Ds. A. van der Zwan
gaat naar Sliedrecht
Pastor Verlijsdonk
naar Zevenbergen
Hij zag haar koeien melken, de
echte verkering kwam wat later
Volhouder Jap Goedegebuure
hofleverancier van Accelerando
Controle hondenbelasting
levert nu al 7800 euro op
Eén keer in het ziekenhuis
Dakd'r Af op
Henry Dunant
Sint-Annalander is 55 jaar lid van koninklijke fanfare
Donderdag 18 juli 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Echtpaar Van der Slikke-Quaak in Scherpenisse zestig jaar getrouwd
C.J. van der Slikke (80) en J.J. Quaak (79) uit Scherpe
nisse zijn dinsdag 23 juli zestig jaar getrouwd. Ze ken
den elkaar al lang voordat ze in de echt werden verbon
den. Ze woonden immers bij elkaar in de buurt. Het
echtpaar kreeg zes kinderen en woonde 41 jaar lang in de
Schoolstraat. Nu wonen ze alweer bijna drie jaar in het
Schuttershof in een huurwoning van de stichting Beter
Wonen. Beiden zijn nog gezond, maar mevrouw Van der
Slikke is slecht ter been. Haar man helpt in het huishou
den en is een onderhoudend verteller.
Engelse jager
De Lofstem
Aardappelen
ROC Zeeland
Diversen
Nestaan opnieuw
op nominatie
ondernemersprijs
Snelheidscontrole
op Tholenseweg
levert 85 boetes op
Discussie over boete moet nog gevoerd worden
De controle van de hondenbelasting levert dit jaar al een
voordeel op van 7800 euro voor de gemeente Tholen. En
volgende jaren komt er ieder jaar 26.000 euro beschik
baar. Misschien iets voor plan Noord in Tholen of de B-
lijst van het beleidsprogramma Kleur bekennen dat de
gemeenteraad heeft vastgesteld.
Met plezier heeft hij al 55 jaar gemusiceerd bij de ko
ninklijke fanfare Accelerando in Sint-Annaland en de ze
ventigjarige J.C. Goedegebuure hoopt het nog een poos
je vol te houden. De trouwe muzikant en actief vereni
gingsman werd dinsdagavond aan het begin van de repe
titie in de Sakofahal lof toegezwaaid door voorzitter J.
Westdorp. Hij overhandigde de jubilaris een vereni
gingsinsigne en een attentie.
Stropdas
Het echtpaar Van der Slikke-Quaak woonde 41 jaar in de Schoolstraat, nu alweer bijna drie jaar in het Schuttershof.
Na ds. N. den Ouden in de Her
vormde Gemeente vertrekt er op
nieuw een predikant uit Tholen:
ds. A. van der Zwan van de Chris
telijke Gereformeerde Kerk. Hij
heeft het beroep uit Sliedrecht
aangenomen.
„Het was een hele grote schok voor
ons, want 3 jaar en 3 maanden Tho
len is heel kort. En we hadden een
hele goede band met de gemeenten
van Tholen en Oud-Vossemeer, zo
dat we een emotionele zondag be
leefd hebben. Maar het was een roe
ping van Godswege. De Heere heeft
duidelijk gesproken."
De uit Urk afkomstige predikant
deed 5 april 1999 intrede en nadat
hij onlangs voor zijn eerste beroep
uit Ameide bedankte, nam hij het
tweede beroep uit Sliedrecht aan.
Een hele grote gemeente met 2000
leden, twee predikanten en een pas
toraal werker. Sinds 30 januari
1999, toen ds. M.C. Tanis vertrok,
heeft Sliedrecht een vacature. De
tweede predikant, ds. J.P. Boiten,
werkt er inmiddels zeven jaar en be
dankte onlangs voor een beroep uit
Elburg. Van der Zwan gaat niet al
leen in een veel grotere gemeente
werken (2000 tegenover de 140 van
Tholen en 90 van Oud-Vossemeer),
maar ook samen met een collega.
„Het wordt dus een hele omschake
ling. 't Is ook niet fijn om op te bre
ken, want je eerste gemeente, is je
eerste liefde, waarin je veel geïnves
teerd hebt. We zijn ermee vergroeid
en onze dochter van 3 is in Oud-
Pastor Gemma Verlijsdonk verlaat
de Rooms-Katholieke parochies
van Tholen, Oud-Vossemeer, Hal
steren en Lepelstraat. Per 1 sep
tember gaat ze als pastoraal wer
ker aan de slag in een verpleeghuis
in Zevenbergen.
„Na 9,5 jaar is het zowel voor mezelf
als voor de parochies goed dat ik iets
anders ga doen. Dit was ook mijn
eerste baan", zegt mevr. Verlijsdonk.
De aankondiging van haar vertrek
heeft heel wat reacties teweeg ge
bracht, zegt ze. „Er waren mensen in
tranen en ik heb veel bloemen en
kaarten gekregen. Dat doet natuurlijk
goed. Maar ik heb er ook best een
dubbel gevoel bij."
Nu sinds 1 juli Johan Baijings uit
Wouwse Plantage als tweede pastoor
in de regio aan de slag is gegaan, is
het voor mevr. Verlijsdonk makkelij
ker om te vertrekken. „Qua timing is
mijn vertrek ongelukkig, maar zon
der de benoeming van Baijings was
ik niet gegaan. Met tweeën is het
werk te doen, hoewel het druk is."
Bij haar komst - op 1 februari 1993 -
lag haar werk met name in Tholen
(ze ging er in de pastorie aan de
Markt wonen), maar de laatste vier
jaar was ze in alle vier de parochies
De huis-aan-huis persoonlijke
controle op de aanwezigheid van
honden in de gemeente riep des
tijds in de gemeenteraad nogal
vragen op, want er was maar liefst
18.200 euro mee gemoeid. Met
een opbrengst van 26.000 euro
blijft er dus al 7800 euro over.
D66 stemde in januari als enige
tegen de controle omdat J. v.d.
Donker het veel goedkoper wilde
aanpakken, maar de praktijk heeft
hem nu ongelijk gegeven. De Pv
dA was eigenlijk ook tegen, maar
ging knarsetandend akkoord om
dat de meerderheid van de raad
voor de intensieve controle was.
VVD en CU vonden het ook lo
gisch, dat er een boete wordt ge
geven aan hondeneigenaren die in
VERVOLG VAN VOORPAGINA
Vossemeer geboren, een Zeeuws
meisje dus. En onlangs is onze zoon
in Tholen gedoopt. Toen we in 1999
kwamen, was er alleen in Oud-Vos
semeer een huis, maar anderhalfjaar
geleden zijn we naar Tholen ver
huisd, waar onze gemeente bij de
huurwoning een studeerkamer heeft
aangebouwd. Behalve de band met
de eigen gemeenten waren er ook in
de classis Middelburg de nodige
zorgen die onze aandacht vroegen,
maar met Josafat zeg ik: in ons is
geen kracht tegen deze grote menig
te, maar onze ogen zijn op U."
Van der Zwan heeft een jaar in
Sliedrecht gewoond, waar zijn
vrouw toen kleuterleidster was. Ds.
Boiten was destijds hun wijkpredi-
kant. Behalve de Bethelkerk is er in
Sliedrecht nog een tweede Chr.Ge-
ref. Kerk, namelijk de Eben Haëzer-
kerk, waar ds. R. Kok predikant is.
Deze gemeente is zo'n vijftig jaar
geleden voortgekomen uit de Geref.
Gem. in hersteld verband, maar Van
der Zwan heeft in beide Sliedrechtse
kerken gepreekt en dat hoopt hij ook
te blijven doen. De Christelijke Ge
reformeerde Kerk is op Tholen een
kleine minderheid, maar in de Al-
blasserwaard en omstreken zijn er
een vijftiental gemeenten. Ds. Oos-
ting uit Biezelinge wordt consulent
in Tholen, ds. Van Ek uit Zaamslag
consulent in Oud-Vossemeer. De fa
milie Van der Zwan zal vermoede
lijk in oktober vertrekken omdat de
pastorie in Sliedrecht nog verhuurd
is.
actief. „Tegen een vrouw als pasto
raal werkster werd aanvankelijk ook
vreemd aangekeken, dat heeft best
wat kruim gekost. Maar ik heb hier
met veel plezier gewerkt, veel men
sen ontmoet en zinnige dingen ge
daan. Natuurlijk zijn ook zaken blij
ven liggen - bewust zowel als
onbewust - doordat je bepaalde ta
lenten hebt of de tijd beperkt was."
Mevr. Verlijsdonk roemt de betrok
kenheid van de vrijwilligers in de
vier parochies. Ze krijgt het nu min
der druk, want haar nieuwe baan is
voor 32 uren in de week. „Dan heb
ik weer tijd voor andere dingen. Er
liggen al aanbiedingen van koren om
lid te worden." Mevr. Verlijsdonk
was in het verleden actief in de ge
handicaptenraad en bij de regionale
vakantieweken van de Zonnebloem.
In Tholen is ze sinds het najaar voor
zitter van het dagelijks bestuur van
de kunstkring. „Dat blijf ik doen,
want ik blijf in Tholen wonen."
Zondag 25 augustus kan afscheid
worden genomen van pastor Gemma
Verlijsdonk. Tussen twee en vier uur
is daarvoor gelegenheid in de Gast
huiskapel in Tholen, aansluitend is er
om half vijf een viering in de r.k.
kerk in Tholen.
feite jarenlang de hondenbelasting
jaren hebben ontdoken. Als er een
milieu- of andere overtreding
wordt gepleegd, krijg je ook een
boete en wanneer dat voor de hon
den niet gebeurt, is dat meten met
twee maten, vond de VVD, wat
door de CU werd gesteund. Wet
houder Ravensteijn zei in januari,
dat wanneer een meerderheid van
de raad een boete wil, dat in het
college besproken zou worden.
Daarop werd niet verder ingegaan,
zodat de boete nog is blijven zwe
ven. Het college en/of de gemeen
teraad zal zich daarover nog moe
ten beraden. Dan gaat het om een
boete voor bijna 500 'zwarte' hon
den die inmiddels boven water
zijn gekomen.
„Weer een bladje vol," zegt me
vrouw Quaak als ze de verslaggever
een blaadje om ziet slaan in zijn
schrijfblok, terwijl haar man vertelt
wat voor werk hij heeft gedaan. „Je
maakt er toch niet een te groot stuk
van, hè."
Kees van der Slikke woonde in de
Schoolstraat in het hoger gelegen
centrum van het dorp. Wan Quaak
woonde in de Achterweg, wat nu de
Noordstraat is. In een van de kleine
boerderijtjes waar Van der Slikke op
uitkeek. Zij: „Ik zat koeien te mel
ken. Dan zet je de deur al op een
kiertje." De echte verkering kwam
wat later. Hij: „We gingen met een
groepje jongens in die tijd nogal
eens naar Smurdiek. Op zaterdag
avond. Het vierkantje lopen (Markt,
Oudestraat, Hazenstraat en School
straat - red.) Ze liep er met haar zus
ter." Dat was uitgaan in die tijd. Op
zondag zat de Molendijk (tussen
Scherpenisse en Sint-Maartensdijk)
volgens mevrouw Quaak 'vol met
jongens en meisjes'.
Na hun huwelijk ging het paar in
wonen bij de ouders van hem, in de
Schoolstraat. Het was oorlog. „Wo
ningen waren er niet veel", zegt Van
der Slikke. „Maar na een tijdje kon
den we een huis huren in Westkerke.
Dat was van de gebroeders Kloet. Ik
moest eigenlijk naar Duitsland voor
de Arbeitseinsatz, maar ik ben bij de
Wehrmacht gaan werken om niet
naar Duitsland te hoeven. Ik kwam
in Egmond aan Zee terecht om er
bunkers aan te leggen in de duinen."
Omdat Van der Slikke in Noord-
Holland zat, kon hij niet thuis zijn
om de evacuatie in 1944 voor te be
reiden nadat de Duitse bezetter be
sloten had Tholen voor een groot
deel onder water te zetten. „Ik had
om verlof gevraagd, maar kreeg dat
eerst niet. Later wel, maar toen was
alles al geregeld door mijn zwager
Hendrik Quaak." Hun eerste kind,
een dochter, was nog maar een jaar
toen het gezin naar Rotterdam ver
trok om in te wonen bij Bram Elen-
baas (uit Poortvliet) die in een
zijstraat van de Pleinweg woonde.
Er waren maar liefst drie gezinnen
in het huis ondergebracht en dat was
een beetje te veel. „Het ging niet",
zegt Van der Slikke. Zijn zwager
Merien Hage zocht een nieuw adres
voor hen uit. Dat werd de Wouwse-
straatweg in Bergen op Zoom. Van
der Slikke herinnert het zich nog
goed: nummer 44. Hij keerde echter
niet terug naar Egmond aan Zee.
„Nee, het werd me daar te gevaar
lijk. Er werd geschoten tijdens het
werk. Ik vertrouwde het niet meer
bij de Wehrmacht. Dat loopt fout,
dacht ik." Bij het bouwen van een
bunker was het ook bijna mis ge
gaan, vertelt hij. „We waren bezig
in de duinen een gat te graven, toen
er een Engelse jager overkwam die
op ons begon te schieten. De Duit
sers schoten terug, maar die Engelse
jager maakte een bocht over de
Noordzee en kwam vanuit IJmuiden
laag over de duinen gescheerd te
rug. Jan Blaas uit Tholen zei dat we
in de put moesten blijven, want ie
dereen wou alle kanten opvliegen.
Dat hebben we gedaan en we zijn er
goed van afgekomen."
Van der Slikke kwam met een ande
re groep Thoolse arbeiders in Wouw
te werken, bij het graven van een
tankval aan de Wouwse Nil waar ze
met een busje naar toe werden gere
den. „Maar de Wehrmacht wist me
toch weer te vinden. Uiteindelijk
kon ik gaan werken bij een boer on
der Wouw waar de zuster van mijn
vrouw toen diende. Die zocht ie
mand." Het was van korte duur. Van
der Slikke liep een ernstige vorm
van bloedvergiftiging op toen een
plaat van een gloeiende kachel op
zijn rechterhand terecht kwam en
hij moest opgenomen worden in het
ziekenhuis om geopereerd te wor
den. Nog steeds heeft hij er een
groot litteken van. „Ik heb nog ge
luk gehad, want ik kon er daarna ge
woon mee werken."
Na de evacuatie ging het gezin met
inmiddels twee kinderen terug naar
Tholen. Eerst naar de Schoolstraat
en later naar het huis in Westkerke.
„Daar moest je nog met een bootje
naar toe. Het huis stond een beetje
op een terp. Dat was drooggeble-
ven."
Van der Slikke werkte na de oorlog
voornamelijk als los werkman bij
verschilende boeren: peejen op één
zetten, witte juun wieden, vlas trek
ken, aardappels botten. In het najaar
was hij 'peeschriever' op de haven
van Scherpenisse. Hij volgde daarin
de voetsporen van zijn vader. „Maar
ik ben dikwijls van werk veranderd
hoor. Er is eens een jaar geweest dat
ik 13 keer van werkgever ben veran
derd. Ik ging daar naartoe waar ik
het meest kon verdienen." Hij hielp
ook mee met het dichten van de
Nollendijk in Vlissingen.
De aanvoer van bieten zorgde voor
veel bedrijvigheid in het dorp, maar
ook voor modderige straten. Me
vrouw Quaak herinnert zich dat
nog: „Maar toen moest je de straten
nog schuren. Nu niet meer."
Veranderde Van der Slikke van
werkgever, het gezin veranderde
van woonplek. Eerst naar 'de Lente'
(Lentestraat) en daarvandaan, in
1952, naar de Schoolstraat. Eerst in
zijn ouderlijk huis, maar vanaf 1958
in het huis aan de overkant dat Van
der Slikke kocht van Bram van As.
41 jaar woonden ze er. Tot bijna drie
jaar geleden. Zij: „Ik kon geen trap
meer lopen. Het was noodgedwon
gen, maar we wonen hier naar ons
zin. Kees moet wel geregeld voor
ober spelen."
Vanaf 1956 ging Van der Slikke
pendelen naar Rotterdam. Hij werk
te in de Heinekenfabriek, maar later
ook in de havens bij het lossen van
schepen.
Tot hij in 1978 afgekeurd werd van
wege zijn rug en in de WAO terecht
kwam.
Naast het werk besteedde Van der
Slikke veel tijd aan de zang. 21 jaar
lang was hij dirigent van de zang
vereniging De Lofstem, zijn zoon
Koos nam het stokje van hem over.
Gevoel voor muziek is ook op een
aantal kinderen overgebracht. „Ik
kocht in 1956 een orgeltje waar
mijn zoon Bram op begon te spelen.
Soms al heel vroeg in de ochtend.
Hij is nu organist in de Hervormde
kerk, Koos bij de Gereformeerde
Gemeente en mijn dochter Corrie in
houden dan ik eerst van plan was,
dus knoop ik er misschien nog een
poosje aan vast."
In twee opzichten was het dinsdag
een bijzondere repetitie, qldus de
voorzitter, want na vier maanden
van absolute rust kwam dirigent
Pierre van Broekhoven weer in ac
tie. Wegens zijn gezondheid moest
hij zijn werk tijdelijk stopzetten,
maar nu begint het weer te kriebelen
en dat vond de voorzitter een goed
teken. Ook waarnemend dirigent Jo
han de Wit was overigens nog aan
wezig om het na de pauze over te
kunnen nemen.
Dat Accelerando muzikaal goed op
peil gebleven is, bleek zaterdag
avond wel tijdens het 'aardappel
concert' in de Sakofahal. Het was de
bedoeling om in de Huygensstraat
een pleinconcert te houden, maar
wegens de zware bewolking besloot
het bestuur om binnen te musiceren.
De belangstellenden in de goed ge
vulde Sakofahal genoten van een
gevarieerd concert van ruim een
uur, onderbroken door een koffie
pauze. Naast enkele marsen waren
er ook prachtige orkestwerken te
horen en bekende melodieën. Ook
de slagwerkgroep kwam enkele ke
ren in actie.
Overdag waren de muzikanten al
actief geweest met de verkoop van
aardappelen, die woensdag waren
gerooid op het perceel in de kleine
Suzannapolder dat Accelerando al
vele jaren van de gemeente mag be
boeren. De Doré's waren bij aardap-
pelhandel Bijl in Poortvliet verpakt
in zakjes van 5 kilo die door zeven
verkoopteams zaterdag aan de man
werden gebracht. De verkopers bij
supermarkt Cl000 hadden het
meeste succes. Twee groepen gin
gen naar de campings en vier hiel
den in Sint-Annaland een huis-aan-
huis verkoop, maar daarbij bleek
menigeen zelf al over piepers te be
schikken. De verkoop bleef dan ook
beneden de verwachtingen met 1/3
van de aardappelen, maar de op
brengst daarvan was meer dan wan
neer de totale partij op de veiling
was gebracht. Dan had Accelerando
maar 12 eurocent per kilo gekregen
en nu 50 eurocent. De voorzitter
bracht de leden dank voor hun inzet,
want het geld is hard nodig om de
dertig leerlingen van instrumenten
te voorzien.
Tijdens het concert bood voorzitter
Westdorp dirigent Johan de Wit nog
een zak Doré's aan als dank voor
zijn waarneming. De Wit zei dat hij
de wekelijkse 170 km van en naar
Zeeuws-Vlaanderen er graag voor
over had om zijn collega Pierre van
Broekhoven een dienst te bewijzen.
„Want je hebt een fantastisch or
kest", aldus De Wit.
de Christelijke Gereformeerde kerk
in Oud-Vossemeer."
Mevrouw Van der Slikke had haar
handen vol aan het huishouden en
de zorg voor de kinderen. Daarnaast
breide-en haakte ze veel, maar te
genwoordig legt ze zich toe op het
oplossen van kruiswoordpuzzels.
Voordat ze trouwde, werkte ook zij
bij de boer. Als 14-jarige melkte ze
al koeien bij Jan Quist in Poortvliet.
Het 60-jarige huwelijk wordt ge
vierd in De Hoeksteen. „Maar niet
groots, hoor," zegt zij. „Dat hebben
we gedaan toen we 50 jaar ge
trouwd waren." Een foto met kinde
ren, kleinkinderen en achterklein
kinderen aan de muur herinnert daar
nog aan. De zes kinderen (drie jon
gens en drie meisjes) zorgden voor
31 kleinkinderen. Inmiddels zijn er
ook al twaalf achterkleinkinderen.
Aan het ROC Zeeland zijn de vol
gende leerlingen geslaagd.
SECTOR ECONOMIE. Sjaak Baaij
uit Tholen voor algemeen beveili
gingsmedewerker; Jasper de Regt uit
Oud-Vossemeer voor brood- en ban
ketbakker; Jorica van Dijke uit Tho
len voor middenkader functionaris
recreatie en toeristische informatie.
SECTOR NAUTISCH. Robert
Steendijk uit Stavenisse voor mid
denkader functionaris algemene ope
rationele techniek.
Hanneke van de Velde uit Tholen is
aan de Hogeschool Brabant in Bre
da geslaagd voor sociaal-pedagogi
sche hulpverlening.
Aan de Hogeschool Zeeland in
Vlissingen zijn A. van Dijke uit
Oud-Vossemeer en P.M. Geluk uit
Tholen geslaagd aan de afdeling
werktuigbouwkunde, en M.H. Ne-
lisse uit Sint-Maartensdijk aan de
afdeling civieltechniek.
Nestaan Holland uit Tholen is op
nieuw genomineerd voor de Zeeuwse
ondernemersprijs van de Junior Ka
mer Walcheren. De BOV-lustrumtro-
fee wordt 29 november uitgereikt aan
het bedrijf met de beste ondernemers
visie in Midden-Zeeland. Thema voor
dit jaar is: acceleratie, 5 jaar BOV, 5
jaar vooruitstrevend ondernemer
schap. Er zijn tien bedrijven genomi
neerd voor de prijs, waarvan er 4 ok
tober drie geselecteerd worden voor
de eindronde. De bedrijven worden
nader doorgelicht op hun bedrijfsvoe
ring, hun acceleratievermogen en
vooruitstrevend ondernemerschap in
de afgelopen jaren. Voor iedere on
derneming wordt kritisch gekeken
wat haar specifiek maakt in de bran
che. Welke visie heeft de onderne
ming en hoe wordt deze uitgewerkt in
de prestaties. Tevens wordt beoor
deeld of de bedrijven financieel ge
zond zijn. De jury bestaat uit commis
saris van de koningin drs. W.T. van
Gelder, burgemeester mevr. A. van
Dok-van Weele uit Vlissingen en di
recteur G. Rutjes van de Goese Golf.
Het Rode Kruis van Tholen/Sint-
Philipsland verzorgde donderdag
opnieuw een avond aan boord van
de J. Henry Dunant. Dit keer op
verzoek van de afdeling Bruinisse,
omdat het vakantieschip daar meer
dere keren per jaar aanlegt. De
blaaskapel Dak d'r af uit Sint-Maar
tensdijk, geleid door Monique de
Rooij, was gevraagd om te spelen.
Ze deden dat voor het eerst voor
minder-validen en ouderen. Het
bleek passen en meten met de ins
trumenten, want de hoogte van de
zaal bleek een probleem. Na enkele
opwarmertjes kwam het orkest los
en dat gold ook voor het publiek. Er
werd volop meegezongen en de po
lonaise werd gelopen, waarbij de
vrijwilligers de gasten in hun rol
stoelen voortduwden. Het optreden
liep een half uur uit, want de men
sen wilden nog lang niet naar bed of
naar huis. In de pauze trakteerde het
Rode Kruis op Zeeuwse babbelaars.
De eerste snelheidscontrole na de re
constructie van de Tholenseweg heeft
maandag 8 juli tussen negen uur en
half elf 85 overtredingen opgeleverd.
Op deze drukke verbinding tussen
Tholen en Halsteren/Bergen op Zoom
geldt een maximum snelheid van 60
km. In anderhalf uur werden 658 be
stuurders gecontroleerd. De hoogst
gemeten snelheid was 88 km. Aan
één kant van de weg ligt er een ge
scheiden fietspad. Van de automobi
listen op de twee rijbanen wordt een
gematigde snelheid verwacht in het
belang van de verkeersveiligheid. 8
juli was de eerste maandag van de
schoolvakantie, zodat het aanzienlijk
mihder druk was dan anders met fiet
sers.
Van de Rhee trouwde in 1934 toen
hij 32 jaar was, met Cornelia Hengst-
mengel. Ze lieten een huis bouwen
naast de ouderlijke woning aan de
Westvest door metselaar Kees Har-
tog en timmerman Johannes Kauf-
mann. Tijdens de evacuatie verbleef
het gezin, met drie kinderen inmid
dels, en enkele andere families uit
het dorp, bij de familie Tak aan de
Boutershemstraat in Bergen op
Zoom.
Na de oorlog werd Van der Rhee
peeschrijver in Scherpenisse. Dat
deed hij van 1948 tot 1971. „Toen
was het klaar." Tot zijn 65ste werkte
Van de Rhee bij de zilveruienfabriek
van G. Polderman. Hij deed er alle
voorkomende werkzaamheden, maar
kon in het najaar altijd naar Scherpe
nisse om zijn werk als peeschrijver
te doen. Daarnaast pachtte hij lapjes
grond in de Zuidhoek, de 'Koekoek'
(in de Middellandpolder bij de Twee
de Dijk) en de Muijpolder (twee per
celen) om suikerbieten, aardappelen,
uien en augurken te verbouwen. La
ter bleef alleen een lapje van drie ge
meten over in de Muijepolder, dat hij
nog tot 1974/1975 aanhield toen hij
zelf dus al begin zeventig was.
Over zijn gezondheid had Van de
Rhee nooit te klagen. Eén keer, in
1959, verbleef hij tien dagen in het
ziekenhuis voor een operatie. Het
echtpaar Van de Rhee-Hengstmengel
kreeg zes kinderen, vier meisjes en
twee jongens. Er zijn inmiddels 12
kleinkinderen en 14 achterkleinkin
deren. Zijn vrouw overleed in augus
tus 1998. Drie van de zes kinderen
wonen in Sint-Maartensdijk, de an
deren in Stavenisse, Middelburg en
Putte. Van de Rhee hoort slecht. Zijn
eetlust is nog goed. Hij lust nog
graag een worsteballetje dat door
zijn oudste dochter Dimmerientje
(67) wordt gebakken. De kinderen
die in de buurt wonen komen om
beurten bij hun vader om voor eten te
zorgen ('s ochtends) en te poetsen en
thee en koffie te zetten ('s middags
en 's avonds). Drie keer per week is
er hulp van de thuiszorg. Er is veel
aanloop.
De verjaardag wordt in huiselijke
kring met de kinderen gevierd. „Dat
je zo oud wordt, dan kun je niet den
ken. Dat is allemaal onbekend."
J.C. Goedegebuure met zijn vrouw, zoon Hans en dochter Imanda.
De fanfare bracht hem een serenade
en de leden hieven een driewerf
hoera aan. „We doen nooit tever
geefs een beroep op je en zelden
mis je een repetitie", vertelde de
voorzitter. „Achter je naam staat
een indrukwekkend aantal instru
menten: bugel, cornet, trompet, ba
riton en zelfs de grote trom heb je
nog geslagen. Je schildert decors en
sjouwt attributen voor de uitvoerin
gen en haalt spullen op voor de
rommelmarkt. Hoe ouder, hoe gek
ker, zeggen ze wel eens, want wie
laat zich na zijn 65ste nog tot zwarte
piet omturnen. Je speelde mee in het
zwarte-pietenorkest en deed nog
mee aan de recente rondgangen in
Poortvliet en Scherpenisse, maar
het lopen en spelen wordt toch wel
zwaar. Daarnaast doe je het leeu
wendeel van het voorbereidend
werk voor het stukje land dat Acce
lerando in de kleine Suzannapolder
beboert. Wat de landbouw betreft
heb je met een tractor e.d. zeker een
toegevoegde waarde."
De voorzitter noemde de familie
Goedegebuure onlosmakelijk ver
bonden aan Accelerando. „Je bent
onze hofleverancier, want je zoon
Gerard zat in de muziek en je zoon
Hans en dochter Imanda musiceren
nog steeds bij ons. En omdat je
vrouw Merie op dinsdagavond niet
alleen thuis wilde zitten, kwam die
ook nog bij Accelerando. Het is er
ook gezellig binnen de vereniging
en daar houd je van. Daarnaast heb
je altijd gewerkt aan verbetering
van het muzikaal niveau. Je bent
van de ene naar de andere kant ver
huisd, maar je hebt je enorm vast
gebeten om ook de bariton onder de
knie te krijgen. En altijd met een
stropdas aan, hoe warm het ook was
op de repetities. Een sigaretje, een
borreltje en na afloop van de leden
vergadering nog een potje kaarten,
dat was karakteristiek voor jou. En
wat stekelige opmerkingen soms
over bestuursbeslissingen, totdat je
zoon Hans en dochter Imanda in het
bestuur kwamen. Binnen Accele
rando hebben we het feit dat een
muzikant 55 jaar actief is, al ver
schillende keren meegemaakt, maar
het blijft toch altijd weer bijzonder.
Als we het geld zouden hebben,
konden we een nieuwe tractor ge
ven, maar het mooiste blijft toch
het verenigingsinsigne", aldus
voorzitter Westdorp.
Goedegebuure bedankte voor de
hulde en zei dat het bestuur nog
even moed kon houden. „Ik heb het
v namelijk al vijf jaar langer volge
