'Bezweet en vermoeid komen ze, met
volle maag en uitgerust gaan ze weer'
Uniforme huisstijl best leuk, maar
niemand wacht op eenheidsworst
Verburgh
Steeds minder wind
voor molen Vier Winden
Gastvrij
d' Eêste bruhhe
Donderdag 1 augustus 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Zowat om de hoek liggen de Rumoirtschorren die tot de
mooiste buitendijkse gebieden in Zeeland worden gere
kend. De Philipsdam met zijn rijke vogelleven en de uit
gezette rondwandeling door de Slikken van De Heen zijn
eveneens vlakbij. Aan de overzijde van de Campweg be
gint het natuurgebied Rammegors. Verder op het voor
malige eiland Sint Philipsland bevindt zich een eeenden-
kooi en de laatst overgebleven buitendijkse hollestelle in
de provincie. Kortom, Bed Breakfast Van Riessen
schreeuwt om een centrale plaats in een natuurarrange-
ment van de regionale VVV. Zo ver is het nog lang niet,
tot verdriet van Lies en Jan van Riessen. „Deze plek zou
veel beter verkocht moeten worden."
Deltapad
Huiselijke sfeer
Van Riessen in buitengebied Sint-Philipsland trekt vooral wandelaars
Polder
Door nieuwbouw van De Schutse
De verenigingsraad van de circa 400 Nederlandse We
reldwinkels vindt dat de winkels moeten veranderen. Er
zijn niet alleen aanpassingen nodig van het assortiment,
maar ook van de uitstraling. Dan gaat het over een nieuw
logo, een nieuwe winkelinrichting en een kassasysteem
dat beter bij de tijd is dan het bestaande. De Wereldwin
kel verwacht door de aanpassingen de omzet te zien stij
gen en daardoor een betere bijdrage te kunnen leveren
aan de levensstandaard van producenten in met name
derdewereldlanden. Op 1 januari 2004 moet de nieuwe
huisstijl overal zijn ingevoerd.
Anderhalfjaar
Handelsbarrières
Vrijwilligers van Wereldwinkel Tholen niet meer op elke braderie
Geen politiek
Drie klanten
Vijf procent groei
b. v.
Aniwerpsestraat 12 - 14 - 16
4611 AG Bergen op Zoom
tel. 0164 - 237940 Fax 245360 f
specialisten in
- Computers, netwerken, systemen op maat.
- Hi-end audio, speciale luisterruimte].
- Beeld en geluidsystemen door heel uw huis.
- Eigen technische dienst en service afdeling.
sen, integendeel. Zeker voor wie
zich op voorhand telefonisch aan
meldt gaat de deur wagenwijd
open. Ook wie onverwacht op de
stoep staat, krijgt een warm ont
haal. Jan herinnert zich nog een
vrouwelijke wandelaar die laat in
de dag aanbelde. „Ze ging bijna op
de knieën om binnen te mogen ko
men. Ze wilde desnoods wel in de
schuur slapen, liet ze weten. Als ze
maar een plekje had. Natuurlijk
heeft ze gewoon een kamer gekre
gen. Improviseren hoort erbij."
Het echtpaar Van Riessen weet
waar het over praat. Vroeger had
den ze ook al een B&B in Sint Lau
rens bij Middelburg. Die traditie
werd voortgezet toen ze, via Steen
bergen, in 1986 in Sint Philipsland
neerstreken. Op de voormalige
boerderij van Verwijs, destijds be
woond door Meestoof- voorzitter
Theo Westerveld, is het sindsdien
een komen en gaan van gasten. Ze
ker na het instellen van het Delta
pad, een lange-afstandwandelpad
tussen Goedereede en jeugdherberg
Klavervelden bij Bergen op Zoom,
behoren wandelaars tot de belang
rijkste clientèle. „Bezweet en ver
moeid komen ze binnen. Vaak heb
ben ze er vanaf Goedereede een
kilometer of 35 opzitten. Uitgerust
en met een volle maag gaan ze de
andere dag weer op weg. Slapen
doen ze hier prima. Het wemelt
rond de boerderij van de vogels.
Zeker wie met open raam slaapt,
ontwaakt met vogelgezang."
Het echtpaar Van Riessen rekent
32,50 euro per persoon voor een
overnachting. Een meer dan billij
ke prijs, gezien de karaktervolle
boerderij die hen ter beschikking
staat en de luxueuze ontbijten die
Lies serveert. Aan de met pistolets,
vers fruit en allerlei vleeswaar be
dekte ontbijttafel mogen de wande
laars meteen ook een lunchpakket
samenstellen. Tegen een geringe
vergoeding rijdt Jan zijn gasten 's
avonds naar een restaurant in de
buurt, meestal in het nabijgelegen
De Heen. Aan het eind van de
Op Tholen is het nog een rela
tief onbekend begrip. Particu
lieren die een deel van hun
huis verhuren aan de toerist
"of de toevallige passant. Gast
vrijheid is voor hen belangrij
ker dan de vergoeding die er
tegenover staat. In de komen
de weken worden ze in beeld
'gebracht
Al vijftien jaar lang verhuren Lies
en Jan van Riessen kamers in hun
rustieke woonboerderij aan het
Schelde-Rijn kanaal. Makkelijk te
vrüden is de B&B aan de Campweg
niét. Een mooi verwijsbord bij de
entree van de druk bereden Philips
dam, met daarop een artist impres
sion van de belangrijkste beziens
waardigheden in de streek, zou
wönderen doen. Vroeger verhuur-
deti Lies en Jan hun kamers onder
de vlag van de VVV Bergen op
Zoom. Tegenwoordig ressorteren
ze onder de Regio VVV Zuid-Be-
vejand/Tholen. Veel horen ze niet
van de toeristenorganisatie. Tot hun
eigen verrassing is de B&B Van
Riessen opgenomen in een fraai
uitgevoerde brochure van de regio
nale VVV, waarin de attracties en
overnachtingsmogelijkheden in de
regio staan opgesomd. Mogelijk
leidt de vermelding in de gids tot
meer klandizie, zegt Lies. „Nu
trekken we vooral wandelaars voor
één nacht. Al dat poetsen en
schoonmaken voor één overnach
ting is eigenlijk heel veel werk.
Een verblijf van een paar nachten
zet meer zoden aan de dijk."
Niet dat de vermoeide wandelaar
niet welkom is in huize Van Ries-
Bij het echtpaar Van Riessen kunnen gasten ook gebruik maken van hun schaduwrijke tuin.
maaltijd haalt Jan het bezoek weer
op. Met zakelijkheid en commercie
heeft het allemaal niets te maken.
„We zijn er niet op uit om mensen
het vel over de oren te halen. Het
gaat ons om het sociale, om de
huiselijke sfeer. We laten de men
sen hun vrijheid, maar wie wil kan
in de woonkamer aanschuiven. De
onderlinge contacten maken het
leuk. We hebben hier een keer de
conservator van een beroemd mu
seum in Barcelona een week lang
over de vloer gehad. Hij sprak en
kel Spaans en een beetje Engels.
Met handen en voeten hebben we
veel lol gehad. Met een potje yaht
zee erbij vlogen de avonden om."
Dertig jaar lang heeft Jan als tech
nisch expert gewerkt bij verzeke
ringsmaatschappij Interpolis. Dui
zenden schadegevallen heeft hij
getaxeerd, aan auto's, landbouw-
verkeer en alles wat rijdt. Veel el
lende gezien en meegemaakt. Van
hoog tot laag, van arm tot rijk.
Van die boze buitenwereld is in de
Fluplandse polder niets te merken.
Een prachtige woonkamer met ou
de balken. Barokke meubelen vor
men een spannend contrast met het
overige boereninterieur. De twee
gastenkamers kijken uit op veel
groen. Tegenover het huis een
voormalig zanddepot waar tot voor
kort oeverzwaluwen nestelden. Na
onzorgvuldig beheer door de plaat
selijke natuurvereniging zijn de
zwaluwen met onbekende bestem
ming vertrokken. Wel laat de kare-
kiet zich in het riet horen. Putter-
tjes fladderen rond. In een dode iep
heeft een bonte specht zijn domici
lie. In de schemering zijn rond het
B&B met wat geluk herten te zien.
Ook de ransuil is een graag gezie
ne, zij het enigszins schuwe gast.
Bezoekers op wandelschoenen of
sportfiets komen uit alle windstre
ken bij Van Riessen langs. „Het is
hier echt een zoete inval. We zijn er
vooral voor lopers, fietsers en trek
kers. Luxe vloerbedekking hebben
we daarom niet. Ook zou er her en
der wat geschilderd moeten wor
den. Maar de meeste bezoekers
hebben geen overdreven eisen. Ze
zijn gauw tevreden en al reuze blij
als ze 's middags bij binnenkomst
worden verwelkomd met een bakje
thee."
Werken in hun B&B zien Jan en
Lies dan ook niet als een opoffe
ring. Helemaal niet zelfs. Evenmin
tillen ze er aan dat ze 's zomers zelf
niet op vakantie kunnen. Lies wijst
naar buiten. In een kennel naast het
huis groepen golden retrievers bij
een. „Ik heb negen honden en een
paar nesten. Dan kun je het wel
vergeten om op vakantie te gaan.
Met zoveel beesten ben je blij dat
het avond is en je wat kunt zitten.
Vroeger ging ik 's avonds nog wel
eens lezen. Op een of andere ma
nier heb ik daar geen rust meer
voor. Daarom zijn we blij dat we
soms gasten kunnen ontvangen.
Het is een prettige afleiding en een
gezellige invulling van de avonden.
Daarin schuilt onze motivatie, niet
in het geld."
Sluiting straat. De Sint Annastraat
in Bergen op Zoom, naast het stad
huis tussen de Grote Markt en de
Kortemeestraat, wordt voortaan op
vrijdag en zaterdag afgesloten van 9
uur 's avon ds tot 7 uur 's morgens.
Aan de kant van de markt wordt een
bord geplaatst en aan de Kortemee
straat een hek. De maatregel moet
overlast van het uitgaanspubliek te
gen gaan. Om ook het wildplassen
in het straatje aan banden te leggen,
zijn er extra lampen geplaatst.
Molen de Vier Winden in Sint-Annaland krijgt steeds minder wind. De
molen staat al tussen de bebouwing, maar als de nieuwbouw van zorg
centrum De Schutse is verwezenlijkt, dan zullen de wieken minder snel
draaien dan nu het geval is. De gemeente vindt echter dat door de bouw
er geen sprake is van grote aantasting van de biotoop van de molen en
verleent vrijstelling voor de (vervangende) nieuwbouw.
In de ruimtelijk onderbouwing
van de nieuwbouw door LHBB,
bouwstichting voor ouderen, nu
Halbion genoemd, staat dat er in
het ontwerp zoveel mogelijk reke
ning is gehouden met de molen,
maar dat er sprake is van strijdig
heid.
De nieuwbouw wordt op een punt
11 meter hoog. Hoe verder van de
molen, hoe hoger het gebouw,
maar het is niet gelukt om volledig
rekening te houden met de 'ideale
molenbiotoop,' aldus het college.
Verlagen van de bouwhoogte
wordt uitgesloten.
Dat zou de woonkwaliteit van het
gebouw aantasten. Het gaat dan
om lichtinval, het aantal uren zon
dat op de gevel schijnt en het uit
zicht.
Bovendien, zo vindt het college, is
de molen nu ook al omringd door
bebouwing waardoor de 'wind
vang beperkt wordt.' Ook het ver
zorgingshuis draagt daar aan bij.
Maar in het ontwerp (drie aaneen
geschakelde blokken) is er wel re
kening mee gehouden: 'de bouw
massa is zoveel mogelijk beperkt.'
De richtlijnen voor de windvang
worden nu ook al overschreden
door de woningen aan de F.M
Boogaardweg. Dat doen ook de
woningen aan Tienhoven.
Het nieuwe tehuis zorgt voor ver
slechtering van de molenbiotoop
doordat de gebouwen hoger wor
den en omdat de zuidwestelijk
hoek voor de wind kleiner wordt
door de zuidwestelijke vleugel
van het nieuwe gebouw.
'De belemmering veroorzaakt
geen grote economische schade
omdat de molen zijn oorspronke
lijke bedrijfsmatige functie heeft
verloren.' De molen draait alleen
in het weekend. B. en w. vinden
niet dat de belevingswaarde van
de molen ernstig wordt aangetast.
'De molen wordt met name vanuit
het zuidwesten, waar het open
landschap zich bevindt, beleefd.
De nieuwbouw verandert niets aan
deze situatie.'
De maatschappelijke druk om te
voorzien in de lokale woningbe
hoefte aan eigentijdse ouderenwo
ningen weegt volgens het college
zwaarder dan de verslechtering
van de molenbiotoop.' Het stuk
lag tot en met 31 juli ter inzage.
Stemmen
van lezers
M'n waere 'n dag of wat nae Den
Aeg hewist, voader, moeder in ik,
want m'n adden dae femilie weune.
Toen m'n op de pompe waere, zaehe
m'n de bruhhe ankomme, hedrohe
'k gloaf op vier schepen, 't Was 'n
prachtig hezicht, zo'n hröóte bruhhe
daer op 't waeter. 1928, de achtste
maend, de achtste dag, om acht ure
saeves, vielen de ankers van de sche
pen die de bruhhe droehe vöö Thole
in de Eendracht, 't Is 'n heweldig
fêêst gööre. Ik weet bekan nog alle
versjes die m'n toen moste zienge
saemen mit de hröóte schole - ons
waere van de Bosjesschole - ter ere
van de bruhhe. Bie Voets op de
Stoofstraete draaiden d'r 'n filmpje
vö 't raem. M'n wisten amper dat
zoiets bestaen kon in hiengen d'r
telkes nae kieke. In saeves was t'r
vuurwerk, dat was êêlemael buten-
heweun. Nööit van hööre, in noe
vlohen de vierpielen de lucht in of 't
niks was. 't Was overa stampvol
maansen om dit wonder te zien. De
bruhhe at 't heliek zwaer te verdu
ren, want ieder perbeerden dae nog
'n plekje te kriehen.
In nae 'n paer jaer kwam oak de
tram d'r over. M'n waere dae stik-
blieje mee. 't Tramkotje was wae
noe Cl000 is, dus lekker dichtbie.
M'n vonden in 't behin prachtig a
m'n 'm over de bruhhe öörde haen.
Je kon 't van vérre ööre. Jammer dat
laeter de bus z'n plekke innam, want
't was best hezèllig in de tram. 't
Persenêêl van de pompe, vier man
sterk, wier noe bruhhewachter. In vö
'n dubbeltje mocht je d'r over. 'k E
boven nog 'n foto ange, in 'n liesje,
mit 't heden (de bruhhe) in 't verle
den (de pompe). Zonde dat ie weg
most, ma ie most wieke vö 't kenoal.
In ie at a zovee meehemaekt, d' aar-
me bruhhe. Twee kêêr kepot, in
wêêr herreze, ma noe hieng ie dan
vöhoed weg. M'n zaehen 'm nööde
vertrekke. Helukkig dat ie zelf d'r
hêên weet van at. Ma 'k za 'm nööit
verhete, onze êêste bruhhe.
J.W. Cornelisse-Donken,
Tholen.
Wereldwinkel Tholen doet mee. Zij
het in een rustig tempo. Of de
streefdatum wordt gehaald, is nog
maar de vraag, zegt woordvoerster
Els Schrauwen. De Wereldwinkel
heeft zo zijn eigen successen en
problemen. Ze is het eens met de
motieven van de verenigingsraad,
maar financieel moet het wel haal
baar zijn. Ondanks het groeiende
aantal betaalde krachten binnen de
Wereldwinkel, bestaat de drijvende
kracht in Tholen nog steeds uit vrij
willigers en dat is juist om zo goed
koop mogêlijk te kunnen werken.
Schrauwen: „Het zal best leuk wor
den. Allemaal hetzelfde logo, het
schilderwerk van alle winkels uitge
voerd in drie kleuren, gezamen
lijke reclame en dezelfde verlich
ting. Het gaat om de herkenbaar
heid." Toch zetten de medewer
kers in Tholen ook enkele vraagte
kens bij de plannen van het lande
lijke bestuur. „Worden we straks
met allemaal 'Blokkers'?" vraagt
Schrauwen zich af. „Daar zitten we
eigenlijk niet zo op te wachten, op
zó'n eenheidsworst."
Een proefwinkel in Boxtel, vorig
jaar april geopend door minister
llerfkens van ontwikkelingssamen
werking, leverde niettemin zulke
gfinstige resultaten op, dat in rap
témpo ook in Scherpenzeel en Zalt-
bommel winkels met dezelfde outfit
werden uitgerust en de nadruk in het
assortiment legden op voedingsmid
delen, kunstnijverheid en sieraden.
\yereldwinkel Hilversum wordt dit
jdar in het zogenoemde proefproject
opgenomen.
I
Qe landelijke vereniging ziet daar-
otn met genoegen dat alle vrijwilli
ge wereldwinkeldetaillisten die
voorbeelden volgen. Uitgevogeld is,
dgt met name de jeugd tot een jaar
of veertig het huidige wereldwinke-
lifnago niet meer van deze tijd
vindt. Dus wil je ook deze doel
groep aanspreken, dan is aanpassing
de boodschap. Etalages moeten een
aantrekkelijker uitstraling krijgen.
Qe winkel moet het liefst naar lan-
denthcma's zijn ingericht. Schrau
wen: „Tholen is zover nog niet. We
moeten goed letten op het kosten
plaatje. Er komt heel wat voor kij-
kpn. Verf, een vlag .met een logo.
\ye zitten pas anderhalf jaar in dit
pand. Helemaal opgeknapt met me
dewerking van vrijwilligers en veel
voor rekening van sponsors. Juist
toen we het klaar hadden, kwam de
landelijke vereniging met de nieuwe
plannen."
Schrauwen en haar medebestuur
ders hebben uiteraard niets tegen
een hogere omzet, maar voelen er
evenmin voor om opnieuw en snel
veel geld te investeren. „We doen
het in fasen. Want waar het ons in de
eerste plaats om gaat, is de doelstel
ling van Wereldwinkel: eerlijke han
del. Onze organisatie heeft in Ne
derland een inkooporganisatie, Fair
Trade, die in derdewereldlanden le
veranciers heeft die dat garanderen.
Die leveranciers, of het nu gaat om
de Max Havelaarkoffte, bananen,
beeldjes of maskers, en de produ
centen moeten op een eerlijke ma
nier zaken doen."
Na een periode van gunstige verko
pen gaat het slecht met de Max Ha
velaarkoffte. Wat de oorzaak is, weet
Schrauwen niet. „Gelukkig hebben
we op Tholen enkele grootverbrui
kers. Enkele scholen, een paar ker
ken en een de fysiotherapeut."
Of er meer reclame moet worden
gemaakt voor de eerlijke koffie
boon, is nog maar de vraag. Ze wijst
op het jaarverslag 2001 van Wereld
winkel Tholen, waarin uit de doe
ken wordt gedaan wat er met regu
liere handel mis kan zijn en of je
daar wel tegen kunt opboksen. We
reldwinkel Tholen citeert uit een
boekbespreking in het blad Interna
tionale Samenwerking januari 2002,
uitgegeven door het ministerie van
buitenlandse zaken. Het Boek, Fair
Trade getiteld, is van de hand van
het duo Nico Roozen en Frans van
der Hoff. Het gedeelte dat Wereld
winkel Tholen uit de recensie heeft
overgenomen is een litanie aan be
schuldigingen en verdachtmakingen
aan het adres van grote koffiebran-
ders, kledingproducenten en bana-
nentelers.
Het schrijversduo zegt in het boek
dat een detailhandelsketen als We
reldwinkel niet nodig zou zijn als
het rijke Westen zijn handelsbarriè
res zou opheffen. De rijke westerse
landen geven volgens het artikel in
het Thoolse jaarverslag jaarlijks 60
miljard dollar uit aan ontwikke
lingshulp, maar houden in de andere
hand voor 200 miljard dollar aan
handelsbelemmeringen vast. Een
voorbeeld van de narigheid, citeert
derie van Stavenisse hebben we op
een hele dag drie klanten gehad.
Ons werk ligt in sommige kernen
erg moeilijk, kennelijk."
Over de vermoedelijke oorzaken
laat ze zich niet uit. Ze heeft er wel
ideeën over, maar kan die niet hard
maken en dan is het beter er het
zwijgen toe te doen en naar de toe
komst te kijken. Die ziet er wat
Schrauwen betreft zonnig uit. Voor
waarde is wel een aanvulling op het
vrijwilligersbestand, iemand die op
de portemonnee past (de huidige
penningmeester stopt er volgend
jaar na vijf jaar mee) en vooral veel
klanten. „De groei zit er in", wijst
ze op tabellen en statistieken. „We
hopen aan het einde van dit jaar een
omzet te halen van 23.000 euro. Dat
is vijf procent meer dan in het jaar
daarvoor."
Na aftrek van zo min mogelijk kos
ten, wordt het bedrag gebruikt voor
het doen van nieuwe inkopen bij de
centrale inkooporganisatie. Nooit,
zegt Schrauwen - en ze is sinds de
oprichting van Wereldwinkel Tho
len in 1990 bij de organisatie be
trokken - heeft ze gehoord dat er
geld aan de strijkstok zou zijn blij
ven hangen. Ze gaat er van uit dat
de landelijke vereniging dat goed
controleert. „Naast de handelaren
die de artikelen importeren, worden
ook de producenten in de betreffen
de derdewereldlanden gecontro
leerd. Het gaat niet om liefdadig
heid. Bedrijven die mogen leveren,
moeten levensvatbaar zijn zodat er
sprake is van continuïteit. Soms
gaat er wel eens iets mis en krijg je
in plaats van groene olifantenbeeld
jes, witte. Het mag één of twee keer
misgaan, voordat een leverancier op
zijn vingers wordt getikt."
Populair dit jaar, ze waren het vorig
jaar ook, zijn de dromen vangers.
Een soort netje in een ronde vorm
vastgemaakt in een bamboe of ijze
ren cirkel. „Er hangen veertjes aan.
Ze houden je dromen vast. De jeugd
vindt ze leuk. Het zou best eens een
trend kunnen worden." Ook zeep-
steen is in trek. Van dat materiaal,
een zachte steensoort, worden boe
kensteunen en schalen gemaakt.
Ook in derdewereldlanden gerecy
clede producten vinden hun weg via
de Wereldwinkel naar de Nederland
se consument. Zoals autootjes en
fietsjes gemaakt van lege blikken.
Of vazen van omgesmolten glas
scherven. „We verkopen steeds meer
kunstnijverheidsartikelen. Ook de
jeugd weet ons in de Bakstraat in
Tholen te vinden. Jongeren kopen
graag sieraden uit Afrika, Zuid-
Amerika en Indonesië."
Met politiek houdt de Wereldwin
kel zich, afgezien van deelname aan
de fakkelwake van Amnesty Inter
national, niet bezig. Hoe droevig de
moordpartijen tussen christenen en
moslims op het Indonesische eiland
Ambon ook zijn, als je besluit die
boeren van leveranties uit te sluiten,
verbeter je niets aan de inkomens
van de arme boeren, vindt Schrau
wen. Els vindt het werk voor de
Wereldwinkel 'geweldig'. „Ik was
een paar jaar door omstandigheden
thuis geweest, maar wilde toch
weer wat gaan doen om weer aan
de dagelijkse gang naar het werk te
wennen. In de krant stond een ad
vertentie dat Wereldwinkel een se
cretaresse zocht. Dat werk kende ik
en de instelling sprak me wel aan.
Ik heb er nog geen uur spijt van ge
had."
Plezierig is, vindt ze, dat ook de ge
meente Tholen Max Havelaarkoffte
schenkt. „Die betrekken ze rechtst
reeks van de groothandel. Wij heb
ben destijds een startsubsidie ge
kregen." Intussen heeft ze verstand
gekregen van verkoop. Van admini
stratie en van inkoop. Dat betekent
dat er amper winkeldochters in de
zaak zijn te vinden. „Oh ja. Eentje.
Een rode vlinder. Die raken we aan
de straatstenen niet kwijt en ik weet
niet waarom, want het is een mooi
ding om op te hangen."
het jaarverslag, is de koffiehandel.
Producenten krijgen soms minder
dan de kostprijs voor hun product.
In Nederland bleek echter de be
reidheid groot om wat meer voor de
koffie te betalen wanneer dat de
koffiebonenboeren een beter leven
zou bezorgen. 'Groot was de tegen
werking van Douwe Egberts, dat
70% van de koffiemarkt in Neder
land in handen heeft', staat in de re
censie.
Intussen heeft de Max Havelaarkof
fte een marktaandeel van slechts
3%.
Soortgelijke kritiek als op de koffie
is er op Chiquita- en Del Monte-ba-
nanen. Het jaarverslag citeert: 'ge
teeld met een ruimhartig gebruik
van pesticiden'. Spijkerbroekenfa
brikant Levi Strauss krijgt nog een
veeg uit de pan voor vermeende bet
alingen van hongerlonen aan zijn
arbeiders. Het ministerie van bui
tenlandse zaken is van de beschuldi
gingen en verdachtmakingen niet
ondersteboven. „Nee, gecontroleerd
hebben we de beweringen niet", laat
woordvoerder Tim Kos de Een-
drachtbode weten. „Het gaat om
een boekrecensie van Jeroen Cordu-
ene. Die mag schrijven wat hij
vindt. Dat wil niet zeggen dat het
ministerie achter de inhoud staat."
Els Schrauwen lijkt met het verhaal
aardig ingenomen. Duidelijker had
het verschil tussen de gevestigde
opvattingen van het maken van
productie en winst van de reguliere
ondernemers wat haar betreft niet
uit de verf kunnen komen. „Waar
het ons om gaat, is eerlijke handel.
Onze inkopers moeten zorgen dat
de boeren een eerlijke prijs voor
hun werk krijgen. Wij moeten het
publiek overtuigen van de nood
zaak die producten, ook al zijn ze
soms iets duurder, te kopen." Dat
doen ze in Tholen met 20 vrijwilli
gers. Landelijk zijn dat er 12.000.
„Voor Tholen is twintig mensen ei
genlijk te weinig", vindt Schrau
wen. „Onze Wereldwinkel doet
mee aan de landelijke trend en
wordt steeds professioneler. Daar
door krijgen we het steeds drukker.
Vrijwilligers krijgen opleidingen
en het publiek kan van ons de ko
mende jaren meer acties verwach
ten en kwalitatief heel goede pro
ducten."
Ook de aanstaande nieuwe huisstijl
heeft mogelijk gevolgen voor de
vrijwilligers. Niet dat er aan gezel
ligheid moet worden ingeleverd,
maar een gezamenlijke bespreking
over de te volgen koers van de We
reldwinkel Tholen is nooit weg,
vindt Schrauwen. „Eind volgend
jaar komt er zo'n bijeenkomst",
verwacht ze. „En als je nog vijf
nieuwe vrijwilligers voor me hebt
en een nieuwe penningmeester,
houd ik me aanbevolen."
Die professionele opvatting in Tho
len laat nu al van zich spreken. Pro
fessioneel bezig zijn, betekent in de
optiek van Schrauwen ook keuzes
maken. Niet alleen als het gaat om
het assortiment, maar ook om de ac
tiviteiten van de wereldwinkel.„We
reldwinkel Tholen had een traditie
om zoveel mogelijk braderieën op
het eiland te bezoeken. Dat doen we
niet meer. Bij de braderieën van
Tholen en Poortvliet, maar ook in
Halsteren, komen we graag. Stave
nisse, Sint-Maartensdijk en Nieuw-
Vossemeer slaan we voorlopig over.
In die kernen is vrijwel geen be
langstelling voor ons werk." De
vrijwilligers van Wereldwinkel Tho
len zijn niet van plan voor joker te
gaan staan, zegt ze. „Tijdens de bra-
Advertentie l.M.
Een rode vlieger is een heuse winkeldochter, maar de dromenvanger wordt een trend, zeggen Els Schrauwen (links) en Colinda van Liere
van Wereldwinkel Tholen.
