Veelzijdigheid kunstenaar Lanooy
geïllustreerd door fraaie monografie
Kerken Scherpenisse
tegen kermis en disco
Informatie burger
moet stuk beter
'Geniet maar van dierbare herinnering'
Eerste kunstpottenbakker in ons land had Thoolse wortels
Nieuwe leden
raadscommissies
Brandveiligheid
serieus opgepakt
Taxatiemiddag in de Meestoof levert niets spectaculairs op
Donderdag 16 mei 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
De recent verschenen monografie over de in Sint-Anna-
land geboren kunstenaar Chris Lanooy is vrijdag aange
boden aan de Thoolse wethouder mevr. M.A.E. Velthuis
en aan mevr. Geuze uit Wouw, de weduwe van de oud
voorzitter van De Meestoof. Secretaris Willem Heij-
broek van het streekmuseum is één van de redactieleden
van 'Tussen twee vuren'. „We hebben het ontzettend op
prijs gesteld dat u de gedachte aan mijn man op de ma
nier levend houdt", aldus mevr. Geuze. Haar man heeft
veel werk van Lanooy aangekocht voor het museum
Feestcomité vertegenwoordigt niet hele dorp
Sociale zaken
Glazuurtechniek
Brandweer
Behangselpapier
Veel materiaal
Selectief
Getuigenis
Zeven klachten over de gemeente
De taxatiemiddag in streekmuseum de Meestoof heeft
zaterdag 110 bezoekers getrokken. „Voor ons is het pri
ma verlopen", zegt bestuurslid mevr. W. Nelisse. Voor
dhr. Verhage van het gelijknamige Middelburgse vei
linghuis was het ook 'een leuke zaterdagmiddag'. „Er
waren een paar hele mooie voorwerpen bij, maar over
het algemeen waren het leuke herinneringen. Niets
spectaculairs."
Willem Heijbroek had exemplaren van de monografie over Chris Lanooy voor mevr. Geuze rechts) en wethouder mevr. Velthuis.
De drie kerkgenootschappen in Scherpenisse zijn tegen de kermis en de
disco die het feestcomité 875 jaar Scherpenisse wil organiseren in de
feestweek in juni. De Hervormde Gemeente, de Gereformeerde Ge
meente en de Vrije Hervormde Gemeente hebben hun ongenoegen ken
baar gemaakt in een brief aan het gemeentebestuur, waarin ze vroegen
om de verleende vergunning in te trekken. In de commissie algemeen
bestuur schaarde de SGP zich bij monde van M.J. Klippel achter de
kerken, maar oogstte geen bijval van de andere fracties. De burgemees
ter zei een aanvraag niet te kunnen weigeren.
Poortvlietenaar ir. M.A. Geuze was
medeoprichter en jarenlang de grote
stimulator van De Meestoof. Bij de
collectievorming had hij aandacht
voor van origine Thoolse kunste
naars, waarvan Lanooy er één was.
„Hij móest kopen. En maar pinge
len", vertelde zijn vrouw in de hal
van het voormalige Thoolse stad
huis. Het hoogtepunt noemde ze de
aankoop van een driedelig kamer
scherm uit 1933, met in olieverf af
beeldingen van het leven in de Oos-
terschelde. Halverwege de jaren
negentig bezat De Meestoof 25
stukken van de keramist/schilder,
inmiddels zijn dat er zo'n 50, aldus
voorzitter Theo Westerveld. „Het
aankoopbeleid is voortvarend ver
volgd, hoewel noodgedwongen op
het budget ingeteerd moest worden
doordat de gemeentesubsidie niet
werd geïndexeerd maar wél de huur
jaarlijks omhoog ging." Er werden
andere bronnen aangeboord, waar
van Westerveld het Maurits van Kat-
tendijkefonds te Amsterdam met na
me noemde. Westerveld citeerde uit
het door Geuze geschreven boekje
'Zichtbaar verleden': 'Omdat de
pottenbakker en glaskunstenaar Ch
ris Lanooy in de smidse te Sint-An-
naland geboren was, lag het voor de
hand dat De Meestoof zich voor zijn
werk zou interesseren. Dankzij een
gericht aankoopbeleid is het gelukt
in de loop der jaren specimen van
zijn werk te verkrijgen...'. De
Meestoof wijdde in de jaren negen
tig exposities aan het werk van Ma
rie Slager en Willem Bruijnzeel,
beiden eveneens van Sint-Annaland-
se komaf. In 2000 volgde Lanooy,
waarvan bekend was dat hij een
veelzijdig kunstenaar is geweest.
„Het was een prachtige tentoonstel
ling en er kwamen veel verhalen,
verteld door familieleden. En dat
past precies in de rol die ons muse
um wil vervullen: het moet er gezel
lig zijn, leerzaam, er moet wat voor
kinderen zijn en bezoekers moeten
er verhalen kunnen uitwisselen met
de suppoosten." Ter gelegenheid
van die expositie verscheen een the
manummer van het Zeeuws Tijd
schrift, waarvoor Heijbroek de tekst
schreef. Zijn contacten tijdens de
voorbereiding van de expositie
mondden uiteindelijk uit in de mo
nografie die er nu ligt, want er kwa
men tal van nieuwe zaken boven
water.
Voor de behandeling van bezwaar
schriften bestaat een wettelijke ter
mijn van zes weken, die met vier we
ken verlengd kan worden. Voor
afhandeling van brieven zou een pe
riode van acht weken de streefter-
mijn moeten zijn. Lukt dat niet, dan
moet de betrokkene bericht worden
binnen welke termijn er wél ant
woord kan zijn of hoe het verzoek
verder afgehandeld wordt. Als het
aanvragen betreft waarop een be
schikking van het gemeentebestuur
dient te volgen, is dat zelfs verplicht
op grond van de algemene wet be
stuursrecht.
Bij herinrichtingsplannen voor stra
ten of wijken is het van belang dat er
zorgvuldig wordt omgegaan met de
belangen van de bewoners. Dat geldt
zowel bij de uitvoering als de voor
bereiding. Bewoners dienen tijdig op
de hoogte te worden gesteld wanneer
werkzaamheden beginnen. Ambte
naren moeten voorzichtig zijn met
het doen van toezeggingen, zeker als
er andere personen of organisaties bij
betrokken zijn. Tenslotte is het van
zelfsprekend dat in contacten met
burgers de algemene fatsoensnormen
in acht worden genomen, aldus het
jaarverslag.
De eerste klacht is van iemand die na
15 maanden geen enkele reactie had
gekregen op een brief waarin hij de
gemeente aansprakelijk stelde voor
een schade. Het bleek een ingewik
kelde zaak waarbij de verzekering
van de gemeente niet uitkeerde en
externe adviseurs waren betrokken.
Bij behandeling van de klacht was de
conclusie dat het onbehoorlijk was
om de betrokkene zo lang te laten
wachten zonder enig tussentijds be
richt. Een inwoner die een half jaar
na een hoorzitting nog niets had ge
hoord over zijn bezwaarschrift met
betrekking tot de afdeling sociale za
ken, en ondanks herhaalde verzoeken
niet door de betreffende ambtenaar
was teruggebeld, heeft een excuus
brief gekregen van het gemeentebe
stuur. Datzelfde geldt iemand die
naar zijn mening grievende opmer
kingen kreeg van een ambtenaar so
ciale zaken. Beide partijen zijn ook
nog in een hoorzitting gehoord. Nog
een derde klacht over sociale zaken
had te maken met een toezegging
over voorschoolse opvang van kinde-
Heijbroek zelf nam de hoofdstukken
over het leven van Chris Lanooy
(1881-1948) en over diens schilde
rijen, tekeningen en grafiek voor
zijn rekening. Samen met Willem
Terlouw schreef hij over keramiek,
terwijl de kunsthistoricus/restaura
tor Pier Teeuwen de plastieken on
der de loep nam. De verhandeling
over glas is van Job Meihuizen en
tenslotte schreef Sanny de Zoete
over damast. Dit hoofdstuk werd
toegevoegd nadat ontwerpen van
Lanooy voor tafellinnen onverwacht
ergens opdoken. Heijbroek voerde
de redactie van het boek samen met
Karin Gaillard, expert op het gebied
van de toegepaste kunst uit de be
treffende periode. De titel 'Tussen
twee vuren' slaat op Lanooys twee
belangrijkste activiteiten: het produ
ceren van keramiek en van glas. Het
boek is voorzien van een naamregis
ter, een bibliografie en een samen
vatting in het Engels, en is uitgege
ven bij Waanders in Zwolle.
Chris Lanooy bracht een kleine ne
gen jaar van zijn leven op Tholen
door, al in 1889 verhuisde het gezin
naar Den Haag. Daar ontwikkelde
hij zich tot plateelschilder, om later
de eerste zelfstandige kunstpotten
bakker in ons land te worden.
Lanooy werkte in Gouda en Epe.
Hij was erg individualistisch inge
steld en werd door zijn tijdgenoten
hoog gewaardeerd. Zijn eerste expo
sitie had hij in 1908 bij de Kunstza
len Kleykamp in Den Haag. Twee
jaar later was zijn werk onderdeel
van de Nederlandse inzending naar
de wereldtentoonstelling in Brussel
en ook deed hij toen mee aan een
verkooptentoonstelling in New York
(o.a. ook werk van de schilder Piet
Mondriaan). Een overzichtstentoon
stelling in 1914 in het Stedelijk Mu
seum te Amsterdam betekende de
definitieve doorbraak. Lanooy liet
zich inspireren door Oost-Aziati
sche motieven en had een voorliefde
voor de natuur, en ontwikkelde een
unieke glazuurtechniek voor zijn ke
ramiek. Als eerste Nederlandse pot
tenbakker zwoer hij de geschilderde
decoraties op keramiek af en ver
ving ze door glazuren. Hij bleef ex
perimenteren (de recepturen zijn
grotendeels verloren gegaan), maar
was in zijn vernieuwingsdrang niet
ren, die achteraf niet waargemaakt
kon worden. Een klacht over hinder
van geplaatste lantaarnpalen alsmede
de slechte voorlichting over dit werk,
werd ingetrokken nadat een mede
werker had toegezegd te komen kij
ken en de zaak aandacht te geven.
Ook een klacht over het regionaal in
dicatieorgaan (rio) is door de ge
meente behandeld, omdat het rio zelf
geen klachtenvoorziening heeft. Het
rio is geadviseerd bij langlopende
procedures de betrokkenen tussen
tijds te informeren.
Eén klacht is ongegrond verklaard.
Het betrof iemand die gesolliciteerd
had bij de brandweer en de indruk
had dat zijn brief bij de eerste selec
tie niet was meegenomen. Gezien
zijn kwalificaties had hij de baan
moeten krijgen, vond hij. Maar de
betrokkene is om andere redenen af
gewezen. Hij heeft zijn klacht mon
deling toegelicht bij de burgemees
ter. Daarna is hem uitvoerig
schriftelijk bericht hoe de procedure
is verlopen en dat zijn brief wel de
gelijk bij de eerste selectie is betrok
ken.
Het klachtrecht is een aanvullende
vorm van bescherming tegen de
overheid. De conclusies in het jaar
verslag zijn voor de gemeente van
belang voor het verbeteren van de
kwaliteit van de dienstverlening en
het voorkomen van klachten in de
toekomst.
De commissie algemeen bestuur
maakte met name opmerkingen over
het informeren van inwoners wan
neer er straten afgezet worden. „Een
tijdige kennisgeving laat te wensen
over", aldus P. van Belzen (CU). En
M.J. Klippel (SGP)vond dat inwo
ners al over het maken van plannen
geïnformeerd zouden kunnen wor
den. M.A.J. van der Linde (PvdA)
stelde vast dat het aantal klachten be
perkt was en er na februari 2001
geen meer genoemd werd. „Dit zijn
alle officieel ingediende klachten",
aldus de burgemeester. Hij noemde
ook nog de Zeeuwse ombudsman,
waar zover hij wist één klacht was
ingediend: over het verlengen van
een rijbewijs. J.P. Bout (CDA) zei dat
geprobeerd moet worden klachten
binnen zes weken af te handelen.
Daar zit het probleem echter niet, al
dus Nuis.
altijd consequent. Groot bewonde
raar van Lanooy was de kunstpeda
goog Bremmer, die veel van zijn
stukken aankocht. Voor werk van de
kunstenaar werden toen soms al
voor die tijd hoge bedragen neerge
teld. Maar hij verkocht in zijn toon
zalen ook goedkopere dingen. Hij
maakte bijvoorbeeld reeksen borden
met afbeeldingen van paddestoelen
en van vissen.
Een zijpad was het boetseren, waar
bij uit een samenwerking met de
vernieuwende Haagse beeldhouwer
Altorf een serie dierplastieken zijn
voortgekomen. Teeuwen, die zich
voor zijn studie intensief in Altorf
heeft verdiept, vertelde daar vrijdag
over bij de presentatie. Hij komt
voorzichtig tot de conclusie dat
Lanooys activiteiten als keramist
verhinderden dat hij ook tot een
beeldhouwer uitgroeide. Dat de
kunstenaar ook in glas heeft ge
werkt, is minder bekend. Hij maakte
tal van ontwerpen voor de Glasfa
briek Leerdam, zowel voor ge-
bruiksglas als voor zogenaamde uni
ca (eenmalige ontwerpen met een
sierfunctie).
Schilderen en tekenen deed Chris
Lanooy al vanaf jonge leeftijd, maar
een lijn is moeilijk in zijn werk te
ontdekken. Ook al doordat veel van
zijn - waarschijnlijk talrijk - werk is
verdwenen. In de periode 1910-
1930 beïnvloedden impressionisme
en luminisme zijn werk, maar tege
lijkertijd staken kubisme en fauvis-
me de kop op. Bosgezichten en
landschappen waren het favoriete
thema, gevolgd door de onderwater
wereld. Hij ontwierp onder meer
een aantal ex-librissen, en ook be
hangselpapier voor de firma's Rath
Doodeheefver en Goudsmit en
Hoff Zn. Ook zijn van Lanooy
twee dessins voor tafellinnen opge
doken, met afbeeldingen van
sneeuwhoenders, vissen en pin
guïns.
In de levensbeschrijving van Lanooy
wordt ook gemeld hoe zowel zijn
zoon Kees als dochter Lotty artistiek
bezig zijn geweest. In Epe had de
kunstenaar een uitgebreid complex
met huizen, timmerfabriek, ateliers
en toonzaal. Hij gaf onder meer le
zingen, maar trok ook met zijn spul
len door het land om ze aan de man
te brengen. Een aantal vaste adressen
bezocht hij daarbij. Heijbroek noemt
onder meer de familie van Roojen te
Zaandam. Wat hij in zijn boek niet
vermeldt, maar vrijdag voor zijn ge
hoor in het stadhuis wél onthulde,
was dat Lanooy bij deze mevrouw
een buitenechtelijk kind had. Een
ontdekking die hij bij toeval deed.
Voor het boek had de Tholenaar con
tact met tal van mensen, uit de kunst
wereld maar ook uit de familiekring
een keer naar huis reed om spullen
op te halen voor beoordeling door de
vertegenwoordigers van het veiling
huis. Een schilderij dat voor 13 gul
den was gekocht, bleek nu 400 euro
waard te zijn. Maar er waren ook
voorwerpen van 1500 euro bij. „Ik
geef altijd de verzekeringswaarde en
de executiewaarde. Daar hebben
mensen wat aan", zegt Verhage.
„Dat merk je tijdens lezingen, waar
van ik er al heel veel heb gegeven.
Het tv-programma 'Alles van waar
de' van omroep Zeeland trok ook al
tijd veel aandacht. Jammer genoeg is
dat vervallen, maar de interesse voor
de historie is er gelukkig nog steeds.
Zaterdag kwam er in de Meestoof
nog iemand met een paar manchet
knopen en een pindastel uit Indone
sië, waar hij destijds als militair was
geweest. Ik heb ook een zilveren
brandewijnkom van een boerderij uit
Friesland gezien, die 1000 euro
waard is. En een vijzel van arduin
steen uit 1500, die zonder beschadi
gingen uit de Noordzee is gehaald.
De waarde daarvan is 500 euro. Dat
zijn hartverwarmende momenten op
zo'n taxatiemiddag."
Verhage heeft nog een aantal voor
van de kunstenaar. In de oorlog wei
gerde Lanooy lid te worden van de
Cultuurkamer. Hij kwam in het ver
zet terecht en zat tot de bevrijding
vast in Apeldoorn en kamp Amers
foort. Hij overleed in Epe en ligt
daar ook begraven.
Omdat veel voorwerpen van Lanooy,
in bezit van familieleden en particu
liere verzamelaars, belangeloos be
schikbaar werd gesteld, was er een
overvloed aan materiaal voor het
boek. Dat telt in 136 pagina's liefst
177 illustraties (een belangrijk deel
daarvan is gefotografeerd door de
Thoolse fotograaf Piet Kooien). Ook
was er meer dan genoeg om twee ex
posities in te richten. Tot in de loop
van deze maand zijn ze te zien in ke
ramiekmuseum Het Princessehof te
Leeuwarden en in het nationaal glas
museum te Leerdam. Volgend jaar
zal opnieuw een overzichtstentoon
stelling van Chris Lanooys werk in
gericht worden, in het Museum voor
Moderne Kunst te Arnhem.
werpen meegekregen die door hem
geveild zullen worden, zoals een
goudplateel sierstel. Op 8 juni ver
koopt hij in Middelburg 100 schilde
rijen van museale kwaliteit uit Ne
derland, België en Duitsland.
Streekmuseum de Meestoof houdt
zaterdag 29 juni om tien uur opnieuw
een taxatiedag, maar dan van oude
boeken en bijbels. Hiervoor komen
deskundigen uit Alblasserdam en
Haarlem naar Sint-Annaland. Het
museum houdt er entreegelden en be
langstellenden voor de collectie aan
over, want iedereen die de waarde
van een voorwerp wil laten vaststel
len, moet een toegangskaartje heb
ben, waardoor ook het aantal bezoe
kers precies kan worden vastgesteld.
Thoolse kunst. Keramiek van Vero-
nie Rens, schilderijen van Adriënne
Deurloo en Marcel van Tienen, en
foto's van Louis Sauter - allevier le
den van de Kunstkring Tholen - is op
beide pinksterdagen te zien bij wijn
makerij De Hellenburg te Oudelande
op Zuid-Beveland. Beide dagen tus
sen tien en vijf uur kan men deze en
andere kunst bekijken, wijn proeven
of een kop koffie drinken.
Van woensdag 19 tot en met zater
dag 22 juni is er een kermis op het
Pluimpotterrein gepland. „Verschil
lende inwoners en ook de kerken -
die er bepaald niet gelukkig mee
zijn - hebben ons daarover aange
sproken", zei Klippel, die zelf in
Scherpenisse woont. De kerkenra
den schreven een brief en ds. J. van
der Sleen van de Vrije Hervormde
Gemeente kwam die in de commis
sie toelichten. De kerken vinden
disco en kermis zondige zaken die
gemeden moeten worden. „Ze be
ogen een najagen van vreugde zon
der God in erkentenis te houden. En
vreugde zonder God is ten diepste
een ijdele vreugde omdat ze, indien
er geen waarachtige bekering
plaatsvindt in het leven van een
mens, eindigt in de eeuwige ramp
zaligheid", aldus de predikant. Al
coholmisbruik met de gevolgen als
openbare dronkenschap, agressie en
zedeloosheid wordt gevreesd, even
als geluidsoverlast. Ontheiliging
van de zondag door het afbreken
van kermisattracties was een ander
bezwaar. Van der Sleen zei verder,
te vrezen dat deze activiteiten niet
de gemeenschapszin in het dorp ten
goede komen. „Zaken als disco en
kennis maken onnodig scheiding
tussen mensen. Moeten we niet juist
zoveel mogelijk rekening houden
met elkaar en op die wijze de ver
draagzaamheid tussen mensen be
vorderen waar het niet strijdt met
Gods Woord?"
De kerken vinden dat door de ver
gunning af te geven, de gemeente
geen rekening heeft gehouden met
het karakter van Scherpenisse, waar
een aanzienlijk deel van de inwo
ners de gereformeerde religie be
lijdt. Niet alleen wijzen zij disco en
kennis ten stelligste af, maar ze
worden nu ook met het probleem
geconfronteerd hoe hun kinderen er
vandaan te houden. De kerken be
treuren dat de gemeente zonder
meer zaken heeft gedaan met het
feestcomité, zonder eerst te toetsen
of het representatief is. „Wij als ker
ken zijn in ieder geval nergens in
gekend", aldus Van der Sleen die
zijn betoog besloot met Prediker
12:13 en 14.
Het gelijkheidsbeginsel, de algeme
ne plaatselijke verordening (apv) en
wettelijke regels maken dat het ge
meentebestuur een dergelijke ver
gunningaanvraag niet kan weigeren,
zei burgemeester W. Nuis. „Natuur
lijk worden er voorwaarden aan ver
bonden. En wanneer openbare orde
en veiligheid in het geding zouden
zijn, zou het iets anders zijn. Maar
daar is nu geen sprake van." Vol
gens Nuis wordt het afbreken van
attracties op zondag (zaterdagavond
na middernacht) niet toegestaan,
evenmin als bij kermissen elders in
de gemeente. ABT, VVD en PvdA
zeiden dat ook. „Kermissen worden
in elke kern gehouden, de bevolking
van Scherpenisse verschilt niet van
die elders in Tholen", aldus M.A.J.
van der Linde. „Had u als kerkelijke
gemeenten een inbreng in het co
mité willen hebben, of bent u bij
voorbaat tegen een feest?" wilde P.
van Belzen (CU) weten. Van der
Sleen gaf toe dat de kerken niet in
een commissie willen zitten om een
programma samen te stellen, maar
ze hadden wel uitgenodigd willen
worden om te praten over wat er ge
organiseerd kon worden zonder dat
dit tot bezwaren zou leiden. „Je
Door de verkiezing van L.J. van
Doorn tot wethouder, kan hij ABT
niet vertegenwoordigen in raads
commissies. De gemeenteraad zal
andere leden moeten kiezen. Het
voorstel is om drie niet-raadsleden
te benoemen: mevr. M. Bungener-
van Iwaarden in de commisie mid
delen, J.J. van 't Hof in de commis
sie gemeentelijke ontwikkeling en
mevr. J. Deurloo-Bolier in de com
missie welzijn en onderwijs.
Laatstgenoemde neemt de plaats
in van fractievoorzitter J.J.P.A.
Boulogne, die als plaatsvervanger
wordt vervangen door J.S. van der
Spek in de commissies middelen
en gemeentelijke ontwikkeling.
Eerder zei Van Doorn dat Van der
Spek kandidaat was voor het com-
Van de 500 aangeschreven bedrij
ven en instellingen in de gemeente
met betrekking tot een gebruiksver
gunning brandveiligheid, hebben er
300 gereageerd. „De samenleving
pakt het heel goed op. Men kijkt
heel serieus naar de vragenlijst", zei
burgemeester W. Nuis woensdag in
de commissie algemeen bestuur. Op
dit terrein wordt - net als overal in
het land - een inhaalslag gemaakt
naar aanleiding van een dramatische
cafébrand in Volendam. Het Thool
se beleid ten aanzien van de inhaal
slag wordt door het ministerie van
binnenlandse zaken als 'goed' ge
kwalificeerd, en dat geldt ook voor
kunt toch ook iets zoeken in een his
torische context, zoals een tentoon
stelling", aldus de predikant die
sprak over 'het veronderstelde 875-
jarig bestaan'. Hij was blij te horen
dat er op zondag geen attracties af
gebroken worden. Verder sprak hij
zijn zorg uit met betrekking tot de
normen en waarden in het land en
zei bang te zijn voor de gevolgen
van alcoholgebruik. „We zien het
ook als onze taak om het gemeente
bestuur te informeren dat we deze
zaken betreuren. We willen geen
dictaat opleggen, maar een getuige
nis afleggen", aldus dominee Van
der Sleen.
In een tijd waarin men de mond vol
heeft over inspraak en draagvlak
vinden, past het volgens Klippel
niet om een dergelijke vergunning
te verlenen zonder enig overleg. Hij
stelde vast dat weigering op grond
van de apv slechts op basis van za
kelijke en niet van principiële argu
menten kan en stelde een aantal vra
gen met betrekking tot geluids
overlast. Volgens de burgemeester
kan er oeverloos gediscussieerd
worden over wat overlast is, omdat
dit een subjectief gegeven is. Stan
daard wordt in een vergunning aan
gegeven dat maatregelen getroffen
moeten worden die overlast zo goed
mogelijk voorkomen. Nuis noemde
de vragen van Klippel 'zeer selec
tief', omdat hij ze ten aanzien van
andere kermissen niet stelt. „Dat is
uw goed recht, maar vergunningver
lening is een zaak die gedelegeerd is
aan het college." De SGP'er zei het
jammer te vinden dat de vergunning
is verleend. „Wij hopen dat dit in
elk geval een eenmalige gebeurtenis
zal zijn." Verder vroeg hij aandacht
voor de handhaving. Op een vraag
van mevr. C. van der Horst (ABT)
over hoe zijn fractie 25 jaar geleden
had gereageerd op de festiviteiten in
Scherpenisse, zei Klippel dat er toen
een voorstel was gedaan om de ker
mis af te schaffen.
Het punt was op verzoek van de
SGP op de agenda van de commis
sie geplaatst. Klippel legde uit dat
dit was gebeurd om bezwaarden de
kans te geven in het openbaar hun
bezwaren te uiten, omdat hiervoor
geen formele procedure bestaat.
Verder wilde de SGP aftasten of de
vergunningverlening terug te draai
en is. In de nieuwe werkwijze be
paalt de commissie aan het begin
van de vergadering de agenda. Uit
gezonderd de PvdA maakte nie
mand een opmerking over de actie
van de SGP (D66 was afwezig). Van
der Linde vroeg zich af of er een ad
vies van de commissie werd ge
vraagd en merkte op dat er geen
stukken ter inzage lagen. Was het
eigenlijk niet iets voor de rond
vraag? Maar in dat laaatste geval
had ds. Van der Sleen niet kunnen
inspreken, wat evenmin had gekund
als de commissie zou hebben beslo
ten dat het punt niet op de agenda
kwam. Na de hele discussie zei Van
der Linde dat de gang van zaken
volgens hem in strijd was met het
reglement van orde. „Als de heer
Klippel een getuigenis wil afleggen,
zijn daar andere plaatsen voor."
Nuis zei dat hij met het presidium
over het agenderen van punten voor
commissievergaderingen gaat spre
ken, want ook in de commissie ge
meentelijke ontwikkeling waren za
ken niet helemaal gegaan zoals de
bedoeling was.
missielidmaatschap middelen. Als
plaatsvervanger in de plaats van de
ABT-wethouder komt in de com
missie algemeen bestuur raadslid
mevr. C. van der Horst en in de
commissie welzijn en onderwijs
J.W.M. Meijer.
Ook de VVD wil een aantal wisse
lingen. Oud-wethouder R. Raven-
steijn komt in de commissie alge
meen bestuur (in plaats van F.J.
Goossen) en als plaatsvervanger in
de commissies middelen (was G.J.
Hoek) en welzijn en onderwijs
(was Goossen). Goossen wordt
plaatsvervanger in de commissie
algemeen bestuur (was mevr. M.K.
van Gorsel-de Oude).
Tenslotte komt ook de CU met en
kele andere plaatsvervangers: J.P.
Mostert voor welzijn en onderwijs
(was A.L. Piet), en C. van der Eist
voor gemeentelijke ontwikkeling
(was Mostert).
de afgifte van vergunningen. De uit
voering wordt 'onvoldoende tot ma
tig' beoordeeld.
„Het traject is stevig in gang gezet
en we hebben er alle vertrouwen
in", aldus M.J. Klippel (SGP) in de
commissie. Hij wilde weten wat de
gemeente doet met de beleidsvrij
heid die de staatssecretaris biedt ten
aanzien van brandveiligheidseisen
voor monumentale kerkgebouwen.
Daarbij mag een afweging gemaakt
worden tussen monumentenbelang
en veiligheidsbelang. Nuis was er
van op de hoogte, maar volgens hem
hoeven een monumentale status en
een gebruiksvergunning niet haaks
op elkaar te staan. „De veiligheid
wordt bekeken op basis van het ge
bruik dat van een gebouw wordt ge
maakt. Ik zie daar geen conflict."
Zeven inwoners hebben het afgelopen jaar een klacht ingediend over de
gemeente. Naar aanleiding daarvan is geconcludeerd dat bezwaarschrif
ten en brieven tijdig afgehandeld moeten worden. Als dat niet lukt, dient
de betrokkene geïnformeerd te worden. Ook moeten inwoners beter wor
den voorgelicht over werkzaamheden in hun omgeving. Dat staat in het
jaarverslag klachtenbehandeling 2001.
Vertegenwoordigers van het Middelburgse veilinghuis Verhage beoordelen een schilderij van mevr. Hendrikse (links) in het schoollokaal van
streekmuseum de Meestoof.
Menigeen bleek echter nieuwsgierig,
wat de herkomst van een schilderij of
ander voorwerp was en welke waar
de dat vertegenwoordigt. Onder de
bezoekers ook de 93-jarige mevr.
L.M. Hendrikse-Everaers uit het
Sint-Annalandse woonzorgcentrum
de Vroonhof. „Ik heb twee schilde
rijen laten zien, die misschien wel
200 jaar oud zijn. Ze zijn nog van
mijn schoonmoeder en hebben jaren
lang in de herberg in Stavenisse ge
hangen. Zouden ze nog waarde heb
ben, vroeg ik me af en daarom ben ik
ook maar even naar het streekmuse
um gegaan."
Dhr. Verhage moest haar teleurstel
len. „Er zijn er heel veel van gedrukt,
dus is het niks als je over geldwaarde
spreekt. Maar ik zeg altijd: de herin
nering is het enige paradijs waaruit
we niet verdreven kunnen worden.
Houd die schilderijen dus in ere en
geniet maar van de dierbare herinne
ringen die u eraan hebt."
Mevr. Nelisse van de Meestoof liet
een apparaatje zien dat het streekmu
seum zelf in bezit had, maar niet
goed kon thuisbrengen. Het was af
komstig van horlogemaker Nico
Bruijnzeel die vroeger in de Voor
straat een winkel had. „Dhr. Verhage
wist ons te melden dat het een appa
raatje was om horlogekettingen te
draaien. Voor verzamelaars iets bij
zonders. De waarde schatte hij op
600 euro."
Uit Bruinisse kwam er een bezoeker
met een paar schilderijen die het
taxeren zo goed beviel, dat hij nog