Kom
op
'Blazen is voor mij ontspanning7
Kom
op
Heien, parkeren en windvang molen
zitten nieuwbouw de Schutse dwars
'Bruiloft werd toen in
huiselijke sfeer gevierd'
Beloven en niet doen
'Slachtveld voor mooie huizen'
Peter Vog Haar kwart eeuw trouw lid van jachthoornkorps
Waterschap en
verkiezingen
Donderdag 21 februari 2002
EENDRACHTBODE, DE THOOLSE COURANT
3
Echtpaar Moerland-van de Velde 65 jaar getrouwd
Watersnood
Inundatie
Buitenmens
Presentatie Tholen
programma voor
herdenking Ramp
PvdA Lijst 2
Met hoorngeschal werd Peter Vogelaar onlangs onthaald
op de repetitie var 'et Eerste Zeeuwse Jachthoornkorps.
De Anna Jacobiaa s een kwart eeuw lid van het el-
schap, dat om de week oefent in de woning van voorzit
ter Wim Gaakeer aan de boorden van de Krabbenkreek.
Gaakeer bedankte Vogelaar voor zijn inbreng en prees
hem om zijn trouw aanwezigheid bij optredens.
Modeshow
Emmer bier
PvdA Lijst 2
Omwonenden F.M. Boogaardweg Sint-Annaland laten zich horen
Omwonenden van de Schutse vrezen voor schade van
het heiwerk en andere overlast tijdens de nieuwbouw
van het zorgcentrum in Sint-Annaland. Aangezien de
zorgbehoefte toeneemt, zullen er meer personeelsleden
komen, die ook weer meer parkeerplaatsen opeisen. Om
wonenden denken daar hinder van te ondervinden. En de
nieuwe eigenaar van molen De Vier Winden aan de F.M.
Boogaardweg heeft flinke zorgen over de hoogte van de
nieuwbouw, waardoor de wind belemmerd wordt. Dat
kwam woensdagavond naar voren tijdens een informa
tiebijeenkomst in de Schutse.
Nieuwe entree
A
Brandweeroefening
Versperde uitritten
Ze wonen al ruim 62 jaar op de Molendijk in Stavenisse. „Een mensen
leeftijd," zegt de 88-jarige L. Moerland. Nog langer zijn Moerland en
zijn vrouw P. Moerland-van de Velde (87) getrouwd. Maandag wordt
dat, bij leven en welzijn, 65 jaar. Velen is dat niet gegeven. Het echtpaar
kreeg vier kinderen, (drie jongens en een meisje) tien kleinkinderen en
zeven achterkleinkinderen. Moerland is nog goed ter been en gaat elke
dag aan de haven kijken. Zijn vrouw loopt slecht, maar zorgt nog voor
een groot deel voor het huishouden.
Hun 25-, 40-, 50- en 60-jarig huwe
lijk hebben ze altijd gevierd. Bui
tenshuis want het huisje aan de Mo
lendijk is te klein om alle familie,
vrienden en kennissen te herbergen.
De trouwdag zelf op 25 februari
1937 werd in huiselijke kring ge
vierd. „Dat was toen gewoon. Er
was geen geld om te feesten," ver
telt mevrouw Moerland. Het was
ook koud die dag. Er lag zelfs
sneeuw. Ze werden in de echt ver
bonden door burgemeester Hans-
sens, in het gemeentehuis aan de
Voorstraat, vlakbij het huisje aan de
Molendijk.
Daar heeft het echtpaar niet altijd
gewoond. De eerste paar jaar van
hun huwelijk woonden ze aan de
Veerdijk. Maar daar bewaart me
vrouw Moerland geen al te bes''1
Duitsers zijn tot twee keer toe kaas
komen halen. Die vlogen overal
door met hun baggerlaarzen." Om
het eten te verbergen, bond de boe
rin de ham (goed omwikkeld) in een
fruitboom. „Af en toe haalde ze die
eruit om er een stukje af te snijden
en te bakken." Moerland bracht sa
men met de boer kaas - met de
kaasbrik-
Woerden.
naar een pakhuis in
Terug in Stavenisse pakte Moerland
zijn werk weer op bij Stoutjesdijk.
In 1953 moesten ze weer weg uit
het dorp, na de watersnoodramp op
1 februari. Mevrouw Moerland
weet het nog goed. Hoe ze haar
0zoon Jo binnen riep die buiten kolen
herinneringc..«aan: „Het waren nJMk-Aïond-de scheppen, en het water
te kotjes. Met de ramp zijn ze weg- kwam. „Toen hij net binnen was,
gespoeld." sloeg het water de deur dicht. Die
Moerland werkte bij boer Stoutjes- hadden we nooit meer open gekre-
dijk in de 'nieuwe polder', zoals h een." Haar man had net de twee
■tic Nieuwe «...icx- Stavenissepold*fBricefto van achter 't Slot naar de
noemt. Eerst bij Johannes Stoutjes- schuur van slachter Gunst aan de
dijk en later bij diens zoon Bram. Wilhelminastraat gebracht toen het
Moerland deed alle voorkomende
werkzaamheden in de schuur en op
het land; planten, wieden, aardappe
len en bieten rooien, dieren verzor
gen en pi oer t met paarden. Toi
er net voordat de oorlog uitbraic
weinig werk was, is Moerland nog
een zomer (in 1939) naar de Wierin-
germeer in Noord-Holland gegaan.
„Er waren er veel uit Staveniss"
hoor, die daar naartoe gingen. Ei
was hier toen niks geen werk." Toch
keerde hij terug naar Stoutjesdijk en
bleef daar. Toen de mechanisatie
opkwam, stapte Moerland over van
de paarden op de tractoren en oogsi
machines. Op zijn 65ste stopte hij
met werken. Maar dat gebeurde niet
zomaar. Op de dag van zijn af
scheid, op 4 november 1978, werd
hij op de boerderij koninklijk on
derscheiden. Zijn vrouw herinnert
het zich nog als de dag van gisteren:
„We hebben daar een maal gehad,
dat kun je in een hotel nog niet krij
gen. En zoveel cadeaus. Het was
hier gewoon een winkeltje."
Vorig jaar en het jaar daarvoor be
zochten ze de bijeenkomst van de
gedecoreerden die door de gemeen
te wordt verzorgd. En Moerland
houdt nog contact met de 'baas'.
Elk jaar wordt hij samen met de an
deren die bij Stoutjesdijk werkten,
uitgenodigd op diens verjaardag.
Tot haar huwelijk diende mevrouw
Van de Velde bij verschillende boe
renfamilies. Daarna wijdde ze zich
aan het huishouden en het groot
brengen van de kinderen.
In 1944 moest het gezin dat inmid
dels twee zonen telde, evacueren
omdat de Duitse bezetter Tholen
grotendeels onder water had gezet.
Ze gingen naar Bussum waar een
broer van Moerland woonde. „Ik
werkte er bij de wegenbouw. Van de
K'>'>s kregen we aardappels. Maar it
ben ze ook eens wezen rapen op een
lapje in de Meent waar de Duitsers
ze al hadden gerooid. Ik was niet al
leen. Er waren veel mensen. Maar
omdat ik gewend was te botten, wist
ik ze te vinden. Ik had een 'hriepe'
bij me, een viertander, en ik had zo
een zak vol. Hoe kom je daar toch
aan?, zeiden de mensen."
De omstandigheden werden er min
der omdat het voedsel schaars werd.
Van Bussum - onder de rook van
Amsterdam - verhuisde het gezin
naar Benschop in de Lopikerwaard
onder Utrecht. Ze kwamen bij een
koeienboer terecht waar Moerland
meehielp in het bedrijf. Zij: „De
kinderen aten de eerste dagen de
kruimels van tafel. De man stond er
bij te huilen, maar er was melk. Er
werd gekarnd en ze maakten kaas.
Knoeikaas noemden ze dat. De
water het dorp binnenstroomde. Hij
kon voorlangs (via de Voorstraat) op
tijd wegkomen.
Omdat het gemeentehuis al vol zat
met mensen, klopten ze bij Moer
land aan. „De eerste nacht zaten er
28 mensen op zolder, de tweede
nacht 35," vertelt ze. Hij: „En het
water stond hier tot boven de eetta
fel. En de hoenderkoten met de
hoenders spoelden hier op de dijk,
pakken stro, balen, balken en plan
ken en je hoorde de paarden
schreeuwen."
Twee dagen later werd begonnen
.net het evacueren. Moerland hielp
de mensen aan boord van een schip
naar Rotterdam waar velen in de
Ahoyhal werden ondergebracht.
Zelf werden ze (nu met vier kinde
ren) door Thoolse schippers naar
Tholen gebracht waar ze bij de fa
milie Contant terecht kwamen. Van
daar werden ze naar de kazerne in
Ossendrecht overgebracht. Ook
weer tijdelijk. Met een bus gingen
ze naar Eindhoven en werden ze on
dergebracht bij een ingenieur van
Philips. Acht weken waren ze weg.
„Toen we thuis de boel schoon
moesten maken, wisten we niet hoe
te beginnen. Het was net cement,
zo'n toestand. En de kraan lekte
ook nog. We moesten op de planken
vloer leven en de gang was wegge
spoeld," vertelt mevrouw Moerland.
Later werd het huis verbouwd en
groter gemaakt. Zo verdween ook
de bedstede uit de kamer.
Na zijn pensionering bleef Moer
land een buitenmens. Hij bracht
veel tijd door in zijn moesttuin,
maar maakte ook fietstochten met
een clubje mannen uit het dorp. Ze
gingen elke middag een rondje
doen. Naar Sint-Annaland of Goris-
hoek. Een foto van de fietsclub
hangt aan de muv, maar d» mees
ten zijn inmiddels overleden. Als
het weer het toelaat, is Moerland
nog vaak aan de haven te vinden of
bij het bankje voor de Stove.
Zijn vrouw heeft een hobby waar
voor ze niet naar buiten hoeft. Ze
haakt kleedjes. Fijn haakwerk voor
de kinderen en kleinkindeien. De
laatste jaren is dat wel wat minder.
Omdat ze moeilijk loopt, durft ze
niet meer naar buiten. „Ik ben top
zwaar," zegt ze gekscherend, „maar
ik zorg nog wel elke dag voor het
eten. Maar Lisa, mijn man, schilt al
tijd de aardappelen. Die kan dat zo
goed. Ik schil ze te dik, zegt hij."
Dat beaamt hij. „Je moet ze dun
schillen. Zo dun datje door de schil
de krant kunt lezen."
Maandag vieren ze de 65-jarige
bruiloft in de Stove met een receptie
om half acht.
Het bestemmingsplan Slachtveld
Tholen zal betrokken worden bij de
opknapbeurt van het aangrenzende
bedrijventerrein Noord. Dit idee van
het gemeentebestuur staat CU, SGP,
CDA en D66 niet aan. „Als u ze
koppelt, gaat het met het Slachtveld
nog vijf tot tien jaar duren. En de
eerste plannen dateren al van 1993",
zei P. van Belzen in de commissie
algemeen bestuur en welzijn. Ook
andere commissieleden vonden dat
Slachtveld sneller moet. „U geeft
me het gevoel 'van: bouw de winkets
maar, dan zijn we van het gezeur
af", zei wethouder W.C. van Kem
pen, wat hem op afkeurend geroep
uit de commissie kwam te staan.
Volgens de wethouder houden beide
zaken verband met elkaar. Ook kan
er op het Slachtveld niet zomaar ge
bouwd worden, want dat zou over
vier tot vijf jaar tot flinke logistieke
problemen kunnen leiden, zei hij.
Zijn partijgenoot J.P. Bout was het
daarnee eens: „Moet daar nog wel
een supermarkt komen? Misschien
is het beter geschikt voor heel mooie
huizen." Van meet af aan was het de
bedoeling om op het Slachtveld een
supermarkt te combineren met wo
ningbouw. Van den Donker vond het
niet slecht om breder te kijken, maar
hij wil dat er tempo wordt gemaakt.
De term 'plan van aanpak' is in dit
verband wat hem betreft verkeerd
gekozen. Dit plan kan waarschijnlijk
over een half jaar in het college be
sproken worden, gaf Van Kempen
na lang aandringen door de commis
sie te kennen. De uitvoering van
Slachtveld en Noord kan, zo zei hij,
vervolgens best gefaseerd plaatsvin
den.
De officiële start van Delta 2003, hel
project voor de herdenking van de
watersnood, is op 15 april in Tholen.
In aanwezigheid van staatssecretaris
mevr. J.M. de Vries en gedeputeerden
van de provincies Zeeland, Noord-
Brabant en Zuid-Holland zullen de
activiteiten toegelicht worden die vol
gend jaar op stapel staan. De nationa
le herdenking, in aanwezigheid van
de koningin, zal in Oude Tonge zijn
(het dorp met de meeste slachtoffers
in 1953). In de loop van het jaar is er
ook specifieke aandacht voor de (in
ternationale hulpverlening na d*
Ramp. Tholen en Bergen op Zoom
(waarvan Halsteren door de Ramp
werd getroffen) organiseren dat sa
men, waartoe een werkgroep is ge
vormd met burgemeester W. Nuis als
voorzitter. De Noorse woningen die
in Stavenisse (153 slachtoffers) staan,
zijn een voorbeeld van internationale
hulp. Halsteren (waar 68 mensen ver
dronken) had vooral met hulp uit Ne
derland te maken.
www.tholen.pvda.nl
Advertentfe I.M.
Peter Vogelaar beleeft veel plezier aan het jachthoornblazen.
Tijdens een schietwedstrijd in Sint-
Annaland kwam Vogelaar in contact
met het jachthoornkorps. „Gaakeer
en enkele anderen bliezen daar. Ik
was er zó weg van, dat v«. met zijn
vieren van Sint-Philipsland toen mee
zijn gaan doen. En van dat viertal
ben ik als enige over", vertelt de ju
bilaris. Boven zijn hoofd hangt een
slinger en ook zijn stoel is versierd.
Het jachthoornkorps is met twaalf le
den een kleine, hechte groep.
Hoewel Peter Vogelaar een kwart
eeuw zijn deuntje meebla^st, kan hij
geen muzieknoot lezen, verklapt hij.
Een bezwaar is dat niet, want er
wordt bij optredens altijd op het ge
hoor geblazen. „Jachthoornblazers
met bladmuziek, dat staat niet",
vindt hij. Vogelaar ging eerst een
jaar op les bij Ko van Driel, die van
af de oprichting instructeur van het
korps is. De plesshoorn, een kleine
hoorn, is zijn instrument. „Dit is
mijn tweede. Mijn eerste heb ik ooit
aan de muuf bij mijn jachtgeweer
gehangen, maar die viel op de tegels
en toen zat er een gat in."
De Anna Jacobiaan vindt de jacht
hoorns bij het jagen horen. „Het
komt er ook steeds meer in." De in
strumenten hebben geen ventielen
en produceren daardoor natuurlijke
tonen. Er zijn vaste signalen voor
bijvoorbeeld het begin en het einde
van de jacht, en om het geschoten
wild te eren. „Maar tegenwoordig
blazen we ook diverse fanfares en
walsjes, voor het plezier", aldus Van
Driel. De signalen worden geleerd
op het gehoor of met behulp van een
cassettebandje. Het jachthoornkorps
treedt op uiteenlopende bijeenkom
sten op. Vogelaar: „Jachtpartijen,
hondenwedstrijden, diners, bruilof
ten, soms ook begrafenissen. En
huldigir en Ie jager eld. Het
wilddiner op Tholen hadden we af
gelopen jaar voor het eerst." De
groep repeteert elke veertien dagen
op dinsdag, en treedt in een jaar ook
net zo veel keren op. „A's er ten
minste geen mkz-crisis is", zegt
Gaakeer. De meeste signalen wor
den vierstemmig uitgevoerd. On
danks de kleine groep zijn alle stem
men voldoende bezet, geeft Van
Driel aan.
Vogelaar, wiens enige muzikale er
varing een blokfluit was, vindt het
jachthoornblazen een prachtige ont
spanning. Pas nog heeft hij alle fo
to's uit de loop van de jaren in een
album geplakt. Veel heeft hij meege
maakt, veel gelachen ook. Zo stond
de groep eens 's nachts om twaalf
uur te blazen op de Markt in Breda.
En een modeshow in Mondragon in
Zierikzee was eveneens onvergete
lijk, blijkt wel uit de opmerkingen
die de andere leden van het korps
erover maken. Daar werd een na
jaarscollectie geshowd die met de
jacht te maken had. De blazers kon
den achter de schermen kijken en
wat ze daar allemaal zagen.... Insig-
neblazen op het jaarlijkse jacht
hoornconcours in Bronkhorst deed
Peter Vogelaar ook met plezier.
Maar voor her*' springt de viering
van het 25-jarig bestaan van de
groep eruit, zegt hij. Dat was drie
jaar geleden en toen werden oprich
ter Gaakeer en Van Driel in het zon
netje gezet omdat ze er vanaf het be
gin bij zijn.
De voorzitter bedankte Peter Voge
laar voor zijn inbreng en prees hem
als een trouw lid. „Op alle optredens
ben je erbij." Soms weieens later,
want het is gebeurd dat de Anna Ja
cobiaan op weg naar een trouwerij
de anderen tegen kwam die alweer
naar huis gingen omdat het optreden
achter de rug was. Er wordt nog al
tijd hartelijk om gelachen.
Gaakeer bood een fraaie standaard
aan en daarmee was de jubilaris
zichtbaar in zijn sas. Maar ook de
emmer met flesjes bier die secretaris
Van de Kieboom aanreikte, viel in
de smaak. Er werd nog een nummer
gespeeld, maar daarna was het met
de muziek gedaan en werden onder
het genot van een drankje en een
hapje herinneringen opgehaald.
Stemmen
van lezers
Als we de presentaties van de politie
ke partijen op ons laten inwerken,
blijkt daaruit dat er meer beloofd
wordt, dan kan worden waargemaakt.
Maar hoe zou je anders politiek be
drijven en kiezers trekken en hen om
de tuin leiden
Een van de nieuwe kandidaten geeft
aan: 1. Als raadslid heb je een dienen
de functie. 2. Je moet ook durven bij
te sturen of zelfs terug te draaien. 3.
Bij de bouw van het nieuwe gemeen
tehuis is onvoldoende open gehandeld
richting buigers! Waarheden als een
koe, maar een pink geeft nog geen
melk.
Een ander nieuwe kandidaat vindt:
1Dat de burger zich niet meer aange
sproken voelt. 2. Dat het is opgevallen
dat er raadsbreed weinig kracht uit
ging van het gemeentebestuur van
Tholen. 3. Dat het nieuwe gemeente
huis er dan ook nog niet staat. Dat is
nog eens van leer trekken, maar ko
men er ook schoenen van?
Nieuweling drie zet ook het beste
beentje voor, want: 1. Hij ondergaat
de beperkte voorzieningen dan ook
niet als een probleem; (en ouderen
dan?) 2. Hij stelt vast dat we hef ge
meentehuis grotendeels met eigen
vermogen bouwen. 3. Hij stelt dat
een plan minimaal rendement moet
hebben. 4. De inspanningsverp'ich-
ting voor Sint-Maartensdijk is üyna-
misch. 5. Zijn karakter brengt ook
mee dat hij graag baasje speelt. Voor
het bouwen van luchtkastelen heb je
geen bouwvergunning nodig!
De utopie voor het open maken van
de haven leeft nog steeds, want een
raadslid zag er juist wel broo in.
Maar dan toch geen brood van de
warme bakker, denk ik?
Voor verenigingen moeten er diverse
onderkomens worden gecreëerd in
een consistent beleid, rekening hou
dend met de inflatiecorrectie. Een
warm hart, vooral voor muzikanten,
maar ook nu weer koeien met gou
den horens! Raadsleden zijn geweldig
in creativiteit, want zo poneert hij:
Ook voor een supermarkt (Aldi) is er
plaats, omdat daar de andere midden
standers van kunnen profiteren. Mid
denstanders opgelet, deze politieke
raad is (te) duur!
Een geheel nieuwe partij gaat ook
mee musiceren met een prelude over
honden en katten. Moet een honden
houder nu wel of geen belasting beta
len. Voor velen een reële zaak i.v.m.
de poepoverlast. (De goeden niet te
na gesproken - zie EB 17-01-02). De
nieuwe partij gaat hiervan een speci
aal onderwerp maken voor de verkie
zingen. In de EB van 17-01-02 is ver
meld dal de partij vindt: dat de
honden(poep) een punt wordt in de
verkiezingsstrijd, waar zij een partij
tje in mee gaat blazen. (Op de bas dan
wel, poe-poe-poe). Echt een onder
werp om kiezers over de streep halen!
Ook de t.v. blaast mee in de verkie
zingscampagne, want er móet iets ge
beuren. Actie, strijd, humor en adre
naline moeten opgevoerd worden om
de burger te overtuigen van stern-
noodzaak (gezien al het politiek han
delen lijkt mij dat vergeefse moeite.)
Bovendien komt er nog een extra in
jectie voor de jeugd, want zij worden
verrast met en kiespakket! Dè me-
tuoue urn jonge kiezers te beïnvloe
den! Het heeft er alle schijn van dat
de campagne meer bedoeld is om be
stuurders aan een zetel te helpen!
Vandaar het spotje: U komt toch ook?
(of niet) Gezien de ervaringen in het
verleden zal elke kiezer bedenken
Beloven en ni t doen is gelijl 'en
C. Rijnberg, Sint-Maartensdijk.
Vanavond is er in Meulvliet in Tholen
een praat- en vraagavond van het wa
terschap, die in het teken staat van de
verkiezingen. Daarnaast wordt iets
verteld over de projecten waarmee het
waterschap in ons gebied bezig is en
over de zorg voor het water binnen de
bebouwde kom. De bijeenkomst be
gint om half acht.
In een tweede verkiezingskrant van
het waterschap Zeeuwse Eilanden
presenteren alle kandidaten zich die
voor één van de 35 zetels in het wa
terschapsbestuur in aanmerking wil
len komen. Tholen/Sint-Philipsland
heeft daarin drie zetels, evenals
Schouwen-Duiveland. Voor Zuid-Be
veland zijn tien zetels beschikbaar en
voor Walcheren/Noord-Beveland 13.
Dan blijven nog zes zetels over, voor
de categorie bedrijfsgebouwd. Uit de
negen beschikbare kandidaten wor
den die op 6 maart gekozen door de
Kamer van Koophandel. Voor de ca
tegorie ongebouwd wordt alleen op
Walcheren/Noord-Beveland gestemd,
want in de andere districten is het
aantal kandidaten gelijk aan het aantal
beschikbare zetels. Behalve in de
krant, is op de website www.wze.
nl/verkiezingen informatie te vinden
over de kandidaten (82 in totaal) en
wat ze vinden van wateroverlast, be
planting langs wegen, verkeersveilig
heid en veiligheid waterkeringen. De
stembureaus zijn op 6 maart geopend
van 08.30 tot 21.00 uur.
www.tholen.pvda.nl
Advertentie I.M.
De dames Van Dijke-van Vossen, Pleune en Van Dijke-Goedegebuure v.l.n.r.) bekijken de maquette van de nieuwbouw.
Die viel in twee gedeelten uiteen. voor de nieuwe generatie ouderen is
toch betere huisvesting nodig." Er
komen op de begane grond voor
psychogeriatrische (demente) pa
tiënten 16 verpleeghuis'.arr i van
15 m2 met een eigen badkamer met
daarnaast per woongroep van acht
kamers een grote gezamenlijke bad
kamer. Voor gezamenlijk gebruik is
ook de woonkamer van 40 nr. El
ders in het gebouw zijn 4 verpleeg
bedden voor somatische (alleen li
chamelijke gebreken) patiënten
geprojecteerd. De 56 appartementen
van het verzorgingshuis worden 47
en 45 m2 groot. Er zijn twee kamers
voor tijdelijke opbouw. In de toe
komst komen er mogelijk nog vier
lage aanleunwoningen bij op de
plaats waar nu de garages en de aula
staan naast de molen.
v
Voor de pauze gaf architect T. Tuin-
hof van Rothuizen van Doorn 't
Hooft een toelichting bij plannen,
waarbij de veertig belaiAl ellenden
ook beelden te zien kregen van de
plattegronden, voor- en zijaanzicht.
Het tweede deel vormde een officië
le inspraakprocedure door het ge
meentebestuur van Tholen.
Directeur P.W. Kok had 's middags
de bewoners en personec'sleden al
bijgepraat, 's avonds wau.i de bu
ren, de bewoners van woonzorgcen
trum de Vroonhof, bestuursleden en
de cliëntenraad aanwezig. Kok
schetste, dat het uit 1968 daterende
gebouw een knelpunt vormt bij alle
veranderingen in de zorg. „De hui
dige bewoners zijn nog st tevre
den met hun kleine kar je, mjaar
De voorzieningen, waaronder een
volwaardige keuken, zijn op de be
gane grond. Het was nog een hele
puzzel om de jtestaandg leiders te
bewaren, maar dat is gelukt. Tuinhof
noemde dat een groot voordeel,
want dan blijft er opslagruimte be
houden, wat in nieuwbouwplannen
niet meer aanwezig is. De 56 verzor
gingsbedden betekent een verlies
van 20 plaatsen ten opzichte van de
huidige capaciteit, maar directeur
Kok hoopte die 20 verzorgingsplaat
sen in de Vroonhof te kunnen ver
wezenlijken.
De hoogte 1 net nieu '-orgcen-
trum loopt uiteen van 3 meter aan de
kant van de molen tot 9 meter aan de
zijde van de Tienhoven. Gestreefd
wordt naar een mooiere entree van
zowel de Schutse als de Vroonhof.
De garages en de aula tussen de mo
len en de Vroonhof verdwijnen. De
weg en de parkeerplaatsen zijn nu
nog van de gemeente, maar de wo
ningstichting LHBB, die de nieuw
bouw verwezenlijkt en het pand ver
huurt aan de Schutse, is met het
gemeentebestuur in overleg om de
weg en de parkeerplaatsen te kopen.
Het gebouw wordt opgetrokken van
donkere baksteen en voorzien 'van
i i»
houten panelen. Oranje/bruin stuc
werk voor de kantoren zoals nu bij
de Vroonhof. Het schuine alumini
um dak krijgt cgn zinken uitstraling.
De Schutse krijgt verder een dakter
ras en alle kanten krijgen een dag
deel de zon.
Ten opzichte van een eerder plan
viel het D.L. Koppenhol op, dat de
zijvleugels veel minder dicht naar
de F.M. Boogaardweg toekomen.
Tuinhof bevestigde dat. Gewijzigde
eisen hebben ertoe geleid dat de ver
zorgingskamers 45 in plaats van 38
nr zijn geworden. Verpleeghuiska
mers zijn de helft kleiner. Hierdoor
is de indeling gewijzigd. In één van
de zijvleugels is de dagverzorging
opgenomen. Aa i de F.M. Boogaard
weg blijft de nieuwbouw 22,5 m van
de huizen en aan de Tienhoven 26
en 33 meter.
Koppenhol pleitte verder voor een
heimethode die geen schade voor
omwonenden oplevert, want daar
maakte hij zich ongerust over. Tuin
hof bracht nau. voren dat bij de
Vroonhof de traditionele heimetho
de is gebruikt: het slaan van palen.
Er is nog geen definitief funderings
advies, maar er wordt zorgvuldig
naar gekeken. Voor eventuele schade
is de aannemer wettelijk aansprake
lijk. Koppenhol was er niet gerust
op, want bij de bungalows aan de
F.M. Boogaardweg is niet geheid.
Tuinhof verzekerde dat het beste ad
vies voor de omgeving gegeven
wordt, waarbij zorgvuldigheid voor
op staat. Hij hield Koppenhol voor,
dat de trillingen van het traditionele
heien erg lijken, maar in de praktijk
levert dat toch weinig schade op,
terwijl bij het boren van palen de
grond juist wordt verstoord. Kop
penhol deed de suggestie om voor
de laagbouw die het dichtst bij de
F.M. Boogaardweg komt, in elk ge
val niet te heien.
Na sloop van de garages komt er op
een andere plaats een fietsenberging
terug. Of er voor de aula nog een
vervangende opbaarruimte komt, is
de vraag. Inmiddels is er eveneens
aan de F.M. Boogaardweg een aula
bij de begraafplaats en ten tweede
zijn de opbaarmogelijkheden op de
kamers zelf met betere koelappara
tuur ook toegenomen.
Mevr. M. Roelvink informeerde of
er een logeerkamer komt, maar di
recteur Kok verwees daarvoor naar
de Vroonhof. In de Schutse komen
wel twee kamers voor tijdelijke op
vang die eventueel als logeerkamer
kunnen dienen. En verder zijn de ka
mers op zich veel groter, zodat er
nog wel iemand kan blijven slapen.
De verbinding van Vroonhof met de
nieuwbouw van de Schutse komt op
de begane grond in plaats van nu op
de eerste verdieping en dat vond
mevr. Koppenol een bezwaar. „De
bewoners van de eerste en de tweede
verdieping van de Vroonhof moeten
dan inleveren. En dan te bedenken
dat vier bewoners gehandicapt zijn:
afhankelijk van een rolstoel of zelfs
aan bed gebonden. In zes maanden
zijn er ook al acht keer problemen
met de lift geweest!"
Volgens Tuinhof is de verbinding
niet anders mogelijk dan op de be
gane grond. L.J. van Doorn ging nog
in op de liftproblemen. „Er zijn te
veel storingen. De veiligheid van de
Vroonhof klopt niet. Het is ook een
bezwaar dat de brandweer geen oe
feningen heeft gehouden." Mevr.
Koppenol zei 22 september al een
brief over de brandveiligheid aan het
gemeentebestuur geschreven te heb
ben, maar zij had nog steeds geen
antwoord ontvangen. Wethouder
Van Kempen maakte daar aanteke
ning van en zei dat bij de nieuw
bouw van de Schutse de brandweer
in elk geval betrokken wordt. Ten
aanzien van de Vroonhof zei direc
teur Kok dat met de bewonerscom
missie al over een brandweeri ?fe-
ning is gesproken.
Het echtpaar Soffers bracht naar vo
ren dat de molenbiotoop wordt ge
schonden gezien de aanzienlijke
overschrijding van de toegestane
bouwhoogte met 5 meter. „Daar ma
ken we ons flinke zorgen over.'Ar
chitect Tuinhof wist, dat de nieuw
bouw binnen 100 meter, niet boven
de stellinghoogte van de molen mag
uitkomen. Dat is met 9 tot 10 meter -
overeenkomstig het huidige pand -
niet het geval, maar de punt van het
dak komt 5 meter boven de biotoop.
„Het is een afweging van belan
gen", aldus de architect.
Soffers maakte bezwaar tegen de 18
parkeerplaatsen tussen de molen en
de Schutse, naast 9 aan de F.M.
Boogaardweg, 12 aan de Tienhoven
en 19 bij de Vroonhof. Het echtpaar
vond de parkeerplaatsen veel te
dicht bij de perceelsgrens gepland.
Het liefst wilde Soffers een stukje
van het huidige parkeerterrein van
de gemeente kopen. Wethouder Van
Kempen antwoordde, dat het ge
meentebestuur het parkeren op ei
gen terrein wil bevorderen. Er komt
een verplicht minimum, maar de ge
meente wil ook zoveel mogelijk
groen handhaven. Ambtenaar G.D.
Roeland zei dat er geen keiharde
richtlijnen zijn, maar voor normaal
gebruik (dus niet de piek rond de
jaarwisseling) achtte hij de parkeer
gelegenheid toekomstgericht vol
doende. Architect Tuinhof had wel
een richtlijn voor verzorgingshui
zen, namelijk 0,4 parkeerplaats per
bewoner. Bij de Schutse komt dat
neer op 30 parkeerplaatsen, wat
voor dagelijks gebruik voldoende is.
Van Doorn noemde dat te krap, want
het personeel komt niet op de fiets.
Hij vroeg 10 parkeerplaatsen meer.
Soffers maakte daar weer bezwaar
tegen, want die stelde vast dat het al
leen op zaterdag en zondag druk is
met familiebezoek in de Schutse.
Wethouder Van Kempen vond de
parkeercapaciteit die gepland was
op de situatie in het verleden, aan de
krappe kant.
Pleitte het echtpaar Soffers steeds
voor de belangen van de uit 1847
daterende monumentale molen,
Koppenhol merkte op, dat hij en zijn
vrouw samen 160 jaar oud zijn.
„Wij vormen ook een monument."
H. de Ruiter en mevr. J. Boomsluiter
hadden bij de nieuwbouw van de
Vroonhof nogal wat last gehad van
transporten in de F.M. Boogaardweg
met kapotte trottoirs en versperde
uitritten. „Uitritten mag je in elk ge
val niet blokkeren", gaf wethouder
Van Kempen aan, die zo'n bouwpro
ject best ingrijpend noemde voor de
buurt. Roeland vulde aan dat de
Schutse en de aannemer er in eerste
instantie uit moeten zien te komen,
en de gemeente bekijkt of de voor
gestelde maatregelen aanvaardbaar
zijn. Directeur Kok vroeg alvast me
dewerking en begrip van de omwo
nenden. „We willen vergaand reke
ning houden met uw wensen, maar
er moet geïmproviseerd worden."
Dhr. Blom van de bewonerscommis
sie van de Vroonhof merktq op, dat
de aanname 'oor hij zijn p ijs op
geeft, moet weten aan welke regels
hij zich bij de bouw dient te houden.
Voorzitter W.A. Blaas van de Schut
se zegde toe dat er nog een informa
tieavond voor de buren komt voor
dat de bouw begint.
Wanneer de planologische procedu
re goed verloopt, kan er eind dit jaar
met de nieuwbouw begonnen wor
den. De bouw duurt 18 maanden. De
tijdelijke huisvesting komt bij jacht
opziener J. van Vossen aan de F.M.
Boogaardweg. Directeur Kok noem
de de veiligheid, bereikbaarheid en
ligging vlakbij de Vroonhof de plus
punten van deze plaats.
