V. gooide een ruit
in bij politieman
MATO
Smidszoon en boerendochter
vonden elkaar op de kermis
Marjon de Hond laat in Tholen met
leerlingen de Veste weerballon op
Brpekhi
Dader meer gedupeerd
dan het slachtoffer?
Voor al uw
kantoor-
msubslou
Reed in auto zonder rijbewijs
Geen steun
Vluchtheuvel
Weer voorspellen is heel moeilijk, want het verandert altijd
Donderdag 16 mei 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
7
De 18-jarige J.V. uit Oud-Vossemeer tegen wie woens
dag in Middelburg vier jaar gevangenisstraf is geëist we
gens het neersteken van de 43-jarige I. Quaak uit Sint-
Annaland, stond ook terecht voor het vernielen van een
ruit bij een politieman in Sint-Philipsland. Dat was op 7
oktober vorig jaar gebeurd. V. haalde zijn gram nadat hij
een bekeuring had gekregen omdat hij in een auto had
gereden terwijl hij nog geen rijbewijs had. V. was toen
17 jaar.
Woedend
Gronings echtpaar Doornbos-Wold uit Poortvliet zestig jaar getrouwd
Gevangenkamp
Fietstocht
De zesjarige Arno van Dijke van de Veste mocht giste
renmorgen samen met Marjon de Hond, de Thoolse
weervrouw van het NOS journaal, een weerballon opla
ten aan de Contr'Escarpe in Tholen. Onder de grote, ro
de ballon hing een tros met kaartjes met daarop alle na
men van de 34 leerlingen.
Schuifwand in
kantine gemeente
Fundamentalistisch protestantisme
is ook een achterlijke cultuur
UIK/U.I
V. vertelde de. meervoudige kamer
van de rechtbank dat hij al een auto
had aangeschaft voordat hij een rijbe
wijs had. „Het was een koopje. Ik heb
de auto in de garage gezet en uit de
verzekering gehaald. Later kreeg ik
een brief dat ik de auto toch moest
verzekeren. Ik reed in de auto toen ik
de politieman tegenkwam in Sint-Phi
lipsland. Ik was onderweg om mijn
loonstrookje in te leveren en kon het
adres niet vinden. Zo kwam ik in ge
sprek." Volgens V. verliep dat ge
sprekje heel rustig en ontspannen en
leek er geen vuiltje aan de lucht. „Hij
vroeg nog wel of ik al 18 jaar was.
Een week later kreeg ik mijn rijbe
wijs, en weer een week later een be
keuring thuisgestuurd. De manier
waarop dat is gegaan, vond ik heel
vervelend." V. had namelijk niet ver
wacht dat de politieman er werk van
zou maken, zo zei hij. Die indruk was
volgens hem ook zeker niet gewekt.
De verdachte probeerde zich te verde
digen door erop te wijzen dat hij wel
auto kon rijden omdat hij ook al een
trekkerrijbewijs heeft. Verdachte bel
de de politie-agent op om zijn onge
noegen kenbaar te maken over de
gang van zaken. Volgens V. was de
agent toen tegen hem uitgevaren. „Ik
vond het onredelijk en heb bij hem
toen het raam ingegooid." De kwestie
kwam maar even aan bod en stond
volledig in de schaduw van de steek
partij die vier maanden later, op 7 fe
bruari, plaatsvond voor het huis van
Quaak aan de Javadijk. Met twee
messteken in buikholte en borstbeen
werd het slachtoffer levensgevaarlijk
door V. verwond. Volgens de rechter
heeft Quaak erg veel geluk gehad.
Vooral de steek in het borstbeen had
fataal af kunnen lopen als het mes een
of twee centimeter ernaast in het li
chaam terecht was gekomen.
De officier van justitie, J. de Graaf,
stelde dat V. met voorbedachten rade
had gehandeld en legde hem poging
tot moord en (in tweede instantie) po
ging tot doodslag ten laste. Ze eiste
vier jaar met aftrek van voorarrest en
zei rekening te houden met het feit dat
hij licht verminderd toerekeningsvat
baar is. Ook zijn jeugdige leeftijd en
zijn persoonlijke voorgeschiedenis
liet ze meewegen in de strafmaat.
V. werd de avond van de steekpartij
aangehouden in Rotterdam en zit nu
vast in Torentijd in Middelburg.
De advocaat van V. vroeg om vrijla
ting zodat er ook getuige-deskundi-
gen opgeroepen zouden kunnen wor
den (psychiater en psycholoog). Die
zouden aan kunnen tonen dat V.
'langdurig woedend' was geweest op
die bewuste dag. Juridisch zou hij dan
noodweer of noodweerexces kunnen
onderbouwen, zo zei hij. De recht
bank wees dat verzoek af.
De rechtbank vroeg of verdachte wil
meewerken aan een behandeling om
zijn agressie in goede banen te leiden.
Agressiebehandeling (op advies van
het openbaar ministerie) vond V. te
ver gaan, zei hij. Wel wilde hij mee
werken aan een resocialiseringspro-
gramma van de reclasssering aan het
eind van zijn celstraf. „Ja, dat wil ik
wel, maar ik ga liever met mijn vrien
den om die allemaal ouder zijn dan ik.
Na mijn straf wil ik verhuizen naar
Rotterdam en weer een normaal leven
leiden."
ders en je school je steeds maar 'in de
shit trappen', dan kan het toch niet an
ders dan dat zo een jongen een abuis
maakt?
Ik vraag me echt af, hoe de raadsman
tot dergelijke uitspraken komt. De ou
ders van de verdachte staan in Vosse-
meer bekend als keurige, vriendelijke
mensen, die hun kind absoluut niets
aangedaan hebben wat in de verste
verte ook maar lijkt op wat deze advo
caat meent te moeten stellen. Dat
geldt zeker ook voor de onderwijs
krachten, die overigens vast wel heel
veel problemen met de jongeman
hebben gehad. Ook de caravanaffaire
heeft ons dorp zeer beziggehouden en
iedere Vossemeerder stemde ermee
in, dat de politie het uiteindelijk zover
kreeg dat de roestbak van de straat ge
haald werd. Het vernielen van de ga
ragemuur in aanbouw van de buren
kon eveneens op weinig sympathie
t.o.v. V. rekenen. Dat een verdediger
probeert verzachtende omstandighe
den voor zijn cliënt te vinden, is te
respecteren. De middelen waarmee
dat schijnt te mogen gebeuren, gaan
mijn fatsoensnormen in ieder geval
ver te buiten.
Cees de Leeuw,
Molenstraat 46,
Oud-Vossemeer.
In een week waarin onze veelgeroem
de democratie een zware deuk opliep
door de moord op Pim Fortuyn, een
week ook waarin een groep Feye-
noord-vandalen de overwinning van
hun club met grof vandalisme vierde,
gaf mij vrijdag ook nog eens het arti
kel in de Eendrachtbode van 10 mei
'Vier jaar cel geëist voor steken met
mes' zwaar te denken. In een tijd
waarin normen en waarden van bijna
iedereen zwaar op de proef worden
gesteld, doet m.i. de gevestigde advo
catuur in ons land daar een stevige ne
gatieve duit in het zakje bij. Het lijkt
er veel op, dat voor een dader alles ge
oorloofd is om hem/haar te ontlasten
van schuld of liever nog vrij te spre
ken. Een jongeman die er niet voor te
rugdeinst om met een slagersmes op
stap te gaan en - 'als hij geduwd
wordt' - ook bijna dodelijk te gebrui
ken, verdient het toch niet om langer
dan wat voorarrest te krijgen
Een duw geven, daar zetje toch nood
weer tegenover. Als verdediger grijp
je vervolgens alles aan, om aan te to
nen dat de daad van de jongeman wel
haast niet uit kon blijven. Als je ou-
De Vluchtheuvel krijgt geen subsi
die van de gemeente Tholen. Het
verzoek van de stichting voor
hulpverlening uitgaande van de ge
reformeerde gemeenten, kon
maandag in de commissie welzijn
en onderwijs niet rekenen op vol
doende steun. Alleen de SGP vond
dat De Vluchtheuvel wel in aan
merking komt voor een gemeente
lijke bijdrage. De overige fracties
steunden het voorstel van het col
lege om het verzoek af te wijzen.
B. en w. vinden dat mensen met
psychische problemen terecht
moeten kunnen bij het algemeen
maatschappelijk werk. Maar direc
teur H. van Groningen van De
Vluchtheuvel benadrukte dat zijn
cliënten juist geen gebruik maken
\\m\m m juni
Hermusstr. 12-14,
Bergen op Zoom
Tel. 0164 235880
Open: di. tim vr.
9.30-12.00 0,^3.30-17.00
(scherpe prijzen)
Advertentie I.M.
van het algemeen maatschappelijk
werk omdat ze 'zich onvoldoende
begrepen voelen.'
Van de 700 hulpvragen per jaar -
op levensbeschouwelijk terrein -
komt ongeveer vier procent uit de
gemeente Tholen, zo lichtte hij tij
dens het spreekrecht toe. „Als we
dat doorrekenen zouden we in aan
merking komen voor subsidie om
dat deze mensen niet naar het alge
meen maatschappelijk werk gaan."
Volgens P. van Belzen (CU) komt
het verzoek van De Vluchtheuvel
te vroeg. Hij wees erop dat steeds
meer mensen gebruik zullen gaan
maken van het persoonsgebonden
budget om zelf de hulp te zoeken
die ze willen. Maar volgens Van
Groningen valt daar het maat
schappelijk werk als eerstelijns
hulpverlening niet onder.
Volgens E. van der Wal (PvdA)
kan het maatschappelijk werk aan
verschillende culturen hulp bieden,
van christelijk tot islamitisch. „We
verwachten dat het maatschappe
lijk werk daar hulp voor in kan
roepen bij anderen."
M.J. Klippel (SGP) vond ook dat
De Vluchtheuvel voorziet in een
behoefte (ongeveer 30 hulpvragen
per jaar uit Tholen). „De Vlucht
heuvel neemt werk over van het
maatschappelijk werk. Dan is het
ook billijk dat ef subsidie wordt
verstrekt. Het betekent een ontlas
ting voor het algemeen maatschap
pelijk werk." Alle fracties, op de
SGP na, steunden echter het voor
stel van het college om geen subsi
die te verlenen.
Vandaag, donderdag 16 mei, is het precies zestig jaar geleden dat Dirk
Doornbos en Annie Wold in het huwelijk traden. Dat gebeurde op een
zonnige dag in de gemeente Marum in zuidwest-Groningen. Via Rotter
dam, waar het echtpaar van 1945 tot 1982 woonde, kwamen ze in
Poortvliet terecht. Ze wonen nu alweer bijna twintig jaar met plezier
aan de Noordstraat. Samen wandelen ze veel en maken ze (lange) fiets
tochten. Het echtpaar heeft drie kinderen, zeven kleinkinderen en vijf
achterkleinkinderen.
De 82-jarige Doornbos werd geboren
als zoon van een smid in de 'zuid
westhoek' van Groningen, een land
bouwstreek waar ook zijn 81-jarige
vrouw het levenslicht zag. Zij was de
middelste van de zeven dochters (met
een halfzuster) van een klein boertje
(koeien, varkens, kippen) uit een van
de langgerekte dorpen. Mevr. Doorn
bos: „Als de oudste van school
kwam, ging die thuis helpen, kwam
de tweede van school, dan ging de
eerste in dienstbetrekking. Enzovoort.
De jongens komen vanzelf wel, zei
mijn vader."
Ze leerden elkaar kennen op de ker
mis. „Dat was het enige vertier. Dat
vond je op de kermis of bij een ver
eniging," zegt Doornbos. „Ik kende
haar zus waar ik mee stond te praten.
Ik vroeg of ik haar naar huis mocht
brengen. Ze zei: dat moetje zelf maar
weten." Doornbos bracht haar thuis.
Dat was in de zomer van 1941, nog
geen jaar later trouwden ze. Maar
makkelijk was het niet om elkaar 's
avonds te zien, herinnert Doornbos
zich. Het was tenslotte oorlog. Er was
een avondklok. Tussen 10 uur 's
avonds en vier uur 's ochtends mocht
je je niet buiten vertonen. „En al je
dan een meisje thuis moest brengen
nadat je uit was geweest, dan was het
daar nog een uur fietsen. Het wemel
de er van de WA'ers en van de Duit
sers."
Voor de trouwdag zelf was er een
aantal auto's beschikbaar, maar ze re
den niet allemaal op brandstof. „Met
een koppelstang werden er twee aan
elkaar gedaan. De een trok de ander
om benzine te sparen." De eerste ja
ren van hun huwelijk woonden ze op
verschillende adressen. „Er werden
geen woningen gebouwd. In het dorp
Enumatil (ongeveer zo groot als
Poortvliet) huurden ze een huis waar
ze wekelijks 2,50 huur voor moesten
betalen. Doornbos verdiende als smid
toen 15 gulden.
„Na de ambachtsschool ben ik bij
mijn vader gaan werken. Die had een
smederij. Hij was hoefsmid, maar
ook elektriciën en fietsenmaker. Paar
den beslaan, ijzeren banden op de
wielen van de boerenkarren maken.
Het was zwaar werk. Voor het be
slaan van een paard, vier hoefijzers en
32 hoefnagels, was je een uur bezig
voor 2,40 gulden. Nu vragen ze 150
gulden. Ik ben te vroeg géborén."
Tot 1942 werkte hij bij zijn vader,
maar van het bedrijf konden geen
twee gezinnen bestaan, zegt Doorn
bos. Hij zocht een andere baas. „Het
was beulen. Als het slecht weer was,
kwamen alle boeren om hun paarden
te laten beslaan." In 1943 werd
Doornbos opgeroepen om voor de
Arbeitseinsatz naar Duitsland te gaan.
Hij verbleef drie maanden in Noord-
Duitsland. „Toen had ik het wel ge
zien. Toen ik thuis was voor verlof,
ben ik niet meer teruggegaan. Die zo
mer ben ik als boerenknecht gaan
werken en in het najaar bij een smid.
Dat was een uur fietsen. Tot septem
ber 1944 heb ik dat volgehouden. Na
Dolle Dinsdag was ik bang gewor
den. Op 19 januari 1945 ben ik thuis
opgepakt. Ik was verraden door een
SS'er uit mijn dorp die gewond terug
was gekomen van het Oostfront."
Doornbos verbleef vijf maanden in
een gevangenkamp bij Wilhemsha-
ven. Zijn vrouw wist niet waar hij zat.
Na de bevrijding las Doornbos een
advertentie voor de politie in Rotter
dam. Hij solliciteerde, werd hulp
agent en het gezin met twee kinderen
inmiddels, verhuisde in november
naar de Maasstad. Mevr. Doornbos
zocht 'werkhuisjes' waar ze kon poet
sen en schoonmaken. In Rotterdam
bezorgde ze ook het Vrije Volk in een
buurt met 600 abonnees. Ze inde het
geld en bezorgde de speciale uitgaven
van de krant, zoals jeugdboeken.
„Daarna ben ik voor pedicure gaan
studeren. Dat heb ik 21 jaar lang ge
daan. Nu doe ik alleen de voeten van
mijn man nog," lacht ze. „Maar we
hebben wel ons hele leven gewerkt.
Je moest wel."
Was het in het noorden geen vetpot,
ook bij de Rotterdamse politie was
het volgens Doornbos de eerste jaren
armoe troef. „Maar werk was er zat.
In de bouw en in de metaal. De stad
moest worden opgebouwd. Als poli
tieman kreeg je weinig. Toen zijn we
in opstand gekomen en kregen we er
90 gulden bij. Daarna is het steeds be
ter geworden."
In zijn vrije dagen zocht Doornbos
ook nog naar klusjes, en hij kwam in
de kassen terecht even buiten de stad.
Tomaten en sla. En toen een dorpsge
noot hem vroeg mee te werken in
diens garage in Rotterdam, ging
Doornbos over van de tomaten naar
de auto's. Dat bleef hij tot 1978 doen.
In 1980 - op 60-jarige leeftijd - ging
hij met pensioen.
Hoe ze dan in Poortvliet terechtkwa
men? „We woonden vier hoog op de
Mathenesserdijk. De woningen wa
ren van een verzekeringsmaatschap
pij. Die verkocht het blok aan een sja
cheraar die de woningen per
verdieping ging verkopen. We lazen
in een weekblad dat er in Oud-Vosse-
meer een huisje te koop was voor
29.500 gulden. Daar zijn we gaan kij
ken, samen met mijn dochter uit Hal
steren. De makelaar bleek ook nog
een huisje in Poortvliet te hebben.
Dat hebben we toen genomen. En
verbouwd. We wonen nu bijna 21 jaar
hier. We zijn goed opgevangen door
de buren. De kinderen wonen in Hal
steren, Brielle en Rotterdam. Dus we
willen niet terug naar Groningen."
Ook op Tholen bleven ze actief. Me
vrouw Doornbos heeft ook in Poort
vliet nog naar werkhuizen gezocht.
Samen zijn ze appels en peren gaan
plukken. Eerst bij Vrouw Belya in
Tholen, later bij De Rooij in Sint-An-
naland (veertien jaar) en daarna bij
Alkema in Sint-Maartensdijk. Mevr.
Doornbos: „We hebben geen spijt van
het plukken, maar ook niet dat we er
mee gestopt zijn." Sinds 1991 ver
bouwen ze groente en aardappelen in
de tuin een stukje verder in de straat.
Een perceel van 400 m2. Elk jaar spit
Doornbos de tuin om. Zijn vrouw
kweekt bloemen. En samen doen ze
aan handarbeid; zij maakt poppen en
hij borduurt. Twee jaar geleden
maakten ze een fietstocht, van Zuid-
Limburg naar het Groningse Pieter-
buren, gedeeltelijk over de bekende
wandelroute Pieterpad. Een tocht van
574 kilometer, maar waar het echt
paar door allerlei omwegen in drie
weken 813 kilometer volmaakte. Me
vr. Doornbos: „We hebben altijd veel
gefietst. We moeten bezig blijven. Als
je gaat zitten, dan is het het einde.
Onze huisarts was ook nog zo en
thousiast dat we dat deden. We heb
ben hem een kaartje gestuurd."
Ze fietsen nog steeds, maar het echt
paar wandelt ook veel. In de buurt of
jaarlijks op de Zevendorpentocht in
Oud-Vossemeer. „Vanaf het begin
hebben we 15 kilometer gelopen, de
laatste twee keer 30 kilometer, maar
dan doen we nu niet meer." Plannen
om te fietsen zijn er nog wel. Via de
Zuid-Hollandse eilanden, van Hoek
van Holland naar Den Helder en dan
met de boot naar Texel en zo verder
alle Waddeneilanden aandoen.
Maar eerste viert het echtpaar het dia
manten huwelijk met kinderen, klein
kinderen en achterkleinkinderen in
Familyland.
Marjon de Hond legt Arno van Dijke uit wat hij moet doen om straks de weerballon op te laten. Om hen heen leerlingen, leerkrachten en
ouders van de Veste.
Die kaartjes komen met de meet
apparatuur op een gegeven mo
ment aan een parachute naar bene
den. De weerballon, die volgens
de ook aanwezige KNMI-mede-
werker Ruud Kamminga wel een
hoogte van 20 km kan bereiken, is
voorzien van een zender die vier
keer per dag gegevens naar het
grondstation stuurt. Zo'n weerbal
lon kost met de apparatuur zo'n
400 gulden. Dankzij de gegevens
over o.a. temperatuur en lucht
vochtigheid kan er een betere
weersverwachting worden opge
steld. Marjon de Hond voorspelde
voor vandaag - donderdag - tem
peraturen tot 25 graden en die
warmte kan 's avonds wel eens on
weersbuien veroorzaken.
Marjon de Hond was op uitnodi
ging van directeur Harma Pekels-
ma naar de Thoolse school voor
speciaal onderwijs gekomen voor
het natiopale voorleesontbijt, dat
voor de zesde keer in ons land
werd gehouden. Deze activiteiten
zijn bedoeld om het voorlezen en
het kinderboek op een leuke ma
nier onder de aandacht te brengen
en daarmee het lezen te bevorde
ren. Vorig jaar waren er bijna 1000
voorleesontbijten, waaraan 407
basisscholen deelnamen. De Veste
was er daar één van. Als speciale
voorleesgast was Marjon de Hond
uitgenodigd en ook haar in Tholen
woonachtige ouders waren voor
deze gelegenheid naar de Veste ge
komen. Na het ontbijt in de klas
las de NOS-weervrouw voor uit
,Max op ontdekkingsreis' en
,Waar is de zon vannacht.' Dat
laatste boek kreeg ze van Harma
Pekelsma mee als herinnering met
nog een bosje gele tulpen.
Tevoren gaf Marjon de Hond uit
leg bij de apparatuur van de weer
ballon. „Krijgt u wel eens klach
ten over het weerbericht?", wilde
één van de kinderen weten. „Ja,
want het weer voorspellen is heel
erg moeilijk omdat het weer altijd
verandert. Maar het is wel een
boeiend vak", zo laat de Thoolse
weervrouw weten. In november
1999 begon ze bij de televisie en
inmiddels heeft ze een vast dienst
verband bij de NOS. Marjon de
Hond werkt in het mediapark te
Hilversum, waar vorige week poli
ticus Pim Fortuyn na een radio-in
terview werd doodgeschoten. Ze
had die maandag vrij, maar even
als bij vele andere omroepmede
werkers houdt de schokkende
moord op de werkplek haar emo
tioneel wel bezig. „Je komt dage
lijks langs de bloemen die gelegd
zijn bij het mediapark en we wor
den nu streng bewaakt."
Marjon de Hond kon gisteren even
ontspannen in Tholen met de leer
lingen van de Veste, die een gezel
lige ochtend beleefden in het bij
zijn van diverse moeders. „Ik werk
graag met kinderen en ook met
dieren", zei de weervrouw. En dat
laatste heeft ze niet van een
vreemde, want haar opa M.A. de
Hond was jarenlang één van de
mensen die bij de Thoolse Dagen
betrokken was bij o.a. de veekeu
ringen.
Het nieuwe gemeentehuis blijkt
steeds harder nodig.
In verband met het groter worden
de ruimtegebrek in het huidige on
derkomen, is het gewenst in de
kantine zo snel mogelijk een
schuifwand te plaatsen, zodat hier-
door extra vergaderruimte ontstaat.
Nog dit jaar willen b. en w. daar
voor 7500 euro beschikbaar stel
len.
Voor een bedrijfshulpverlenings-
plan in het gemeentehuis worden
voor 20.000 euro diverse voorzie
ningen aangeschaft. Voor herha
lingsopleidingen is 5000 euro per
jaar nodig.
Zang in visafslag. In de visafslag te
Stellendam wordt op tweede pink
sterdag een massale koor- en sa-
menzangavond georganiseerd ten
bate van de stichting Ontmoeting.
Medewerking verlenen het chr.
gem. Eilandenkoor uit Zierikzee,
ref. jongerenkoor Gloria uit Gouda
en chr. mannenkoor Zeeland uit We-
meldinge.
De avond begint om 7 uur, wie wil
inzingen met de koren kan vanaf
half 5 terecht. Allen onder leiding
van Peter Wildeman uit Tholen.
Stemmen
van lezers
Pim Fortuyn is niet meer. Een laffe
daad maakte een eind aan zijn veelbe
wogen leven. Fel bekritiseerd door
zijn tegenstanders, geliefd door vele
kiezers. Hoe het ook zij, Pim Fortuyn
(54) werkte zich in de kijker. Ondanks
de felle kritiek besteedden de media
uitvoerig aandacht aan de charismati
sche leider van de Lijst Pim Fortuyn.
Verwacht werd, dat de omstreden po
liticus bij de Tweede Kamerverkiezin
gen meer dan 20 zetels zou halen. Bij
het lezen van deze ingezonden brief
zijn de uitslagen bekend en zal de
LPF een ongekende verkiezingsuit
slag hebben gemaakt.
Pim Fortuyn was niet bang om zijn
nek uit te steken met uitspraken als:
de islam is een achterlijke cultuur en
het anti-discriminatie artikel 1 van de
Grondwet mag worden geschrapt. Als
je de specifieke islamitische kenmer
ken waar Fortuyn op doelde, verge
lijkt met die van de fundamentalisti
sche reformatorische geloofsgenoten
op Tholen, dan is er sprake van wel
erg veel overeenkomsten. De schei
ding van kerk en staat wordt door fun
damentalistische islamieten niet geac
cepteerd. Men wenst een staat, die
handelt vanuit het islamitisch recht.
Consequentie daarvan is, dat anders
denkenden en andersvoelenden zich'
in het publieke domein hebben te on
derwerpen aan hun uitgangspunten.
Bij ons is het de volksvertegenwoor
diging - op basis van periodiek te hou
den verkiezingen - die wetten stelt en
aanneemt, met respect voor de schei
ding van kerk en staat. In onze Grond
wet is zelfs het respect voor minder
heden opgenomen en is hun vrijheid
van bewegen en denken en zich pu
bliekelijk te uiten, wettelijk vastge
legd. In vrijwel alle islamitische lan
den hebben minderheden het op zich
best moeilijk. Mannen en vrouwen
zijn in hun samenlevingen absoluut
niet gelijkwaardig. De vrouw heeft
zich te schikken naar de man en de
door mannen beheerste instituties, en
zij wordt zoveel mogelijk geweerd uit
het publieke domein. Voor zover zij
daar mag komen, is het tenminste met
hoofddoek, doch vaker in gewaden.
Een mooi jurkje met blote schouders
is er niet bij. Voorts is daar eerder
sprake van collectieve verantwoorde
lijkheid dan - zoals bij ons - van in
eerste instantie persoonlijke en indivi
duele verantwoordelijkheid. De fami
lie, de groep, de stam zijn de basisele
menten en niet het individu. Tenslotte
kent men het gevaarlijke element van
de vreselijke ayatollahs, die menen
precies te weten wanneer en hoe men
het koninkrijk der hemelen verwerft.
Met als bizar hoogtepunt het verwer
ven van het martelaarschap door hun
aanbevelingen - met inzet van eigen
leven - voor een heilige oorlog tegen
alles wat er anders over denkt, op te
volgen.
De uitgangspunten van de SGP zijn in
feite niet anders. Als zij in ons land
een politieke meerderheid - en geluk
kig proberen zij dat op een democrati
sche wijze - zouden verwerven, zou er
eveneens geen scheiding meer zijn
van kerk en staat. De overheid is Gods
dienaresse en als gevolg daarvan zal
de SGP het overheidsapparaat (pu
blieke diensten, rechtspraak, e.d.)
dienovereenkomstig inrichten. Ook
de vrouw is in de SGP-cultuur niet
gelijkwaardig aan de man. Een van de
bewijzen daarvan is, dat één van de
onlangs in de gemeenteraad gekozen
SGP'ers zich nog verzette tegen de
kandidatuur van mevr. Velthuis als
wethouder. Niet op basis van haar
kwaliteiten, maar op basis van haar
vrouw zijn. Het is bovendien nog niet
zo lang geleden, dat vrouwelijke leer
krachten in het reformatorisch onder
wijs ontslag moesten nemen zodra ze
in het huwelijk traden. En is het
hoofddoekje bij de fundamentalisti
sche islamitische vrouw niet te verge
lijken met het altijd verplicht dragen
van de lange, weinig flatteuze rok, de
altoos lange haardracht (liefst met
knot) en het hoedje tijdens de zondag
se kerkgang? Aan de collectieve ver
antwoordelijkheid zoals die bestaat
bij de islamieten, wordt bij onze refor
matorische broeders gestalte gegeven
door familie, de kerk, de politieke
groepering (SGP). Het individu zal
zich moeten scharen achter de nor
men zoals die gesteld worden. Ruim
te voor persoonlijke invulling is er
niet. En is in deze reformatorische
cultuur de dominee/ouderling niet de
zelfde als de ayatollah bij de islamie
ten. Bij zijn stelling dat de islam een
'achterlijke cultuur' is, heeft Pim For
tuyn even niet aan Tholen, de Veluwe,
e.d. gedacht, waar op reformatorische
onderdelen eenzelfde achterlijke cul
tuur heerst.
P. Farinaux,
Zoutziedersdreef 16,
Tholen.
oiawr oo««mys««
-
Advertentie I.M.
Het diamanten echtpaar Dirk en Annie Doornbos-Wold woont alweer bijna twintig jaar aan de Noordstraat in Poortvliet.
