'Het gaat niet meer, anders zou
ik nog wel een tuintje bijhouden'
Stadszicht gaat veel
harder dan gemeente
OVM verrast gouden jubilaris
Rien Vos met hulde en speld
Wensen, impulsen, geld
en prestige voor Tholen
De helft meer
muskusratten
op Tholen
Wannes Deurloo wordt honderd in aanleunwoning bij Ten Anker
Toen ik al die mensen bij de Vossenkuil zag staan, kreeg ik het warm
Stof opwaaien
Eén op vijf
rijdt te hard
Donderdag 5 september 2002
EENDRACHTRODE, DE THOOLSE COURANT
3
Faunabescherming
heeft bezwaar tegen
afschieten reeën
„Het is een heel toertje, maar het gaat zonder erg", zegt
Johannes Leendert Deurloo uit Tholen. Maandag wordt
hij honderd jaar en daar ziet hij toch wel een beetje te
genop. „Als je hoort wat ze allemaal klaarmaken
meneer", vertrouwt hij de verslaggever toe. Maar Wan
nes Deurloo kan zich nog best redden in zijn aanleunwo
ning bij Ten Anker. „Het is dat het niet meer gaat, anders
hield ik hier nog wel een paar tuintjes bij. De wil is er."
D'n Driehoek
Tien tabletten
Beeldkwaliteit na verkoop in raadscommissie
ChristenUnie, SGP en PvdA voelden zich wat voor joker
staan. Er zijn al volop huizen verkocht in Stadszicht en
zelfs al palen geheid en nu moest de raadscommissie ge
meentelijke ontwikkeling zich maandagavond nog bui
gen over het bestemmingsplan, het beeldkwaliteitsplan
en een krediet voor het bouwrijp maken. „Het komt wel
een beetje vreemd over, maar om geen verlies te lijden
op de grond wil men zo snel mogelijk bouwen'zei af
delingshoofd mr. G. Vos van ruimtelijke ordening.
Volledig verrast nam Rien Vos donderdagavond de hulde
in ontvangst voor een halve eeuw lidmaatschap van mu
ziekvereniging OVM. Nietsvermoedend liep hij met de
muziek een rondgang door het dorp. Dat was door de
warmte al geen sinecure, maar toen hij bij terugkomst
zijn hele familie bij de Vossenkuil zag staan, kreeg de
61-jarige Vossemeerse trompettist het nog warmer. „Jul
lie hebben me geweldig overvallen, maar ik ben er erg
blij mee", zei Vos in zijn dankwoord nadat hem de gou
den KNFM-speld was uitgereikt.
Met plezier
Stemmen
van lezers
Nieuwe bril
Halverwege stoppen
Geen pontjesfeest
Stichting de Faunabescherming
uit Amstelveen heeft bij gedepu
teerde staten bezwaar ingediend
tegen het besluit van de provincie
om ontheffing te verlenen aan de
wildbeheereenheid (wbe) Tho-
len/Sint-Philipsland voor het af
schieten van reeën.
Op 17 september houdt de advies
commissie bezwaarschriften hier
voor een openbare zitting in Mid
delburg. De provincie had de
ontheffing aan de wbe verleend ter
voorkoming of beperking van
schade aan fruitboomgaarden. Ar
tikel 68 van de flora- en faunawet
biedt die mogelijkheid.
De wbe mocht tot een uur na
zonsondergang op bepaalde gron
den in de gemeente Tholen het ge
weer hanteren om reeën te doden.
Faunabescherming heeft ook be
zwaren tegen soortgelijke ont
heffingen voor Zuid-Beveland en
Nieuwerkerk op Schouwen-Dui-
veland.
Op Tholen en Sint-Philipsland
zijn dit jaar veel meer muskusrat
ten gevangen dan vorig jaar. Tot
half juli troffen de muskusratten-
bestrijders van het waterschap 832
van deze dieren in hun klemmen
aan, tegen 539 over dezelfde pe
riode in 2001. Dat is een toename
van maar liefst 54%. In heel Zee
land zijn 16.778 muskusratten ge
vangen en dat is een lichte stij
ging. In het westelijke deel van
Zuid-Beveland zijn de vangsten
meer dan verdrievoudigd, terwijl
ze in Zeeuws-Vlaanderen - waar
nog altijd meer dan de helft van de
vangsten plaatsvindt - met een
kwart zijn gedaald ten opzichte
van een jaar eerder.
In de gebieden met een stijging
zal het waterschap de vinger aan
de pols houden. Er is een team van
achttien mensen met de bestrij
ding belast, hun uren worden uit
gebreid.
Zonder bestrijding zijn er elk jaar
al gauw acht tot tien keer zoveel
muskusratten als het voorgaande
jaar. En deze dieren veroorzaken
schade aan watergangen, oevers
en dijken. Dagelijks speuren de
rattenbestrijders langs sloten en
dijken. Om hun werk efficiënter
en gemakkelijker te maken, wor
den ze binnenkort uitgerust met 4-
wheel-drives. Ook via tips komt
men de schadelijke dieren op het
spoor, zo'n 200 meldingen per
jaar op het speciale telefoonnum
mer (0113-241000).
Wannes Deurloo is geboren en ge- vertelt hij. „Ik had destijds nog een
beetje zin om wat te leren en daar
kon je lessen voor bekomen. Vervol
gens ging mijn broer met die lessen
aan de slag en hij is commies ge
worden. Ach, je weet toch niet hoe
dat loopt."
Het werk bij de boer was zijn lust en
zijn leven, vertelt Deurloo. „Het
was best zwaar werk, want machi
nes had je nog niet." Hij heeft nog
heel bewust de tijd meegemaakt dat
kleine boertjes die te weinig grond
hadden om een paard te houden, een
os gebruikten om het land te bewer
ken. Ook herinnert hij zich hoe bij
togen op het Oudeland bij Tholen.
Hij was de derde in een gezin van
twaalf kinderen, acht jongens en
vier meisjes. „Alleen mijn jongste
zus leeft nog. En die is ook al tach
tig." Vader Lin Deurloo werkte
zestig jaar bij de familie Geluk op
Cereshof - het getuigschrift hangt
bij zijn zoon aan de muur - en ook
Wannes bleef zijn hele leven arbei
der. Werkte eveneens op Cereshof,
onderbroken door een periode van
twintig jaar bij Frans Verduit in de
Razemijpolder. „Als ik gewild had,
had ik geen arbeider hoeven zijn",
Jacob Geluk op Cereshof de eerste
tractor kwam. „Die arriveerde in
twee grote kisten, uit Amerika. Kes-
teloo was er twee weken mee bezig
om hem in elkaar te zetten, en toen
moesten er nog banden onder."
Deurloo heeft nog wel tractor rijden
geleerd, maar echt veel ermee ge
werkt heeft hij niet.
Het arbeidersleven kende Wannes al
vroeg. „Toen ik een jaar of vier was,
ging moeder vader helpen op het
land. En dan werd je als kind mee
genomen en aan de kant neergezet
met een pepermuntje of zo." Uit
zijn schooljaren herinnert Wannes
zich dat er onderweg in de water
gang langs het Oudelandswegje nog
gauw even werd gezwommen. „Op
mijn zeventiende ging ik met vader
mee, maaien met de zeis. We heb
ben veel dijken gemaaid." Zijn mili
taire dienstplicht vervulde hij in
Bergen op Zoom, waar hij in het
Markiezenhof was gelegerd.
In een fotoalbum prijken enkele fo
to's uit de diensttijd, begin jaren
twintig. Evenals een kiekje van de
woning van Deurloo rondom in het
water. Dat was met de inundatie in
de Tweede Wereldoorlog. Na zijn
trouwen met Joane van Vessem
woonde het gezin 'op d'n driehoek',
het huisje op de kruising van de Ce-
resweg, Boomdijk en Kortendijk.
Ze kregen twee dochters. „Marie,
de oudste, is nu 76 en woont in Hal
steren. Jo is 72 en woont in Vlaar-
dingen. Zij heeft een auto. Vorige
week zijn ze samen nog bij me ge
weest." Vijf kleinkinderen en elf
achterkleinkinderen heeft Deurloo.
De veijaardagen daarvan kan hij
niet meer bijhouden. „Vroeger
stuurde hij kaarten of belde ze op",
vertelt zijn jongste dochter.
Het was altijd hard werken, maar
ondanks de slechte tijd heeft Deur
loo geen armoe gekend, zegt hij.
„Wonderlijk is dat." Toch was er
meer dan werken, want door toe
doen van tandarts Van Gelder kwam
Deurloo in het bestuur terecht van
het ziekenfonds MZB. „Dat werd
uitgebreid en ze zochten, naast dok
toren, tandartsen en dergelijke ook
gewone arbeiders daarvoor. De tan
darts vond me geschikt, ze kwamen
praten en zo zat ik er in. Van 1962
tot 1980 heb ik het gedaan, toen was
ik 78 en vond ik het welletjes." Bij
zijn afscheid kreeg de Tholenaar
een gouden pen. „Ik werd gewaar
deerd."
Inmiddels is hij alweer 27 jaar al
leen. „Drie jaar na het overlijden
van mijn vrouw heb ik het huisje in
de polder verkocht en ben hier in de
Machteld van Gelrestraat komen
wonen." Twaalf jaar geleden zijn op
die plek de huidige aanleunwonin
gen gebouwd. Als oudste bewoner
kreeg Wannes Deurloo de eerste
sleutel. Hij woont er prima, zegt hij.
„Eén ochtend in de week heb ik
hulp, elke donderdag komt iemand
mijn tabletten gereed zetten en
warm eten heb ik van tafeltje dek
je." Over het eten is Deurloo tevre
den. „Ik lust alles en mijn eetlust is
goed." Het huishoudelijke werk
doet hij verder zelf. Op zijn tijd
wandelt hij een klein eindje buiten,
of haalt zijn boodschappen in het
winkeltje van Ten Anker. „Ik bestel
er mijn brood, twintig onsen per
week." Met een wandelstok en een
rollator gaat het lopen redelijk, en
lezen - de krant ligt op tafel - kan
Deurloo met behulp van een loep.
„Maar ik ga merken dat ik vergeet
achtig wordt", zegt hij. De Thole
naar hield voor enkele buren die dat
zelf niet meer konden de tuintjes
bij. „Dat gaat niet meer, anders deed
ik het nog. 't Is de wil hè. Het tuig
ervoor heb ik nog staan."
Hoewel Deurloo zegt een dokter zo
goed als niet te kennen, slikt hij da
gelijks tien tabletten. „Om kwart
voor zeven 's morgens sta ik op, eet
een paar boterhammen en neem ze
ven tabletten in." Hobby's heeft hij
niet. „Maar toch verveel ik me
niet." Via de radio volgt Wannes
Deurloo wat er in de wereld ge
beurt. En ook luistert hij via dat ka
naal naar de kerktelefoon. „Zes
verschillende kerken zijn er te ont
vangen." Op zaterdagavond komt
Cor de Groen een poosje buurten.
„Dat is nog een neef. Die rookt dan
een sigaretje, zelf ben ik met roken
gestopt." Elke avond om negen uur
gaat de hoogbejaarde Tholenaar
naar bed.
Deurloo is, na een leven van hard
werken, een tevreden man. „Ik heb
geen schulden en ik kan het met ie
dereen vinden. Dat is belangrijk,
toch." Na slechte jaren is er een heel
goede tijd gekomen om in te leven,
vindt hij. „Maar het is weer aan het
omdraaien, dat merk je overal aan.
Bijvoorbeeld de aardappels die
maar vijf cent zijn en het fruit dat
ook niks meer doet. En zo'n periode
duurt weer dertig jaar."
Drs. A.L. Piet, P.W.J. Hoek en J.
Oudesluijs vonden de behandeling
,een achterhaalde zaak." „Er zijn
op grote schaal huizen verkocht.
De tweede fase is zelfs al gestart en
nu pas wordt het beeldkwaliteits
plan aan de orde gesteld.'Wethou
der K.A. Heijboer verwees naar het
voorontwerp-bestemmingsplan en
op basis daarvan mogen b. en w.
via artikel 19 procedures bouwver
gunningen uitgeven. „Maar als de
heipalen in de grond zitten, heeft
het toch niet zoveel zin meer om te
praten over dit bestemmingsplan.
Veel veranderen kunnen we ook
niet meer", zei Piet. Dat gaf Vos
toe. „Je kunt het niet meer terug
draaien, want dan krijg je miljoe
nenclaims. Maar de vergunningen
zijn allemaal wel verleend op basis
van het nu voorliggende beeldkwa
liteitsplan. Abusievelijk was verge
ten om plan Stadszicht ook in de
Staatscourant te publiceren, maar
dat is inmiddels 2 augustus ge
beurd en gedurende de vier weken
dat het plan ter inzage lag, zijn
geen zienswijzen ontvangen." Vos
gaf toe dat de volgorde verkeerd
was, want bij Vroonstede Sint-An-
naland is eerst het beeldkwaliteits
plan in de commissie behandeld
voordat er 1 spa in de grond is ge
gaan.
Piet zei overigens redelijk enthou
siast te zijn over de opzet van
Stadszicht. „Het is qua type huizen
een Zeeuws project met erg veel
moderne bouwmogelijkheden."
Het CU-raadslid dacht eerst, dat er
wel erg veel in de dure sector werd
gebouwd met een percentage van
30 tot 35%, maar hij had de in de
stukken genoemde 450.000 voor
euro's in plaats van guldens aange
zien. „Met 450.000 gulden is het
trouwens nog veel", merkte PvdA-
raadslid L. Blom op. De commissie
ging unaniem akkoord met het be
stemmingsplan en het beeldkwali
teitsplan. Ten aanzien van het kre
diet van 2.892.000 euro voor het
bouwrijp maken, vroeg raadslid
Piet naar de controle. „Het gaat om
heel veel geld dat wij doorsluizen
naar Stadszicht Tholen b.v., die dan
de aannemer betaalt. Via de exploi
tatie-opzicht krijgt de gemeente de
kostprijs bij de grondverkoop te
rug, maar hoe controleren we
dat?"
Wethouder L.J. van Doorn van
openbare werken antwoordde, dat
er duidelijke afspraken gemaakt
zijn en intern valt dat allemaal
goed te controleren. „We hebben
offertes en opdrachten gezien en
ontvangen ook de nacalculaties van
het werk. De controle zit er dus
heel duidelijk in", zo vulde ambte
naar Vos aan.
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Ook directeur J. Kloet van Beter
Wonen is benieuwd hoe het af
loopt. „In het begin dacht de ge
meente dat het wel zou meevallen
met de archeologische waarde,
maar dat aspect krijgt tegenwoor
dig meer waarde. Bij het oude Sint
Maartenshof is die grond die wij
nu voor de uitbreiding willen be
nutten ook bebouwd geweest en
toen was het geen probleem. Nu
willen we ook de sloot over op
grond van PW. Priem, waar paar
den lopen. Dat daar nu zulke vra
gen zijn gerezen, was moeilijk te
voorzien. Wij kennen dat proces
ook niet."
Kloet ziet op het voorterrein aan de
Bloemenlaan geen problemen,
maar achterin waar het perceel veel
smaller wordt, wel. Daar loopt ook
de sloot, de vroegere kasteelgracht,
die Maartenshof in de weg zit.
Nieuwbouw in noordelijke richting
ziet Kloet niet zitten. „Je gaat niet
zo'n complex aan de achterkant
neer zetten. Bovendien worden de
loopafstanden voor de zorgverle
ning dan veel te groot. Hopelijk
werkt de discussie over de archeo
logische waarden niet vertragend
voor onze plannen", zegt directeur
Kloet van Beter Wonen.
De bewoners van Maartenshof en
deelnemers aan de dagverzorging
zijn maandag 26 augustus met
lichtbeelden ingelicht over de plan
nen voor de uitbreiding.
Als OVM tijdens de rondgang zijn met ballonnen en slingers versierde winkel passeert, begint het te dagen bij muzikant Rien Vos.
Rien Vos meldde zich als elfjarige bij
toenmalig OVM-dirigent Dubois
voor les. „In ploegjes leerden we no
ten lezen", vertelt de jubilaris. Hij
bespeelde eerst een bugel, vervolgens
een piston en een kornet. Maar de
langste tijd is de trompet zijn instru
ment. „Eerder dit jaar heb ik nog een
nieuwe gekocht. Mijn eerste trompet
schafte ik aan op mijn veertigste." De
eerste repetities maakte hij mee in
een lokaal van de openbare school,
ook oefende hij in de garage van Van
Luijk, in de Vossenkuil en tegen
woordig in het eigen clublokaal
Odéon. Vos slaat weinig repetities
over en ook de rondgangen maakt hij
praktisch altijd mee. Persoonlijk
vindt hij concerten mooier om te
doen. „Maar je moet erg hebben in de
jeugd, dus horen er rondgangen bij.
Bovendien brengt dat de mensen op
straat."
Een repetitie is bedoeld om te musi
ceren, er moet gewerkt worden, vindt
de Vossemeerder. „In het begin zijn
nieuwe stukken natuurlijk best moei
lijk. Maar zelfs uit een stuk dat je niet
aanstaat, kun je mooie dingen halen.
En dat lukt zeker met onze huidige
dirigent René Hendrikx." Ook voor
een concours moet er flink gewerkt
worden en dat moet je met zijn allen
doen. „Je wilt tenslotte een prijs ha
len", geeft Vos aan. Hij speelt inmid
dels al een tijdje de tweede of de der
de partij, maar vindt dat niet erg. „Je
moet wat af kunnen staan. Bovendien
is eerste trompet moeilijker en heb je
te maken veel vaker met solo's."
De jaarlijkse taptoe vindt de muziek
een hoogtepunt. Inmiddels is Rien
Vos met zijn 61 jaren het oudste
musicerende lid van OVM. Maar
problemen met de jeugd heeft hij
niet. Natuurlijk heb je binnen een
vereniging ook wel clubjes, zegt hij.
Erevoorzitter Bram Hommel (hij
verving de wegens persoonlijke om
standigheden afwezige voorzitter
Ad Verhees) noemde het geen sine
cure om een halve eeuw lid te zijn
van een vereniging. „Zeker niet als
je een actief lid bent. Want musice
ren vraagt toch een lichamelijke in
spanning." Hij gaf aan dat Rien Vos
ook zijn steentje bijdroeg aan de
vereniging. „Van 1976 tot 1985 was
je bestuurslid; eerst vice-voorzitter
en daarna waarnemend secretaris.
Vanwege je werk en studie ben je
daarmee gestopt. Je vertegenwoor
digde OVM toen ook in de Thoolse
Bond." Bij de organisatie van de
jaarlijkse taptoe is Vos ook betrok
ken, hij verzorgt de verlichting. „En
toen we in 1983 Odéon aankochten,
realiseerde jij de huisinstallatie."
Hoewel Vos als ondernemer met een
Uit de verslagen in de Eendrachtbo-
de over het beleid van de nieuwe
(dualistische) gemeenteraad blijkt,
dat er zeer veel wensen en impulsen
bij commissies en colleges op het
programma staan. Het lijkt op een
verlanglijstje van een vierjarige jon
gen, die vraagt om een fiets, een
brommer en een auto. Dat kun je die
kleine niet kwalijk nemen omdat hij
geen besef heeft hoeveel geld hier
mee gemoeid is. Echter, van volwas
sen mensen en bestuurders mag ver
wacht worden te weten, dat bij grote
wensen grote financiële consequen
ties horen. Bij de samenstelling van
het college van b. en w. heeft infor
mateur (Eversdijk) hierop al gewe
zen (hij noemde hun beleid .ambiti
eus'), doch deze waarschuwing
heeft geen indruk gemaakt op het
college, hoewel het allemaal wel za
kelijker moest!
Ook nu weer worden een aantal za
ken in overweging genomen, waar
van bij voorbaat al duidelijk is dat fi
nanciën ontbreken. Bij deze
zogenaamde impulsen wordt erg
veel uitgegaan van: hopen, mis-
schienen en verwachtingen, ook
door ingehuurde externe bureaus.
De gekweekte verlangens bij de bur
gers (via keuzes voor bouwstenen)
dragen ertoe bij om groots in te zet
ten. Wensen en impulsen zijn o.a.:
1. Royaal gemeentehuis. 2. Nieuw
bouw school in Tholen. 3. Haestinge
nieuw bouwen.
4. Dorpshuizen moderniseren. 5. Al
lerlei opgeroepen eisen van burgers
uitvoeren.
6. Impulsen voor het opkrikken van
Sint-Maartensdijk. 7. Wat verder
nog ter tafel komt.
Enkele concrete voorbeelden: Plan
Noord Tholen: volgens de PvdA is
er tot 2006 geen extra geld voor; het
staat niet op de A- en niet op de B-
lijst van verlangens, dus kan het ge
voeglijk worden vergeten! Er kan
dus geen stedenbouwkundige aan
het werk worden gezet! Desondanks
wordt opdracht verstrekt voor het
maken van een stedenbouwkundige
visie!
De burger betaalt wel.
Scheldecollege: In het gehele ver
slag wemelt het van suggesties, ver
wachtingen en hoop op betere tijden
en hoop op meer leerlingen. De aan
names zijn niet zo zeker, maar mis
schien lukt het wel, zo wordt ge
steld in het rapport. Rechtvaardigt
dat een investering van 6 miljoen eu
ro, dat is zo'n slordige 13 miljoen
gulden! En dat, terwijl exploitatie
kosten nergens te vinden zijn, de be-
installatiebedrijf en rijwielhandel
een druk bestaan heeft, bleef hij al
tijd ruimte maken voor de muziek
vereniging, zei Hommel. „Dat bete
kende natuurlijk wel een aanslag op
je gezinsleven, zodat we ook zeker
je vrouw dankbaar mogen zijn." Vos
houdt van variatie, want naast de
fanfare speelde hij ook in de Beierse
kapel en in blaaskapel de Ploeter-
toeters die de vereniging een tijd
kende. „En niet te vergeten in de
kerk, bij jeugddiensten." OVM is
een fijne vereniging, aldus Hommel,
die 'de drie V's' noemde om te illus
treren wat de leden samen doen en
delen: „Vertrouwen, vriendschap en
flair."
De 18.291e dag van diens lidmaat
schap is niet alleen voor Rien Vos
een heuglijke dag, zei Hommel.
„Het is ook een heuglijke dag voor
OVM, want een vereniging kan niet
zonder trouwe leden." Hij bood als
blijk van waardering een tinnen
bord met inscriptie en een cadeau
bon aan. Voor Vos' vrouw Betsy wa
ren er bloemen. In de Vossenkuil
waren ook de kinderen en kleinkin
deren van de jubilaris aanwezig
(dochter Lianne musiceerde ook
nog een tijd bij OVM), evenals
broers en zussen van hem en zijn
vrouw. Naast de leden van de fanfa
re had het bestuur oud-bestuursle
den en ereleden uitgenodigd. Zij za
gen hoe voorzitter Carlo de Vries
van KNFM Zeeland de gouden
speld uitreikte aan Rien Vos. „Ik zie
hier een leuke vereniging", zei de
ze. „U bent het oudste actieve lid.
En als je dan terug moet naar de
tweede of derde partij, maakt dat
helemaal niet uit. Zolang je er maar
plezier in hebt. Want daarom zijn
we immers amateurs: we musiceren
voor ons plezier. En ik zie ook ge
woon aan uw gezicht dat u het nog
altijd met plezier doet."
In zijn dankwoord zei Vos er nooit
spijt van te hebben gehad dat hij bij
de muziek is gegaan. „Vanmiddag
ben ik nog om een nieuwe bril ge
weest. Want ik dacht, dan kan ik
vanavond, bij de rondgang, mijn
partij goed lezen." Dat speciaal voor
hem deze avond was georganiseerd,
deed hem bijzonder goed. „Het is
erg leuk om zo'n avond gezellig bij
elkaar te zijn. Daar bedank ik het
bestuur voor."
OVM rukte eerder op de avond
compleet met majoretten en drum
band uit. De route terug naar de
Vossenkuil voerde langs de winkel
van de nietsvermoedende jubilaris.
Die zag daar toen wel slingers en
ballonnen hangen. „Ik dacht: ik ben
zeker 50 jaar lid. Maar verder ver
bond ik daar geen consequenties
aan. Tot ik even verderop plots al
die mensen bij de Vossenkuil zag
staan. Toen kreeg ik het erg warm."
Vóór het dorpshuis speelde OVM
vervolgens het 'Lang zal ze leven'
voor de gouden jubilaris Rien Vos.
grotingen al zeer krap zijn en de
economische toestand niet florissant
is. Daarbij bestaat er duidelijke
scepsis ten aanzien van de haalbaar
heid van verbreding van het onder
wijsaanbod. Verdient deze wens of
impuls dan nog verdere aandacht
en/of kosten?
De peuterspeelzalen: Bij het tekort
van maar liefst 130.000 euro
(286.485 gulden) wordt aangevoerd:
de financiële situatie is boven het
petje gegroeid! Is me dat even een
argument! Hoe kan dit bij een ver
antwoord, dualistisch beleid worden
verdedigd? Dankzij illusies en het
dualistisch beleid wordt de gemeen
telijke belasting weer 15% ver
hoogd.
Er was ingestemd met verhogingen
voor respectievelijk 2002, 2003 en
2004 van 9%, 11% en 11% inclusief
inflatie! Terwijl de PvdA voor de
verkiezingen vond dat we het pla
fond voor de burgers al wel bereikt
hadden! Heet dat scherp beleid? Is
het een wonder dat burgers daarop
- en ook nu weer - reageren?
Bovendien vergt de nieuwe be
stuursvorm meer geld vanwege extra
raadsleden, extra commissieleden en
nieuwe functies die gecreeërd zijn!
Komt het beleid hierdoor dichter bij
de burger? Niemand van de colle
ges durft bij nieuwe plannen te wij
zen op de financiële gevolgen, die
moeten worden afgewenteld op bur
gers. Alleen prestige is bij alle
raadsleden en b. en w. in! Unanieme
beslissingen zonder degelijk onder
bouwde bouw- en exploitatiekosten
is dan ook usance, zoals voor de ver
kiezing o.a. voor het nieuwe ge
meentehuis. Ook daarvan is nog niet
bekend wat de totale kosten en ex
ploitatiekosten zullen worden. Bij
de vraag of het budget van het mil
joenenproject voldoende zou zijn,
antwoordde burgemeester Nuis:
Het zal niet gemakkelijk zijn om
binnen het budget van 26 miljoen te
blijven. Ik hoop echter dat we niet
hoeven te bezuinigen.
Dit weerspreekt het zogenaamde
consistente beleid van de SGP, die
zeer nauw zal toezien op het ge
schatte budget voor de bouw, dat
niet mag worden overschreden!
(Stoppen we dan halverwege of?).
Hoewel de burger werd toegezegd
dat zij een integer bestuur en een in
tegere ambtelijke organisatie mag
verwachten, is hiervan in het beleid
(nog) niet veel terug te vinden. Is de
vraag onterecht, als gesteld wordt:
Bij voortzetting van dit beleid komt
het eraan, dat we wellicht bovenaan
de lijst zullen staan van duurste ge
meente in Nederland. Dat had de
burger voor de verkiezingen niet be
dacht!
Wat heeft de bestuurlijke vernieu
wing en wat hebben de nieuwe col
leges weinig rekening gehouden met
de burgers! De slogan: We praten er
samen over, is al lang opgelost, zo
als mist dat doet als de zon door
breekt. Conclusie: Wat colleges uit
denken, wordt doorgedrukt en de
burger mag af en toe zich laten ho
ren, tenminste als het op betalen
aankomt! Is dat opkomen voor de
mensen die het moeilijk hebben? Is
dat een antwoord op: in de politiek
was de scherpte weg, die werd com
pleet gemist? Is dat: durven bijstu
ren of zelfs terugdraaien ten gunste
van de burgers? Jammer, dat zovele
burgers het dualistiche beleid laten
voor wat het is en zich niet druk ma
ken over het beleid, behalve als de
gemeentelijke belastingformulieren
binnenvallen. Dan is Leiden (Sint-
Maartensdijk) in last, maar dan helpt
geen moedertje lief meer.
C. Rijnberg,
Sint-Maartensdijk.
In het raadsverslag over de behan
deling van plan Noord Tholen en
met name het Slachtveld merkt
raadslid Piet op, dat voor hem Al-
bert Heijn en Cl000 prioriteit heb
ben.
Als men als kleine zelfstandige iets
laat slopen of bouwen, is men enkel
aan formulieren al honderden euro's
,kwiet.' Voor Cl000 en Albert Heijn
hoeft dit volgens raadslid Piet ken
nelijk niet zo te zijn. Dat deed bij
mij wel stof opwaaien.
J.J. van Houdt,
Noordstraat 13, Scherpenisse.
Op een rondje met het pontje,
op de Gorishoek,
is de veerman wel eens zoek.
Het bootje ligt er wel,
maar de veerman vaart niet snel.
Viermaal er vergeefs geweest,
dus voor mij geen pontjesfeest.
Datje dan naar Goes moet trappen,
valt niet mee zal men wel snappen.
De Harpoen heeft zo niet veel te
doen.
J.J. van Houdt,
Noordstraat 13, Scherpenisse.
Bij een controle op de Tholenseweg
te Halsteren reed vorige week één
op de vijf bestuurders te hard.
Zestig kregen er een bekeuring. De
politie controleerde op dinsdagmor
gen tussen 11.10 en 12.15 uur, op
het stuk waar 50 km/u als maximum
snelheid geldt. In dat uur passeer
den 267 voertuigen en de hoogst ge
meten snelheid was 80 km/u.
Elke ochtend om kwart voor zeven staat de 100-jarige Tholenaar op.
