Rode Kruis wil met Euterpe en
EHBO nieuwbouw onderzoeken
Echtpaar Blom deed het vele
vrijwilligerswerk altijd samen
Complimenten geven
voor goed gedrag
Klantenpanel openbaar
vervoer wil onafhankelijke
behandeling van klachten
J. Verwijs uit Sint-Philipsland staat honderd keer bloed af
Rode Kruis naar
paleis Het Loo
Meldpunt voor
thuishulp zit
beter op zicht
Schuurfeest
3
Donderdag 25 april 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
Het Rode Kruis wil samen met muziekvereniging Euter
pe en de plaatselijke EHBO-afdeling gaan onderzoeken
of er nieuwbouw kan worden gepleegd op het terrein aan
de Radda Barnenstraat in Sint-Maartensdijk. Het eigen
gebouw van het Rode Kruis en het gemeentelijke onder
komen voor Euterpe en andere gebruikers daarnaast, zijn
in slechte staat. De leden gingen donderdagavond tijdens
de jaarvergadering van het Rode Kruis akkoord met het
plan. Ook werden de bloeddonoren in het zonnetje gezet.
Speciale hulde was er voor de 68-jarige J. Verwijs uit
Sint-Philipsland die honderd keer bloed heeft afgestaan.
Lekkage
Ambulancedienst
Gymnastiek
Zilveren penning
Rolstoelen
Concurrentie
Basisschool
Informatiecampagne
Alles gratis
Diamanten paar uit Utrecht woont gezellig in Sint-Annalandse Vroonhof
Opvoedbureau ook in Sint-Annaland
Collectief Vraagafhankelijk Vervoer nog altijd onbekend
Het collectief vraagafhankelijk vervoer (CVV) in de gemeente Tholen
moet beter bekend worden gemaakt onder het publiek. Ook moeten de
mogelijkheden om met het CVV te reizen worden verruimd. Dat be
toogden diverse leden van het klantenpanel openbaar vervoer maandag
in zaal Meulvliet in Tholen. Een goede voorlichting over het collectieve
vervoer is broodnodig, aldus Jan Nanning uit Tholen. „Tot nu toe is
over het CVV verschrikkelijk slecht gecommuniceerd."
Het bestuur van het Rode Kruis af- Goedegebuure en Ellen Goedege-
deling Tholen en Sint-Philipsland
heeft de knoop doorgehakt: er moet
een nieuw verenigingsgebouw ko
men. Het bestaande gebouw aan de
Radda Barnenstraat is slecht. Vooral
aan de buitenkant schort er het een
en ander aan. De raamkozijnen zijn
als een spons, zo lichtte bestuurslid
C. de Neeff de leden toe. „We moe
ten ook aan de veiligheid denken. Er
is hier maar één uitgang. Opknap
pen en aanpassen kost veel. Dat is
haast de prijs van nieuwbouw."
Voorzitter B. Stolk had daarvoor de
mogelijkheden op een rijtje gezet:
Opknappen en verbouwen, een an
der gebouw huren of nieuwbouw
plegen. „Nieuwbouw alleen of sa
men met anderen, bijvoorbeeld met
de muziekvereniging, de EHBO en
mogelijk nog een dansgroep zodat
we ook de subsidie van de gemeente
kunnen gebruiken. Als de gemeente
een nieuw gebouw wil neerzetten,
dan duurt het nog wel acht jaar."
De bereidheid bij de muzikanten is
er, zo zei De Neeff. „Hun gebouw is
ook slecht. En als het afgebroken
wordt, komen ze ook op straat te
staan."
L. Geuze uit Poortvliet zag echter
beperkingen in het samengaan van
de verschillende verenigingen bij
het opstellen van een rooster voor
lesavonden van het Rode Kruis, de
EHBO en de repetitieavonden van
Euterpe. Maar volgens De Neeff is
dat een kwestie van goede afspra
ken maken. „Het zou dan een ver
zamelgebouw worden met meerde
re lokalen. Met isolatie kan veel.
Dan hoef je geen last van elkaar te
hebben."
Geuze was voor het plan. „Als je
hier blijft zitten, blijf je met een oud
gebouw zitten. Het is in 1954 na de
ramp gebouwd."
De Neeff onderstreepte ook nog
maar eens dat het onderkomen niet
meer van deze tijd is. „Het is voch
tig, de ramen bestaan niet uit dubbel
glas en in de winter krijg je het niet
warm."
Volgens hem moet er een commis
sie komen die de mogelijkheden
gaat onderzoeken, met uit iedere
Vereniging een vertegenwoordiger.
Daaruit zou dan een bouwcommis
sie moeten worden samengesteld.
Bestuur en leden kozen L. Geuze
uit Poortvliet, Gerard Fase, Jan
buure uit Sint-Annaland en De
Neeff uit Scherpenisse in de com
missie die een en ander moet gaan
onderzoeken.
Voorzitter T. Steketee van Euterpe
reageert positief op het voorstel van
het Rode Kruis. „Het idee is kortge
leden opgekomen. Op een repetitie
avond toen we met een lekkage za
ten. Bestuurslid Jany Bogaard van
het Rode Kruis speelt bij Euterpe en
zo kwamen we over de gebouwen te
praten. Of we het als buren niet sa
men konden doen."
Het stichtingsbestuur van Haestinge
wil het gebouw vernieuwen. Daar
bij wordt rekening gehouden met
een muziekoefenlokaal, zegt Steke
tee. „Maar als dat niet in 2004 is
opgelost, dan zitten we hier nog.
We zouden in 2000 al uit het ge
bouw zijn gemoeten. We hadden
afspraken met de gemeente over
Haestinge. Hier zou het bedrijf voor
schilder Hage komen om het ge
meentehuis uit te kunnen breiden.
Toen werd tot het nieuwe gemeen
tehuis in Tholen besloten en konden
we blijven zitten. We zijn toen zelf
rond gaan kijken want het schoot
niet op."
Even is de kantine van het Schelde-
college in beeld geweest, maar dat
zou volgens Steketee zo kostbaar
worden, dat er vanaf is gezien. „We
willen graag meeliften met het Ro
de Kruis. Zij hebben geld, wij niet.
Bovendien wordt het voor ons ook
steeds moeilijker. We spelen nu met
45 muzikanten. De ruimte is te
klein. De geluidsbelasting is enorm.
Ik speel al met gehoorbeschermers
voor het slagwerk dat achter mij
staat. Dat gaat ons straks leden kos
ten."
Volgens Steketee kan het de ge
meente ook nog geld schelen als
Euterpe bij het Rode Kruis intrekt.
„Een oefenlokaal aan Haestinge
maakt de renovatie 3 tot 4 ton euro
duurder. Voor een minder groot be
drag is nieuwbouw mogelijk. We
hebben, bij wijze van spreken aan
een goede gemetselde schuur ge
noeg. We willen er zo gauw moge-
J. Verwijs (midden) gaf al honderd keer bloed, links J.C. van der Kleijn, rechts B. Schot en M.L. Vos die allen veertig maal bloed doneerden
aan het Rode Kruis.
Acht gasten en zeven begeleiders
namen deel aan het eerste reisje
voor gehandicapten en ouderen dat
de Rode-Kruisafdeling organiseer
de. Met de Rode-Kruisbus en een
volgauto reed het gezelschap rich
ting Apeldoorn, waarbij in Ochten
werd genoten van koffie met gebak.
Bij paleis Het Loo werd het gezel
schap opgewacht door leden van de
afdeling Apeldoorn, met een extra
begeleider en rolstoelen. Het paleis
en de fraaie tuinen werden bekeken.
Daarnaast was de tentoonstelling
'Ja ik wil' een hoogtepunt, want
daar viel de trouwjapon van prinses
Maxima te bewonderen. Ook de
volledig bespannen gouden koets,
compleet met lakeien, was erg de
moeite waard. De helpers bewon
derden op de terugweg nog het af
delingsgebouw van het Rode Kruis
Apeldoorn. De geslaagde dag werd
in Ochten afgesloten met een drie
gangendiner.
Het meldpunt voor vrijwillige thuis
hulp, nu ruim driekwart jaar geves
tigd in het Centrum Thuiszorg aan de
Dr. Tazelaarstraat in Sint-Maartens
dijk, heeft zijn eerste verhuizing ach
ter de mg. Een interne weliswaar,
want het kantoor zit voortaan naast de
hoofdingang van het gebouw. Dat zal
de bekendheid en de bereikbaarheid
van het meldpunt alleen maar ten
goede komen, meent regiocoördina
tor mevr. J. Heijboer. Zij bemant het
meldpunt op werkdagen van tien tot
twaalf uur samen met één van de zes
vrijwillig telefonistes. „Dagelijks be
zoeken veel mensen het gebouw van
de Oosterschelde thuiszorg voor het
lenen van spullen, de fysiotherapeut
of het maatschappelijk werk. Voor
heen waren we voor deze mensen on
zichtbaar, nu zitten we goed op
de kijk. Ze kunnen als het ware niet
om ons heen", zegt een blije mevr.
Heijboer.
De telefonistes bezochten onlangs
een tweedaagse bijscholing in Aar
denburg. „Ze zijn weer tot de tanden
gewapend om de hulpvragers op een
correcte wijze te woord te staan en de
hulpvraag gedegen te kunnen analy
seren."
Op 11 mei organiseert de PJZ Tho-
len/Sint-Philipsland het jaarlijkse
schuurfeest. Dat wordt gehouden in
de schuur van J. van Ley sen aan de
Bitterhoekseweg te Poortvliet. De
bands Train to Paradise en Stikkie
Djoo treden er op, en verder ver
zorgt drive-in Celebration de mu
ziek. Het schuurfeest begint om ne
gen uur en duurt tot twee uur.
„We hebben best een leuk leven ge
had", zegt Barend Blom (84) uit
Sint-Annaland. Zowel hij als zijn
vrouw Joke Blom-Polling (83) zijn
tot op hoge leeftijd actief geweest
in het vrijwilligerswerk. Tot ze drie
jaar geleden uit Soest naar het
Thoolse kwamen, naar de Vroon
hof. Waar Blom trouwens zijn in
breng weer heeft in de bewoners
commissie. „Dat was een hele stap,
want we waren hier volledig
vreemd. Maar onze zoon woont
hier met zijn gezin en die wilde het
graag", zegt mevrouw Blom. Op 4
mei zijn ze zestig jaar getrouwd.
Hoewel mevrouw Blom nog weieens
een beetje heimwee heeft, woont het
paar gezellig in de Vroonhof. En ze
hebben het heel plezierig met het ge
zin van hun jongste zoon Luuk. „Mijn
kleinkinderen zie ik haast vaker dan
mijn eigen kinderen destijds", zegt
Blom. Hij was timmerman van beroep
en werkte zich op tot hoofduitvoerder
bij het aannemingsbedrijf Sikking.
„Daar heb ik ruim dertig jaar heel ple
zierig gewerkt en ik ben nooit één dag
ziek geweest." De allereerste studio's
van de NTS in Hilversum zijn onder
zijn leiding gebouwd, terwijl ook de
Radio Unie en Philips als klanten on
der Bloms verantwoordelijkheid vie
len. „Allemaal grote projecten vaak."
Blom komt uit Utrecht en zijn vrouw
uit het Groningse. Ze leerden elkaar
kennen via de socialistische jeugdbe
weging, de AJC (arbeiders jeugdcen-
trale). In 1935 in een jeugdkamp in
Havelte ontmoetten ze elkaar voor het
eerst, weten ze nog. Een landelijke
bijeenkomst in Utrecht in februari
1940 was het moment dat de liefde
toesloeg. Twee jaar later trouwden ze.
„Dat zou op 1 juni zijn. Maar tevoren
werd een wet uitgevaardigd die onge
trouwde jonge mannen verplichtte in
Duitsland te gaan werken. We waren
al ondertrouw en zijn toen halsover
kop op 4 mei getrouwd." Blom kreeg
tóch een oproep voor Duitsland en
dook onder. Dus een best begin van
hun huwelijk kende het paar niet.
Blom werkte noodgedwongen zwart -
'ik stond ingeschreven als speelgoed
ontwerper' - en zijn vrouw moest het
zonder zijn distributiebonnen stellen.
Via haar familie in Drente en Gronin
gen kwam ze tóch aan voldoende eten
en dat was nodig, want in huize Blom
- toen in Zuilen - zaten steevast onder
duikers. „Mijn vrouw is nog eens met
de bakfiets naar Dalfsen gereden om
aardappelen te halen", vertelt Blom.
Zonder risico was dit alles niet, want
honder meter van hun huis stond een
Duitse commandopost. „Maar je deed
het gewoon." Zo namen ze ook een
joodse man in huis die ergens anders
pardoes op straat was gezet. Met hem
hebben ze nog altijd contact. „Het was
een Duitse jood en hij woont sinds
1945 in Israël." Negen jaar geleden
kreeg het echtpaar Blom voor hulp
aan deze man de Yad-Vashem-onder-
scheiding uit handen van de Israëli
sche ambassadeur. Een oorkonde
prijkt in de woonkamer, samen met
een foto van 'hun' onderduiker bij een
steen waarop hun namen staan en die
is ingemetseld in de herinneringsmuur
lijk uit."
Voor de nieuwbouw zou het be
staande terrein aan de Radda Bar
nenstraat gebruikt kunnen worden.
Het Rode Kruisgebouw staat op ei
gen grond (ook het gebouw van de
ambulancedienst aan de Noordpoort
is eigendom), het terrein met de
voormalige kleuterschool is van de
gemeente. Dit gebouw dateert uit
1955.
Het bestuur zette enkele bloeddono
ren in het zonnetje. De 68-jarige J.
Verwijs uit Sint-Philipsland gaf
honderd maal bloed. Hij spande de
kroon en werd als eerste naar voren
geroepen. Hij kreeg een spontaan
applaus.
Veertig keer bloed gaven B. Schot
uit Sint-Maartensdijk, J.C. van de
Kleijn uit Tholen en M.L. Vos uit
Oud-Vossemeer. De andere elf do
noren van 80, 60 en 40 keer bloed-
geven waren afwezig.
bij Yad Vashem in Jeruzalem. „We
zijn ervoor uitgenodigd op een bijeen
komst in een synagoge in Den Haag.
Dat was een heel indrukwekkende er
varing", zegt Blom. De belevenissen
uit de oorlog - inmiddels was ook hun
eerste kind geboren - laten hen niet
los. Vooral mevrouw Blom heeft er
nog jarenlang last van gehad. Achteraf
is 4 mei ook geen gelukkige datum
voor een trouwdag en jubilea feeste
lijk vieren hebben ze dan ook nooit op
deze dag gedaan.
Na Zuilen woonde het gezin Blom 26
jaar in Hilversum en daarna 27 jaar in
Soest. Het paar was steeds actief bin
nen de AJC, die na de oorlog weer op
gebouwd moest worden. Zes jaar lang
maakte Blom deel uit van het hoofd
bestuur. „Maar de jeugdbeweging
kreeg nooit meer die betekenis die ze
vóór de oorlog had." Mevrouw Blom
kwam in het bestuur terecht van de
gymnastiekvereniging in Hilversum -
ze was tien jaar secretaris - en ook
haar man kreeg er bemoeienis met de
technische commissie. Dat was het
begin van een lange carrière in de
turnsport. Blom gaf dertien jaar lei
ding aan de Stichtse turnkring (die
Verwijs kreeg een gestileerde drup
pel op een standaard. „Maar daar
doe ik het niet voor, hoor. Ik geef
niks om medailles. Ik geef bloed
voor mijn medemens. Er is nog ge
noeg nodig in de wereld. Er wordt
nogal wat vergoten."
Verwijs kan zich niet precies meer
herinneren in welk jaar hij is begon
nen. maar hij denkt dat het in
1954/1955 moet zijn geweest. Het
was zijn huisarts dokter Menger die
hem er op attent maakte. „Samen
met mijn vrouw ben ik toen begon
nen met bloedgeven. Ik heb er nooit
iets van geweten. Ik ben nog nooit
flauw gevallen.
Bijna altijd ging Verwijs naar de
bloeddonoravond in zijn woon
plaats. In totaal moest hij drie keer
verstek laten gaan omdat hij op va
kantie was. Een enkele keer week
hij uit naar Sint-Maartensdijk of
Steenbergen. „Eerst mocht je maaf
groeide in die periode uit van 13.000
naar 35.000 leden) en maakte een pe
riode deel uit van het hoofdbestuur
van de KNGV. Mevr. Blom gaf lei
ding aan de commissie die de vaardig-
heidsproeven organiseerde en ze reis
de dan ook tal van verenigingen af.
„Het was een mooie tijd, we hadden
een heel gezellige ploeg mensen",
zegt ze. Als 'oom Barend' en 'tante
Joke' zijn ze bij velen bekend van de
zomerkampen waaraan ze leiding ge
ven en waarvoor ze op een camping
in Beekbergen verbleven. Daar ont
moetten ze ook het eveneens in de
gymnastiek actieve gezin Smulders
uit Oud-Vossemeer. De voorberei-
dings- commissie voor deelname aan
de Gymnaestrada in Berlijn in 1975
kon eveneens rekenen op de mede
werking van het echtpaar Blom. Ze
kwamen daardoor voor het eerst op
Tholen. „Ik moest bij alle deelnemen
de verenigingen de kleding gaan pas
sen", legt mevrouw Blom uit.
Blom zei de KNGV in 1982 vaarwel,
maar opnieuw werd een beroep op
hem gedaan. En zo werd hij in Soest
voorzitter van de ouderenbond Anbo
en van het plaatselijke overleg van de
twee keer per jaar geven, nu drie
keer. Ik ga door tot mijn zeventigste.
Dus dan kan ik nog een keer of vijf
bloed geven."
Het bestuur werd tijdens de jaarver
gadering aangevuld met drie perso
nen zodat het aantal op zeven komt.
Bij acclamatie werden gekozen
Adrie Boot uit Zierikzee, Rika Goe
degebuure uit Sint-Annaland en
Wilma Neele uit Sint-Philipsland.
De leden besloten op voordracht
van het bestuur 1000 euro te schen
ken aan de stichting die voor het
Rode Kruisschip Henry Dunant
nieuwe rolstoelen inkoopt. De af
deling zou ook een kamer op de
Henry Dunant kunnen adopteren
voor 25.000 euro, maar dat vond
het bestuur 'aan.de hoge kant'.
Penningmeester J. Boogaard: „Het
drie ouderenbonden. Mevrouw Blom
- en later ook haar man - kwam in
het bestuur terecht van het diensten
centrum. Dat was een heel brede or
ganisatie met ouderenwerk, maaltijd
voorziening, cursussen, maar ook
zalenverhuur. Ze bleven dat werk
doen tot ze driejaar geleden naar Sint-
Annaland verhuisden. Blom kreeg er
de zilveren penning voor van de ge
meente Soest. Ze hebben geen spijt
van al dal vrijwilligerswerk, want ze
hadden er vooral plezier in om het te
doen. „We hebben er tal van contacten
aan overgehouden en ook veel waar
dering voor gekregen", zegt hij. „En
we hebben het altijd samen gedaan.
Mijn vrouw was ook mijn secretares
se, want zij typte alle verslagen voor
me uit." Dat laatste doet ze nu nog
voor de bewonerscommissie van de
Vroonhof. „Voor mijn trouwen werk
te ik op kantoor bij een woningbouw
vereniging. Naderhand heb ik alleen
nog 3,5 jaar als secretaresse gewerkt
bij professor Stuiveling, de dichter en
schrijver." Mevr. Blom herinnert zich
nog dat die prof zo'n 400 brieven had
die de dichter Herman Gorter hem
had geschreven. „Die moest ik uittik
ken, dat was zulke bloemrijke taal."
Drie kinderen kreeg het paar. De oud
ste zoon is kunstenaar en woont in
landelijk bureau wil nieuwe rol
stoelen. Die kosten 2700 euro per
stuk, maar dan zit er wel alles op en
aan."
De afdeling sloot vorig jaar af met
een tekort van 21.486 gulden. Er
werd een bus aangeschaft voor
23.000 gulden en aan nieuwe kle
ding werd 18.410 gulden besteed.
Daardoor bleef er totaal 41.410
gulden over en teerde het vermogen
wat in.
Comsulente Rita de Cock van het
disctrict Oosterschelde maakte het
bestuur een complimentje. Het is
bijna een jaar geleden dat het voor
malige bestuur aftrad tijdens een
tumultueuze vergadering. Er kwa
men allemaal nieuwe gezichten in
het bestuur: „Jullie verdienen alle
lof. Het is logisch dat het in het be
gin met vallen en opstaan gaat. Het
bestuur is nu compleet. Daar ben ik
blij om. Ga zo door."
Zuid-Frankrijk waar hij een ecologi
sche handweverij heeft. In Utrecht
woont een dochter en de jongste zoon
in Sint-Annaland. Er zijn vijf klein
kinderen.
Lezen is altijd een hobby geweest van
het echtpaar Blom. En sporten. „Ten
nissen deden we samen en ik heb
vroeger ook gevoetbald." Vissen doet
hij nog steeds graag. En zij volgde en
kele jaren geleden nog een cursus
Frans. Hun jongste zoon zit nu in de
gemeenteraad voor de PvdA en dat
vinden ze wel leuk. Zelf heeft Blom
dat niet geambieerd. „In mijn werk
had ik veel met gemeenten te maken.
En de KNGV en Anbo, dat zijn alge
mene verenigingen, daar is voor poli
tiek geen plaats." Hij is wél politiek
geïnteresseerd en dat lijkt niet
vreemd: „Mijn moeder zat na de oor
log in Utrecht in de gemeenteraad."
De vader van mevr. Blom was in Gro
ningen naast gemeenteraadslid ook lid
van provinciale staten.
In hun nieuwe woonplaats heeft het
echtpaar Blom zijn draai zachtjesaan
wel gevonden. Hij rijdt nog zelf auto
en kookt ook, nu zijn vrouw wegens
haar gezondheid minder kan. Het hu
welijksjubileum wordt met familie en
een aantal goede vrienden gevierd in
Lage Vuursche.
Het klantenpanel is ingesteld door
de provincie Zeeland, de opdracht
gever van de vervoersbedrijven. En
kele malen per jaar vinden regionale
bijeenkomsten plaats. In juni 2001
vond de laatste bijeenkomst plaats.
Onderwerp was toen het CVV, een
openbaar vervoersysteem met klei
ne busjes of taxi's die van tevoren
moeten worden besteld. Passagiers
met verschillende bestemmingen
kunnen de taxi delen. De prijs ligt
hoger dan die van de gewone bus
maar lager dan die van de normale
taxi. CVV rijdt bovendien van deur
tot deur. In de Oosterschelderegio
(Tholen, Sint Philipsland, Schou-
wen-Duiveland en de Bevelanden)
is het project op 1 januari van dit
jaar van start gegaan. Het initiatief
is bij velen echter nog onbekend,
stelde Paul van der Wal uit Sint
Maartensdijk vast. „Zelfs bij de
gemeente konden ze me niet het
nummer geven waar ik moest reser
veren. En toen ik schriftelijk infor
matie vroeg, kreeg ik een verouder
de folder. De prijzen stonden
notabene nog in guldens. Het moet
toch niet moeilijk zijn om een
sticker met het CVV-telefoonnum-
mer op de borden bij de haltes te
plakken. Ook moet het nummer in
de gemeentegids te vinden zijn."
Van der Wal was overigens wel met
de collectieve taxi naar Meulvliet
gekomen. De afgesproken vertrek
tijd werd door het taxibedrijf echter
zonder overleg met drie kwartier
vervroegd, zodat de Smerdiekenaar
al ruim een halfuur voor aanvang
van de bijeenkomst aanwezig was.
Het was slechts een van de voor
beelden van de kinderziekten die het
nieuwe openbaar vervoerssysteem
kent. Jan Nanning vond het jammer
dat hij, komende vanuit Rotterdam,
niet in Halsteren op het CVV kan
stappen. „Ik moet per se eerst naar
Bergen op Zoom. Dat kost extra
geld". Charlotte Nanning stoorde
zich aan het feit dat het CVV niet
aansluit op de laatste avondtrein.
Daardoor moeten reizigers soms
vroeger terugkeren dan hun lief is.
„Omdat de chauffeur graag voor
twaalf uur in z'n mandje ligt."
De introductie in januari van het
CVV ging ook met veel moeilijkhe
den gepaard. Door verkeerde voor
lichting leek de taxi aanvankelijk
niet verder te gaan dan de gemeen
tegrens. Na ingrijpen van de ge
meente wordt nu wel tot aan het sta
tion in Bergen op Zoom gereden.
Verlengen van de rit tot Lievensberg
is echter nog steeds niet mogelijk,
aldus provinciaal beleidsmedewer
ker Kees Lindenberg. „Terwijl er
veel behoefte aan is. Het lukt ge
woon niet door concurrentie-over-
wegingen. Het CVV valt onder de
Zeeuwse vervoerder Connexxion.
Deskundige ondersteuning van me
dewerkers van de stichting Jeugd
zorg Zeeland wordt volgens mevr.
Van Aalst op prijs gesteld gezien de
belangstelling voor de spreekuren op
Tholen. Vorig jaar vonden er 67 ge
sprekken plaats met ouders of opvoe
ders. Per cliënt waren er gemiddeld
2,2 gesprekken. Het grootste deel,
67%, vindt plaats via de spreekuren
op afspraak. Dertig procent wordt te
lefonisch afgewerkt en 3% maakt ge
bruik van het inloopspreekuur. In
tachtig procent van de gevallen zoekt
de moeder contact. Beide ouders ko
men in tien procent van de bezoeken
naar het opvoedbureau. Vaders ko
men slechts in 3% van de gevallen;
voor zeven procent waren het ande
ren die contact opnamen. Totaal 67%
van de mensen kwam op eigen initia
tief; 33% werd verwezen. Wachtlijs
ten zijn er niet, want 73% van de be
langstellenden kan binnen een week
bij het opvoedbureau terecht.
De meesten kwamen op het idee via
de gemeentegids; 20%. Via de krant
en overige kanalen waren elk goed
voor 13%. Via een folder, familie,
vrienden, de school of een kinder
dagverblijf elk 10% en 7% vond de
weg naar het opvoedbureau via de
huisarts.
Het opvoedbureau streeft ernaar om
een laagdrempelige voorziening te
zijn. „Ouders moeten zich vrij voe
len om binnen te lopen en gelukkig
maken steeds meer mensen gebruik
van onze spreekuren op Tholen",
zegt Marij van Aalst. „Spreiding is
belangrijk en daarom voegen we
naast Tholen en Sint-Maartensdijk
een derde plaats toe: Sint-Anna
land." De hoofdvestiging is in Sint-
Maartensdijk, waar boven de biblio
theek een ruimte is gehuurd, waar
elke donderdag tussen 9.00 en 11.00
Met een rit naar Lievensberg komen
we aan de boterham van de BBA, de
Brabantse vervoerder." Jan Nanning
vond de concurrentiegedachte on
zin. „Toch zeker in de avonduren.
Na half tien rijdt er geen bus meer
tussen Tholen en Bergen op Zoom.
Dan mag je ook niet meer praten
over concurrentie."
Van der Wal had nog enkele slechte
ervaringen met het openbaar ver
voer. De nieuwe buslijn van Con
nexxion naar Goes laat het in de
ochtenduren soms geheel afweten.
Daardoor komt zijn dochter te laat
op school in Goes, 's Middags
maakt de bus de route soms niet af.
„Het is voorgekomen dat ik mijn
dochter in Sint Annaland moest op
halen. Een klacht neerleggen heeft
geen zin, tenminste niet zo lang die
klachten bij de vervoerder zelf moe
ten worden gedeponeerd. Dat is de
grootste waanzin die er bestaat. Ik
word afgescheept met een strippen
kaart. Het is hoog tijd dat er een on
afhankelijke instantie komt die
klachten van reizigers beoordeelt."
Volgens Lindenberg is die instantie
er al. In Den Haag zit sinds 1 januari
een geschillencommissie voor het
openbaar vervoer. Lindenberg riep
de leden van het klantenpanel op om
hoe dan ook hun klachten te mel
den, desnoods bij de provincie. „Al
leen dan kunnen we er wat mee."
Van der Wal had zijn twijfels over
de werkwijze van het klantenpanel.
Navraag bij gedeputeerde staten had
hem geleerd, dat Thoolse klachten
niet in de verslaggeving waren te
recht gekomen en derhalve niet be
kend zijn bij de provincie. „Dat is
zonde van onze tijd en energie."
De leden van het klantenpanel hiel
den zich maandag vooral bezig met
het formuleren van eisen waar een
volgend jaar te houden provinciale
informatiecampagne rond het open
baar vervoer aan moet voldoen. Die
informatievoorziening kan volgens
de panelleden veel beter dan nu het
geval is. Digitale info-zuilen bij de
haltes scoren het hoogst bij de ge
bruikers van de bus en het CVV. Ook
een gratis huis-aan-huis boekje met
alle informatie rond het openbaar ver
voer draagt volgens het panel bij aan
een beter gebruik. Het internet en een
gratis OV-nummer bieden eveneens
mogelijkheden om goed voorbereid
op reis te gaan. Ook info-zuilen in be
langrijke openbare gebouwen zijn
een mogelijkheid. Tijdens de reis
moet de reiziger eveneens goed geïn
formeerd worden, het liefst met een
digitaal scherm bij elke stoel. In dat
bestand moet alle informatie over
reistijden, aansluitingen en andere vi
tale informatie op te vragen zijn. De
buschauffeur dient ook in de toe
komst een vraagbaak voor de (oude
re) reizigers blijven.
uur spreekuur wordt gehouden. In
Ten Anker in Tholen kan men elke
lste, 2de en 4de maandag tussen
13.30 en 15.30 uur terecht. In Sint-
Annaland kan men elke derde maan
dag van de maand tussen 13.00 en
15.00 uur aankloppen in het wijkge-
bouw.
Hoewel het opvoedbureau beschik
baar is voor kinderen van 0 tot 18
jaar. gaat het meestal om problemen
met jongens en meisjes van de basis
schoolleeftijd. Twee- en driejarigen
gaan nog naar het consultatiebureau.
Volgens Van Aalst is opvoeden niet
altijd even gemakkelijk. „Het roept
soms vragen, twijfels en zorgen op.
Ouders zijn nogal eens te streng voor
zichzelf en willen alles te perfect
doen. Je moet oppassen datje niet in
een negatieve spiraal terecht komt en
geloven in eigen kracht. Als je naar
je kind blijft kijken, moetje toch ook
constateren, dat er vele goede mo
menten zijn. Hoeveel ouders staan er
tegenwoordig echter niet alleen voor.
Het is dan lastig om met iemand an
ders over de opvoeding te praten. Wij
geven adviezen en tips en daarmee
kunnen de ouders vaak zelf weer ver
der.'
De spreekuren zijn allemaal gratis.
De provincie gaf een startsubsidie,
maar inmiddels heeft de gemeente
Tholen besloten om voortaan alle
kosten te betalen omdat het opvoed
bureau in een behoefte voorziet.
De spreekuren op Tholen worden
uitgevoerd door Laura de Regt, pre
ventiemedewerker bij de stichting
Jeugdzorg Zeeland.
Gevonden. Bij de politie in Tholen
zijn tussen 12 en 18 april de volgen-»
de gevonden voorwerpen geregis
treerd: een rijbewijs, alarmpistool,
vuistwapen en een tuinbeeld.
Het opvoedbureau breidt de spreekuren op het eiland uit met een zit
ting in Sint-Annaland, naast de al bestaande spreekuren in Tholen en
Sint-Maartensdijk. Het geheim van een goede opvoeding is volgens pre
ventiemedewerker Marij van Aalst het belonen van goed gedrag. Niet
door middel van snoep of speelgoed, maar door middel van complimen
ten.
Nieuwsbode
Barend en Joke Blom-Polling vinden het fijn om dicht bij hun zoon, schoondochter en kleinkinderen te wonen.
