Technische meiden Schelde college
maken spiraal voor 'Man bijt hond'
Contactblad voor
familie van Dijke
Twee moeflons vreten eilandje
Middelvliet kaal voor vogels
Y\V
van Driel
en nieuu/e lente
Vaartocht van het Zeeuws Landschap verloopt niet vlekkeloos
\X f/kc, i
Engel Reinhoudt
in Holland Huis
Donderdag 4 april 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
5
Kijkers naar het televisieprogramma 'Man bijt hond'
zien, zonder dat ze dat weten, iedere uitzending een
Thools product in beeld. Leerlingen van het Schelde col
lege in Sint-Maartensdijk hebben namelijk de 'spiraal'
gemaakt waarmee telkens een bekende Nederlander pro
beert zoveel mogelijk geld te winnen voor een goed doel.
Chantal Polderman, Marloes Veld, Femke Vorstenbosch
en Tamara Adriaansen leverden hun werkstuk zelf af in
Hilversum.
Lekker eten
99 donateurs in'stichting met website
99 donateurs telt de familiestichting Van Dijke die in het
najaar van 2000 is opgericht. Onlangs viel bij hen het
eerste familiecontactblad in de bus. De redacteur ervan is
Henk van Dijke uit Amstelveen, voorzitter van de stich
ting en de man die de afgelopen decennia genealogisch
onderzoek deed naar alle families Van Dijke in ons land.
Meer dan 5000 naamgenoten bracht bij in kaart.
De twee jonge moeflons willen niet uit hun hok. Ze
schrikken van de vele omstanders die getuige willen zijn
van hun vrijlating op het Middelvlieteiland bij de Phi-
lipsdam, in het uitgestrekte natuurgebied van stichting
Het Zeeuwse Landschap. De schapen moeten het eiland
kaal gaan vreten en kaal gaan houden om meer plaats te
bieden aan vogels, bodembroeders zoals bontbekplevier,
grutto, tureluur en kluut. De tocht erheen met rubber
bootjes verloopt niet vlekkeloos.
Dor en kaal
Alleen voice-mail
Diversiteit
V
Tè iCiL- r
I
/'.x *x
Zadelvlek
Nat pak
Het viertal tweedejaars leerlingen
vmbo heeft plezier gehad in de op
dracht, die in een week tijd uitge
voerd moest worden. Ze deden dat
niet op school, maar bij de firma
Jansen in Tholen. Een leuke erva
ring om echt in een bedrijf te ko
men, zo blijkt wel uit de fotocolla
ge in de schoolkantine. Het project
is namelijk gevolgd door stichting
OOM (opleidings- en ontwikke
lingsfonds voor de metaalbewer
king), een organisatie die de me
taalsector promoot en was bena
derd door de redactie van 'Man bijt
hond'. OOM ondersteunt weer
Technika 10, die technieklessen
verzorgt voor meisjes. Achterlig
gende gedachte is, dat de keuze
voor 'de metaal' vanzelfsprekender
wordt als meisjes de mogelijkheden
ervan ondervinden. Op het Schelde
college geeft Ineke van Helmondt
van Technika 10 de lessen techniek
aan meisjes. „Meisjes willen toch
graag andere dingen maken dan
jongens en daarom splitsen we de
lessen techniek", legt directeur me
vr. M. Spaapen uit. Een brieven-
standaard en een windgong zijn
voorbeelden van werkstukken. Vol
gens mevr. Spaapen zitten er 'toffe
meiden' op het Schelde college die
een opdracht zoals de spiraal aan
kunnen. Ze werden naast mevr. Van
Helmondt begeleid door docent
metaaltechniek J. Bolier.
Op een vrijdag kreeg de school een
tekening toegestuurd van hoe de
spiraal er uit moest gaan zien, en
een week later al moest het. klaar
zijn. Metaalbewerkingsbedrijf Jan
sen Tholen (waarmee contacten
zijn in verband met stages) werd
bereid gevonden om mee te wer
ken. Anderhalve dag was de groep
daar te gast. In de hal was ruimte
vrijgemaakt en materialen en ge
reedschappen lagen er gereed. Dhr.
Bolier maakte samen met Femke en
Marloes de spiraal, terwijl mevr.
Van Helmondt, Chantal en Tamara
de houten zuil voor hun rekening
namen. „We werkten met 8 mm
roestvast staal en dat was heel an
der materiaal dan we gewend wa
ren. Maar het ging prima en na drie
uren lagen de vormen klaar", ver
telt Bolier. De uitvergrote tekening
van de hond diende als mal, het me
taal werd in de juiste vorm gebogen
en met een slijptol op lengte gesle
pen. Daarna met tape vastgeplakt
en op een staalplaat gelegd. Een
medewerker van Jansen deed het
specialistische laswerk, waarbij de
meiden kritisch toekeken. Onder
tussen maakte de andere groep de
demontabele zuil (drie delen). Met
in het liggende gedeelte een klep,
waarachter de elektriciteit zou ko
men. Magneetjes als sluiting wer
den gemonteerd, maar het bleek
niet goed te passen omdat de
schroefjes niet genoeg verzonken.
Chantal kwam met het idee om de
schroefgaten wat te 'souverijnen'
en dat bleek de oplossing. De vol
gende dag verfde Tamara de zuil
zwart, terwijl Chantal op school het
kunststof handvat maakte voor aan
de ring waarmee men de spiraal
rond moet. Een medewerker van
Jansen installeerde het elektrische
gedeelte: een trafo van 24 volt, een
zoemer en een 24-volts lamp. Na
tuurlijk kregen de meiden uitleg
over de precieze werking. En toen
was het moment aangebroken om
te zien of de spiraal zou werken....
Dat ging prima en dus probeerden
De vier tweedeklassers met directeur mevr. Spaapen rechtsen docente Van Helmondt derde van rechts) met hun werkstuk op de redactie
van 'Man bijt hond'in Hilversum.
de meiden het zelf uit, waarbij
Marloes zo goed als rond kwam
zonder de spiraal te raken. Natuur
lijk moest ook een aantal medewer
kers van Jansen eraan geloven. De
punten aan de bovenkant zijn het
moeilijkst, zeiden de meiden. En
dat was donderdagavond te zien,
want precies op die plek strandde
oud-wielrenner Genie Kneteman
die in de uitzending het spiraalspel
speelde. Een dag eerder ging de
complete groep terug naar Jansen
en bood daar een hele grote taart
aan als dank voor de medewerking.
Vier weken geleden reden de mei
den met mevr. Van Helmondt en
mevr. Spapen naar Hilversum om
de spiraal over te dragen aan de re
dactie van 'Man bijt hond'. Ook
hier werd het apparaat driftig uitge
probeerd. De meiden kregen alle
maal een regenjack, muismal, but
tons en kaarten met het logo van
het NCRV-programma. Wat het
leukst was? Het lekkere eten in de
bedrijfskantine, zegt Chantal. De
groep kreeg een rondleiding en uit
leg hoe het programma tot stand
komt. Het is een programma dat
originele invalshoeken voor hel
nieuws zoekt. De opnamen worden
dan ook gemaakt op de dag van uit
zending (vier dagen in de week).
Tot slot maakte de Thoolse afvaar
diging de opnamen mee van het
spelprogramma 'Get the picture'.
Al met al was het gaaf, een hele be
levenis, zeggen ze
Van het viertal kiest waarschijnlijk
alleen Femke voor de metaal.
Chantal denkt aan de bouw, terwijl
Marloes en Tamara in de zorg aan
de slag willen.
Na het samenstellen van de stam
bomen werd een familiestichting
het volgende project van de Am-
stelveense makelaar. Het doel er
van is, alle gegevens en wetens
waardigheden over Van Dijkes te
verzamelen en vast te leggen, zodat
het cultuurgoed van deze families
behouden blijft. Alle familieleden
kunnen donateur worden van de
stichting, die acht bestuursleden
telt (van vier verschillende ge
slachten). Onder hen de in Tholen
geboren Leen van Dijke (56) uit
Hoofddorp. Secretaris is Mieke
van Dijke uit Kruisland. De stich
ting heeft een website (www.gen-
vandijke.nl) die oorspronkelijk is
opgezet door Pierre Feenstra (ge
trouwd met Hilda van Dijke) uit
Rotterdam. Deze treedt als web
master op.
Het eerste nummer van het con
tactblad telt 54 pagina's en biedt
een verscheidenheid aan informa
tie. Niet toevallig prijken op de
omslag het wapen en de vlag van
Zeeland, want deze provincie is de
bakermat van de meeste geslachten
Van Dijke (toch woont hier maar
25% van de donateurs). Behalve
een opsomming van alle donateurs,
zijn artikelen gewijd aan de oprich
ting van de familiestichting en aan
haar bestuursleden. Enkele dona
teurs is gevraagd een bijdrage te
schrijven. Onder meer mr. Pieter
van Dijke, de oud-burgemeester
van Gouda en oud-commissaris
van de koningin in Utrecht wiens
vader uit Poortvliet kwam, Els van
Zetten uit Tholen (haar moeder is
een Van Dijke) en Marcel van Dij
ke uit Nieuw-Zeeland komen daar
in aan het woord. Origineel is een
overzicht van naamdragers die op
sportief gebied gepresteerd heb
ben. Zoals de in Sint-Philipsland
geboren Jeroen van Dijke die als
lid van Leiden Atletiek diverse ke
ren nationaal jeugdkampioen hard
lopen is geweest, en de Sint-Anna-
landse tweeling Patrick en Mark
van Dijke die met hun team de na
tionale titel rolstoelhockey vero
verden. Geboorten, huwelijken en
overlijdens van Van Dijkes in het
jaar 2001 worden ook vermeld,
evenals familiebijeenkomsten, en
ook passeren individuele familiele
den de revue die het afgelopen jaar
op een of andere manier in de
schijnwerper stonden. Henk van
Dijke put voor zijn nieuws onder
meer uit de Eendrachtbode, die hij
trouw van een familielid uit Tholen
toegespeeld krijgt.
Algemene artikelen gaan over wa
pen en vlag van Zeeland, vervalste
familiewapen en stambomen, ou-
derdoms- en huwelijksrecords (het
echtpaar Van Dijke-van der Zande
uit Bruinisse was 78 jaar lang ge
trouwd en staat daarmee in het
Guiness recordboek), Zeeuws als
regionale taal en familienamen en
familierecht. Het blad is flink geïl
lustreerd, maar vanwege de kosten
vooralsnog in zwart-wit uitge
voerd.
Het Middelvlieteiland is een van gade te slaan. Zijn het geiten of
de eilanden tussen de Plaat van de
Vliet en de Slikken van de Heen-
West. Er liggen hier meer eiland
jes in de Krammer ten noordoos
ten van de Philipsdam. Vanaf de
uitkijktoren bij de sluizen lijken
ze klein, maar gezien vanuit het
rubberbootje dat met vijf man
koers zet naar het Middelvietei-
land, groeien de snippers tot heuse
eilandjes met oevers die afkalven
en oevers die aangroeien. Er staan
struiken op zoals duindoorn, maar
ook wilgen. Ze schieten met hun
dunne stammen de grond uit: bos-
wilg, katjeswilg en kruipwilg.
Peter Moerland is velddienstme
dewerker van Het Zeeuwse Land
schap. Hij moet de genodigden en
andere belangstellenden vervoe
ren. Om kwart over negen staan er
al acht personen bij de uitkijkto
ren. Moerland verwacht dat hij
wel drie keer op en neer moet va
ren om iedereen op tijd (voor de
overdracht van de schapen om
half elf) op het eiland te krijgen.
Vice-voorzitter B. Langendoen
van de stichting is er, C. Krins, lid
van het hoofdbestuur van Groei en
Bloei ('Als tuinieren je hobby is'),
districtshoofd ir. H. Simons, de
tweedejaars bosbouwstudent Bas
Robaeys en vier vertegenwoordi
gers van de regionale en lokale
pers.
De bezoekers worden eerst met
een busje vervoerd naar het ver
trekpunt langs de Philipsdam, na
de afslag naar de uitkijktoren, op
het fietspad langs de dam dat ver
boden is voor voertuigen. De zon
schijnt, maar er staat een zwakke
noordoostenwind die koud aan-
schapen, reeën misschien? Ze
hebben hoorns en staan als knip-
prentjes in de lage ochtendzon.
Op hun hoede en met de kop om
hoog, tot ze ineens omkeren en het
op een lopen zetten. Dit zijn
moeflons, maar het zijn niet de
schapen waar het vandaag om te
doen is. Moerland: „Ja, die lopen
hier al een tijdje. Ze hebben de
boel al aardig kaal gevreten."
De boot komt in open water. De
wind is straf. De golfjes zijn klein,
maar klappen nu heftig tegen de
boot. Ook de binnenschepen die
hier van en naar de Krammerslui
zen varen, zorgen voor extra dei
ning. Het brakke water gutst nu
over de boeg waar Van Langen
doen met zijn rug naar toe zit, het
bootje in. „Van de week was het
nog zo glad als een spiegeltje. Er
staat nu eigenlijk te veel wind
voor dit bootje," verzucht Moer
land. „Maar ik durfde niet binnen
door te gaan. Het is dan maar een
klein eindje, maar daar staat te
weinig water. Daar waren we ge
garandeerd vast komen te zitten.
Dat risico wou ik niet nemen."
Ver is het niet meer, maar er zijn
andere risico's. De motor bromt,
maar dan houdt de Mercury plot
seling op. Een laatste pruttel en
het is stil. „Dat gaat niet goed",
zegt de stuurman. Het gezelschap
drijft nu zonder mechanische aan
drijving voor de oever van het ei
landje vóór het eiland waar de fi
nancieel directeur Jan Zuidhof van
de koninklijke Zeelandia Groep
uit Zierikzee de moeflons over zal
dragen aan verzorger Jan Reijn-
goudt uit Sint-Philipsland.
De vaartocht werd een heel avontuur toen de motor het begaf.
voelt.
Een verslaggeefster en een foto
graaf kijken bedenkelijk naar de
kleine vaartuigen die op het talud
klaar liggen voor de overtocht.
Moeten we daarin? Ze besluiten
om niet mee te gaan.
De eerste vijf personen stappen in,
Moerland duwt het bootje af van
de oever, start het kleine buiten
boordmotortje en kiest voor de
route 'buitenom'. Om er zeker van
te zijn voldoende water te hebben
voor de schroef die het bootje
voort moet stuwen naar het 'moef
loneiland'.
Na een minuut of tien varen be
reikt het gezelschap een van de
eerste grote eilanden. Het ziet er
dor en kaal uit. Op dit eiland staan
twee beesten de bewegingen van
het kleine bootje op het water
Nadere inspectie leert dat de borg
pen is gebroken en dat de schroef
'lam' is. Linksom, rechtsom, het
maakt niet uit, de schroef is een
tol geworden. Met de roeispanen
tegen de golven en de wind op
roeien is onbegonnen werk. De
tocht naar de introductie van de
moeflons strandt op een door vo
gels bewoond eiland. De ganzen
en eenden gaan op de wieken zo
dra de mens hun territorium be
treedt.
De alom aangeprezen mobiele te
lefonie kan uitkomst brengen,
maar als Moerland probeert Ron
Brouwer (de vroegere beheerder
van de eendenkooi in Anna Jaco-
bapolder) te bereiken, krijgt hij al
leen de voice-mail te horen. Brou
wer moet met zijn transportboot
van Benedensas komen bij de
Jan Reijngoudt ziet dat de mouflons meteen van het hooi gaan vreten.
Steenbergse Vliet: met de moef
lons, verzorger Reijngoudt, de ca
meraploeg van Omroep Zeeland
en de sponsor. Krins tracht via
zijn laptop contact te zoeken met
het kantoor van de stichting. Lan
gendoen stelt voor om naar de
punt van het eiland te lopen en te
kijken of we daar al wadend met
de rubberlaarzen het moeflonei
land kunnen bereiken. Het water
staat echter te hoog.
Inmiddels is het Moerland gelukt
Simons bij de tweede rubberboot
te bereiken. Deze zal met de ove
rige bezoekers af komen varen.
Aan de luwzijde van het eilandje
is het water ondiep maar kalm. De
zon voelt hier een stuk warmer.
„We brengen de boot hierheen en
roeien naar de overkant. Op de
wind, dan drijven we zo naar het
eiland. Dat moet lukken," zegt
Langendoen. „Wat een avontuur,
hè."
Brouwer is inmiddels verschenen.
Met zijn veel grotere boot komt
hij op het gezwaai van het ge
strande clubje af, en pikt een van
de gasten uit het bootje van Si
mons over die ook moeite heeft
om droog het eiland te bereiken.
Hij brengt de kooi met moeflons
en de rest van de bemanning naar
de eindbestemming. Al roeiend
bereiken we nu de plaats waar het
allemaal moet gebeuren. Simons
is ondertussen ook gearriveerd.
Moerland constateert opgelucht
dat het uiteindelijk maar vijf mi
nuten later is geworden dan ge
pland. Hij informeert bij Brouwer
of zijn telefoon wel aanstaat.
Brouwer controleert zijn mobiel
tje en merkt op dat er niets aan de
hand is met zijn apparaatje.
„Maar hier heb je geen bereik."
Het natuurgebied is zeshonderd
hectare groot. Het beslaat honder
den hectaren schor. Slikken van
de Heen-West, Slikken van de
Heen-Oost, de Plaat van de Vliet
en de eilandjes langs de Zuid-
Vlije, zoals het Middelvlieteiland.
Zeelandia (1200 werknemers in
zestig landen) heeft het natuurge
bied 'geadopteerd'. Het contract
wordt met drie jaar verlengd. Een
moment om dat bij de introductie
nog eens voor het voetlicht te ha
len.
Brouwer en Reijngoudt sjouwen
de kist met de twee moeflons spe
ciaal voor de tv-camera een eind
je door het water. Naar een afge
rasterd stuk in het midden van het
eiland. Als Reijngoudt de schuif
omhoog trekt, schrikken de scha
pen op van de vele ogen die op
teen aan het hooi te vreten. De in
troductie is een feit.
Zuilhof noemt het een schitteren
de dag en verontschuldigt zijn di
recteur Doeleman die door ziekte
is verhinderd. Hij vertelt dat zijn
bedrijf veel waarde hecht aan na
tuur en cultuur. „Dit is een voor
beeld hoe de natuur op een natuur
lijke manier wordt geholpen om
de diversiteit te verhogen." Met
een handdruk wenst hij Het
Zeeuwse Landschap succes toe.
Simons is in zijn nopjes met de
verlenging van de overeenkomst.
sM
v. jM
- I
i
Een nest met eieren van een nijlgans.
hen gericht zijn. Het kost de ver
zorger enige moeite de dieren uit
de kooi te halen. Ze proberen
weer terug in de kooi te gaan,
maar als de schuif er weer voor
zit, staan ze ineens in het volle
zonlicht. En lopen vlug naar het
andere permanente hok dat voor
hen is opgericht. Ze beginnen me-
„Het Zeeuwse Landschap is blij
met bedrijven zoals Zeelandia die
ons een warm hart toedragen. We
voelen ons gesteund met het spon
sorcontract." Simons zegt gezocht
te hebben naar een overeenkomst
tussen de moeflons en het bedrijf.
„Makkelijk was dat niet, maar ik
zie er wel eentje in het groeier de
verspreidingsgebied. De moeflons
uit Corsica en Sardinië kwamen
twee eeuwen geleden eerst als
jachtwild naar Europa. Nu gaan ze
hier de wilgen te lijf om er voor te
zorgen dat er zeldzamere vogels
en planten komen in een open en
korte vegetatie. Zeelandia breidt
ook steeds verder uit. Ik hoop dat
jullie een mouflonbroodje op de
markt gaan brengen."
De schapen blijven een weekje
achter de omheining. Volgens Rei
jngoudt is dat nodig voor de die
ren om aan de nieuwe omgeving
te wennen. „Ze moeten standvas
tig worden. Als je ze nu los zou la
ten, dan vliegen ze zo het water in.
Ze moeten eerst hun nieuwe hori
zon verkennen. Ze hebben hier
uitzicht naar alle kanten. Nu heb
ben we ook de zekerheid dat ze
niet van het eiland af gaan."
Reijngoudt werkt al meer dan tien
jaar samen met Het Zeeuwse
Landschap. Hij pacht grond van
de stichting voor zijn veertig
Schotse hooglandkoeien en stieren
op de Slikken van de Heen-West.
De mouflon (ovis ammon musi-
mon) wordt ook wel muffeldier
genoemd en was ooit inheems. In
de ijstijd stierf het dier in West-en
Midden-Europa uit. Begin vorige
eeuw werd het dier weer met suc
ces uitgezet. Het is een gras- en
kruideneter die van open bergach
tige streken en lichte bossen
houdt. Ze leven in kleine roedels.
Op het Middelvlieteiland is voor
rammen gekozen. Ze heten Mar
kus ('met de donkere kop') en Ko-
bus, zijn zeven maanden oud en
afkomstig van een fokster in Sint-
Philipsland.
Om de twee weken zal Reijngoudt
de dieren op het eiland bezoeken.
Maar ook vanaf de dam zal hij de
schapen met een telescoopkijker
in de gaten houden. „Moeflons
zijn hier in Nederland bekend als
parkwild. Ze lopen op de Hoge
Veluwe. Er is lang gediscussieerd
of het dier inheems of uitheems is.
Maar voor de laatste ijstijd be
sloeg hun verspreidingsgebied bij
na heel Europa. Het damhert is nu
ook inheems geworden. Dat was
hij eerst niet, maar er zijn sche
dels gevonden."
In Zeeland zijn de vier moeflons
de enige die in de 'vrije natuur'
rondlopen. Ze worden ongeveer
130 centimer lang en hebben een
schouderhoogte van 65 tot 75 cen
timeter. In ongeveer tien jaar
groeien de hoorns uit tot een vol
ledige cirkel. Ze hebben een glad
de vacht en kunnen daardoor vol
gens Reinjgoudt goed zwemmen.
Door hun kort haren lijken ze in
geen geval op het huisschaap. De
rammen kleuren, afhankelijk van
het jaargetijde, roodachtig bruin
(als een vos) tot zwartbruin. De
mannetjes hebben ook een ken
merkende lichte zadelvlek.
Het Zeeuwse Landschap heeft
goede ervaringen opgedaan met
het inzetten van moeflons op een
van de andere eilanden. Inmiddels
al zo'n vier jaar geleden. Brou
wer: „We weten nu hoe ze het
doen. Ze zijn sterk en sober. Ze
voelen zich thuis in dit milieu."
Het grote voordeel is dat ze wei
nig verzorging nodig hebben. An
ders dan bij paarden en pony's die
wel eens last krijgen van hun hoe
ven. Jaren geleden graasden er
nog Prezwalski-paarden op de
Plaat van de Vliet. „Vanwege de
problemen met de hoeven bleken
ze onhoudbaar." Van de moeflons
verwacht Brouwer meer. „Als ze
hier aanslaan, dan breiden we het
aantal uit tot een stuk of tien. De
moeflons eten vooral ook de
kruipwilgen. Die worden door
paarden en runderen niet gege
ten." Verstoring aan de nesten van
de broedvogels zullen ze niet ge
ven, zegt hij. „Nee. dat is met de
meeste hoefdieren zo. De vogels
geven duidelijke signalen af en
dan lopen ze langs de nesten."
Tijdens een kleine rondgang over
het Middelvlieteiland dat onge
veer 10 ha groot is, vliegt een
Nijlgans van zijn nest. Het dier is
een nieuwkomer in de Nederland
se natuurgebieden, zegt Brouwer.
„De gans komt uit Egypte. Ze
worden hier gehouden in tuinen en
parken. De vogels die ontsnapt
zijn, zie je hier steeds meer broe
den." Het grote nest tussen de
stammetjes van een wilg telt tien
eieren. Toch gelooft Brouwer niet
dat ze een gevaar zullen gaan vor
men voor de andere broedvo
gels. Zeldzame plantensoorten
groeien er op het moefloneiland.
Zo wijst Brouwer op het jonge
blad van de parnassia die alleen in
de duinen voorkomt.
Voor de terugweg wordt nu een
zwaardere motor ingezet. De
rubberboot met de defecte motor
wordt met een touw voortgesleept.
Moerland kiest nu toch voor de
route binnendoor, maar af en toe
maakt de motor een smorend ge
luid om aan te geven dat de
schroef in de zandige bodem
maalt. In een mum van tijd is het
gezelschap nu terug aan de dam.
Maar bij het uitstappen verliest de
verslaggever van deze krant op de
spekgladde stenen het evenwicht
en haalt alsnog een nat pak.
Uit op Tholen organiseert op vrij
dag 12 april een Zeeuwse avond.
In het Holland Huis in Scherpe-
nisse treedt dan Engel Reinhoudt
uit 's-Heerenhoek op, die al 21
jaar in de streektaal schrijft en
zingt. Het begon ooit in zijn stu
dententijd met deelname aan een
cabaretgroep. Inmiddels is hij als
'Zeeuwse troubadour" wijd en zijd
bekend met zijn gevarieerd aan
bod van liedjes, die vaak goed zijn
voor een humoristische benade
ring van grote en kleine vraag
stukken in woord en gezang. De
teksten staan centraal bij Rein
houdt en kritische noten ontbre
ken zelden in zijn programma, dat
per keer wordt samengesteld.
Steeds wisselt hij oud en nieuw
werk af en speelt waar mqgdlijk in
op de situatie.
Het lied 'Vremd volk' 'van zijn
tweede cd werd de winnende song
van de landelijke wedstrijd pop in
eigen streektaal. Momenteel be
reidt Engel Reinhoudt. in samen
werking met diverse Zeeuwse mu
zikanten, een derde cd voor. Een
voorproefje kwam al op uit qp een
single-cd, met de nummers 'Mie
de bóót' en 'Schufelduumpje'.
De voorstelling in het Holland
Huis begint om kwart over acht.
Toegangskaarten zijn verkrijgbaar
bij hel VW-kantoor in Sint-Maar
tensdijk, boekhandel Dieileman in
Tholen en aan de zaal.
Voorstraat-15, 4697 EH Sint-Annaland
Tel. fax (0166)65 24 90
Advertentie I.M.
