Veelzijdigheid kunstenaar Lanooy geïllustreerd door fraaie monografie Kerken Scherpenisse tegen kermis en disco Informatie burger moet stuk beter 'Geniet maar van dierbare herinnering' Eerste kunstpottenbakker in ons land had Thoolse wortels Nieuwe leden raadscommissies Brandveiligheid serieus opgepakt Taxatiemiddag in de Meestoof levert niets spectaculairs op Donderdag 16 mei 2002 EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT 3 De recent verschenen monografie over de in Sint-Anna- land geboren kunstenaar Chris Lanooy is vrijdag aange boden aan de Thoolse wethouder mevr. M.A.E. Velthuis en aan mevr. Geuze uit Wouw, de weduwe van de oud voorzitter van De Meestoof. Secretaris Willem Heij- broek van het streekmuseum is één van de redactieleden van 'Tussen twee vuren'. „We hebben het ontzettend op prijs gesteld dat u de gedachte aan mijn man op de ma nier levend houdt", aldus mevr. Geuze. Haar man heeft veel werk van Lanooy aangekocht voor het museum Feestcomité vertegenwoordigt niet hele dorp Sociale zaken Glazuurtechniek Brandweer Behangselpapier Veel materiaal Selectief Getuigenis Zeven klachten over de gemeente De taxatiemiddag in streekmuseum de Meestoof heeft zaterdag 110 bezoekers getrokken. „Voor ons is het pri ma verlopen", zegt bestuurslid mevr. W. Nelisse. Voor dhr. Verhage van het gelijknamige Middelburgse vei linghuis was het ook 'een leuke zaterdagmiddag'. „Er waren een paar hele mooie voorwerpen bij, maar over het algemeen waren het leuke herinneringen. Niets spectaculairs." Willem Heijbroek had exemplaren van de monografie over Chris Lanooy voor mevr. Geuze rechts) en wethouder mevr. Velthuis. De drie kerkgenootschappen in Scherpenisse zijn tegen de kermis en de disco die het feestcomité 875 jaar Scherpenisse wil organiseren in de feestweek in juni. De Hervormde Gemeente, de Gereformeerde Ge meente en de Vrije Hervormde Gemeente hebben hun ongenoegen ken baar gemaakt in een brief aan het gemeentebestuur, waarin ze vroegen om de verleende vergunning in te trekken. In de commissie algemeen bestuur schaarde de SGP zich bij monde van M.J. Klippel achter de kerken, maar oogstte geen bijval van de andere fracties. De burgemees ter zei een aanvraag niet te kunnen weigeren. Poortvlietenaar ir. M.A. Geuze was medeoprichter en jarenlang de grote stimulator van De Meestoof. Bij de collectievorming had hij aandacht voor van origine Thoolse kunste naars, waarvan Lanooy er één was. „Hij móest kopen. En maar pinge len", vertelde zijn vrouw in de hal van het voormalige Thoolse stad huis. Het hoogtepunt noemde ze de aankoop van een driedelig kamer scherm uit 1933, met in olieverf af beeldingen van het leven in de Oos- terschelde. Halverwege de jaren negentig bezat De Meestoof 25 stukken van de keramist/schilder, inmiddels zijn dat er zo'n 50, aldus voorzitter Theo Westerveld. „Het aankoopbeleid is voortvarend ver volgd, hoewel noodgedwongen op het budget ingeteerd moest worden doordat de gemeentesubsidie niet werd geïndexeerd maar wél de huur jaarlijks omhoog ging." Er werden andere bronnen aangeboord, waar van Westerveld het Maurits van Kat- tendijkefonds te Amsterdam met na me noemde. Westerveld citeerde uit het door Geuze geschreven boekje 'Zichtbaar verleden': 'Omdat de pottenbakker en glaskunstenaar Ch ris Lanooy in de smidse te Sint-An- naland geboren was, lag het voor de hand dat De Meestoof zich voor zijn werk zou interesseren. Dankzij een gericht aankoopbeleid is het gelukt in de loop der jaren specimen van zijn werk te verkrijgen...'. De Meestoof wijdde in de jaren negen tig exposities aan het werk van Ma rie Slager en Willem Bruijnzeel, beiden eveneens van Sint-Annaland- se komaf. In 2000 volgde Lanooy, waarvan bekend was dat hij een veelzijdig kunstenaar is geweest. „Het was een prachtige tentoonstel ling en er kwamen veel verhalen, verteld door familieleden. En dat past precies in de rol die ons muse um wil vervullen: het moet er gezel lig zijn, leerzaam, er moet wat voor kinderen zijn en bezoekers moeten er verhalen kunnen uitwisselen met de suppoosten." Ter gelegenheid van die expositie verscheen een the manummer van het Zeeuws Tijd schrift, waarvoor Heijbroek de tekst schreef. Zijn contacten tijdens de voorbereiding van de expositie mondden uiteindelijk uit in de mo nografie die er nu ligt, want er kwa men tal van nieuwe zaken boven water. Voor de behandeling van bezwaar schriften bestaat een wettelijke ter mijn van zes weken, die met vier we ken verlengd kan worden. Voor afhandeling van brieven zou een pe riode van acht weken de streefter- mijn moeten zijn. Lukt dat niet, dan moet de betrokkene bericht worden binnen welke termijn er wél ant woord kan zijn of hoe het verzoek verder afgehandeld wordt. Als het aanvragen betreft waarop een be schikking van het gemeentebestuur dient te volgen, is dat zelfs verplicht op grond van de algemene wet be stuursrecht. Bij herinrichtingsplannen voor stra ten of wijken is het van belang dat er zorgvuldig wordt omgegaan met de belangen van de bewoners. Dat geldt zowel bij de uitvoering als de voor bereiding. Bewoners dienen tijdig op de hoogte te worden gesteld wanneer werkzaamheden beginnen. Ambte naren moeten voorzichtig zijn met het doen van toezeggingen, zeker als er andere personen of organisaties bij betrokken zijn. Tenslotte is het van zelfsprekend dat in contacten met burgers de algemene fatsoensnormen in acht worden genomen, aldus het jaarverslag. De eerste klacht is van iemand die na 15 maanden geen enkele reactie had gekregen op een brief waarin hij de gemeente aansprakelijk stelde voor een schade. Het bleek een ingewik kelde zaak waarbij de verzekering van de gemeente niet uitkeerde en externe adviseurs waren betrokken. Bij behandeling van de klacht was de conclusie dat het onbehoorlijk was om de betrokkene zo lang te laten wachten zonder enig tussentijds be richt. Een inwoner die een half jaar na een hoorzitting nog niets had ge hoord over zijn bezwaarschrift met betrekking tot de afdeling sociale za ken, en ondanks herhaalde verzoeken niet door de betreffende ambtenaar was teruggebeld, heeft een excuus brief gekregen van het gemeentebe stuur. Datzelfde geldt iemand die naar zijn mening grievende opmer kingen kreeg van een ambtenaar so ciale zaken. Beide partijen zijn ook nog in een hoorzitting gehoord. Nog een derde klacht over sociale zaken had te maken met een toezegging over voorschoolse opvang van kinde- Heijbroek zelf nam de hoofdstukken over het leven van Chris Lanooy (1881-1948) en over diens schilde rijen, tekeningen en grafiek voor zijn rekening. Samen met Willem Terlouw schreef hij over keramiek, terwijl de kunsthistoricus/restaura tor Pier Teeuwen de plastieken on der de loep nam. De verhandeling over glas is van Job Meihuizen en tenslotte schreef Sanny de Zoete over damast. Dit hoofdstuk werd toegevoegd nadat ontwerpen van Lanooy voor tafellinnen onverwacht ergens opdoken. Heijbroek voerde de redactie van het boek samen met Karin Gaillard, expert op het gebied van de toegepaste kunst uit de be treffende periode. De titel 'Tussen twee vuren' slaat op Lanooys twee belangrijkste activiteiten: het produ ceren van keramiek en van glas. Het boek is voorzien van een naamregis ter, een bibliografie en een samen vatting in het Engels, en is uitgege ven bij Waanders in Zwolle. Chris Lanooy bracht een kleine ne gen jaar van zijn leven op Tholen door, al in 1889 verhuisde het gezin naar Den Haag. Daar ontwikkelde hij zich tot plateelschilder, om later de eerste zelfstandige kunstpotten bakker in ons land te worden. Lanooy werkte in Gouda en Epe. Hij was erg individualistisch inge steld en werd door zijn tijdgenoten hoog gewaardeerd. Zijn eerste expo sitie had hij in 1908 bij de Kunstza len Kleykamp in Den Haag. Twee jaar later was zijn werk onderdeel van de Nederlandse inzending naar de wereldtentoonstelling in Brussel en ook deed hij toen mee aan een verkooptentoonstelling in New York (o.a. ook werk van de schilder Piet Mondriaan). Een overzichtstentoon stelling in 1914 in het Stedelijk Mu seum te Amsterdam betekende de definitieve doorbraak. Lanooy liet zich inspireren door Oost-Aziati sche motieven en had een voorliefde voor de natuur, en ontwikkelde een unieke glazuurtechniek voor zijn ke ramiek. Als eerste Nederlandse pot tenbakker zwoer hij de geschilderde decoraties op keramiek af en ver ving ze door glazuren. Hij bleef ex perimenteren (de recepturen zijn grotendeels verloren gegaan), maar was in zijn vernieuwingsdrang niet ren, die achteraf niet waargemaakt kon worden. Een klacht over hinder van geplaatste lantaarnpalen alsmede de slechte voorlichting over dit werk, werd ingetrokken nadat een mede werker had toegezegd te komen kij ken en de zaak aandacht te geven. Ook een klacht over het regionaal in dicatieorgaan (rio) is door de ge meente behandeld, omdat het rio zelf geen klachtenvoorziening heeft. Het rio is geadviseerd bij langlopende procedures de betrokkenen tussen tijds te informeren. Eén klacht is ongegrond verklaard. Het betrof iemand die gesolliciteerd had bij de brandweer en de indruk had dat zijn brief bij de eerste selec tie niet was meegenomen. Gezien zijn kwalificaties had hij de baan moeten krijgen, vond hij. Maar de betrokkene is om andere redenen af gewezen. Hij heeft zijn klacht mon deling toegelicht bij de burgemees ter. Daarna is hem uitvoerig schriftelijk bericht hoe de procedure is verlopen en dat zijn brief wel de gelijk bij de eerste selectie is betrok ken. Het klachtrecht is een aanvullende vorm van bescherming tegen de overheid. De conclusies in het jaar verslag zijn voor de gemeente van belang voor het verbeteren van de kwaliteit van de dienstverlening en het voorkomen van klachten in de toekomst. De commissie algemeen bestuur maakte met name opmerkingen over het informeren van inwoners wan neer er straten afgezet worden. „Een tijdige kennisgeving laat te wensen over", aldus P. van Belzen (CU). En M.J. Klippel (SGP)vond dat inwo ners al over het maken van plannen geïnformeerd zouden kunnen wor den. M.A.J. van der Linde (PvdA) stelde vast dat het aantal klachten be perkt was en er na februari 2001 geen meer genoemd werd. „Dit zijn alle officieel ingediende klachten", aldus de burgemeester. Hij noemde ook nog de Zeeuwse ombudsman, waar zover hij wist één klacht was ingediend: over het verlengen van een rijbewijs. J.P. Bout (CDA) zei dat geprobeerd moet worden klachten binnen zes weken af te handelen. Daar zit het probleem echter niet, al dus Nuis. altijd consequent. Groot bewonde raar van Lanooy was de kunstpeda goog Bremmer, die veel van zijn stukken aankocht. Voor werk van de kunstenaar werden toen soms al voor die tijd hoge bedragen neerge teld. Maar hij verkocht in zijn toon zalen ook goedkopere dingen. Hij maakte bijvoorbeeld reeksen borden met afbeeldingen van paddestoelen en van vissen. Een zijpad was het boetseren, waar bij uit een samenwerking met de vernieuwende Haagse beeldhouwer Altorf een serie dierplastieken zijn voortgekomen. Teeuwen, die zich voor zijn studie intensief in Altorf heeft verdiept, vertelde daar vrijdag over bij de presentatie. Hij komt voorzichtig tot de conclusie dat Lanooys activiteiten als keramist verhinderden dat hij ook tot een beeldhouwer uitgroeide. Dat de kunstenaar ook in glas heeft ge werkt, is minder bekend. Hij maakte tal van ontwerpen voor de Glasfa briek Leerdam, zowel voor ge- bruiksglas als voor zogenaamde uni ca (eenmalige ontwerpen met een sierfunctie). Schilderen en tekenen deed Chris Lanooy al vanaf jonge leeftijd, maar een lijn is moeilijk in zijn werk te ontdekken. Ook al doordat veel van zijn - waarschijnlijk talrijk - werk is verdwenen. In de periode 1910- 1930 beïnvloedden impressionisme en luminisme zijn werk, maar tege lijkertijd staken kubisme en fauvis- me de kop op. Bosgezichten en landschappen waren het favoriete thema, gevolgd door de onderwater wereld. Hij ontwierp onder meer een aantal ex-librissen, en ook be hangselpapier voor de firma's Rath Doodeheefver en Goudsmit en Hoff Zn. Ook zijn van Lanooy twee dessins voor tafellinnen opge doken, met afbeeldingen van sneeuwhoenders, vissen en pin guïns. In de levensbeschrijving van Lanooy wordt ook gemeld hoe zowel zijn zoon Kees als dochter Lotty artistiek bezig zijn geweest. In Epe had de kunstenaar een uitgebreid complex met huizen, timmerfabriek, ateliers en toonzaal. Hij gaf onder meer le zingen, maar trok ook met zijn spul len door het land om ze aan de man te brengen. Een aantal vaste adressen bezocht hij daarbij. Heijbroek noemt onder meer de familie van Roojen te Zaandam. Wat hij in zijn boek niet vermeldt, maar vrijdag voor zijn ge hoor in het stadhuis wél onthulde, was dat Lanooy bij deze mevrouw een buitenechtelijk kind had. Een ontdekking die hij bij toeval deed. Voor het boek had de Tholenaar con tact met tal van mensen, uit de kunst wereld maar ook uit de familiekring een keer naar huis reed om spullen op te halen voor beoordeling door de vertegenwoordigers van het veiling huis. Een schilderij dat voor 13 gul den was gekocht, bleek nu 400 euro waard te zijn. Maar er waren ook voorwerpen van 1500 euro bij. „Ik geef altijd de verzekeringswaarde en de executiewaarde. Daar hebben mensen wat aan", zegt Verhage. „Dat merk je tijdens lezingen, waar van ik er al heel veel heb gegeven. Het tv-programma 'Alles van waar de' van omroep Zeeland trok ook al tijd veel aandacht. Jammer genoeg is dat vervallen, maar de interesse voor de historie is er gelukkig nog steeds. Zaterdag kwam er in de Meestoof nog iemand met een paar manchet knopen en een pindastel uit Indone sië, waar hij destijds als militair was geweest. Ik heb ook een zilveren brandewijnkom van een boerderij uit Friesland gezien, die 1000 euro waard is. En een vijzel van arduin steen uit 1500, die zonder beschadi gingen uit de Noordzee is gehaald. De waarde daarvan is 500 euro. Dat zijn hartverwarmende momenten op zo'n taxatiemiddag." Verhage heeft nog een aantal voor van de kunstenaar. In de oorlog wei gerde Lanooy lid te worden van de Cultuurkamer. Hij kwam in het ver zet terecht en zat tot de bevrijding vast in Apeldoorn en kamp Amers foort. Hij overleed in Epe en ligt daar ook begraven. Omdat veel voorwerpen van Lanooy, in bezit van familieleden en particu liere verzamelaars, belangeloos be schikbaar werd gesteld, was er een overvloed aan materiaal voor het boek. Dat telt in 136 pagina's liefst 177 illustraties (een belangrijk deel daarvan is gefotografeerd door de Thoolse fotograaf Piet Kooien). Ook was er meer dan genoeg om twee ex posities in te richten. Tot in de loop van deze maand zijn ze te zien in ke ramiekmuseum Het Princessehof te Leeuwarden en in het nationaal glas museum te Leerdam. Volgend jaar zal opnieuw een overzichtstentoon stelling van Chris Lanooys werk in gericht worden, in het Museum voor Moderne Kunst te Arnhem. werpen meegekregen die door hem geveild zullen worden, zoals een goudplateel sierstel. Op 8 juni ver koopt hij in Middelburg 100 schilde rijen van museale kwaliteit uit Ne derland, België en Duitsland. Streekmuseum de Meestoof houdt zaterdag 29 juni om tien uur opnieuw een taxatiedag, maar dan van oude boeken en bijbels. Hiervoor komen deskundigen uit Alblasserdam en Haarlem naar Sint-Annaland. Het museum houdt er entreegelden en be langstellenden voor de collectie aan over, want iedereen die de waarde van een voorwerp wil laten vaststel len, moet een toegangskaartje heb ben, waardoor ook het aantal bezoe kers precies kan worden vastgesteld. Thoolse kunst. Keramiek van Vero- nie Rens, schilderijen van Adriënne Deurloo en Marcel van Tienen, en foto's van Louis Sauter - allevier le den van de Kunstkring Tholen - is op beide pinksterdagen te zien bij wijn makerij De Hellenburg te Oudelande op Zuid-Beveland. Beide dagen tus sen tien en vijf uur kan men deze en andere kunst bekijken, wijn proeven of een kop koffie drinken. Van woensdag 19 tot en met zater dag 22 juni is er een kermis op het Pluimpotterrein gepland. „Verschil lende inwoners en ook de kerken - die er bepaald niet gelukkig mee zijn - hebben ons daarover aange sproken", zei Klippel, die zelf in Scherpenisse woont. De kerkenra den schreven een brief en ds. J. van der Sleen van de Vrije Hervormde Gemeente kwam die in de commis sie toelichten. De kerken vinden disco en kermis zondige zaken die gemeden moeten worden. „Ze be ogen een najagen van vreugde zon der God in erkentenis te houden. En vreugde zonder God is ten diepste een ijdele vreugde omdat ze, indien er geen waarachtige bekering plaatsvindt in het leven van een mens, eindigt in de eeuwige ramp zaligheid", aldus de predikant. Al coholmisbruik met de gevolgen als openbare dronkenschap, agressie en zedeloosheid wordt gevreesd, even als geluidsoverlast. Ontheiliging van de zondag door het afbreken van kermisattracties was een ander bezwaar. Van der Sleen zei verder, te vrezen dat deze activiteiten niet de gemeenschapszin in het dorp ten goede komen. „Zaken als disco en kennis maken onnodig scheiding tussen mensen. Moeten we niet juist zoveel mogelijk rekening houden met elkaar en op die wijze de ver draagzaamheid tussen mensen be vorderen waar het niet strijdt met Gods Woord?" De kerken vinden dat door de ver gunning af te geven, de gemeente geen rekening heeft gehouden met het karakter van Scherpenisse, waar een aanzienlijk deel van de inwo ners de gereformeerde religie be lijdt. Niet alleen wijzen zij disco en kennis ten stelligste af, maar ze worden nu ook met het probleem geconfronteerd hoe hun kinderen er vandaan te houden. De kerken be treuren dat de gemeente zonder meer zaken heeft gedaan met het feestcomité, zonder eerst te toetsen of het representatief is. „Wij als ker ken zijn in ieder geval nergens in gekend", aldus Van der Sleen die zijn betoog besloot met Prediker 12:13 en 14. Het gelijkheidsbeginsel, de algeme ne plaatselijke verordening (apv) en wettelijke regels maken dat het ge meentebestuur een dergelijke ver gunningaanvraag niet kan weigeren, zei burgemeester W. Nuis. „Natuur lijk worden er voorwaarden aan ver bonden. En wanneer openbare orde en veiligheid in het geding zouden zijn, zou het iets anders zijn. Maar daar is nu geen sprake van." Vol gens Nuis wordt het afbreken van attracties op zondag (zaterdagavond na middernacht) niet toegestaan, evenmin als bij kermissen elders in de gemeente. ABT, VVD en PvdA zeiden dat ook. „Kermissen worden in elke kern gehouden, de bevolking van Scherpenisse verschilt niet van die elders in Tholen", aldus M.A.J. van der Linde. „Had u als kerkelijke gemeenten een inbreng in het co mité willen hebben, of bent u bij voorbaat tegen een feest?" wilde P. van Belzen (CU) weten. Van der Sleen gaf toe dat de kerken niet in een commissie willen zitten om een programma samen te stellen, maar ze hadden wel uitgenodigd willen worden om te praten over wat er ge organiseerd kon worden zonder dat dit tot bezwaren zou leiden. „Je Door de verkiezing van L.J. van Doorn tot wethouder, kan hij ABT niet vertegenwoordigen in raads commissies. De gemeenteraad zal andere leden moeten kiezen. Het voorstel is om drie niet-raadsleden te benoemen: mevr. M. Bungener- van Iwaarden in de commisie mid delen, J.J. van 't Hof in de commis sie gemeentelijke ontwikkeling en mevr. J. Deurloo-Bolier in de com missie welzijn en onderwijs. Laatstgenoemde neemt de plaats in van fractievoorzitter J.J.P.A. Boulogne, die als plaatsvervanger wordt vervangen door J.S. van der Spek in de commissies middelen en gemeentelijke ontwikkeling. Eerder zei Van Doorn dat Van der Spek kandidaat was voor het com- Van de 500 aangeschreven bedrij ven en instellingen in de gemeente met betrekking tot een gebruiksver gunning brandveiligheid, hebben er 300 gereageerd. „De samenleving pakt het heel goed op. Men kijkt heel serieus naar de vragenlijst", zei burgemeester W. Nuis woensdag in de commissie algemeen bestuur. Op dit terrein wordt - net als overal in het land - een inhaalslag gemaakt naar aanleiding van een dramatische cafébrand in Volendam. Het Thool se beleid ten aanzien van de inhaal slag wordt door het ministerie van binnenlandse zaken als 'goed' ge kwalificeerd, en dat geldt ook voor kunt toch ook iets zoeken in een his torische context, zoals een tentoon stelling", aldus de predikant die sprak over 'het veronderstelde 875- jarig bestaan'. Hij was blij te horen dat er op zondag geen attracties af gebroken worden. Verder sprak hij zijn zorg uit met betrekking tot de normen en waarden in het land en zei bang te zijn voor de gevolgen van alcoholgebruik. „We zien het ook als onze taak om het gemeente bestuur te informeren dat we deze zaken betreuren. We willen geen dictaat opleggen, maar een getuige nis afleggen", aldus dominee Van der Sleen. In een tijd waarin men de mond vol heeft over inspraak en draagvlak vinden, past het volgens Klippel niet om een dergelijke vergunning te verlenen zonder enig overleg. Hij stelde vast dat weigering op grond van de apv slechts op basis van za kelijke en niet van principiële argu menten kan en stelde een aantal vra gen met betrekking tot geluids overlast. Volgens de burgemeester kan er oeverloos gediscussieerd worden over wat overlast is, omdat dit een subjectief gegeven is. Stan daard wordt in een vergunning aan gegeven dat maatregelen getroffen moeten worden die overlast zo goed mogelijk voorkomen. Nuis noemde de vragen van Klippel 'zeer selec tief', omdat hij ze ten aanzien van andere kermissen niet stelt. „Dat is uw goed recht, maar vergunningver lening is een zaak die gedelegeerd is aan het college." De SGP'er zei het jammer te vinden dat de vergunning is verleend. „Wij hopen dat dit in elk geval een eenmalige gebeurtenis zal zijn." Verder vroeg hij aandacht voor de handhaving. Op een vraag van mevr. C. van der Horst (ABT) over hoe zijn fractie 25 jaar geleden had gereageerd op de festiviteiten in Scherpenisse, zei Klippel dat er toen een voorstel was gedaan om de ker mis af te schaffen. Het punt was op verzoek van de SGP op de agenda van de commis sie geplaatst. Klippel legde uit dat dit was gebeurd om bezwaarden de kans te geven in het openbaar hun bezwaren te uiten, omdat hiervoor geen formele procedure bestaat. Verder wilde de SGP aftasten of de vergunningverlening terug te draai en is. In de nieuwe werkwijze be paalt de commissie aan het begin van de vergadering de agenda. Uit gezonderd de PvdA maakte nie mand een opmerking over de actie van de SGP (D66 was afwezig). Van der Linde vroeg zich af of er een ad vies van de commissie werd ge vraagd en merkte op dat er geen stukken ter inzage lagen. Was het eigenlijk niet iets voor de rond vraag? Maar in dat laaatste geval had ds. Van der Sleen niet kunnen inspreken, wat evenmin had gekund als de commissie zou hebben beslo ten dat het punt niet op de agenda kwam. Na de hele discussie zei Van der Linde dat de gang van zaken volgens hem in strijd was met het reglement van orde. „Als de heer Klippel een getuigenis wil afleggen, zijn daar andere plaatsen voor." Nuis zei dat hij met het presidium over het agenderen van punten voor commissievergaderingen gaat spre ken, want ook in de commissie ge meentelijke ontwikkeling waren za ken niet helemaal gegaan zoals de bedoeling was. missielidmaatschap middelen. Als plaatsvervanger in de plaats van de ABT-wethouder komt in de com missie algemeen bestuur raadslid mevr. C. van der Horst en in de commissie welzijn en onderwijs J.W.M. Meijer. Ook de VVD wil een aantal wisse lingen. Oud-wethouder R. Raven- steijn komt in de commissie alge meen bestuur (in plaats van F.J. Goossen) en als plaatsvervanger in de commissies middelen (was G.J. Hoek) en welzijn en onderwijs (was Goossen). Goossen wordt plaatsvervanger in de commissie algemeen bestuur (was mevr. M.K. van Gorsel-de Oude). Tenslotte komt ook de CU met en kele andere plaatsvervangers: J.P. Mostert voor welzijn en onderwijs (was A.L. Piet), en C. van der Eist voor gemeentelijke ontwikkeling (was Mostert). de afgifte van vergunningen. De uit voering wordt 'onvoldoende tot ma tig' beoordeeld. „Het traject is stevig in gang gezet en we hebben er alle vertrouwen in", aldus M.J. Klippel (SGP) in de commissie. Hij wilde weten wat de gemeente doet met de beleidsvrij heid die de staatssecretaris biedt ten aanzien van brandveiligheidseisen voor monumentale kerkgebouwen. Daarbij mag een afweging gemaakt worden tussen monumentenbelang en veiligheidsbelang. Nuis was er van op de hoogte, maar volgens hem hoeven een monumentale status en een gebruiksvergunning niet haaks op elkaar te staan. „De veiligheid wordt bekeken op basis van het ge bruik dat van een gebouw wordt ge maakt. Ik zie daar geen conflict." Zeven inwoners hebben het afgelopen jaar een klacht ingediend over de gemeente. Naar aanleiding daarvan is geconcludeerd dat bezwaarschrif ten en brieven tijdig afgehandeld moeten worden. Als dat niet lukt, dient de betrokkene geïnformeerd te worden. Ook moeten inwoners beter wor den voorgelicht over werkzaamheden in hun omgeving. Dat staat in het jaarverslag klachtenbehandeling 2001. Vertegenwoordigers van het Middelburgse veilinghuis Verhage beoordelen een schilderij van mevr. Hendrikse (links) in het schoollokaal van streekmuseum de Meestoof. Menigeen bleek echter nieuwsgierig, wat de herkomst van een schilderij of ander voorwerp was en welke waar de dat vertegenwoordigt. Onder de bezoekers ook de 93-jarige mevr. L.M. Hendrikse-Everaers uit het Sint-Annalandse woonzorgcentrum de Vroonhof. „Ik heb twee schilde rijen laten zien, die misschien wel 200 jaar oud zijn. Ze zijn nog van mijn schoonmoeder en hebben jaren lang in de herberg in Stavenisse ge hangen. Zouden ze nog waarde heb ben, vroeg ik me af en daarom ben ik ook maar even naar het streekmuse um gegaan." Dhr. Verhage moest haar teleurstel len. „Er zijn er heel veel van gedrukt, dus is het niks als je over geldwaarde spreekt. Maar ik zeg altijd: de herin nering is het enige paradijs waaruit we niet verdreven kunnen worden. Houd die schilderijen dus in ere en geniet maar van de dierbare herinne ringen die u eraan hebt." Mevr. Nelisse van de Meestoof liet een apparaatje zien dat het streekmu seum zelf in bezit had, maar niet goed kon thuisbrengen. Het was af komstig van horlogemaker Nico Bruijnzeel die vroeger in de Voor straat een winkel had. „Dhr. Verhage wist ons te melden dat het een appa raatje was om horlogekettingen te draaien. Voor verzamelaars iets bij zonders. De waarde schatte hij op 600 euro." Uit Bruinisse kwam er een bezoeker met een paar schilderijen die het taxeren zo goed beviel, dat hij nog

Krantenbank Zeeland

Eendrachtbode /Mededeelingenblad voor het eiland Tholen | 2002 | | pagina 3