Nel Wijkhuizen: als bode ben je
visitekaartje van de gemeente
Tholenaar mishandeld
na lange achtervolging
Een oesterschelp
kost dertig eurocent
op vrijmarkt Zeester
Gespleten pruimenboom in
boomgaard lijkt kunstwerk
32
AL 57 JAAR
DÉ
THOOLSE
COURANT
Duizenden
euro's gestolen
in Havenzicht
Nieuwbouw
in Poortvlietse
Molenstraat
Vijf koffieautomaten gaan vertrekkende ambtenaar vervangen
Donderdag 25 juli 2002
58e jaargang no. 36
Vrouw zwaar
gewond bij botsing
met tractor AJP
Ze kijkt met veel plezier op 22 jaar werken bij de ge
meente terug, maar ze wordt toch een dagje ouder en in
Spanje heeft ze plannen om een recreatiebedrijf op
te bouwen voor zoon Albert. Daaróm stopt Nel Wijk-
huijzen-Geilings uit Tholen als gemeentebode. Vrijdag
assis-teerde ze bij haar laatste huwelijksvoltrekking in
het gemeentehuis van Sint-Maartensdijk. Er komt geen
opvolger, want koffieautomaten gaan de gemeentebode
vervangen.
Geen luizenleventje
Eversdijk
Bedreigende situatie Jhr. van Vredenburchlaan
„Het moet duidelijk zijn dat misdaad niet loont, want
voor mijn gezin was het een bedreigende situatie", zegt
Rien Mol uit Tholen. Een blauw oog, een dikke kaak, een
kapotte mond, schrammen en builen herinneren nog aan
de vechtpartij, vrijdagavond tegen half elf, in de Jonkheer
van Vredenburchlaan tussen Mol en een negentienjarige
inwoner van Bergen op Zoom. Zaterdagmorgen wilde de
Bergenaar het goed maken. „Hij had gigantische spijt van
zijn daad en hij wilde dat ik de aanklacht van mishande
ling introk, maar wat mij betreft, kwam die spijt te laat."
Deze week
„Het lijkt wel een kunstwerk," zegt Jacoba van Gorsel-de Witte
uit Sint-Maartensdijk. Ze wijst op de pruimenboom in de boom
gaard bij de schuur aan de Provincialeweg. De boom is ter ziele,
maar de ondergang is van een bijzondere pracht. De stam is op
ongeveer een meter hoogte gespleten en de takken liggen in vier
nagenoeg gelijke delen op de grond. Alsof het door een mensen
hand zo is bedacht en gemaakt.
Eendrachtbode, de Thoolse Courant
Postbus 5, 4697 ZG Sint Annaland
Telefoon 0166-657007 b.g.g. 653474
Telefax 0166-657008
E-mail: redactie@eendractlfSbde.7TI
advert@eenclr^®bde\Htf UO /V,,.
adrnin^e«^H>«Ah'thaffh»T(t-
Homepage: ww
Het enige nieu
en Sint Philipslai
Thoolse Courant en
Verschijnt donderdag.
Bankrekening 30 30 05 556, Giro 12 44 07
Abonnement 14,57 per halfjaar, 26,67 per
jaar, per post 39,27 per jaar, allemaal incasso.
Losse nummers 1,-.
Opgave advertenties voor dinsdag 16.00 uur.
Advertentieprijs 0,25 plus btw per mm.
Spierinkjes t/m 20 woorden 5,- contant.
Hoofdredacteur W. Heijboer.
Een 66-jarige inwoonster van An
na Jacobapolder is zaterdagmor
gen zwaar gewond geraakt toen ze
op haar bromscooter werd ge
schept door een tractor met een
landbouwmachine. De vrouw is
met een gebroken kaak, gebroken
benen, gebroken arm, verwondin
gen in haar gezicht, schaafwonden
en inwendig letsel opgenomen in
het Dijkzigt ziekenhuis te Rotter
dam. Volgens de politie is er geen
sprake van hersenletsel. Het onge
luk gebeurde zaterdagmorgen om
vijf minuten voor half tien. Een
50-jarige landbouwer uit Poort
vliet kwam uit de richting Sint-
Philipsland en wilde met zijn trac
tor en landbouwmachine vanaf de
Rijksweg rechtsaf de Lageweg
inslaan. Vanaf de Sluis kwam de
vrouw hem op het vrijliggende
fietspad op haar bromscooter tege
moet. De tractorchauffeur liet haar
echter niet voorgaan, waardoor
een botsing het gevolg was met al
le ernstige gevolgen van dien. Een
toegesnelde boer belde het alarm
nummer, waarna de hulpverleners
snel ter plaatse waren. Behalve
een ambulance, kwam ook de
traumahelikopter naar A.J.P. De
vrouw werd per ambulance naar
Rotterdam gebracht. Haar brom
scooter was total loss; de tractor
bleef zonder schade.
Op klaarlichte dag zijn er zater
dagmiddag duizenden euro's ge
stolen uit de woning van B. de
Man bij café Havenzicht in Sint-
Annaland. „Het is echt een raad
sel", zegt mevr. J. Rijnberg. „In
de dertig jaar dat we hier zitten,
hebben we nog nooit wat gehad en
nu zo'n groot bedrag weg. De da
der moet een tas bij zich gehad
hebben, want zoveel muntgeld, dat
is zwaar. Degene die dit gedaan
heeft, moet ook de weg geweten
hebben."
Mevr. Rijnberg had om kwart voor
twaalf nog wisselgeld gepakt uit
de bovenwoning aan de Tonhuis-
straat. „Toen ik dat om half vijf
weer wilde doen, was alles weg.
Tussen half vier en half vijf heb ik
nog op bed gelegen en om vier uur
kwam ook mijn zoon nog thuis."
Ze hebben echter niets verdachts
gezien of gehoord.
Het privégedeelte is via het café
bereikbaar, maar ook via de Ton-
huisstraat, waar een diepliggende
garage is. Die toegang is op zater
dagavond altijd met een hek afge
sloten, maar op andere dagen niet.
Hoe de dader(s) is (zijn) binnenge
komen, is nog onduidelijk. De
dagopbrengsten van enkele dagen
ervoor werden gestolen, inclusief
drie portefeuilles met biljetten van
50, 20, 10 en 5 euro met daarbij
handgeschreven briefjes. Ook een
geldkistje bleek verdwenen. Ver
der een Bona boterbakje en een
bakje van Yoma huzarensalade met
munten van 1 en 2 euro. Daarnaast
nog vijftien zakjes met klein geld.
Wie de portefeuilles, bakjes en het
geldkistje vindt, wordt verzocht de
politie te bellen: 0900-8844.
Voor de Molenstraat en Paasdijk-
straat in Poortvliet is een omvang
rijk dorpsvernieuwingsplan in de
maak. Op de plaats van transportbe
drijf De Groen, de voormalige gara
ge Niemantsverdriet en tien huur
woningen wil de woningstichting
Be'er Wonen koop- en huurwonin
gen gaan bouwen. Na de zomerva
kantie wordt er overleg gepleegd
met de zeven huurders van de in
1958 gebouwde huizen in de Mo
lenstraat. Drie woningen staan in
middels leeg: 31, 33 en 39. „We
willen dit netjes met de betrokken
bewoners oplossen", zegt J.
Droogendijk van Beter Wonen.
„Het plan is dan ook nog niet in
kannen en kruiken. Er zijn alleen
wat schetsjes gemaakt." De bedoe
ling is dat de 44 jaar oude huurwo
ningen gesloopt worden om plaats
te maken voor moderne, meer com
fortabele huizen. Zolang transport
bedrijf De Groen nog geen andere
plaats heeft, kan er in de Paasdijk-
straat weinig gebeuren. Alleen in de
Molenstraat is er een gat dat gevuld
kan worden op de plaats van garage
Niemantsverdriet. Voor deze zoge
naamde inbreidingsplannen wordt
er veel sneller goedkeuring ver
leend dan voor nieuwe bestem
mingsplannen, maar er is nog een
lange weg te gaan.
Gemeentebode Nel Wijkhuizen (links) met haar laatste bruidspaar (Ron Kruit en Judith Stigter) voor het gemeentehuis.
„Ik dacht eerst vorig jaar al te stop
pen, op mijn 55ste, maar ik had het
nog zo goed naar mijn zin, dat ik er
nog maar een jaar aan vastgeknoopt
heb. Nu wilde de gemeente mij ook
nog wel houden, was het maar als
oproepkracht voor de drukke perio
den, maar gezien onze plannen in
Spanje vond ik het toch beter om er
nu mee op te houden. Mijn man, die
al 26 jaar bij General Electric in Ber
gen op Zoom werkt, stopt binnen an
derhalf jaar en dan kunnen we ons nu
al voorbereiden op onze nieuwe toe
komst. De verhuur van vier caravans
op een camping vlakbij Benidorm.
Wij hebben daar een appartement,
driehoog aan de boulevard, waar we
al een aantal jaren twee keer vijf we
ken (in het voor- en het najaar) naar
toe gaan. Daarvoor sparen we vakan
tiedagen op. Ons huis in Scherpenis-
se hebben we daarvoor destijds ver
kocht. Het bevalt prima in Spanje en
onze zoon Albert wil - mede gezien
zijn gezondheid - in het warme land
een toekomst opbouwen in de recre
atiesector. Wij helpen hem daarbij."
Nel Wijkhuizen is een bezige bij. „Ik
voel me nog maar 36 en ik ben geen
type om te zitten." Jarenlang werkte
ze in de slagerij van het familiebe
drijf aan de Vossemeersepoort. Ze
had altijd mensen om zich heen. In
1980 kwam ze in dienst van de ge
meente. Elf jaar was Nel Wijkhuizen
schoonmaakster van de openbare ba
sisschool Ter Tolne. Haar man en
kinderen hielpen mee. „Elf jaar gele
den nam een schoonmaakbedrijf on
ze taak over. Ben van Olffen van de
afdeling personeelszaken van de ge
meente belde me dat ik moest sollici
teren als gemeentebode en per 1 sep
tember 1991 werd ik benoemd. Drie
jaar heb ik samengewerkt met Kees
Weijler, even nog met Ko Stoutjes-
dijk en toen al snel met Piet Hage.
Arco Kunst kwam er later bij, maar
twee jaar geleden werd die opge
volgd door Janneke Bazen. De man
nen zeiden altijd: trouw jij maar, zo
dat ik enorm veel huwelijken heb
gedaan. Omdat ik het langst in dienst
was van de drie gemeentebodes, nam
ik ook altijd het voortouw. Dat lag
me ook wel, want ik kan gemakke
lijk met allerlei soorten mensen over
weg. Of het nu dc commissaris van
de koningin was of een gewone
Thoolse burger, dat maakte me niets
uit. Ik praatte met iedereen en dan
werk je gemakkelijk. Burgemeester
Nuis vertelde me, vlak voordat hij
met vakantie ging, dat ik een opti
mistische en vooruitstrevende vrouw
was. En dat klopt ook wel, want ik
ging elke dag met plezier naar het
gemeentehuis en ik had altijd overal
zin in. Als bode ben je ook een beetje
het visitekaartje van de gemeente."
De meest tijdrovende taak van Nel
Wijkhuizen was het rondbrengen
van koffie en thee in het gemeente
huis. „De koffiekar kost anderhalve
bode per dag. Je liep dus heel veel
en vier keer per dag kwam je bij alle
ambtenaren, 's Morgens twee keer
voor de koffie en 's middags twee
keer met de thee. Je bracht als bode
gezelligheid mee en dat gaat straks
verdwijnen, want automaten zeggen
niks. Er komen beneden drie kof
fieautomaten en boven nog twee van
Douwe Egberts. Het wordt dus meer
zelfbediening. In de kantine komen
er nog automaten voor blikjes met
frisdrank bij. Voor de twee overblij
vende gemeentebodes wordt het dus
een heel ander leven. Nu moesten
we 's morgens en 's middags koffie
en thee zetten en alle kopjes afwas
sen. En tussen de middag heb je
dienst in de kantine. Straks blijven
voor het rondbrengen van koffie en
thee alleen de raads- en commissie
vergaderingen over, alsmede ont
vangsten en andere bijeenkomsten.
De postverzorging blijft natuurlijk
ook. 's Ochtends halen we die op bij
het postkantoor aan de Noordpoort
en 's avonds breng je die weg bij het
servicepunt op de Markt. Als bode
moet je alles achteraan lopen. Als
het kopieerpapier, op is, vul je dat
aan. Is de zeep of het toiletpapier op.
dan komt de bode in actie. Je regelt
ook alle bestellingen voor het eten
en drinken. Er komt heel veel bij kij
ken. Gemeentebode zijn, dat is echt
geen luizenleventje. Het werk is
veelomvattend."
De laatste twee jaar is het bodewerk
volgens Nel Wijkhuizen aanzienlijk
zwaarder geworden. „Het is echt gi
gantisch. Er zijn veel meer ontvang
sten in het gemeentehuis waar hap
jes en broodjes verzorgd moeten
worden. Vroeger was dat in mindere
mate het geval. En niet te vergeten
ook het aantal mensen dat in het ge
meentehuis werkt. Toen ik elf jaar
geleden begon, waren dat er 70. Nu
zit je al op 120. En Lien van Sprun-
del, de secretaresse van het college
van b. en w., belt ook honderd keer
op een dag. En alle vergaderingen
moet je in de computer zetten, zodat
er een goede planning is welke zaal
of kamer wanneer bezet is.
Sinds de gemeenteraadsverkiezin
gen en de invoering van het duale
stelsel is er volgens de vertrekkende
gemeentebode ontzettend veel ver
anderd. „Tijdens de college-onder
handelingen heb ik stukken naar for
mateur Eversdijk in Rilland moeten
brengen.
ZIE VERDER PAGINA 2
Mol verliet vrijdagavond om tien naambord liep. Intussen telefoneer-
uur zijn garagebedrijf aan de Gagel-
boslaan in Bergen op Zoom. „Van
uit de wijk kwam er heel hard een
auto aangereden, die heel kort ach
ter me ging rijden. De bestuurder
joeg me op en op een gegeven mo
ment zat hij zelfs naast me. Toen
heb ik gas gegeven, waardoor hij
achter mij moest gaan rijden. Rem
men hoefde hij echter niet. Ik reed
naar Tholen en de auto bleef mij
achtervolgen. De bestuurder seinde
met zijn lichten, stak een vinger in
de lucht en maakte ook snijbewe-
gingen. Hij belde onderweg ook op.
Ik besloot naar het politiebureau in
Tholen te rijden, maar daar was al
les donker. Ik ben toen aan de Ten
Ankerweg gestopt, waarna de ande
re bestuurder uitstapte. Hij trok aan
mijn deur, maar die had ik op slot
gedaan. Vervolgens ben ik naar de
Jonkheer van Vredenburchlaan ge
reden. Daar stapte ik uit, want ik
ben niet zo benauwd uitgevallen,
maar de Bergenaar deed dat ook en
hij begon gelijk te slaan. Het was
direct bingo, want ik zat flink onder
de blauwe plekken. Ik sloeg terug,
waarbij de bril van zijn gezicht
vloog. Hij vroeg in welke straat we
zaten, maar dat zei ik niet, waarna
hij naar het dichtstbijzijnde straat-
de hij en riep hij wat in een buiten
landse taal. Ik ben toen naar binnen
gegaan, maar even later stopte er
een VW Passat waaruit vier mannen
kwamen. Met de Bergenaar erbij
beukten zij op de ramen en voor
deur en trapten tegen de poort. Ze
leken door de ramen naar binnen te
komen. Toen voelde ik me super be
dreigd. Mijn vrouw was van slag,
ons kind werd wakker. Voor mijn
gezin was het een bedreigende situ
atie. Zoiets hakt er flink in. De
naaste buren aan weerszijden waren
niet thuis, maar de verdere buren
hebben er ook slecht van geslapen.
Gelukkig hadden omstanders de
kentekens genoteerd. De man uit
Bergen op Zoom had zijn vermoe
delijk uit Rotterdam afkomstige
vrienden via de telefoon naar Tho
len gedirigeerd. Ze waren alle vijf
gigantisch opgefokt. Het leek wel
of ze onder invloed van drugs wa
ren. Zo maak je mee, dat je binnen
de kortste keren in de problemen
zit. Jammer genoeg had ik er geen
erg in om 112 te bellen. Je denkt dat
het alarmnummer alleen voor brand
en ongelukken is, maar de politie
vertelde me, dat je ook voor zulke
situaties 112 kunt bellen", aldus
Rien Mol.
Na regen komt zonneschijn. Zo was het gisterochtend bij Gorishoek
waar op camping De Zeester een vrijmarkt en bij het recreatieterrein De
Pluimpot een rommelmarkt/braderie werd gehouden. Vele campinggas-
ten deden beide markten aan. Ook bezoekers van buitenaf boden spullen
aan of keken of er wat van hun gading bij zat. Verhuizen doet opruimen.
Pas rond elf uur kwam het goed op
gang. Even leek de regen en de don
kere hemel een spaak in het wiel te
steken maar na tienen brak de zon
door. Op camping De Zeester stond
een groentekraam naast een tafeltje
met snuisterijen. Langs de 'familie
Hinz straat' stonden aan beide zij
den tafeltjes, soms langs de weg,
soms op de staplek bij de caravan.
Kleding, videobanden, spiegels,
dienbladen, stoelen, lp's en casset
tebandjes, kachels en kookboeken.
Van vaste gasten op het kampeerter
rein, maar ook van standhouders uit
Sint-Annaland en Sint-Maartens
dijk bijvoorbeeld. Iedereen mocht
er gratis staan. Zo ook de heer D'n
Brecht die zolder- en schuuroprui-
mingen verzorgt en zaterdagsoch
tend 't Snuffelkotje aan de Nijver-
heidsweg in de smalstad bemant.
Hij had een kleine selectie uit zijn
niet onaanzienlijke voorraad ge
maakt: glazen, kopjes en schotels,
maar ook klapstoeltjes. Het kleine
spul gaat voor een euro weg, maar
voor de koperen staande asbak
vraagt hij meer.
Uit Sint-Annaland bood het echt
paar Charité een elektrische strijk-
machine te koop aan. Compleet met
een handleiding (in het Duits).
Maar ook een partijtje koperen pot
ten, een spiegel en allerhande klein
spul. Ze zijn verhuisd en maken
schoon. Het is nog te goed om zo
maar weg te gooien, zo oordeelt
mevrouw Charité. Maar kopers zijn
er om half elf nog niet geweest, wel
kijkers. Ook het echtpaar Dane uit
Sint-Maartensdijk is aanwezig. Ze
wachtten met uitpakken totdat de
bui over was.
ZIE VERDER PAGINA 11
Chris Stols na elf
maanden highschool
Amerika terug in Tholen
Wieteke Moerland miste
bij mom en dad in
California hagelslag
Blauwe Oosterscheldekreeft
bijzondere vangst in
Zeeuwse wateren
EN VERDER...
De eitjes zijn kakelvers in
gastvrije villa Stadszicht
Financiële situatie boven
het petje gegroeid van
peuterspeelzalen;
tekort van 130.000 euro
Kinderopvang Tholen redt
het niet op eigen benen
OF U ZICHZELF KENT? U
DOET HET ZEKER, ZODRA U
MEER GEBREKEN BIJ UZELF
ONTDEKT DAN BIJ ANDEREN
Dit nummer bestaat uit
14 pagina's
Haar 37-jarige dochter Diana (verzekeringsarts in Utrecht) ontdekte de neergestorte
takken. Ze logeerde een week bij haar moeder. „Ze kwam mij roepen. Er lagen al twee
takken op de grond, maar toen was hij verder gescheurd. Het was wel te verwachten,
maar hij is zo mooi gekliefd. Dat had ik niet gedacht."
De pruimenboom is ongeveer 25 jaar oud. Diana rekent het voor: „Ik was tien jaar
toen we hier kwamen wonen, de boomgaard is door mijn vader wat later aangelegd."
Het gezin woonde eerst aan de Westvest. Toen daar de huisjes moesten worden afge
broken (ongeveer tussen waar nu de christelijke kleuterschool staat en de achteringang
naar de Spar) verhuisde Van Gorsel naar de vrijstaande woning aan de Provinciale
weg met een flink stuk grond. Hij had daar meer plaats voor zijn hobby, het houden
van duiven. Hij deed ook mee aan de wedvluchten totdat hij vijfjaar geleden overleed.
Uitgerekend in de schaduw van de pruimenboom zat hij vaak samen met andere dui
venmelkers te wachten tot de duiven vielen. „Van hier kon hij het duivenhok in de ga
ten houden. Daar zat hij altijd met een paar andere mannen onder." Zo heeft bijna elke
boom wel zijn verhaal.
De pruimenboom deed het goed. Elk jaar kon mevrouw Van Gorsel er wel van oog
sten. „Het zijn hele lekkere gele pruimen," zegt Jacoba. De boom werd elk jaar ge
snoeid. Maar de laatste jaren vrat een ziekte de vruchtboom aan totdat hij tenslotte uit
eenviel. En toevallig op de dag dat Jacoba 72 jaar werd. „Op mijn verjaardag 16 juli.
De boom hangt nog hartstikke vol. Omdat hij zo zwaar weegt is hij om gegaan. Ik laat
hem gewoon zo liggen en hoop dat de pruimen rijp worden." Ze laat zien dat sommige
pruimen aan de tak op het zuiden al geplukt kunnen worden. „Aan deze kant zijn ze
altijd het eerst rijp."
Van opruimen wil ze voorlopig niet weten. „Totdat de pruimpjes rijp zijn. Dan zaag ik
de takken af en laat de stam met een stuk van de gekliefde takken staan. Het is uniek."
Mevrouw Van Gorsel-de Witte rechts) met haar dochter Diana bij de zieke pruimenboom die onder het gewicht van de vruchten bezweek.