'Achter radarscherm op schip
zitten we midden in de actie'
Mevrouw Kik ging 35 jaar lang in
Poortvliet op pad voor reumafonds
Er is helemaal niets mis met
camping de Krabbenkreek
Matroos Rob Oudesluijs uit smalstad zeven maanden naar Curagao
Golfoorlog
Sigaret
Het valt niet mee om jongeren bereid te vinden voor collecteren
Zwembad ziet
er puik uit
Donderdag 28 november 2002
EEN DRACHTBODE, DE THOOLSE (JOEKAIN1
3
Zijn tropenuniform moet nog worden gestreken, maar
nog even en matroos Rob Oudesluijs vliegt naar Curasao
om deel uit te maken van de Nederlandse strijdkrachten
in de Caribische Zee. De marineman uit Sint-Maartens
dijk is met zijn 19 jaar nog jong. Tijdens de operatie
Enduring Freedom in de zeeën rond het Arabisch schier
eiland, waar hij met het fregat HMS Van Amstel een half
jaar patrouilleerde, behoorde Rob bij de jongsten van de
160-koppige bemanning. Hij zit bij de operationele
dienst. Achter het radarscherm. „Dan zit je midden in de
actie."
Roerganger
Roosevelt
Explosieven
Vier jaar
Onderbouwd
Mensen die simpelweg niet opendoen terwijl ze gewoon
thuis zijn. Of die een leeg zakje in de collectebus stop
pen. Maar ook adressen waar je binnen wordt gevraagd
voor een praatje. Het zijn herkenbare situaties voor de
vele collectanten die regelmatig op pad gaan. De verha
len klinken maandagmiddag in Poortvliet, waar door het
nationaal reumafonds enkele trouwe collectanten in het
zonnetje worden gezet. Onder hen de 72-jarige mevrouw
N. Kik-Smits, die 35 jaren voor het reumafonds op pad
ging.
Erg trouw
Rond etenstijd
Scherpere prijs
V,
f
Matroos eerste klas Rob Oudesluijs in de haven van Bahrein met op de achtergrond schepen van de Amerikaanse vloot.
Oudesluijs vliegt op 11 december
naar Curasao. Het wordt zijn twee
de uitzending sinds zijn aantreden
als militair op 1 mei vorig jaar. Dat
lag niet geheel in de lijn der ver
wachting, maar de aanslagen op het
World Trade Center in New York
op 11 september 2001 veranderden
de zaak.
Op 30 november vorig jaar besloot
de ministerraad op verzoek van de
Verenigde Staten dat Nederland
ook moest bijdragen aan de inter
nationale coalitie tegen het terroris
me. Een operatie die de naam En-
during Force meekreeg. De HMS
Philips van Almonde en HMS Van
Amstel vertrokken naar de Arabi
sche Golf om na te gaan of er sche
pen in de buurt terroristen of wa
pens vervoerden.
Oudesluijs zit bij de operationele
dienst operaties (Odop). „Ik werk
in de commandocentrale, een ka
mer vol met radars waar we de
lucht, de zee en de zee onder water
in de gaten houden. Ik zit bij het
luchtverdedigingsteam. Met behulp
van de radar houd ik de vliegtuigen
in de gaten. Het scherm is een vier
kante kast. Daar zit ik voor en daar
kan ik alles op zien, de radar heeft
een bereik van 200 zeemijl."
Op het scherm van Rob kan het
soms heel druk zijn. „Als we de ha
ven in Den Helder uitvaren, de
Noordzee op, dan zitje hele scherm
vol met vliegtuigen van Schiphol en
Heathrow in Londen. Stipjes en
streepjes die de koers aangeven.
Van elk vliegtuig kan ik gegevens
opvragen. Over de hoogte en de
Rob stond al eerder in deze
krant. Tien jaar geleden tijdens
de Golfoorlog had hij voor de
fancyfair op De Riebruch een
boot gemaakt (met heel veel
hulp van zijn vader): de Witte
de With die met andere cre
aties van de leerlingen in een
bassin te water ging. De mari
ne sprak tot de verbeelding. Al
was de boot toen van piep
schuim en de kiel verzwaard
met lood.
snelheid. Met een cursor ga je dan
naar zo'n vliegtuig toe. Elk vlieg
tuig heeft een bepaalde Navocode,
dat zendt het uit. Vijandelijke vlieg
tuigen hebben geen code."
In de centrale post staan 14 scher
men die 24 uur bemand worden
door twee divisies: eentje voor
overdag en eentje voor 's nachts.
„Je hebt een koptelefoon op om te
communiceren met andere schepen
in de buurt. Dat is normaal. Je bent
altijd met het luchtbeeld bezig. Om
vliegtuigen te controleren, kun je
hulp opvragen bij andere schepen
van de Navo die bijvoorbeeld meer
informatie hebben."
De 'odop' zit niet de hele dag voor
het scherm. „Steeds maar een uur,
anders raak je minder geconcen
treerd. Dan word je afgelost en ga
je naar de brug als roerganger en
word je bij de besturing van het
schip ingezet."
Voor Rob was het al snel duidelijk
dat hij bij de operationele dienst
wilde. „Bij de voorlichting over de
verschillende functies heb ik me
teen deze keuze gemaakt. Met de
radar zit je midden in de actie. Dan
ben je met oorlog bezig, zeg maar.
Ik kan wel kok worden, maar dat
schiet niet op." Na de mavo op het
Moller in Bergen op Zoom en een
poosje mbo koos Oudesluijs voor
de koninklijke marine en werd hij
in Den Helder op 1 mei 2001 ma
troos derde klas. Op 14 januari dit
jaar vertrok hij met de Van Amstel
naar het zeegebied rond het Ara
bisch schiereiland. Een fregat van
122 meter lengte en 18 meter
breedte met een bemanning van
160. Het fregat is uitgerust met
verschillende wapens. Het kan doe
len in de lucht bestoken met raket
ten (in het marinejargon seaspar-
rows ofwel zeespreeuwen ge
noemd), op zee met harpoenen en
op land (oppervlaktedoelen) met
kanon en harpoen. Bovendien heeft
de Van Amstel ook een helikopter
aan dek.
De reis voerde eerst naar Kreta
waar na een week varen werd aan
gelegd in de hoofdstad Heraklion.
Thuis tovert Rob met de muis fo
to's op het beeldscherm van de
computer: besneeuwde bergtoppen
op Kreta, het Suez-kanaal (vanwe
ge de drukte eenrichtingsverkeer
en onder begeleiding van het Egyp
tische leger dat op de oever mee
rijdt met de schepen), een feestje in
het oliestaatje Bahrein ter gelegen
heid van het huwelijk van prins
Willem Alexander en Maxima op 2
februari met een barbecue aan
boord, zwemmen bij de dolfijnen
in een zwembad, maar ook een se
rie opnamen van het Amerikaanse
vliegdekschip Roosevelt. „Daar
hebben we naast gevaren. Dat was
echt mooi. Dat is zo immens groot.
Het geeft ook een hoop kabaal als
er vliegtuigen van opstijgen. Vanaf
dit schip werden doelen in Afgha
nistan gebombardeerd."
Het schip maakte zoveel indruk dat
Rob dat nu beschouwt als een van
de mooiste herinneringen van de
reis. Maar er zijn ook foto's van het
bevoorraden van het schip door een
Canadese brandstoftanker en opna
men vanuit de boordheli waarmee
Rob enige vluchten mee mocht ma
ken tijdens oefeningen. „We voe
ren steeds drie weken in een be
paald gebied en zochten dan een
week een haven op. Dan kon je va
kantie houden en je laten inschrij
ven op een tripje door de woestijn
bijvoorbeeld, zoals in Abu Dhabi,
een eilandje voor de Verenigde
Arabische Emiraten in de Perzi
sche Golf.
Nederland was één van de landen
die meedeed aan de internationale
coalitie tegen het terrorisme. Force.
Onder de verantwoordelijkheid van
het 'central command moesten de
schepen inlichtingen verzamelen
om eventuele verplaatsingen van
de in Afghanistan opererende terro
ristische groeperingen en wapen
transporten naar elders te signale
ren'. Maar ook moesten ze escorte-
en beveiligingstaken uitvoeren, zo
als het begeleiden van Amerikaan
se en Canadese marineschepen.
„We moesten al het scheepvaart
verkeer dat de oliestaten in- en uit
voer controleren op wapens of
mensen van Al Qaida. Dat gebeur
de door ondervraging, meestal via
een directe verbinding. Als we het
niet vertrouwden dan gingen er zes
mariniers aan boord." Die fouille
ren eerst de bemanning, maken een
ronde over het schip. Dan komt het
boardingteam in actie. Dat onder
vraagt de kapitein, bekijkt de pa
pieren en de lading. „Als er echt
iets mis blijkt dan worden de Ame
rikanen opgeroepen die speciaal
zijn opgeleid en die dan met een
klein bootje overvaren naar het ver
dachte schip om de zaak te onder
zoeken. Eén keer is er een schip
met een paar gewonden aan boord
gevonden. De kapitein deed erg ze
nuwachtig. Zijn papieren klopten
ook niet. Het bleek een mensen
smokkelaar te wezen."
Het gebied dat door de internatio
nale vloot van 80 schepen, onder
Amerikaans commando, werd be
streken was enorm. Van de Golf
van Oman tot de kust van Pakistan,
tot aan Karachi. „Maar wij hebben
vooral in de Golf van Oman geze
ten, ten zuiden van Iran. We heb
ben heel veel vluchtelingen gezien.
In kleine speedbootjes die van Iran
proberen naar de Emiraten te va
ren. Volgestouwd met mannen,
vrouwen en kinderen. We mochten
ze niet aan boord nemen. We gaven
ze alleen water en brood en stuur
den ze weer op pad."
Eén keer is er geschoten, vertelt de
matroos, op 15 mei. „Het was in de
Straat van Hormuz. Er kwam een
klein bootje dichterbij, recht op ons
schip aangevaren. We hebben toen
waarschuwingsschoten af moeten
vuren. Met de mitrailleur op de
brug. Het bootje maakte gelijk
rechtsomkeert. Maar voor hetzelf
de geld varen ze door. Zo is er ook
een aanslag gepleegd op een Ame
rikaans marineschip, USS Cole, bij
Jemen. Dat raakte zwaar bescha
digd omdat het bootje met explo
sieven was gevuld."
In de rondschrijfbrief aan het thuis
front wordt dat incident uitvoerig
beschreven, '...ditmaal hadden we
een tweetal snelle bootjes die op
ons afkwamen. Na flitsen met de
seinlamp, waarop geen reactie
volgde, hebben we een lichtkogel
in de lucht geschoten. Eén van de
bootjes reageerde hier direct op en
veranderde van koers, het andere
bootje niet, dat bleef zijn koers
recht op ons af houden. Daarop
hebben we, op order van de com
mandant, met de MAG-mitrailleur
een aantal waarschuwingsschoten
gevuurd. Hierp reageerde het boot
je wel direct en draaide snel af. De
ze snelle overstekende bootjes zijn
bijn allemaal smokkelbootjes die
tussen Iran en Irak varen. Maar ze
ker weten doe je niet. Je moet
op een gegeven moment als je alle
standaardwaarschuwingen gegeven
hebt, van het ergste uitgaan.'
De schutter vuurde toen het bootje
op 150 meter van de Van Amstel
was verwijderd, 'en we niet anders
meer konden.' Ook Oudesluijs is
opgeleid om met de mitrailleur op
de brug te kunnen schieten. „Ik had
de schoten ook kunnen lossen. De
veiligheid van het schip heeft een
hoge prioriteit," zegt hij in de ter
men van defensie.
Varen in de Arabische Zee is heet.
In het voorjaar is het in die contrei
en al warm, maar Oudesluijs
schrok zich een hoedje toen in juli
in Oman aan boord 63 graden Cel
sius werd gemeten. „Ik kon het niet
geloven. Het was in de havan van
Oman. Het is net of er constant een
föhn in je gezicht blaast. We moch
ten daar ook niet in korte broek aan
wal omdat het een streng islami
tisch land is. We zijn bijna niet van
de boot geweest. Het was er ge
woon te warm."
In de Seychellen was het ook
warm, maar veel draaglijker. Een
week lang lag de Van Amstel in de
haven van Mahé in de Indische
Oceaan. Een tropisch eiland zo
groot als Texel, met palmstranden
en een blauwe zee. Tijdens de tocht
daarheen passeerde het schip de
evenaar en dat is bij de marine aan
leiding om een certificaat uit te rei
ken. Maar niet nadat de 'piraten' de
bemanning gedoopt hebben met
een smerig goedje.
Behalve een koffer met ervaringen,
een certificaat dat 'recht van door
tocht over onze equator, linie en
evenaar' geeft, kreeg Oudesluijs op
25 oktober in Den Helder samen
met ruim 300 andere militairen een
herinneringsmedaille opgespeld
voor de periode dat hij in de Arabi
sche Zee voer.
Nu maakt Rob zich alweer klaar
voor zijn tweede uitzending. Op 11
december vliegt hij naar Curasao.
„Ze vroegen of ik meewilde. Ik heb
direct ja gezegd. De boot ligt er al
maar het is nu een andere, de Bloys
van Treslong, een standaardfregat,
al meer dan twintig jaar oud. Heel
wat anders dan de Van Amstel die
nog maar een jaar of tien is."
De uitzending is voor zeven maan
den. Koers West heet de handlei
ding voor de matroos. De Neder
landse Antillen en Aruba regelen
zelf hun zaken, behalve defensie en
buitenlandse zaken. De aanwezig
heid van de Nederlandse vloot is
van belang om de 'integriteit van
de Nederlandse Antillen en Aruba
met de omringende territoriale wa
teren te beschermen en te handha
ven.'
Verder moeten de Nederlandse
strijdkrachten regionale conflicten
zien te voorkomen en hebben ze
een rol in de bestrijding van drugs-
en milieudelicten. Oudesluijs heeft
er zin in. Buiten is het grijs, op de
Antillen schijnt de zon. Hij heeft
getekend voor vier jaar. Dat heet
beroepsbepaalde tijd. Hoe hij zijn
toekomst ziet? „Ik wil wel korpo
raal worden. Maar verder is er
moeilijk wat van te zeggen. Als je
steeds zo lang weg gaat dan heb je
als je dertig bent, geen sociaal le
ven."
Tijdens de operatie kreeg de
HMS Van Amstel de toenmali
ge minister van defensie De
Grave (VVD) op bezoek. „Hij
hield een praatje hoe goed we
bezig waren. Toen hij aan
boord stapte, trapte hij zijn si
garet uit op het dek. Daar werd
meteen iets van gezegd: dat
mogen wij ook niet."
Stemmen
van lezers
Hierbij wil ik gaarne reageren op
het artikel in de Eendrachtbode
van 14 november 'Brede steun vi
sie havengebied, camping blijkt
heet hangijzer'. Ten eerste: waar
om is de belangenvereniging van
de camping de Krabbenkreek niet
ingelicht over de vergadering van
de raadscommissie van de ge
meente Tholen daar wij een schrij
ven van bezinning hebben inge
diend. De gemeente zou ons op de
hoogte moeten houden van enige
vergadering of ontwikkeling wat
de camping aangaat, maar die heb
ben wij niet ontvangen.Verder ben
ik het niet eens met de uitspraken
van de heer Visser. Ten eerste heeft
hij nooit anders gesproken dan
over chalets. Van het begin tot aan
het einde van de presentatie in de
kantine van de camping had hij het
over chalets. Daar heb ik 90 getui
gen van, dus wie liegt er hier dan?
Ten tweede hebben wij op de cam
ping wel terdege een jaarplaats en
geen seizoenplaats, want onze ca
ravans blijven gewoon staan en wij
kunnen als wij dat willen het gehe
le jaar op de camping verblijven.
Daarom heten ze ook stacaravans.
Dat de camping ineens brandge
vaarlijk is, vind ik nonsens. We
krijgen vaak genoeg controle van
de brandweer en die wijst ons dan
waar we het beste onze gasfles
kunnen plaatsen. In al de jaren dat
ik op de camping sta, heeft de
brandweer nog nooit uit hoeven
rukken voor een brandje op de
camping. Dat de brandweer of een
ambulance niet op de camping kan
komen, is ook niet zo. Er is ruimte
zat waar ze kunnen komen met de
ambulance. We hebben het een
paar jaar terug meegemaakt dat er
iemand naar het ziekenhuis moest
en de ambulance kon gewoon voor
de caravan komen, dus helemaal
geen probleem. De riolering waar
de heer Visser over praat, hebben
wij jaren terug met man en macht
gezamenlijk aangelegd. De meeste
caravans hebben gewoon een dou
che en toilet. De camping die de
heer Visser voorstelt, hoort te zijn
alsof je gewoon een tweede huis
hebt. Dat heeft niets meer te ma
ken met kamperen. Dan kun je net
zo goed thuisblijven.
Nog een heet hangijzer is de le
ning. Mensen boven de 65jaar met
aow en een klein pensioentje kun
nen sowieso al geen lening van on
geveer 60.000 euro krijgen. Dat
was volgens de heer Visser hele
maal geen probleem. Nou voor die
mensen wel, dus die kunnen ge
woon wegwezen. Maar hou er re
kening mee, dat die mensen er al
het langst staan. En de jongere
mensen op het nieuwe 'Pare de
Krabbenkreek' hebben volgens mij
ook geen plezier.
Als. ik de presentatie bekijk, zie ik
geen speelgelegenheden voor de
kleine kinderen. Nu hebben we
nog een kinderboerderij en een
speeltuin en worden er nog activi
teiten voor de kinderen georgani
seerd, maar op 'Pare de Krabben
kreek' zie ik dat niet. Ik zie alleen
maar caravan aan caravan op een
rijtje en verder niet. Dus volgens
mij is het alleen: hoe levert een
stukje grond het meeste op. Wat de
mensen aangaat, dat zal hem een
zorg zijn. Zo werkt een projectont
wikkelaar: zo snel mogelijk geld
verdienen en dan wegwezen.
H.J.Brune,
Alphen a/d Rijn.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Via een amendement wilde de
SGP zich uitspreken tegen het mo
gelijke verlies van de handels
functie van de haven. Volgens
Blom kon dat niet. Ook P. van
Belzen (CU) vond dat het niet
kon.
Maar volgens Nuis kon het wel,
alleen was de volgorde dan van
belang: eerst het amendement en
dan een uitspraak over de visie.
Of de SGP dan nog een amende
ment in wilde dienen, vroeg Nuis.
Hoek zei dat wel te willen doen.
En of de SGP een schorsing wilde
om ervoor te zorgen dat het amen
dement voor iedereen meteen dui
delijk zou zijn. „Als u dat wilt,
hebben we daar geen probleem
mee," zei Hoek tegen de burge
meester. Maar dat voorstel moest
uit de fractie komen. Hoek vroeg
daarop een schorsing aan en de
SGP ging in beraad, met de grif
fier A. van de Sande en Nuis. Na
bijna een kwartier waren de kaar
ten geschud. Hoek wees op de
strijdigheid van de visie (sluiten
van handelshaven Sint-Annaland)
en het onderzoek naar de toekomst
van alle havens.
Volgens Blom kan er nu nog geen
besluit genomen worden over de
handelshaven. Dat kan pas als er
een plan is en de resultaten van de
studie bekend zijn. De uitkomst
verwacht Van Kempen in 2003.
„We kunnen niet om onderzoek
heen, maar de lijn wordt in de vi
sie wel uitgezet en straks onder
bouwd met de studie. Bij het ma
ken van het plan komt de
besluitvorming over de haven aan
de orde."
De SGP liet het amendement val
len en bleek als enige fractie tegen
de structuurvisie, zodat deze zon
der hoofdelijke stemming met een
meerderheid werd aangenomen.
Martijn van der Maas wil graag op de foto met de collectanten van het reumafonds in Poortvliet. V.l.n.r. de dames Coppoolse, rayonleidster
Nijpels, Van der Maas, Jansen, Kik en Eikelenboom.
Zelf vindt de Poortvlietse het niets
bijzonders. Ze is destijds begonnen
toen vanuit de vrouwenvereniging
NCVB collectanten werden gezocht.
En ze bleef het doen. „Je was het ge
wend hé", zegt mevr. Kik. Het bleef
niet bij het reumafonds, want ze
ging in de loop van de jaren voor
wel zes collectes in het dorp langs
de deur. Voor het Rode Kruis, de
Nierstichting. „Voor die laatste ben
ik een aantal jaren correspondent ge
weest." Vorig jaar stopte mevr. Kik
met de laatste twee, het reumafonds
en de nierstichting. „Er was een op
volger en dat maakte het gemakke
lijker om ermee op te houden." De
Stoofstraat en de Zuidstraat hoorden
onder meer tot haar wijk. „Soms
ging ik wel twee of drie keer terug
als iemand niet thuis was. Toch ze
ker als je wist dat ze in ieder geval
wat zouden geven." Want je leert je
klanten kennen als je steeds bij de
zelfde mensen aan de deur komt, be
amen ook de andere dames. „Je
krijgt ook weieens een grote mond.
Of mensen doen net of je er zelf be
ter van wordt." Ondanks dat alles is
mevr. Kik het al die jaren met ple
zier blijven doen.
Mevrouw G. van der Maas, die de
collecte in Poortvliet voor de vierde
keer coördineerde, nodigde de jubi
lerende collectanten bij haar thuis
uit. Daar bedankte rayonleider mevr.
T. Nijpels uit Bergen op Zoom de
dames voor hun inzet. J. Eikelen
boom gaat inmiddels 20 jaar voor
het reumafonds op pad. Dat deed
ook M. Anthonisse die er inmiddels
mee is gestopt (zij was afwezig,
evenals C. de Bruin die 14 jaar col
lecteert). R. Jansen doet het 13 jaar
en N. Coppoolse 12 jaar. De laatste
vier mochten een lepeltje, hanger of
speld uitzoeken met daarop het logo
van het reumafonds. Voor de dames
die het langst collecteren, was er een
kandelaar of bloemenvaasje. En alle
dames kregen een bloemetje. Na
tuurlijk was er koffie met gebak om
het te vieren. Met haar 35 jaren was
mevr. Kik op Tholen degene die het
langste voor het reumafonds collec
teerde. „En op Sint-Philipsland or
ganiseert mevr. Van der Vlies het 37
jaar", aldus mevr. Nijpels. Ze is po
sitief over de Zeeuwse collectanten:
„Die zijn erg trouw."
In Poortvliet verzorgen elf mensen
de collecte. „We zouden er nog wel
een paar extra kunnen gebruiken",
vertelt mevr. Van der Maas. Ze bena
derde tot nog toe tevergeefs een aan
tal jongere inwoners. De reuma
fondscollecte wordt ook in de
polders rond het dorp gehouden.
„Daar haalt mijn man de zakjes op."
Zelf is ze gevraagd als coördinator
toen mevr. N. van Nieuwenhuijzen
ermee ophield. Ze heeft bijvoor
beeld ervaren hoe mensen aan een
vertrouwd gezicht gewend raken.
Want toen er in de Deestraat een
nieuwe collectant kwam, liep de op
brengst met de helft terug. De komst
van de euro heeft positief uitgepakt,
want van veel collectes is de op
brengst gestegen. „In guldens had
den we in Poortvliet 300 gulden
meer dan vorig jaar", aldus mevr.
Van der Maas. Landelijk lag de op
brengst 6% hoger, meldt. mevr. Nij
pels. „Maar voor volgend jaar ver
wachten we een terugslag."
De beste tijd om te collecteren is na
vier uur 's middags, of zo rond half
zes. Dan tref je de meeste mensen
thuis omdat het rond etenstijd is.
„Velen hebben het zakje al klaar
staan", zegt mevr. Kik. En voor
mensen die zeggen dat ze het zakje
kwijt zijn, heeft mevr. Jansen altijd
wel een ander exemplaar bij zich,
vertelt ze. „Of ik laat ze het geld los
in de bus stoppen", vult mevr. Cop
poolse aan. Aan het eind van de col-
lecteperiode brengen de collectanten
hun bussen bij mevr. Van der Maas
en samen tellen ze de opbrengst.
Mevr. Van der Maas stort het geld
vervolgens bij de bank. In Poortvliet
is dat geen probleem, maar landelijk
gaan banken steeds moeilijker doen,
aldus mevr. Nijpels, doelend op het
in rekening brengen van kosten.
Het nationaal reumafonds heeft de
jaarlijkse collecte-opbrengst hard
nodig, zegt mevr. Nijpels. „De over
heid doet hoe langer hoe minder."
Bij de besteding kijkt het fonds ook,
of voorzieningen eventueel in aan
merking komen voor een bijdrage
van bijvoorbeeld gemeenten. Maar
bij financiering van wetenschappe
lijk onderzoek speelt dat niet. Reu
ma is een verzamelnaam voor ver
schillende aandoeningen, de kwaal
komt vaker bij vrouwen dan bij
mannen voor en heeft vaak ook met
erfelijkheid te maken. Een sinecure
is het niet, want mensen met reuma
hebben elke dag pijn. Vaak wordt
reuma een ouderdomsziekte ge
noemd, maar dat is niet juist. „Er
wordt elke week een kind met reuma
geboren", aldus mevr. Nijpels.
Het college verwacht geen proble
men meer met de afvoer van
zwembadwater van de familie
Vink aan de Krokkeweg in Scher-
penisse. Dat zei wethouder K.A.
Heijboer maandagavond in de ge
meenteraad toen het legaliseren
van het zwembad aan de orde
kwam.
In de commissie gemeentelijke
ontwikkeling klaagde de buurman
er onlangs over dat zijn toilet een
keer was overgelopen toen het
zwembad werd leeggemaakt.
Maar volgens de wethouder is het
de vraag of het zwembad de boos
doener is geweest. „Onze ambte
naren zijn er op 21 november gaan
kijken.
Er is met de eigenaar overeenge
komen dat er geen hinder zal zijn.
Dat is nu volledig afgedekt. Het
zwembad ziet er puik uit. Er zijn
zulke strenge afspraken gemaakt
dat het uitgesloten is dat er pro
blemen ontstaan."
Heijboer beantwoordde daarmee
een vraag van J. van den Donker
(D66) die zei het zwembad pas te
willen legaliseren als het pro
bleem voor de buren is opgelost.
Het antwoord van Heijboer kon de
D66'er niet over de streep trek
ken. De fractie was als enig tegen
het voorstel om nu alsnog een
bouwvergunning te verstrekken.
Inhaaldag meningokokken. Vrij
dag organiseert de GGD Zeeland
in Goes een inhaaldag voor vacci
natie tegen meningokokken C
voor diegenen die in juni en no
vember in Meulvliet verhinderd
waren. Alle kinderen van 1 tot en
met 18 jaar kunnen tussen 9 en 12
uur trecht aan de Westwal 37.
De vaccinatie is gratis wanneer
men de oproepkaart of een identi
teitsbewijs meeneemt.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Nuis herinnerde er nog maar eens
aan dat de raad, op ABT na, de
overdracht aan de ZRD had goed
gekeurd. „Als u eerder uw infor
matie had ingewonnen, had u er
toen mee moeten komen. Niet nu,
nadat het besluit is genomen. En
niet via de behandeling van de no
tulen."
Boulogne lichtte toe dat het de
fractie niet was gelukt om eerder
inlichtingen in te winnen. „Wij
willen hiermee voorkomen dat de
gemeente Tholen sancties worden
opgelegd." Maar volgens de burge
meester is de ZRD niet van de ge
meente.
Ook J.P. Bout (CDA) zei het eens
te zijn met Blom. „Als ABT zich
zo laat gaan, dan is dit geen bestu
ren meer."
Ook P. van Belzen (CU) nam af
stand van ABT. „Dat u onderzoek
doet is juist, maar brengt u de re
sultaten dan op een andere wijze."
Van Doorn kreeg het laatste woord
in de verrassende opening van deze
raadsvergadering. „Het is een zaak
van de ZRD. Die heeft ons gezegd
dat het Europese aanbestedingsbe
leid hier niet van toepassing is. Ik
wil het nog wel eens navragen.
Dan krijgt u dat schriftelijk beves
tigd."
Volgens Van der Horst had de voor
genomen overdracht gemeld moet
worden in Luxemburg, zo zei ze
desgevraagd na afloop van de ver
gadering.
En via een advertentie in het Euro
pees publicatieblad hadden meer
dere bedrijven kunnen reageren.
„De wet gebiedt dat iedereen er op
kan inschrijven. Dan had je een
scherpere prijs kunnen krijgen. De
burger betaalt wel de rekening. En
als raadslid mag ik beklag doen.
De gemeente dient zich aan de re
gels te houden."
