaart.
Begin december heeft hij de situatie
besproken met wethouder mevr.drs.
M.A.E. Velthuis en ambtenaar J.H.
de Kok. Daarbij kwam naar voren,
dat Sloth enkele jaren geleden
30.000 gulden (13.600 euro) heeft
geleend bij de Rabobank om de
broodnodige modernisering (com-
putisering) van de studio-apparatuur
te financieren. De gemeente Tholen
stond hiervoor garant. „De reke
ning-courant bij de Rabobank staat
nu nog negatiever dan de verminde
ring (7500 euro) die op grond van
de aangegane lening is overeenge
komen."
Schaart zegt met de wethouder te
hebben afgesproken, dat de ge
meente in 2003 de subsidie nog zal
betalen, waarmee dan de openstaan
de facturen uit 2002 betaald kunnen
worden.
„Leeft omroep Tholen wel voldoen
de bij de Thoolse bevolking? Om
antwoord op deze vraag te krijgen,
moet een nieuw luisteronderzoek
uitgevoerd worden. Het vorige on
derzoek dateert van oktober 1997 en
kan in feite als niet meer representa
tief worden beschouwd", aldus
Schaart.
Sloth werd 5 juli 1985 opgericht en
was de voortzetting van de op 11
augustus 1984 uit de ether gehaalde
piratenzender Pinocchio van Kees
Burgers. Van meet af aan was de lo
kale omroep op de kabel te beluiste
ren, maar vanaf 1 maart 1988 ook
via de ether. Sloth was daarmee de
eerste in Nederland en de toenmali
ge minister van verkeer en waters
taat mevr. N. Smit-Kroes reikte de
zendmachtiging uit. Met hoogte- en
dieptepunten en verhuizingen van
de Regentessestraat naar de Boter
markt en later naar de Voltstraat
hield omroep Tholen zich staande,
maar nu hangen er financieel donke
re wolken boven de studio.
Een stichtingsraad is het hoogste or
gaan. Formeel zijn er 14 leden en
moet er drie keer per jaar vergaderd
worden. Het zou een doorsnee moe
ten zijn van de Thoolse gemeen
schap met vertegenwoordigers van
werkgevers, werknemers, maat
schappelijke zorg en welzijn, cul
tuur en kunst, sport en recreatie,
culturele en etnische minderheden,
e.d. De voorzitter leidt tevens het
uit vijf leden bestaande dagelijks
bestuur met een secretaris, penning
meester en twee leden. Een belang
rijke taak van het dagelijks bestuur
is de aansturing van de circa 30 me
dewerkers, de contacten met de ge
meente, het commissariaat voor de
media, de vereniging van lokale
omroepen in Nederland Olon, Bu-
ma/Stemra en Sena.
Aad Bahnerth uit Oud-Vossemeer is
voorzitter, maar hij wil die taak
neerleggen. Bahnerth wil alleen als
lid van de stichtingsraad doorgaan
namens de kerkgenootschappen.
De operationele tak van de omroep
bestaat uit dertig vrijwilligers die
ervoor zorgen, dat Sloth 24 uur per
dag in de lucht is met muziek, in
terviews, familieprogramma's, e.d.
Deze (hoofdzakelijk) jongeren zijn
pure hobbyisten (radio maken is
hun lust en hun leven), zodat ze
bereid zijn een jaarlijkse mede
werkersbij drage te betalen. „Dit
enthousiasme is uiteraard mooi
meegenomen, maar garandeert na
tuurlijk niet het bestaansrecht van
omroep Tholen. Zo hebben we
zorgen over een - qua leeftijd -
meer evenredige samenstelling
van de medewerkers om beter in
houd te kunnen geven aan pro
gramma's voor iedere doelgroep'
aldus Schaart.
De lokale omroep huurt een ruimte
in een bedrijfsverzamelgebouw aan
de Volstraat op industerieterrein
Noord in Tholen. Er is een operatio
nele en een voorbereidingsstudio,
een ruimte voor interviews, een re
dactiekamer, een vergader- en ont
vangstruimte. Er is grote flexibiliteit
dankzij een computer die voor de
radio-uitzendingen alle program
ma's/muziek digitaal opslaat. Elk
heel uur wordt het landelijke nieuws
van Radio 2 automatisch doorgege
ven. Dit om de luisteraars proberen
vast te houden, maar het bestuur
van Sloth en het gemeentebestuur
vragen zich nu af, of de lokale om
roep wel voldoende leeft bij de in
woners van Tholen. De toekomst
van Sloth staat ter discussie. De ge
meenteraad kan er 30 januari over
praten, maar eerst zal om nader ad
vies van b. en w. worden gevraagd.
De protestants-christelijke basisschool het Kompas in Anna Jacobapoi-
der gaat het honderdjarig bestaan vieren. Zaterdag 5 juli is er een
kerkdienst en een reünie en aansluitend een feestweek voor de kinderen
van 7 tot en met 11 juli.
In 1903 werd de .Vereeniging tot
stichting en instandhouding eener
School met den Bijbel op Gerefor
meerde grondslag' opgericht. Deze
schoolvereniging kwam voort uit de
Gereformeerde Kerk in Anna Jaco-
bapolder, waar sinds 1862 mede
door de invloed van burgemeester
Del Campo een openbare school
was. Op 31 augustus 1912 werd aan
de Lageweg bij de familie Van
Strien een christelijke school ge
bouwd. Daarna volgden de leerlin
gen lessen in de Langeweg (de
school is omgebouwd tot woningen)
en momenteel aan Steintjeskreek.
Oud-leerlingen en voormalige leer
krachten kunnen elkaar treffen op
de reünie van zaterdag 5 juli. Een
voorbereidingsgroep, bestaande uit
Sjaak Kaashoek, Netty van Westen,
Wendy Geluk en Cokky Schults, is
bezig om allerlei activiteiten op
touw te zetten. De huidige leerlin
gen en ouders is om medewerking
gevraagd om foto's, krantenknipsels
of oude verhalen over de vroegere
scholen. Het Kompas heeft intussen
een bestuurlijke fusie doorgemaakt
met cns de Regenboog in Tholen.
Wendy Geluk is het enige bestuurs
lid uit Anna Jacobapolder in die
nieuwe schoolvereniging. Zij trekt
mede de kar om 100 jaar christelijk
onderwijs in Anna Jacobapolder te
De natuurvereniging Tholen zal
zich dit jaar alert op moeten stellen
om natuur en milieuwaarden in de
gemeente veilig te stellen. Dat
schrijft voorzitter Rob van der Laan
in het eerste verenigingsblad van
2003. De verminderde belangstel
ling van het rijk voor natuur en mi
lieubeleid baart het bestuur zorgen.
Zaken zoals het behoud van natuur
en milieuwaarden, het tegengaan
van de vorming van zogenaamde
witte schimmels (kunstmatige
bouwwerken) aan de randen van on
ze gemeente en het voorkomen van
allerlei ongewenste activiteiten in
het buitengebied, vereisen nog meer
dan voorheen onze aandacht.'
Van der Laan was voorzitter Gerard
Westerweel uit Tholen opgevolgd
toen deze zich richtte op het milieu-
en educatieproject in Scaldis Natu-
ralis op het terrein van 't Lamsoor-
tje in Sint-Maartensdijk. Door de
bestuurlijke problemen daar, trok de
natuurvereniging zich echter terug.
Westerweel heeft nu laten weten het
voorzittersschap van de natuurver
eniging niet meer op zich te willen
nemen. Op de ledenvergadering van
woensdag 29 janauri in Meulvliet
wordt dan ook voorgesteld om de
huidige voorzitter, Van der Laan, in
deze functie verder te laten gaan.
Vanaf mei gaan natuurgidsen van de
natuurvereniging Tholen excursies
verzorgen in de Pluimpot en na het
broedseizoen in de Scherpenisse-
polder. Vijf leden volgen daarvoor
een opleiding van het IVN in Goes.
Bij de rondleiding in de Pluimpot
worden ook de Slikken van den
Dortsman aangedaan. De excursies
zijn door staatsbosbeheer aange
vraagd. En zijn nu in het program
ma van de natuurbeheerder opgeno
men.
Voor het eerst zullen er ook rondlei
dingen gehouden worden in het
nieuwe natuurontwikkelingsgebied
in de Scherpenissepolder (plan Tu
reluur).
Oudesluijs (links) kreeg de vrijwilligêrsmedaille veiligheid en openbare orde. Naast haar vlnr J. Janse, A. van de Male-Kloet en Ch. de
Neef.
De 48-jarige Ina Oudesluijs uit Stavenisse krijgt de vrijwilligersmedail-
le openbare orde en veiligheid. Donderdagavond zou ze die tijdens de
nieuwjaarsreceptie van de afdeling Tholen en Sint-Philipsland opge
speld krijgen, maar het metaal was niet op tijd bezorgd. Wethouder
M.A.E. Velthuis stond in Snt-Maartensdijk met lege handen. Het bleef
bij enkele woorden van waardering en een bos bloemen. Mevrouw Ou
desluijs is al meer dan dertig jaar actief in het Rode Kruis. Vier vrijwil
ligers met dezelfde staat van dienst en vier vrijwilligers die tien jaar ac
tief zijn, kregen een gesp.
De wethouder was speciaal naar de
receptie gekomen om mevrouw
Oudesluijs in het zonnetje te zet
ten. Dat deed ze ook, maar zonder
de bijbehorende medaille. „Dit is
wel heel bijzonder dat ik iemand
mag onderscheiden zonder dat de
onderscheiding er is." Ze schetste
desalniettemin in het kort de ver
dienste van mevrouw Oudesluijs
die voor de reorganisatie van het
Rode Kruis jarenlang actief was in
de colonne. En betrokken was bij
de kleine maar ook bij de groot
schalige hulpverlening. Nu is dat
opvang en verzorging geworden.
„Ik sta hier met lege handen, maar
het is welgemeend."
Dertig jaar geleden ging Ina samen
met haar moeder op EHBO-cursus.
Dat werd toen in het Groene kruis-
gebouw in Sint-Annaland gehou
den. „Als je lid van het Rode Kruis
bleef, hoefde je de cursus niet te
betalen. Ik ben lid gebleven, mijn
moeder is gestopt. Ik ben verder
gegaan en heb toen voor ziekenver-
zorgster geleerd bij zuster Slager in
Poortvliet."
Ze voelde zich thuis bij het Rode
Kruis en heeft zich toegelegd op
het jeugd- en jongerenwerk. Dat
wil zeggen dat ze EHBO-lessen
verzorgde op de basisscholen maar
ook in het Rode Kruisgebouw voor
12- en 13-jarigen. Voor deze cur
sussen voor tieners is echter geen
belangstelling meer. Wel is ze nog
samen met Han Kurver uit Poort
vliet betrokken bij de organisatie
van de jaarlijkse districtsjeugd- en
jongerendag.
Lid zijn van het Rode Kruis bete
kent ook vaak weer lessen volgen
om bij te blijven. „Hoe meer diplo
ma's je had, hoe vaker je op herha
lingscursus moest. Toen ik ook nog
les op school gaf en op herhaling
moest, was je drie of vier keer in de
week op pad voor de afdeling. Dan
stond het Rode Kruisteken in je
ogen."
Bij het colonnewerk ging het er se
rieus aan toe, net zoals bij de op
vang en verzorging nu, maar ze
herinnert zich ook wel komische
voorvallen tijdens de oefeningen.
„Toen we de eerste bus hadden,
moesten we oefenen met mobilo
foons voor de verbindingsdienst.
Dan reden we rondjes over het ei
land, maar die bus was zo slecht
dat op een keer de deur eruit vloog.
We hebben het ook meegemaakt
dat het luik in het dak erafvloog.
Dan hadden we plezier voor een
hele week."
Een ander voorval was bij de pre
sentatie van het Rode Kruis op de
Expo Tholen. „We hadden toen een
schaap meegebracht om de aan
dacht van het publiek te trekken.
Maar dat moesten we toen wegha
len van de dierenbescherming."
Ze herinnert zich ook nog de hulp
actie voor Belize, (het voormalige
Brits Honduras) in Midden-Ameri-
ka. „We hadden toen duizenden gul
dens opgehaald. Met dat geld heb
ben we toen hier dozen gevuld met
hulpgoederen, maar ook schooltas
sen. Daar hadden we toen nog dui
zend gulden van over waar we toen
schoenen van gekocht hebben om
mee te sturen. Het gebouw hier was
toen tot de nok gevuld."
Mevrouw Oudesluijs bleef cursus
sen volgen. Ze haalde het diploma
GOR (gewonden rampomstandig
heden) en werd lid van het genees
kundig peloton. Dat kon ze maar
een jaar blijven. Na dat jaar werd
ze daarvoor afgekeurd vanwege
hartklachten.
Binnen de colonne was ze ook ac
tief in de lief-en leedcommissie,
een soort personeelsvereniging van
de colonne. Ze bezocht dan leden
die ziek waren. Om de kas van de
vereniging te spekken, werden er
jaarlijks in november oliebollen
gebakken. Dat deed ze onder meer
samen met haar moeder in de
schuur van de boerderij in de
Noordpolder waar ze toen nog
woonden. Met de Rode Kruisbus
werden dan de oliebollen opge
haald en naar de dorpen gebracht
voor de verkoop.
Ina is nu nog volop als vrijwilliger
actief bij de verschillende evene
menten binnen de gemeente, zoals
bij sporttoernooien of bij de Ze-
vendorpentocht. Ze zit elk jaar in
café 't Packhuys in Stavenisse om
blaren door te prikken. „En ben ik
daar niet meer nodig, dan ga ik
naar een andere plek langs de wan
delroute. De hele entourage is zo
leuk van die dag. Je gaat ook zo
veel mensen leren kennen die elk
jaar meedoen. Dat zou ik niet wil
len missen, Maar ook de gezellig
heid onder elkaar in de vereniging
is belangrijk. Anders hield ik het
niet vol. Maar ik heb het altijd heel
graag gedaan." Op de receptie wa
ren ongeveer 25 leden (inculief be
stuur) aanwezig.
Voor vier leden die dertig jaar of
meer lid zijn, was er een gesp. Die
werd door voorzitter B. Stolk uit
gereikt aan A.J.D. van der Male-
Kloet uit Tholen. De drie andere
waren afwezig: S. Verkerke-Nelis-
se uit Tholen, C. Nuyens-Vermaas
en N. Ten Hove-Vaders uit Sint-
Philipsland. Stolk speldde ook de
medaille voor tien jaar trouwe
dienst op bij John Janse uit Tholen
en Chris de Neef uit Scherpenisse
(vice-voorzitter). Ook Anita Glad-
dines uit Steenbergen en André van
Velzen uit Sint-Philipsland krijgen
deze medaille, plus een oorkonde.
Zij waren niet aanwezig.
Annemarie had zich voor de nieu
we productie van het centrum voor
de kunsten in Bergen op Zoom in
geschreven als acteur en zanger.
De andere gevraagde disciplines,
muzikant en danser, liet ze achter
wege maar net als bij echte musi
cals moeten de spelers vaak meer
dere disciplines beheersen.
Toneelspelen is haar echter niet
vreemd. Op het Zoomvlietcollege
in Bergen op Zoom volgde ze dra
malessen op haar afdeling sociaal
pedagogisch werk. Nu is ze twee
dejaars cultureel maatschappelijke
vorming aan de hbo-opleiding In-
Hollland in Rotterdam. Alleen in
het weekend is ze thuis. Zaterdag
wordt de groep spelers, dansers,
muzikanten en zangers in De
Maagd gepresenteerd, vanaf vol
gende week is het ieder weckend
oefenen.
Het is de tweede keer dat het Musi-
calplan Zuidwest een stuk op de
planken brengt. Doel van het pro
ject is om talentvolle jongeren tus
sen 15 en 25 jaar de mogelijkheid
te geven op te treden in een profes
sionele musical. Fame is gebaseerd
op een Amerikaanse tv-serie en ge
lijknamige film uit de jaren tachtig.
Het verhaal gaat over het wel
en wee van een groep ambitieuze
jongelui die de harde leerschool
meemaken van een New Yorkse
theateropleiding. Hun onderlinge
verhoudingen en conflicten en de
moeizame weg naar de top.
Annemarie deed op 2 november
auditie in het centrum voor de kun
sten: „Met een groep van ongeveer
25 jongeren studeerden we een
dans in. Daarna werden we in
groepjes van vier verdeeld en
moesten we de dans nog een keer
doen om te kijken hoe goed we het
nog konden."
Over cfe dans was ze zelf niet te
spreken. „Die bleef niet hangen."
Het zingen ging haar echter beter
af. Iedereen moest een stukje zin
gen, een liedje van zijn of haar
keus. Annemarie koos voor een
stuk uit de musical Aïda, een solo
stuk van de hoofdrolspeelster. „En
dat ging gewoon hartstikke goed."
Ook moest ze thuis teksten instu
deren. Als een actrice uit het hoofd
leren. „Het was niet zo veel, maar
je moest ook improviseren. Daar
ben ik goed in. Maar je staat daar
wel voor 6 of 7 mensen je stukje te
doen. Ik had ontieglijke last van
zenuwen."
De studente heeft belangstelling
voor musicals. Ze bezocht Sater-
daynight Fever en Aïda en minder
bekende producties in haar woon
plaats Rotterdam. „Choreograaf
Joris de Beul speelt mee in de mu
sical Aida en muzikaal leider Jan
Spruit doet mee in de musical Sa
turday Night fever. Dus het wordt
op zich best groot aangepakt."
Het was voor haar de eerste keer
dat ze buiten schoolverband opt
rad, zij het nog voor een klein maar
kritisch publiek. Ze rolde door de
eerste ronde en werd net voor de
kerst samen met 49 anderen opge
roepen voor de tweede auditie.
„We moesten met zijn allen een
lied uit Fame zingen. Daarna wer
den we verdeeld in rollen. En wer
den er drie uitgepikt om te drum
men want in het stuk komt een
drummer voor die het wil gaan ma
ken. Ik had nog nooit achter een
drumstel gezeten. Mag ik echt ra
zen? heb ik gevraagd en ben gaan
spelen. Dat was best leuk. Toen dat
klaar was, werden we weer in
groepjes verdeeld en moesten we
typetjes spelen. Dat was een stuk
individueler. Nu moest ik tegen de
meisjes die dezelfde rol hadden."
Het werd meer een wedstrijd. „Die
dag wist je ook pas wie je concur
rent was." Het was spannend. Ze
ker ook daarna. „Na de kerst zou
den ze bellen, maar dat deden ze al
op de 24ste, net voor de kerstda
gen. Toen hoorde ik dat ik erbij zat.
Ik stond er versteld van. Ik had het
niet verwacht. Ik vind het super
leuk."
Of ze ambities heeft om na deze
productie hier in verder te gaan
„Nou, dit vind ik al mooi als erva
ring. En het zou natuurlijk leuk
zijn om naderhand door te kunnen
stromen naar andere producties.
Het kan me helpen om een bepaal
de richting te gaan. Maar dit was
natuurlijk maar een gooi."
De voorbereiding kost uren. Elk
weekend en ook tijdens de school
vakanties moet Annemarie nu be
schikbaar zijn om te repeteren on
der leiding van regisseuse Carmen
van der Eist. In mei en juni ook de
avonden doordeweeks. Dan wor
den de puntjes op de i gezet. Voor
de première op 20 juni in De
Maagd.
Voor het hospice dat eind mei in de
tijdelijke huisvesting van zorgcen
trum de Schutse in Sint-Annaland
wordt ingericht, hebben zich 23 vrij
willigers opgegeven. Dat bleek dins
dag tijdens een informatieavond in
de Schutse, die was georganiseerd
door de Nederlandse Patiënten Ver
eniging (NPV) en de Vrijwilligers
Terminale Zorg (VTZ) van het meld
punt vrijwillige thuishulp in Sint-
Maartensdijk. Beide toekomstige
coördinatoren, Jacqueline Franssen
en Jacqueline Heijboer, vertelden
wat er concreet van de vrijwilligers
wordt verwacht: deelname aan een
introductiecursus en de beschikbaar
heid van twee dagdelen per week.
De inzet van de vrijwilligers is af
hankelijk van de behoefte van de
hulpvrager en zijn familie.
Barry Nap, vrijwilliger coördinator
in het hospice Myrthehofje in Zeist,
vertelde over de geschiedenis van de
hospice-beweging in Nederland en
de palliatieve zorg: het streven naar
een zo hoog mogelijke kwaliteit van
leven voor zowel de stervende als de
familie.
Corrie Marijs en Dickie van der
Kleij, twee vrijwilligers van het Sint
Jans hospice te Middelburg, lieten
hun motivatie voor dit soort werk
horen en vertelden over hun ervarin
gen.
De 23 Thoolse vrijwilligers worden
door de coördinatoren eerst thuis be
zocht. Na het volgen van de cursus,
die half maart begint en zes avonden
duurt, kan men afwegen wel of niet
verder te gaan. De cursus geeft de
vrijwilliger inzicht in het proces
rondom het sterven en emoties van
de hulpvrager en zijn familie. Ook
communicatieve vaardigheden wor
den geoefend. Wie zich alsnog als
vrijwilliger wil aanmelden, kan
668229,653474 of 663784 bellen.
Het verenigingsgebouw van het Ro
de Kruis afdeling Tholen en Sint-
Philipsland in Sint-Maartensdijk is
oud en versleten, maar het bestuur
heeft nog geen zicht op een ander
onderkomen. Dat zegt voorzitter B.
Stolk desgevraagd.
Eerder werd er samen met muziek
vereniging Euterpe gezocht naar een
vervangende ruimte, maar dat is van
de baan. Euterpe oefent in de voor
malige kleuterschool naast het Rode
Kruisgebouw. „We hebben met Eu
terpe en de gemeente nog gekeken
naar het bedrijfsgebouw van Lind-
hout-Potter op het industrieterrein
(verhuisd naar Sint-Annaland -red.)
maar daar ligt een dak van asbest op.
Daar is van afgezien."
De verenigingen zoeken nu weer
zelf naar een oplossing. „Het ge
bouw hier is gewoon op. Kijk maar
naar de kozijnen. De gaten vallen er
in. Ik. durf echt niet met een schroe-
vedraaier in het hout te steken. Het
is een aantal jaren nog wel opge
schilderd, maar het is gewoon rot.
We hoeven hier gelukkig niet weg.
Dat is het probleem niet, maar we
moeten wel kijken naar andere huis
vesting. Als we het met Euterpe sa
men zouden kunnen doen, dan pro
beren we dat natuurlijk, maar
voorlopig zoekt ieder weer voor
zich."
Euterpe kon onlangs geen gebruik
maken van het gebouwtje omdat de
verwarming kapot was. Ook de ei-
landelijke dansgroep Dodi-Dodi
moest een oefenavond afgelasten.
De verwarming is inmiddels weer
gerepareerd.
Arno Boogaart uit Tholen is zaterdag onderscheiden door Scouting Neder
land. Tijdens het nieuwjaarsetentje van de Heenetrechtgroep verraste
voorzitter Albert van Dijk hem met een zilveren medaille, zilveren speld en
oorkonde. Het waarderingsteken van scouting wordt uitgereikt aan men
sen die zich gedurende langere tijd op meerdere fronten inzetten.
„Al zo lang ik mij kan herinneren - en
ik woon nu 13 jaar in Tholen - behoort
Amo's werkschip de Morgenstond tot
de vloot van de Heenetrechtgroep",
zegt Van Dijk. Amo Boogaart is geen
lid van de Thoolse scouting, maar via
die groep wél bij het scoutingwerk be
trokken geraakt en lid geworden van
Scouting Nederland. Daar is hij al vele
jaren actief binnen de landelijke nauti
sche technische commissie en het team
van wachtschepen.
Van Dijk vindt dat de Tholenaar de
waardering meer dan verdient. „Op al
onze waterkampen is de Morgenstond
het wachtschip. Amo heeft dan ook al
heel wat mijlen gevaren met een aantal
vletten op het dek en een aantal op
sleep. Tijdens die reizen voorziet hij de
Wilde Vaart (een speltak van de Hee
netrechtgroep - red.) steevast van vol
op frikandellen. En ook tijdens de
kampen staat hij - en sinds een aantal
jaren ook zijn vrouw - klaar om hand
en spandiensten te verlenen." Alle
Thoolse waterscouts kennen Amo
Boogaart en komen graag bij hem aan
boord, zegt de voorzitter. „Zonder hem
en zijn schip zou het jaarlijks onder
houd aan de vletten een stuk lastiger
worden. Hij haalt ze uit het water en ta
kelt ze er ook weer temg in. Naast deze
service geeft hij ook nog adviezen be
treffende het onderhoud." Met zijn
kennis over schepen is de Tholenaar
landelijk actief als keurder van wacht
schepen voor Scouting Nederland.
„Zijn kosteloze inzet voor onze groep,
en het feit dat hij al die jaren aangaf
daar niets voor temg te willen hebben,
is een waarderingsteken waard", zegt
Albert van Dijk. „Als we dit soort vrij
willigers niet koesteren en geen waar
deringsteken kunnen geven namens de
scouting, dan weet ik niet wie er wél
voor in aanmerking zou komen." Zon
der dergelijke vrijwilligers is het moei
lijk om een scoutinggroep draaiende te
houden, en de kosten van lidmaat
schap en kampen dermate laag te hou
den dat deelname ook voor de laagste
inkomensgroepen mogelijk is, aldus
voorzitter Albert van Dijke van de
Heenetrechtgroep.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
„Maar het bleek dat er ijzeren palen
in kwamen met prikkeldraad eraan
om een schoolterrein te omheinen.
Ook hebben we we's geschilderd."
De busreis van het basiskamp naar
het jamboreeterrein nam zeven uren
in beslag. Daar aangekomen kregen
de Nederlanders een van de grotere
stukken toebedeeld om hun van thuis
meegenomen tenten op te zetten (per
schip was een container vol spullen
naar Thailand vervoerd). „Het hele
terrein was in vier 'stadjes' (elk ge
noemd naar een oceaan) verdeeld en
elk daarvan weer in een aantal sub
kampen. In die kampen werden de
troepen werkelijk op elkaar gepropt",
zegt Sanne. Elk kamp had twee super
markten, een internetcafé en een een
voudig ziekenhuisje. Dat ziekenhuis
kwam van pas, want veel scouts had
den als gevolg van de warmte en het
vreemde eten last van hun ingewan
den. Maar ook werd een meisje in
haar tent gebeten door een slang. Ver
der was er op het jamboreeterrein een
grote arena waarin de openingscere
monie (in aanwezigheid van de Thai
se kroonprins Vachiralongkom), de
sluiting en het nieuwjaarsfeest plaats
vonden. „De opening was niet zo
spectaculair, maar de afsluiting was
echt super", zegt Lidewij. Toen was
er ook vuurwerk - waarschijnlijk van
af zee afgestoken - wat met de jaar
wisseling achterwege bleef vanwege
de droogte die er heerste. Het was
zo'n veertig graden warm, dus dat
was wennen voor de Nederlanders.
,,'s Morgens om acht uur dreef je je
tent uit", meldt Lidewij. Het ochtend
programma begon om kwart over
acht, maar wie corvee had moest
vroeger opstaan en om zes uur bood
schappen doen. Als er 's middags ac
tiviteiten op het terrein werden ge
daan, was er ook 's avonds een
programma. Zo niet, dan waren de
scouts vrij.
Het thema van de jamboree was
'share our world, share our culture'
(deel onze wereld, deel onze cul
tuur). In het kader daarvan bereidde
iedere troep een keer gerechten uit
het eigen land, die andere deelne
mers dan konden komen proeven.
Sanne: „Wij maakten flensjes en
pannenkoeken." Verder deed ze mee
aan een cursus Thaise dans, leerde de
eerste, tweede en derde positie. De
landenpresentatie was voor Neder
land bijzonder traditioneel: verkleed
als boeren en boerinnen werd een
klompendans uitgevoerd, waarbij
ook tulpen en molens een rol speel
den. Lidewij: „Vier jaar geleden is
iets anders geprobeerd, maar toen
begreep niemand welk land bedoeld
werd. Maar we sloten het optreden af
met house." Met oranjegekleurd
haar en foto's van het koningshuis
creëerden de scouts eveneens een
Hollands sfeertje. „Er was een Ar
gentijnse scout die graag een foto
van Müxima wilde hebben", zegt
Lidewij.
De troepleden deden in patrouilles
van negen aan activiteiten mee en bij
die activiteiten troffen ze dan ook de
scouts uit andere landen. Er waren
leerzame activiteiten rondom de the
ma's mensenrechten, vrede, milieu en
gezondheid. Maar ook allerhande
avontuurlijke en sportieve uitdagin
gen. Vlotvaren bijvoorbeeld, of het
afleggen van een soort stormbaan.
Sanne: „Dan kroop je eerst door een
waterbak. En verderop moest je on
derdoor een net, waardoor je zwart
zag van alle stof, en dan over een
muur heen. Als het laatste stukje zon
der hulp steeds niet lukte, was dat erg
frustrerend." Een hike, een tocht
waarin kennis van navigatietechnie-
ken en kennis van de natuur, alsmede
het uithoudingsvermogen op de proef
werden gesteld, stond ook op het pro
gramma. „Eigenlijk had ik het alle
maal wat spectaculairder verwacht",
zegt Lidewij terugkijkend. Maar bei
de meiden hebben het goed naar de
zin gemaakt en nieuwe vrienden ge
maakt. Telefonisch was er geregeld
contact met het thuisfront, dat op zijn
beurt via een website op de hoogte
kon blijven van wat er zich in het ver
re Thailand allemaal afspeelde. „In
ieder geval hebben we een stuk beter
Engels leren spreken", vindt Lidewij.
Een bijzondere ervaring was de
nieuwjaarsviering. In Thailand is het
zes uren later dan in Nederland en zo
wenste Sanne haar ouders, broer en
zus al om acht uur Nederlandse tijd
telefonisch een gelukkig nieuwjaar.
Op het jamboreeterrein was het de he
le dag feest, want iedere nationaliteit
vierde de 'jaarwisseling op het mo
ment dat het in eigen land zover was.
„Het hele Nederlandse contingent
nam een nieuwjaarsduik in zee. Het
was mooi om te zien hoe iedereen
daar verbaasd naar stond te kijken",
zegt Sanne. Het nieuwjaarsfeest was
direct te zien op de Thaise televisie.
Na de afsluiting van de jamboree
ging de groep van de Thoolse meiden
nog een dag naar Bangkok, want ze
waren de enigen die nog geen excur
sie naar de hoofdstad hadden ge
maakt. De vliegreis terug naar Neder
land duurde dertien uren. Het hele
contingent werd naar een scoutingge-
bouw in Badhoevedorp gebracht,
waar men van elkaar afscheid kon
nemen. „Om acht uur die morgen
stonden wij daar al broodjes klaar te
maken", vertelt Sannes moeder. San
ne en Lidewij arriveerden in korte
broek op Schiphol, maar dat viel te
gen door de overgang van 40 graden
naar enkele graden onder nul. Sanne
heeft het zaterdag nog steeds koud.
Beide meiden hebben honderden fo
to's gemaakt als tastbare herinnering
aan hun Thais avontuur.
Zowel Sanne als Lidewij willen nog
weieens naar een wereldjamboree,
bijvoorbeeld als IST'er (internatio
naal serviceteam) om te helpen bij de
organisatie, of als leidinggevende bij
een troep. Over vier jaar is de jambo
ree in Engeland, maar dat vinden de
Thoolse zeeverkenners te dicht bij
huis. Over acht jaar in Zuid-Afrika,
dat lijkt hen wel wat. Maar voorlopig
zijn ze maandag weer naar school ge
gaan: Lidewij zit op de Thomasmavo
in Halsteren, Sanne op 't Rijks in
Bergen op Zoom. Alle Nederlandse
deelnemers kregen voor de jamboree
vrijstelling van de onderwijsinspec
tie, ze verzuimden zowel in decem
ber als in januari een week school.
