Nel Wijkhuizen: als bode ben je visitekaartje van de gemeente Tholenaar mishandeld na lange achtervolging Een oesterschelp kost dertig eurocent op vrijmarkt Zeester Gespleten pruimenboom in boomgaard lijkt kunstwerk 32 AL 57 JAAR DÉ THOOLSE COURANT Duizenden euro's gestolen in Havenzicht Nieuwbouw in Poortvlietse Molenstraat Vijf koffieautomaten gaan vertrekkende ambtenaar vervangen Donderdag 25 juli 2002 58e jaargang no. 36 Vrouw zwaar gewond bij botsing met tractor AJP Ze kijkt met veel plezier op 22 jaar werken bij de ge meente terug, maar ze wordt toch een dagje ouder en in Spanje heeft ze plannen om een recreatiebedrijf op te bouwen voor zoon Albert. Daaróm stopt Nel Wijk- huijzen-Geilings uit Tholen als gemeentebode. Vrijdag assis-teerde ze bij haar laatste huwelijksvoltrekking in het gemeentehuis van Sint-Maartensdijk. Er komt geen opvolger, want koffieautomaten gaan de gemeentebode vervangen. Geen luizenleventje Eversdijk Bedreigende situatie Jhr. van Vredenburchlaan „Het moet duidelijk zijn dat misdaad niet loont, want voor mijn gezin was het een bedreigende situatie", zegt Rien Mol uit Tholen. Een blauw oog, een dikke kaak, een kapotte mond, schrammen en builen herinneren nog aan de vechtpartij, vrijdagavond tegen half elf, in de Jonkheer van Vredenburchlaan tussen Mol en een negentienjarige inwoner van Bergen op Zoom. Zaterdagmorgen wilde de Bergenaar het goed maken. „Hij had gigantische spijt van zijn daad en hij wilde dat ik de aanklacht van mishande ling introk, maar wat mij betreft, kwam die spijt te laat." Deze week „Het lijkt wel een kunstwerk," zegt Jacoba van Gorsel-de Witte uit Sint-Maartensdijk. Ze wijst op de pruimenboom in de boom gaard bij de schuur aan de Provincialeweg. De boom is ter ziele, maar de ondergang is van een bijzondere pracht. De stam is op ongeveer een meter hoogte gespleten en de takken liggen in vier nagenoeg gelijke delen op de grond. Alsof het door een mensen hand zo is bedacht en gemaakt. Eendrachtbode, de Thoolse Courant Postbus 5, 4697 ZG Sint Annaland Telefoon 0166-657007 b.g.g. 653474 Telefax 0166-657008 E-mail: redactie@eendractlfSbde.7TI advert@eenclr^®bde\Htf UO /V,,. adrnin^e«^H>«Ah'thaffh»T(t- Homepage: ww Het enige nieu en Sint Philipslai Thoolse Courant en Verschijnt donderdag. Bankrekening 30 30 05 556, Giro 12 44 07 Abonnement 14,57 per halfjaar, 26,67 per jaar, per post 39,27 per jaar, allemaal incasso. Losse nummers 1,-. Opgave advertenties voor dinsdag 16.00 uur. Advertentieprijs 0,25 plus btw per mm. Spierinkjes t/m 20 woorden 5,- contant. Hoofdredacteur W. Heijboer. Een 66-jarige inwoonster van An na Jacobapolder is zaterdagmor gen zwaar gewond geraakt toen ze op haar bromscooter werd ge schept door een tractor met een landbouwmachine. De vrouw is met een gebroken kaak, gebroken benen, gebroken arm, verwondin gen in haar gezicht, schaafwonden en inwendig letsel opgenomen in het Dijkzigt ziekenhuis te Rotter dam. Volgens de politie is er geen sprake van hersenletsel. Het onge luk gebeurde zaterdagmorgen om vijf minuten voor half tien. Een 50-jarige landbouwer uit Poort vliet kwam uit de richting Sint- Philipsland en wilde met zijn trac tor en landbouwmachine vanaf de Rijksweg rechtsaf de Lageweg inslaan. Vanaf de Sluis kwam de vrouw hem op het vrijliggende fietspad op haar bromscooter tege moet. De tractorchauffeur liet haar echter niet voorgaan, waardoor een botsing het gevolg was met al le ernstige gevolgen van dien. Een toegesnelde boer belde het alarm nummer, waarna de hulpverleners snel ter plaatse waren. Behalve een ambulance, kwam ook de traumahelikopter naar A.J.P. De vrouw werd per ambulance naar Rotterdam gebracht. Haar brom scooter was total loss; de tractor bleef zonder schade. Op klaarlichte dag zijn er zater dagmiddag duizenden euro's ge stolen uit de woning van B. de Man bij café Havenzicht in Sint- Annaland. „Het is echt een raad sel", zegt mevr. J. Rijnberg. „In de dertig jaar dat we hier zitten, hebben we nog nooit wat gehad en nu zo'n groot bedrag weg. De da der moet een tas bij zich gehad hebben, want zoveel muntgeld, dat is zwaar. Degene die dit gedaan heeft, moet ook de weg geweten hebben." Mevr. Rijnberg had om kwart voor twaalf nog wisselgeld gepakt uit de bovenwoning aan de Tonhuis- straat. „Toen ik dat om half vijf weer wilde doen, was alles weg. Tussen half vier en half vijf heb ik nog op bed gelegen en om vier uur kwam ook mijn zoon nog thuis." Ze hebben echter niets verdachts gezien of gehoord. Het privégedeelte is via het café bereikbaar, maar ook via de Ton- huisstraat, waar een diepliggende garage is. Die toegang is op zater dagavond altijd met een hek afge sloten, maar op andere dagen niet. Hoe de dader(s) is (zijn) binnenge komen, is nog onduidelijk. De dagopbrengsten van enkele dagen ervoor werden gestolen, inclusief drie portefeuilles met biljetten van 50, 20, 10 en 5 euro met daarbij handgeschreven briefjes. Ook een geldkistje bleek verdwenen. Ver der een Bona boterbakje en een bakje van Yoma huzarensalade met munten van 1 en 2 euro. Daarnaast nog vijftien zakjes met klein geld. Wie de portefeuilles, bakjes en het geldkistje vindt, wordt verzocht de politie te bellen: 0900-8844. Voor de Molenstraat en Paasdijk- straat in Poortvliet is een omvang rijk dorpsvernieuwingsplan in de maak. Op de plaats van transportbe drijf De Groen, de voormalige gara ge Niemantsverdriet en tien huur woningen wil de woningstichting Be'er Wonen koop- en huurwonin gen gaan bouwen. Na de zomerva kantie wordt er overleg gepleegd met de zeven huurders van de in 1958 gebouwde huizen in de Mo lenstraat. Drie woningen staan in middels leeg: 31, 33 en 39. „We willen dit netjes met de betrokken bewoners oplossen", zegt J. Droogendijk van Beter Wonen. „Het plan is dan ook nog niet in kannen en kruiken. Er zijn alleen wat schetsjes gemaakt." De bedoe ling is dat de 44 jaar oude huurwo ningen gesloopt worden om plaats te maken voor moderne, meer com fortabele huizen. Zolang transport bedrijf De Groen nog geen andere plaats heeft, kan er in de Paasdijk- straat weinig gebeuren. Alleen in de Molenstraat is er een gat dat gevuld kan worden op de plaats van garage Niemantsverdriet. Voor deze zoge naamde inbreidingsplannen wordt er veel sneller goedkeuring ver leend dan voor nieuwe bestem mingsplannen, maar er is nog een lange weg te gaan. Gemeentebode Nel Wijkhuizen (links) met haar laatste bruidspaar (Ron Kruit en Judith Stigter) voor het gemeentehuis. „Ik dacht eerst vorig jaar al te stop pen, op mijn 55ste, maar ik had het nog zo goed naar mijn zin, dat ik er nog maar een jaar aan vastgeknoopt heb. Nu wilde de gemeente mij ook nog wel houden, was het maar als oproepkracht voor de drukke perio den, maar gezien onze plannen in Spanje vond ik het toch beter om er nu mee op te houden. Mijn man, die al 26 jaar bij General Electric in Ber gen op Zoom werkt, stopt binnen an derhalf jaar en dan kunnen we ons nu al voorbereiden op onze nieuwe toe komst. De verhuur van vier caravans op een camping vlakbij Benidorm. Wij hebben daar een appartement, driehoog aan de boulevard, waar we al een aantal jaren twee keer vijf we ken (in het voor- en het najaar) naar toe gaan. Daarvoor sparen we vakan tiedagen op. Ons huis in Scherpenis- se hebben we daarvoor destijds ver kocht. Het bevalt prima in Spanje en onze zoon Albert wil - mede gezien zijn gezondheid - in het warme land een toekomst opbouwen in de recre atiesector. Wij helpen hem daarbij." Nel Wijkhuizen is een bezige bij. „Ik voel me nog maar 36 en ik ben geen type om te zitten." Jarenlang werkte ze in de slagerij van het familiebe drijf aan de Vossemeersepoort. Ze had altijd mensen om zich heen. In 1980 kwam ze in dienst van de ge meente. Elf jaar was Nel Wijkhuizen schoonmaakster van de openbare ba sisschool Ter Tolne. Haar man en kinderen hielpen mee. „Elf jaar gele den nam een schoonmaakbedrijf on ze taak over. Ben van Olffen van de afdeling personeelszaken van de ge meente belde me dat ik moest sollici teren als gemeentebode en per 1 sep tember 1991 werd ik benoemd. Drie jaar heb ik samengewerkt met Kees Weijler, even nog met Ko Stoutjes- dijk en toen al snel met Piet Hage. Arco Kunst kwam er later bij, maar twee jaar geleden werd die opge volgd door Janneke Bazen. De man nen zeiden altijd: trouw jij maar, zo dat ik enorm veel huwelijken heb gedaan. Omdat ik het langst in dienst was van de drie gemeentebodes, nam ik ook altijd het voortouw. Dat lag me ook wel, want ik kan gemakke lijk met allerlei soorten mensen over weg. Of het nu dc commissaris van de koningin was of een gewone Thoolse burger, dat maakte me niets uit. Ik praatte met iedereen en dan werk je gemakkelijk. Burgemeester Nuis vertelde me, vlak voordat hij met vakantie ging, dat ik een opti mistische en vooruitstrevende vrouw was. En dat klopt ook wel, want ik ging elke dag met plezier naar het gemeentehuis en ik had altijd overal zin in. Als bode ben je ook een beetje het visitekaartje van de gemeente." De meest tijdrovende taak van Nel Wijkhuizen was het rondbrengen van koffie en thee in het gemeente huis. „De koffiekar kost anderhalve bode per dag. Je liep dus heel veel en vier keer per dag kwam je bij alle ambtenaren, 's Morgens twee keer voor de koffie en 's middags twee keer met de thee. Je bracht als bode gezelligheid mee en dat gaat straks verdwijnen, want automaten zeggen niks. Er komen beneden drie kof fieautomaten en boven nog twee van Douwe Egberts. Het wordt dus meer zelfbediening. In de kantine komen er nog automaten voor blikjes met frisdrank bij. Voor de twee overblij vende gemeentebodes wordt het dus een heel ander leven. Nu moesten we 's morgens en 's middags koffie en thee zetten en alle kopjes afwas sen. En tussen de middag heb je dienst in de kantine. Straks blijven voor het rondbrengen van koffie en thee alleen de raads- en commissie vergaderingen over, alsmede ont vangsten en andere bijeenkomsten. De postverzorging blijft natuurlijk ook. 's Ochtends halen we die op bij het postkantoor aan de Noordpoort en 's avonds breng je die weg bij het servicepunt op de Markt. Als bode moet je alles achteraan lopen. Als het kopieerpapier, op is, vul je dat aan. Is de zeep of het toiletpapier op. dan komt de bode in actie. Je regelt ook alle bestellingen voor het eten en drinken. Er komt heel veel bij kij ken. Gemeentebode zijn, dat is echt geen luizenleventje. Het werk is veelomvattend." De laatste twee jaar is het bodewerk volgens Nel Wijkhuizen aanzienlijk zwaarder geworden. „Het is echt gi gantisch. Er zijn veel meer ontvang sten in het gemeentehuis waar hap jes en broodjes verzorgd moeten worden. Vroeger was dat in mindere mate het geval. En niet te vergeten ook het aantal mensen dat in het ge meentehuis werkt. Toen ik elf jaar geleden begon, waren dat er 70. Nu zit je al op 120. En Lien van Sprun- del, de secretaresse van het college van b. en w., belt ook honderd keer op een dag. En alle vergaderingen moet je in de computer zetten, zodat er een goede planning is welke zaal of kamer wanneer bezet is. Sinds de gemeenteraadsverkiezin gen en de invoering van het duale stelsel is er volgens de vertrekkende gemeentebode ontzettend veel ver anderd. „Tijdens de college-onder handelingen heb ik stukken naar for mateur Eversdijk in Rilland moeten brengen. ZIE VERDER PAGINA 2 Mol verliet vrijdagavond om tien naambord liep. Intussen telefoneer- uur zijn garagebedrijf aan de Gagel- boslaan in Bergen op Zoom. „Van uit de wijk kwam er heel hard een auto aangereden, die heel kort ach ter me ging rijden. De bestuurder joeg me op en op een gegeven mo ment zat hij zelfs naast me. Toen heb ik gas gegeven, waardoor hij achter mij moest gaan rijden. Rem men hoefde hij echter niet. Ik reed naar Tholen en de auto bleef mij achtervolgen. De bestuurder seinde met zijn lichten, stak een vinger in de lucht en maakte ook snijbewe- gingen. Hij belde onderweg ook op. Ik besloot naar het politiebureau in Tholen te rijden, maar daar was al les donker. Ik ben toen aan de Ten Ankerweg gestopt, waarna de ande re bestuurder uitstapte. Hij trok aan mijn deur, maar die had ik op slot gedaan. Vervolgens ben ik naar de Jonkheer van Vredenburchlaan ge reden. Daar stapte ik uit, want ik ben niet zo benauwd uitgevallen, maar de Bergenaar deed dat ook en hij begon gelijk te slaan. Het was direct bingo, want ik zat flink onder de blauwe plekken. Ik sloeg terug, waarbij de bril van zijn gezicht vloog. Hij vroeg in welke straat we zaten, maar dat zei ik niet, waarna hij naar het dichtstbijzijnde straat- de hij en riep hij wat in een buiten landse taal. Ik ben toen naar binnen gegaan, maar even later stopte er een VW Passat waaruit vier mannen kwamen. Met de Bergenaar erbij beukten zij op de ramen en voor deur en trapten tegen de poort. Ze leken door de ramen naar binnen te komen. Toen voelde ik me super be dreigd. Mijn vrouw was van slag, ons kind werd wakker. Voor mijn gezin was het een bedreigende situ atie. Zoiets hakt er flink in. De naaste buren aan weerszijden waren niet thuis, maar de verdere buren hebben er ook slecht van geslapen. Gelukkig hadden omstanders de kentekens genoteerd. De man uit Bergen op Zoom had zijn vermoe delijk uit Rotterdam afkomstige vrienden via de telefoon naar Tho len gedirigeerd. Ze waren alle vijf gigantisch opgefokt. Het leek wel of ze onder invloed van drugs wa ren. Zo maak je mee, dat je binnen de kortste keren in de problemen zit. Jammer genoeg had ik er geen erg in om 112 te bellen. Je denkt dat het alarmnummer alleen voor brand en ongelukken is, maar de politie vertelde me, dat je ook voor zulke situaties 112 kunt bellen", aldus Rien Mol. Na regen komt zonneschijn. Zo was het gisterochtend bij Gorishoek waar op camping De Zeester een vrijmarkt en bij het recreatieterrein De Pluimpot een rommelmarkt/braderie werd gehouden. Vele campinggas- ten deden beide markten aan. Ook bezoekers van buitenaf boden spullen aan of keken of er wat van hun gading bij zat. Verhuizen doet opruimen. Pas rond elf uur kwam het goed op gang. Even leek de regen en de don kere hemel een spaak in het wiel te steken maar na tienen brak de zon door. Op camping De Zeester stond een groentekraam naast een tafeltje met snuisterijen. Langs de 'familie Hinz straat' stonden aan beide zij den tafeltjes, soms langs de weg, soms op de staplek bij de caravan. Kleding, videobanden, spiegels, dienbladen, stoelen, lp's en casset tebandjes, kachels en kookboeken. Van vaste gasten op het kampeerter rein, maar ook van standhouders uit Sint-Annaland en Sint-Maartens dijk bijvoorbeeld. Iedereen mocht er gratis staan. Zo ook de heer D'n Brecht die zolder- en schuuroprui- mingen verzorgt en zaterdagsoch tend 't Snuffelkotje aan de Nijver- heidsweg in de smalstad bemant. Hij had een kleine selectie uit zijn niet onaanzienlijke voorraad ge maakt: glazen, kopjes en schotels, maar ook klapstoeltjes. Het kleine spul gaat voor een euro weg, maar voor de koperen staande asbak vraagt hij meer. Uit Sint-Annaland bood het echt paar Charité een elektrische strijk- machine te koop aan. Compleet met een handleiding (in het Duits). Maar ook een partijtje koperen pot ten, een spiegel en allerhande klein spul. Ze zijn verhuisd en maken schoon. Het is nog te goed om zo maar weg te gooien, zo oordeelt mevrouw Charité. Maar kopers zijn er om half elf nog niet geweest, wel kijkers. Ook het echtpaar Dane uit Sint-Maartensdijk is aanwezig. Ze wachtten met uitpakken totdat de bui over was. ZIE VERDER PAGINA 11 Chris Stols na elf maanden highschool Amerika terug in Tholen Wieteke Moerland miste bij mom en dad in California hagelslag Blauwe Oosterscheldekreeft bijzondere vangst in Zeeuwse wateren EN VERDER... De eitjes zijn kakelvers in gastvrije villa Stadszicht Financiële situatie boven het petje gegroeid van peuterspeelzalen; tekort van 130.000 euro Kinderopvang Tholen redt het niet op eigen benen OF U ZICHZELF KENT? U DOET HET ZEKER, ZODRA U MEER GEBREKEN BIJ UZELF ONTDEKT DAN BIJ ANDEREN Dit nummer bestaat uit 14 pagina's Haar 37-jarige dochter Diana (verzekeringsarts in Utrecht) ontdekte de neergestorte takken. Ze logeerde een week bij haar moeder. „Ze kwam mij roepen. Er lagen al twee takken op de grond, maar toen was hij verder gescheurd. Het was wel te verwachten, maar hij is zo mooi gekliefd. Dat had ik niet gedacht." De pruimenboom is ongeveer 25 jaar oud. Diana rekent het voor: „Ik was tien jaar toen we hier kwamen wonen, de boomgaard is door mijn vader wat later aangelegd." Het gezin woonde eerst aan de Westvest. Toen daar de huisjes moesten worden afge broken (ongeveer tussen waar nu de christelijke kleuterschool staat en de achteringang naar de Spar) verhuisde Van Gorsel naar de vrijstaande woning aan de Provinciale weg met een flink stuk grond. Hij had daar meer plaats voor zijn hobby, het houden van duiven. Hij deed ook mee aan de wedvluchten totdat hij vijfjaar geleden overleed. Uitgerekend in de schaduw van de pruimenboom zat hij vaak samen met andere dui venmelkers te wachten tot de duiven vielen. „Van hier kon hij het duivenhok in de ga ten houden. Daar zat hij altijd met een paar andere mannen onder." Zo heeft bijna elke boom wel zijn verhaal. De pruimenboom deed het goed. Elk jaar kon mevrouw Van Gorsel er wel van oog sten. „Het zijn hele lekkere gele pruimen," zegt Jacoba. De boom werd elk jaar ge snoeid. Maar de laatste jaren vrat een ziekte de vruchtboom aan totdat hij tenslotte uit eenviel. En toevallig op de dag dat Jacoba 72 jaar werd. „Op mijn verjaardag 16 juli. De boom hangt nog hartstikke vol. Omdat hij zo zwaar weegt is hij om gegaan. Ik laat hem gewoon zo liggen en hoop dat de pruimen rijp worden." Ze laat zien dat sommige pruimen aan de tak op het zuiden al geplukt kunnen worden. „Aan deze kant zijn ze altijd het eerst rijp." Van opruimen wil ze voorlopig niet weten. „Totdat de pruimpjes rijp zijn. Dan zaag ik de takken af en laat de stam met een stuk van de gekliefde takken staan. Het is uniek." Mevrouw Van Gorsel-de Witte rechts) met haar dochter Diana bij de zieke pruimenboom die onder het gewicht van de vruchten bezweek.

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2002 | | pagina 1